Een stoere Noorman. Nuhout van dee Veen. No. 61. Vijf en HTegentigste Jaargang, 1893. WOENSDAG 24 MEI. Amsterdamsche Brieven. FEUILLETON. SCHULDVORDERINGEN. ALkUAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele rijk 1, De 3 nummers f 0,06. Telefoonnummer: 3. Prjjs der gewone Advertentiën: Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen in voldoening aan art. 228 der gemeentewet in herinnering dat alle schuldvorderingen over 1892 ten laste dezer gemeente vóór of op den 30 Juni moeten worden ingeleverd en dat alle schuldvorderingen, niet binnen den bepaalden termijn ingeleverd, verjaard en nietig zijn. Burgemeester en Wethouders voornoemd Alkmaar, A. Maclaine Pont. 23 Mei 1893. De Secretaris, VI. Er zijn in de wereld van die machtspreukenwier verderfelijke invloed met geen mogelijkheid is na te gaan. De een spreekt ze den ander gedachtenloos na en kan er zeker van zijn dat hij op dit punt niet zal worden aangevallen. Een dier spreuken is: Doe wel en zie niet om. Ont staan in een gevalwaar het werkelijk beter was liefdadigheid te oefenen zonder zich van de gevolgen rekenschap te geven, heeft die spreekwijze een ontzaglijke bekendheid verworven en is zij van algemeene toepassing geworden op alle voorvallen waarbij de rijker bedeelde zijn minder begunstigden evenmensch met eene gave tegemoet komt. Heilloos zijn do gevolgen geweest. Had men hier te lande bij alle weldaden maar degelijk om gezien, dan zou er zeker heelwat meer armoede duurzaam uit den weg geruimd zijn dan thans het geval is. Laat ons eerlijk zjjn en erkennen, dat de aanzienlijke sommen die de Nederlanders op het altaar der liefda digheid hebben geofferdzeer weinig blijvende vrucht hebben voortgebracht. De een gedwongende ander vrijwilligmaar bijna alle vermogenden hebben in de laatste jaren hunne beurzen ontsloten tot leniging van het toenemende gebrek. Zij hebben gegeven, doch slechts weinigen onder hen hebben zich afgevraagd of hunne gave besteed werd op eene wijze, waardoor de kern van het kwaad werd aangetast. Toch is zulk eene liefdadigheid de eenige ware. De arme, aan wien men een som ten koste legt om hem na eenige weken weder even berooid terug te vinden heeft aan een dergelijk weldoen feitelijk bitter weinig. Hj behoorde gebracht te worden in een toestand, waarin hij niet andermaal bij goedgeefsche menschen behoefde aan te kloppen. Een roman, naar het Engelsch, van Edna Lyall. 74) o Het paard steigerde en sloeg. Kreten en vloeken weer klonken. Zij zagen den vorm van een ander paard dat in een rechten hoek met het hunne stond en ook stei gerde waarbij de boom van het rijtuig in het hunne drong en Cecil in het gelaat zou hebben gestooten als Fritliiof hem niet met al zijne kracht op zijde had ge drongen. Toen werd het paard plotseling achteruit ge trokken hun rijtuig werd gestooten en geslingerd en viel eindelijk op zijde. Cecil's hart klopte onstuimig, zij werd doodsbleek, maar in het vreeselijk oogenblik van vallen was het haar eene geruststelling toen Frithiof zijn arm om haar heen sloeg en haar vasthieldtoen verloor zij een oogenblik het be wustzijn, zoo hevig kwam zij neder. Beide rijtuigen waren omgevallen en lagen hopeloos in elkander verwardde paarden schenen nog op de been te zijnte oordeelen naar het slaan hunner hoeven op de steenen. Het gevaar werd vergroot door de mistdie het onmogelijk maakte te zien waar die hoeven eigenlijk waren. «Hebt gij u bezeerd?" vroeg Frithiof bezorgd. «Neen", zeide Cecil, naar adem hijgende. »Hoe komen wij hier van daan Niet zonder moeite