Een stoere Noorman.
No. 33.
Vijf en Negentigste Jaargang,
1893.
V R IJ D A G
17 MAART.
PARIJSCHE BRIEV EN.
FEUILLETON.
Buitenland.
ALKMAARSCHE COURANT
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar f O,NOfranco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers f 0,06.
Pr|js der gewone Advertentiën:
Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer: 3.
Personeele belasting.
Het HOOPU van het Plaatselijk Bestuur te ALKMAAR
brengt, op grond van artikel 1 der wet van 22 Mei
1845 (Staatsblad no. 22) bij deze ter kennis van de ingeze
tenen der gemeente, dat hot kohier der Personeele
belasting, suppletoir, dienstjaar 1892/3, op 10 Maart
1893 door den Provincialen Inspecteur der directe be
lastingen in Noordholland executoir verklaard heden
aan den Ontvanger der Rijks directe belastingen binnen
deze gemeente ter invordering is overgegeven.
Ieder belanghebbende wordt vermaand, op de voldoening
van zijnen aanslag acht te geven, ter voorkoming van
gerechtelijke vervolging.
Alkmaar, 14 Maart 1893.
Het Hoofd van het Bestuur voornoemd,
A. MACLAINE PONT.
VIII.
Parijs, 9 Maart 1893.
Heden is het Mi-Carême of halfvasten, het weder is
bijzonder mooi, het is een ware lentedag, straks gaan
de feestelijkheden een aanvang nemenvóór wij ons in
het drukke gewoel begeven willen wij even onzen vorigen
brief vervolgen. Wij bleven toen in het Palais de '1 In
dustrie en bezochten daar de twaalfde jaarlijksche ten
toonstelling der Vrouwenvereeniging van schilders en
beeldhouwers. Deze dames hebben zich tot oene vereeni-
ging gevormd, welke ten doel heeft hare belangen te
verdedigen en hare talenten te doen uitkomen en dit
voornamelijk door het houden van jaarlijksche tentoon
stellingen. De vereenigiug telt werkende leden en eere
leden, zij heeft hare statuten, hare inkomsten en uitgaven,
een reservefonds en eene administratie met eene presidente,
twee vice-presidenten, secretaresse, enz. enz. Bij besluit
van president Carnot, gedagteekend van 15 Juni van
het vorige jaar zijn de statuten der vereeniging goedge
keurd en werd deze »Uniou des Femmes" apeintres et
sculpteurs" verklaard te zijn eene stichting van open
baar nut.
Al wisten wij het niet vooruit, dan nog zouden wij
bij het binnentreden der zalen dadelijk bemerken dat
wij hier met vrouwen-artisten te doen hebben. Primo
door het buitengewoon aantal bloemen, bijna al die dames
schilderen »des fleurs" et »encore des fleurs," afgewisseld
door vruchtenzeer vele portretten van dames en kinde
ren en eenige verscheidenheden. Daar zijn b. v. pink
sterbloemen en muurbloemen van Madame Adam Manceau
bloemen en fruit van Madame Banès; rozen, kersen, lilas,
chrysanthèmes, perzikenviolen, anjelieren enz. enz. van
allerlei schilderessen, aquarellisten en pastellisten; wij zijn
echter zoo vrij de namen van al die dames achterwege
te laten. Hetgeen verder ons oog trekt is eene petite
bohémienne" van Mejuffrouw Achenbach de »jacht"
6D de ochtenddit laatste een kalm zeegezicht, van
Mej. Arosa do kleine actrice Laureueo Parfait, een
allerliefst kindfraai weergegeven door Madame Aub.
Kleine Jan op negen maandeneen heerlijke dikke jon-
Een roman, naar het Engelsch, van Edna Lyall.
47) o
Zwijgend gingen zij het belommerde tuinpad op en neer.
Voor Frithiof was de geheele wereld ruimer geworden
dan zij vroeger was geweest. Over de doodelijke verveling
van zijn leven was een licht opgegaan dat het geheel ver
anderde. Hij deed zelfs nu nog zijn best om dat licht te
verduisteren en zeide tot zich zelf: Dit houdt geen stand;
ik zal de lessenaar en de toonbank en al het andere even
sterk haten, als ik er weer aan terugkeer." Want het was
zijne gewoontesedert Blanche hem had bedrogen te
twijfelen aan de duurzaamheid van alles wat hij wenschte
te behouden. Maar toch ofschoon hij geen vertrouwen
had in de toekomstwas het tegenwoordig wonderlijk
veranderd en de nieuwe gedachten, die in hem waren opge
wekt, waren het beste geneesmiddeldat hij had kunnen
bekomen.
