UIT SIBERIË.
No. 110*.
Drie en Wegentigste Jaargang.
1891.
ZONDAG
13 SEPTEMBER.
TWEEDE BLAD.
Buit enland.
FEUILLETON.
Al DIAAKSC II!
Deze Courant wordt Dinsdag;-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar j 0,8©franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers 0,06.
Prijs der gewone Advertentiën
Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. CwS-
TER ZOON.
Telefoonnummer 83.
ISKIjtSlK. Den 8 is te Mechelen, des morgens te
10 uren, het Katholiek Congres geopend met het opdragen
eener plechtige mis in de hoofdkerk en met Gregori-
aanschen zang. Voorname katholieke personen uit alle
landen waren daarbij tegenwoordig.
Te 12 uren werd de eerste algemeene vergadering ge
houden in het lokaal van het Klein-Seminarie, waar on
geveer 2000 personen aanwezig waren. De zaal prijkte
met de vlaggen van den Paus, van België en den Öongo-
staat, en met de borstbeelden van den Pairs, den koning
en de koningin dor belgen.
De minister van staat, Victor Jacobs, vertegenwoor
diger van Antwerpen, hoewel ongesteld, wilde toch zijn
post waarnemen hij verscheen op de estrade, steunende
op twee stokken. Hij werd langdurig toegejuicht en was
zóó aangedaan, dat hij tranen stortte.
De aartsbisschop van Mechelen, kardinaal Goossens
verscheen daarop in de zaal, vergezeld van de hoog-
waardigheidsbekleeders der kerk, en opende het congres
met eeue toespraak, waarin hij o. a. het volgende zeide
j>Het doel van het congres is hetzelfde als dat van
vorige congressen, namelijk het vereeuigen dor katho
lieken in liefde voor de kerk, in gehoorzaamheid jegens
den Paus en in toewijding jegens de lijdende klasse. Van
alle kanten verheffen zich de kreten der werklieden, die
in nood verkeerenwij willen de middelen opsporen om
hen te helpen. Het socialisme streeft naar omwenteling
en omverwerping van de maatschappelijke orde van
zaken: wij prediken onderwerping, eensgezindheid en
vrede. Wij zijn besloten in alle zaken trouw te blijven
aan den weerklank van het pauselijke woord."
Hij deed een beroep op de katholieken ten behoeve
van de volledige vrijheid de9 Pausen, en verklaarde, dat
de daartoe strekkende eisch onvermoeid zou worden
volgehouden.
Daarop behandelde bij de sociale kwestie en gaf. in
verband daarmede, een overzicht van de laatste encycliek
des Pausen.
De heer Victor Jacobs werd met algemeene stemmen
tot voorzitter van het congres gekozen. Hij aanvaardde
zijne betrekking met eene rede, waarin hij herinnerde
aan den weg, door de katholieke partij sedert het congres
van 1864 afgelegd. Hij gaf evenzeer eene omschrijving
van de laatstelijk door den Paus uitgevaardigde ency
cliek, en herdacht de katholieke strijders, sedert het in
1866 te Mechelen gehouden congres overleden. De naam
van Windthorst werd luide toegejuicht. Hij trad in eene
uiteenzetting van de fusschenkomst vau den Staat en
van de liefdadigheid in de sociale kwestie en deed een
beroep op de toewijding van alle katholieken.
Te half drie werd de algemeene vergadering opgeheven.
In de afdeeling voor sociale wetenschappen werd be
sloten tot de oprichting van een toevluchtsoord, volgens
het stelsel-Dombosco, voor jeugdige zwervers en verlaten
kinderen. Do afdeeling' beval tevens de uitbesteding van
dergelijke kinderen bij christelijke gezinnen te platten
lande aan.
Die voor liefdadigheidswerken besloot tot de instelling
van beschermheerschappen in alle landen, ter volmaking
der school en tot voorbereiding der oprichting van eor-
poratiën. Deze afdeeling wenscht in de toekomst voor de
priesters eene grondige studie der sociale vraagstukken
verplicht te stellen.
De afdeeling voor het onderwijs besloot tot de uitbrei-
breiding der katholieke hoogescholen en tot de zending
naar Rome van jongelieden uit alle deelen der wereld,
ten einde zich daar tot het priesterlijk leven te vormen.
