De Dram naar liet Westen.
So. 122.
Vier en IVegentigste Jaargang,
1892.
WOENSDAG
Stedelijk Museum te Alkmaar.
PARIJSCHE BRIEVEN.
FEUILLETON.
12 OCTOBER.
Buitenland.
Loting voor de Nationale Militie.
iMAABSCHE COURAV
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- eu
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,86; franco door het
geheele rijk j 1,
Do 3 nummers f 0,06.
Pr[|s der gewone Advertentlën:
Per regel J o,ia. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer: 3.
Kostelooze bezichtiging op Zondag 16 Oct.,
's namiddags van 1—3 uren, waarvoor toegangskaarten
te verkrijgen zijn ter vergadering der Commissie op Don
derdag 13 Oct. 1892, 's namiddags van 23 uren, ten
stadshuize.
Aan en voor hinderen beneden 13 jaren worden geene
toegangskaarten afgegeven.
Verder is het museum te bezichtigen tegen betaling
van 25 ets. de persoon op Maandag eu Vrijdag
van iedere week, van des namiddags 1—3 uren.
UPROEPEIVO VAST PER»OXEV.
De volgende personen worden verzocht zich ten spoe
digste ter gemeente-secretarie (afd. bevolking) aan te melden:
Dirk Vlas, laatste woonplaats Bergen; Corn. Huisman,
1. w. HeilooGerritje Rood 1. w. Noordscharwoude
J. L. Zondag, 1. w. Utrecht; Etje Minnema, 1. w. Gro
ningen; Pietertje van Eekeren, 1. w. Anna Paulowna
Maartje Wijker1. w. Beverwijk; K. van Baar, 1. w.
Hensbroek.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen ter kennis van belanghebbenden, dat de loting
der in 1892 alhier voor de Militie ingeschrevenen zal
geschieden op Donderdag 26 October aanstaande,
ten raadhuize der gemeente Alkmaar.
Zij worden mitsdien opgeroepen, om op dien dag, des
voormiddags te 9'/2 uren, zich aldaar te bevinden, om
te loten en opgave te doen van de redenen van vrijstel
ling, die zij ter zake van de Militie vermeenen te moeten
inbrengen.
Indien zij vermeenen vrijstelling te kunnen erlangen
wegens brocdcrdlenst of op grond van te zijn eenige
wettige zoon, moeten zij Dinsdag 8 Voveniber
e.lt., des namiddags te 6 uren, op het raadhuis ver
schijnen, vergezeld van twee bij den Burgemeester te
goeder naam en faam bekend staande meerderjarige
ingezetenen, die de vereischte getuigenis kunnen afleggen
en het aldaar op te maken getuigschrift ondorteokenen,
terwijl zij verplicht zijn de noodige opgaven ter secretarie
te verstrekken.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
24 September 1892. Do Secretaris,
NUHOUT VAN DER VEEN
CXXIV.
Parijs,- 9 Oct. 1892.
Juist eene week geleden is Ernest Renan ovorloden en
hebben wij hem eergisteren begraven. Ik veronderstel,
dat velen mijner lezers dezen grooten schrijver slechts
weinig kennen en wellicht nooit iets van zijne werken
gelezen hebben, daarom wil ik een en ander over dezen
41) o
De brieven werden gesloten en aan Fritz, George's
huisknecht, overhandigd, met den bepaalden last ze zoo
spoedig mogelijk te bezorgen.
'Wij moeten aan alles denken," zei George, nadat dit
teedere pant was afgehandeld. »Het is mogelijk, dat
Fritz de woning van uw zwager niet dadelijk vindt of
dat de eene of andere onvoorzieüe gebeurtenis eeuig op
onthoud voroorzaakt. Voor ons is echter thans iedere
minaut kostbaar. Onder geen voorwendsel zon ik willen,
dat de nacht ons hier te zamen vond. Wij znllen daarom
den een of anderen vriend, een ouderen, gehuwden man
van ondervinding verzoekeD Hij dacht oen oogoublik
na en riep toen met een van vreugde stralend gelaat
nit»Onzo buurman, de geheimraad LohansenIk zal
hem verzooken onmiddellijk hier te komen
'O, ja, doe dat 1' riep Lolo bemoedigd nit.
