ÏÏATOMD IPS.
No. 37.
Zes en Negentigste Jaargang.
1894.
WOENSDAG
28 M A A R T.
GROOTE
VOORJAARSVEEMARKT
te ALSMAAR
op Maandag 16 April 1894.
Sluiting der Willemsbrug.
WILLEMSBRUG
zal zijn gesloten.
PARIJSCHE BRIEVEN.
Feuilleton.
rrfls der gewone Advertentlën:
Roman uit het Berlijnsche leven.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,80; franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers f 0,06.
Telefoonnummer:
Per regel j O,ld. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
STOOD! H. E T E ld.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennis, dat heden op de gemeente
secretarie ter visie is gelegd het aan hen ingediend ver
zoek, met de bijlagenvan den heer W. F. Newcomen
professor in de chemie aan de Toronto-universiteit, wo
nende alhier, om vergunning tot het plaatsen van een
stoomketel van 2, hoogstens 4 atmosfeer spanning in het
te bouwen perceel aan de westzijde van de Snaarmans
laan Wijk E No. 3 en dat op Dinsdag 10 April 1894
's middags te twaalf uren, ten raadhnize gelegenheid
wordt gegeven om tegen het oprichten van die inrichting
bezwaren in te dienen.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
A. MACLAINE PONT.
Alkmaar De Secretaris
27 Maart 1894. NUHOUT VAN DER VEEN.
laBEr*" gelegenheid der groote veemarkt
1* ALKMA AR op Maandag 16 April
1894, wordt de gewone weekmarkt wederom
gehouden op de GEDEMPTE NIEÜWESLOOT en den
KONINGSWEG.
BURGEMEESTER eu WETHOUDERS van Alkmaar
brengen ter algemeene kennis dat de
wegens herstelling, van 28 Maart 1894 tot nadere
aankondiging voor het verkeer, zoo te land als te water,
Burgemeester en Wethouders voornoemd
A. MACLAINE PONT,
Alkmaar De Secretaris,
27 Maart 1894. NUHOUT VAN DER VEEN.
XI.
Parijs, 20 Maart 1894.
In een vorig schrijven spraken wij met enkele woorden
over het maken van reclame, en hadden toen het oog op
fabrikanten die dit middel aangrijpen om hnnne produc-
PAUL LINDA U.
51
-o-o
Zoo babbelend, waren zij door de wijdgeopende straat
deur naar bniteu getreden.
«Brüderstrasse, bij doctor Hall", gelastte Felix den
palfrenier, die met eeno bniging bet portier voorzichtig
sloot, op den bok klom, en in kaarsrechte houding zijne
plaats innam naast den koetsier.
»^een werkelijk'begon Leonio weder terwijl het
rijtuig op zijn elastieke wielbanden schier onhoorbaar en
in scherpen draf stadwaarts rolde »het zou allergrap
pigst wezen, den doctor in zijne klnis eens te kunnen
overrompelen. Ik voor mij zon er natuurlijk niets in
vinden evenmin als jij zelf. Maar ik weet niet of de
menschen
«Won je dan mee naar boven gaan?" vroeg Felix,
wederom ietwat verrast.
Wel als ik wistdat jij het aardig zon vinden dan
zou ik het best durven wagen", antwoordde Leonie met
baar hetooverendste glimlachjeterwijl zii hare kleine
linkerhand op de rechter van haren man legde en vingiroe-
teningen maakte... Je znlt me niet ten tweede male ver
wijten, dat ik angstvallig ben. in j o n w gezelschap.
'0, wat dat betreft ik zie er hoegenaamd niets
'ndat je met mij eenen goeden vriend afhaalt. Alleen
vrees ik dat wij dien goeden doctor eenigszins in ver
legenheid zullen brengen wanneer wij hem daar zoo
onverhoeds eu onaangemeld op het lijf komen vallen."
«Maar dat zon juist de grap wezen lachte Leonie...
•Aeen waarlijk het is een kostelijke inval van je!
