No. 16*.
Vijf en Negentigste Jaargang,
1893.
ZONDAG
5 FEBRUARI.
TWEEDE BLAD.
HERIJK voor de
ingezetenen van Alk
maar voor ten verkoop bestemde
maten en gewichten op 78 en
9 Februari.
PARI JSC HE BRIEYEN.
Amsterdamsclie Brieven.
Bin nenla nTcL
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
aalerdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,80; franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers f 0,06.
Telefoonnummer
Prijs der gewone Advertentlën:
Per regel O,ld. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
MADASTJER.
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR brengt
ter algemeene kennis dat bij ter secretarie dier ge
meente, gedurende 30 dagen, ter inzage van belangheb
benden heeft nedergelegd eene opgave van uit
komsten, bedoeld in de aitikelen 15, 23 en 43 der
wet van 26 Mei 1870 (Stbl. no. 82), waarvan, ter vol
doening aan art. 15, 2e lid dier wet, bij deze af kondiging
geschiedt.
Alkmaar, De Burgemeester voornoemd,
2 Februari 1893. A. MACLA1NE PONT.
IV.
Parijs, 29 Jan, 1893.
Verleden jaar lazen wij 's morgens in de dagbladen een
bericht van een viervoudig duelwaarin een heer, dien
men dadelijk den modernen d'Artagnan noemde, achter
eenvolgens zijne vier tegenstanders buiten gevecht stelde.
Wij wenschten toen ons zeiven geluk met de gewoonte
die wij hebben aangenomen, nooit courantenberichten over
te schrijven vóór wij ze hebben gecontroleerd of vóór
wij volkomen zeker zijn, dat ze waarheid bevatten, want
een paar dagen later vertelde de geheele persdat de
zaak verzonnen was door den modernen d'Artagnan zeiven,
die zeker niet wel bij het hoofd was. Het aardige van
het geval stak toen in de beweringen van hen die er
nog meer van wisten te vertellen dan de couranten zeiven
en zoo herinneren wij ons een medereiziger, die ons wist
te vertellendat die vier heeren zich zeer onbeschoft
hadden gedragen die medereiziger wist dit »de bonne
source" (uit goede bron) en heeft later over zijne »bonne
source" menige spotternij moeten hooren.
Thans is er een nieuw geval, dat al even ongelooflijk
klinkt, en dat wij, bij uitzondering, zonder contröle over
nemen want zoo dit onwaar blijkt, zou het er voor de
pers gek uitzien. Onder den titel »Le brigandage en
plein Paris" (de rooverij in het hart van Parijs) lezen
wij een verslag van een diefstal, zoo stout, dat die eigen
lijk in Amerika tehuis behoort. In het kwartier der
Champs Elyséesin Avenue Marceau No. 24 ligt het
hötel van den markies de Panisse-Passis, die zich op het
oogenblik te Cannes, in het zuiden van Frankrijk bevindt.
Het hotel wordt bewaakt door den portier Quérel en
zijne vrouw. Gebruik makende van het feit dat de rechter
van instructie, de heer Franqueville, vele huiszoekingen
laat doen ten einde meer licht te verspreiden in de
moeilijke Panama-quaestie, belden tegen half zes 's avonds
verscheidene net gekleede heeren aan het genoemde hötel
aande concierge liet hen binnen en een dier heeren
die in zijn knoopsgat het lintje droeg van het legioen
van eer, maakte zich bekend als commissaris van politie,
beweerde dat de eonciergo indertijd voor den markies
een check moest hebben ontvangen van Panama, liet de
echtelieden Quérel in verhoor nemen, daarna geboeid in
eene kamer opsluiten keerde in het hötel alles ten on
derstboven, brak de meubelen en de brandkast, en maakte
groote pakken van alles wat waarde had. Tegen tien uur
lieten de heoren een rijtuig voorkomen, waarin de buit
werd geladen, en tegen middernacht werden Quérel en
zijne vrouw in het kantoor van hunnen meester op stoelen
vastgebonden en verlieten de roovers het hötel. Eerst
een uur later gelukte het aan de verschrikte bewakers
zich van de touwen die hen vastbonden te bevrijden
en waarschuwden zij de politie, maar van de stoute roo
vers heeft men nog niets ontdekt.
