Buitenland.
vlaggen, benevens een twaalftal zilveren kandelabers bedek
ken en omgeven de prachtige «Catafalque" waarop de lijk
kist staat, rondom de kerk zijn alle straten afgezet, docb in
het midden loopt bet publiek, en op de trottoirs staat
men op stoelen, banken en laddersde trappen en treden
der Madeleine leveren ook een fraai schouwspel, links
niets als officieren, en rechts niets als heeren in zwarte
rokken en witte dassen. In de rue Royale staan draag
baren vol met kransen en evenzoo twee wagens met
«couronnes" beladen. Straks tegen elf uur zal het lijk
vertrekken naar de Invalides waar de lijkdienst en de
ter aardebestelling plaats hebben men zal gaan van de
Madeleine, door de rue Royale, over Place de la Concorde,
door de Avenue des Champs ElyséesAvenue d'Antin
over de brug des InvalidesOrsay-Kade en Esplanade
des Invalides. Alle ministers benevens de officieren van
den generalen staf der ministeriën van Oorlog en Marine
nemen aan don stoet deel, verder de vertegenwoordigers
van Senaat en Kamer, de afgezanten der vreemde mogend
heden enz. enz. Op order van den russisehen keizer ver
gezellen ook de russische gasten het lijk van den grooteu
Maarschalk. De kransen zijn prachtig, die van het russische
eskader is de grootste van alle, en heeft niet minder dan
tien meter middellijn, dus een ring van meer dan dertig
meter. Zij is in een woord gezegd prachtig en bestaat
uit guirlandes van rozen, chrysanthèmesorchideën,
laurieren en palmen, en is omrold door een wit-blauw
lint, zijnde de kleuren der russische marine. Wijzen wij
ook op de couronne van het fransche leger, hebbende
2'/2 meter middellijn, op die van de Vereeniging der
Fransche Vrouwen van Koningin Victoriavan de offi
cieren van Noorwegen, van Elzas-Lotharingen, van het
Roode Kruis, van de stad Magenta, van koning Humberto
van Italië, van den keizer van Duitschland enz. enz. enz.
En thans is het bijna half twaalf, binnen in de kerk
zijn de redevoeringen gehouden, wij bevinden ons Place de la
Concorde, als steeds hebben wij eene veilige plaats ge
vonden, door tot het laatste oogonblik te wachten vóór
wij die plaats innamen. Bij znlke gelegenheden is na
tuurlijk het gemakkelijkst te staan aan een venster of
op een balcon, doch wil men goed alles zien, dat isniet
alleen het ware schouwspel, maar tevens het publiek het
welk steeds zooveel geeft op te merken dan moet men
tot het laatste oogenblik op straat blijven. Daar klin
ken dan tegen half twaalf één en twintig kanon
schoten, de stoet zet zich in beweging. Voorop rijdende
kurassiersdaarop volgen de Gardes republicaines te
paard, vervolgens generaal Saussier met zijn état-major,
en dadelijk daarop weder Gardes républicaines. Het ge
drang is op sommige punten vreeselijk, en wij verwachten
straks te vernemen dat verscheidene ongevallen zijn te be
treuren. Thans volgen de muziek van het le regiment der
Genie, welke den treurmarsch van Chopin speelt wij
staan veilig doch te bekneld om alles op te teekenen, dus
stippen wij uit het geheugen aan genieregimenten, de
muziek van de garde républicainetwee wagens vol
kransen, de afgevaardigden en de kransen der vreemdo
mogendheden, de lijkwagen, getrokken door zes paarden,
versierd met driekleurige vaandels en op de kist een
zwart laken met zilveren sterren. Naast de lijkwagen
generaal Loizillon, minister van oorlog, generaal Février,
groot-kanselier van het legioen van eeradmiraal Rieu-
nierminister van marine en nog eenige andere hoogge
plaatste heeren. Vlak achter den lijkwagen loopen vier
onderofficieren, die elk een kussen dragen, waarop al de
ordeteekenen en medaljes van den overleden Maarschalk
gespeld zijn. Brengen wij in herinnering dat Mac-Mahon
begiftigd was met achttien buitenlandsche orden waar
onder die van Nederland: den Nederlandschen Leeuw,
van Spanje: het Gulden Vlies, van Rusland: de heilige
Andréas enz. enz. Intusschen is de stoet ons nog niet
voorbij, nog wijzen wij op het paard van den overledene,
op de afgevaardigden van alle regimentenwaarin Mac-
Mahon heeft gediend, op generaal Borius, den vertegen
woordiger van president Carnot, op een aantal groote
persoonlijkhedenvertegenwoordigers van SenaatKa
mer, Raad van Parijs, de burgemeesters, leden der recht
banken enz. enz., op de leden van het russische eskader,
thans de gasten van Parijs, op de geestelijkheid en ein
delijk op een groot aantal vereenigingen. Hoe velen dus
achter het lijk liepen, weten wij thans nog niet te bepa-
als hetgeen vermoedelijk geschieden zou schromolijk over
dreven werd, vlogen als een loopend vuurtje door de stad
en brachten de gemoederen in twijfel en onrust.
