UIT SIBERIË.
JVo. 124.
Brie en ïtiegentigste «Jaargang,
1891.
VII IJl) AG
16 OCTOBER.
Onbestelbare JBrieven
PARIJSCHE BUIEVEN.
FEUILLETON.
Buitenland.
UkU WIISdli; COURANT
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Katerdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar j 0,8©franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummors 0,06.
Prijs der gewone Advertentlën
Per regel ©,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. CuS-
TER ZOON.
verzonden in de 2e helft van September 1891:
P. Diepsmeer, Bergen EL Smit
Briefkaart:
C. Eckhardt Amsterdam.
Verzonden geweest naar:
Am e r i k a
A. Heijnen Buenos-Ayres J. Essers Long-Island.
De afgeloopen week was voor Parijs bijzonder kalm
en voor het parjsche nieuws eene ware komkommertijd.
Hadden wij in eene week de manifestatiën over de ver
tooning van Wagner's Lohengrin, in eene andere week
den zelfmoord van generaal Boulanger en tevens het
drama van Courbevoie, ditmaal spreekt men slechts over
het voorgevallene met de fransche pelgrims te Rome. De
indruk hier is, dat de italianen in hunne betoogingen
tegen Frankrijk werkelijk te ver gaan, doch overigens
blijft het publiek volkomen kalm.
Als laatste echo over generaal Boulanger geven hon
derden hunne meening ten beste om aan te toonen of de
overledene goed of slecht handelde met zich van het leven
te berooven, en Figaro opende over dit vraagstuk een
plebiscit, dat wil zeggen, het blad verzocht zijne lezers
en lezeressen ieder afzonderlijk hun oordeel in te zenden.
Ongeveer vijfhonderd antwoorden kwamen in en de meer
derheid veroordeelde ook deze laatste handeling van den
eens zoo gevierden soldaat. Hetzelfde blad onderzocht ook,
bij wijze van anecdote, welke letters van het alphabet
in Boulanger's leven eene rol speelden, en vond toen
B. noodlottige letter. Generaal .Boulanger sterft te
.Brussel, door een kogel (une Balie) van een revolver en
uit wanhoop over den dood van mevr. de Bonnemains
hij werd veroordeeld door het Hoog Gerechtshof op requi
sitoir van den procureur-generaal Q. de Beaurepaire.
C slechte letter. Zijne politieke loopbaan werd ver
broken tijdens Carnot president was en Constans minis
ter van binnenl. zaken. Hij werd gewond te Champigny,
hij verliet het leger ak commandant van het 13e corps
tö Clermont-Ferrand eu stierf op den leeftijd van 54 jaar
(cinqu&nte quatre ans).
F. vijandelijke letter. Ferry was zijn grootste politieke
tegenstanderZloquet verwondde hem in een duel, gene
raal .Perron verving hem als minister van oorlog, gene
raal Pévrier was president van de commissie van onder
zoek die hem^ op retraite" zette hij sterft terwijl
freyciaet minister van oorlog is.
L. vriendschapsletter. Zijne eerste en voornaamste
luitenants waren Zaguesre, Zaisaint, /.aur, Le Hérissé.
In Parijs logeerde hij in het koGel du Louvre en ontving
te Zonden eene groote gastvrijheid. Aan het station van
Zyon bereidde de panjsehe bevolking hem een geest
driftvol uitgeleide.
Onwillekeurig doen ook de kelners en jannen der
hotels en koffiehuizen aan den brav' général terugdenken
Boulanger toch voerde tijdens zijn ministerie het dragen
(86) dook
I. M. DOiTOJËWiKï.
_0p dit skelet bleef nu niets meer dan een kruis met een
wierookkussenije, benevens de ketens, waarvan zijn ver
magerde beenen zich gemakkelijk hadden kunnen ontdoem
Een kwartier voor zijn dood werd het zeer stil in onze
zaalmen sprak fluisterend en ieder liep uiterst be
scheiden op de teenem Van tijd tot tijd wisselden zij
over het een of andere onderwerp van gedachten en wier
pen dan een vluchtigen blik op den stervende. Deze
reutelde steeds moeilijker. Eindelijk betastte hij met
onvaste, bevende hand het kruis op zijn borst en scheen
het af te willen rukken; zelfs dat scheen hem te bezwaren.
