„KANT."
No. 15.
Vier en IVegentigste Jaargang,
1892.
W 0 E N S D A (1
PARIJSCHE BRIEYEN.
FEUILLETON.
3 FEBRUARI.
Roman uit het Berlijnsehe leven,
COURANT.
Prijs der gewone Advertentlën:
Per regel J 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
ALKMAARSCHE
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,80; franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers f 0,06.
Telefoonnummer:
01.
De engelsche bladen welke in Parijs worden uitgegeven
hebben allen een rouwrand en president Oarnot zond aan
Koningin Victoria een telegram om H. M. zijne condo
léances aan te bieden over den dood van haren kleinzoon.
Het antwoord van Victoria R. I. liet zich niet wachten
hier bevatten bijna alle bladen zeer waardige artikelen
waarin de jongo hertog van Clarence herdacht wordt, en
op den dag der begrafenis zal door de zorgen van de
engelsche ambassade te Parijs een lijkdienst worden ge
houden in de kapel van de rne d' Agaessean.
Ook hier doet de influenza nog al van zich spreken.
Zoo blijkt uit de statistiek dat in de afgeloopen week
1370 sterfgevallen te Parijs voorkwamen terwijl het
gemiddelde cijfer der laatste jaren voor dezelfde week in
Januari slechts 1129 bedraagt. Het jaar 1890 telt in
deze cijfers niet medo, toen stierven nog veel meer men-
schen doch is een vermeerdering van 250 gevallen al
ernstig genoeg. Het zijn hoofdzakelijk menscben boven
de veertig jaren en grijsaards die hun tol aan de strenge
koude betalen.
Hoewel het in den winter reeds moeilijk genoeg is
voor vele werklieden geregeld arbeid te vinden en in de
behoeften van hun gezin te voorzienzoo blij ven de
koetsiers der rijtuigmaatschappij .Urbaine" nog steeds
in werkstaking en houden bijna eiken avond druk be
zochte vergaderingen, waarin steeds besloten wordt de
staking door t-e zetten. De koetsiers der andore maat
schappijen werken intusschen geregeld voort, en helpen
hnnne rustende kameraden zoodat iederen dag sommen
van drie tot vierduizend franken in de kas der .grève"
vloeien. Enkele koetsiers der .Urbaine" gaan echter niet
met hunne makkers samen., en rijden iederen morgen
toch uit, met het gevolg dat er enkele botsingen ontstaan,
en de werkende koetsiers van tijd tot tijd mishandelingen
te verduren hebben. De rechtbanken verdedigen het be
ginsel van den vrijen arbeid en veroordeelen geregeld
de koetsiers, die zich aan zulke handtastelijkheden scbul-
digmaken tot eene gevangenisstraf van eenige man oden.
Onder de nieuwe letterkundigen zijn er velen die be
weren dat het oude drama, het »melo", niet meer in den
smaak valt van het hedeudaagsche publiek. Zij, die zoo
spreken behoeven echter slechts deze week naar het
theater van de Porte Saint Martin te gaan waar het
bekende drama »Twee Weezen" met bnitengewoon succes
vertoond wordt. En op een paar passen afstand van dit
theater gaf Ambigu ons gisteren avond een nieuw drama,
getiteld de .Boucher de Montmartre" (de slager van
Montmartre), hetwelk voorzeker het groote publiek avond
aan avond trekken zal. De schrijverde heer Henri
Pagat., behoort nog tot de jongeren, doch in strijd met
zoovele andere jonge auteurs zoekt bij het nieuwe niet
in het alledaagsche en evenzocmin in het grove of fjjne
onfatsoenlijke., doch hij gaat uit van de zeer jniste
meening dat een tooneelstuk allereerst het publiek moet
weten mede te slepen, dat aan den eisch van het groote
publiek, dat nu eenmaal wil dat de dongd beloond wordt
en de verrader gestraftwel degelijk mag worden vol
daan en bestaat bij hem de nieuwigheid vooral daarin,
dat hij ons de goede en slechte hoedanigheden toont van
personen uit het dagelijksch levenen nit onze onmid-
delijke omgeving en dns zonder de onderwetsche graven
en hertogen kasteelen enz. Het drama bevat vijf bedrij
ven en een voorspel. ïn dit voorspel maken wij kennis
met een ouden marine-officierRobustel genaamd die
rustig leeft met zijn ouden bediende Jean Poirson, weduw
naar en vader van een aardig meisje van drie j ireu
Rose geheeten. Terwijl Jean Poirson een boodschap doet,
ontvangt Robnstel die alleen is gebleven het bezoek
van zijne zuster Olympia en van haren echtgenoot, Jules
Gaborit. Die vrouw is een zeer slecht schepselvalsch
en zonder de minste goede hoedanigheid zij oefent op
haren zwakken man een zeer slechten invloed nit. Zij
vertelt haren broeder dat zij eene slachterij op Montmartre
heeft gekocht, en daartoe de haudteekening van Robnstel
heeft nagebootst. Robnstel, die zijne zuster wel kent,
wordt over deze nieuwe valschheid zeer vertoornd en toont
aan de echtelieden Gaborit zijn testament, waarbij hij hen
onterft en zijn bediende en vriend Poirson tot eenigen erfge
naam benoemt. Olympia verbergt thans ook niet langer hare
slechte neigiugen en door haar opgehitst, werpt Gaborit zich
op zijn schoonbroeder en worgt hem. De moordenaars
nemen de v'mcht, on Jean Poirson vindt bij zijne tehuis
komst hot lijk vau zijnen meester, hij roept om hulp,
wordt echter van den moord verdacht en aangehouden.