richtte hij zich op en voordat zij tijd hadaan het gevaar te denken, had hij haar in zijne armen genomen en droeg hij haar buiten het gevaar. Als zij niet zoo geheel in hem had vertrouwdzon het voor haar een vreeselijk oogenblik zijn geweest; ook nu werd zij duizeligtoen zij werd opgelicht en de paardehoeven in hare onmiddellijke nabijheid hoorde en voeldedat Frithiof voorzichtig in de tastbare duisternis stapte en een weinig wankelde onder haar gewicht. Wilt gij mij niet neerzetten? Ik ben u te zwaar," zeide zij maar terwijl zij nog sprak voelde zij hem lachen. «Ik zou u mijlen ver kunnen dragen, nu wij behoudeD uit de schipbreuk zijn", zeide hij. »Hier is een paal en gelukkig ook de stoep van een huis. Zullen wij de men schen opbellen en vragen u in huis te nemen terwijl ik naar het rijtuig ga zien «Neen, neen, het is te laat; ik zal hier wachten. Wees voorzichtigdat gij geen ongeluk krijgt." Zal dit schoone doel bereikt wordendan is in de alleerste plaats samenwerking van alle liefdadige genoot' schappen in één gemeente noodzakelijk. Niet ieder op zichzelf moet den behoeftige bedeelen, al was bet alleen omdat op deze wijze de brutaalste het meeste geld in handen krijgt en daardoor bnlp moet worden ontbonden aan anderen, die beschroomder optreden. Wellicht geen stad in Nederland zou meer bewijzen voor die stelling kunnen leveren dan Amsterdam De reeks van liefdadige instellingen is daar buitengewoon groot. Het gevolg daarvan isdat er gezinnen zijn aan wie van vijf of meer kanten hulp toevloeit steeds echter hulp in geld kleeding of brandstoffen die ver nieuwd worden als het ontvangene is uitgeput. Ja wat nog sterker is er zijn hier liefdadigheidsverenigingen waartusschen zekere animositeit bestaat. Zoo is het b.v. nog op den Hemelvaartsdag voorgekomen, dat oen zekere onderneming weigerdeeen busje van «Liefdadigheid naar Vermogen" in haar gebouw te plaatsen, omdat de grootste aandeelhouder bekend stond als een vurig voor stander van een andere weldadige instelling. Ook de oprichtiug van de «Toevlucht voor Onbehuis den" doet levendig denken aan concurreeren met de door bet Leger des Heils geopende toevluchten, die voor velen een ware weldaad zijn. Men vraagt zich af, waarom de heeren Tindal c.s. niet liever hunne duizenden guldens aan het Leger hebben geschonken dan een duur gebouw te koopen en dit op dezelfde wijze in to richten als de shelters der Amsterdamscho Salvation Army. Aan deze laatste inrichtingen ligt althans de gezonde gedachte ten grondslag, dat iemand, die gevoed en onder dak gebracht wordteen aequivalent in arbeid moet teruggeven, 't Is echter zeer moeilijk, dergeljken arbeid te vinden. Het bakken en laten rondventen van brand hout schijnt het voornaamste middel te zijn voor het converteeren van het genot.ene in arbeid, doch ieder zal moeten toegeven dat een dergelijk fondament voor een hecht gebouw wel wat erg zwak is. Bovendien wordt daardoor het brood gehaald uit den mond van hen, die in een houtwinkeltje nog een schraal bestaan vonden. Wat ik dan zou willen Mijn volmondig antwoord luidt: men stelle de onge- lukkigenvoor wier arbeid hier te lande geen plaats blijkt te zijn in de gelegenheid om aan geene zijde van don Oceaan hnn fortuin te beproeven. De weduwen en zijdie niet in staat zijn te werken behoude men hier en verzorge hen zoo goed mogelijk maar al de jonge mannen en vrouwen die hier maanden achtereen tever geefs hebben getracht door handenarbeid in hun onder- Hij verdween in de mist en zij kende hem genoeg om te weten dat het hem een genoegen