„IC A N T." No. 155*. Brie en Negentigste Jaargang, 1891. 30 DECEMBER. WOENSDAG TWEEDE BLAD. PABIJSCHE BRIEVEN. FEUILLETON. Buitenland. Roman uit liet Berlij nsclie leven, Prijs der gewone Advertentlën Per regel O,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. 00S- ÏER ZOON. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele rijk 1, De 3 nummers O,O®. Telefoonnummer3 XCVIII. Dikwijls kan men aan eene week een bijnaam geven zoo b.v. heeft men hier theatrale wekenwaarin wij verplicht zijn bijna avond aan avond naar den schouw burg te gaan, omdat nu eens op dit, dan weder op dat tooneel, eene allereerste vertooning van een nieuw stuk gegeven wordt. Dan hebben wij misdadige weken wan neer de heeren bandieten veel van zich doen spreken, en ook wel politieke weken, waarin de politiek alle andero nieuws in de schaduw stelt. De afgeloopene week was eene politieke bij uitnemendheid, en de godsdienst, die oogen- sehijnlijk moet dienen om alle menschen tot kalmte en verdraagzaamheid te stemmen, was ditmaal een voorwend sel tot het uitbarsten van de hevigste hartstochten. Het is niet mijne gewoonte de zittingen der beide kamers Sénat en Chambre des Députés, bij te wonendoch alle berichten van buiten af kondigden eene zoo belangwek kende zitting aan, dat ik mijn uiterste best heb gedaan, j.l. vrijdag een plaatsje machtig te worden. Het gerucht liep, dat radicalen en rechterzijde zouden trachten het ministerie omver te werpen, de radicalen zouden aan de regeering verwijten, dat zij niet krachtig genoeg optrad tegen de geestelijkheid, en de conservatieven daarentegen hadden een lijnrecht tegenovergesteld verwijt gereed namelijk dat de regeering opnieuw de geestelijken vervolgt. Hoewel het ministerie in den Senaat een schitteronde overwinning behaalde, zoo was zij van de Kamer minder zeker, een en ander beloofde dus eene zeer bewegelijke zitting, waarom dan ook de toehoorders in zoo groote getale opkwamen, dat wij letterlijk als haringen in een ton gepakt zaten. Ik kreeg een allerslechtst plaatsje op de tribune van de tweede galerij en kon van daaruit vrij goed zien, doch minder goed verstaan. Rondom mij heen zaten groote heeren en dames, dat wil zeggen de groote hanzen van den faubourg Saint-Germain, groote financiers en groote theatrale persoonlijkheden. Dat was alweder een voordeel, want al die heeren en dames schenen de verschillende afgevaardigden goed te kennen, zoodat ik met behulp van mijn tooneelkijker het genoegen had van uit de verte kennis te maken met Monseigneur Freppol en graaf de Mun, met de heeren Déroulède en Milleroije en met de verschillende ministers. Alle ministers zijn tegenwoordig en de Kamer is geheel voltallig, een soort van gegons als van een bijenkorf komt tot ons, en ver meen ik nader van de omstandersdat de verschillende afgevaardigden afzonderlijke groepen hebben gevormd en dat o. a. de twee meest bekende sin de rede vallers", de heeren Baudry d'Asson en de Bernis van de uiterste rechterzijde vlak naast elkander zitten. U een duidelijk verslag te geven van wat ik gehoord en gezien heb is in zooverre oumogelijk, dat ik verplicht zou zijn, alsdan het Journal Officiel" over te schrijven ik wil echter trachten U mijne persoonlijke indrukken weder te geven. Dan komt eerst op het spreekgestoelte een langzeer lang heer dat is Déroulède, deze spreekt gelukkig dui- 7) DOOR PAUL LINDAV. Zij was vroolijken hij was ernstig en dat was hetwat maakte dat de tusschen hen gapende klove niet te dempeu viel, want door deze volslagen ongelijk heid in den grondtoon hunner karakters was hun het mid del om elkander volkomen te leeren begrijpen ontnomen. Graaf Albert wijdde zich vóór allo andere dingen bijna uitsluitend aan de meest nauwgezette vervulling van zijnen plichten met eenvoudig eenige uren op zijn bureau te