KANT.'' No. 78. Vier en Negentigste Jaargang 1802. V R IJ l>AG Loodgieters- en Zinkwerkerswerkplaats. SCHUTTERIJ. Dinsdag 12 Juli a.s., Gevonden Voorwerpen FEUILLETON. Roman uit liet Beriynsche leven, Amsterdamsche Brieven. 1 J U LI. Lxviir. tlklUUISCIII OOI1RWT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,8©5 franco door het geheele rijk f 1, De 3 nummers f O,©6. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaau brengén ter algemeene kennis dat zij in hunne heden gehouden vergadering aan J. H. Ooijf.vaab loodgieter en zinkwerker alhier, op zijn verzo.ek vergunning ver leend hebben tot het vestigen eener loodgieters- en zinkwerkerswerkplaats in het perceel, go- legen aan de Botorstraat A3. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, A. Maclaink Pont. 28 Juni 1892. De Secretaris, Nuhout van der Veen. Prijs der gewone ,%d verten tlën: Per regel j O,IS. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. Telefoonnummer: 3. Burgemeester en Wethouders van Alkmaar brengen ter kennis van de belanghebbenden, dat de commissie voor de schntterij op des namiddags te 6 uren preciesten raadhuize dezer gemeente zitting zal honden tot het beoordeelen der lichaamsgebreken onver de reroclames tegen den dienst bij de schutterij, met inbegrip dor krachtens art. 9 der wet ingeschrevenen onder opmerking dat alleen bij persoonlijke opkomst vrijstelling van den dienst kan verleend worden terwijlwanneer vrij stelling van broeder dienst verlangd wordt, boven dien schriftelijke bewijzenter gemeente-secretarie aan te vragen gevorderd worden. Dienstdoende schutters kunnen hnnne bezwaren op die zitting tevens doen onderzoekeu. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, A. MACLAINE PONT. 30 Juni 1892. De Secretaris, NUHOUT VAN DER VEEN. in de maand Juni 1892 eenige koperen busjes van sportwagens oorbelletjes rozenkransen en sleutels een wollen dasje een defecte zilveren vingerhoed; een blauwe pet; een dolkmes; een zwarte kouseen blauwe jongenspantalon een r. c. kerkboekje; eene portemonnaie, inh. f 0.35 een dito, inh. f 0.15 een zakmeseen witte heerenboordeen odeur- üeschjeeen dameshandschoen; eene portemonnaie, inh. ruim f 20 een lorgneteen meisjeshoed een bont boe zelaar een sloteen zilveren armbandeen zilveren dames-horlogeketting een zwarte kinderzak inh. een pakje gorteen rond klepje van een gouden ringeen psalmboekjeeen schortjeeen rood koralen kettingje met gouden sluitingeen witte boezelaar en zakdoek een koperen moer en schroef van een wagen een hand doek en zwembroek; een notitieboekje eene portemonnaie, inh. f 0.50 en een zwarte wollen doek. Alkmaar, De Commissaris van Politie 30 Juni 1892. P. G. C. J. FUNDTER. 83) DOOR PAUL LI AD AU. De beide heeren begaven zich naar de groote schrijf tafel en stelden samen het geschrift op, terwijl do gezant en de luitenant-kolonel zich een weinig terzijde begaven en fluisterend over verschillende zaken van minder be lang spraken. Het proces-verbaal werd daarna door den heer Von Berwitz voorgelezen en door de vier secondanten onderteekend. Te half één waren graaf Albrecht von Iseneck en vorst Ulrich von Engernheim nauwkeurig van alles ingelicht. De vorige dagde 12 Novemberde dag van het proces was voor de familie van den vorst op Kypstein een dag van ongerustheid en spanning geweest. Wel had- Ulrich, gelijk hij Alix bij zijn vertrek had beloofd, dien morgen een telegram gezondenwaarin hij hahr zijne behouden aankomstzijne opgewekte stemming meldde en waarin hij meedeelde dat zijne