„IC A N T."
No. 155*.
Brie en Negentigste Jaargang,
1891.
30 DECEMBER.
WOENSDAG
TWEEDE BLAD.
PABIJSCHE BRIEVEN.
FEUILLETON.
Buitenland.
Roman uit liet Berlij nsclie leven,
Prijs der gewone Advertentlën
Per regel O,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. 00S-
ÏER ZOON.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers O,O®.
Telefoonnummer3
XCVIII.
Dikwijls kan men aan eene week een bijnaam geven
zoo b.v. heeft men hier theatrale wekenwaarin wij
verplicht zijn bijna avond aan avond naar den schouw
burg te gaan, omdat nu eens op dit, dan weder op dat
tooneel, eene allereerste vertooning van een nieuw stuk
gegeven wordt. Dan hebben wij misdadige weken wan
neer de heeren bandieten veel van zich doen spreken, en
ook wel politieke weken, waarin de politiek alle andero
nieuws in de schaduw stelt. De afgeloopene week was eene
politieke bij uitnemendheid, en de godsdienst, die oogen-
sehijnlijk moet dienen om alle menschen tot kalmte en
verdraagzaamheid te stemmen, was ditmaal een voorwend
sel tot het uitbarsten van de hevigste hartstochten. Het
is niet mijne gewoonte de zittingen der beide kamers
Sénat en Chambre des Députés, bij te wonendoch alle
berichten van buiten af kondigden eene zoo belangwek
kende zitting aan, dat ik mijn uiterste best heb gedaan,
j.l. vrijdag een plaatsje machtig te worden. Het gerucht
liep, dat radicalen en rechterzijde zouden trachten het
ministerie omver te werpen, de radicalen zouden aan de
regeering verwijten, dat zij niet krachtig genoeg optrad
tegen de geestelijkheid, en de conservatieven daarentegen
hadden een lijnrecht tegenovergesteld verwijt gereed
namelijk dat de regeering opnieuw de geestelijken vervolgt.
Hoewel het ministerie in den Senaat een schitteronde
overwinning behaalde, zoo was zij van de Kamer minder
zeker, een en ander beloofde dus eene zeer bewegelijke
zitting, waarom dan ook de toehoorders in zoo groote
getale opkwamen, dat wij letterlijk als haringen in een ton
gepakt zaten. Ik kreeg een allerslechtst plaatsje op de
tribune van de tweede galerij en kon van daaruit vrij
goed zien, doch minder goed verstaan. Rondom mij heen
zaten groote heeren en dames, dat wil zeggen de groote
hanzen van den faubourg Saint-Germain, groote financiers
en groote theatrale persoonlijkheden. Dat was alweder
een voordeel, want al die heeren en dames schenen de
verschillende afgevaardigden goed te kennen, zoodat ik
met behulp van mijn tooneelkijker het genoegen had van
uit de verte kennis te maken met Monseigneur Freppol
en graaf de Mun, met de heeren Déroulède en Milleroije
en met de verschillende ministers. Alle ministers zijn
tegenwoordig en de Kamer is geheel voltallig, een soort
van gegons als van een bijenkorf komt tot ons, en ver
meen ik nader van de omstandersdat de verschillende
afgevaardigden afzonderlijke groepen hebben gevormd
en dat o. a. de twee meest bekende sin de rede vallers",
de heeren Baudry d'Asson en de Bernis van de uiterste
rechterzijde vlak naast elkander zitten. U een duidelijk
verslag te geven van wat ik gehoord en gezien heb is
in zooverre oumogelijk, dat ik verplicht zou zijn, alsdan
het Journal Officiel" over te schrijven ik wil echter
trachten U mijne persoonlijke indrukken weder te geven.
Dan komt eerst op het spreekgestoelte een langzeer
lang heer dat is Déroulède, deze spreekt gelukkig dui-
7) DOOR
PAUL LINDAV.
Zij was vroolijken hij was ernstig en dat was
hetwat maakte dat de tusschen hen gapende klove
niet te dempeu viel, want door deze volslagen ongelijk
heid in den grondtoon hunner karakters was hun het mid
del om elkander volkomen te leeren begrijpen ontnomen.
