1)8 Drang naar list lesten.
Ik omhels Rusland".
Teerste blad.
tfo. 109.
Vier en Itfegentigste Jaargang,
1892.
ZONBAG
11 SEPTEMBER.
Dit nummer bestaat uit 2 bladen.
Gemeenteraad.
FEUILLETON.
Vergadering op Woensdag 14 September 1892,
5?
SCHE OOIRAM.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar O,SO; franco door het
gekeele rijk 1,
De 3 nummers f O,OS.
Prijs der gewone Advertentlën:
Per regel O,IS. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer: 3.
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR brengt
ter openbare kennis, dat de Minister van binnenlandsche
zaken bepaald heeftdat artikel 8 van het kon. besluit
van 4 September 1892 (Staatsblad No. 215) tot vaststel
ling van buitengewone maatregelen tot afwending der
aziatische cholera en tot wering harer uitbreiding en ge
volgen. zal worden toegepast ten aanzien van personen,
komende uit RuslandHamburg Altona, Antwerpen of
Havre, zoodat ieder, die een of meer personen, komende
uit Rusland. Hamburg, Altona, Antwerpen of Havre in
zijne woning huisvest, vorplicht is, onmiddellijk na aan
komst van dien persoon of die personen daarvan keunis
te geven aan den burgemeester en even zoo kennis te
geven aan den burgemeester van elk verdacht ziektege
val in zijne woningmitsgaders van het vertrek van
bovenbedoelde personen en van de plaats, waarheen zij
alsdan vertrokken zijn.
Hij verzoekt don ingezetenen dringend aan dit voor
schrift' gevolg te geven.
Alkmaar, De Burgemeester voornoemd,
10 Sept. 1892. A. MACLAINE PONT.
des namiddags 12j unr.
Punten van behandeling.
Trekking der sectiën voor het onderzoek der gemeente-
begrooting voor 1893.
Verzoek van P. Schipper, om eervol ontslag als onder
wijzer aan de openb. 2e tusschenschool.
Verzoek van J. Vermaas, om eervol ontslag als onder
wijzer aan de openb. school voor onvermogenden met
een voorstel van burgemeester en wethouders betrekkelijk
de vervulling der door dat ontslag openkomende betrekking.
Van Burgemeester en Wethouders.
Ontwerp-besluit tot beschikking over de vaste uitkee-
ring van het personeel voor dienst 1893.
Voorstel tot het doen eener af- en overschrijving in
de gemeente-begrooting voor 1892, tot vereffening van
bet aandeel dezer gemeente in de kwade posten der
grond- en personeele belasting.
Rapport der speciale commissie tot onderzoek der
gemeente-rekening over 1892.
Vergadering met gesloten deuren, ter behandeling van
bezwaarschriften tegen den aauslag in de plaatselijke
directe belasting naar het inkomen, dienst 1892.
Voorstel van burg. en weth. betrekkelijk de voorzie
ning in onderwijzend personeel aan de burgeravondschool.
Brief van den minister van binnenl. zaken betrekkelijk
de wik- en weegloonen, met rapport der speciale raads
commissie. Benoeming gemeente-ontvanger.
Namens den Voorzitter van den Raad,
Alkmaar, De Secretaris,
10 September 1892. NUHOUT VAN DER VEEN.
28)
HOOFDSTUK XVI.
Stephanie was geheel onkundig gebleven van de ziekte
haars vaders want Maximiliaan had na de ontvangst
van den brief waarin de geheimraad Nordstetten den
zorgvollen toestand van den ouden heer Deecken schetste
bj zich zeiven overlegd of hij het verzoek om Stephanie
°p het ergste voor te bereiden, zou opvolgen ot niet.
