Een stoere Noorman. No. 33. Vijf en Negentigste Jaargang, 1893. V R IJ D A G 17 MAART. PARIJSCHE BRIEV EN. FEUILLETON. Buitenland. ALKMAARSCHE COURANT Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f O,NOfranco door het geheele rijk 1, De 3 nummers f 0,06. Pr|js der gewone Advertentiën: Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. Telefoonnummer: 3. Personeele belasting. Het HOOPU van het Plaatselijk Bestuur te ALKMAAR brengt, op grond van artikel 1 der wet van 22 Mei 1845 (Staatsblad no. 22) bij deze ter kennis van de ingeze tenen der gemeente, dat hot kohier der Personeele belasting, suppletoir, dienstjaar 1892/3, op 10 Maart 1893 door den Provincialen Inspecteur der directe be lastingen in Noordholland executoir verklaard heden aan den Ontvanger der Rijks directe belastingen binnen deze gemeente ter invordering is overgegeven. Ieder belanghebbende wordt vermaand, op de voldoening van zijnen aanslag acht te geven, ter voorkoming van gerechtelijke vervolging. Alkmaar, 14 Maart 1893. Het Hoofd van het Bestuur voornoemd, A. MACLAINE PONT. VIII. Parijs, 9 Maart 1893. Heden is het Mi-Carême of halfvasten, het weder is bijzonder mooi, het is een ware lentedag, straks gaan de feestelijkheden een aanvang nemenvóór wij ons in het drukke gewoel begeven willen wij even onzen vorigen brief vervolgen. Wij bleven toen in het Palais de '1 In dustrie en bezochten daar de twaalfde jaarlijksche ten toonstelling der Vrouwenvereeniging van schilders en beeldhouwers. Deze dames hebben zich tot oene vereeni- ging gevormd, welke ten doel heeft hare belangen te verdedigen en hare talenten te doen uitkomen en dit voornamelijk door het houden van jaarlijksche tentoon stellingen. De vereenigiug telt werkende leden en eere leden, zij heeft hare statuten, hare inkomsten en uitgaven, een reservefonds en eene administratie met eene presidente, twee vice-presidenten, secretaresse, enz. enz. Bij besluit van president Carnot, gedagteekend van 15 Juni van het vorige jaar zijn de statuten der vereeniging goedge keurd en werd deze »Uniou des Femmes" apeintres et sculpteurs" verklaard te zijn eene stichting van open baar nut. Al wisten wij het niet vooruit, dan nog zouden wij bij het binnentreden der zalen dadelijk bemerken dat wij hier met vrouwen-artisten te doen hebben. Primo door het buitengewoon aantal bloemen, bijna al die dames schilderen »des fleurs" et »encore des fleurs," afgewisseld door vruchtenzeer vele portretten van dames en kinde ren en eenige verscheidenheden. Daar zijn b. v. pink sterbloemen en muurbloemen van Madame Adam Manceau bloemen en fruit van Madame Banès; rozen, kersen, lilas, chrysanthèmes, perzikenviolen, anjelieren enz. enz. van allerlei schilderessen, aquarellisten en pastellisten; wij zijn echter zoo vrij de namen van al die dames achterwege te laten. Hetgeen verder ons oog trekt is eene petite bohémienne" van Mejuffrouw Achenbach de »jacht" 6D de ochtenddit laatste een kalm zeegezicht, van Mej. Arosa do kleine actrice Laureueo Parfait, een allerliefst kindfraai weergegeven door Madame Aub. Kleine Jan op negen maandeneen heerlijke dikke jon- Een roman, naar het Engelsch, van Edna Lyall. 