"at zal die goede doctor een oogen opzetten als hij
ten bekend te doen worden. Het zijn echter niet alleen
de nijvereu onder de parijsche bevolking die hnn voordeel
doen met het slaan op den grooten trom, ook de schijn
baar meer gelukkige inenscheu, zij. die uiterlijk slechts
voor hnn genot leven, kunnen het niet stellen zonder
veel of weinig reclame. In Hollanl, vooral in kleinere
plaatsenleest men dikwijls in de courant eene adver
tentie op de derde of vierde bladzijde, waarin na eene
of andere feestelijkheid het personeel den patroon bedankt
voor den genotvollen avondmen bedankt voor de vele
blijken van belangstelling ondervonden bij huwelijk, over
lijden, geboorte enz.men wijst zelfs enkele malen op
de goede zorgen van den dokter dit alles laat. zich
verklaren, doordat in eene kleine stad men elkander goed
kent, en das gelooven mag dat znlke advertentiën den
medeburgers belangstelling inboezemen. Welnu, ditzelfde,
hoewel sterk gewijzigd, hebber, wij ook te Parijs. Dag
bladen, als Figaro, Gil Bias, Echo de Paris en zelfs
Journal worden door eene zelfde klasse van personen
gelezen, deze personen gaan, al naar het saison dit vor
dert, op de jacht, naar eene zeeplaats, naar eene badplaats,
op hare kasteelen, of wel komeo terng te Parijs, en geven
in hare fraaie hotels bals, soiréasdinersmatinées enz.
enz. De vrouw van den huize vindt het dan niet on
aardig. wanneer op de eerste bladzijde van het door haar
gelezen blad, onder de rnbriek »Echos" eene beschrijving
staat van het door haar gegeven feest, de vrienden en
kennissen die dagreizen ver weg zijn, lezen dit dan ook,
en men kan er van verzekerd zijn, dat gastheer, gast
vrouw, moeders en dochteren en gasten met evenveel
belangstelling deze reclames lezen, als de indnstriëel dit
doet van een door hem aangeprezen artikel. In hoeverre
deze korte kronieken door de belangstellenden zelveu
betaald worden, willen wij maar niet onderzoeken, dat
zijn de geheimen der parijsche conrantonwerelddoch
zooveel is zeker, dat deze reclames in aangenamen stijl
en vorm worden geschreven. Gewoonlijk beginnen de
Eehos met een «Carnet matrimonial" of huweljjksregistor,
waarin de hnwelijkeD en verlovingen van getitelde of rijke
heeren en dames worden aangekondigd, vervolgons krijgen
wij de beschrijving van eene Boirée, welke altijd eene
der schitterendste en meest, elegante van het saison heet,
waarin muziek, bloemen en electrisch licht juist genoeg
op den zijgrnnd tredeu, om daarna den lof te verkondi
gen van een aantal jonge en schoone vrouwen, wier na
men worden genoemd, dikwijls met bijvoeging van toilet
en sieraden, en ten slotte krijgen ook de artisten, die
znlk een avond helpen oplaistereu, eene eervolle ver
melding. Zoo noodig weet dan nog de schrijver er zeer
beheudig eene reclame in te lasschen over de wijnen eu
sieropen, over kleermaker, naaister en modiste. Het mes
snijdt dns aan alle kanten, eu eerzucht en geldelijk be
lang vareu er beide wel bij.
Het is overigens niet te verwondereu, zoo de couranten
die zucht tot reclame bij hunne medeburgers levendig
honden, want een dagblad kost hier schatten geld, en
daar de prijs tegenwoordig zeer billijk is, eu de lezer
voor één sou eene courant wil hebben, die tegelijk letter
kundig, politiek en moudain is, eu hem bovendieu nog
ons zoo opeens vóór zich zietZoo'n brillant bezoek in
zijn schamele hutje! want je hebt toch wel opgemerkt,
hoop ik dat ik van daag bijzonder veel zorg aan mijn
persoontje heb besteed
»Ja, ja, dat geloof ik!" antwoordde Felix meteen wel
behaaglijk hoofdknikken, terwijl hij haar toilet nogmaals
met bewonderende blikken in oogenschonw nam
»Je hebt van avond werkelijk eens je beste beentje
voorgezet!"
