DE ROOFRIDDER."
OPROEPING.
No. 23.
Zes en Negentigste «jaargang.
1894.
VRIJDAG
23 FEBRUARI.
PARIJSCHE BRIEVEN.
FEUILLETON.
87)
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,8©franco door het
•geheele rijk j 1,
De 3 nummers f O,©6.
Telefoonnummer: 3.
Prfls der gewone Ad ver tent len:
Per regel ©,16. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
De volgende personen worden verzocht, zich ten spoe
digste ter gemeente-secretarie (afd. bevolking) aan te
melden
Elisabeth Maria Meines, laatste woonplaats Tilburg;
Petnis Caarls, i. w. Schagen; Jantje Venema1. w.
Groningen; Abraham Romswinkel, 1. w. 's-G raven-
hage; Geertruida Catharina Filmer, 1. w. Haring
ca r s p e 1.
Koper- en hllkslagerswerkplaats.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen ter algemeene kennis:
dat. heden op de gemeente-secretarie ter visie is gelegd
het aan hen ingediend verzoek, met de bijlagen, van JO
HANNES WIJDEMAN Jr., koper- en blikslager, alhier,
om vergunning tot het oprichten van eene koper- en
blikslagerswerkp laats, zonder smidse, in het
perceel aan het Payglop wijk A, No. 8 en dat op Don
derdag, 8 Maart 1894, 's middags te twaalf uren, ten raad-
hmze gelegenheid wordt gegeven om tegen het oprichten
van die inrichting bezwaren in te dienen.
Burgemeester en Wethouders van Alkmaar,
A. MACLAINE PONT.
De Secretaris
NUHOUT VAN DER VEEN.
Alkmaar22 Februari 1894.
VU.
Parijs, 20 Februari 1894.
18 Febr. Nog steeds heeft ieder den mond vol van
de bom van Terminus, en het onderzoek in deze zaak
verspreidt meer en meer licht op de geheele organisatie
der anarchisten. Tot heden hadden wij steeds gedacht
dat, de bommenwerpers alleen staande personen waren,
die, door ellende en slechte lectuur opgehitst, niet recht
wisten wat zij deden, en daarom kwam na de veront
waardiging dikwijls het medelijden. Thans echter weten
wij, dat de anarchisten onder elkander eene sterke partij
vormen, een groot deel hunner briefwisseling is in handen
der politie en der rechtelijke macht; Emile Henry, hoe
dweepzuchtig hij ook zijn moge, en hoe weinig lust hij
aan den dag legge om zijne kameraden te verraden, is
toch nog te jong om goed te zwijgen; altijd en voortdurend
oudervraagd wordend, kan hij niet steeds zijne zenuwen
bedwingen, en misschien zal deze aanslag, hoe ongelukkig
die op zichzelf zij, toch veel voordeel afwerpen voor de
toekomst. Wij weten thans waar de jonge anarchist te
Parijs woonde en waar hij zijne bommen vervaardigde,
wel hebben zijne makkers bijtijds die helsche werktuigen
tut zijne kamer gehaald en zijne brieven verbrand, doch
de asch dier brieven is teruggevonden, en men zal trach
ten uit die verkoolde papieren te lezen wat maar eenigszins
mogelijk is. Emile Henry heeft aan den rechter van instructie
verklaard dat zijn plan is geweest de bom te werpen
KORAN
VAN
JULIUS WOLFF.
Naar het hoogduitsch.
o
Spreek niet van dood beste Albrecht", sprak zij
naiverend »het leven is zoo schoon en heerlijk aan uwe
zgde en ik heb toch al angst en zorg genoeg om u, nn
gg binnen kort weder ten strijde uit zult trekken."
'Gij zijt de vrouw vau eenen ridder eD krijgsman
'da hernam hij. «Alleen ginds op het oorlogsveld waaitde
wind, die mijn hart en gemoed versterkt, die kracht geeft
mijnen arm. Als ik naar huis rijd, naar n, mijne lieve
wouwdan is «smachtend verlangen" de naam van mijn
Paarden als ik als overwinnaar tot u terugkeer na
vijand te hobben ter neêr geworpen
A 1 s gij terugkeertriep zij nitmet eene stem
ll* hevigen angst verried. «De bisschop is een «e-
vaurlijke vijand en wie weet, of hij wel nw orgste
wjand isZeg, Albrecht, vreest gij de wraak niet van
de abdis
«Vrouwenwraak! Ha, ha, ha!" riep hij uit, met
T«achtelijk opgetrokken lip. «Eene naald tegen een goed
en scherp zwaard van eenen zwaar geharnasten ruiter!"
