KANT. No. 55. Vier en Negentigste Jaargang. 1892. V R IJ 1) A 0 MEI. Nationale Militie. Amsterdamsche Brieven. FEUILLETÖN. 33 33 Roman uit het Berlijnsche leven, 60) UklIAMISIIIi; COURANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar 0,8©; franco door het geheele rijk J 1, De 3 nummers f O,©». Prijs der gewone Advertentlën: Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. Telefoonnummer: 3. De BURGEMEESTER der gemeente A L K M A AR gelast, krachtens bekomen aanschrijving, de onderstaande, hier wonende of tot deze gemeente behoorende verlofgan gers, om zich bij hun korps te vervoogen op den dag, hieronder vermeld, 's namiddags vóór 4 uren 11 Mei 1892, 4 regiment vestingartillerie, lichting 1890 garnizoen Rolder: NICOLAAS HAASBROEK eu CORNELIS VAN DER MAND. Zij moeten voorzien zijn van hun verlofpas en hebben recht op vrij transport naar hun korps eu een daggeld van 25 centen, tijdig ter gemeente-secretarie aan te vragen. Alkmaar, De Burgemeester voornoemd, 4 Mei 1892. A. MACLAINE PONT. Stremming verkeer Hunnlkenweg. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar brengen ter algemeene kennis, dat het verkeer voor r ij- en voertuigen op den Munnikenwog van Maandag 9 Mei a.s. tot nadere aankondiging, wegens herstelling, over dag zal zijn gesloten. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, A. Maclaine Pont. 5 Mei 1892. De Secretaris, Nuhout van dek Veen. LXIV. Onlangs hebben wij een gedeelte onzer correspondentie gewijd aan de oneenigheid in den boezem der radicale ktesvereeuiglng „Amsterdam." Ten vervolge daarop willen wij thans een der eerste daden van het nieuwe bestuur aan eeno beschouwing onderwerpen. Wilde mr. Treub handelen in den geest van hen. die hem aan het roer gebracht hebben, dan had hij middelen op te sporen om den hoofdmannen zijner partij een plaats te bezorgen in de vertegenwoordiging van stad en land. De gerezen ontevredenheid was immers alleen daaraan te wijten dat de radicalen, ondanks al hun propaganda, feitelijk toch nog weinig in tel zijn Een ruime keuze van mid delen stond den heer Treub niet ton dienste. Reclame is door de partij al genoeg gemaakt en het heulen met de tegenstanders, welke zich insgelijks in de minderheid bevinden had het vroegere bestuur reeds herhaaldelijk gedaan. Het oude aambeeld van proportioneele vertegen woordiging was evenwel in den laatsten tijd niet meer zoo krachtig behamerd als bij het oprichten van Am sterdam"; een beroep op het billijkheidsgevoel der groote liberale amsterdamsche kiesvereenigingen verschafte mr. Treub hetgeen hij zocht. Tot Burgerplicht, Grondwet en Amstel's Burger ij werd een schrijven gericht met het voorstel om bij de aanstaande verkiezingen voor de provinciale staten een zestal zetels open te laten voor do minderheden, een adres, dat onder steund werd door de anti-revolutionaire en roomsch- katholieke kiesvereenigingen. Kosten, moeiten en onaan genaamheden, die iedere verkiezing vergezellen, konden dan worden vermeden en bovendien de rechtvaardig heid zou worden betracht Zonden de verbonden radicalen, anti-revolutionairen en roomsch-katbolieken nog een oogenblik gedacht heb ben dat aan hunne wenschen gehoor zou worden ge geven Hebben zij zich d^n de vraag niet voorgelegd, of z ij vrijwillig afstand zouden doen van een doel hun ner machtals zij de meerderheid waren en die meer derheid slechts door inspanning van allo krachten konden handhaven? Weten zij dan niet, dat het geoorloofd is in de politiek, waar men niet voor eigen belangen, doch voor een beginsel strijdt, het grootste egoïsme aan den dag te leggen Hebben