Bespraken wij in een vorig artikel de tentoonstelling
van het jaar 1900 op Paris-Courbevoiezoo willen wij
ditmaal stilstaan bij een ander plan, hetwelk veel kans
heeft te zullen worden aangenomen door de Commissie,
n-l- het plan Auteuil-Longchamps. De commissie toch
sehjjnt niet veel op te hebben met het voorstel Vincen-
nes", hetwelk aan den oostelijken hoek van Parijs ligt
ver van alles waar wij gewend zijn onze vermaken te'
zoeken. In Parijs toch openbaart zich ook een groote
drang naar het Westen der stad, vroeger lagen de meeste
schouwburgen op den boulevard du Temple, doch zachtjes
aan verhuizen alle publieke vermakelijkheden naar de
boulevards Bonne-Nouvelle Montmartre Italiens
en, getuige de nieuwe circussen en het gewezen hyp-
podrome, steeds meer en meer naar de Champs
Elysées. Natuurlijk zoudeu de bewoners in het oosten
van Parijs gaarne zien dat daar de volgende Ex
positie werd gehouden, reeds hooren wij van openbare
vergaderingen en van adressen aan regeering en gemeen
teraad, maar Vincennes is nu eenmaal te veel buiten het
Panjsche leven, de commissie vindt het Champs de Mars
te veel bekend, het plan van Bagatelle viel reeds in het
water, en dus blijft de keus hoofdzakelijk tusschen Cour-
bevoie en Auteuil. Dit laatste biedt een voordeel aan, n.l.
dat men het ook kan bereiken met de stoombootjes, en
wordt er terecht op gewezen dat in 1889 die bootjes
alleen acht millioen bezoekers naar de tentoonstelling
brachten. In Auteuil staan wij tegenover twee voorstellen,
n.l. dat van Antonin Proust, en dut vau Saint Lanne'
Het eerste is wat men kan noemen een officieel plan, en
is het bijna zeker dat de commissie dit aan den minister
zal voordragen, en dat het zal worden aangenomen maar
dat neemt niet weg, de groote nadeelen die aan dit voor
stel zijn verbonden Eerstens zal men verplicht zijn het
course-veld in beslag te nemen, zoodat de wedrennen naar
elders moeten verhuizen; ten tweede neemt men een
groot deel van het Bois de Boulogne, ongeveer 120
loO hectaren, waardoor dit schoone bosch verminkt wordt;
ten derde is het met aangenaam wandelen in dit bosch
voor langen tijd gedaan, want waar zal men een rustig
plekje vinden, zoo dagelijks duizenden er door trekken
om zich naar de Expositie te begeven.
De heer Saint-Lanne wil niet aan het Bois de Boulogne
komen, hij heeft een plan te Auteuil zolf, op de beide
oevers van de Seine-rivier achter den viaducthij wil de
riviei als basis nemen en die bedekken met een brug,
een »pont-terrasse van reusachtige afmetingen en met
vier torens. Verder wil hij een Tonr-Ville bouwen of
Toren-Stad, een gebouw van vijf-en-veertig verdiepingen
en bevattende twee duizend vertrekken, oen theater, een
balnéum, tuinen, bloemkassen, restauratie-zalen enz. enz.
Het geheele plan beslaat 150 hectaren en bijna twee en
half kilometer rivieroever op den rechter oevër krijgen
wij het plein »des Nations" mot het Pavilion d' Honneur",
waarin de tentoonstelling wordt geopend, het paleis van
de Electriciteit en de vreemde landen. Op den linker
oever hebben wij de machineriën, den landbouw, de ko-
loniën enz. enz. Een electribche spoorweg doorloopt al
de terreinen en daar wij toch op het water zijn zoo
belooft de marine mooi te worden vertegenwoordigd, o.a.
met drie modellen van schepen, 1700, 1800 en°1900
van af het schip van Jean Bart »Le Giorieux" genoemd tot
den »Masséna", het nieuwste pantserschip het weikin 1900
gereed zal zijn. De middelen van vervoer zijn bijzonder
gemakkelijk, voor een Hinken wandelaar is Auteuil niet
te ververder heeft men de Ceintuurbaan de lijn van
Moulineaux de stoom- en andere trams omnibussen
rijtuigen en vooral de bootjes, zoodat per uur 120 dui
zend personen deze tentoonstelling kunnen bereiken.