De raadszitting had den volgenden morgen werkelijk
plaats. Er vielen harde woorden over de Regensteiners
en ook een paar zijdelingsche hatelijkheden aan het adres
van de abdis, wegens haar openlijk partijkiezen voor den
graaf tegen de stad, bleven niet uit. Doch dat moest nu
maar vergeven en vergeten en met de abdis zonder uit
stel gemeene zaak gemaakt worden, ten einde belangrijke
voordeelen en privilegiën voor de -stad te verwerven.
Hoe ook eenigen der oudste raadsheeren de grijze hoofden
schudden en waarschuwend hunne stem verhieven tegen
zulk een stout en vermetel bestaan, zij konden niet ver
hinderen, dat het besluit om zich van den beschermheer
los te maken, doorgedreven werd. Zij hadden lang genoeg
den nek gekromd, heette het: Quedlinburg was geen
lijfeigen dorp, maar veeleer eene stad, die sedert de dagen
van koning Hendrik hoog in aanzien stond, die meer en
meer aangroeide in aanzien en machteene stadwier
rijkdom steeds grooter werd, die eene eigen munt had en
tol- en marktreehten hief naar goedvinden. Hier hadden
keizers gewoond en rijksdagen gehouden, de Henderiks,
de Otto's, Barbarossa en Filips von Schwaben en nu zou
den zij zich door dien roofridder laten ringelooren en
brandschatten? Nooit, in de eeuwigheid nietl Dat moest
en zou een einde nemen. Zij behoefden voor hunne na
buur, Halberstad, in geen enkel opzicht onder te doen
en die gevoelde zich gelukkig en tevreden onder den
kromstaf van den goeden, verstandigen bisschop. Ook de
stad Aschersleben haalden zij als voorbeeld aan, die eerst
korten tijd geleden, weliswaar bij ovorrompeling, bisschop
pelijk geworden was, maar ook onmiddelijk met belangrijke
privilegiën door haren nieuwen heer bevoorrecht was
geworden. Gaarne wilde zij, zoover met hunne stedelijke
vrijheid overeen te brengen was, mevrouw de abdis trouw
en onderdanig blijven, zooals zij dat eens hadden bezwo
ren, maar van het beechermheerschap van graaf Albrecht
von Regenstein wilden zij eens voor altijd niets meer
weten.
len, en wat het publiek aangaat dat van alle kanten van
Parijs en zelfs van uit de provinciën is toegestroomd,
dit schatten wij op honderdduizenden. Het is ons bepaald
onmogelijk den stoet te volgen tot aan de Invalides, de
menschenmassa is te groot, velen raken onder den voet, en
wij kunnen het niet bepaald bevestigendoch men
spreekt van vrouwendie flauw vielenmannen en
kinderen, die onder den voet raakten. Overigens is voor
de handhaving der goede orde op voorbeeldige wijze ge
zorgd, den geheelen weg langs zijn troepen en agenten
geschaard, die de menigte tegenhouden.
Wat de russische feesten betreftdaaraan wijden wij
onzen volgenden brief, het programma der feestelijkheden
heeft men gewijzigdom reden Mac-Mahon heden werd
begraven zoodat gisteren en heden geen feest werd ge
vierd. Wij moeten nog spreken over den fakkeloptocht
over het bezoek aan de stad op vrijdag j.l. en morgen
wacht ons Carrousel op het Champs de Mars, Waterfeest
op de Seine, venetiaansche verlichting, illuminatie, vuur
werk enz. De Russen hebben door deze begrafenis twee
dagen rust gehad, men gunt hun dat wel na al die diners,
bals en toejuichingen. J. M. T.