Graaf Albert wijdde zich vóór allo andere dingen bijna
uitsluitend aan de meest nauwgezette vervulling van zijnen
plichten met eenvoudig eenige uren op zijn bureau
te zitten, achtte hij zijne beroepsbezigheden niet voor
afgedaan. Doodaf, met kloppend hoofd, met gefronste
wenkbrauwen en met vast opééngeklemde lippen kwam
hij meestal bij zijne vrouw, die juist eene visite gemaakt
of ontvangen had, het laatste salonnienwtjo gehoord en
nu driugend behoefte had, het lachend verder te ver
tellen. Hij luisterde ternauwernood naar haar, hij dacht
aan geheel anderegewichtiger dingenhij lette niet
op de beteekenis harer woorden, hij hoorde slechts de
klanken gelijk hij naar het gebabbel van een onnoozel
kind zou hebben geluisterd.
Den eersten tijd hield hij zich met groote moeite in
en trachtte denzelfden toon aan te slaan. Doch spoedig
werd het hem duidelijk, dat het de moeite, die hij zich
getroostte, niet waard was. Hij liet zijn opgewekt klein
vrouwtje alleen babbelen, en was verstrooid.
Nadat zij echter aan elkanders bijzijn eenigen tijd
gewend waren geraakten hij daardoor vond dat hij
zich vrijer kon uiten, verheelde hij het niet langer, dat
dit gebabbel over allerlei nietigheden hem stoorde en
verdroot. Hij zat tegenover zijne vrouw, zonder een spier
delijk genoegzoodat wij begrijpen dat hij den zeer
wijzen raad geeft om liever niet het hangende onder
werp te bespreken, daar de regeering reeds in den Senaat
verklaard heeft welken weg het ministerie wil inslaan
om voortaan met de geestelijkheid te kunnen samen
leven, en het dus het verstandigst zou zijn, alle debatten
achterwege te laten, en door er niet meer over te spre
ken, aan alle partijen den tijd te geven, weder tot kalmte
te komen. Daarop komt de heer Hubbard om zijne
interpellatie uiteen te zettenen weten wij reeds dat
deze heer de scheiding vraagt van Kerk en Staat; tot
zoo verre gaat alles nog al van een leien dakje doch
met het antwoord van den minister van Justitie Fal-
lierès breekt de storm los. En van dat oogenblik af
hooren wij niet veel meer, doch zien des te meer. De heer
Kergorlay vraagt of de minister ook eene nota zond aan
de vrijmetselaars de minister zelf is niet vrijmetselaar,
doch de president Floquet verklaart dat hij wel tot die
secte behoort en dat Paus Pius IX ook tot die gebroe
ders behoorde. Nauwelijks echter zijn deze woorden aan
den president der Kamer ontsnapt, of een oorverdoovend
geweld breekt los, en dat leven duurt wel een half uur.
Wij hooi'en dan ook totaal niets meerwel tweehon
derd afgevaardigden praten allen tegelijk, en hetgeen de
zaak op een enkel punt kluchtig maakt is de houding
der heeren Baudry d'Asson en de Bernis. Deze heeren
schreeuwen tegen den heer Floquetdan eens beiden
tegelijk, en dan weder beurtelings en is de een vermoeid,
dan begint de andergraaf de Mun doet ook al mede
en slaat met de hand op de tafelof liever op de muts
van monseigneur Freppel, welke de bisschop heeft naast
zich gelegd ook Paul de Cassagnac mengt zich in dit
kooren het geweld houdt slechts opwanneer alle
heeren vermoeid schijnen om verder leven te maken.
Wat zal ik U meer van deze zitting schrijven, alle par
tijen zijn het er over eensdat deze dag ons geen stap
verder heeft gebrachten gisteren kreeg do minister
president er zijne motie van vertrouwen toch nog door
met eene kleine meerderheid van twintig stemmen. De
godsdienst diende dus tot voorwendsel voor eene zitting
in den Senaat, en twee zittingen op Vrijdag en Zaterdag
in de Kamer de conservatieven en de radicalen hebben
weder hunne oude groepen hervormd doch ook de ge
heele oude republikeinsche garde heeft zich rondom
het ministerie geschaard. Nog kan ik er bijvoegen, dat
de heer Floquet zich vergist heeften Paus Pius IX
nooit vrijmetselaar geweest is. Tegen zeven uren ver
laten wij het Palais-Bourbon met het stellige voorne
men er niet al te dikwijls terug te keeren, en hebben nog
juist tijd ons in het theater Porte Saint Martin even te
vorpoozen on daar de indrukken van den dag neder te
schrijven. Deze schouwburg is thans werkelijk de fraaiste
en nieuwste van geheel Parijsde nieuwe directeur de
heer Emile Rochard, heeft daar alles nieuw, elegant en
gemakkelijk gemaakt. Beneden is eene groote fraaie
wachtzaal, die overdag dient tot wachtkamer der admi
nistratie van het theater en die des avonds eene fraaie
galerij vormtwaar het publiek eene verlichte en ver
warmde plaats vindt in afwachting dat het zijne plaats-
billetten krijgt. In de tusschenbedrijven veroorlooft
van zijn gelaat te vertrekken als een marmeren beeld.