Hij geeft zijn dochtertje Rose aan zijnen vriend Firmin
Kermadec, die Rose als zijn eigen kind zal opvoeden. En
thans begint het eigenlijke drama Vijftien jaren zijn
voorbijgegaan, Joan Poirson is tot levenslangen dwangar
beid veroordeeld Firmin Kermadec heeft een wijnhuis
geopend, en naast zijn winkel bevindt zieh de slachterij
van Pierre Gaborit. Pierre is de zoon van de moorde
naars Jules en Olympia, hij is echter een eerlijke jonge
man, zeer werkzaam, hij heeft van zijn oom geërfd, en
zijne ouders wonen bij hem in. Hij is verliefd op Rose
en wenscht haar te hnwen. Rose is een mooi meisje ge
worden van achttien jaren, en gaat 'loer voor een door
Kermadec gevonden kind. In het tweede bedrijf is het
huwelijk gesloten, en bevinden wij ©ns in de druk be
zochte slachterij, een zeer duidelijk toeaeel met stukken
ossen- en sofaapenvleeschmarmeren tafels enz. enz.
Wjj vernemeu dat Olympia eene zeer «lechte schoonmoe
der is, en eene gelegenheid zoekt om haren haat aau de
arme Rose te koelen. Intusschen is Jean Poireon uit de
gevangenis ontsnapt, en houdt zieh verborgen bij den
dokter van zijne dochter Jules Gaborit, die teveel drinkt,
verhaalt in een oogenblik van dronkenschap zijne vroegere
misdaad, en dit verhaal wordt door Kermadec afgeluis
terd. Thans gaat de handeling snel voort. Olympia, die
verneemt dat R ise in het geheim haien dokter bezoekt,
denkt de jong» vronw te overvallen, hoch ontmoet Ker
madec en Poirson, en is gedwongen hare misdaad te be
kennen. Yol haat keert zij huiswaarts, zet haren zoon
tegen zijne vronw op, toont hem een hoedenspold die
Rose by den .dokter liet liggen, en weet daardoor de
22) DOOR
fAIL LINDAT.
Zij greep den honddie onrnstig naar den nitgang
keek en zich geweld moest aandoen om het bevel zijner
meesteres te gehoorzamenbij den halsband en trok
hem in zennwachtigen haast naar de kleedkamer, waarin
slechts een flauw licht drong uit de nu openstaande
parkkamer. Zij drukte hem daar voor de brandkast op
den grond.
.Koest!" beTal zij en terwijl zij dreigend den vin
ger ophief, voegde zij er op scherpen toon bij, als wilde
zij het hem flink inprenten: .Niet verroeren, hoor! stil
Nero I Koest
Zij snelde terngen deed de knip op de bekleede
deur. Nero bleef in heftigen tweestrijd met zijnen instinct-
matigen moordlust in het duister bij de kast achter,
opende zijnen bek ontzaglijk wijd en stiet bij zijn zenuw
achtig geeuwen eenen snerpenden, hnilenden toon uit
die in een hovig snuiven eindigde.
Jnliane had den sleutel in het slot der parkdeur om
gedraaid en had zich naar het midden van het vertrek
begeven. Met eenen ruk van het hoofd wierp zij hare
weelderige lange, donkere haren, die golvend over hare
schouders hingen, naar achter.
Zachtkens werd de deur geopend en weer gesloten.