'Die goede geheimraad Hij hondt zooveel van mij!"
»In geen geval zal het tot ons nadeel zijn, indien wij
Z?n ,.raad inwinnen," ging George voort, terwijl hij in
allerijl eenige woorden op een visitekaartje schreef. Hij
bracht hot persoonlijk naar beneden en zag, dat de portier
cr onmiddellijk mede heenging.
Nauwelijks waren tien minuten verloopen of Goorge
het den geheimraad reeds binnen. Terwijl Lolo in de
rpamer met een bonzend hart zat te wachten, vertelde
hg den ouden vriend wat er gebeurd was. De geheim
raad luisterde met een ernstig gelaat toe eu liet van tijd
'°t tijd een »Hm! hm hooren. Hij sprak geen af keu-
rand oordeel uitmaar er kwam ook niets over zijne
hppen, dat bijzonder tioostvol luidde.
grooten geleerde mededeelen. Men verwachte echter niet
eene gemotiveerde critiek over Renan's leven en werken;
mijne beoordeeling zon te oppervlakkig zijn en, waar
zelfs Alexandre Dumas verklaartdat hij zich niet in
staat gevoelt, in eenige weinige pegels op waardige wijze
over Renan te spreken daar geloof ik het beter ook
mjne critiek voor de toekomst te bewaren. Beginnen
wij dus met eene korte levensbeschrijving.
Renan word geboren in 1823 te Trégnier in Franseh
Bretagnehij was dus Breton even als Lamennais en
Chateaubriand. Zijne moeder, weduwe van een zeekapitein,
wenschte dat haar zoon priester zou worden en werd de
jonge Ernest naar Parijs gezonden waar hij gedurende
drie jaren studeerde in het semiuaire van Saint Nicolas
du Ohardonnet, van hetwelk toen directeur was de abt
Dupanlonp, die later bisschop van Orleans werd. Ver
volgens bleef hij twee jaren in het semiuaire van Issy,
waar hij als geestelijke geschoren werd, en trad vervol
gens in het semiuaire van Saint Snlpice. Tot dasverre
was hij een zeer ijverig priester geweestmaar toen hij
de theologiede oosterscho talen en do uitlegging van
den bijbel en van de heilige schriften nader bestudeerde
begon zjn geloof te wankelengedurende eenigen tijd
hield hij den strijd tegen zjue overtuiging vol doch
reeds in 1845 kwam hij tot het besluit, dat zijno roeping
eene andere was en zeide hij het priesterschap vaarwel.
Dit feit wordt natuurlijk zeer verschillend beoordeeld, al
naar het standpunt waarop men zich plaatst, doch zeker
is, dat niemand meer dan Renan tot hoofddoel van zijn
leven maakte het zoeken naar de waarheid. Hij studeerde
bijzonder hard en zijne geschriften zijn ware modellen
van schooue, dichterlijke taal, zoodat hij met Victor Hugo
in één adem genoemd mag worden als een der grootste
fransche schrijvers van deze eeuw. In 1862 werd hj
benoemd tot professor in de Hebreeawsche taal aan het
Collége de France, maar zijne openingsrede was oorzaak,
dat z jn cnrsns weder gesloten werd. H j verklaarde, dat
hj niet geloofde aan den goddeljken staat van Jozus
Christusen deze taal ontlokte aan de vr jdenkers een
storm vau toejuichingen, maar de katholieken vielen hem
zoo heftig aan, dat de regeering hem zjn post aan hot
Lollège de France weder ontnam. Korten tjd daarna
schreef hj »La vie de Jésns" (Het leven van Jezus) en
dit werk hetwelk in ljnrechte tegenstelling is met de
katholieke leer, deed Renan voor goed buiten de katho
lieke aerk sluiten. Toch was deze groote wjsgeer vol
strekt niet een godloochenaar; iutegendeel hj was oprecht
en zocht steeds naar do waarheid, vandaar dat hj nooit
geheel bevestigend sprak, hij voelde een ideaal, een God,
zoo groot, dat h j dien nooit genoeg begrjpen kon, daarom
arbeidde hj steods door en betreurde het dat hj niet
eeuwig kou leven, toueiude altjd te kunnen werken. Ook
wenschte hj, dat men op zijn graf zou schrijven Veri-
tatem dilexit' (hj heeft de waarheid liefgehad). Onder
zjne geschriften wijzen wj op Les Apötres, Saint Paal,
1 Antechrist, Dialogues philosophique3, l'Abbesse de
Jonarre, le Judaïsme et le Christiauisme enz. enz. Na
deu val van het Keizerrijk kreeg Renan zjn zetel in het
Collége de Franco weder terug.