Ka kort beraad had hij tot hot laatste besloten. Naar
alle waarschijnlijkheid ovordreef de geheimraad het gevaar,
Maximiliaan kende den »gooden papa" beter. De oude
Deecken was taaiHij kon togen een stootje
Men is bij oude liedeD steeds zoo geneigd dadelijk het
ergste te denkonmaar zooals hij hem kende, zou de
»goede papa" wel spoedig geheel hersteld zijn het was
eene dwaasheid, thans in dit gure winterweder, naar
Elberfeld te reizen alleen om een ouden heer te bezoe
ken, die misschien wat verkouden was. Men kon daar
mede zelf eone ziekte opdoen 1 Bovendien, wanneer de
oude man zoo onverwachte zijne kinderen uit Berlijn aan
zijn bed zag, zou hij waarschijnlijk hevig schrikken en
zich gaan inbeelden, dat hij werkelijk erustig ziek was
Dan zou misschien juist het gevaar ontstaan, dat thans
Goddank nog niet bestond. Als goed schoonzoon rustte
dns do plicht op hem in Berlijn te blijven, en als trouw
echtgenoot zijne vrouw niet noodeloos ongerust te ma
ken. Maximiliaan bosloot dus den brief voorloopig onder
zich te houden. Morgen, na het bal bij den gezant, zou
bij Stephanie met de grootste voorzichtigheid voorbe
reiden.
Er is voor ons gevoel iets weerzinwekkends in de
onophoudelijke wisseling van beleefdheden en bowijzen
van vriendschap en genegenheid tusschen Russen en
Franschen. Onder het thans levend geslacht zijn er nog
zoovelen die zich den tijd van den Krimootlog en den
opstand der Polen herinneren zij kunnen niet nalaten
daarbij te denken aan den bijval dien beide bij het
Fransche volk ondervonden eu aan de stappen die de
Fransche Regeering destijds deed om geheel Europa tegen
Rusland in 't harnas te jagen. Hoe scherp werd toen
alles gehekeld wat van Petersburg uitging, met hoeveol
minachting werd over de Moskovieten gesproken, en hoe
menig spottend of krenkend woord had de Czaar te
verduren 1 Sinds die jaren is ontegenzeggelijk veel ver
anderd. Frankrijk is overwonnen eu vernederd. Vreemde
legers hebben het land overstroomd hebben Parijs be
legerd eu ingenomen. Frankrijk is niet meer de machtigste,
de invloedrijkste mogendheid van Europa. Men luistert
niet meer met ingehouden adem naar het woord dat te
Parijs over de onderlinge vorhouding der Europeesche
regeeringeu en over de inwendige tweespalt en de onlusten
binnen de grenzen van denzelfden staat wordt gesproken.
Er is eon eind gekomen aan de politieke voogdij die
Frankrijk zich over Europa aanmatigde. Frankrijk staat
alleen, is onttroond, in den hoek gedrongen; het wordt
zelfs niet meer geraadpleegd, het, heeft geen volgelingen,
geen bondgenooten.
Dat gevoel van verlatenheid, van niet meer de eerste
te zijn, niet meer gezocht en gevleid te worden is voor
de Fransche ijdelheid onvordraaglijk. Is er dan geen
enkele groote mogendheid, geen enkelo uatie meer, die
het zich tot een eer rekent Frankrijk de hand te geven,
Frankrijk te raadplegen, in vertrouwen met Frankrijk
te overleggen, om misschien later in bondgenootschap
met Frankrijk te handelen Is er niemand, die het de
moeite waard acht de medewerking van Frankrijk te
winnen en naar zijn steun te dingen Zal dan ioder
Frankrijk den rug toedraaien of zich koel en voorzichtig
op een afstand houden Neen, gelukkig neen, daar is
ééne groote mogendheid die de blikken naar de Seine
wendt, ééne groote natie die zich ongeveer in deuzelfdon
toestand van verlatenheid bevindt, één machtig vorst die
nog kort geleden met bittere openhartigheid verklaarde
dat hij in Europa geen enkelen vriend had dan den
zeker niet machtigen "Vorst der Zwarte Bergen. Hij
versmaadt de eenmaal zoo gevierde, thans verlaten groot
heid niet, hij wil Frankrijk de hand reiken on stelt prijs
op zijn vriendschap En gelijk oen oude coquette van
al haar vroegere aanbidders verlatenopspringt van
vreugde, als weer iemand haar zijn hulde komt bieden,
ook al is het iemand die vroeger allerminst in haar
gunsten mocht deelen; gelijk zij hem met een stroom van
teederheden overstelpt en hem haar aanminnigste lachjês
wijdt, zoo hunkert Frankrijk thans naar de vriendschap
van Rusland en put het zich uit in beleefdheden en
blijken van genegenheid.