zaken naar alle waar schijnlijkheid zeer spoedig geregeld zonden zijn. Doch vorst Engelbort en vorstin Karola schenen weinig belang stelling te toonen in dit telegram. Zij wai en merkwaar dig gedwongen en ongedurig, hadden onophoudelijk iets met elkaar te fluisterenstaakten hun gesprek plotse ling, zoodra Alix binnenkwam, keken eikander veelbe- teekenend aan kortom zij konden de buitengewone onrustdie zich van hen had meester gemaaktniet bedwingen en verbergen en deze onrust scheen aan geene verblijdende oorzaken haar ontstaan te danken- te hebben. Reeds langer dan in onze bedoeling lag hebben wii gewacht met een bezoek aan de tentoonstelling van de voorwerpen, die in den wedstrijd voor handwerks lieden en leerlingen van Amsterdam en omliggende gemeenten werden ingezonden. De groote zaal van het Paleis voor Volksvlijt is daarvoor afgehuurd waar de ruimte voldoende is om alle inzendingen tot haar recht te doen komen. De geschiedenis dezor tentoonstelling meenen wij, na hetgeen wij daaromtrent vroeger hebben meegedeeld, als bekend te mogen vooronderstellen. Men weet derhalve, dat de socialisten getracht hebben haar op alle moge lijke wijzen tegen te werken. De reden daarvan ligt niet verre. Het denkbeeld, dat aan de tentoonstelling ten grondslag ligtom namelijk den oppassenden vooruit- strevenden maar niet oproerigeu werkman in de gele genheid te stellen zich door vervolmaking in zijn ambacht een betere positie te verwerven is geheel in strijd met het gedrag van het gros der hollandsche revolutie-manneu, die inkeer tot zichzelve een dwaasheid vindon en alles van het schimpen op de machthobbeuden verwachten. Wat wij van enkele inzenders op de expositie verna men, bracht ons aanstonds de trade-unions uit Ame rika voor den geest. Het groote publiek meent wel eens, dat deze werkliedenvereenigingen, evenals de zoogenaamde .Blacks" en »Reds", haar kracht zoeken in het aan wakkeren van verblinden haat tegen het kapitaal en het bedreigen der rnst. Die beschuldiging vindt waarschijnlijk hierin haar grond, dat de groote massa alleen bij bot singen met het gezag van de unions hoort maar zij is volkomen onwaar. Ook bij deze vereenigingen geldt de stelregel dat organisatie een machtige factor is om in bloei toe te nemen en wie zou dat kunnen tegen spreken maar daarnevens wordt educatie als een minstens even invloedrijke kracht beschouwd. Evenals in Europa, zijn in de Vereenigde Staten van Noord-Amerika de meeste werklieden van oordeeldat hun arbeid nog altijd niet op den waren prijs wordt geschat, maar tege lijkertijd beseffen zij, dat, als zij met hervormingsplannen willen slagen, met hervorming van den derden stand zelf behoort te worden aangevangen, daar veel, wat niet is zooals wenschelijk ware, aan diens onkunde en onverstand moet geweten worden. Dat doel trachten de unions te bereiken door zooveel mogelijk alleswat tot ontwik keling en zedelijke verbetering kan bijdragen, onder het bereik van den werkman te brengen. In dezelfde rich ting zijn de Amerikaansche Knights of Labor, de Ridders van- den Arbeid, werkzaam, die zich van de trade-unions alleen hierin onderscheiden, dat zij niet do belangen eener bepaalde categorie van arbeiders maar van den werk mansstand in zijn geheel behartigen. Het standpunt, door deze machtige Orde ten opzichte van het socialisme in genomen, mocht hier te lande wel eens grootere bekend heid verkrijgeu de praktische geest der Amerikanen blijkt daaruit recht, duidelijk. De Knights begrijpen namelijk, zoo goed als de