zij aan de liberalen op wier verstokt conservatisme immer door hen gesmaald wordt, thans zulk een groote liberaliteit toegekend, dat deze bereid zouden zijn om hun eigen glazen in te werpen Beseften zij dan niet, dat proportioneele vertegenwoor diging als vrucht van het studeervertrek groote verdien sten bezit, doch in de praktijk altijd weer zal stuiten op den tegenstand der machthebbenden, die van hun vaak met zooveel moeite verkregen invloed ook willen profi- teeren Mr. Treub is een veel te heldere kop, dan dat hij zijn kostbaron tijd zou gaan besteden aan het najagen van hersenschimmen. Zoo doet zich dan ook deze geheele beweging voor als een door .Amsterdam" gezocht vertoon om te bewijzen, dat de kiesvereeniging met het nieuwe bestuur een aera van groote activiteit is ingetreden. Anderen willen daarin nog meer zien en hun vermoeden steunt op zulke goede gronden, dat daarvan wel gewag mag gemaakt worden. De samenwerking met de zoo heterogene elementen der mannen van Dordt en Rome is velen oprechten radi calen een doorn in het oog. Liever geen zetels zouden zij hebben dan plaatsen, veroverd met behulp van den vijand. Het is niet onmogelijk dat er van hun isolement kracht zou uitgaan, want dat er meer dragers van radicale douk- beelden dan leden van radicale kiesvereenigingen zijn, mag gerust worden aangenomen en menigeen zon in een zelf standig optreden der partij den hem thans ontbrekenden lu3t tot aansluiting putten. Ook nu weder werden in de jongste vergadering van .Amsterdam" stemmen gehoord, die het samengaan mot de kerkelijke laakten, doch met het gebeurde in zake proportioneele vertegenwoordiging wist Treub deze te smoren. Hij deed het voorkomen alsof met dat eensgezinde optrekken niet het verkrijgen van zetels in do provinciale staten werd beoogd, doch uitsluitend een protest tegen het antwoord der liberale kiesvereenigingen. Toch bleek het bij stemming, dat van de 26 aanwezigen nog 7 zich bleven verzetten tegen het bestuursvoorstel om vijf eigen candidaten te stellen en, bij gebleken lu9t tot samenwerking, twaalf van de anti-revolutionairen en katholieken. Of deze beide minder heden lust zullen hebben tot een zoo weinig hartelijk gemeende coalitie, zal de toekomst moeten leeren. De afdeeling Amsterdam van den Volksbond heeft dezor dagen weder een treffend bewijs gegeven, hoe door haar voortdurend wordt gestreefd naar vermindering van drankmisbruik. De werkzaamheid van den Bond heeft reeds veel goeds tot stand gebracht, maar toch is het aantal gezinnen, waar de drankduivel zonder ophouden aan de welvaart knaagtnog angstverwekkend groot. Aan bestunrderen der afdeeling is een artikel in de amsterdamsche politie-veTordening opgevallen, waarvan eene wijziging rijke vruchten zou kuuDon opleveren voor het streven van den Bond. Het vroege uur, waarop de tapperijen in do arbeiderswijken geopend mogen worden, doet namelijk velen bezwijken voor de verleiding om vóór den aanvang van het werk even aan Bacchus te offeren. Hoo menig ongeluk, hoe menige schromelijke onvoorzichtigheid heeft die noodlottige gewoonte op haar geweten Daarom heeft de amsterdamsche afdeeling zich gewend tot den gemeenteraad met een adres waarin eerbiedig wordt verzochtden eigenaars van kroegen voor te schrijven, 's zomers niet vóór 6 uur en 's winters niet vóór 7 uur 's morgens te openen. Vertrouwbare inlichtingen hebben geleerd, dat godurende de winter maanden p.m. 250 tappers vóór 6 en p.m. 570 tusschen 6 en 7 uur hunne inrichtingen openstellen, zoodat voor het verzoek der adressante veel te zeggen valt. Verschei dene groote amsterdamsche