Een stoere Noorman.
Mo. 36.
Vijf en Megentigste Jaargang.
1893.
V RIJ D A G
24 MAART.
PARIJSCHE BRIEVEN.
FEUILLETON.
Rui t e n 1 a n d.
ALKMAARSCHË COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag., Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,88; franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers f 0,06.
Telefoonnummer3
PrJJs der gewone Advertentlën:
Per regel O,ld. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Briefkaart zonder adres.
Eene 20 Maart 1893 gedateerde briefkaart, geteekend
J., aan zijne ouders is zonder adres in de bus aan het
Postkantoor alhier gevonden. De afzender wordt hierop
opmerkzaam gemaakt.
8uppletoire begrooting 1893.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennis, dat eene s uppletoire
gemeente-begrooting, dienst 1893, door hen heden
aan den Gemeenteraad aangeboden gedurende veertien
dagen op de gemeente-secretarie ter leziDg nedergelegd
en tegen betaling der kosten in afschrift verkrijgbaar is.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
Alkmaar, A. Maclaine Pont.
21 Maart 1893. De Secretaris,
Nuhout van der Veen.
(■oud- en Zllversmederij.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennisdat zij in hunne verga
dering van 21 dezer aan den heer Jb. LUTTEROT,
op zijn verzoek vergunning verleend hebben tot het op
richten eener goud- en zilver smederij in een
gedeelte van het perceel wijk A, Nos. 15 en 16 aan de
westzijde van de Kraanbuurt alhier.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. Maclaine Pont.
22 Maart 1893. De Secretaris,
Nuhout van der Veen.
IX.
Parijs, 21 Maart 1893.
Vroeger kwamen hier de avondbladen uit met eene
enkele editie, later volgde eene tweede uitgave, wanneer
er eene belangrijke gebeurtenis viel te vertellen, hetzij
na eene extra-zitting in de Tweede Kamer of na de uit
spraak in een misdadigers-proces. Panama en wat daar
uit voortvloeit hebben eene nieuwe mode in het leven
geroepen, zoodat wij thans eiken avond de zesde en
zevende editiën hooren rondventen, maar dient daarbij
te worden opgemerktdat 's namiddags tegen half vier
ure de camelots reeds roepen met »la Cocarde" en »le
Jour" 2ème édition, en dan niemand nog de eerste editie
gezien heeft. Dikwijls hooren wij dan tegen zes ure »la
5ène édition" zonder dat wij de 3e en 4e gewaar werden,
zoodat wij tot het besluit komen, dat er met die vlugge
uitgaven nog al aardig gegoocheld wordt. De opschriften
der artikelen springen ons door de groote letters reeds
dadelijk in de oogen, maar dikwijls overdrijven die groote
titels zeer; lezen wij b.v. reeds van verre »De Ontbin
ding der Tweede Kamer", dan besteden wij gauw nog
een sou aan die extra-editie, en komen tot de overtui
ging dat de Kamer nog volstrekt niet ontbonden is,
maar dat »men" (wie die »men" is, blijft een vraagstuk)
daarover hoort spreken als zeer waarschijnlijk.
Toen Vrijdagavond de camelots riepen »la Mort de
Jules Ferry", dachten wij»dat zal wol weer een »canard"
zijn", doch bleek ons dat ditmaal de camelots en die
Een roman, naar het Engelsch, van Edna Lyall.
50) o
»Hoe laat is het nu?" vroeg hij om de twee minuten.
»Denkt gij nietdat het haast tijd wordt om te gaan
Hoort gij het rijtuig nog niet
»Ik voor mij", zeide Sigrid»beb een gevoelalsof
ik Asschepoetster wasvoordat de toovergodin kwam.
Weet gij zeker, dat mevrouw Horner niets tegen mijne
eenvoudige zwarte japon zal hebben
»0 hemel, neen", zeide Cecil; zij is immers zelve in
den rouw en behalve dat, gij ziet er allerliefst uitSigrid."
Het compliment was waarwant Sigrid in haar een
voudige zwarte kleeding, die volmaakt bij haar slanke
figuur pastemet het geplooide witte kraagje om haar
hals en de zacht roode rozendie Roy voor haar had
gepluktzag er inderdaad bekoorlijk uit.
