DE ROOFRIDDER
No. 11.
Zes en TVegentigste Jaargang.
1894.
Y 11 IJ DAG
2<> JANUARI.
Stads-horloge maker.
Kadaster.
Fabrieken.
PARIJSCHE BRIEVEN.
FEUILLETON.
Hl.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
S maanden voor Alkmaar f O,SO; franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers ©,O0.
Telefoonnummer3
Prijs der gewone Advertentlën
Per regel 0,13. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Zijdie in aanmerking wenscheu te komen voor
Stads horlogemaker te ALKMAAR, in plaats van
P. E. Krijt den 20 Januari 1.1. overleden, op f 400,
jaarwedde worden verzochtzich vóór 1 Februari a.s.
bij op zegel geschreven verzoekschrift te wenden tot don
Gemeenteraad.
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR
brengt ter kennis van de ingezetenen dat de landmeter
van het kadaster, de heer C. KOOIJMAN KLOTS
voornemens is den 1 Februari a.s. een aanvang te ma
ken met het opnemen der kadastrale veranderin
gen voor het dientjaar 1895, in deze gemeente.
Alkmaar, De Burgemeester voornoemd
24 Januari 1894. A MACLAINE PONT.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
geven bij deze kennis aan het publiek, dat bij beschik
king van Heeren Gedeputeerde Staten dezer provincie
in dato 17 Januari 1894, no. 33, aan hun College en
hunne rechtverkrijgenden vergunning is verleend
tot het plaatsen van een nieuwen stoomketel in de
gemeentelijke Gasfabriek staande aan de Paardenmarkt,
wijk B no. 9.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. MACLAINE PONT.
Alkmaar, De Secretaris,
24 Januari 1894. NUHOUT VAN DER VEEN.
I)e volgende personen worden dringend uitgenoodigd
zich binnen drie dagen ter gemeente-secretarie alhier
aantemelden
Jacob Rras Jecob Denijs Nicolaas Dekker, Matthijs
Dekker, Cornelis Hoogland, Jan de Jong, Abraham Krui-
ten, Dirk Leegwater, Joannes Josephus Marie Ooijevaar,
Dirk Poelman, Wilhelmus Louis Schouw, Jacobus Johan
nes Petrus Spruijt, Willem Schipper, Willem Dirk
Nicolaas Snooij Henri Bastiaan Unterborst, Jan Ver-
kroost en Jacob Vleoschhouwer.
Parijs, 21 Januari 1894.
12 Jan. Heden brachten wij een bezoek aan de Cycle-
tentoonstelling, de eerste welke in dit artikel te Parijs
werd geopend. Het wielrijden is hier zoozeer in de
mode gekomen nit alle landen znllen dezen zomer de
beste kampioenen aan de frausche wedstrijden deelnemen
en daarom is het niet te verwonderen, dat men eindelijk
RAHAW
VAN
JULIUS WOLFF.
Naar het hoogdnitsch.
75) o
Toch was in deze moeielijke en bange nren van verne
dering en gevaar deze diep in zijn hart gewortelde liefde
zijn eenige troost, zijn alles; zij verkorfte hem de einde
loos lange aren en wierpen eenen vriendelijken zonnestraal
in zijnen ellendigen kerker. Ach, kon hij slechts bij haar
zijn, om haar te troosten Kon hij met haar vluchten,
ver, ver weg, haar moed inspreken en beschermen Hij
zon niets van haar willen vragen dan alleen, om bij en
met. haar te zijn, om met haar te keuvelen en te schertsen
nis eerlang op die eenzame rotsbank op Regenstein. Op
hare liefde mocht hij niet meer hopen, al ware hij ook
vrij geweest, maar ook zonder dat zou hij haar zijn leven
willen wijden, indien hij daarover nog te beschikken had.
Haatte zij hem evenwel, vorafschuwde zij hem, om den
wille van hetgeen hij met ziju jongeren broeder, haren
Siegfried, had gedaan, dan was hem ook aan vrijheid en
leven verder niets meer gelegen.