firma's en liefdadigheidsver- eenigingen hebben dit verzoek dan ook met volkomen in stemming gesteund, zoodat de gemeenteraad het niet zal wagen, daarop la mort sans prhases toe te passen. Ook in de afdeeling Amsterdam der Vereeniging van fabrieks- en handwerksnijverheid is onlangs eene volks zaak bij uitnemendheid ter sprake gebracht. Bij de behandeling Van den beschrijvingsbrief voor de alge meene vergadering werd door den architect Gosschalk de vraag ingeleid, welke maatregelen van overheidswege moeten worden genomen om te bevorderen, dat do arbei ders goedegezonde woningen kunnen verkrijgen voor een niet te hoogen prijsdie in evenredigheid is met den loonstandaard. Bij die gelegenheid is ons ge bleken hoeveel er nog op dit terrein in de hoofdstad valt te verrichten. Terwijl het aantal der gezinnen, die tot den werkmansstand behooren op 40.000 wordt ge schat, mag men aannemen, dat niet meor dan 8000 wo ningen in de laatste jareu voor hen werden gebouwd. Om nog niet eens te spreken van de holen en sloppen in sommige beruchte amsterdamsche wijken, kan toch iedereen bij eene wandeling langs de voorname straten zien, hoe menschen zijn gehuisvest in kelders, waar het vocht wordt verzameld in zinkputten die nu en dan geleegd worden, waar de bewoners niet rechtop kunnen staan en waar nimmer een zonnestraaltje doordringt o:n de vunzige lucht te verdrijven. Ja waarlijk de heer Gosschalk had geen ongelijk, toen hij zeide, dat iedereen, die hot wèl meent met den arbeiderbeginnen moest met hem een behoorlijke woning te bezorgen. Licht en lucht is levenhoe kan gezondheid worden gevonden in plaatsen, waar deze beide ontbreken Toch zijn er ook bezwaren verbonden aan de oprichting van goedkoope en gezonde arbeiderswoningen. Iedereen zal 't moeten toejuichen, indien deze ten deel vallen aan de eenmaal in Amsterdam gevestigde werklieden maar in de werkelijkheid zou het blijken, dat maar al te dik wijls werd gebouwd voor de overtollige werkkrachten uit de provincie die nu reeds in zorgwekkend groot getal naar de hoofdstad stroomen en voor wie geriefelijke woningen nog een lokmiddel te meer zouden zijn. Zoo- DOOR P ATI. lil AD All. „Jaziet ge, ik ben bang voor de politie Die komt alles te weten ,,0 neen zeide Saza glimlachend met de meest moge lijke kalmte. „Zij komt lang niet alles te weten. Geloof dat maar gerust!" Beiden dachten zij aan de ervaringon, die zij hadden gehad. Bertha voelde zich niet op haar gemak. Haar besluit om eene nieuwe betrekking bij den vrijheer Von Saza te aanvaarden, was weer aan het wankelen gebracht Zij wilde volstrekt niets met de politie te maken hebben. Zij stond langzaam op. „Het wordt tijd dat ik eens opstap," zeide zij. „Mijne juffrouw zal niet begrijpen waar ik zoo lang blijf." „Wel, laat haar waeht< n Als zij niet over u tevre den is, kan zij immers eene andere juffrouw van gezel schap zoeken. Ge weet waar ge terecht kunt." ..Dat wel! Maar ik zal toch maar liever heengaan." „En ge komt me dus gauw eens opzoeken?" „Als ge het toestaat, graag, mijnheer 1" „Ik reken er bepaald op! Dus van Zondag tot Woens dag dagelijks tot vier uur!" „Best, mijnbeer!" Zij waren de deur genaderd. De vrijheer stak Bertha zijne hand toe, en toen deze do haar toegestokene rech terhand greep en hem tegelijkertijd lachend aankeek hadden hare heldere oogen weer die zonderlinge, on deugende uitdrukking, die hem vroeger in het meisje zoo aangetrokken had. En hij kreeg weer eene opwelling uit vroeger dagen: hij omarmde Bertha en kuste haar. Wel fronste Beitha even haar voorhoofd en keerde zij haar kopje van hem af, maar het