BEIiOIE. Kapitein Félix, die beschuldigd was van
diefstal in eeu badkoets te Ostende en door den krijgs
raad tot soldaat teruggebracht was, is in hooger beroep
door het militair gerechtshof te Brussel vrijgesproken.
IEïII.AAII, Den 21 werden in het graafschap
Donegal 25 pachtersdie sedert jaren geen pacht be
taald hadden, o. a. enkelen, niet in 35 jaren met hunne
gezinnen uit hunne woningen gezet. De meesten boden
een hardnekkigen tegenstand de woningeneigenlijk
ellendige hokken werden na de uitzetting onmiddellijk
gesloopt.
John Redmond de leider der Parnellistische partij
heeft den 23 des avonds te Cork eene redevoering ge
houden. Hij waarschuwde de regeeringdatals de
kwestie van de wegens wanbetaling uitgezette iersche
pachters niet nog dezen herfst en het Home Rule-vraag-
stuk in 1894 geregeld wordt, zijne partij niet langer
haren steun zou verleenen, maar bij de eerste gelegenheid
de beste tegen de regeering zou stemmen.
FRANTMBIJH. Den 24 des avonds werdtot be
sluit der feestelijkheden, een gala-voorstelling in de Opera
gegeven. Admiraal Avellan bleef in de loge van Carnot;
hij en de president gaven herhaaldelijk het sein tot toe
juichingen met name na het 5e bedrijf van Faust. De
divertissement russe was het merkwaardigste nummer
van het programmaalle deelnemers in russische klee
derdracht, trokken in optocht over het tooneel. Ook de
fransche en russische zeelieden, die hand aan hand op
traden hadden veel succes.
Het russische volkslied, gezongen door koorzangers in
de kleeding ten tijde van Iwan den vreeselijke, werd
levendig toegejuicht; onder het zingen van het volkslied
werd achter de schermen een kanonschot gelost. Te ge
lijkertijd verhief zich op het tooneel het beeld des Vredes,
met een palmtak in de hand, hetgeen een geestdriftig
gejuich uitlokte. De russische officieren juichten staande
de Marseillaise toe,, en vervolgens riep admiraal Avellan
met een donderende stem «Leve Frankrijk waardoor
de geestdrift ten top steeg.
In de pauze begaven de admiraal en zijne officieren
zich naar den foyer, waar zij zeer gevierd werden door
de dames van het corps de ballet.
Te 12.40 verlieten zij de Opera om zich naar het sta
tion te begeven. Een ontzaglijke menigte juichte hen tot
afscheid toe herhaalde malen klonk vol geestdrift de kreet
»Love Frankrijk! Leve Rusland!" Op de groote boule
vards, waarlangs zij reden, moest de politie ruimte maken.
Den 25 des morgens te 10 uren kwamen de russische
officieren te Lyon aan en werden met buitengewone
geestdrift ontvangen.
In antwoord op een toost zeide admiraal Avellan, dat
Lyon in Rusland wordt beschouwd als de grootste nijver-
heidsstad. Hij dronk op de gezondheid van het gemeen
tebestuur, al de inwoners van Lyon en president Carnot.
Deze toost werd met oen uitbundig gejuich begroet.
Zoo spraken en pochten de kooplieden en aanzienlijken
op de banken der raadszaalwaarbij zij met een schuin
oog naar de Lauenburcht tuurden, want allen wenschten
van harte, dat de s'ad nog eens het voorrecht te beurt
mocht vallen eene burcht in eigendom of in leen te bezitten.
Gelukkig had de burgemeester inzicht en invloed ge
noeg, om de opgewonden vergadering van het nemen van
overijlde besluiten en het doen van onberaden stappen
terug te houden. Hij bracht de heethoofden in de verga
dering onder het oog, dat de Lauenburcht het eigendom
van het sticht was en dat men die derhalve niet kon
bestormen en bezetten, dan met verlof en medeweten der
leenvrouwezonder zich aan hetzelfde onrecht schuldig
te maken als waardoor de graaf von Regenstein zich aller
haat had op den hals gehaald.