«Door zangers en minstreelen wordt vaak van vrou
wenwraak gezongen," fluisterde Oda als tot zich zelve
-prekend. «Albrecht, zijt. gij dan zoo zeker van de over
winning
«Nog nooit te voren was mijn leger zoo sterk en zoo
goed en flink uitgerust als thans."
m'_ocb zie ik rimpels op uw voorhoofd. O, Albrecht,
zie die vandaag niet voor 't eerst. Ach, beste man,
e om mijnentwil af van dezen oorlog, waarbij gij alles
verliezen en niets te winnen hebtZij sloeg hare
i
in het stadhuis, tijdens het bal in den nacht van Samedi-
gras, of wel in de groote Opera, doch daar hij geen rok
of costuum hadwas hem daar de toegang geweigerd.
Intnsschen moet men niet gelooven, dat de Parijzenaars
zich minder vermakenof ook slechts de minste vrees
toonen voor mogelijke ontploffingen. Gisterenavond voorbij
het Hötel de Ville komend, zagen wij dit prachtig stad
huis van boven tot onder fraai verlicht, ondanks den
vallenden regen en het bezoek aan dit tweede groote
bal was niet minder drnk dan de eerste maal. Men heeft
braaf' gedanst in de schitterend verlichte en met bloemen
versierde zalenen niemand scheen er aan mogelijke
ontploffingen te denken. Hetzelfdo zal, hopen wij, gelden
van het aanstaande feest der Mi-Caröme, waarvoor de
koningin reeds is gekozen, en al hebben vele honders van
koffiehuizen brieven met bedreigingen ontvangen welke
hnn weinig goeds op dien dag beloven, zoo belet dit niet
dat van alle kanten toebereidselen worden gemaakt om
Mi-Caróme vroolijk te vieren. De studenten, die verleden
jaar reeds met, eene mooie cavalcade door de voornaamste
straten van Parijs trokken, willen ook ditmaal niet ach
terblijven, en zullen op een grooten zegekar van wel 8
meter hoogte den «heer Carnaval" voorttrekken auderen
weder spannen zich voor den «Draak van Annam", zijnde
eene juiste nabootsing van den draak, welke de Anuamiten
bij plechtige gelegenheid doen rondwandelen. Men zegt
dat die draak alleen reeds 800 francs kost,. Nog audere
leerlingen vormen eene groep, welke allerlei maskers,
zijnde de koppen van dieren, te zien geeft. Voor het
overige znllen wij den dag van halfvasten maar afwachten
en er dan meer van vertellen. President Carnot doet
ook net alsof de anarchisten hem niet bedreigen en gaf
Donderdagavond het eerste groote jaarlijksehe bal in liet
paleis van liet Elysée. Hoewel wij daar niet persoonlijk
tegenwoordig waren zoo kunnen wij toch uit ver-
trouwbaro berichten mededeelen dat dit bal zeer
schitterend was zoowel door de fraaie zalengeheel
versierd met, zeldzame tapijten, kunstwerken, schilderijen,
planten en bloemen als door hei bezoek van al die hoog
geplaatste heeren methunred i waaronder de vreemde
gezanten en vele leden van het parlement. Zoo het de
lezeressen interesseert, voegen wij er nog bij, dat Mevrouw
Carnot een toilet droeg van wit satijn met witte kanten
en gouden borduursels, en op het hoofd een pluim van
voeren en eene aigrette van diamanten.
Men leeft echter te Parijs niet enkel voor zijn genoegen,
er wordt, ook flink gewerkt. Dit getuigt het eerste deel
van een werk zijnde het resultaat vau een onderzoek
ingesteld door den «Office du Travail" naar den juisten
toestand van den arbeid, het salaris eu den werktijd in
de verschillende takken van nijverheid. Wij bepalen ons
hier tot Parijs eu het departement der Seino, en moeten
noodzakelijk dit lijvig rapport inkorten, want alleen voor
dit departement loopt het resultaat over negentienhon
derd vereenigingen of syndicatenzijnde 700 die der
patroons en 1200 die der werklieden.
