Een stoere Noorman.
No. 45.
Vijf en Negentigste Jaargang.
1893.
V R IJ D A G
14 APRIL.
PARIISCHE BRIEVEN.
FEUILLETON.
Vergunning (Drankwet.)
4LKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar/ 0,8©; franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers f 0,06.
PrjJs der gewone Advertentiën:
Per regel 0,1S. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer s
SCHIETBAAN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennis dat zij in hunne heden
gehouden vergadering aan Roelof Ooster veen op
zijn vereoek 'vergunning verleend hebben tot het oprich
ten eener schietbaan in het nieuw te bouwen perceel
op een terrein aau de oostzijde van hot Vijvertje alhiei
Burgemeester en Wethouders voornoemd
Alkmaar, A. Maclaine Pont.
11 April 1893. De Secretaris,
Nuhout van dbr Veen.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen ter algemeene kennis, dat aan hen vergunning
is gevraagd door W. H O E B E N, wonende alhier, tot
het voortzetten van den verkoop van sterken drank iu
het klein in het perceel aan het Luttik-Oudorp, 0 no. 51,
welke vergunning thans ten name staat van de wed. A. J.
TELLEMAN.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. Maclaine Pont.
13 April 1893. De Secretaris,
Nuhout van der Veen.
XI.
Parijs, 9 April 1893.
Sedert jaren hadden wij hier niet zulk schoon lente-,
of liever zomerweder. Op enkele uren van den dag stijgt
de thermometer tot 25° 0. (77° Fahrenheit), en de matige
wind die thans uit het noord-oosten blaastschijnt ons
nog niet veel verkoeling te beloven. Rondom Parijs staat
reeds alles in bloei en hopen wij dus op een verkwik-
kenden regenzoodra de wind draaitwant uit Algiers
en Tunis, waar de groote droogte begon, komen berichten
van overvloedige regenbuien. Is het in zeker opzicht zeer
aangenaamzoo plotseling uit den barren winter ver
plaatst te worden in den prachtigen zomer zoo is dit
aan den anderen kant dikwijls gevaarlijk vooral in eene
groote stad als Parijs, waar de bevolking zoozeer opeen
gehoopt leeften zijn wij eenigszins ongerust nu wij
hooren spreken van het uitbreken van den gevreesden
typhus. Deze ziekte vertoonde hare eerste verschijnselen
in het dépöt van de prefectuur van politie en nam zóó
snel toe, dat de zieken ten spoedigste over de hospitalen
der andere gevangenissen moeeten verdeeld worden. De
prefect van politie heeft de doctoren en directeuren der
parijsche gevangenissen geraadpleegd, en krachtige maat
regelen worden genomen om de zieken zooveel mogelijk
af te zonderen, maar het is niet gemakkelijk, den typhus
Een roman, naar het Engelsch, van Edna Lyall.
58) o
En inderdaad daar in de verte zagen zij een lange
blauwe streep die de harten der Noorwegers deed kloppen
van verrukking.
«Het is alsof wij weer thuis zijn", zeide Swanhild, ter
wijl Frithiof nieuw leven scheen in te ademen toen hij
weer den frisschen zeewind voelde en aan menig gevaar
lijk avontuur dacht in zijn onbezorgde jeugd.
«Eene groote badplaats", zeide Roy klagend. «Ik heb
het wel gezegd. Huizen kerken eene wandelplaats
een zeebreker ik kan het van hier zien."
Waar waar?" riep iedereen, terwijl de heer Boni
face stil lachte en zijne handen wreef.
«Daar, links voor ons," zeide Roy.
«Gj ongeluksprofeet", riep Cecil vroolijk, «wj slaan
rechts af."
En verder gingen zij tusschen groene heuvelstotdat
.zjj aan een klein dorpje kwamen maar ook dit reden
zij door en eindelijk hiolden zij stil voor eene eenzame
boerenwoning, die een eind van den weg af stond, met
duinen aan beide zijden en nog geen kwart mijl van de zee,
«Hoe hebt gij dit heerlijke plekje gevonden, vader?"
riep Cecil. «Het is alles, wat men kan wenschen."
