UIT SIBERIË. No. 110*. Drie en Wegentigste Jaargang. 1891. ZONDAG 13 SEPTEMBER. TWEEDE BLAD. Buit enland. FEUILLETON. Al DIAAKSC II! Deze Courant wordt Dinsdag;-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar j 0,8©franco door het geheele rijk 1, De 3 nummers 0,06. Prijs der gewone Advertentiën Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. CwS- TER ZOON. Telefoonnummer 83. ISKIjtSlK. Den 8 is te Mechelen, des morgens te 10 uren, het Katholiek Congres geopend met het opdragen eener plechtige mis in de hoofdkerk en met Gregori- aanschen zang. Voorname katholieke personen uit alle landen waren daarbij tegenwoordig. Te 12 uren werd de eerste algemeene vergadering ge houden in het lokaal van het Klein-Seminarie, waar on geveer 2000 personen aanwezig waren. De zaal prijkte met de vlaggen van den Paus, van België en den Öongo- staat, en met de borstbeelden van den Pairs, den koning en de koningin dor belgen. De minister van staat, Victor Jacobs, vertegenwoor diger van Antwerpen, hoewel ongesteld, wilde toch zijn post waarnemen hij verscheen op de estrade, steunende op twee stokken. Hij werd langdurig toegejuicht en was zóó aangedaan, dat hij tranen stortte. De aartsbisschop van Mechelen, kardinaal Goossens verscheen daarop in de zaal, vergezeld van de hoog- waardigheidsbekleeders der kerk, en opende het congres met eeue toespraak, waarin hij o. a. het volgende zeide j>Het doel van het congres is hetzelfde als dat van vorige congressen, namelijk het vereeuigen dor katho lieken in liefde voor de kerk, in gehoorzaamheid jegens den Paus en in toewijding jegens de lijdende klasse. Van alle kanten verheffen zich de kreten der werklieden, die in nood verkeerenwij willen de middelen opsporen om hen te helpen. Het socialisme streeft naar omwenteling en omverwerping van de maatschappelijke orde van zaken: wij prediken onderwerping, eensgezindheid en vrede. Wij zijn besloten in alle zaken trouw te blijven aan den weerklank van het pauselijke woord." Hij deed een beroep op de katholieken ten behoeve van de volledige vrijheid de9 Pausen, en verklaarde, dat de daartoe strekkende eisch onvermoeid zou worden volgehouden. Daarop behandelde bij de sociale kwestie en gaf. in verband daarmede, een overzicht van de laatste encycliek des Pausen. De heer Victor Jacobs werd met algemeene stemmen tot voorzitter van het congres gekozen. Hij aanvaardde zijne betrekking met eene rede, waarin hij herinnerde aan den weg, door de katholieke partij sedert het congres van 1864 afgelegd. Hij gaf evenzeer eene omschrijving van de laatstelijk door den Paus uitgevaardigde ency cliek, en herdacht de katholieke strijders, sedert het in 1866 te Mechelen gehouden congres overleden. De naam van Windthorst werd luide toegejuicht. Hij trad in eene uiteenzetting van de fusschenkomst vau den Staat en van de liefdadigheid in de sociale kwestie en deed een beroep op de toewijding van alle katholieken. Te half drie werd de algemeene vergadering opgeheven. In de afdeeling voor sociale wetenschappen werd be sloten tot de oprichting van een toevluchtsoord, volgens het stelsel-Dombosco, voor jeugdige zwervers en verlaten kinderen. Do afdeeling' beval tevens de uitbesteding van dergelijke kinderen bij christelijke gezinnen te platten lande aan. Die voor liefdadigheidswerken besloot tot de instelling van beschermheerschappen in alle landen, ter volmaking der school en tot voorbereiding der oprichting van eor- poratiën. Deze afdeeling wenscht in de toekomst voor de priesters eene grondige studie der sociale vraagstukken verplicht te stellen. De afdeeling voor het onderwijs besloot tot de uitbrei- breiding