Juliane voelde duidelijk en zij was er zeer door
gekwetst dat haar lach hem onaangenaam was. De
zilveren klank harer stem, die in Menthin de haren steeds
had verheugd en tot opgewektheid had gestemd, hier
leek hij een onaangenaam geluid, hier klonk hij ook zoo
helder niet meer. Juliane verleerde het lachen.
Zij voelde zich bedeesd als een kille adem streek de
koude afgemetenheid van den graaf over haar heen. Zij
verveelde zich, werd minder spraakzaam, en elk oogen
blik was zij uit haar humeur.
En op deze wijze bracht zij eenen voor haar zeer
langen, langen tijd door, zwijgend en duldend.
Op eenen zekeren dag, zooals gewoonlijk door de eene
of andere nietsbeteekende aanleiding, stond de met ge
weld onderdrukte jeugd in haar op. Zij werd toornig,
heftig, weerspannig. Tranen van verontwaardiging spron
gen haar in de donkere oogen.
»Gij behandelt mij slecht!" riep zij met trillende, ont
roerde stem. sGij hebt mij bedrogen ja zeker, be
drogen Als ge het niet reeds tot uzolven hebt gezegd
dan zal ik het u nu zeggen. Ik ben uwe vrouw geworden,
om mij door u kost en inwoning te laten geven en daar
voor den dunrsten prijs te betalen mijn levenslust, mijne
jeugd Ik heb hoogere rechten op u, en wanneer gij mij
deze weigert zooals tot nu, dan hebt gij misbruik van
mijn vertrouwen gemaakt. Ik wil mij mijne levenslust
niet laten ontnemen ik wil het nietEn als gij mij
daarin niet wilt helpen dan zal ik alleen er wel voor
zorgen, dat ik dien niet verlies. Gij zijt een dienaar der
gerechtigheid Gij zoudt beter doen met u minder om
de algemeene gerechtigheid te bekommeren en iets meer
om de bijzondere die gij mij verschuldigd zijt
»Ik vrees, dat ik eene betreurenswaardige fout heb
begaan", gaf de president ten antwoord, met opzet na
een vrij lang stilzwijgen, daar hij aan zijne vrouw tijd
had willen geven om eenigszins tot bedaren te komen.
Doch deze viel hem snel in de rede »Eene zonde
riep zijterwijl zij hare stem nog meer verhief. »Gij
hebt u aan mij bezondigd, door mij te trouwen
deze galerij het wandelen en rooken. Zonder dat men den
schouwburg behoeft te verlatenkan men er rustig zit
tende de nieuwsbladen lezen en zijne correspondentie
afdoen achter de contröle bevinden zich fraaie lavatory's,
en achter de baignoires is een foyer-barwaar gelegen
heid te over is tot het gebruiken van goede ververschin-
gen. Op de eerste verdieping is de foyer voor het
publiek met een schoonen wintertuin, een en ander met
fraaie tapijtenen overal bevinden zich gemakkelijke
stoelen en fauteuilsen zelfs op de mindere rangen is
voor de zitplaatsen voor het publiek bijzonder goed ge
zorgd doordat de oude leuningstoelen van de vroegere
fauteuils d'orchestre naar de bovengalerijen verhuisd
werden. De avant-scènes zijn ware gemeubelde salons
met canapés en fauteuils in den geest van Louis XV en
Louis XVIin den foyer der artisten maken wij kennis
met een fraai corps danseressen en hetgeen ook geheel
nieuw is dat is de nieuwe regeling waarbij men
een abonnement kan nemen, hetwelk het recht geeft, alle
deelen van den schouwburg te bezoeken. Ook het nieuwe
stuk sReizen door Parijs" geeft aanleiding, niet alleen tot
eene soort van dramaen tegelijk vaudeville, doch vooral
tot een allerkeurigst ballet in eene groote menigte ta-
freelen, zoodat een avond, in dezen schouwburg doorge
bracht, werkelijk de moeite en kosten rijkelijk waard is.