47) o Zwijgend gingen zij het belommerde tuinpad op en neer. Voor Frithiof was de geheele wereld ruimer geworden dan zij vroeger was geweest. Over de doodelijke verveling van zijn leven was een licht opgegaan dat het geheel ver anderde. Hij deed zelfs nu nog zijn best om dat licht te verduisteren en zeide tot zich zelf: Dit houdt geen stand; ik zal de lessenaar en de toonbank en al het andere even sterk haten, als ik er weer aan terugkeer." Want het was zijne gewoontesedert Blanche hem had bedrogen te twijfelen aan de duurzaamheid van alles wat hij wenschte te behouden. Maar toch ofschoon hij geen vertrouwen had in de toekomstwas het tegenwoordig wonderlijk veranderd en de nieuwe gedachten, die in hem waren opge wekt, waren het beste geneesmiddeldat hij had kunnen bekomen. Sigrid zag met vreugde het terugkeeren van zijne krachtenmisschien kon zij zich niet voorstellen, hoe hij gedurende zijn eenzaam leven in Londen was geweest. Zij had de bitterheid de neerslachtigheid de verstokt heid de maar al te duidelijke verbastering van zjjn natuur, die Cecil gedurende den winter en het voorjaar hadden bedroefd niet gezienzij kon niet zienwat Cecil nn zag hoe hij kampte om zich tot een edeler manneleven te verheffen. Roy voelde het instinctmatig. De heer Boniface ontdekte door zijne warme sympathie en zijn menschenkennis er iets vanmaar Cecil alleen wist het. Zij had het meeste geleden gedurende die lango maanden en het was niet anders dan billijk dat zij de vreugde kon genieten. Frithiof zou niet kunDen zeggenwelk gedeelte van gen door Madame Baudrij-Vaillanc een drietal por tretten door Mej. Barmond de fraaie pastels van Mej. Carpentier een zestal lieflijke miniaturen en pastels van Madame Debillemont eene Gardeuse de chevaux (paardenhoedster) en visscherszoon van Madame Demont- Breton eene Etude van Madame Henriette Ronner enz. enz. wij zijn vorplicht af te breken met een enz. enz., want er zijn in schilderijen, aquarellen en pastels in het geheel 807 nummers. De sculpture is zeer weinig vertegenwoordigd, met slechts 11 nummers waaronder èen bronzen beeld Psyché van Madame Léon Bertaux, presidente der vereeniging en «.Quelle veine" (»Wat een geluk"), zijnde een arme jon gen die blij is nog een sou uit zijne gescheurdo kleeren te voorschijn te halen, van Mej. Blanche Moria. Deze tentoonstelling heeft ons zeer voldaanomdat ze van dames uitgaatzoodat wij er vrede mede hebben dat geen enkel tableau ons een beetje warmer maakt van binnen. Het is alles zacht en lieflijk en netjes als in een salon van nette dames. In Parijs is steeds iets nieuws. Reeds hadden wij al lerlei soorten van sport en gymnastiekhardloopen paardenwedrennen, ijsbauen, wielrijdenmaar wat wij nog niet hadden dat was een wedloop met tilkracht. Thans is ook in dezehoewel volstrekt niet gevoeldebehoefte vooi'zien. Twee zoogenaamde »coltineurs" dat is koorn- en suikerzakkendragersde heeren Bourdon en Demaire, hadden eene weddenschap aangegaanen wel om te voet een weg af te leggen van Parijs naar Corbeil, zijnde een afstand van 32 kilometers, in 12 14 uren, en ieder met een zak op den rug, welke zak moest wegen 1U0 kilogrammen. Een dagblad, Germinal" geheeten, maakte dit plan tot het zijnemet dit gevolg dat tien coltineurs aan dezen wed loop deelnamen. Maandagmorgen te acht ure vertrokken deze tien sterke mannen, ieder belast met 100 neder- landsche ponden, en zagen wij hen over de groote Bou levards wandelen naar Place de la Bastille. Vandaar ging de tocht over de brug Austerlitz het plein Val- hubert, avenue d' Italië naar den weg van Fontainebleau. De prijswinner is Jean Labas negen en twintig jaren oudeen forsch gebouwd man van 1 meter 741/2 centi meter lengte. Deze man is een zeer eenvoudige zakken drager, hij bezit niets als zijne buitengewone lichaams kracht en kan lezen noch schrijven. Hij heeft zijne con currenten minstens twaalf uren achter zich gelaten, op den geheelen tocht werd hij door vele nieuwsgierigen en wielrijders vergezeld, in alle dorpen die hij doortrok, werd hij luide toegejuicht door de bevolking, en na eenige malen gerust te hebben, en na flink te zijn gewreven op lendenen en beenen met brandewijn, bereikte Labas 's avonds tien ure Corbeil. Hij