Vaak zwoefde ook Jutta's bekoorlijke gestalte aan zijn
geestesoog voorbij, in lange slapelooze nachten, maar zon
der inwendig verlangen naar haar; alleen met hartelijke
dankbaarheid vermocht hij aan haar te denken. Ten aanhoore
van het gansche vorstengericht had zij met open vizier
voor hem gestreden, eerlijk en opeu zijne partij gekozen,
zonder zich te bekommeren om den boosaardigen glim
lach van den bisschop en de vewonderde blikken der
overige leden der aanzienlijke vergadering, aan wie zij,
door de hartstochtelijkheid, waarmede zij hem verdedigde
®n voorsprak, duidelijk genoeg bare bijzondere neiging
Wor zijn persoon verried. Zij hoopte nog altijd op zijne
eene tentoonstelling of salon du cycle heeft gekregen
zooals Londen er elk jaar twee beeft. Wij bevinden ons
dan vlak bij den Are de Triomphe iu de Salie Wagram,
en wijzen er in don zomertuiu op de verschillende fabri
katen als die van het huis «Gladiator" met een «qua-
drnplette", dat is eeu tweewiel waarop vier personen
kunnen plaats nemen, met een „triplette" machine voor
drie personeu en eindelijk met vele tandems en bicy-
clettes. Vervolgens noemen wij do firma Rudge Cie.,
wier tweewielen vooral bekend zijn geworden door den
wiolrijder Charles Terront, die eerst daarmede een wed
strijd wou van 1000 kilometers on daarna eene reis
maakte van St. Petersburg naar Parijs. In do uitstalling
van Scellier on Manger bewonderen wij o.a. een kinder-
twoewielwaarop een kleiue jongen van even vijf jaar
108 kilometer in minder dan acht uur aflegde. Over
het geheel genomen zien wij bier zoovele voortreffelijke
machines alle van eerste fabrieken dat wij werkelijk
niet weten aan welke de voorkeur te geven, en daar wij
ze ook niet alle kuunen noemen zoo wijzen wij nog
slechts op het tweewiel vau de fabriek Phébus, waarmode
onlangs Stephane de overwinning behaalde; op de firma
Raleigh, vooral bekend geworden door den eersten wiel
rijder der wereld den Amerikaan Zimmerman op de
firma Hurtu, wier machine bereden werd door den over
winnaar Williams enz. enz. Is het reeds moeilijk eene
keuze te doen uit de verscliillendo machinesde eene
nog fraaier en voortreffelijker dan de andere nog
moeilijker schijnt ons het een bepaald oordeel te vellen
over de bijzondere banden in caoutchoucgenaamd
„pneumatiques", waaronder do «Iuexplosible", do «Nivet"
en vooral de «Clincher", welke laatste zelfs dient voor
een rijtuig waarin vier personen kunnen plaats nemen
ja men beweertdat in Engeland omnibussen voor tien
personen voorzien zijn van den pneumatique-Clincher.
Wij stippen hiermede af van don Salon du Cycle en
zullen nog wol eens gelegenheid hebben op het wielrijden
terug te komen.
Het Petit Jouraal organiseerde reeds éénmaal een
wedstrijd voor vélocipèdes van Parijs naar Brost en terug,
daarna een te voet van Parijs naar Belfort. Dit jaar
krijgen wij een anderen, wellicht z -er nnttigon wedstrijd,
n.l dien tusschan rij- en voertuigen, voortbewogen, hetzij
door electriciteit, door stoom, door lncht of wat dan ook,
mits niet door paarden. Op het eind dezer eeuw, welke
reeds van zooveel voornitgang getuige was, wordt het
werkelijk tijd, dat men eeu eigen rijtuig kunne bezitten
zonder te vervallen inde kosten van paarden en koet
sier, Deze wedstrijd is uitgeschreven voor den 1 -Juni van dit
jaaren reeds hebben 35 mededingersuitvinders of
eigenaars van zulke rijtnigeu, zich aangemeld ter deel
neming.