»Ik heb het ontdekt, toen gij en Roy in Noorwegen
waart, twee jaren geleden," zeide de heer Boniface. Moe
der en ik waren van Southorn dezen kant uitgereden en
deze hoeve beviel ons zoo, dat wij, evenals kapitein Cnttle,
een aanteekening maakten en het voor een verrassing
bewaarden."
In zjne villa buiten Londen klaagde juist op dat
oogenblik do heer Horner over de dwaze verkwisting
van zjn neet.
»Het heeft hem altjd aan gezond verstand ontbroken,"
merkte mevrouw Horner op.
/Maar een koets met vier paarden te huren om met
zijn eigen familie en de kinderen van dien misdadiger en
te keeren wanneer die uitbre9kt onder vagebonden, die
een leven Ijden vau gedurige ontberingen en daardoor
niet de natuurljke kracht in zich hebben de ziekte door
te komen. Volgens het Petit Journal schijnt deze epi
demie de typhus te zijn van het jaar 1848 welke men
later den Krimtyphus noemde. Sinds verleden Zondag
sterven in de gevangenis La Sauté" dageljks oenige
1 jders en omdat er weldra daar geen plaats meer is
zoo zullen de zieken naar de gewone hospitalen verhuizen.
Doctoren en verplegers wedj veren iu zorgen en toewjding
en reeds bezweek een sous-brigadierde heer Blot als
slachtoffer van zjn plicht en liet eene vrouw met*vier
kinderen achter.
Ook in het bedelaarsgesticht van Nanterre vertoont
zich de typhus.
Intusschen doet Parjs al wat mogeljk is de gezond
heid en het frissche binnen hare muren te bevorderen.
Langzaam aan wordt het afschuweljke en met rechtjge-
vroesde rivierwater vervangen door voortreffeljk bron
water en de parjsehe gomeenteraad heeft het plan op
gevat zooveel mogelijk de zuivere bronnen nit de pro
vinciën met de hoofdstad te verbinden. Sedert oenige
dagen zjn wj verrjkt met het water van de «Avre" en
van «la Vigne", gelegen op ongeveer 100 kilometer van
Parijs. Deze bronnen komen allen uit witten krjtgrond,
welke bedekt is door tertiaire lagen en welke zwavel
zuur chloor kalk jzer, enz. enz. bevattenzij vormen
te zamen de rivieren «la Vigne" en »1' Avre", welke
laatste uitloopt iu de «Eure", en door de werken van
de ingenieurs BechmannHumblotHuet en Couche
ontvangt het groote reservoir van Saint-Cloud thans
elkeu dag 120 duizend kubieke ellen bronwater. Toch
is dit niet genoeg, maar het plan bestaat, ook de heldere
bronnen uit het zuid-oosten met Parjs te verbinden, en
wanneer dit eenmaal geschiod is zal Parjs ongestraft
de warmste en droogste zomers kunnen trotseeren.
Wanneer wj thans door de stad wandelen, zien wj
overal veelkleurige biljetteu aangeplakt met de namen
en programma's der candidaten voor de gemeenteraads
verkiezingen. Onder deze candidaten zijn ook verscheidene
dames wier candidatuur echter zeer platoniek sehjnt
wanneer wj bedenken dat zj zeer weinig kans hebben,
gekozen te worden en zelfs in dit bjzondere geval hare
verkiezing ongeldig zon worden verklaard. De wet toch
is niet zeer galant en heeft tot kiezers en verkozenen
slechts genoemd de burgers «les citoyeus", en de burge
ressen alzoo geheel buiten rekening gelaten. Do dames
hebben dan in de zaal „Octobre", rne de la Montague
Sainte-Gonevièvo (berg van de heilige Genoveva do pa
trones van Parijs)dus gelegen midden in het Quartier
latin of studentenkwartiereene vergadering belegd
waarin zj hare rechten zonden verdedigen. Het publiek
echter heeft zooveel leven gemaakt, wat men hier noemt
een «charivari", dat de meeste vrouweljke candidaten
die lieve Noorwegers, die denken, dat zij even goed zjn
als de hoogsten in het land, naar buiten te gaan dat
is toch al te ergIk denk, dat hij den volgenden keer
een paleis voor hen zal huren
Eigenljk was do ruimte in de boerenwoning wel wat
bekrompen, maar dat hinderde niemand. Ofschoon de ka
mers klein waren, waren zj frisch en helder en ieder
was zooveel mogeljk buitenshuis.