De afdeeling voor letterkunde besloot tot de vorming
van letterkundige en kunstlievende kringen in alle ka
tholieke vereenigingen, vooral in die van jongelieden.
Den 9 is in de afdeeling voor godsdienstige werken
besloten dat de pers een meer werkzaam aandeel moet
nemen aan de verdediging van de godsdienst en dat vol
strekte Zondagsrust noodig is.
Die voor sociale werken gaf de midtelen aan waar
door de werklieden kunnen deelnemen aan de verzeke
ringskas van den Staat en verlaugde, dat storting in deze
kas reeds veroorloofd zij met den leeftijd van drie jaren
en zelfs met dien van een jaar. in dit opzicht werden
de wenschen reeds door het congres van Luik uitgesproken.
Dezelfde afdeeling verklaarde zich ook voor de oprich
ting eener vakvereeniging van werklieden in het bouw
vak en van andere werklieden-vereenigingen en besloot
tot de oprichting van een katholieken en anti-revolutio
nairen bond, gelijk deze in Duitschland bestaat.
De afdeeling voor onderwijs drong aan op een gron
diger beoefening van de sociale kwestie in den geest,
door paus Leo XIII in zijne Encyclieken aangegeven.
In de afdeeling voor wetenschap en sehoone kunsten
werd de oprichting van christelijke schouwburgen be
handeld.
De algemeene vergadering van den 10 werd zeer druk
bezocht.
Mgr. Stillemans, bisschop van Gent, deed oen beroep
op de offervaardigheid in menschen en geld, om de taak
in den belgischen Congo-staat te doen gelukken.
De heerTondini, een priester van de Grieksche kerk,
voorspelde de spoedige verzoening der Grieksche en Ro-
meinsche kerken, onder den invloed van Paus Leo XIII.
De heer Cochin lid van den parijscheu gemeenteraad,
zeide dat het fransch-russische verbond de voorbode was
van eene toenadering tusschen Fraukrijk en de Kerk.
De heer DescampDavid hoogleeraar van Leuven
hield eeue lofrede op de in Afrika aanvaarde taak. Hij
noodigde Frankrijk dat tegenwoordig in Europa meer
geïsoleerd is uitzich in Afrika niet af te zonderen en
het werk van Leopold II niet te belemmeren. (Lang
durige toejuiching.)
Do pastoor Claeyslid van de vlaamsche Academie,
ontwikkelde de noodzakelijkheid voor de besturende klas
sen in Belgiëom zich gemeenzaam te maken met de
vlaamsche taalals middel van propaganda.
(26) DOOK
I. IS. DOSTOJEAV8KÏ.
Ik ken geen vriendelijker karakter dan dat van Baklu-
Bchin. Nooit liet hij anderen iets over hij hield er
niet vandat men zich met zijn zaken bemoeide
kortom, hij wist zich te helpen. Naar het scheen hielden
bij ons allen van hem. Waarheen hij ook ging, allen
ontmoetten hem gaarne In de stad was hij ook bekend
als een van de gezelligste menschen ter wereld, die nooit
zijn vroolijkheid veidoor. Hij was een lange, jonge maD,
van Omstreeks dertig jaar, met een vermetel en openhar
tig, vrij aardig uiterlijk en met een wrat. Zjjn gezicht
kon hij soms zoo grappig vertrekken, terwijl hij den eerste
den beste nabootstedat allen die hem zagenof zij
wilden of nietmoesten lachen. Hij behoorde ook tot
de grappenmakershij vermaakte zelfs grillige vijanden
van lachen. Hij was vol vuur en leven. Hij had met
mij reeds in de eerste dagen kennis gemaakt en mij
vertelddat hij een soldatenkind wasbij de pioniers
gediend had en door enkele voorname personen op
gemerkt wasdie zeer veel van hem hielden waarop
hij, als oude herinnering, zeer trotsch was. Het eerst
waarnaar hij mij vroeg, was Sint-Petersburg. Hij hield
ook van lezen. Toen hij bij mij kwam theedrinken
bracht hij de geheele gevangenis aan het lachen terwijl
hij vertelde hoe de luitenant Sch. 's morgens onzen
plaatscommandant afgesnauwd had en toen hij naast
mij was komen zitten, verhaalde hij mij met groot# vol
doening dat er een theater zou opgericht worden. In
de gevangenis werd op de feestdagen een tooneel opge
slagen. De tconeelspelers hadden zich aangemeld en ket
décors werd langzamerhand in orde gebracht. Enkelen
uit de stad hadden beloofd hun kleeren voor de tooneel-
spelers te zullen afstaan; door tusschenkorast van den
oppasser van een officier hoopte men ook in het bozit te
komen van een officiersuniform met schouderbedekkingen.