»Maar niet ter wille van mijnheer Hall, hoor! Dat
zweer ik jeschertste Leonie Je bent zoowaar in
staat om nu nog te gaan zeggen dat ik voor mijnbeer
Hall mijn iuterressantste japonnetje aangetrokken en mijn
koketste hoedje opgezet heb jon ondankbare!"
«Stil maar! Stil maar! Ik weet wel beterriep Felix
op teederen toon, eu hij drnkte de kleine hand, die nog
steeds op de zijne vroolijk trommelde, heel verliefd aan
zijne lippen.
»Korc en goed ik stel er mij oen onbetaalbaar
effect van voor", hernam Leonie met onverminderde op
gewektheid wanneer wij daar samen hand in hand de
klnis van den doctor binnentredea."
Het is je das ernst Je wilt werkelijk met mij
«Willen? neen, beste vriend, dat is het juiste
woord niet. Nu keer je de rolleu om ik zou het heel
aardig vinden maar als gij ook maar de geringste
bedenking er tegen hebtNeen neenHet was ook
maar malligheid Ik blijf stil in het rijtuig wachten
»Tnt tut, kind je hebt mij verkeerd verstaan Ik
heb volstrekt geene bedenking
»Neen, zie je ik blijf zelfs ve^l liever in het rijtuig
zitten. Als je denkt dat de menschen
«Och wat! De menschen! Onzin!.... Eene vronw
zal toch wel met haren eigen man
«Nu dan, goed!"
Zij drnkte zijne hand eu keek hem lachend in de
oogen. Beiden waren tevreden. Leonieomdat zij haar
plan, nog heden in Hugo's huislijkheid binnen te dringen,
thans volvoeren kon en Welsheim omdat hij znlk eene
mooie, elegante en vroolijke vrouw had. Hij meende nu
dadelijk van alle groote en kleine gebeurtenissen m^t
op de hoogte honden, zoo is de directie wel verplicht
geld te verdienen op andere wijze dan alleen door den
verkoop van zooveel exemplaren per dag.
Wel is het te betreuren, dat die noodzakelijkheid,
waarin een ieder zich in deze wereldstad bevindt, van
veel geld te verdienen, om zijn rang in de maatschappij
op te honden, geheel het vroegere gemoedelijke, de vroe
gere belangloosheid nit sommige takken van bestaan doet
verdwijnen. Wie herinnert zich niet den goedigen dok
ter van voorheen die te voet door weer en wind naar
zijne patiënten liep, en nooit naar zijn honorariam vroeg,
doch afwachtte tot het den patient gelegen kwam. zelf
de doktersrekening op te vragen.
Toch leden ook toen de geneesheeren geen gebrek
maar zij hadden iets goedigs, iets ruenschelijks over zich,
en daardoor had de patient vertrouwen, de dokter was
een wonderdoener. Heden is het hier bij velen een bedrijf
geworden, de heeren hebben veel meer geleerd, genezen
ons misschien vlugger maar zij zijn op den penning.