De vrjheid de ongedwongen omgang en de vrooljkheid
deden hen denken aan de dagen te Balholm. De heerl jke
wandelingen over de duinen, het bezoek aan den licht
toren de aardige praatjes met den kustwachter, de roei-
partjeu in een bootjede stille zondig het bleef alles
hun lang in herinnering.
Voor Roy waren deze dagen een onafgebroken idylle
en Sigrid begon voor het earst te gevoelen dat hj haar
iets meer was dan Frithiof's vriend. De twee waren veel
samen en des maandags middags, toen de anderen, om
Lance genoegen te doen nog eens naar den lichttoren
waren gegaan wandelden zj langs het strand zoo het
heette om schelpen te zoekeninderdaad veel te veel aan
elkander denkend om ze te vinden.
Er was inderdaad een lange tjd noodig om Roy te
leeren kennen, want hj was stil en terughoudend maar
allengs had Sigrid ingezien, dat er veel in hem was, wat
wel waard was te kennen en hare gemakkei jke, opgewekte
manier had altjd zjne stille buien doen vordwjnen. Zj
had bespeurd, dat hj zijus vaders ruim oordeel bezathj
hield iu denzelfden geest zich bezig met de vraagstukken
van den dag; voor geld was hj betrekkeijk onverschillig;
en hj was geheel zonder dien geest van uitrekening, die
lage hebzucht, die zoo ten onrechte wordt toegeschrovea aan
alleD, die een winkel houden. Sigrid was met hem inge
nomen geweest, sedert zj hem het eerst in Noorwegen
had ontmoetmaar eerst in de twee laatste dagen was
de gedachte aan liefde bj haar opgekomen. Zelfs nu was
de gedachte nog uiet geformuleerdz j was zich slechts
bewastdat z j meer dan gewoonl jk gelukkig wasdat
z j een soort extra geluk genoot en het pleizierig vond, dat
de andere van het gezelschap haar met Roy alleen lieten.
Waarover zj spraken, wist zj nauweljks toen zj over
stukken rots en losse steeuen voortgingen, hand in hand,
want de weg was glibberig maar toch was het haar alsof
zj in een nieuw parad js wandelde. De frissche lachten al
het schoons na het stof en den rook der eindelooze straten;
het gevoel beschermd te zjn, na de zorgen van een arm
liever niet het woord namen en alleen de presidente
de «eitoyenne" Astié de Valsayre haar verkiezingspro
gramma te midden van een steeds aangroeiend geweld
uiteenzette.
Do aanstaande verkiezingen voor de Kamer van afge
vaardigden bereiden ons ook eene verrassing de letter
kundige schrijver Henri Bèque wil zich candidaat stellen
voor de tweede kamer. H j wenscht daar de rechten der
schrjvers en der letteron te verdedigen hetwelk naar
zijne meening tot heden niet genoeg geschiedt. Reeds
bracht Bèqne's besluit zeer vele pennen in beweging, en
dezer dagen verklaarde de groote criticus Francisque
Sarcej zich vrj wel tegen het candidaat stellen door
echte schrjvers. Wat. hj zegt van de dichters, dramatische
auteurs en romanschrijvers kan echter ook even goed
voor vele andere personen gelden, want zjne redeneering
komt hierop neer, dat men, om een goed afgevaardigde
te zjn evengoed de politiek moet bestudeeren, als men
zou doon met de geneeskundo of rechtswetenschappen
wanneer men docter of advocaat wilde worden. Veronder
stelt, men zou aan Bèque (en aan zoovele anderen) vragen,
wat hj denkt van het leger de vlootde koloniale en
buitenlandsche staatkunde enz., enz., waarschjnljk zou
hj het antwoord schuldig blijven. Het is dus te verwach
ten dat de kiezers hem aan zijne geliefde geschriften
zullen laten.
