Postdienstregeling.
UIT SIBERIË.
No. 117.
Drie en Negentigste Jaargang.
1891.
WOENSDAG
30 SEPTEMBER.
Officieel Gedeelte.
SC II O UW.
Woensdag 14 October 1891
Onbestelbare ürieven
Een avond met Sequah.
FEUILLETON.
Bij dit Nr. wordt aan onze abonné's in
de stad de dienstregeling van het Postkan
toor alhier verzonden, aanvangende 1 Oc
tober, welke aan onze abonné's buiten de
stad op verlangen gratis wordt toegezonden.
Overigens is zij voor niet-geabonneerden
a 10 cents verkrijgbaar.
\LkNV\IIM IM' COIIRWr
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,80 franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers 0,06.
Prijs der gewone Advertentlën:
Per regel ©,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer 3
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen, onder herinnering aan de verplichtingen aan
eigenaren of gebruikers vau slooten opgelegd bij de
algemeene politie-verordening van 3 April 1889 dat
door den opzichter over den hout en de plantsoenen op
zal worden gehouden de jaarlijksche schouw over
de vaarten en slooten in die gemeente.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. Maclaine Pont.
29 September 1891. De Secretaris,
Nuhout van der Veen.
verzondeu in de le helft van September 1891
G. Kok, Amsterdam; K. Brakenhoff, idem; G. van der
Oort, Zijpe Wed. W. Dekker,
B e 1 g i e
Godin Luik.
Van onzen amsterdamschen correspondent
Amsterdam verkeert tegenwoordig in de Seqnah-periode.
Is de paljasachtige Charles Davenport een geroutineerde
kwakzalver of ligt er aan zijn zonderling optreden iets
degelijkers ten grondslag ziedaar het vraagstuk van
den dag. Aanvankelijk door schier allen met wantrouwen
en weerzin begroet, ziet Sequah, hoe meer bij optreedt,
de schare zijner aanhangers hoe langer hoe grooter wor
den. Uitmuntende reclame is voor hem gemaakt door
de Vereeniging tegen de Kwakzalverij die door een
extra-nummer van haar maandblad en allerlei strooibil
jetten het volk de oogen heeft willen openenmaar
daarmee juist het tegenovergestelde bereikt heeft. Want
het volk zegtin het bestuur van die vereeniging zitten
twee apothekers en twee doctoren, die niet onbevooroor
deeld knnnen zijn en in ieder geval even hard bun eigen
bfjangen als die van het volk bepleiten. Bovendien zijn
die heeren niet consequent. Heet het in hunne strooi
biljetten, dat Sequah niemand geneest, in bet genoemde
(31)
DOOK
I. n. DOSTOJEWSkf.
XI.
DE TOONEELVOORSTELLING.
Op den derden dag der feesten had 's avonds onze
toonoelvoorstelling plaats. Er was heel wat te doen
geweest om den boel in orde te brengenmaar de
acteurs hadden alle moeite op zich genomenzelfs
wisten de andere gevangenen niet eens waar het tooneel
opgeslagen en evenmin wat er gespeeld zou worden. Ge
durende de laatste drie dagen deden de tooneelspelers
onder het naar hun werk gaan al hnn best om zooveel
mogelijk kostumes bijeen te krijgen. Telkens als ik Bak-
luschin ontmoette, liet hij van pleizier zijn vingers klappen,
maar hij vertelde me niets. Ik geloof dat de majoor in
een goede bui was. Wij wisten er overigens niets van,
of hij de lucht gekregen had van de ophanden voorstelling,
of hij er zijn toestemming aan gegeven had, dan of hij
besloten was te zwijgen en de oogen te sluiten om het
genoegen der gevangenen niet te bederven mits alles
maar ordelijk toeging. Ik geloof dat hij van de voorstel
ling had hooren pratenmaar er zich opzettelijk niet
mee bemoeide, omdat hij begreep hoe misschien alles in
de war zou loopen, als hij ze verbood. De soldaten zouden
oproerig worden of zich bedrinken, en dus was 't maar
heter dat ze zich met het een of ander bezig hielden.