»Ik wenschte, dat gij kondt mede gaan", zeide Cecil,
Frithiof aanziende terwijl zij den kleinen Lance in een
dikke plaid wikkelde. >Het zal werkelijk aardig zijn
al die gecostumeerde kinderen te zien."
»Jazeide hij, »maar mijn hoofd zou het leveD en
de warmte niet kunnen uitstaan. Ik ben beter hier."
»Wij zullen goed voor hem zorgenzeide mevrouw
Boniface, »en gij zult later ons alles vertellen. Laat Lance
niet te lang opblijven, als hij moede is, lieve kind. Goe
den avond en veel pleizier."
»Daar gaat een gelukkig kwartet," zeide de heer Bo
niface, toen hij de deur achter hen had gesloten. »Maar
hier is, houd ik het er voor, een benijdenswaardiger trio.
Kent gij dit boek, Frithiof?"
Sedert zijne ziekte hadden zij de gewoonte aangeno-
extra-uitgaven waarheid spraken, en werkelijk de pas
gekozen president van den Senaat bijna plotseling was
overleden.
Zooals wij reeds in een vorig opstel bemerkten was
Ferry zeer inpopulair, maar hij heeft in de republi-
keinsche partij eene zoo groote plaats ingenomen, dat alle
ochtendbladen lange artikelen aan den overledene wijden.
Wij behoeven niet nogmaals op zijn werkzaam leven
terug te komenbeschouwen wij dus slechts zijn plotse-
lingen dood, dan gelooven wij dat men hier zou kunnen
zeggen »la joie fait peur" (de vreugde is gevaarlijk of
maakt angst), zijnde de titel van een lief tooneelstukje
hetwelk de lezers misschien wel eens in Holland zagen
spelen onder den titel vNiemand sterft van blijdschap".
De algemeene opinie hier is, dat Ferry, die zoo moedig
het hoofd bood aan de tegenspoedaan de aanvallen en
dikwijls grove beleedigingen zijner tegenstanders te zeer
is aangegrepen geworden door de vreugde veroorzaakt
over de voldoening welke de Senaat hem had bereid.
Donderdagavond kwam hij een weinig ongesteld tehuis
en de ziekte nam zoo snel toe dat ondanks de spoedig
ingeroepen geneeskundige hulp de lijder den volgenden
avond overleed.
De ministerraad heeft besloten, dat de begrafenis van
Jules Ferry op kosten van den Staat zal geschieden een
crediet van twintigduizend franken is daarvoor aangevraagd
en door de Kamers goedgekeurd. De begrafenis is bepaald
op a.s. woensdag, de minister-president Ribot zal het woord
voeren in naam der regeering. De Kamers zullen aan
staanden woensdag geene zitting houden, en het geheele
leger van Parijs zal den lijkwagen vergezellen naar het
station van den Oosterspoorwegwant de overledene
heeft gevraagdte worden begraven op het kerkhof van
Saint Dié, waar zijn vader en zuster rusten en waar hij
zal liggen vlak bij de blauwe lijn der Vogezen, van waar
hij de stemmen der overwonnenen en geannexeerden kan
hooren.
HedenDinsdagheeft het publiek toegang tot het
paleis van den Senaat in de »Chambre ardente", in welke
de lijkbaar van Jule3 Ferry gisteren werd overgebracht,
en kunnen bloemen en kransen worden nedergelegd. De
lijkdienst op morgen zal geheel civiel zijn, zonder eenig
kerkelijk vertoonvan daardat de leden der rechter
zijde in den Senaat niet aan de begrafenis zullen deel
nemen. Daarentegen hebben morgen alle scholen in
Frankrijk vacantie en zullen verder behalve minister
Ribot, nog het woord voeren de heeren Casimir Périer,
president van de kamer van afgevaardigden Bardoux
vice-president van den SenaatMéline in naam van den
Algemeenen Raad der Vogezenen Gréard in naam
der Universiteit.