Sigrid zag met vreugde het terugkeeren van zijne
krachtenmisschien kon zij zich niet voorstellen, hoe hij
gedurende zijn eenzaam leven in Londen was geweest.
Zij had de bitterheid de neerslachtigheid de verstokt
heid de maar al te duidelijke verbastering van zjjn natuur,
die Cecil gedurende den winter en het voorjaar hadden
bedroefd niet gezienzij kon niet zienwat Cecil nn
zag hoe hij kampte om zich tot een edeler manneleven
te verheffen. Roy voelde het instinctmatig. De heer
Boniface ontdekte door zijne warme sympathie en zijn
menschenkennis er iets vanmaar Cecil alleen wist het.
Zij had het meeste geleden gedurende die lango maanden
en het was niet anders dan billijk dat zij de vreugde
kon genieten.
Frithiof zou niet kunDen zeggenwelk gedeelte van
gen door Madame Baudrij-Vaillanc een drietal por
tretten door Mej. Barmond de fraaie pastels van Mej.
Carpentier een zestal lieflijke miniaturen en pastels
van Madame Debillemont eene Gardeuse de chevaux
(paardenhoedster) en visscherszoon van Madame Demont-
Breton eene Etude van Madame Henriette Ronner
enz. enz. wij zijn vorplicht af te breken met een
enz. enz., want er zijn in schilderijen, aquarellen en
pastels in het geheel 807 nummers.
De sculpture is zeer weinig vertegenwoordigd, met slechts
11 nummers waaronder èen bronzen beeld Psyché van
Madame Léon Bertaux, presidente der vereeniging en
«.Quelle veine" (»Wat een geluk"), zijnde een arme jon
gen die blij is nog een sou uit zijne gescheurdo kleeren
te voorschijn te halen, van Mej. Blanche Moria.
Deze tentoonstelling heeft ons zeer voldaanomdat ze
van dames uitgaatzoodat wij er vrede mede hebben
dat geen enkel tableau ons een beetje warmer maakt
van binnen. Het is alles zacht en lieflijk en netjes als
in een salon van nette dames.
In Parijs is steeds iets nieuws. Reeds hadden wij al
lerlei soorten van sport en gymnastiekhardloopen
paardenwedrennen, ijsbauen, wielrijdenmaar wat wij nog
niet hadden dat was een wedloop met tilkracht. Thans
is ook in dezehoewel volstrekt niet gevoeldebehoefte
vooi'zien. Twee zoogenaamde »coltineurs" dat is koorn-
en suikerzakkendragersde heeren Bourdon en Demaire,
hadden eene weddenschap aangegaanen wel om te voet een
weg af te leggen van Parijs naar Corbeil, zijnde een afstand
van 32 kilometers, in 12 14 uren, en ieder met een zak op
den rug, welke zak moest wegen 1U0 kilogrammen. Een
dagblad, Germinal" geheeten, maakte dit plan tot het
zijnemet dit gevolg dat tien coltineurs aan dezen wed
loop deelnamen. Maandagmorgen te acht ure vertrokken
deze tien sterke mannen, ieder belast met 100 neder-
landsche ponden, en zagen wij hen over de groote Bou
levards wandelen naar Place de la Bastille. Vandaar
ging de tocht over de brug Austerlitz het plein Val-
hubert, avenue d' Italië naar den weg van Fontainebleau.
De prijswinner is Jean Labas negen en twintig jaren
oudeen forsch gebouwd man van 1 meter 741/2 centi
meter lengte. Deze man is een zeer eenvoudige zakken
drager, hij bezit niets als zijne buitengewone lichaams
kracht en kan lezen noch schrijven. Hij heeft zijne con
currenten minstens twaalf uren achter zich gelaten, op
den geheelen tocht werd hij door vele nieuwsgierigen
en wielrijders vergezeld, in alle dorpen die hij doortrok,
werd hij luide toegejuicht door de bevolking, en na eenige
malen gerust te hebben, en na flink te zijn gewreven op
lendenen en beenen met brandewijn, bereikte Labas
's avonds tien ure Corbeil. Hij had 3 duim in de lengte
verlorendoor het samendrukken van de ruggegraat.