Ik vermoed dat de majoor zoo geredeneerd heeft, omdat
dit het meest natuurlijk is. Men kan zelfs beweren, dat,
als de gevangenen tijdens de feesten niet hnn tooneel-
vooratelling of iets van dien aard gehad haddenhet
bestuur een of andere afleiding zou hebben moeten be
zorgen. Maar daar onze majoor altijd in de contramine
extra-nummer staat woordelijk: «Wij stellen voorop, dat
ook wij gelooven dat in enkele gevallen na de behande
ling genezing is gevolgd. Een eerste oorzaak van ge
nezing zoeken wij in het niet te loochenen feitdat het
vertrouwen, gesteld in een of andere geneesmethode of
geneesmiddel, dikwijls een groot deel aan de genezing
heeft, doch ook daar, waar het vertrouwen niet zóó groot
is, is genezing door Sequah of zijne middelen geenszins
buitengesloten. De ondervinding leertdat sommige
zenuwaandoeningen (door velen ten onrechte met den
naam van rheumatiek bestempeld) en ook wel spier-
rheumatisme in lichten graad menigmaal door enkel
massage of inwrijving met prikkelende middelen worden
genezen. Voor die genezing heeft men wel is waar
Sequah en zijne wondermiddelen niet noodig, ieder ge
neesheer zou hier veel goedkooper hulp verschaffen, maar
wat is het geval De raad van den geneesheer wordt
zoo dikwijls verwaarloosd, waar men zich stipt houdt
aan de voorschriften van den kwakzalver. Is het te
verwonderen, dat juist in het laatste geval genezing volgt
En wat ten slotte de samenstelling van Seqnah's olie
betreft, de medici zeggen altijd zelf dat 't den leekon
niet aangaat, wat hun wordt voorgeschreven, zoodat men
het volk dan nu ook al kan hooren zingen
De wijze Zegers Veeckens
Zegt: «Olie en terpentijn",
Maar waarom schrijven dokters dan
Recepten in 't latijn
Hoera, hoera, hoera voor Sequah
Met groote moeite heb ik mij zaterdagavond een plaatsje
weten te veroveren onder de drommen van menschen,
die getuigen waren van het geschetter van Sequah over
zijn wonderdadige olie. Wilt ge hooren, hoe hij deze be
schrijft Het is de koning der zalvenpijndooders en
vlugge verzachters. Werkt met electrische snelheid en is
voor eeuwen gebruikt geworden door de Apaches, Che-
rokees, Sioux en andere stammen noord-amerikaansche
indianen. Is tezamengesteld uit vischoliën, grond
stoffelijke olie, bruin vischoliën en andere bestanddeelen,
en is de beste van alle uitwendige toepassingen. Deze
toebereiding heeft een wereldwijdschen goeden naam ver
worven waar ook zij ingevoerd geworden is, voor pijnen
in de zijden, de rug of de lenden, wintervoeten, verstui
kingen, kneuzingen, zwellingen der klieren of spieren en
te zamen genomen met de prairie-bloem is gewaarborgd
te genezen. Geen huisgezin moest zonder deze merkwaar
dige toebereiding blijven. Dit geneesmiddel is niet alleen
een groote gave aan het lijdend menschdom, maar is van
zeer groote waarde in gevallen van dierenziekte." Zater
dagavond was Seqnah een oogenblik uit zijn humeur.
Hij had een ongeteekenden brief ontvangen, waarin hem
allerlei harde verwijten naar het hoofd waren geslingerd.