Niet allendoch zeer velen getnige wat dezer dagen
in de banlieue van Parijs, in de westelijke voorsteden
geschiedde. Daar hebben de doctoren van Asnières, Bois-
OolombesConrbevoie Snresnes enz. eene soort van
vriendschappelijke vereeniging gevormd, welke hare sta
tuten heeft, en eigenlijk eeu of- en defensief verbond
mag heeten tegen het publiek, en onder dat publiek dus
ook groote verontwaardiging verwekt. Om slechts een
enkel pnnt te noemenwanneer een dokter het tarief
zijner bezoeken bij eenen patiënt verhoogtdan mag
geen^ andere dokter dien zieke gaan behandelen anders
dan tegen het nieuwe tarief. Betalen wij das heden 3
francs de visite en krijgt onze dokter in het hoofdons
morgen 5 francs te berekenen dan moeien wij ons dit
laten welgevallen want geen andere dokter zal ons
goedkooper behandelen een nieuwe dokter zon ons ook
5 francs vragen zelfs al verzorgt hijzelf al zijne ander»
zieken tegen eeu lager tarief. Alle andere artikelen dezer
statuten zijn in denzelfden geest zoo mag een dokter
zijne zorgen niet wijden aan een zieke die zijn vorigeu
geneesheer nog niet heeft afbetaald en hoewel het zeer
natuurlijk isdat men zijn dokter moet betalen zoo
stellen die heeren zich thans nog heneden den kleinsten
winkelierwant geen bakker die weigeren zal brood
te leveren aan een armen man die betaaltal heeft
deze dan nog eene kleine rekening bij eenen concurrent
van dien bakker te betalen.
Nn wij toch over de doctoren spreken, zoo wijzen wij op
eeneo nienwen maatregel, uitgaande vau de prefectuur van
politie in het belaug van de algemeene gezondheid. Tot nog
toe was voor de parijsche geneesheeren het professioneele
geheim in volle kracht, geen dokter, die verplicht was,
zelfs besmettelijke ziekten te verklaren. Er bestaat zelfs
een artikel het artikel 378waarbij het den doktoren
ten stelligste verboden wordthet geheim hun als ge
neesheer toevertrouwd, te verraden. Vandaar dat wij hier
niet kenden die bordjes op de hnizen met «Besmettelijke
ziekte", waarop de naam dier ziekte volgt. Thans echter
is dit anders geworden in het belang der openbare vei-
ook werkelijk dat niet zij hem maar bij haar er toe
bepraat had den doctor te gaan overvallen.
Het rijtuig hield voor een vrij onooglijk huis der oude
straat stil en Felix en Leonie traden binnen. De trap
werd door eene flikkerende onbeschutte gassprnit zeer
onvoldoende verlicht; de treden waren uitgesleten; de
portalen smal en douker, de deuren eu beschotten schraal
in de verf. Het geheele huis zag er wel ordelijk en
zindelijk maar erg armoedig uit. Op de tweede verdie
ping rechts bevond zich onder eenen schelknop een por-
celeinen naambordjewaarop met gothische letters te
lezen stond: «Weduwe E. Breuer." Daaronder was een
visite-kaartje vastgeprikt, dat den naam droeg: „Dr.
Hugo Hall."
Welsheim schelde. Terstond daarop werd er achter het
glas van de deur eeu gordijntje een weinig weggeschoven,
blijkbaar glnurde er iemand door heen. Leonie's hart
bonsde onstuimigzij moest al hare wilskracht bijeen
rapen om hare kalmte te bewaren. Eindelijk ging de
deur langzaam open, en op den drempel verscheen een
jong meisje, bij het karig licht spookachtig bleek, met
ouitengewoon zwaar blond haarwelks gewicht het
kleine hoofd scheen neer te drnkken. en groote, schit
terende oogen. Zij droeg oen eenvondig, donker wollen
kleedje en een helder voorschoot met een gehaakt
randje.
Leonie liet hare blikken in koortsachtige spanning op
dit zwakkelijke schjpseltje rosten en hare lippen die
glimlachen wilden vertrokken zich. Zij die zich van
Hugo's verloofde eene volslagen andere voorstelling had
gemaakt, vond deze nietige, engborstige kleine kortweg
bespottelijk. Ook Martha echter ondervond bij den aan
blik der voorname en elegante dame die onwillekeurig
eene trotsche houding aangenomen had eene hoogst on
aangename gewaarwording.
«Is mijnheer Hall ook te spreken vroeg Welsheim
terwijl hjj aan Martha zijn kaartje overgaf.
»fk geloof het wel... Mag ik n verzoeken binnen te
komen."
«Ik wacht hier", zeide Leonie tot haren man. «Je zult