der katholieke hoogescholen en tot de zending naar Rome van jongelieden uit alle deelen der wereld, ten einde zich daar tot het priesterlijk leven te vormen. De afdeeling voor letterkunde besloot tot de vorming van letterkundige en kunstlievende kringen in alle ka tholieke vereenigingen, vooral in die van jongelieden. Den 9 is in de afdeeling voor godsdienstige werken besloten dat de pers een meer werkzaam aandeel moet nemen aan de verdediging van de godsdienst en dat vol strekte Zondagsrust noodig is. Die voor sociale werken gaf de midtelen aan waar door de werklieden kunnen deelnemen aan de verzeke ringskas van den Staat en verlaugde, dat storting in deze kas reeds veroorloofd zij met den leeftijd van drie jaren en zelfs met dien van een jaar. in dit opzicht werden de wenschen reeds door het congres van Luik uitgesproken. Dezelfde afdeeling verklaarde zich ook voor de oprich ting eener vakvereeniging van werklieden in het bouw vak en van andere werklieden-vereenigingen en besloot tot de oprichting van een katholieken en anti-revolutio nairen bond, gelijk deze in Duitschland bestaat. De afdeeling voor onderwijs drong aan op een gron diger beoefening van de sociale kwestie in den geest, door paus Leo XIII in zijne Encyclieken aangegeven. In de afdeeling voor wetenschap en sehoone kunsten werd de oprichting van christelijke schouwburgen be handeld. De algemeene vergadering van den 10 werd zeer druk bezocht. Mgr. Stillemans, bisschop van Gent, deed oen beroep op de offervaardigheid in menschen en geld, om de taak in den belgischen Congo-staat te doen gelukken. De heerTondini, een priester van de Grieksche kerk, voorspelde de spoedige verzoening der Grieksche en Ro- meinsche kerken, onder den invloed van Paus Leo XIII. De heer Cochin lid van den parijscheu gemeenteraad, zeide dat het fransch-russische verbond de voorbode was van eene toenadering tusschen Fraukrijk en de Kerk. De heer DescampDavid hoogleeraar van Leuven hield eeue lofrede op de in Afrika aanvaarde taak. Hij noodigde Frankrijk dat tegenwoordig in Europa meer geïsoleerd is uitzich in Afrika niet af te zonderen en het werk van Leopold II niet te belemmeren. (Lang durige toejuiching.) Do pastoor Claeyslid van de vlaamsche Academie, ontwikkelde de noodzakelijkheid voor de besturende klas sen in Belgiëom zich gemeenzaam te maken met de vlaamsche taalals middel van propaganda. (26) DOOK I. IS. DOSTOJEAV8KÏ. Ik ken geen vriendelijker karakter dan dat van Baklu- Bchin. Nooit liet hij anderen iets over hij hield er niet vandat men zich met zijn zaken bemoeide kortom, hij wist zich te helpen. Naar het scheen hielden bij ons allen van hem. Waarheen hij ook ging, allen ontmoetten hem gaarne In de stad was hij ook bekend als een van de gezelligste menschen ter wereld, die nooit zijn vroolijkheid veidoor. Hij was een lange, jonge maD, van Omstreeks dertig jaar, met een vermetel en openhar tig, vrij aardig uiterlijk en met een wrat. Zjjn gezicht kon hij soms zoo grappig vertrekken, terwijl hij den eerste den beste nabootstedat allen die hem zagenof zij wilden of nietmoesten lachen. Hij behoorde ook tot de grappenmakershij vermaakte zelfs grillige vijanden van lachen. Hij was vol vuur en leven. Hij had met mij reeds in de eerste dagen kennis gemaakt en mij vertelddat hij een soldatenkind wasbij de pioniers gediend had en door enkele voorname personen op gemerkt wasdie zeer veel van hem hielden waarop hij, als oude herinnering, zeer trotsch was. Het eerst waarnaar hij mij vroeg, was Sint-Petersburg. Hij hield ook van lezen. Toen hij bij mij kwam theedrinken bracht hij de geheele gevangenis aan het lachen terwijl hij vertelde hoe de luitenant Sch. 