Verscheidene coltineurs gingen den volgenden dag naar
een dorpje in den omtrek om een krans te leggen op
het graf van een vroegeren »fort de la Halle," die vijf
tig jaren geleden gestorven was toen hij ook zulk een
kunst- of liever krachtstuk wilde uitvoeren. Deze onge
lukkige droeg echter een nog grooter gewicht, namelijk
1641/2 kilogr., en toen hij nog slechts vijf kilometers van
den dag voor hem het aangenaamste was de stille och
tenduren als de heer Boniface en Roy naar de stad
waren en hij en Sigrid aan zich zeiven waren overgelaten;
het prettige kleine tweede ontbijt ten elf ure als mevrouw
Boniface binnen kwam en zeidedat fruit vooral des
ochtends gezond was en peren en druiven voor hen neder
zette en Cecil met de twee kinderen uit den tuin kwam,
die frischheid en vroolijkheid medebrachtende warme
namiddag als hij met een roman zathet rijtoertje, als
het wat koeler was geworden of de genotvolle huiselijke
avond als er muziek werd gemaakt of voorgelezen.
Stil was dit leven zeker, maar volstrekt niet verve
lend. Iedereen had altijd iets, maar nooit te veel te
doen. De heer Boniface had een af keer van de nieuwer-
wetsche manie, zich met allerlei liefdadige ondernemin
gen druk te maken hij wilde niets te doen hebben met
bazars, hij morde in stilte, als hij, door een gevoel van
plicht werd genoopt eene openbare vergadering bij te
wonen en kon hevig uitvaren tegen het toenemend aantal
vereenigingen."
»Ik heb mijne eigen vereeniging," zeide hij dan glim
lachend. »Het is de t'huis-blijf vereeniging. Het hoofd
van het huis is president en de leden van het gezin
vormen het bestuur."
Hij was desniettemin een liefdadig man en altijd ge
reed, een ander bij te staan maar hij hield ervan in
stilte te werken en al de zijnen hadden dat van hem
overgenomen, zoodat er nooit in huis de gejaagde drukte
van goede werken was, in welke vele menschen tegen
woordig leven en ofschoon zij misschien niet aan veel
te gelijk deden, deden zij hetgeen zij hadden ondornomen,
daardoor des te beter en hun huis bleef, wat het moest
zijn het middenpunt van liefde en leven, niet slechts
eene gelegenheid om te eten en te slapen.
In dit huiselijk leven waren nu vreemde elementen ge
komen. Drie verschillende romans werden onder het
zelfde stille dak afgespeeld. Vooreerst was daar Frithiof
met zijn verbrijzeld leven, zijn verleden een doodstrijd
waaraan hij nauwelijks dorst denken, zijn toekomst een
wanhopige strijd met de omstandigheden. Dan was daar
het einddoel af was, beging hij de onvoorzichtigheid een glas
koud water te drinkentengevolge waarvan hij overleed.
Labas heeft thans den titel gewonnen van »le Roi des Forts.
Thans gaau wij uit om aan het gejoel van Mi-Carême
deel te nemen. Daarover dus en over Panama een vol
gend maal. J. M. T.
EAGELAMD.
Lagerhuis. De onder-secretaris voor buitenlandsche
zaken deelde mede, dat het doel, waarom men 41/4 pet.
schuldbekentenissen aanbood in plaats van minder rente-
gevende schuldbekentenissen deze was, dat men bij de
conversie der egyptische domeinleening de noodzakelijk
heid wilde ontgaan om het kapitaal te vergrooten. Om
redenen van algemeen geldelijk beleid kwam de nu ge
volgde gedragslijn verkieslijk voor.
Het voorstel van Jonesom in de districten van Wales
aan twee derden van de belastingbetalende ingezetenen de
bevoegdheid te geven de geheele of gedeeltelijke sluiting
der kroegen te gelasten welk voorstel in beginsel door
de regeering gesteund werdis bij tweede lezing met
281 tegen 246 stemmen aangenomen.
FRANKRIJK. Nicolle, de commissaris van politie,
die mevrouw Cottu bij Soinoury heeft gebrachtis
ontslagen.
