Groote Paardenmarkt
No. 134*.
Vier en Negentigste Jaargang.
1892.
ZONDAG
6 NOVEMBER.
TWEEDE BLA1).
te ALKMAAR
op Woensdag 9 Nov. 1892.
Nationale Militie.
Buitenland.
ALKMAARSCHË COIIRWT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- ea
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar O,HOfranco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers f 0,06.
Pr(Js der gewone Ad verten tlën:
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer:
HOOFDONDERWIJZERS, die in aan
merking wenschen te komen voor de be-
trekking van HOOFD aan de Openbare
Burgerschool te ALKMAAR, zijnde voorbereidingsschool
tot de Rijks hoogere burgerschool, waar onderwijs wordt
gegeven in de vakken genoemd onder de letters a tot
en met l, o, p en q van art. 2 der wet van 8 December
1889, (Staatsblad No. 175), worden uitgenoodigd zich
vóór 21 November 1892, onder overlegging der vereischte
stukken, bij op zegel geschreven adres vrachtvrij aan te
melden bij het Gemeentebestuur.
De jaarwedde bedraagt f 1550,met genot van
vrije woning.
Bevoegdheid voor de vakken (of s) l en p is een
vereischte. Het getuigschrift, bedoeld in art. 27é der Wet,
moet zijn uitgereikt na 1 October 1892.
Burgemeester en Wethouders van Alk
maar brengen ter kennis van belanghebbenden
dat de Militieraad in dit district zijne eerste zitting,
bestemd tot het onderzoeken der redenen van vrijstel
ling van lotelingen dezer gemeente, zal houden ten
raadhuize der gemeente 1IOORA, op JHaandag 1?
December e.k., des middags 12 uren.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
Alkmaar, A. Maclaine Pont.
5 November 1892. De Secretaris,
Ndhout van der Veen.
Hoe zal mep de geschillen tusschen werkgevers en
werklieden beslechten, wanneer er geen rechtspunten zijn
te beslissen, waarover men een rechterlijke uitspraak kan
inroepen maar de strijdende partijen niet tot overeen
stemming kunnen komen omtrent de voorwaarden waar
onder het werk zal worden verricht? De werkgevers
verklaren zich bij voorbeeld buiten staat het loon te
verhoogen of zelfs genoodzaakt het te verlagen en de
werklieden weigeren voor dat loon den arbeid te
verrichten. Hoe moet dat geschil worden uitgemaakt
Men kan toch niemand dwingen voor een werk dat hij
onderneemthooger loon uit te loven dan hij meent te
kunnen aanbieden. Nog veel miader kan men iemand
dwingen voor een loon te werken dat hij te laag acht
voor den arbeid dien hij verricht, dat te gering is om
-er zelfs met de meeste zuinigheid hetzij alleen hetzij
met zijn gezin van te kunnen leven. /Een fabrikant of
een maatschappij ontslaat «en werkman om een reden
die zijn makkers niet kunnen billijken zjj komen op tegen
die willekeur, en kiezen de partij van den ontslagene.