Later zullen wij bij het plan van Antonin Proust
stilstaan, en in dit plan zullen wij veel van Saint-Lanne's
voorstel terugvinden, het Bois de Boulogne zal dus een
leelijke knak krijgen, maar de tentoonstelling wordt er
toch ook mooi. Trouwens, men kan gerust aannemen,
dat waar de Expositie ook wordt gehouden, zij steeds
prachtig zal^ zijn, want al zou zij ook in grootschheid
achterstaan, in smaak zal zij steeds alles overtreffen wat
voorafging. De Franschen zijn wel eens wat overdreven,
maar zij kunnen met recht beweren, dat in goeden smaak
geen enkel volk hun nabij komt.
Jh M. T.
IIL
Omstreeks drie jaar geleden werd in den gemeenteraad
een voordracht behandeld tot verkoop van drie blokken
bouw-terrein tusschen de ie en 2e Nassau-straten. Bij
die gelegenheid was het, dat de heer Treub opmerkte, dat
het gemeente-belang beter zou worden gediend, als derge
lijke groote terreinen niet verkocht werden doch in
erfpacht werden uitgegeven. Wat toch was het geval?
Als die onbebouwde terreinen verkocht werden konden
zij weinig opbrengen, terwijl de waarde aanzienlijk steeg,
zoodra daarop huizen waren opgericht. Van die prijs-
vermeerdering had de gemeente-kas niet het minste
voordeel.
Burgemeester Van Tienhoven nam dien wenk tor harte
eu zoo werd spoedig daarna door b. en w. een voordracht
ingediend, waarin de voorwaarden van erfpacht aan het
oordeel van den gemeenteraad werden onderworpen.
B. en W. bleken tot het geven van gronden In erf
pacht genegen mits 1° de handhaving van het eigen
domsrecht der gemeente en de betaling der pachtsom
zouden gewaarborgd zijn en 2° de pachtors bereid waren
een pachtsom op te brengen, overeenkomende met 4 pet.
der geschatte koopwaarde. De opbrengst dier percenten
zou dan moeten dienen voor rente en aflossing in 60
jaren van eene leening door de gemeente te sluiten tot
het bedrag der geschatte koopwaarde, zoodat de gemeente
geen dadelijk financieel nadeel zou ondergaan. En was
do leening afgelostdan kreeg zij weder de beschikking
over den grond waarvan de waarde inmiddels waar
schijnlijk aanzienlijk was gestegen.
De losse omtrekken van dit ontwerp zijn zeker reeds
voldoende om te doen inzien, dat er heel wat juristen-
scherpzinnigheid noodig was om de bepalingen zoodanig
te tormuleeren, dat daarmee in de praktijk geen moeiel
lijkheden ontstonden. Do gemeenteraad stelde het ont
werp dan ook in handen van eene rechtsgeleerde com
missie, bestaande uit de heeren Treub, Pijnappel, Fabius,
Waterschoot van de Gracht en Dijkmans.
In deze commissie werd door enkele leden er meer in
het bijzonder op aangedrongen, dat de rechten van ver
schillende belanghebbenden zooals de gemeente, de erf
pachters en vooral de houders van hypotheken op het
recht van erfpacht, zonder wier financieele tusschenkomst
niet wordt gebouwd, nauwkeuriger zouden worden vast
gesteld. Deze leden vormden wel is waar de minderheid,
doch niettemin werd het ontwerp, waarin zij hare denk
beelden neerlegden, aan het oordeel van den stad3-advo-
caat en b. en w. onderworpen. Deze deden daarmee hun
voordeel en dienden eenige maanden later een derde
ontwerp in.
Aldus was er heel wat tijd verloopen, terwijl in het
bouwvak reikhalzend naar eene beslissing werd uitgezien.
Elk voorstel tot verkoop van gemeente-grond stuitte na
melijk af op het aanhangige ontwerp. Daarom was het
velen aangenaam dat de erfpachts-quaestie in de eerst
volgende raadszitting de hoofdschotel zou wezen.
Nu dat is zij geweest. Daarover is heel wat gedis
cussieerd en geredeneerd en toen velen hunne welspre
kendheid ten beste hadden gegeven, was het einde
dat de voordracht met groote meerderheid werd verworpen.
Men is dus nu weer even ver als drie jaar geleden en
het zal zeer te bezien staan of b. en w. lust zullen ge
voelen om nog weer eens een ander ontwerp op te maken.
Op da tegenstemmers rust thans de verplichting, eens
met een ontwerp uit den hoek te komen, dat aan hunne
eischen voldoet.