beste, dat eene verwezenlijking van de droombeelden der socialistische en anarchistische »Wat scheelt u toch?" vroeg Alix eindelijk, die reeds lang bespeurd had dat er iets gaande was. Niets, kind," antwoordde vorst Eyckhof. »Hoe komt ge tot die wonderlijke vraag Niet het minste »Ge kunt niet liegen, vader Evenmin als moeder Ge houdt iets voor mij verborgen iets onaangenaams Ik maak mij ongerustZeg mij wat het is Anders stel ik mij iets ergers voor Betreft het Ulrich »Maar hoe komt ge op die gedachte, lieve kind? Je verbeeldt het je Het is niets heusch niets Alix zweeg, doch was volstrekt niet gerustgesteld. Hoe verder de wijzer der klok voortschreed, des te duidelijker bleek de agitatie der ouders. Toen Alix over den corridor ging zag zij' hare moeder met eenen be diende spreken en daarna het salon binnengaan. Alix riep den bediende tot zich. »Wat heeft de vorstin je gevraagd .Mevrouw vroeg, tot hoe laat het telegraafbureau in Kypstein geopend is, en wanneer de laatste tolegrauimen worden weggebracht." Alix trad de kamer weer binnen. Het was ongeveer acht uur. Vorst Engelbert en Karola stonden bij den haard en spraken fluisterend met elkander. Toen zij Alix zagen, zwegen zij oogenblikkelijk. »Ik wil weten wat er aan de hand is zeide zij op beslisten toon. Ik ben geen kind meer! Ik weet dat gij iets voor mij verborgen houdt. Gij verwacht bericht een telegram uit Berlijn van Ulrich Maar spreekt dan toch Ge maakt mij ziek 1 Is er Ulrich iets overkomen Geeft mij toch antwoord als ge mij lief- hebt De vreeselijkste waarheid zou mij minder folteren, dan deze ondraaglijke onzekerheid De ouders zagen elkander vragend aan. .Gij maakt mij krankzinnig door uw stilzwijgen Ge weet nietwelke voorstellingen ik mij maakanders zoudt ge wel spreken!" Hare oogen hadden zich met tranen gevuld, zij liep als wanhopig in de kamer op on neer. Eindelijk naderde zij hare moeder, die op een klein stoeltje bij den haard was gaan zitten, knielde bij haar neer, greep hare handen en zeide snikkend: .Mama! leiders vooreerst onmogelijk is. Over den coöperatieven staat wordt in hunne organen nooit gesproken omdat zij wel weten, dat redeueeren weinig verbetering in den toestand van de arbeidonde klasse brengt. Wie den zieke, bewust van eigen krankheid, komt vertellen, dat hij ziek is, kan gerust wegblijven. Allen zijn overtuigd, dat onze negentien-eenwsche maatschappij niet gezond van lijf en leden is't is de vraaghoe daarin verandering kan gebracht worden. De .Knights of Labor" meenen dat genezing mogelijk is èn door eigen hervorming èn door uitbreiding van de staatszorg. Niet alleen afbrekend, maar ook opbouwend gaan zij derhalve te werk. Bijna al hunne wenschen zijn voor vervulling vatbaar en vele reeds ingewilligd Dat besef van eigen onvolkomenheid en de lust om door on vermoeiden arbeid meerdere ontwikkeling deel achtig te worden, werden door mij op do tentoonstelling in het Paleis herhaaldelijk opgemerkt. .Och ja, meneer, van straatloopen komt niks en hier leer je nog wat van", zoo hoorde ik meermalen inzendingen motiveeron. Deze uitspraken hebben mij moed gegeven, mijn oordeel over het tentoongestelde openbaar te maken. Want de expositie leertdat de educatie onzer handwerkslieden in vele gevallen groote eenzijdigheid verraadtdikwerf ook zeer veel te wenschen overlaat. Op het gebied van knutselen en keurig afwerken kunnen zij staaltjes van bewonderenswaardige kunstvaardigheid loverenmaar zeer schaarsch zijn de werkstukken die van smaak en scherpzinnig overleg