Daarop werd het verstandige besluit genomen om de
abdis verlof te vragen tot bestorming van do Lauonbnrcht,
den bisschop van Halberstadt om ondersteuning in geld,
voetvolk en ruiters te verzoeken, in dien tusschentijd naar
verschillende zijden naar stedelijke en ridderlijke bond-
genooten om te zien en eerst dan, als dit alles geschikt
en geregeld zou zijn, graaf Albrecht den handschoen toe
te werpen.
Daarna werd de zitting gesloten, die weliswaar geheim
was geweest, doch waarvan men het doel en de strekking
opzettelijk onder de burgerij bekend maakte.
De geheele stad geraakte daardoor in opgewondenheid
de vredelievenden onder de burgers verschrikten, de moe
digen, de eerzuchtigeu, met vrijheid en vooruitgang dwee
penden jubelden en juichten en hadden 't allerliefst dadelijk
naar speer en strijdkolf gegrepen om de Lauenburcht aan
te vallen. Den roofridder eens eene poets te bakken, zich
aan den roofridder te wreken over al het onrecht, hun
door hem aangedaanover ieder geroofd stuk vee voor
iedere boete, hun opgelegd en voor de ijzeren strengheid,
waarmede zij sedert jaren door hem waren behandeld
was hun aller wensch en vurige begeerte. De naam van
den roofridder klonk door de straten met een leedvermaak,
als hadden zij den gehaten en verfooiden vijand reeds ge
hangen, nog vóór zij hem in handen hadden.
Na het feestmaal woonden de officieren een Venetiaansch
feest bij, en daarna een gala-partij, die door de pers ge
organiseerd was in den grooten schouwburg en waar
van de opbrengst komt ten bate van de betrekkingen
der zeelieden, die bij de ramp der Russalka zijn omge
komen. Overal werden de russische gasten uitbundig
toegejuicht.
ITALIË. De oud-minister Di Rudini, de leider der
oppositie, bestrijdt in een aan zijn kiezers gericht schrij
ven ten sterkste de militaire staatkunde zoowel als de
verhooging der successierechten, de invoering eener pro
gressieve belasting en het betalen der douane-rechten in
goud. Hij verklaart, dat het onmogelijk is den toestand
der geldmiddelen in het reine te brengen, als men niet
terugkeert tot het programma, dat een einde moest maken
aan de staatsschuld en als men niet tracht gelijktijdig
bezuinigingen en eene vermeerdering der ontvangsten tot
stand te brengen. Hij acht beperking van eenige uit
gaven, zooals die voor het leger, en vermindering van
het aantal geëmployeerden onvermijdelijk. Het evenwicht
in de begrooting moet gegrond zijn op verbetering in
den stand van de schatkist en den muntomloopde
schatkistbiljetten moeten geleidelijk geconsolideerd, en de
wet op den muntomloop moet herzien worden. Men zou
het verwijt kunnen laten hooren dat Italië eene mili
taire organisatie gehandhaafd had die bij gebrek aan
middelen langzamerhand schipbreuk lijdt. Indien men
den moed mist, om heil te. zoeken bij eene oplossing, die
de logica aangeeft, zou men gedwongen kunnen worden
de toevlucht te nemen tot territoriale werving of ver
mindering van den diensttijd, hetgeen het innerlijk ge
halte van het leger in gevaar zou brengon. Het is on
mogelijk het leger te redden als men de begrooting niet
redt. De bondgenootschappen, die den vrede verzekeren,
zijn een onschatbare weldaad.
Omtrent de voorvallen te Aigues-Mortes merkte hij op,
dat het land onvoldaan was over de aan de zaak gegeven
oplossing, en dat de minister van binnenl. zaken in deze
de grootste verantwoordelijkheid draagt.
TURKIJE. Sedert het eerste cholerageval in Kon-
stantinopel zijn 349 personen aangetast en 208 overleden.
AEREEAKC}»I<! STATEA. Tot den 21 was de
tentoonstelling te Chicago bezocht door ruim 19.500.000
betalende bezoekers.