was het rijtuig weder te helpen overeind zetten. «Ik geloof, dat ongelukken uw element zijn", zeide zij lachendtoen hij blijkbaar in opgewekte stemming bij haar terug kwam. «Ik moet lachen als ik denk hoe gek die twee rij tuigen omvielen en de paarden op hunne achterbeenen stonden," zeide hij. «Het is een wonder, dat er niet meer schade was. Wij schijnen er allen zeer goed te zijn afge komen en er is niets gebroken dan de boomen van de rij tuigen." «Laat ons te voet naar huis gaan", zeide Cecil, a Woet iemand, waar wij ergens zijn «De koetsier zegt, dat dit Batersea Bridge is, een heel eind van Rowan Tree Housemaar als gij niet al te vermoeid zjt, zal het zeker beter wezen, niet op een ander rijtuig te wachten." Zij gingen op weg en bereikten zeer langzaam Brixton eerst na middernacht kwamen zij thuis. Aan de deur wilde Frithiof adscheid nemeu en voor het eerst na het ongeval dacht Cecil weder aan zijn verdrietzij hadden over allerlei andere dingen gesprokenmaar nu schoot het haar weder te binnen met een plotselinge pijn die te zwaarder was te dragen omdat het laatste half uur zoo gelukkig was geweest. «Gij gaat toch niet weg zonder even te rusten en iets te gebruiken zeide zij. «Gij zijt wol goed", hernam hij, «maar ik kan niet binnen komen." «Maar ik zal zoo ongerust over u zijn als gij den langen weg teruggaat zonder iets te hebben gegeten kom binnen al is het alleen om mij genoegen te doen." Er was iets in haar toondat hem trofen op dat oogenblik deed de heer Boniface zelf de deur open. «Cecilriep hij, wij maakten ons al ongerust over u." «Frithiof heeft mij t'huis gebracht, omdat het zoo mistte", zeide zij. «En ons rijtuig is omgevallen te Batter- sea, zoodat wj van daar hebben moeten loopen. Vraag Frithiof, of hij binnen komt, vader; wij zjjn vreeselijk koud en hongerig en toch wil hij dadelijk naar hnis gaan." «Dat zal niet gebeuren", zeide de heer Bonifaco. «Kom binnen! kom binnen! Ik heb nooit zulk een mist gezien." Zoo was Frithiof dan weder in het oude huis, dat hem altijd zoo vriendelijk had opgenomenen voor het eerst na de ongelukkige geschiedenis drukte hij de hand van mevrouw Boniface zij was de vriendelijkheid zelve, maar toch was de ontmoeting pijnlijk en Frithiof wensehte, dat hij weer op de mistige straat was. Cecil scheen te weten, wat hij gevoelde, want zij sprak veel en vrooljk als om hond te voorzien stelle men in staatmet behoorlijke middelen toegerust, zich elders een toekomst te scheppen. Met behoorlijke middelen toegerust ziedaar het geheim, waarvan voor een groot deel het welslagen van landverhuizers afhangt. Men leze de onpartijdige ver slagen der lotgevallen van hendie in den vreemde grooter ellende zijn deelachtig geworden dan zij hier te lande ooit aanschouwden en men zal zien dat het struikelblok in de meeste gevallen daarin was te vinden, dat men geen geld had om de moeilijkheden der eerste vestiging te boven te komen en men door alles aan te pakken, wat zich voordeed, lager en lager daalde. Wie den voet op vroemden bodem zet zonder in de noodza kelijkheid te zijn reeds den eersten dag door werken in zijne mondbehoeften te voorzien wordt niet het slacht offer van hen, die eens anders nood ten hnnnen voordeele aan wenden. Omdat ik zoo innig overtuigd bendat eene goed georganiseerde emigratie het beste middel is tot bestrij ding der toenemende armoede, beeft 't mij bijzonder veel genoegen gedaan dat eindelijk ook eens te Amsterdam een kolonisatie-plan op het getouw is gezetwaaraan binnen korten tijd een begin van uitvoering zal