Als het den plaatscommandant maar niet inviel om het
te verbieden zooals het vorig jaar. Toen was hij omstreeks
Kersttijd zeer slecht gehumeurd geweesthij zelf had
hier of daar geld verspeeld, daarenboven was in de ge
vangenis het een en ander voorgevallen, en uit boosheid
over het een zoowel als over het ander, had hij de too
neelvoorstelling verboden. Maar thans zou hij dat mis
schien niet doen. Kortom Baklnschin was in de aauge
naamste stemming Het bleek duidelijk dat hij tot de
voornaamste oprichters van het tooneel behoorde, en ik
nam mij destijds voor, bij die voorstelling z-ker tegen
woordig te zijn. De kinderlijke vreugde van Bakluschin
over het tot stand komen eener tooneelvoorstelliug deed mij
pleizier. Het eene woord lokte het andere uit en wij
spraken samen over veel. Onder andereu vertelde hij
dat hij niet altijd iu Sint-Petersburg gediend en zich
daar misdragen had en dat men hem, hoewel als onder
officier, naar R. in een garnizoens-bataillon gezonden had
En van daar ben ik hier naar toe gestuurd", be
sloot Bakluschin.
En waaiom?" vroeg ik hem.
Waarom Waarom denkt ge wel, Alexander Pe-
trowitsch Omdat ik verliefd was geraakt.
Maar daarom 'stuurt men iemand niet hier naar
toe", merkte ik op.
Zeker", antwoordde Bakluschin, zeker ik heb
bij die gelegenheid een duitscher met een pistool dood
geschoten. Maar is het de moeite waard om een duit
scher iemand te verbannen Oordeel zelf.
- En wie was het Vertel het mijik stel er belang in
- Het is een grappige geschiedenis Alexander Pe
tr o wit sch.
Des te beter. Vertel mij die.
Zou ik het doen Enfin, hoor dan goed toe.
Ik hoorde toen, hoewel geen komische, maar toch een
vrij zonderlinge moordgeschiedenis
Deze redenaar ontvingbij het verlaten der tribune
de geluk wenschen van den kardinaal-aartsbisschop en de
bisschoppen van België, terwijl de vergadering hem eene
ovatie bracht.
De abt Wintererlid van den duitschen Rijksdag
zeide, dat het gevaar van den kant der socialisten grooter
is dan men over het algemeen gelooft. Hij weidde uit
over de groote beteekenis van het socialistisch congres
te Brussel dat millioenen werklieden vertegenwoordigt
en waar de christelijke beschaving wordt gesmaad. Het
dus tusschen het socialisme en het christendom tus
schen de omwentelingsgezinde proletariërs en de rust-
lievende arbeiders dat de worsteling zal plaats hebben.
Hij eindigde met een krachtig beroep op handelen; men
bepale zich niet tot woorden.
De zitting werd te 8'/2 uur opgeheven, na voorlezing
van een telegram van den Pausin antwoord op het
adres van het Congres.
WUITSCHliANiD. De Keizer is bij zijn bezoek aan
Beieren te Mtinchen door de bevolking met bijzouderen
geestdrift ontvangen
Tegen het einde van November zullen in het midden
van Berlijn door het stedelijk bestuur ondersteunde, voor
iedereen toegankelijke, verwarmde lokalen geopend wor
den, waar tevens koffie enz. voor lagen prijs verkrijgbaar
zal zijn.