Uit dit rapport leeren wij, dat de gemiddelde werkdag
10 a 11 uren dnurtminder tijd, b.v. 8 uren, vinden
wij in de fabrieken toebehoorende aan den Staat, eo lan-
armen hartstochtelijk om zijnen hals, streelde met hare
kleine hand zijn lang blond haar en zijne door de zon
gebruinde wangen en zag hem zoo lang en innig aan
met hare vriendelijke smeekende blauwe oogen, dat 't
hem wee om het hart werd.
Er zweefde ook om zijn mond een weemoedig lachje,
toen hij haar vast en innig aan zijne borst drukte!
«Dwaas kindje", fluisterde hij haar teedor het oor.
«Weet gij wel, dat gij mij als 't ware zwaard en lans
bot en stomp maakt door mij zóó aan te zien met nwe
lieve zachte oogen Ik zal aan n denken, als er man
tegen man gestreden wordt en als ik dat doe. wil ik
den man zien, die mij overwinnen zal
«Als gij dat deedt, als gij wezenlijk aan mij dacht,
bleeft gij thuis bij mjj gaf zij snel hierop tenantwoord.
«Zon ik voor mijnen zoon, die geboren zal worden,
eenmaal de oogen moeten nederslaan, wauneer hij mij
vraagt naar het erfdeel zijner moeder vroeg hij met
weemoedigen ernst op het gelaat.
Blozend verborg Oda haar aangezicht aan zijne borst
en antwoordde niet.
Ik zal den sleutel van den burcht uwer vaderen mede
brengen, beste Oda," hernam hij, haar hoofd, met de
hand onder hare kin, opheffend. «Dien wilt gij immers
graag bezitten, is 't niet zoo
Doch zij schudde langzaam en ontkennend het hoofd. Op
eens, als kreeg zij onverwacht eene ingeving, richtte zij zich
op en vroeg, met merkbare angst in hare stem «Wondt
gij van te voren ook weder eene verkenning gaan doen?"
«Zeker liefste morgen reeds."
«En waar rijdt gij heen?"
«Daarheen, Oda". gaf hij luchtig ten antwoord, met
nitgestrekten arm de bedoelde richting aangevend; «eerst
naar Derenbutg en vandaar, zoo mogelijk, over Danstedt
naar Westerbnrg. Ik moet daar pas aangeworven krijgs
volk monsteren en naar de nienw gekochte paarden zien."
«En wien neemt gij mede
«Wel, wien anders dan mijne schaduw", riep Albrecht
lachend nit. «Maar waarom vraagt gij dat?'
Ach ik woüdat ik mee kon zuchtte zij diep
ger, b.v. 12 uren, in de voedingsmiddelen. De meeste
fabrieken laten des nachts niet werken enkele, wanneer
er groote haast is voor eene levering, die op bepaalden
tijd moet geschieden, werken dan met het half aantal
werklieden, om en om, ook des nachts door. In dat geval
worden de meerdere uren dikwijls duurder betaald dan
de gewone arbeidsuren. Het salaris verschilt nog al bij
zonder, het loopt tnsschen 2*/a en 12 francs per dag.
De meeste arbeiders, die vast. werk hebben, blijven steeds
in hun zelfde vak, daar het zeer moeilijk is van am
bacht te veranderen, hnn gemiddeld salaris is iets meer
dan 6 francs per werkdag van 10 urende vrouwen
verdienen in dienzelfden tijd zoowat de helft. De minst
betaalden zijn de «karremannen", daglooners on losse
arbeiders, zooveel als beunhazen, die van alles wat doen
het meest verdieuen de juweliers, graveurs, beeldhouwers,
smeden, wier salaris, zoo zij bijzonder ervaren zijn, zelfs tot
20 eu 25 francs per dag stijgen kan. Gemiddeld is ook de zoo
gevreesde stilstand in den arbeid in dit departement vrij
geringvoor vast volk slechts een veertien dagen per
jaarbniten de zon- en feestdagenop welke laatste
daarentegen weder dikwijls des morgens wordtge arbeid;
toch kennen wij persoonlijk wel vakken die soms plot
seling zoo hevig achteruit gaandat geheele reeksen van
mannen worden afgedankt. Dit laatste b.v. in de nijver
heid der baleinen voor corsetten welke tak sedert een
goed jaar in een moeilijken toestand verkeert dit is
echter slechts tijdelijk.