gegeven worden. De Nieuwe Rotterdamsche Courant heeft daaromtrent het volgende medegedeeld «Een der drie ontwerpers vertrekt tegen het einde der maand Juni a.s. naar het Westen der Yereenigde Staten om daar waarschijnlijk in den staat Washington, geschikten bosehgrond voor de kolonisten aan te koopen. Da hier bedoelde streek, tusschen de zee en de Casca des Mountains gelegen is bekend om baar gunstig kli maat men kent daar slechts weinig verschil tusschen zomer- en wintertemperatuur, terwijl in de laatste jaren de gemiddelde sneeuwval niet meer dan 1 decimeter is geweest. De bedoeling is dus niet gecultiveerden grond, maar boschland te koopen en wel alleen indien men tegelij kertijd contracten kan sluiten met afnemers van het hout. In de maand Februari 1894 zullen dan 180 personen, liefst uit gezinnen bestaande, in de gelegenheid worden gesteld daarheen te vertrekken, en wel onder de volgende voorwaardenIeder hoofd van een gezin wordt in het bezit gesteld van 40 acres bosehgrond voor den prijs van 1500 welke som echter eerst in vier jaren tijds door hem betaald behoeft te wordenverder verzekeren de ondernemers hem een half jaar levensonderhoud en ver schaffen hem vrijen overtocht, gereedschap, eene koe en een varken. het gevoeldat er iets haperde hetgeen hem drukte weg te nemen. «Wij zijn u inderdaad zeer dankbaar", zeide mevrouw Boniface toen zij het verhaal van het avontuur en van Cecil's redding had gehoord. «Ik weet niet, wat Cecil had moeten beginnen zonder u. Roy heeft hoofdpijn, hij is vroeg t'huis gekomen en ligt nu te bed. Maar kom toch bin nen en warm u. Ik weet niet, waarom wij allen hier in het portaal blijden staan." Zij ging hen voor naar de huiskamer en Cecil uitte een kreet van verbazingwant bij den haard stond een klein persoontje in een roode nachtjurk, zoodat het op een houten Noach uit een speelgoed-ark leek. «Wat, Lance," riep zij »gj nog op zoo laat in den nacht Het kind vloog naar haar toe en sloeg zjne armen om haar hals. «Ik kon het waarljk niet helpen ik moest schreien," zeide hij, «want ik kon de tranen niet uit mijne oogen houden." «Hij is zoo even wakker geworden," zeide mevrouw Boniface, «en toen hj zag dat uw bed ledig was, dacht hj, dat n iets vreeselijks was overkomen. De meid sliep al en ik heb hem maar mede naar beneden genomen, want bj was zoo koud en angstig." Intussehen had Lance Cecil los gelaten en had zich aan Frithiof vastgeklemd. «Gwen en ik zijn ziek geweest," zeide hij met zelfvol doening, «en ik ben een geheelen duim gegroeid sedert gj het laatst hier zjt geweest. Mjn keel doet mj ook geen pjn meer." De gelukkige onbevangenheid van het kind miste hare uitwerking op Frithiof niet de ongelukkige banknoot zweefde hem niet voor oogen, toen hj met Lance op zjn knie zat, en hj gebruikte zonder moeite het avondeten dat hj had gevreesd, niet door zijn keel te kunnen kr j- gen. Lance, die ouden vrienden getrouw was, wilde hem niet verlaten en at een beschuitje en dronk een kopje melk en vulde met zjn kinderijk gesnap iedere pauze in het algomeen gesprek. «Wilt gij van nacht niet hier bijven vroeg mevrouw Boniface. «Ik vind het akelig dat gj zulk een groot eind door de mist moet loopen." «Gj zjt zeer vriendeljk," zeide hij, «maar Sigrid zou ongerust zjn als ik niet t'huis kwam." Hj gaf Lance een kns, zette hem op den grond en rees op om te gaan. Cecil's dank en warme handdruk deden hem goed en h j wandelde opgeruimder na zjn bezoek in Rowan Tree Honse, naar huis. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1893 | | pagina 1