Toen hij vau de Beurs kwam, ontmoette hij aan den
ingang van de Thiergartenstrasse George, die op het punt
stond Stephanie een bezoek te brengen, ten einde haar
zijne deelneming te betuigen in de ziekte van haar
vader. George had ook een brief uit Elberfeld ontvangen,
die hopeloos luidde.
Maximiliaan vond eene ontmoeting met den slanken
musicus verre van aangenaam. Hij haalde hem in en op
den vertrouwolijken toon uit vroegere dagendie thans
echter gehuicheld moest worden, sprak hij den gehaten
en benijden medeminnaar aan.
»Wel hoe voelt gij u, waarde vriend? Nog eenige
uren en uw triomf zal beginnen Aan de Beurs waren
de verwachtingen hoog gespannenNude onze niet
minder Het is een prachtwerk
George zag hem verbaasd aan.
Heeft mijn vader u geen brief gezonden?" vroeg hij,
terwijl hij den pas inhield en Wilprecht van ter zijde
aankeek.
»Uw vader?" herhaaldo deze om tijd te winnen tot het
bedenken van een leugen. »Hoe zoo?"
»Hebt gij vandaag geen brief uit Elberfeld gekregen
vroeg George nogmaals met don groofsten ernst.
«Neen," loog Maximiliaan zonder dat een spier in zijn
golaat vertrok.
George wist zeker, dat Wilprecht onwaarheid sprak.
«Onbegrijpelijk 1" zei hij na eene korte pauze. »Men
kan anders nog al op de post vertrouwen. Nu, dan kan
ik u een treurig nieuws meedeelen Mijn vader heeft
van zijne reis naar Borlijn moeten afzien, omdat mijn
heer Deecken erustig ongesteld is."
«Onmogelijk 1" riep Wilprecht mot geveinsde verbazing
uit en ging daarna met een eigenaardig lachje voort
»Och, dat zal wol zóó ernstig niet zijn Wij willen maar
hopen, dat mijnheer uw vader een weinig overdrijft. Ik
ken onzen goeden, ouden papa. Eene kleinigheid, eene
lichte verkoudheid en het heet onmiddellijk levens
gevaarlijk Hij komt er echter altijd spoedig weder boven
op. Hij is nog van den ouden stempel. Ik keu hem
Als Stephanie er nu maar niets van verneemt. Het zou
Wat doet het nu tor zake, of Frankrijk zich vroeger
met zoo groote warmte verklaarde voor het eenmaal zoo
hoog gestelde nationaliteitsbeginsel en de daaruit voort
vloeiende zelfstandigheid der Polen Het »leve Polen
van weleer is thans vervangen door »leve Rusland". Het
Russische volkslied klinkt den Franscljen nog wel zoo
liefelijk in de ooren als de Marseillaise. Het democrati
sche land van vrijheid, gelijkheid en broederschap roemt
en vleit het aristocratische rijk van het onbeperkt gezag,
dat de ketters vervolgt en de Joden uitworpt. Terwijl
de eenmaal door de Turken overheerde volken hun zelf
standigheid en vrijheid trachten te herwinnensteunt
Frankrijk, dat er zich eertijds op beroemde aan de na
tiën van het Europeesche vasteland do vrijheid gebracht
te hebben, de pogingen van den Czaar om de verbroken
Turksche heerschappij door het Russische oppergezag te
doen vervangen.