Het proces van Panama voor het Hof van Assises loopt
ten einde en zullen wij wellicht morgen weten, wie door
de juryleden schuldig verklaard worden. Wij gelooven
dat Ch. de Lesseps wegens omkooperij zal worden ver
oordeeld wij houden ons liefst zoo weinig mogelijk met
dit proces bezigdoch meenen datnu men eenmaal
is begonnen, de schuldigen te vervolgen, men ook moet
doorzetten. Hetgeen in dit proces vooral verwondering
men hem bij zijn voornaam te noemenwant hij be
hoorde bijna tot de familie. Zelfs in zijn bitterste dagen
hadden zij allen van hem gehouden en nu in de dagen
van zijn herstelnu lichamelijk lijden de zachtere zijde
van zijne natuur liet uitkomen en de sterkte van zijn
karakter meer bleek door stil geduld dan in verstokt
en wanhopig volhouden, had hij aller harten gewonnen.
De trotsche, eigenzinnige afzondering, die gemaakt had,
dat zijne medewerkers hem haattenwas eindelijk be
zweken de dankbaarheid voor al de goedheid die hij
in Rowan Tree House had genoten, had hem zoo veran
derd, dat het niet waarschijnlijk was, dat hij ooit weer
in zulk eene bitterheid zou neerzinken. Zijn lachen over
het boek dat de heer Boniface hem had gebracht, was
voor zijn gastheer en zijne gastvrouw een gelukkig toe
ken en met Met ons drieën in Noorwegen" brachten
de drie in Engeland den aangenamen avond door, dien
de heer Boniface had voorspeld.
Intusschen smaakte ook Sigrid veel genoegen. Het is
waarde heer en mevrouw Horner waren geene aange
name menschen en zeiden soms dingen, die haar hin
derden maar zij meenden vriendelijk te zijn en deden
zich op dien avond het voordeeligst voor, om al hunnen
gasten genoegen te doen. Een kinderpartij doet gewoon
lijk al wat in de menschen goed is, uitkomen hatelijke
praatjes worden zelden gehoorden niemand verveelt
zichwant ieder is onder den invloed van den onge-
veinsden pret der kleinen de dansers veinzen niet als
volwassenen, hun glimlach is de uitdrukking van geluk,
hun lachen is hartelijk. Bovendien was het het eerste
vroolijke tooneel, dat Sigrid sedert bijna een jaar had
bijgewoond en zij schepte behagen in de aardige kleine
ridders, de nog kleine hofdames met poeder en mouches
en de Roodkapjes en Klein Duimpjes, de toovergodinnen
en boeren. Het dansen was vroolijk aan den gang, toen
mevrouw Lechertier werd aangediend en Sigrid zag be
langstellend op om te weten, hoe de dame, die »eene
merkwaardige vrouw" moest zijner uitzag. Zij zag eene
lange, maar bijzonder bevallige vrouw, met een gelaat,
niet schoon, maar vol uitdrukking. In rust was deze
wekt, dat is het totaal gemis van principes bij velen der
schuldigen, zoodat er bij zijn, die zei ven gelooven, dat zij niet
anders doen konden. Zooals b. v. Charles de Lesseps zich
verdedigt, vraagt men zich af, of de man dan niet meer weet,
wat het verschil is tusschen mijn en dijn. Hij heeft met
het hem toevertrouwde geld omgesprongen, alsof hij ge
loofde dat alles hem toebehoorde. Wel heeft hij aan veel
druk van buitenaf blootgestaan, maar wanneer men zelf
zuiver van geweten is, dan behoeft men toch niet vreemde
lui af te koopen met honderdduizenden franken tegelijk.
De Carnaval-feesten waren dit jaar bijzonder fraai en
vroolijkvolgens de meening van het senaatslid Beren-
ger zelfs te vroolijk. Deze heer Berenger komt op tegen
de verregaande bandeloosheid in geschriften, illustratiëu
en vooral in eenige laatstgehouden soirées. waarover ik
tot nog toe niet wilde spreken omdat het werkelijk
wel wat te erg toeging. In vroeger jaren kwam in hot
bal Bullier wel eens eene dame in een garen costuum
en gaf dit nog al opschudding ditmaal echter waren de
bals op Montmartre getuigen van tooneelen met dames
geheel zonder costuum. Daartegen meende de heer Be
renger te moeten opkomen met het gevolg echter dat
bijna de geheele Parijsche pers zich over dien deugdza-
men heer bijzonder vroolijk maakt. Men kan zich nu
eenmaal Parijs niet ernstig en deugdzaam voorstellen
toch echter komt het ous voor dat men steeds zekere
vormen in acht kan nemen en dat de jongste vermaken
wat al te ver gingen. J. M. T.