Men nam het weg eu tien minuten later stierf hij. Toen
klopte men op de deur, teneinde den schildwacht te
waarschuwen. Een der soldaten trad binnen, zag verbaasd
naar den doode en gitig den chirurgijnsleerling roepen.
Deze was een aardige knaap wel wat veel met zichzelf
ingenomen, doch overigens zeer voorkomend; hij kwam
onmiddellijk, naderde met rasse schreden het lijk waar
door hij in de stille zaal veel gedruisch maakte en voelde
het den pols met een zekere ongedwongenheid, welke hij
in deze omstandigheid noodig achtte. Hij maakte een
onverschillige beweging met de hand en verliet de zaal.
De wacht werd gewaarschuwd want de overledene was
een belangwekkend persoon hij behoorde tot de bijzon
dere afdeelinger moesten dus eenige vormen in acht
worden genomen om zijn dood te constateeren. Terwijl
wij het binnentreden van de hospitaal wacht verbeidden
zeide een der gevangenen op half luiden toon dat het
gewenscht was den doode de oogen te sluiten. Een der
veroordeelden hoorde deze raadgeving, naderde zwijgend
van den baard bij het leger inen heden willen ook
alle limonade-bedienden niet langer met glad geschoren
gelaat hun dienst verrichten. De patroons echter zijn het
in dit opzicht volstrekt niet eens, velen geven reeds toe,
en ontvangen wij sinds eenige weken onzen svermonth"
of absinth" nit do handen van een uitkomende snorre-
baard, doch verscheidene groote restaurateurs willen van
deze nieuwigheid niets weten, en de om zijne zoo lekkere
»sole normande" (gekookte tong met witte saus en mos
selen) beroemde Marguery weigerde tot nog toe bepaald
gebaarde bedienden in zijne eetzalen te gebruiken. Hij
vindt dit minder zindelijk, en kan daarin wel gelijk
hebben, doch aan den anderen kant verklaren de be
dienden dat reeds voor meer dan honderd jaar geleden
op voorstel van de heeren de Noailles en de Montmo
rency de volksvertegenwoordiging een besluit nam, dag-
teekende van 25 Jnni 1790, dat niemand aan zijne be
dienden eene sliver j mocht laten dragen", en nu zeggen
de bedienden terecht, dat men hen thans verplicht die
liver j op hun glad gelaat te dragen. In eene vergadering
vergeleek men den heer Marguery zelfs bij Bazaino en
Bismarckdus wel een bewijs dat de gemoederen in on
rust waren.
De kastanjes op de hoeken der straten boven een
warm vuur kondigen ons den naderenden winter aan, en
weldra zullen ook de theaters ons nieuwe drama's en
comedies vertoonen. Het »Théatre Francais" belooft ons een
nieuw groot drama van Jean Richepin, getiteld »Par le
Glaive" (door het zwaard), in vijf bedrijven en acht ta-
freefen. Het drama handelt in de veertiende eeuw, een
der hoofdrollen is in handen van den groeten treurspeler
Mounet-Sully en stelt een soort van socialistisch apostel
voor. Men rekent op een groot succes, en hoop iklater
daarop te kunnen wijzen.
Nu de Franschen zoo bevriend zijn met de Russen, zal
het wel geen mijner lezers bevreemden dat de directie
van het »Théatre du Chatelet" weldra weder Michael
Strogoif denkt te spelen met een nieuw slot als apo
theose, namelijkde fransche vloot voor Cronstadt met
begeleiding van het rnssische volkslied en de Marseillaise.
Om eene terechtstelling te zien behoeven wij niet meer
vroeg op te staan, wij gaan dan slechts naar het sThé&tre
de l'Ambigu." Daar wonen wij zulk een drama bij in
»le Médecin des Folies" (de dokter der krankzinnige
vrouwen). Wij zien de cel den veroordeelde, den beul,
zijne helpers den geestelijke den directeur der gevan
genis. De directeur wekt den gevangene en daarna
zien wij nog bijna de onthoofding door een zeer goed
gevonden tooneelschikking n.l. door de muren van een
herberg, die doorschijnend gemaakt zijn. Gelukkig valt
het scherm vóór dat de guillottine ons de rest ver
toont br.