zitten, achtte hij zijne beroepsbezigheden niet voor afgedaan. Doodaf, met kloppend hoofd, met gefronste wenkbrauwen en met vast opééngeklemde lippen kwam hij meestal bij zijne vrouw, die juist eene visite gemaakt of ontvangen had, het laatste salonnienwtjo gehoord en nu driugend behoefte had, het lachend verder te ver tellen. Hij luisterde ternauwernood naar haar, hij dacht aan geheel anderegewichtiger dingenhij lette niet op de beteekenis harer woorden, hij hoorde slechts de klanken gelijk hij naar het gebabbel van een onnoozel kind zou hebben geluisterd. Den eersten tijd hield hij zich met groote moeite in en trachtte denzelfden toon aan te slaan. Doch spoedig werd het hem duidelijk, dat het de moeite, die hij zich getroostte, niet waard was. Hij liet zijn opgewekt klein vrouwtje alleen babbelen, en was verstrooid. Nadat zij echter aan elkanders bijzijn eenigen tijd gewend waren geraakten hij daardoor vond dat hij zich vrijer kon uiten, verheelde hij het niet langer, dat dit gebabbel over allerlei nietigheden hem stoorde en verdroot. Hij zat tegenover zijne vrouw, zonder een spier delijk genoegzoodat wij begrijpen dat hij den zeer wijzen raad geeft om liever niet het hangende onder werp te bespreken, daar de regeering reeds in den Senaat verklaard heeft welken weg het ministerie wil inslaan om voortaan met de geestelijkheid te kunnen samen leven, en het dus het verstandigst zou zijn, alle debatten achterwege te laten, en door er niet meer over te spre ken, aan alle partijen den tijd te geven, weder tot kalmte te komen. Daarop komt de heer Hubbard om zijne interpellatie uiteen te zettenen weten wij reeds dat deze heer de scheiding vraagt van Kerk en Staat; tot zoo verre gaat alles nog al van een leien dakje doch met het antwoord van den minister van Justitie Fal- lierès breekt de storm los. En van dat oogenblik af hooren wij niet veel meer, doch zien des te meer. De heer Kergorlay vraagt of de minister ook eene nota zond aan de vrijmetselaars de minister zelf is niet vrijmetselaar, doch de president Floquet verklaart dat hij wel tot die secte behoort en dat Paus Pius IX ook tot die gebroe ders behoorde. Nauwelijks echter zijn deze woorden aan den president der Kamer ontsnapt, of een oorverdoovend geweld breekt los, en dat leven duurt wel een half uur. Wij hooi'en dan ook totaal niets meerwel tweehon derd afgevaardigden praten allen tegelijk, en hetgeen de zaak op een enkel punt kluchtig maakt is de houding der heeren Baudry d'Asson en de Bernis. Deze heeren schreeuwen tegen den heer Floquetdan eens beiden tegelijk, en dan weder beurtelings en is de een vermoeid, dan begint de andergraaf de Mun doet ook al mede en slaat met de hand op de tafelof liever op de muts van monseigneur Freppel, welke de bisschop heeft naast zich gelegd ook Paul de Cassagnac mengt zich in dit kooren het geweld houdt slechts opwanneer alle heeren vermoeid schijnen om verder leven te maken. Wat zal ik U meer van deze zitting schrijven, alle par tijen zijn het er over eensdat deze dag ons geen stap verder heeft gebrachten gisteren kreeg do minister president er zijne motie van vertrouwen toch nog door met eene kleine meerderheid van twintig stemmen. De godsdienst diende dus tot voorwendsel voor eene zitting in den Senaat, en twee zittingen op Vrijdag en Zaterdag in de Kamer de conservatieven en de radicalen hebben weder hunne oude groepen hervormd doch ook de ge heele oude republikeinsche garde heeft zich rondom het ministerie geschaard. Nog kan ik er bijvoegen, dat de heer Floquet zich vergist heeften Paus Pius IX nooit vrijmetselaar geweest is. Tegen zeven uren ver laten wij het Palais-Bourbon met het stellige voorne men er niet al te dikwijls terug te keeren, en hebben nog juist tijd ons in het theater Porte Saint Martin even te vorpoozen on daar de