De vorst was geheel en al besneeuwd. Hij had zijnen
hoed afgenomenen van den bol en uit den rand viel
de sneeuw, die er op was blijven liggen, op het tapijt.
Op de schoudersde opslagen en in de plooien van
zijnen pels had zich de sneeuw vastgehecht..en eene
dikke laag lag op zijne schoenen en het onderste ge
deelte van zjjne broek. Tecwijl Ulrich zjjnen pels afdeed,
stampte hij bij den ingang een paar malen hard ©p het
kleed en schudde de vlokkige massa van zijne voeten
die in kleine kloofpjes losging en op het tapijt viel Pels
en hoed legde bjj op den 8teinwayhet eerste beste
meubel dat hij vond.
.Hier ben ik nn gravin;!" zei hij, terwijl hij .eene
buiging maakte. .Zelfs owe .luimen zijn mij een bavel
al wil ik n niet verhelen, dat het mij ditmaal niet .zoo
gemakkelijk viel, uw bevel op te volgen. Gij hebt mij
er op voorbereid, dat ge mij ibittere waarheden zondt
zeggen. En nu vraag ik mijzelven af, of dit niet eveta
goed onder omstandigheden had kannen geschieden die
minder bedenkelijk voor n waren, dan deze, die gij zelve
hebt bepaald
®Gij zijtdat moet ik zeggen wel plotseling merk
waardig bezorgd geworden voor mguen goeden naam."
»Ik geef toe, dat ik op dit pnnt rroeger zeer gezon
digd heb. Ja, gravin vervolgde de vorst met warmte,
*ik beken, dat ik schuldig ben, zeer schuldig Ik heb niets
te mijner verdediging in te brengen, niets anders, dan
dat ik nog jong was lichtzinuig, geheel en al verblind
door de bekoorlijkheden eener betooverende vronw, en
dat ik in mjjnen roes niet begreep wat ik misdreef, en
hoe ik eene andere die mij vertrouwdedie mij lief
had, in mijne razernij meesleepte. Dat is mijne schuld
jegens u, die ik niet wil trachten te verminderen door
goedkoope banaliteiten, en die ik door de verzekering van
mijn oprecht en waar berouw niet wil verzachten. Mijne
zonde ligt in het verleden, en aan het verleden is, helaas,
niet te veranderen. Doch het tegenwoordige wil ik ten
minste vrijhouden van de zonde der huichelarij. Indien
ik u vroeger onbewnst, dat kan ik n in volle op
rechtheid verklaren in mijne gevoelens heb teleur
gesteld, dan wil ik u ten minste nu niet met bewust
heid bedriegen. En het zon een schandelijke lengen
zijn, indien ik n heden wilde naderen zooals vroeger.
Uw gevoel van eigenwaarde zon n verbieden.
wangunst van Pierre op te wekken, die zijn vrouwtje
doodeu wil. Hij wordt daarin echter weerhouden door
Kermadec, Poirson en Gaborit, welke laatste door den
drank en door het berouw is gek geworden, zich op zijne
slechte vronw werpt, en haar doodt. Pierre vraagt aan
Rose vergiffenis en het scherm valt. Het drama had
gisteravond een buitengewoon succes vooral de decora-
tiën van de slachterij en van de herberg, welke eene
juiste nabootsing is van bet .cabaret Bruant," don dichter
koffiehuishouder van Montmartre vielen bijzonder in den
smaak, en de hoofdrollen der misdadigers waren in uit
stekende handen, n.l. in die van Madame Aimée Tessan-
dier en van den acteur Lérand.
In het .Théiitre francais" en in het .Odéon" werd
gisteravond de 370o verjaardag van den grooten Molière
herdacht. De groote komische schrijver, de grootste en
meest bekende, niet alleen in Frankrijk, maar zelfs in
de geheele wereld, werd op 15 Januari van het jaar
1622 te Parijs geboren. Men is het er echter niet over
eens in welk huis de dichter het licht zag. Wel weten
wij dat hij geboren werd in een huis in de rue Saint-
Honoré, en lezen wij op n°. 96 van deze straat op eene
marmeren plaat het volgende inschrift: .Dit huis is ge-
.bonwd gewoidon op dezelfde plaats van het huis waarin
.Molière geboren werd", doch een weinig verder, en steeds
iD dezelfde straat n°. 31 lezen wij op eene andere plaat
J. B. Poquelin de Molière. Dit huis is gebouwd op de
plek waar eeus Molière geboren word." Weten wij dus
uiet met juistheid de geboorteplaats aan te wijzen, even
zoo is het gesteld met de woning waarin de dichter is
overleden De rne Richelieu verkeert in dit opzicht
in hetzelfde geval, en toont ons twee huizen, welke ieder
voor zich aanspraak maken op deze eer. Nu- 34 en n".