15 Jan. Heden is het de gouden dag voor de eigenaars
der huizen het is de «terme". Deze komt h!er iedere
drie maanden terug. Gelukkig ziju de huurders die den
termijn knnuen betalen doch tegenwoordig gebeurt het
maar al te vaak dat velen zich verplicht zien een uit
stel te vragen Dit was ook hot geval met de familie
Caubetbestaande uit vader moeder en eene groote
redding en had zich zeiven, vastbesloten en zonder aar
zeling, de, voor eene vrouw moeilijke, taak opgelegd, te
trachten den keizer ten gunste van haren beschermeling
te stemmen; blijkbaar hoopte zij nog op hem hij moest
't zich zeiven tot zijne droefheid bekennen. Ach, gaarne
zon bij haar hebben toegeroepen, zooals zij daar zat op
haren zetel onder de breedgetakte linde: «Bespaar u
dien moeilijken gang naar den keizer en verspil geene
woorden meer om mij al gelukt 't u ook mij te redden,
ik ben en blijf toch voor u verloren 1"
Jutta verstond de kunst om zich eene gunst te doen
toestaan. Zij had eene manier van vragen, waaraan het on
mogelijk was te woderstaan, al ware ook het mannelijk
hart, waartoe de bede was gericht, drievoudig ompaut-
serd, eu keizer Lodewijk de Beier was blind noch doof
voor smeekend opgeslagen vionwenoogen of een vlei-
enden vrouwenmond. Mocht Albrecht echter, alles in
aanmerking genomenzijne vrijheid wel aannemen nit
Jutta's handen eu haar dan afschepen met eene koude,
vormelijke dankbe.uiging voor hare toewijding en hnlp?
Terwijl hij daarover peinsde nacht on dag, was de
abdis reeds op reis naar de Wartbnrg. Daar wilde zij
hare machtige beschermster, de landgravin Mathilde van
Thüringen. om een gehoor bij haren vader, den keizer,
smeeken, teueindo zeker te zijn van eene genadige en
welwillende ontvangst. Zij vertrouwde op de bekende
grootmoedigheid vau den ridderlijken keizer, waarvan,
niet lang geledeu, een zijuer eigen gevangenen de be
wijzen had ondervonden. Den vriend zijner jeugd en lateien
tegenkoning, Frederik den Schooue van Oostenrijk, dien
de schitterende overwinning op de Amsinger heide in
zijne handen leverde, had hij immers ten slotte uit jaren
lange gevangenschap ontslagen, als broeder iu do armen
gesloten, eu tot mederegent benoemd Van deze grootheid
van hart hoopte en verwachtte Jutta thans een beslissend
keizerlijk bevel ten gnnste van den ongelukkigen, maar
fleren gevangene van de stad Quedlinburg.
Op de Wartbnrg, waar zij bij hare voormalige gebied
ster de vriendelijkste ontvangst geuoot, vernam zij, dat
de keizer op hot slot Frausnitz bij Landshut in Beieren
dochter vau drie en twintig jaardie algemeen geacht
werd in het kwartier van de rne des Martyrs, waar ze
reeds 24 jaar lang hetzelfde huis bewoonde. De vader
was voorhoen makelaar in assurantiën doch ziekte be
lette hem uit te gaan de moeder werd toen op hare
beurt «courtière" en wel in brillanton, een vak, waarin
voor jaren geleden de makelaars te Parijs rijk huu brood
haddendoch hetwelk tegenwoordig niet veel meer op
levert. Dit beroep brengt echter mede dat men op
goeden stand eu eenigszins grooten voet leeft, men moet
den schijn hebben niet arm te zijn anders durft men
den makelaar niet zooveel waarde toevertrouwen. De
jonge dame had ook eene goedeartistieke opvoeding
genoten, en gaf daarom pianolessen. Niemand in de buurt
wist, dat deze familie, in plaats vau gegoed te zijn,
integendeel in het geheim fatsoenlijke armoede, leed,
men noemt dithier «la misère dorée." De zaken gingenslap,
pianolessen eener jonge dame leveren ook niet veel op
en zoodoende was de heer Caubet in October j.l ge
noodzaakt, misschien voor de eerste maal in zijn leven
uitstel te vragen voor het betalen van zjjne huurpen
ningen. Inderdaad was de armoede nog zoo groot niet
eu niemand die het den onden man lastig maakte, maar
langzaam aan kwam de «géne", en dat is een ding waar
vele mensc'nen nog minder tegen kunnen dan tegen ware
armoede. Hoe het zijer waren schulden wel had
mevrouw Caubet een rijkeren broer, doch men weet nog
niet recht of dezo wel voldoende bijsprong en het gevolg
was, dat de geheele familie zich gisterenavond van kant
maakte. Wat zal men er veel over schrijven men
mag zjchzelven niet dooden eu vooral is het vreeselijk,
eou meisje van 23 jaar op te offeren toch heeft in de
geheele buurt het medelijden de bovenhand en zal de
begrafenis bekostigd worden door eeue collecte te ver
zamelen bij alle huizon. Nader vernemen wij nogdat
de bl oeder van madame Caubet nog vijf honderd fraucs
had gezonden doch toen was het te laatdo familie
wilde die niet meer aannemen omdat bij haar het
besluit vast stond een einde aan te maken. Zoo wij
bij dit drama s' I taan dan is het omdat het hoewel
zeldzaam tocb cht parijsch is voor de armen wordt
anders vee' gedaan, wijzen wij slechts op den heer Ruet,
eigenaar van een grooten bazar eu tevens lid van den
parijschen gemeenteraadvan wion men zegtdat hij
zelfs in zijne jeugd doodarm was en die thans iederen
winter eene som van honderddnizend francs afzondert
voor den aankoop van warmo kleederen, welke onder de
behoeftigen verdeeld worden behalve deze som gaf hij
dezer dageu weder tienduizend francs voor het aankoopen
van brandstof.