getuigen. Wij zullen de laatste zijn om aan eene correcte uitvoering geen lof te brengen, maar zijn toch van gevoelen, dat de waarde daarvan slechts ten volle te genieten is, als do opvatting vindingrijkheid en goeden smaak verraadt. Waar blijven de resultaten van het teeken-onderwijs, dat tegenwoordig zooveel gemakkelijker is te verkrijgen Waarom weet de amsterdamsehe werkman niet elke week een uur aan zijn zondagsrust te ontwoekeren om in de musea onge merkt te leeren, wat misplaatste, wat overladen en wat wèl-aangebrachte versieringen zijn 't Wii ons toeschij nen, dat het ambacht daaraan voor een groot deel schuld is. Het werken naar teekeniugen, door anderen gemaakt, verstikt den scheppingsgeest van den uitvoerder en maakt hem onhandiger dan ooitals hij eens zonder zulk een voorbeeld iets moet fabriceeren. Daardoor onfaardt ook vaak het teekenonderwijs in een bloot namaken, zonder dat het oog eenigszins gevoelig wordt voor kunst en smakeloosheid. Mannetje naar mannetje werken daarin hebben velen 't tot een groote hoogte gebrachtdoch voor eigen conceptie schijnt geen plaats te zijn. Zooals ik zeide ik had moed noodig om dezen indruk neer te schrijven. Wanneer men van enkele In eene correspondentie, gewijd aan amsterdamsche zaken, mag aan eene bespreking der trade-unions en der Kuights of Labor zeker geen grooter ruimte worden af gestaan dan nu reeds geschiedt. Belangstellenden kunnen hunne weetgierigheid verder bevredigd vinden in W. Suer- mondt, Een amerikaansche arbeidersvereeniging en hare eischen, Rotterdam, 1890. Deze dissertatie is in het bezit der Amsterdamsche Universiteits-Bibliotheek. ge zijt altijd zoo goed voor mij geweest I Ge weet niet hoe ge mij pijnigt! Heb toch medelijden met mij!" Karola streelde de zachte haren van haar kind, en zeide terwijl zij haren man aankeek »Ik kan het niet aanzien, dat wij haar zoo folteren Vorst Engelbert knikte toestemmend. .Wees bedaard, Alix! Wij zullen u alles zeggen Het beteekent niets werkelijk niets Het is niets wat u zou kunnen bedroeven. Het is eenvoudig eene zeer on aangename zaak meer niet. Men heeft Ulrich wegens eene oude, reeds lang afgedane zaak een proces aange daan dat heden is behandeld en natuurlijk slechts ten gunste van Ulrich kan zijn afgeloopen Wij wachten op het telegram Dat is alles Alix keek hare moeder in de oogen. .Is dat werkelijk alles?" vroeg zij met nadruk, terwijl zij hare tranen droogde. .Alles", herhaalde Karola op kalmcn en geruststel lenden toon. Waarom hebt ge mij dit dan niet dadelijk gezegd antwoordde zij glimlachend, terwijl zij opstond. .Ulrich had ons verzocht, u ounoodige ongerustheid te besparen. »Eu waarover handelt dat proces Over eene geld- qnaestie .Neen!" viel de oude vorst nu in. .Het is eene eere zaak. Een schurk van oenen krantonschrijver heeft Ulrichs eer aangetast, en dat wordt vandaag boslist." .Zoo?" antwoordde Alix peinzend. Het drietal zweeg langen tijd. Alix staarde in het haardvuur. Allerlei gedachten warden in haar hoofd rond. Eensklaps maakte zij eene kordate beweging. .Vandaag is het te laat!" riep zij uit. .Maar morgen ga ik met den eersten trein, dan ben ik overmorgen vroeg te BerlijnMijn besluit staat vast 1 Doet maar geene moeite om het mij uit het hoofd te praten Ik weet heel goed wat ik doe 1 In elk geval ga ik morgen heen Als een van u met- mij mee wil gaandes te beter Zoo niet, dan reis ik alleen 1" Alle pogingen om haar van besluit te doen veranderen,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1892 | | pagina 1