indrukken van den dag neder te schrijven. Deze schouwburg is thans werkelijk de fraaiste en nieuwste van geheel Parijsde nieuwe directeur de heer Emile Rochard, heeft daar alles nieuw, elegant en gemakkelijk gemaakt. Beneden is eene groote fraaie wachtzaal, die overdag dient tot wachtkamer der admi nistratie van het theater en die des avonds eene fraaie galerij vormtwaar het publiek eene verlichte en ver warmde plaats vindt in afwachting dat het zijne plaats- billetten krijgt. In de tusschenbedrijven veroorlooft van zijn gelaat te vertrekken als een marmeren beeld. Juliane voelde duidelijk en zij was er zeer door gekwetst dat haar lach hem onaangenaam was. De zilveren klank harer stem, die in Menthin de haren steeds had verheugd en tot opgewektheid had gestemd, hier leek hij een onaangenaam geluid, hier klonk hij ook zoo helder niet meer. Juliane verleerde het lachen. Zij voelde zich bedeesd als een kille adem streek de koude afgemetenheid van den graaf over haar heen. Zij verveelde zich, werd minder spraakzaam, en elk oogen blik was zij uit haar humeur. En op deze wijze bracht zij eenen voor haar zeer langen, langen tijd door, zwijgend en duldend. Op eenen zekeren dag, zooals gewoonlijk door de eene of andere nietsbeteekende aanleiding, stond de met ge weld onderdrukte jeugd in haar op. Zij werd toornig, heftig, weerspannig. Tranen van verontwaardiging spron gen haar in de donkere oogen. »Gij behandelt mij slecht!" riep zij met trillende, ont roerde stem. sGij hebt mij bedrogen ja zeker, be drogen Als ge het niet reeds tot uzolven hebt gezegd dan zal ik het u nu zeggen. Ik ben uwe vrouw geworden, om mij door u kost en inwoning te laten geven en daar voor den dunrsten prijs te betalen mijn levenslust, mijne jeugd Ik heb hoogere rechten op u, en wanneer gij mij deze weigert zooals tot nu, dan hebt gij misbruik van mijn vertrouwen gemaakt. Ik wil mij mijne levenslust niet laten ontnemen ik wil het nietEn als gij mij daarin niet wilt helpen dan zal ik alleen er wel voor zorgen, dat ik dien niet verlies. Gij zijt een dienaar der gerechtigheid Gij zoudt beter doen met u minder om de algemeene gerechtigheid te bekommeren en iets meer om de bijzondere die gij mij verschuldigd zijt »Ik vrees, dat ik eene betreurenswaardige fout heb begaan", gaf de president ten antwoord, met opzet na een vrij lang stilzwijgen, daar hij aan zijne vrouw tijd had willen geven om eenigszins tot bedaren te komen. Doch deze viel hem snel in de rede »Eene zonde riep zijterwijl zij hare stem nog meer verhief. »Gij hebt u aan mij bezondigd, door mij te trouwen deze galerij het wandelen en rooken. Zonder dat men den schouwburg behoeft te verlatenkan men er rustig zit tende de nieuwsbladen lezen en zijne correspondentie afdoen achter de contröle bevinden zich fraaie lavatory's, en achter de baignoires is een foyer-barwaar gelegen heid te over is tot het gebruiken van goede ververschin- gen. Op de eerste verdieping is de foyer voor het publiek met een schoonen wintertuin, een en ander met fraaie tapijtenen overal bevinden zich gemakkelijke stoelen en fauteuilsen zelfs op de mindere rangen is voor de zitplaatsen voor het publiek bijzonder goed ge zorgd doordat de oude leuningstoelen van de vroegere fauteuils d'orchestre naar de bovengalerijen verhuisd werden. De avant-scènes zijn ware gemeubelde salons met canapés en fauteuils in den geest van Louis XV en Louis XVIin den foyer der artisten maken wij kennis met een fraai corps danseressen en hetgeen ook geheel nieuw is dat is de nieuwe regeling waarbij men een abonnement kan nemen, hetwelk het recht geeft, alle deelen van den schouwburg te bezoeken. Ook het nieuwe stuk sReizen door Parijs" geeft aanleiding, niet alleen tot eene soort van dramaen tegelijk vaudeville, doch vooral tot een allerkeurigst ballet in eene