In zulke gevallen wordt het werk gestaakt en beide
partijen lijden meestal aanmerkelijke schade. De fabriek
staat stilde fabrikant verdient niets en het kapitaal
dat hij in zijn zaak gestoken heeft, brengt geen
rente opmaar aan den anderen kant mist de werk
man zijn loonen bij gebreke van ander werk heeft
hij niets voor de meest dringende dagelijksche behoeften
van zich en de zijnen; wordt hij niet geholpen, dan staat
aanstonds het gebrek voor de deur; de weerstaudskassen,
die door sommige arbeidersverenigingen reeds ainds lan-
geren of korteren tijd met het oog op mogelijke werk
staking zijn aangelegd «n waarvoor 4e werkman weke
lijks van zijn loon een kleine bijdrage afzonderde, raken
weldra uitgeput. Andere werkliedenverenigingen -staan
de werkstakers bijen belangstellenden in den lande, van
oordeel dat hunne eischen niet onredelijkniet onbillijk
zijn, verleenen hun geldelijken steun, maar ook deze hulp
han slechts tijdelijk zijn, begint allengs te verflauwen en
blijft eindeljjk nagenoeg geheel ait. Niet zelden wordt door
tn88chenkomst van belangstellende bemiddelaars een be
vredigende schikking getroffen; maar dan is vaak reeds
veel ellende geleden. Indien echter geen schikking tot
stand komt, als de werkgever, wiens schade dikwjjls
°pk zeer aanzienljjk is en die geen ander werkvolk kan
vindennietdoor gevoel van billijkheid of eigenbelang
gedreven, den werkstakers te gemoet komt, zullen zjj,
door nood gedrongeaten slotte den arbeid moeten her
vatten, zonder hun doel bereikt te hebben. En indien
het werk niet wordt hervatals de werkgever zegtik
geen hoogsr loom geven of den regel bij mijn werk
met veranderen en de werkman antwoordtik kan van
dat loon niet leren of ik wil mjj aan uw willekeur niet
onderwerpen wat dan
Laat dan een scheidsgericht uitspraak doenlaidt
gewoonlijk bat antwoord. Laten werkgever en werk-
heden een man kiezen die het wederzijdsch vertrouwen
geniet, van wiens helder inzicht en onpartijdigheid, van
wiens gevoel van recht en billijkheid zoowel de werkgever
als de werkstakers overtuigd zijn; laat hen dien man
nitnoodigen om uitspraak te doen in hun geschil. De
raad is goedmits de twistende partijen zich aan die
uitspraak onderwerpen. Het behoort tot het wezen van
het scheidsgericht, dat men zich van beide zijden vooraf
verbindt om in do beslissing te berusten. Als men zich een
rechter kiest en men de uitspraak van het geschil aan
hem opdraagtdan ligt daarin reeds opgesloten dat
men met die uitspraak vrede zal nemen en zich daarnaar
zal gedragen. Dat dienovereenkomstig niet is gehandeld
bij de bekende werkstaking te Carmaux in het noorden
van Frankrijkis een bedenkelijk verschijnsel en geeft
geen gunstige verwachtingen voor de toekomst.
De gekozen scheidsrechter was niemand minder dan
de Minister-President. Op zich zelf was dit reeds een
groote fontdaardoor werd de vertegenwoordiger van
de Regeering, van het gezag, dat tot de grootste onpartij
digheid is verplicht en voor de handhaving der wet en
der openbare orde heeft te waken, in het geschil betrokken
daardoor werd de politiek in de zaak gemengd en aan poli
tieke invloeden ruimte gegeven om zich te doen gelden.
Zon de minister ooit, hoe zijn uitspraak mocht luiden,
vrij kunnen blijven van de verdenkingdat hij door po
litieke beweegredenen en bedoelingen werd geleid? En
wat zon zjjn houding zijnwanneer men zich aan zjjn
uitspraak niet onderwierp? Welnu, de minister heeft
uitspraak gedaan; hij heeft blijkbaar getracht een bil
lijke^ oplossing te geven. De mijnwerker-burgemeester
Calvignac werd wel niet zoo triomfantelijk in het gelijk
gesteld als^ de werkstakers begeerdenmaar er werd te
zijnen aanzien toch een aannemelijke schikking getroffen;
hij zon wel niet naar eigen goedvinden van het werk
kunnen wegblijven, zoo dikwijls hij zon meenen als bur
gemeester iets anders te doen te hebben, en knnnen te
rugkomen als hij verkoos, zulk een onordelijke toestand
zou een bron van nieuwe onaangenaamheden knnnen
worden en scheen met een geregelden gang van den ar
beid onbestaanbaarmaar Calvignac werd hersteld in
zijn betrekking als werkman van de maatschappij ter
wijl hem voor den geheelen dnnr van zjjn ambt als bur
gemeester verlof werd gegeven. Alle werklieden die aan
de werkstaking hadden deelgenomenwerden weer in
dienst genomen, met uitzondering van hon die zich aan
daden van geweld hadden schuldig gemaakt, en deswege
door de rechtbank te Albi waren veroordeeld. Ten slotte
werd verklaard, dat er geen reden bestond om den mijn-
directeur Humblot, op wiens ontslag door de werkstakers
was aangedrongen, door een ander te vervangenmaar
dit laatste bezwaar werd uit den weg geruimd door het
eigen verzoek van dien directeur om te worden ontslagen.