's morgens onzen plaatscommandant afgesnauwd had en toen hij naast mij was komen zitten, verhaalde hij mij met groot# vol doening dat er een theater zou opgericht worden. In de gevangenis werd op de feestdagen een tooneel opge slagen. De tconeelspelers hadden zich aangemeld en ket décors werd langzamerhand in orde gebracht. Enkelen uit de stad hadden beloofd hun kleeren voor de tooneel- spelers te zullen afstaan; door tusschenkorast van den oppasser van een officier hoopte men ook in het bozit te komen van een officiersuniform met schouderbedekkingen. Als het den plaatscommandant maar niet inviel om het te verbieden zooals het vorig jaar. Toen was hij omstreeks Kersttijd zeer slecht gehumeurd geweesthij zelf had hier of daar geld verspeeld, daarenboven was in de ge vangenis het een en ander voorgevallen, en uit boosheid over het een zoowel als over het ander, had hij de too neelvoorstelling verboden. Maar thans zou hij dat mis schien niet doen. Kortom Baklnschin was in de aauge naamste stemming Het bleek duidelijk dat hij tot de voornaamste oprichters van het tooneel behoorde, en ik nam mij destijds voor, bij die voorstelling z-ker tegen woordig te zijn. De kinderlijke vreugde van Bakluschin over het tot stand komen eener tooneelvoorstelliug deed mij pleizier. Het eene woord lokte het andere uit en wij spraken samen over veel. Onder andereu vertelde hij dat hij niet altijd iu Sint-Petersburg gediend en zich daar misdragen had en dat men hem, hoewel als onder officier, naar R. in een garnizoens-bataillon gezonden had En van daar ben ik hier naar toe gestuurd", be sloot Bakluschin. En waaiom?" vroeg ik hem. Waarom Waarom denkt ge wel, Alexander Pe- trowitsch Omdat ik verliefd was geraakt. Maar daarom 'stuurt men iemand niet hier naar toe", merkte ik op. Zeker", antwoordde Bakluschin, zeker ik heb bij die gelegenheid een duitscher met een pistool dood geschoten. Maar is het de moeite waard om een duit scher iemand te verbannen Oordeel zelf. - En wie was het Vertel het mijik stel er belang in - Het is een grappige geschiedenis Alexander Pe tr o wit sch. Des te beter. Vertel mij die. Zou ik het doen Enfin, hoor dan goed toe. Ik hoorde toen, hoewel geen komische, maar toch een vrij zonderlinge moordgeschiedenis Deze redenaar ontvingbij het verlaten der tribune de geluk wenschen van den kardinaal-aartsbisschop en de bisschoppen van België, terwijl de vergadering hem eene ovatie bracht. De abt Wintererlid van den duitschen Rijksdag zeide, dat het gevaar van den kant der socialisten grooter is dan men over het algemeen gelooft. Hij weidde uit over de groote beteekenis van het socialistisch congres te Brussel dat millioenen werklieden vertegenwoordigt en waar de christelijke beschaving wordt gesmaad. Het dus tusschen het socialisme en het christendom tus schen de omwentelingsgezinde proletariërs en de rust- lievende arbeiders dat de worsteling zal plaats hebben. Hij eindigde met een krachtig beroep op handelen; men bepale zich niet tot woorden. De zitting werd te 8'/2 uur opgeheven, na voorlezing van een telegram van den Pausin antwoord op het adres van het Congres. WUITSCHliANiD. De Keizer is bij zijn bezoek aan Beieren te Mtinchen door de bevolking met bijzouderen geestdrift ontvangen Tegen het einde van November zullen in het midden van Berlijn door het stedelijk bestuur ondersteunde, voor iedereen toegankelijke, verwarmde lokalen geopend wor den, waar tevens koffie enz. voor lagen prijs verkrijgbaar zal zijn. EAT«EI.