Niet alleen het officiëele, politieke Frankrijk, maar ook
het volk zelf, het volk bovonal, overstelpt Rusland en de
Russen met. beleefdheden on teekenon van inuige gehecht
heid en do Russen evoumin door overmaat van gene
genheid bij do overige Europeesche natiën bedorven, laten
niet na die vriendschapsbetuigingen met groote harte
lijkheid te beantwoorden. Opnieuw werd Europa door
een paar warme bet.oogiugen verrast. In Rusland waren
het de Fransche afgevaardigden op bet spoorwegcongres
te Petersburg, die een Russisch kamp bezochten en aan
het onmisbare feestmaal met hun gasten zulke hartelijke
feestdronken wisselden, dat zij aan de aanwezige dames
tranen ontlokten. Maar belachelijk inderdaad was de ver
tooning bij de verwelkoming van den President der Fransche
Republiek in de Savooische badplaats Aix les-Buins, waar
ook de zieke Russische Minister von Giers en de Rus
sische gezant von Mohreuhoim vertoeft. Daar moest een
in Russische kleeóij gestoken schoolknaapje den heer
Carnot in een versje komen vertellen, dat papa hem ge
zegd had dat Rusland do vriend van Frankrijk is en
dat hij daarom zoo blij wa3 in een Russisch pakje hem
bloemen te kunnen aanbieden. En de Presidentwel
verre van er zich met een aardigheid af te maken, kuste
het knaapje on zeide dat hij Rusland omhelsde
Dat wordt belachelijk, erkennen ernstige Franschen, en
blijkbaar wordt men te Parijs met dergelijke vertooningen
een beetje verlegen. Men herinnert aan de woorden van
een landgenoot, die zich niet ten onrechte daaraan er
gerde. «Frankrijk" zeide hij «moge ongelukkig en
overwonnen zijn, het blijft een belangrijk en voor Europa
onmisbaar bestanddeel. Zijn vriendschap is kostbaar; dit
moot het weten en tooneu, en daarom mag het zich aan
niemand opdringen." Hot wordt werkelijk tijd dat
dit aan de Franschen wordt herinnerd. Zij zijn mooi op
weg, op deze wijze bij alle andere Europeesche volken,
behalve misschien bij de Russen, alle achting en ver
trouwen te verliezen. Zij verloochenen hun verleden, hnn
historisch karakter, hun vroegere beginselen. Of was het
vroeger bij hen ook niets anders dan een ijdele vertooning,
een uithangbord, een bedriegelijke leus, rondgebazuind tot
bereiking van een of ander doel, dat er geen verband mee
hield Aldus is men geneigd te vragen; en als men ovortuigd
haar noodeloos zenuwachtig en ongerust maken Ik
ben volkomen overtuigd, dat de geheele ziekte niets te
beduiden heeft. Voorzichtigheidshalve zal ik echter even
telegrapheeren niet aan mijnheer uw vader, die mij
wat zwaartillend voorkomtmaar aan een vriend van
mij te Elberfeld."
George keek ongeloovig en bezorgd voor zich.
«Is de zaak werkelijk ernstig," ging Wilprecht voort,
«dan natuurlijk dan mag er niet getalmd worden
dan moeten wij van Bath-Seba afzienen ook van
het bal bij den gezant," voegde hij er zoo losweg bij.
«Dan zou ons hoofd er ook niet naar staan. Wij zouden
onmiddellijk op reis gaan 1 Maar het zal bepaald niets
beteekenen Ik ken onzen goeden papa immersGij
behoeft n werkelijk niet ongerust te maken!"
Wilprecht wiegde George in slaap. Toch merkte deze
wel, dat zijne deelneming niet welkom was en hij zag
daarom ook van zijn voorgenomen bezoek aan Stephanio
af, die hij in den laatsten tijd slechts op hare ontvang
dagen placht te zien.
«Komt gij niet binnen?" vroeg Wilprecht beleefd
heidshalve, toen zij aan het hek van de prachtige woning
stonden.
«Het spijt mij. Ik heb nog van alles te doen."
«Dat kan ik mij zoo voorstollen 1" antwoordde Wil
precht. «Dus maar moed gehouden! Het zal wel goed af-
loopen Wij zijn in gespannen verwachting 1"
«Doe mijne groethn."
Dank u zeer En zooals afgesproken is gij
behoeft u over die geschiedenis in Elberfeld niet bezorgd
te maken. Het beteekent niets Moed gehouden maar
Adieu
Het diner was heden een uur vroeger dan gewoonlijk.
Stephanie was te weten gekomen, dat vele dames eerst,
in groot toilet, cje opera gingen bijwonen en zich daarna
regelrocht naar het hotel van den gezant lieten brengen.
Op die wijze zon zij ook den avond verdeelen. Aan tafel
werd weinig gesproken. Stephanio was bepaald opge
wonden het was de schoouste dag haars levens. Zij
nam zich echter voor zoo kalm mogelijk te blijven, ten