Dat was toch verschrikkelijk voor iemand, die zoo uit
sluitend het heil der menschheid beoogdeHonderd gnl-
Hoe ontnuchterend, niet waar, dat die zonen der
prairieën, voor ons het toonbeeld van forschheid en
gehardheid, zoo verschrikkelijk aan rheumatiek blij
ken te lijden
was, neem ik een groote verantwoordelijkheid op mij met
te beweren dat hij kennis droeg van ons plau en het
goedkeurde. Een man als hij moest altijd iemand ver
pletteren of verstikken, iets wegnemen, een recht opheffen,
in één woord zich overal doen gelden. Als zoodanig stond
hij in de geheele stad bekend. Het was hem volkomen
onverschillig of al die dwang verzet uitlokte. Daarvoor had
men immers straffen; tegenover die schurken van gevan
genen moest men onverbiddelijk streng te werk gaan en
de wet strikt opvolgen ziedaar alles. Znlke onbekwame
uitvoerders der wet, begrijpen volstrekt niet, dat het toe
passen eener wet zonder er den geest van te vatten,
alle recht tot onrecht maakt. »De wet zegt het, wat
wilt gij moer Zij verbazen er zich zelfs over, dat men
van hen, behalve uitvoering der wet, ook gezond ver
stand verlangt. Deze eisch schijnt hnn hoogst onbillijk.
Hoe het zij, de sergeant-majoor verzette zich niet tegen
de toebereidselen voor het komediespel, en dat was den
gevangenen voldoende. Ik kan naar waarheid getuigen,
dat zoo er gedurende al de feestdagen geen vergrijpen van
belang plaats hadden, geen bloedige gevechten, geen dief
stal, zulks toegeschreven moet worden aan de vergunning
tot het regelen der tooneclvoorstelling. Met eigen oogen
heb ik gezien hoe de gevangenen kameraden, die te veel
gedronken hadden en twist zochten, tot kalmte brachten,
onder voorgeven dat men anders de tooneelvoorstelling
zou verbieden. De onderofficier liet allen op hun woord
van eer beloven, dat ze zich behoorlijk zonden gedragen
en alles rustig zoo afloopen. Met blijdschap deden zij die
belofte eu hielden er zich stipt aanzij voelden zich
gevleid, dat men nog hechtte aan hun woord van eer.
Voegen wij er bij, dat de voorstelling niets, volstrekt
niets kostte aan het bestuur. De plaatsen waren niet vooraf
aangewezen, want het heele tooneel was in minder dan
een kwartier op te slaan en weer af te breken. De voor-
stelliug moest anderhalf uur duren, en voor het geval dat
er plotseling bevel tot staking mocht komen, zonden de
decoraties in een oogwenk verdwenen zijn. Da kostn nes
werden geborgen in de kisten der gevangenen. Om te
beginnen zal ik mededeelen hoe ons tooneel ingericht was,
den wilde hij aan de armen geven, als die briefschrijver,
die zich waarschijnlijk wel onder het publiek zou bevin
den, op de tribune wilde komen. Royaal gepresenteerd,
maar natuurlijk stond niemand op. Voorondersteld, dat
het verhaal van dien brief niet verzonnen was, dan zou
de samensteller daarvan zich wel wachten om zich bekend
te maken te midden van eeneSRrergadering, waar Sequah
als op de handen werd gedragen. Want dat doet een
deel van het amsterdamsche volk. Niets laat de wonder
dokter dan ook onbeproefd om zich populariteit te ver
werven. Onbemiddelden, zoo beweert hij, neemt hij gratis
in behandeling, aan de uitspraak van het volk hecht hij
grooter waarde dan aan die van doctoren (geen wonder
en de groote sommen, die de Seqnah-maatschappij voor
de reclame tot zijne beschikking stelt, strooit hij met
kwistige hand rond onder de vertegenwoordigers der
volksklasse. Zaterdagavond zag ik nog weer een aardig
staaltje van 's mans vleien der volksmeening. Toen had
hij zijn wonderdadig middel toegepast op een arm burger
mannetje, dat in enkele minuten van zijn rheumatiek
werd verlost, terwijl doctoren hem hadden opgegeven
althans volgens Sequah. Daarvan moest de genezeue ge
tuigenis afleggen voor het publiek. Maar onze in een
blauwen kiel gestoken ex-patiënt was nog nooit in het
openbaar opgetreden. «Geachte burgers van Rotterdam",
begint hij en dadelijk gaat een aanstekelijk gelach op.