<AAD. Hot 24 Congres der Vakvereeuigingen* dat den 7 te Newcastle on Tyne bijeen kwam, heeft o. a- besloten, bij de engelscbe regeeiing er op aan te dringen* dat zij bij internationale overeenkomst de invoering van den algemeenen werkdag van acht uren zou trachten te verkrijgen. Do gemeenteraad van Portsmouth heeft besloten eene geldleening van f 720,000 aan te gaan ter voorziening in de uitgaven noodig voor eene inrichting om de stad electrisch te verlichten. FKAAKKIJH. Bij de Kamer is een ontwerp in gediend door den heer Antouin Proust tot afschaffing der tooneelcensuur. De commissie zal voorstellen, die censuur bij wijze van proef voor één jaar af te schaffen. Op een dejeuner, door den minister van oorlog de Freyci- net aan de generaals en de militaire attachés bij buiten- landsche gezantschappen teVaudeuvre aangeboden, deed die minister 'uitkomen dat de vooruitgang van het frausche leger door Europa word toegejuicht. Aau den een boe zemde dit achting aan den ander vertrouwen in het was een bewijs dat de republiek in staat is, groote zaken te ondernemen. »Niemand twijfelt, dat Frankrijk sterk is; laten wij allen toonen," zoo vervolgde bij ,_»dat wij rustig zijn,'maar dat wij ons met bekwaamheid zullen weten te handhaven in den nieuwen toestand door de voortzetting der maatregelen die in kwade dagen onze herstelling hebben voorbereid. De tegenwoordigheid der buitenlandsehe afgevaardigden is voor ons", eindigde hij, een getuigenis dat onze beschikkingen vredelievend zijn." I'OÏVTSHiAli. De Koning heeft aan den minister- Zoo gebeurde het", begon Bakluschin. »Men zond mij naar R een mooie groote stad waar vele duit schors waren. Nuik was natuurlijk toen nog een jong mensch, bij mijn superieuren goed aangeschreven, ik liep met mijn muts op een oor rond verdreef mij den tijd. De duitsche meisjes gaf ik knipoogjes. In een van haar kreeg ik zin Louise heette ze. Zij en haar tante waren waschvrouwen. De tante was een humeurige oq.de vrouw. Beiden konden goed leven. Ik knoopte voor het raam kennis met Louise aanmaar later sloot ik oprecht gemeende vriendschap met haar. Louise sprak goed russischmaar brouwde een wei nig ze was zulk een lief meisje als ik nog nooit ontmoet heb. Zij wekte in mij do begeerte op om met haar te trouwen. Nu, waarom zon ik niet met haar trouwen niet waarZoo ben ik dan op het punt om naar den overste te gaan met het verzoek Plotseling zie ik Louise komt de eerste keer niet op de afgespro ken plaats, de tvreede keer ook niet, blijft voor de derde maal wegIk stuur haar een brief. Op dien brief krijg ik geen antwoord. »Wat is dat?" denk ik. Als ze mij had willen bedriegen, dan zou ze het slim overlegd en den brief beantwoord hebben en op do afgesproken plaats gekomen zijn. Maar zij verstond de kunst van liegen niet, en had doodeenvoudig met. mij gebroken. Die tante is er de schuld vau, denk ik. Ik waagde het echter niet naar de tante te gaan; zij wist wel van onze verhouding, maar wij hielden die geheim. Ik loop als waanzinnig rond, schrijf haar nog eens, maar voor 't laatst: als gij niet komt, ga ik zelf naar uw tante. Daar schrok zij van. Zij kwam. Schreiend vertelde zedat een duitscher een zekere Schultz een verre neef van haar een horloge maker rijk en niet jong meer haar ton huwelijk ge vraagd had, om zoo zeide ze mij gelukkig te ma ken °en om zelf als hij oud was niet zonder vrouw te zijn; hij houdt van mo, hij had al lang het voornemen gehad, maar heeft altijd gezwegen en het bij het voorne men gelaten. Zie je, lieve Alexander, zei ze verder, hij is rijk en dat is voor mij een geluk en jij zult me toch niet van mijn geluk willen berooveu?" Ik zie haar schreien,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1891 | | pagina 5