De vreemdeling, die thans Parjs bezoekt, kan zich een
avond kosteljk amuseeren met een fraai drama, zelfs al
verstaat hj geen woord fransch. Hj ga dan naar het
theater Menus-Plaisirs op den Boulevard Strasbourg en
hj zal zeker zeer voldaan zjn over zjne soirée, wanneer
hj de twaalf tafreelen van het mimodrama %Le Docteur
Blanc" (de witte docter) heeft aanschouwd. Dit drama
is van de hand van den zeer verdiensteljken schrijver
en dichter Catulle Mendèseen der beste kroniekenrs
van het dagblad »L' Eeho de Paris." De geheele pers
is eenstemmig in haar lof. Wj zien er Pierrot, de be
kende Pierrot, die evenals Polichinelle (onze Jan Klaas-
son), Croquemitaine (onze boeman) in de volkslegenden
eene groote plaat.3 inneemt. Catulle Mendès toont ons
Pierrot als een slechte dronkaard als een moordenaar
de witte man is een kermisreizigerhj maakt echter
slechte zaken en vermoordt daarom eeno vrouw, die hj
van hare sieraden berooft. Pierrot heeft in zjn slachtoffer
zjne eigene vrouw niet herkend, hj heeft eene minnares
en de kleine Frisselis die witte ratten en muizen ten
toon stelt, is op diezelfde vrouw verliefd. Die rattenvan
ger heeft een edel harten om de geliefde vrouw geen
verdriet aan te doen, en haar Pierrot te laten behouden,
beschuldigt hj zichzelven van den moord. Maar de po
litie twjfelt, en volgt Pierrot tot in Rusland, waar Pierrot
als Magnetiseur werkt, eu de ziel zjner vrouw zal aan-
roepen om zijue onschuld te bewjzen. Hj rekent daarbij
op zjne geliefdedoch in werkeljkheid verschijnt het
huishonden bovenal de tegenwoordige vreugde na het treu
rig verleden het stemde alles tot genieten en in haar
geluk zag zij er zoo lief uitdat alle gedachten aan
moeielijkheden en bezwaren bj Roy verdwenen.
Zj zaten te rasten in een beschut hoekje onder de
hooge kalkrotsen en daar was het, dat hij haar zjne liefde
beleed; de woorden vloeiden hem van de lippen, zoodat
Sigrid bijna verschrok van zjne onstuimigheid. Dit was
anders dan toen TorvaldLundgren haar vroeg 1 Hoe geheel
anders was haar leven geworden sedert zj op dien win
terdag van het kerkhof van Bergen terugkwam.
Wat was hetdat haar leven zooveel gelukkiger had
gemaakt Immers de goedheid van den man die naast
haar zat van den man die haars broeders leven had
gered die hen weder had samengebracht die haar
lief had en nn hare liefde vroeg
Toen hj ophield om haar antwoord te hooren bleef
zj een paar minnteu zwjgen maar haar gelaat stelde
Roy gerust en hj was niet zonder hoop, zoodat het
wachten Diet ondrageljk was.
«Indien ik alleen aau m jzelve mocht denken zeide
zij eindelijk zou ik u misschien spoediger een antwoord
kunnen geven. Maar gj weetdat ik ook aan anderen
moet denken."
De bekeutenisdie in die woorden lag opgesloten
vervulde Roy's hart met vreugde. Eenmaal zeker van
hare liefde duchtte h j geen hinderpalen.
/Gj bedoelt Frithiof," zeide hj. «Natuur]jk zou ik
nooit van u verlangen, dat gj hem verliet; dat zou
ook niet noodig zjn. Indien gij mj kant liefhebben
indien gij mijne vroaw z jtzondt gij hem nog meer dan
nu kunnen helpen."
De gedachte aan zijn rjkdom rees plotseling bj Sigrid
op en veroorzaakte haar een oogenblik smart; maar, daar
z j hem lief had kon dat op don dnur geen slagboom
tusschen hen zjn. Zij zag op over de zee en zj dacht
aan haar ouderijk huis aan de schulden en de lange
inspanning om die te betalen maar zj was overtuigd
dat dat alles haar niet kon scheiden van Roy. Z j had hem lief
en de lof of afkeuring der wereld waren haar onverschillig.
Zij kon er zich niet om bekommeren, hoe zulk een huwe
lijk door vreemden zou worden beoordeeld. Zj had hem
lief en als zj overtuigd was dat zij hem mocht trouwen
dat het niet zelfzuchtig zou zju of schadeljk voor
Frithiof en Swanhild was het onmogeljkdat zj
langer aarzelde. Wordt vervolgd.
AlBtkajL...»*»- - -fikL-