21 Jan. Tot veel geschrijf gaf dezer dagen aanleiding het
vaandel van het le regiment der oude Warde van
Keizer Napoleon 1. Dit vaandel heeft alle veldslagen van
het Groote Leger medegemaakt en werd door Napoleon
gekost toen hij te Fontainoblean voor altijd van zijne
getrouwen afscheid nam. Het werd toen bewaard door
generaal Petit, die het naliet aau zjjnen zoon, eveneens
een generaal Petit. Deze laatste is thans overleden het
vaandel is echter nog steeds in goede handen n.l. in
tijdelijk verblijf hield, en na eenige dagen vervolgde de
koene vrouw, voorziën van eene eigenhandig geschreveu
aanbeveling van de landgravin, hare moeielijke reis. Haar
gevolg bestoud uit hare leerlinge jonkvrouw Hedwig von
Hakeborn, haren hnisraaarschalk Gerhard van Ditfurt,
eenen jongen edelman van haar huis, eene kamervrouw
en zes zwaargewapende ruiterknechten, die ieder een of
twee beladen pakpaarden aan don tengel met zich voerden.
De gravin Adolheid van Hallermund had weliswaar de
abdis dringend verzocht haar op de reis te rnogon ver
gezellen, doch Jutta, die, gedurende hare afwezigheid,
het bestnur van het stift aan do proostin Knnigunde van
Woldonberg moest overlaten, had, vóór haar vertrek,
den uitdrukkelijken wensch geuit, dat hare vriendin
Adelheid de andere een weinig op de vingers zon zien
en zich verzetten zou tegen mogelijke onbesuisde of ver
keerde maatregelen van de weinig voor haren moeielijken
post geschikte proostin, tot welk doel zich hare vriendin
voor onverhoopte gevallen met eene geheime volmacht,
had voorzien. Eéne der kloosterlingen moest de abdis
evenwel als gezelschap medenemen, en daartoe koos zij
met opzet de mooie, vroolijke en niet al te prentsche
kloosterlinge Hedwig van Hakeborn, die, zooals Jutta
bij ervaring wist, or den slag van zou hebben en ook
zeker den goeden wil, om de heeren aan het keizerlijke
hof de hoofden eeu weinig op hol te brengen, en haar
op die manier het uit den weg ruimen der tallooze moeie-
lijkheden, welke haar aau het hof te wachten stonden,
zoodoende te helpen overwinnen.
Het waren geen vroolijke dagen, welke Oda sleet op
het slot, want de abdis, in wie, na de ter aarde bestel
ling van Siegfried, de jaloesie met verdubbelde kracht,
ontwaakt was, hield het arme kind onder de strengste
opzicht. Dit alles verviel van zelf
want ieder, aan wien of wie de
het klooster eenen hekel had, kon
door de hartstochtelijke proostin,
uit zuivere lief hebberij om de abdis te wederstreven en
togen te werken, met onderscheiding, zachtheid en voor
komendheid behandeld te worden, en om die reden deed
tucht en voortdurend
met Jutta's vertrek,
strenge meesteres in
er vast op rekenen,