groote menigte ta- freelen, zoodat een avond, in dezen schouwburg doorge bracht, werkelijk de moeite en kosten rijkelijk waard is. Door ons bezoek aan de Kamer van afgevaardigden liepen wij de begrafenis van den heer Alphaud mis. Pa rijs heeft aan dezen heer bijzonder veel te dankenwant zoo de baron Hausmann de stad heeft groot gemaakt, zoo heeft de heer Alphaud haar bijzonder verfraaid hij was ook de man van alle groote feestelijkheden, en tijdens de parijsehe tentoonstelling was hij het, die bet meest heeft bijgedragen tot het welslagen van alle genotvolle avonden. Voegen wij nog hieraan toe, dat de moordenaar van den Boulevard dn Temple nog niet is gevonden, en wjj een volgend maal een bezoek willen brengen aan het Pavilion de la Ville de Paris in de Champs-Elysées, waar de kunstclub van Rotterdam eene tentoonstelling heeft geopend. Parijs, 13 December 1891. J. M. T. BEliQIB. De Kamer heeft den 24 met 61 tegen 24 stemmen en ééue onthouding het wetsontwerp tot nadere regeling van de wachtgelden der tengevolge van do nieuwe schoolwet buiten betrekking geraakte onder wijzers goedgekeurd. Bij de dynamietontploffing te Antwerpen is buiten de twee fransche zeelieden niemand omgekomen. De eindstemming in de zes afdeelingen der Kamer, die de handelsverdragen hebben onderzocht, geeft de volgende cijfers aan 22 vóór, 21 tegen en 12 onthoudingen. Een fransch notarisLouveau genaamddie vóór 8 jaren door het hof van assises van Beneden-Charente tot 25 jaren dwangarbeid was veroordeeld, is op het stads huis te Brussel, waar hij zich wilde laten inschrijven, in hechtenis genomen. Hij had acht jaren onder een val- schen naam daar verblijf gehouden. sDan heb ik er in elk geval zwaar voor te boeten," antwoordde de graaf langzaam en met nadruk, en verliet het vertrek. Even na zessen, juist toen hij op het punt stond zijne portefeuille te sluiten en zich voor het diner gereed te ma ken, bracht een zijner bedienden hem een gesloten briefje. »Ik heb u niet willen storen", schreef Juliane. »Wees zoo goed mij voor heden te verontschuldigen. Irene von Pross heeft mij met haar coupeetje afgehaald en mij zoo dringend verzocht haar wat te troosten, nu zij on bestorven weduwe is, dat ik haar geenen weerstand heb kunnen bieden. Ik blijf bij haar eten en daarna gaan we naar de opera. Misschien haalt ge ons wel af. Juliane." De president haalde werkelijk zijne vrouw uit de opera af. Op den terugweg sprak hij geen woord. Juliane had bijna gehooptdat hij haar wegens hare eigenmachtige handeling eenig verwijt zou maken. Zij had zich op allerlei dingen voorbereid, die zij hem had willen zeggen, doch in het eorste oogenblik van opgewondenheid vergeten had hem te zeggen. Zij wachtte op eene geschikte ge legenheid. Doch zij wachtte vergeefs. Toch hadden de woorden van Juliane eenen diepen indruk op hem gemaakt. Hij moest haar gelijk geven zelfs in de hoofdzaak. Werkelijk had zij door haren leeftijd rechteischen aan hem te stellen die hij niet vervuld had, en die hij ook niet kon nakomen daar zij met geheel zijnen aard in strijd waren. Dat hij dit in den laatsten tijd eerst gewaar werd, nu het te laat was Was hij dan niet bij zijn verstand geweest Hij schaamde zich over zijne onverklaarbare verblinding. Waar whs het bijna twintig jaren lang had hij bestendig slechts met ernstige mannen omgegaan en slechts voor zijn ambt geleefd. Gedurende bijna even langen tijd had hij ter nauwernood met een jong meisje een woord gewisseld. Hij was werkelijk naief, werkelijk weer een nieuweling geworden. En hot eerste jonge meisje, dat hij toevallig een paar keeren méér had gesprokenmoest hem nu in pakken. De schalksche driestheid, de frissche ongedwongen heid van dit zonderlinge schepseltje trokken hem aan

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1891 | | pagina 5