40. het eerste vlak tegenover de fraaie fontein, hebben
ieder eene plaat met een toepasselijk opschrift, on hoewel
Anguste Vit.n heeft uitgemaakt, dat Molière op vrijdag
17 Februari 1673 in n°. 40 overleed, zoo is en blijft de
gewone voorbijganger en iedere vreemdeling in eene ko
mieke onzekerheid.
Van de schouwburgen kunnen wij niet afstappen zon
der met een enkel woord te spreken over een jong schrij
ver, den heer Chirac, en over zijn realistisch theater, in
de ra© Rocheehonart. Deze heer heeft ook nieuw willen
zijn, doch zijne nieuwigheid is van dien aard, dat zij on
mogelijk te beschrijvon is. Niet tevreden, dat vele schrijvers,
waaronder de groote Zola, in hnnne boeken de meest terug-
stootende en dierlijke tafereelen onder de oogen van.
lezers en leteressen brengen dat vele benendigp teeke
naars ons de vermotelste toestanden voor oogen tooveren,,
en zoowel dames als kinderen deze teekeningeu aan alle
couranten-kiosken onder de oogen krijgen daarmede,
niet tevreden, heeft de heer Chirac ons ditzelfde ook
op het tooneel vertoond. De lezer zal begrijpen, dat het
one niet mogelijk is, verder over dit onderwerp uit te
wijden, slechts zij vermeld, dat het publiek van te voren
zeer goed wist welk schouwspel het ging zien, en eene
bijeonder ongezonde nienwsgiurigheid aan den dag legde.
Zoowel dames als heeren stonden rechtovereind op hnnne
stoelen en banken om toch maar niets te verliezen, doch
.Mijn gevoel van eigenwaarde?" viel Jnliane hem met
snijdende spot in de rede. .Mijn gevoel van eigenwaarde
Zeker, daar moogt gij mij wel aan herinneren, gij, die
het best weet hoeveel gij mij daarvan hebt overgelaten
hoe weinig F'
Met diep ontroerde stem antwoordde de vorstdie
werkelijk ernstig getroffen was
.Het is niet moeilijk voor n, gravin, mij den mond
te snoeren. Zoodra ge mij herinnert wat ik jegens n mis
dreven hebben ik ontwapend. De verhouding is on
draaglijk, voor n zoowel als voor mij. Blijft gij "aan uw
recht vasthouden, dan deinst ge ook niet terng voor de
uiterste consequenties 1 Indien ge den band, die mij aan
u geboeid heeft, niet wilt losmaken, zeg het mij dan
openlijk En zoo waar ik hier vóór n sta, ik ben tot
het uiterste bereid Ja, tot. het uiterste Gij weet dat
dit geene phrase is Ik heb er over nagedacht, maanden
langsinds het oogenblik waarop onze wegen moesten
scheiden. Ik heb altijd en altijd roudgeloopen met die
gedachte, toen ik weer den voet op duitsch grondgebied
zetteen zooeven nog op weg hierheen heb ik over
niets anders gepeinsd. Ik zie geenen uitweg, wanneer
gij mij niet tegemoet komt, geenen enkelen, dan juist
dien, die mij uit alles redt. Mijn God, wat wilt ge dan
dat ik doe Ik kan uw schuldenaar niet blijven, ik kan
het niet! Eene zedelijke schuld verjaart nooit I Als gij
den schuldbrief niet verscheurt
Hij voltooide den zin niet. Nero blafte woedend iD
het zijvertrek.
De gravin verbleekte en ijlde naar de bekleede deur.
.Stil, Nero 1" riep zij zoo toornig en zoo luide als
zij kon. .Wil je wel eens stil zijn? Koest, zeg ik je!"
De hond wilde ernstig zijn best doen om het bevel
zijner meesteres op te volgen. Hij hield op met blaffen.
Doch hoe het dier zich ook inspande, om gehoorzaam
te zijn, onwillekeurig werd hij er toch toe gedreven het
bevel zijner gebiedster te trotseeren en dit door een
dof gebrom en door het met kleine tusschenpoozen
uitstooten van korte, gedempte geluiden onophoudelijk te
kennen te geven.