En hiermede was de zaak nit Zoo had het behooren
te zgn, maar zoo gebeurde het niet. Drie leden van de
Kamer der Afgevaardigden hebben de uitspraak van den
Minister-President onmiddellijk afgekeurd, en de werk
stakers bleven met in gebreke te verklaren dat zij wei
gerden zich daaraan te onderwerpen. Op onbeschaamde
mi onverantwoordelijke wijze veroordeelden de radicale
Kamerleden de beslissing van den door de partijen zei ven
gekozen rechter; zij noemden de uitspraak een trouwe
loos vonnis, dat hen met verontwaardiging en nog meer
met angst en droefheid vervulde, maar smeekten ten
slotte de werklieden om zich aan de uitspraak te onder
werpen en geen aanleiding te geven om han bloed te
doen vloeien, omdat het daarvoor te kostbaar is. De mon
sterachtige uitspraak van den Minister aldns schreven
zij heelt by de werklieden een ontuitroeibaar wan-
trouwen doen ontstaan. Gisteren was het scheidsgericht
nog een middel tot vreedzame oplossing van geschillen
tusschen werkgevers en werklieden; maar welke werk
stakers zullen nu nog een scheidsgericht willen aannemen
De Minister heeft het scheidsgericht gedood
Niet de Minister, maar zij, die zoo spreken maken het
scheidsgericht onmogelijk. Deze radicale leiders hadden
er vast op gerekend, dat de Minister ter wille van zjjn
portefeuille een uitspraak zon hebben gedaan geheel en
al overeenkomstig de wenschen der werkstakers. Nu dit
niet in alle opzichten het geval is noemen zij de uit
spraak monsterachtig, trouweloos, tergend onrechtvaardig,
onbeschaamd. Als de leiders zich zoo uitlaten, is het dan
te verwachten, dat de arbeiders in de billijkheid der be
slissing eenig vertrouwen zullen stellen? Ligt het niet
in den aard der zaak dat zij zullen beweren verraden
en verkocht te wezen
Dat de Fransche Minister-President zich in groote
verlegenheid bevond, toen de werkstakers weigerden over
eenkomstig zijn beslissing den arbeid te hervatten laat
zieh begrijpen. Een poging van de radicale Kamerleden
om hem als Minister voor zijn uitspraak te doen boeten,
mislukte maar tot hoeveel bezorgdheid gaf de toestand te
tarmanx geen aanleiding, als men dacht aan die dnizende
mijnwerkers, die, zelven niet werkende, niet tegen daden van
geweld zonden opzien om ook anderen te verhinderen aan
den arbeid te gaan, die de mijnwerken en gebouwen en
inrichtingender Maatschappij bedreigden, in weerwil
van de politie en militairen, die de vrjj willige arbeiders
en de mijnwerken moesten beschermen Gelukkig heeft
men er iets op gevonden om zich ait de verlegenheid te
redden en het gevaar voor rustverstoringen en wel
licht bloedige botsingen te voorkomen. Men heeft
aan de werkstakers doen weten dat de Regeering
bereid was onmiddellijk aan alle veroordeelde mijn
werkers gratie te verleenen, zoodra de arbeid zou zijn
hervat. Telegraphische berichten zouden er voor zorgen,
dat het een onverwijld op het ander zon volgende
President der Republiek zat reeds met de pen in de
hand, om de besluiten tot gratie te teekenen. Zoo zonden
ook de veroordeelde kameraden terstond met de an
doren aan het werk knnnen gaan.! Mocht dit voor
enkelen nog moeilijkheden opleveren dan zou men
zorgendat zij elders voldoend werk zonden knnnen
krijgen. Nog eens, gelukkig hebben de werkstakers
daarmede genoegen genomen, en is het werk te Car-
maux hervatzoodat buitengewone politie en militairen
de streek hebben kunnen verlaten.
Het gevaar is alzoo afgewend, maar do proef met het
scheidsgericht is mislukt. Niet altijd zal men er in sla
gen iets te vinden om do werkstakersdie zich aan de
scheidsrechterlijke uitspraak niet willen onderwerpen
ten slotte toch nog tevreden te stellen. Men zal zich niet
licht aan een tweede proef wagen. Het gevaar zon groot
zijn, dat de werkstakers, met dit voorbeeld voor oogen,
zich^ om de uitspraak weinig zonden bekreunen, tenzij
zij in alle opzichten hun wenschen bevredigd zagen.