EAT«EI.<AAD. Hot 24 Congres der Vakvereeuigingen*
dat den 7 te Newcastle on Tyne bijeen kwam, heeft o. a-
besloten, bij de engelscbe regeeiing er op aan te dringen*
dat zij bij internationale overeenkomst de invoering van
den algemeenen werkdag van acht uren zou trachten
te verkrijgen.
Do gemeenteraad van Portsmouth heeft besloten eene
geldleening van f 720,000 aan te gaan ter voorziening
in de uitgaven noodig voor eene inrichting om de stad
electrisch te verlichten.
FKAAKKIJH. Bij de Kamer is een ontwerp in
gediend door den heer Antouin Proust tot afschaffing
der tooneelcensuur. De commissie zal voorstellen, die
censuur bij wijze van proef voor één jaar af te schaffen.
Op een dejeuner, door den minister van oorlog de Freyci-
net aan de generaals en de militaire attachés bij buiten-
landsche gezantschappen teVaudeuvre aangeboden, deed die
minister 'uitkomen dat de vooruitgang van het frausche
leger door Europa word toegejuicht. Aau den een boe
zemde dit achting aan den ander vertrouwen in het
was een bewijs dat de republiek in staat is, groote zaken
te ondernemen. »Niemand twijfelt, dat Frankrijk sterk
is; laten wij allen toonen," zoo vervolgde bij ,_»dat wij
rustig zijn,'maar dat wij ons met bekwaamheid zullen
weten te handhaven in den nieuwen toestand door de
voortzetting der maatregelen die in kwade dagen onze
herstelling hebben voorbereid. De tegenwoordigheid der
buitenlandsehe afgevaardigden is voor ons", eindigde hij,
een getuigenis dat onze beschikkingen vredelievend zijn."
I'OÏVTSHiAli. De Koning heeft aan den minister-
Zoo gebeurde het", begon Bakluschin. »Men zond
mij naar R een mooie groote stad waar vele duit
schors waren. Nuik was natuurlijk toen nog een
jong mensch, bij mijn superieuren goed aangeschreven,
ik liep met mijn muts op een oor rond verdreef mij
den tijd. De duitsche meisjes gaf ik knipoogjes. In een
van haar kreeg ik zin Louise heette ze. Zij en haar
tante waren waschvrouwen. De tante was een humeurige
oq.de vrouw. Beiden konden goed leven. Ik knoopte
voor het raam kennis met Louise aanmaar later
sloot ik oprecht gemeende vriendschap met haar.
Louise sprak goed russischmaar brouwde een wei
nig ze was zulk een lief meisje als ik nog nooit
ontmoet heb. Zij wekte in mij do begeerte op om
met haar te trouwen. Nu, waarom zon ik niet met haar
trouwen niet waarZoo ben ik dan op het punt om
naar den overste te gaan met het verzoek Plotseling
zie ik Louise komt de eerste keer niet op de afgespro
ken plaats, de tvreede keer ook niet, blijft voor de derde
maal wegIk stuur haar een brief. Op dien brief
krijg ik geen antwoord. »Wat is dat?" denk ik. Als ze
mij had willen bedriegen, dan zou ze het slim overlegd en
den brief beantwoord hebben en op do afgesproken plaats
gekomen zijn. Maar zij verstond de kunst van liegen
niet, en had doodeenvoudig met. mij gebroken. Die tante
is er de schuld vau, denk ik. Ik waagde het echter niet
naar de tante te gaan; zij wist wel van onze verhouding,
maar wij hielden die geheim. Ik loop als waanzinnig
rond, schrijf haar nog eens, maar voor 't laatst: als gij niet
komt, ga ik zelf naar uw tante. Daar schrok zij van. Zij
kwam. Schreiend vertelde zedat een duitscher een
zekere Schultz een verre neef van haar een horloge
maker rijk en niet jong meer haar ton huwelijk ge
vraagd had, om zoo zeide ze mij gelukkig te ma
ken °en om zelf als hij oud was niet zonder vrouw te
zijn; hij houdt van mo, hij had al lang het voornemen
gehad, maar heeft altijd gezwegen en het bij het voorne
men gelaten. Zie je, lieve Alexander, zei ze verder, hij is
rijk en dat is voor mij een geluk en jij zult me toch
niet van mijn geluk willen berooveu?" Ik zie haar schreien,