Bij de gemelde spoorwegramp bij Buttle Creek (Michi
gan) zijn 26 reizigers omgekomen, waarvan de meesten
levend verbrand, en 52 zeer ernstig gewond. In het
derde rijtuig had een kachel gestaan, waardoor brand
ontstaan was, toen het tweede rijtuig daarin gedreven was.
De democratische senaatsleden, die de vrije aanmunting
van het zilver voorstaan, hebben aangekondigd, dat zij de
stemming over de afschaffing der Sherman-wet niet meer
zullen verhinderen. De stemming zal dus waarschijnlijk
binnen een week beginnen.
Opgraving eener stad In Tunis.
In de nabijheid van den berg Djebel Korra in Tunis be
vond zich in den tijd der romeinsche keizers de groote en
rijke stad Thucca, bekend om den schoonen tempel van
Saturnus en een fraaien schouwburg. Deze in den loop
der tijden bedolven stad wordt nu opgegraven en de tot
heden gedane ontdekkingen doen verwachten dat hare
ruïnen die van Pompeji naar de kroon zullen steken.
In 1891 werd onder leiding van dr. Carton de eerste
spade in den grond gestoken, doch weldra moest het werk
wegens geldgebrek gestaakt worden en eerst een jaar later,
toen de fransche regeering en vele wetenschappelijke ge
nootschappen dien heer voldoende steunden, kon de arbeid
hei vat worden.
De schouwburg kwam het eerst vrij. Evenals bij de
meeste romeinsche schouwburgen zijn ook hier de zit
plaatsen in den rotswand uitgehouwen. De fraaiste ver
sieringen en de schoonste onderdeelen zijn geschonden
doch de lagenog geheel gave muur, die het tooneel
van de plaats van het koor scheidtverraadt de kunst
vaardigheid der handdie den beitel hier hanteerde. De
reliefs, welke dien muur versieren, zooals bladen en andere
afbeeldingen aan het plantenrijk ontleend zijn buiten-
Den volgenden morgen beraadslaagden de gilden en
kwamen overeen, dat zij den raad van wapens en krijgs-
benoodigdheden zouden voorzien, goed en bloed der gilde-
broeders te hunner beschikking zouden stellen en hen
zouden opwekken tot onmiddeljjke opening der vijande
lijkheden.
Dat hadden de edele wijze mannen op het raadhuis
juist gewild. Onder de gegeven omstandigheden, gedron
gen door den algemeen geuiten wil der burgerij, konden
zij nu naar de abdis gaanhaar de algemeen begeerde
vredebreuk met den graaf von Regenstein aankondigen
en hare toestemming vragen tot de inneming van de
Lauenburcht. Dat zij ook de gevangene kloosterlinge
gravin Oda von Falkenstein, uit de onneembare rotsvesting
zouden moeten halen en bij de abdis op het slot in vei
ligheid brengen, hadden de vertrouwden van den stichts-
hoofdman hun voorzichtigheidshalve voorloopig nog maar
verzwegen.
De heer Willekin von Herrkestorf liet zich gedurende
die twee dagen niet op het slot zien maar de priores
Kunigunde von Woldenberg wist hoe ze er aan kwam
begreep niemand en vertelde zij ook niet in bijzonder
heden mede te deelen wat er in de stad voorvielen
bleef daarbij geenszins in gebreke, de abdis deze gebeur
tenissen in do levendigste en stoutste kleuren te schilderen.
Laatstgenoemde had aanvankelijk geweigerd eene harer
dignitarissen te ontvangen, doch de priores had zich met
eene volharding, eene betere zaak waardig, niet door de
herhaalde afwijzing laten afschrikken met het gevolg
dat het haar eindelijk gelukte tot het heilige der heiligen
door te dringen, zooals zij voorwendde om de abdis in
hare netelige positie met troost en raad ter zijde te staan,
in werkelijkheid echter om te zién hoe bare meesteres
gestemd was en en dat was wel haar hoofddoel
om haar tegen den graaf, die 't gewaagd had haar, de
priores, te beleedigen en te bespotten, op te zetten.
Jutta doorleefde meer dan een zwak oogenblik, waarin
hare woede tegen Albrecht in eene droevige zwaarmoe
digheid, ja in eene nu en dan met onweerstaanbare kracht
opkomend verlangen naar hem dreigde te ontaarden. Dat