V\at den baron de Sonbegran betreft, deze is onder
borgstelling van 300 duizend francs voorloopig uit de
gevangenis ontslagen doch zijne bank, de Banqne d'
Escompte, is in staat van faillissement verklaard.
20 Febr. Tot voor weinige dagen geleden konden wij
gelooveD dat de lente hier zeer vroegtijdig zon invallen,
doch een buitengewoon koude noordoosten wind deed
het kwik in den thermometer weder onder het, vriespnnt
dalen.
Tn den tuin der Tuileriën staat de bij alle Parijzenaars
bekende kastanjeboom, bijgenaamd «Ie marronuier du 20
Mars omdat vóór of op 20 Maart deze boom elk jaar
bet eerst in bloei staat, en velen gaau iederen dag kijken
et de boom niet te laat is. Ditmaal zonder dezen ijskon-
den wind zon een andere kanstanjeboom nog veel vroe
ger in bloei hebben gestaan, men verwachtte n.l. in de
Champs Elysées jnist tegen heden 20 Februari, dat daar
een «marronnier dn 20 Février" zich zou toonen. Wij
gingen daarom nog niet naar de paardenwedrennen, doch
begaven ons gisterenavond liever naar bet Théatre des
Escholiers zijnde eene vereeniging van artisten, letter
kundigen en dilettanti, welke reeds ongeveer acht jaren
bestaat, en waarin zeer goede krachten medespelen. De
Escholiers dan gaven eenige kleine stnkjes, als eene kleine
«Revue", een parodie van Le Passant, naar Framjois
Coppée, waarin de beide jongelieden thans heeten Aca-
demia eu Zolanetto, en waarin do groote romanschrijver
/.ola het te kwaaJ heeft met defransche Académie, waarvan
hij gaarne lid wil worden. Een drama in één bedrijf, getiteld
«Eene moeder van den heer Amictoont ons eene
vrouw van slechte zeden die, oud en vervallen zijnde
neerslachtig. «Albrecht, lieve beste man, ik ben zoo
angstig't is mij zoo bang om 't hart
«Kom, kom, ik ben immers 's avonds weder bij u",
zeide hjjhaar geruststellend maar de troostdien hij
gafging hem toch ook niet van harte want hij was
zelf ook lang niet op zijn gemak. Oda's vragen en haar
zichtbare hevige angst deden hem sterker aan dan hij
merken liet en hij zich zeiven wilde bekennen.
Geheel vervuld van innige liefde voor elkander, hielden
man en vronw elkander nog eene poos zwijgend omvat,
en ieder deed zijn best om, met bezorgden blik, in de
ziel van den ander te lezen.
«Zie toch eens, vrouwtje-lief, hoe verrukkelijk mooi
de zon ondergaatzei Albrecht in vervoering. «Al
weder neemt zij afscheid van eenen heerlijken lentedag
die ook weder onherroepelijk voorbij is."
«Zij heeft dien dag toch zelf voortgebracht", ant
woordde zij met eenen matten glimlach«evenals gij
mijn geluk geschapen hebtAlbrechtwant gij zijt de
zon van mijn leven."
«En zoo zijt gij van mijn leven de vriendelijke zachte
lente, lieveling, met dit onderscheid evenwel, dat ik niet,
zooals de zon van haar, zal scheiden, om u alleen achter
te laten in nacht eu duisternis.
«Ja, wèl zoq dat nacht voor mij zijn, eenwige nacht,
Albrecht, wanneer ik u verliezen moest. «Ach, lieve
beste mar., ik zie zoo tegen het nur op, waarop gij
afscheid van mij nemen znlt, om ten stryde nit te trekken."
«Laat od8 dat nn maar dadelijk doenOda", zei
Albrecht, nadat beiden eene poos lang gezwegen hadden.
«Nn Van avond reeds?" riep zij verschrikt uit.
«Maar Albrecht, gij wilt toch morgen niet reeds uit
trekken
«Neen, lieve, dat niet", hernam hij bedaard, «maar
als wij 's avonds afscheid nemen zon ik den volgenden
ochtendvoor gjj wakker werdtstil knnnen heengaan
en ik zou n dan het droevige afscheid besparen."
«Albrecht. hoe wordt gij opeens zoo rood? Beste
man wat scheolt er aan riep Oda verschrikt en ver
baasd uit.