Toen George Lolo binnenriep, die aarzelend en met
nedergeslagen oogen aan die roepstem gevolg gaf, stond
do ondo dokter op, ging haar te gemoet en drukte haar
belangstellend de hand. Hj keurde het onvoorwaarde
lijk goed dat reeds dadelijk de noodige stappen waren
gedaan, om Lolo vooreerst bj hare znster en daarna
bj George's vader, ver van Berljn, een onderkomen te
verschaffen. Hj zon zelf Lolo naar haar zwager brengen.
De oogenblikkelijke scheiding was om duizend redenen
hoogst wonscheljk.
De strenge ernst van deu braven, welmeenenden vriend
deed beiden het volle gewicht van het gebeurde dnidoljk
inzien. Zij hadden het tot op dit oogenblik nog maar in
zoover besefddat zij zelve en hunne naaste°bloedver-
wanten er de gevolgen van zouden ondervinden maar
thaus voelden en erkenden zj dat die gevolgen ook
verder zouden reiken en door die grootere uitgebreid
heid op hen zouden terugwerken.
»Wij moeten het daarover eens zjn," zei de geheim
raad, die zich zichtbaar inspande, om aan zjne gedach
ten den minst kwetsonden vorm te geven, »dat gj voor
het oogenblik z jt verbannen nit de wereld, waarin gj tot
nog toe verkeerdet en dat gj de gevolgen van het voorge
vallene zelf zult moeten dragen. Er zjn nu eonmaal
zaken, waarmede de maatschappj niet spot en ook niet
spotten mag. Zj kan nooit dulden, dat aan hare grond
vesten wordt geschud, en wie daar ook maar één stoentje
uitstoot, wordt veroordeeld, zonder dat meu eenige ver
zachtende omstandigheid in aanmerking neemt. Zoolang
nwe nieuwe positie niot op hechte grondslagen steunt"
kant gj niet voorzichtig genoeg zijn want elke, ook
de kleinste onvoorzichtigheid verzwaart eu brongt ver-
traging in do uitvoering van uwo plannen. Vermjdt
zoo streng mógeljk alles wat op de eene of andere
wijze ergernis opwekken of tot eene hateljke opmer
king aanleiding zou kunnen goven dat is het
eerste het kleinste offer, dat de maatschappj vo ir het
haar aangedauo onrecht eischt. Zj verlangt echter meer,
veel meerDaarover hebben w j ons op dit oogenblik
echter niet te bekommeren. Gij moet het gebied, "dat gj
Renan was gehuwd met eone nicht van den schilder
Ary Scheffer men beweert dat de jonge madame
Renan iudertjd veel geleek op de goddelijke Marguérite,
welke haar oom zoo fraai geschilderd heeft. Hun zoon,
Ary Renan, is eveneens kunstschilder. Men weet ook, dat
de groote ovorledene bjzouder goedig was, en zijno goed
heid zolfs tot de dieren uitstrekte. Voegen wij er nog
bj, dat Renan lid was van de Académie fran^aise, en
groot officier van het Legioen van Eer.
Spreken w j nog mot eenige woorden over de begrafenis
welko op kosten van den Staat plaats had. De ljkkist
staat in den hof van het Collége de France onder «en
prachtigen vcatafalqne", welke veel geijkt op een griek-
schen tempel. Talrjke kransen bedekken de kist en de
treden van den >catafalque", het hek van het gebouw
is bedekt met oen zwart rouwlaken met zilveren
sterren, de genoodigden staan geschaard in twee lange
galerjen, welko met zwart zjn behangen, en waarin
brandende toortsen een groen licht verspreiden. De grootste
krans is die vau den Intransigeant, het dagblad van
Itochefort, welke krans door twaalf man gedragen wordt.
De muziek van de Garde Républicaine speelt een treur-
marsch, getrokken nit »La Jeanne d'Arc" van Lenopveu.