had 3 duim in de lengte verlorendoor het samendrukken van de ruggegraat. Verscheidene coltineurs gingen den volgenden dag naar een dorpje in den omtrek om een krans te leggen op het graf van een vroegeren »fort de la Halle," die vijf tig jaren geleden gestorven was toen hij ook zulk een kunst- of liever krachtstuk wilde uitvoeren. Deze onge lukkige droeg echter een nog grooter gewicht, namelijk 1641/2 kilogr., en toen hij nog slechts vijf kilometers van den dag voor hem het aangenaamste was de stille och tenduren als de heer Boniface en Roy naar de stad waren en hij en Sigrid aan zich zeiven waren overgelaten; het prettige kleine tweede ontbijt ten elf ure als mevrouw Boniface binnen kwam en zeidedat fruit vooral des ochtends gezond was en peren en druiven voor hen neder zette en Cecil met de twee kinderen uit den tuin kwam, die frischheid en vroolijkheid medebrachtende warme namiddag als hij met een roman zathet rijtoertje, als het wat koeler was geworden of de genotvolle huiselijke avond als er muziek werd gemaakt of voorgelezen. Stil was dit leven zeker, maar volstrekt niet verve lend. Iedereen had altijd iets, maar nooit te veel te doen. De heer Boniface had een af keer van de nieuwer- wetsche manie, zich met allerlei liefdadige ondernemin gen druk te maken hij wilde niets te doen hebben met bazars, hij morde in stilte, als hij, door een gevoel van plicht werd genoopt eene openbare vergadering bij te wonen en kon hevig uitvaren tegen het toenemend aantal vereenigingen." »Ik heb mijne eigen vereeniging," zeide hij dan glim lachend. »Het is de t'huis-blijf vereeniging. Het hoofd van het huis is president en de leden van het gezin vormen het bestuur." Hij was desniettemin een liefdadig man en altijd ge reed, een ander bij te staan maar hij hield ervan in stilte te werken en al de zijnen hadden dat van hem overgenomen, zoodat er nooit in huis de gejaagde drukte van goede werken was, in welke vele menschen tegen woordig leven en ofschoon zij misschien niet aan veel te gelijk deden, deden zij hetgeen zij hadden ondornomen, daardoor des te beter en hun huis bleef, wat het moest zijn het middenpunt van liefde en leven, niet slechts eene gelegenheid om te eten en te slapen. In dit huiselijk leven waren nu vreemde elementen ge komen. Drie verschillende romans werden onder het zelfde stille dak afgespeeld. Vooreerst was daar Frithiof met zijn verbrijzeld leven, zijn verleden een doodstrijd waaraan hij nauwelijks dorst denken, zijn toekomst een wanhopige strijd met de omstandigheden. Dan was daar het einddoel af was, beging hij de onvoorzichtigheid een glas koud water te drinkentengevolge waarvan hij overleed. Labas heeft thans den titel gewonnen van »le Roi des Forts. Thans gaau wij uit om aan het gejoel van Mi-Carême deel te nemen. Daarover dus en over Panama een vol gend maal. J. M. T. EAGELAMD. Lagerhuis. De onder-secretaris voor buitenlandsche zaken deelde mede, dat het doel, waarom men 41/4 pet. schuldbekentenissen aanbood in plaats van minder rente- gevende schuldbekentenissen deze was, dat men bij de conversie der egyptische domeinleening de noodzakelijk heid wilde ontgaan om het kapitaal te vergrooten. Om redenen van algemeen geldelijk beleid kwam de nu ge volgde gedragslijn verkieslijk voor. Het voorstel van Jonesom in de districten van Wales aan twee derden van de belastingbetalende ingezetenen de bevoegdheid te geven de geheele of gedeeltelijke sluiting der kroegen te gelasten welk voorstel in beginsel door de regeering gesteund werdis bij tweede lezing met 281 tegen 246 stemmen aangenomen. FRANKRIJK. Nicolle, de commissaris van politie, die mevrouw Cottu bij Soinoury heeft gebrachtis ontslagen. Senaat. Den 14 trok het lid Monis in de op den 13 aangekondigde interpellatie over het voorgevallene in de Panama-zaak met mevrouw Cottu en den heer Soinoury. De heer Halgard nam haar echter over en zeide, dat de zaak niet voldoende opgehelderd was. Hij verweet der regeering de lijst der gecompromitteerde kamerleden niet te hebben openbaar gemaakt. De heer Loubet verzekerde deze lijst nooit te hebben gehad.