Senaat. Den 14 trok het lid Monis in de op den
13 aangekondigde interpellatie over het voorgevallene
in de Panama-zaak met mevrouw Cottu en den heer
Soinoury. De heer Halgard nam haar echter over en
zeide, dat de zaak niet voldoende opgehelderd was. Hij
verweet der regeering de lijst der gecompromitteerde
kamerleden niet te hebben openbaar gemaakt. De heer
Loubet verzekerde deze lijst nooit te hebben gehad.-Eene
motie, gelijk luidende aan die, door de Kamer den 13
aangenomen, werd met 209 tegen 56 stemmen goedgekeurd.
Kamer. Bij de lezing van het proces-verbaal der
zitting van den 14 op den 15 gaven opmerkingen van
de heeren Joiibois, Gauthier, de Clagny en Déroulède
aanleiding tot heftige tooneelen. Laatstgenoemde noemde
de regeering een bende leugenaars waarna minister
minister Tirard hem te lijf wilde gaan. Eenige afge
vaardigden kwamen echter tusschen beiden. Ten slotte
werd het proces-verbaal goedgekeurd met 317 tegen 189
stemmen.
NOORWEGEN. Het Storthing heeft den 14 eene
motie der uiterste linkerzijde aangenomen om de con
sulaat-kwestie zonder bemoeiing van Zweden af te doen.
De verzoeningsvoorstellen werden door de heer Michelsen
van do linkerzijde onaannemelijk verklaard; de heer Steen,
minister-president, ontried de aanneming der motie van de
gematigde rechterzijde. De leider der rechterzijde, de heer
Stang, deed uitkomen dat men te kiezen had tusschen
het volgen der regeering die buiten de grondwet liggende
middelen wilde aanwenden of in onderhandeling met
Zweden te treden. De radicale bankdirecteur Fasting
Cecil, wier leven zoo met het zijne was verbonden, dat
zij leed, als hij leed, maar die een kalm uiterlijk moest
behouden en zich door geen teeken mocht verraden.
Eindelijk was daar Roy, vurig verliefd op de blauw-
oogige, blondharige Sigrid, die, in de blijde tegenstelling
met haar geleden verdriet, een geheel ander mensch
scheen te zijn geworden en de opgewektste van het ge
zelschap was. En, in weerwil van de onvermijdelijke
smart der liefde, waren hot gelukkige dagen voor hen
allen. Gelukkig voor Frithiof, omdat zijne kracht terug
keerde omdat hij met ijzeren wilskracht, zooveel hij kon,
de herinnering aan Blanche verbande omdat het leven
zijner ziel langzaam zich ontwikkelde en omdat hij voor
het eerst het bewustzijn van zijn werkelijk bestaan ge
voelde. Gelukkig voor Cecil, omdat hare liefde geene
sentimenteele dwaasheid was, geen zelfzuchtige droom,
maar eene edele liefde, die haar ophief, meer dan iets
anders had kunnen doen omdat in plaats van te kwij
nen bij de gedachte, dat zij Frithiof geheel onverschillig
was, zij op God vertrouwde, die haar niet zou onthou
den, wat goed voor haar was en zij hem thans, al was
het ook maar in kleinigheden, nuttig kon zijn. Roy was
misschien de gelukkigste omdat zijne liefde vol hoop
was een hoop, die iederen dag sterker werd.
Robin," zeide mevrouw Boniface eens des avonds tot
haren man, toen zij onder de warande heen en weer
wandelden, terwijl Frithiof in den tuin werd ingewijd
in de geheimen van lawn tennis, »ik houd Sigrid Falck
voor een van de liefste meisjes, die ik ooit heb gezien."
j>Zoo denkt iemand anders er ook over, als ik mij niet
sterk vergis," hernam hij.
»Hebt gij het ook opgelet. Ik ben zoo blijde. Ik
hoopte dat het zoo was, maar ik was er niet zeker van.
O, Robin zou hij eenigen kans hebben Zij zon zulk
een aardig vrouwtje voor hem zijn."
Wij kunnen niet weten, of zij niet haar hart in Noor
wegen heeft gelaten."
»Dat geloof ik niet," zeide mevrouw Boniface. »Neen,
ik geloof zeker, dat dat het geval niet is, uit de ma
nier, waarop zij van haar leven daar spreekt. Als er een