Stoort u niet aan de uitspraak van het scheidsgericht
zonden zij tot elkander zeggenindien het niet geheel
naar uw zin is houdt maar voldan krijgt gij ten slotte
toch alles wat gij wilt. Maar wat beteekent een scheids
gerichtaan welks uitspraken men zich niet stoort?
FRAAIKBIJK. De minister van marine heeft van
kolonel Dodds een telegram ontvangen, gedagteekend nit
Kotopa op 31 Oct. Hij had den 20 en 21 October in het
kamp bij Apka bloot gestaan aan hevige aanvallen van
het geheele leger der Dahomeyanen, die met kracht wer
den afgeslagen, zoodat de vijanden groote verliezen leden.
Koning Behanzin verzocht te onderhandelen. Dodds
stelde als voorloopige voorwaarde de ontruiming van
Koto. Behanzin weigerde.
Bij de expeditie voegde zich op 26 Oct. een detache
ment dat van de kust kwamwaarop zij den march
hervatte en achtereenvolgens 2 versterkingsliniSn tusschen
Akpa en Kotopa doorbrak.
Den 27 October nam zij Kotopa en de sterkste verde-
digingshniön van Koto, die zij nog ontmoette. In het
geheel hadden de franschen 3 dooden en 75 gewonden
Dodds kampeerde op 31 October ten westen van Koto,
gereed om vooruit te trekken, zoodra de soldaten opnieuw
van levensmiddelen voorzien en uitgerust waren.
Nadat het comité der werkstakers te Carmaux besloten
had, dat het werk den 3 des ochtends hervat zou worden,
gingen de mijnwerkers dien dag, des ochtends te 5 ureD,
na zich bij de Syndicale Kamer te hebben vereenigd
onder het zingen der Carmagnole naar de mijnschachten,
zonder dat er iets bijzonders voorviel. Zoodra de minister
van justitie van die hervatting bericht ontvangen had,
telegrafeerde hij aan den procureur der republiek te
Albihem nitnoodigende alle veroordeelde werkstakers
onmiddellijk in vrijheid te stellen.
Tengevolge van den hevigen regen was het bezoek aan
e kerkhoven op den 2 niet zoo druk als gewoonlijk.
Het kerkhof Père Lachaise werd slechts door 3000 per
sonen bezocht.
ITAIilE. Aan een verkiezingsbanket hield de mi
nister-president eene rede, waarin hij verklaarde, dat het
middel tot verbetering van den toestand der geldmid
delen in bezninigingen bestaat. Het evenwicht op de
begrooting is voor het tegenwoordige echter verzekerd
De vermeerdering der schold had hoofdzakelijk voor
voordeel afwerpende werken plaats.
Verder verklaarde hjj, dat de feesten te Genua bewe
zen dat alle volken Italiü als een waarborg voor den
vrede van Europa beschouwen. Ten aanzien van de ker
kelijke staatkunde zon de regeering voortgaan de vrijheid
van geweten te verzekeren, en krachtig de rechten van
den btaat handhaven. Verder zal zij streven naar ver
betering der internationale handelsbetrekkingen.
De repnblikeinsche partij te Florence heeft een mani-
est uitgevaardigd waarin aan de republikeinen aanbe
volen wordt, zich van deelneming aan de verkiezingen
te onthouden.
OOITEAiBIJK IIOVOARIJE. De heer Iraciji,
een der aanvoerders van de oppositie in het hongaarsche
Volkshuis, is overleden.
De Staatscourant meldt, dat de cholera nit Weenen
geheel verdwenen is.
MADIJlü. De Sobranje heeft den 2 het leening-
ontwerp voor de eerste maal gelezen en in beginsel
goedgekeurd. Het is daarop naar de commissie terug
gezonden.
BEIiHIK. De minister van binnenl. zaken heeft
het geneeskundig onderzoek aan de meeste stations van
de belgische grens opgeheven.
Dl IT8(!HLAliD. De Staatscourant deelt het vol
gende keizerlijke besluit mede
»Ik heb besloten, ter herinnering aan de inwijding op
31 October van dit jaar der herstelde Slotkerk te Wit-