Sequah zit zich te verbijten. «Geachte burgers van Am
sterdam bedoel ik," herneemt de blanwkiel, «ik ben
geen kwakzalverij, ik verklaar bij dezen, geen kwakzal
verij te zijn Schaterend gelach belet hem voort te
gaan. Nu vliegt Seqnah op met een sprong, die een acro
baat eer zon aangedaan hebben en schreeuwt de menigte
toe, dat de meer ontwikkelden zich behoorden te schamen
om dezen eenvoudige van geest uit te lachen. Met dave
rend applaus wordt dat beloond en het publiek laat
verder den man ongemoeid verklaren, dat hij geen kwak
zalverij is enz. Weet men nu daarbij, hoe de geringen
in Amsterdam maar al te vaak door hunne »bos-doctoren"
behandeld worden, hoe er zelfs geneeskundigen en apo
thekers zijn, die hunne bus-patiënten als »bos-duvels"
tituleeren, dan wordt het nog begrijpelijker, dat het volk
gaat dwepen met een man, die hen in al hnn waarde
erkent, zoodat zij dan ook met luidruchtige vroolijkheid
den wonderdocter toezingen
Gij jaagt op 't lijf der dokterskliek
Een welverdienden schrik.
De vilders van het arme volk
Zij vreezen Seqnah met zijn tolk.
Dat Sequah een tolk bij zich heeft, is voor de dichters
een ware uitkomst, want op volk zijn zoo heel weinig
rijmwoorden. De tolk is echter een mijnheer, waarvoor
de patiënten te betalen hebben. Trouwens, op betalen
is natuurlijk ten slotte al het marktgeschreeuw van Seqnah
aangelegd. Zijn fleschje olie kost 1,25 en minstens een
tiental acht hij voor genezing noodig. Niettemin nemen
velen daartoe hnn toevlucht, sommigen in het vaste ver
trouwen op beterschap, anderen met de aan wanhoop
grenzende opmerking, dat, als 't niet baat, het ook niet
schaadt en 't licht te probeeren is.
hoe het met de kostumes en met het programma stond.
Eigenlijk was er geen geschreven programmadaarvoor
zorgde men eerst bij de tweede en de derde voorstelling.
Bakluschin stelde het op voor de heeren officieren
en andere hoogere bezoekers, die ons spel wel met hun
tegenwoordigheid wilden vereeren namelijkde officier
van den wacht, die éénmaal kwam, vervolgens de officier
van dienstdie het bevel had over de patrouilleon
eindelijk een genie-officier. Ter eere van die hooge be
zoekers werd een programma geschreven.
Men veronderstelde, dat de roep over ons theater zich
ver buiten de vestingwerken en zelfs in de stad zou ver
breiden, te meer daar er te N. geen schouwburg was
enkel voorstellingen van liefhebbers en anders niet. De
gevangenen genoten als echte kinderen van de geringste
blijken van goedkeuring en maakten zich allerlei hersen
schimmen. «Wie weet zoo dachten ze of niet onze
chefs er van hooren en komen zien; dan zonden ze eerst
weten wat de gevangenen in hnn mars hebben want
het is geen voorstelling gegeven door soldaten, met drij
vende schuitjes, met beren en bokken, maar wel degelijk
door acteurs, echte tooneelspelers, die met voor heeren
geschreven stukken optreden in de heele stad is zulk een
schouwburg niet te vinden Generaal Abrokimow heeft,
naar men zegt, bij zich aan huis een tooneelvoorstelling
gehad, en het is best mogelijk, dat ze ons daar met hnn
kostnmes de loef afstaken, maar in de voordracht, dat
staat nog te bezien De gouverneur zal er ook wel van
hooren, en wie weet, of hij zelf niet komt."
Kortom, vooral na het eerste succes begonnen de ge
vangenen zichzelven wijs te maken, dat er belooningen
zouden uitgereikt of hun straftijd verminderd zon worden,
en een oogenblik later lachten ze weer hartelijk om hun
dwaze inbeeldingen. Kinderen waren het, volslagen kin
deren in weerwil van hun veertig jaren. Al was er geen
programma toch was ik tamelijk goed op de hoogte van
wat er opgevoerd zou worden. Het eerste stak heette
«Ptiilatka en Mirosba of de mededingers." Bakluschin blafte
al meer dan een week te voren tegen mij dat hij de rol
van Philatka zóó zou spelen dat men 't hem zelfs op het