Door ons bezoek aan de Kamer van afgevaardigden
liepen wij de begrafenis van den heer Alphaud mis. Pa
rijs heeft aan dezen heer bijzonder veel te dankenwant
zoo de baron Hausmann de stad heeft groot gemaakt, zoo
heeft de heer Alphaud haar bijzonder verfraaid hij was
ook de man van alle groote feestelijkheden, en tijdens
de parijsehe tentoonstelling was hij het, die bet meest
heeft bijgedragen tot het welslagen van alle genotvolle
avonden.
Voegen wij nog hieraan toe, dat de moordenaar van
den Boulevard dn Temple nog niet is gevonden, en wjj
een volgend maal een bezoek willen brengen aan het
Pavilion de la Ville de Paris in de Champs-Elysées, waar
de kunstclub van Rotterdam eene tentoonstelling heeft
geopend.
Parijs, 13 December 1891. J. M. T.
BEliQIB. De Kamer heeft den 24 met 61 tegen
24 stemmen en ééue onthouding het wetsontwerp tot
nadere regeling van de wachtgelden der tengevolge van
do nieuwe schoolwet buiten betrekking geraakte onder
wijzers goedgekeurd.
Bij de dynamietontploffing te Antwerpen is buiten de
twee fransche zeelieden niemand omgekomen.
De eindstemming in de zes afdeelingen der Kamer, die
de handelsverdragen hebben onderzocht, geeft de volgende
cijfers aan 22 vóór, 21 tegen en 12 onthoudingen.
Een fransch notarisLouveau genaamddie vóór 8
jaren door het hof van assises van Beneden-Charente tot
25 jaren dwangarbeid was veroordeeld, is op het stads
huis te Brussel, waar hij zich wilde laten inschrijven, in
hechtenis genomen. Hij had acht jaren onder een val-
schen naam daar verblijf gehouden.
sDan heb ik er in elk geval zwaar voor te boeten,"
antwoordde de graaf langzaam en met nadruk, en verliet
het vertrek.
Even na zessen, juist toen hij op het punt stond zijne
portefeuille te sluiten en zich voor het diner gereed te ma
ken, bracht een zijner bedienden hem een gesloten briefje.
»Ik heb u niet willen storen", schreef Juliane. »Wees
zoo goed mij voor heden te verontschuldigen. Irene von
Pross heeft mij met haar coupeetje afgehaald en mij
zoo dringend verzocht haar wat te troosten, nu zij on
bestorven weduwe is, dat ik haar geenen weerstand heb
kunnen bieden. Ik blijf bij haar eten en daarna gaan we
naar de opera. Misschien haalt ge ons wel af. Juliane."
De president haalde werkelijk zijne vrouw uit de opera
af. Op den terugweg sprak hij geen woord. Juliane had
bijna gehooptdat hij haar wegens hare eigenmachtige
handeling eenig verwijt zou maken. Zij had zich op allerlei
dingen voorbereid, die zij hem had willen zeggen, doch
in het eorste oogenblik van opgewondenheid vergeten
had hem te zeggen. Zij wachtte op eene geschikte ge
legenheid. Doch zij wachtte vergeefs.
Toch hadden de woorden van Juliane eenen diepen
indruk op hem gemaakt. Hij moest haar gelijk geven
zelfs in de hoofdzaak. Werkelijk had zij door haren
leeftijd rechteischen aan hem te stellen die hij niet
vervuld had, en die hij ook niet kon nakomen daar zij
met geheel zijnen aard in strijd waren.
Dat hij dit in den laatsten tijd eerst gewaar werd,
nu het te laat was
Was hij dan niet bij zijn verstand geweest Hij schaamde
zich over zijne onverklaarbare verblinding. Waar whs het
bijna twintig jaren lang had hij bestendig slechts met
ernstige mannen omgegaan en slechts voor zijn ambt
geleefd. Gedurende bijna even langen tijd had hij ter
nauwernood met een jong meisje een woord gewisseld.
Hij was werkelijk naief, werkelijk weer een nieuweling
geworden. En hot eerste jonge meisje, dat hij toevallig
een paar keeren méér had gesprokenmoest hem nu in
pakken. De schalksche driestheid, de frissche ongedwongen
heid van dit zonderlinge schepseltje trokken hem aan