BELCIË. Den 19 is te Yerviers in den ouderdom
van 62 jaren overleden het liberale Senaatslid Auguste
Peltzer aan de gevolgen van een ongeluk met zijn rijtuig
op den 15. Bij hot naar huis rijden van zijne fabriek
was het paard op hol gegaan en de heer Peltzer uit het
rijtuig tegen een muur geslingerd en bewusteloos opge
nomen. Hij was blijkbaar door eene hersenschudding
getroffen.
Den 19 des namiddags werd te Brussel eene vergade
ring gehouden van den algemeenen raad der werklieden
partij waartoe afgevaardigden behooren van alle veree-
nigingen van werklieden nit alle nijverheidsdistricten.
Eenparig werd besloten eene algemeene werkstaking af
te kondigen indien de Kamer het algemeen stemrecht
weigert of daarin beperkingen aanbrengt, (Een dergelijk
besluit is reeds meermalen genomen zonder tot uitvoering
te zijn gekomen.)
De leden van de rechterzijde in de Kamer en den Senaat
hebben besloten het regeeringsvoorstel tot herziening der
grondwet te laten zooals het is. Het ministerie en zijne staat
kundige vrienden willen aan de linkerzijde ten aanzien
van dit voorstel niets toegeven.
BUITSCHIjAXD. Den 21 bracht de nedorlandscho
gevolmachtigde op de gezondheidsbijeenkomst te Dresden,
de heer Ruijssenaars, eene warme hulde aan Oostenrijk,
dat het initiatief genomen had. Het had daardoor geheel
Europa aan zich verplicht. Hij verklaarde zich, namens
gebiedend, maar zij had een bekoorlijken glimlach en hare
manieren waren innemend. Het Noorweegsche meisje was
dadelijk met haar ingenomen en de indruk was weder-
keerig, want de beroemde madame Lechertier, die men
zeidedat alle fouten opmerktevroeg dadelijk aan de
gastvrouw, wie zij was.
»Wat een lief gezichtje heeft dat meisje met het goud
blonde haar," zeide zij op hare rondborstige, maar toch
beschaafde wijs. »Met al hare eenvoudigheid heeft zij eene
bekoorlijke waardigheid. Zij nijgt onverbeterlijkHoe
heet zij Wilt gij mij aan haar voorstellen
»Zij is eene vriendin van mijn nichtje," zeide mevrouw
Horner, blijde dat zij een soort eigendomsrecht kon laten
gelden op iemand, die een compliment had uitgelokt van
zulk een strengen rechter. »Zij is eene Noorweegsche en
zij heet Falck."
Sigrid hield van de opgewekte, scherpzinnige, majes-
tueuse Fransche vrouw, zoodra zij samen hadden gespro-
keu. Madame Lechertier had inderdaad veel innemends.
Hare grootste bekoorlijkheid was, dat zij niet was als
anderen. Zij bezat eene zeldzame individualiteit en als
gij haar hoordet spreken hadt gij denzelfden indruk van
iets nieuws en ongewoons, die het eerste gezicht van een
vreemd land opwekt. Zij op hare beurt was bekoord door
Sigrid's natuurlijkheid en levendigheid en zij waren reeds
vriendinnen geworden, toen het ophouden van de muziek
beiden deed opzien.
De pianisteeene bleekevermoeid uitziende dame
wier zwart zijden japon een verdachten glans op den rug
had, die van armoede getuigde, scheen niet verder te
kunnen spelen. Haar bleek gelaat trof Sigrid.
»Ik geloof, dat zij vermoeid is," riep zij uit. Denkt
gij, dat ik voor haar zou mogen spelen?"
»Dat is een vriendelijke gedachte," zeide madame Le
chertier en zij zag met belangstellingdat het mooie
Noorweegsche meisje dadelijk naar de piano ging en na,
een paar haastige woorden de plaats innam der pianiste,
die naar buiten ging om zich te verfrisschen
Zij speelde zeer goed en daar zij zelve veel van dansen
hield, speelde zij de walsen, met een vuur, dat hare voor—