Na do redevoeringen van minister Bourgeois, van Gaston
Boissier voor do Académie franeaise, van Alexandre Ber-
trand in naam van de Académie de.s Inscriptions et
Belles-Lettres, en van Gaston Paris in naam van het
Collége de France, zet de ljkstoet zich in beweging naar
het kerkhof van Montmartre. De ljkwagen, overstelpt
met kransen, wordt begeleid door dragonders van het
27e regimentdaarna volgt een bataljon infanterie,
vervolgens twee batterijen artillerie, en weder dragonders-
lanciers. Overal, maar vooral op de bnitenbonlevards is
het vol met nieuwsgierigen, die eerbiedig het hoofd ont-
blooten, zooals hier de schoone gewoonte is, wanneer een
Ijk voorbj gaat De dom, die zich bovon op de ljkwagen
verheft, is zoo hoog, dat men niot onder den brug van
Caulancourt door kaneu de dragers do kist van den
wagen nemen, en naar het graf van de familie Scheffer
dragon. ooi' de graftombe worden geene rodevoeringen
gehouden, eene fijne motregen verhoogt het treurige,
hetwelk elke begrafenis vergezelt, en doet de menigte'
uiteen gaan. j.
De in- en doorvoer van gerookte en
gepekelde haringvan welko herkomst ookis weder
toegestaan.
De sneltrein mot de eugelsche post nit Ostende is te
Denderleeuw tnsschen Aalst en Brussel van hot spoor
geloopeu tengevolge van het breken van een locomotief-
as. De machinist en de stoker werden zwaar gekwetst.
In de drie eerste wagens en den slaapwagen was geen
enkel reiziger.
Dl ITSCHLAAD. Te Hamburg kwamen van den
t des middags tot den 8 dos middags 12 ziekte- en 2
sterfgevallen aan cholera voor, waarvan 5 ziektegevallen
vrijwillig verlaten hebt en thans ook onvrjwillicr zult
moeten injdenstap voor stap weder heroveren. De
eerste schrede, die gj gedaan hebt, is zeer duideljk aan
gewezen. Gij moet niet bj elkander bijven En gj, mjne
lieve, jonge vriendin, zult nergens veiliger zijn dan "bij
mevrouw uwe zuster en bj Nordstetten's vader."
Zj moesten hem gelijk geven maar zj hadden van
zulk eon goed vriend toch nog wat anders verwacht.
Er werd verder weinig gesproken. De minuten duurden
eindeloos. Sedert gernimen tjd keken alle drie zwijgend
voor zich. Ieder was met zjne eigene gedachten bezig
en niemand voelde behoefte dat stilzwjgon te verbreken!
Lolo loosde eenige malen een diepen zucht en op George's
gelaat was plechtige ernst to lezen. De geheimraad kuchte
eenige malen wierp un eu dan een medeljdenden blik op
het tweetal en verzonk dan weder in zjn vorig gepeins.
Iutusschou had Fritz, die deD koetsier eeno goode fooi
beloofd had, Nordstetten's brief bezorgd en was toon met
Lolo s schrijven naar de Engelhaven gereden. Hj be
hoefde niet lang op antwoord te wachten.
De Mölldorfs zaten aan den avonddisch, toen hot dienst
meisje met de onverwachte boodschap binnentrad.
»Ik zal onmiddellijk antwoord geven", sprak Lili en
gaf het meisjemet eene beweging van het hoofd te ken
nen. dat zj zich zou verwijderen.
Toon zj met haar echtgenoot alleen was schoof zj
hem met bevende hand Lolo's brief toe. In vreeseljke
spauning zag zj hem aan en toen hj zich uitrekte en
zijn gelaat de haar zoo welbekende uitdrukking van
hardheid aannam, viel zj bleok van schrik in haar'stoel
achterover.
Mölldorf stond op eu liop met opgericht hoofd eenigi.
malen de kamer op eu neer.
»Ik bob het zien aankomen zei hj eindelijk.
»En wat zult gj doen vroeg Lili met zachte b«-
veudo stem.
at ik doen zal r" herhaalde hj op een jzig koelen
toon. »Ik zal ui jn hnis rein houdenBj God dat
za' rieF mot doudereude stem.
»Zj is mijne zuster!" smeekte Lili.