was toch een zeer lauwe tegenstand. „O maar, mijnheer de baron fluisterde zij. „De menschen aan den overkant kunnen het door het ven ster zien. Eu ik moet heusch heen „Maar ge komt mij dan toch gauw eens opzoeken? Kan ik er vast op rekenen „Zeker 1" Met een allerliefst pruilend gezichtje wist Bertha zich te onttrekken aan eene herhaalde omhelzing, on nam ijlings afscheid. Hare boodschap had zoo'n haast niet. Zjj had heel andere dingen in het hoofd „Waar ben je zoo lang gebleven vroeg Rosina, toen Bertha eindelijk thuis kwam. „Ik wacht al langer dan een uur »Ik had ook eene boodschap voor mijzelve", antwoordde Bertha zoo onverschillig mogelijk. »Dan had je me dat wel eens mogen zeggen!" Waarom »Wel, omdat dit niet meer dan passend is, en ik het zoo verlang »Je spreekt op eenen toon tot mij, dien ik mij van niemand laat welgevallen, en allerminst van jou >Dan kan ik je slechts den goeden raad geven, iemand te zoeken, wier toon je beter bevalt, want ik ben niet van plan hem te veranderen." »Wel, met het grootste genoegen, juffrouw Moockel Ik heb eenvoudig maar op het oogenblik gewacht, dat je mij mijne vrijheid zoudt teruggeven. Zoo'n huishou den als bij jou past een fatsoenlijk meisje niet." »A1 doe je er nu nog zoo'n moeite voor boosmaken zal je me niet, ongetrouwde mevrouw Hotte antwoordde Rosina met een bedaard lachje, terwijl zij haar den rug toekeerde. Bertha kookte van woede. Doch zjj achtte het bene den zich, met zulk oen schepsel te kijven. Zij ging naar hare kamer, pakte haar boeltje, liet alles door eenen dienstman naar beneden brengen en op de droschke laden, en verliet het huis zonder een woord van afscheid. Zij reed weer naar de familie Mainhardt terug, en werd daar zeer vriendelijk ontvangen. Zij dischte aan hare hospita en Theodoor weer eene morkwaardige ge schiedenis op over hare avonturen in het huis der on gemakkelijke Frangaise. Vooreerst kon zij er nog niet aan denken, het aanbod van vrijheer von Saza aan te nemen. In geen geval mocht zij hare toekomstige positie in zijn huis in gevaar brengen door zich don baron om zoo te zoggen in de armen te werpen. Zij wilde zich eerst nog dringend laten bidden. Trouwens, zij aarzelde ook nog, of zij het wel met den baron dorst wagen. De indruk, dien hij maakte, strekte nu niet bepaald om vertrouwen in te boezemen! Daar enboven was zij volstrekt niet genoodzaakt zijne hulp in te roepen. Zij had nog wat geld, en wanneer dat op wa9, zou de goede gravin Von Iseneck wel verder voor haar zorgen. Doch voorzichtig als zij was, wilde zij niet tot hot laatste oogenblik wachten. Reeds op eenen der volgende dagen stelde zij eenen nieuwen brief op, in den ootmoedigsten vorm gekleed. Haar verzoek om een tweede voorschot van slechts vier honderd mark bepleitte zij met eene geheele reeks van steekhoudende argumenten. Juliane verkeerde, toen dit schrijven haar gebracht werd, in eene geheel andere stemming dan de vorige maal. Zij had dien nacht slecht geslapen. Zij was zeer geagiteerd en zeer prikkelbaar. In eeue vlaag van boos heid bad zij een glas stuk geslagen. Ida was zoo voor zichtig geweest, den geheelen dag haar zooveel mogelijk uit den weg te gaan, en de magere jonkman met den scherpen bril, die den brief afgaf, moest zeer aandrin gen, om er haar toe te bewegen dien brief aan hare meesteres te overhandigen. Sidderend bracht Ida den brief naar de parkkamer, waar de gravin met haastige schreden op en neer liep. »Wat wilt ge?" beet Juliane het meisje toe. »Een brief, mevrouw." »Ik wil geenen brief lezen

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1892 | | pagina 1