Neen, dan gaan wij liever lachen in het Palais Royal"
en zien daar 115 rue Pigalle", eene soort van comedie-
vaudeville, welke het mij bijna onmogelijk is na te ver
tellen. Wij zien er een jong advocaat, Bernard, die huwt
met mejuffrouw Loriot, en de oudors van dit meisje, die
weldra hun schoonzoon verwarren met een anderen
Bernard, die zjjne eerste vrouw gedood heeft, omdat deze
haren man bedroog. Het gevolg van deze verwarring is
dat de ouders steeds het jonge paartje volgen om te
beletten dat hunne dochter haren man zal bedriegen, en
daarna te verhinderen dat de jonge vronw door Bernard
zal gedood worden. Eene opeenvolging van de zotste
tooneelen houdt dus den geheelen avond de lachspieren
der toeschouwers in beweging.
Ten slotte nog een enkel woord over den medecin-
major Breton den moordenaar van Courbevoie. Onge
lukkig genoeg heeft deze officier nog niet begrepen, dat
zijne eer hem gebood zich zeiven gevangen te geven, en
is het werkelijk jammer, dat een hoofdofficier en ridder
van het legioen van eer, die een geheel braaf leven van
plichtsbetrachting achter zich heeft ter wille van eene
vrouw zelfs niet meer eergevoel genoeg schijnt te be
zitten, om niet als deserteur te worden beschouwd.
Parijs, 8 October 1891. J. M. T.
Miehaïlow en sloot hem ook werkelijk de oogentoen
bij het kruis, dat men hem had afgedaan, bespeurde,
nam hij het in zijn hand, bezag het nauwlettend legde
het weêr neder en maakte het teeken des krnises. Het
gelaat van den doode werd strak; een heldere zonnestraal
viel er op neder en verlichtte een dubbele rij witte
tanden welke tusschen de smalle lippen schitterden, die
tegen het tandvleesch van den halfgeopenden mond
kleefden. De onderofficier van de wacht kwam eindelijk
gewapend binnen gevolgd door twee soldaten. Hij
naderde langzaam en aarzelendterwijl hij een zijde-
lingschen blik op de zwijgende gevangenen wierpdie
hem met een somber gelaat aanzagen. Op een pas
afstand van den doode bleef hij plotseling staan, als
werd hij op eens uiterst pijnlijk getroffen. Dat naakte
dorre lichaam overladen met ketens, maakte indruk op
hem h j nam zijn shako af en kruiste zich op werkelij k
omslachtige wjze. Hj had een streng vergrjsd voor
komen een soldatenkopdie de sporen van een lang-
durigen diensttijd droeg. Ik herinner m j nogdat
Tchékanow zich naast hem bevondook h j was oud
en scheen elke der bewegingen van den onderofficier
met een zonderlinge aandacht te volgen. Hun blikken
ontmoetten elkander en ik zag hoe Tchékanow's lippen
trilden. Hj klemde ze op elkaar en zeide tot den ander,
met het hoofd op den doode wjzende
»Hij had toch ook een moeder
Die woorden troffen mj Waarom bezigde hij ze
en hoe was die gedachte in zjn brein opgekomen
Men nam het Ijk van zjn rustbed op, het stroo kraakte
en de ketens sleepten met veel gedruisch over den
grond Men nam ook deze op en bracht den doode
weg. Plotseling hervatton allen op luiden toon hun ge
sprek. Men hoorde nog hoe de onderofficierdie de
gang reeds bereikt had, iemand beval naar den smid te
gaan. De doode moest ontketend worden
Doch ik ben van mijn onderwerp afgedwaald.
HBI.GIB. Den 12 is op de Schelde eene pleizier
boot in aanvaring gekomen met de stoomboot Daleir.
Zeven personen werden gered doch tien verdronken.
Op het onlangs gehouden "Congres van de algemeene
federatie der belgische onderwjzers is na langdurige
besprekingen de schoolspaarbank veroordeeld met 119
tegen 86 stemmen, o. a. op grond dat het sparen slechts
gevoel van eigenbaat ontwikkelt en dat bet kind .onbe
voegd is tot sparen als het den onderwjzer eenig geld
brengt, is het kind niet anders dan de gelastigde der
ouders.