Het Comité voor hulp aan noodlijdenden heeft
aanvankelijk veel succes op zijn streven. De giften vloeien
mild en tal van personen zijn reeds geholpen. Maar er
is heel wat noodig, als op den ingeslagen weg zal kunnen
worden voortgegaan. Overigens een vreemd verschijnsel
dat deze commissie wel het geld bijeen kan krijgen, dat
aan Liefdadigheid naar Vermogen wordt
onthouden. Een bewijs te meer, dat deze instelling lang
niet meer zoo hoog in aanzien staat als vroeger.
In NTIeuwev-Amstel heeft de burgemeester een ge
heel andere gedragslijn gevolgd dan zijn collega in de
hoofdstad. Hij heeft de werkloozen ontvangen en hun
beloofd, dat het dagelijksch bestuur eene commissie zou
vormen tot inzameling van gelden. Dit is ook geschied
politie-agenten hebben bij de Nieuwer-Amstelaren inschrij-
vings-biljetten aan huis bezorgd en zijn die den volgenden
dag na invulling komen afhalen. Die maatregel zal onge
twijfeld heel wat opbrengen, niet zoozeer, omdat men nu juist
in Nieuwer-Amstel den werkeloozen zulk een bijzonder goed
hart toedraagt, als wel, omdat menigeen het aan zijn fatsoen
verschuldigd zal achten om op een inschrijvingsbiljethem
hoor de plaatselijke autoriteiten toegezonden, voor een be
hoorlijk bedrag te teekenen. De grootste moeielijkheid komt
nu echter noghoe zal het geld verdeeld worden, zonder
al te veel ontevredenen te maken
Eu wat hebben onze lezers wel gezegd van den uitslag
der jongste gemeenteraadsverkiezing Hier kwam
deze tamelijk onverwacht en te oordeelen naar de uit
bundige vreugde in de geleieren der verbonden minder
heden hadden ook zij nauwelijks op zulk een afloop dur
ven hopen. Overtuigend is thans gebleken dat bij de
meerderheid der Amsterdammers deze overweging den
doorslag geeftis de candidaat een voorstander van be
zuiniging? De meesten hebben genoeg van de steeds
klimmende belastingen en willen de politieke overtuiging
van een gemeenteraadslid voor lief nemen, mits hij wake
voor opdrijving der uitgaven. Natuurlijk is dit ook niet
aan Burgerplicht ontgaan en nu eene nieuwe vacature
is ontstaan door het door den heer mr. H. L. M. Luden
genomen ontslag, zal ook deze kiesvereeniging haar best
wel doen, oen candidaat te vinden, die den menschen de
dubbeltjes in den zak wil laten houden. Ons wacht der-
halve een wedstrijd van zuinigheids-candidaten.
Svginanden. Sinds eenige dagen deed het gerucht
de rondte, dat een ingezetene van Egmondbinnen 300.000
florijnen zou hebben getrokken uit eene oostenrijksche
loterij. De houder van dat lot is zich van zulk een ge
luk echter nog niet bewust.
Voor de nationale militie (lichting 1894) hebben zich
doen inschrijvente Egmondbinnen 16 en te Egmond
aan Zee 32 personen.
De afdeeling Egmond aan Zee van de Noordholland-
sche Vereeniging »bet Witte Kruis" is als rechtspersoon
erkend bij kon besluit van den 19 Jan. 1893, no. 25.
ichermerharn. Door het bestuur van het Vee
fonds, opgericht to Ursem den 1 Mei 1862, is den 1 tot
directeur benoemd, in plaats van wijlen den heer E. Voer
man de heer AWeeshoff.
Een alhier verspreid gerucht, dat zich bij een koe van
Ide B., te dezer plaatse, het mond- en klauwzeer voor
deed is gebleken ongegrond tezijn. Door den districts
veearts onderzocht, bleek het uierziekte te zijn
IJifgeest. De bevolking bestond op 1 Januari
1892 uit 1321 m. en 1313 vr., totaal 2634. In den loop
van dat jaar werden geboren 42 m. en 36 vr., en ves
tigden zich 72 m. en 91 vr. samen 114 m. en 127 vr.
totaal 241. In dat jaar overleden 15 m. en 17 vr. en
verlieten de gemeente 105 m. en 122 vr., zoodat op 31
December 1892 de bevolking bestond uit 1315 m. en
1301 vr.totaal 2616, zoodat de bevolking verminderde
met 18 personen. Er werden 17 huwelijken gesloten.