-Eene motie, gelijk luidende aan die, door de Kamer den 13 aangenomen, werd met 209 tegen 56 stemmen goedgekeurd. Kamer. Bij de lezing van het proces-verbaal der zitting van den 14 op den 15 gaven opmerkingen van de heeren Joiibois, Gauthier, de Clagny en Déroulède aanleiding tot heftige tooneelen. Laatstgenoemde noemde de regeering een bende leugenaars waarna minister minister Tirard hem te lijf wilde gaan. Eenige afge vaardigden kwamen echter tusschen beiden. Ten slotte werd het proces-verbaal goedgekeurd met 317 tegen 189 stemmen. NOORWEGEN. Het Storthing heeft den 14 eene motie der uiterste linkerzijde aangenomen om de con sulaat-kwestie zonder bemoeiing van Zweden af te doen. De verzoeningsvoorstellen werden door de heer Michelsen van do linkerzijde onaannemelijk verklaard; de heer Steen, minister-president, ontried de aanneming der motie van de gematigde rechterzijde. De leider der rechterzijde, de heer Stang, deed uitkomen dat men te kiezen had tusschen het volgen der regeering die buiten de grondwet liggende middelen wilde aanwenden of in onderhandeling met Zweden te treden. De radicale bankdirecteur Fasting Cecil, wier leven zoo met het zijne was verbonden, dat zij leed, als hij leed, maar die een kalm uiterlijk moest behouden en zich door geen teeken mocht verraden. Eindelijk was daar Roy, vurig verliefd op de blauw- oogige, blondharige Sigrid, die, in de blijde tegenstelling met haar geleden verdriet, een geheel ander mensch scheen te zijn geworden en de opgewektste van het ge zelschap was. En, in weerwil van de onvermijdelijke smart der liefde, waren hot gelukkige dagen voor hen allen. Gelukkig voor Frithiof, omdat zijne kracht terug keerde omdat hij met ijzeren wilskracht, zooveel hij kon, de herinnering aan Blanche verbande omdat het leven zijner ziel langzaam zich ontwikkelde en omdat hij voor het eerst het bewustzijn van zijn werkelijk bestaan ge voelde. Gelukkig voor Cecil, omdat hare liefde geene sentimenteele dwaasheid was, geen zelfzuchtige droom, maar eene edele liefde, die haar ophief, meer dan iets anders had kunnen doen omdat in plaats van te kwij nen bij de gedachte, dat zij Frithiof geheel onverschillig was, zij op God vertrouwde, die haar niet zou onthou den, wat goed voor haar was en zij hem thans, al was het ook maar in kleinigheden, nuttig kon zijn. Roy was misschien de gelukkigste omdat zijne liefde vol hoop was een hoop, die iederen dag sterker werd. Robin," zeide mevrouw Boniface eens des avonds tot haren man, toen zij onder de warande heen en weer wandelden, terwijl Frithiof in den tuin werd ingewijd in de geheimen van lawn tennis, »ik houd Sigrid Falck voor een van de liefste meisjes, die ik ooit heb gezien." j>Zoo denkt iemand anders er ook over, als ik mij niet sterk vergis," hernam hij. »Hebt gij het ook opgelet. Ik ben zoo blijde. Ik hoopte dat het zoo was, maar ik was er niet zeker van. O, Robin zou hij eenigen kans hebben Zij zon zulk een aardig vrouwtje voor hem zijn." Wij kunnen niet weten, of zij niet haar hart in Noor wegen heeft gelaten." »Dat geloof ik niet," zeide mevrouw Boniface. »Neen, ik geloof zeker, dat dat het geval niet is, uit de ma nier, waarop zij van haar leven daar spreekt. Als er een

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1893 | | pagina 1