DlITSClIIiAAD. Professor Virchow,die den 13zjnen
70ee verjaardag te Berljn vierde, is benoemd tot eereburger
van Berljn. Onder de talrijke buitenlandsche professoren,
die hem kwamen geluk wenschen, was de Amsterdamsche
hoogeschool vertegenwoordigd door prof. Stokvis, die hem
namens haar aanbood een adreseene marmeren buste
en het laatste nummer van het Nederl. Wetenschappeljk
Archief.
Het gemeentebestuur van Breslau heeft aan den Rjks1
kanselier een verzoekschrift ingediend waarin spoedige
bjeenroeping van don Rijksdag wordt gevraagd ter be
handeling van een voorstel tot onverwijlde schorsing der
invoerrechten op granen. Een groot deel van de bevol
king dier stad gaat gebakt onder de prjzeu der granen,,
die wegens de slechte oogsten ver de grens te boven
gaan welke bj de vaststelling der invoerrechten als
wenscheljk is aangenomen. De nood, die reeds hoog ge
stegen is voor de arbeidende klassen, zal in den°aan-
•staanden winter nog toenemen. Van daar dat het op
het nemen eener spoedige beslissing aandringt.
In Wnrtemberg heeft het ministerie zjne porte
feuilles ter beschikking van den Köning gesteld na
het overijden van Koning Karei. De Koning heeft
aan den president-minister verklaard, dat het ministerie
zjn volle vertrouwen had en dat hj geene andere ver
andering verlangde dan het aftreden van den minister
van financiën, den heer von Renner, die reeds voor ge
il.
HET HOSPITAAL.
(Vervolg
Des morgens bezochten de geneesheeren de zalen Tegen
elf uur verschenen zj allen te zamenterwjl zij den
eerstaanwezenden dokter begeleidden anderhalf uur te
voren deed onze gewone arts do ronde op onze zaal Hij
was oen nog zeer jong man altjd voorkomend en op
gewektvan wien de gevangenen veel hielden en op
wien zij slechts één ding hadden aan te merken name-
lyk dat hij al te zachtzinnig was. Inderdaad was hij
weinig mededeelzaam, h j scheen zelfs eenigszins verlegen
tegenover ons te zjn bloosde van tjd tot tjd en ver
anderde steeds de hoeveelheid voedsel bj de eerste poging-
van de zieken om meer te verkrijgen ik geloof zelfs
dat hij bereid zou zjn geweest hun de geneesmiddelen
te geven welke zj hebben wilden. Overigens was het
eeuuitstekend mensch. Vele geneesheeren in Rusland
genieten van den algemeenen eerbied en de genegenheid
van het volk, en zeer terecht, voor zooverre ik daarover
oordeelen kan. Ik weet, dat mijn woorden een paradox
zullen schijnenvooral wanneer men het wantrouwen
in aanmerking neemt, dat ditzelfde volk voor de o-enees-
kunde en de vreemde artsenijen koestert. Inderdaad zon
de man uit het volk, wanneer hij ernstig ziek was, zich
liever gedurende verscheidene jaren tot een somnambule
wenden of huismiddelen gebruiken (welke overigens niet
verworpen moeten worden), dan een dokter te raadplegen
ol naar het hospitaal te gaan. Dit vooroordeel berust
op een grond welke met de geneeskunde niets gemeen
heeft, doch welke zjn oorsprong vindt in het wantrou
wen dat het volk koestert tegen alles wat den stempel
vau het officiëele het administratieve draagt; men moet
evenmin vergeten, dat de man uit het volk een afkeer
heelt van de hospitalen door de vaak dwaze verhalen
van de fantastische jselijkheden, welke in de ziekenhuizen
zouden voorvallen en deze verhalen hebben toch wer
kelijk een grond van waarheid. Maar wat hem het meest
afkeer inboezemt zjn de Duitsche gewoonten der hospi
talen het denkbeeld dat vreemden hem gedurende zjn
Telefoonnummer 3
