ÏÏATOMD IPS. No. 37. Zes en Negentigste Jaargang. 1894. WOENSDAG 28 M A A R T. GROOTE VOORJAARSVEEMARKT te ALSMAAR op Maandag 16 April 1894. Sluiting der Willemsbrug. WILLEMSBRUG zal zijn gesloten. PARIJSCHE BRIEVEN. Feuilleton. rrfls der gewone Advertentlën: Roman uit het Berlijnsche leven. ALKMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar 0,80; franco door het geheele rijk 1, De 3 nummers f 0,06. Telefoonnummer: Per regel j O,ld. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. STOOD! H. E T E ld. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter algemeene kennis, dat heden op de gemeente secretarie ter visie is gelegd het aan hen ingediend ver zoek, met de bijlagenvan den heer W. F. Newcomen professor in de chemie aan de Toronto-universiteit, wo nende alhier, om vergunning tot het plaatsen van een stoomketel van 2, hoogstens 4 atmosfeer spanning in het te bouwen perceel aan de westzijde van de Snaarmans laan Wijk E No. 3 en dat op Dinsdag 10 April 1894 's middags te twaalf uren, ten raadhnize gelegenheid wordt gegeven om tegen het oprichten van die inrichting bezwaren in te dienen. Burgemeester en Wethouders voornoemd A. MACLAINE PONT. Alkmaar De Secretaris 27 Maart 1894. NUHOUT VAN DER VEEN. laBEr*" gelegenheid der groote veemarkt 1* ALKMA AR op Maandag 16 April 1894, wordt de gewone weekmarkt wederom gehouden op de GEDEMPTE NIEÜWESLOOT en den KONINGSWEG. BURGEMEESTER eu WETHOUDERS van Alkmaar brengen ter algemeene kennis dat de wegens herstelling, van 28 Maart 1894 tot nadere aankondiging voor het verkeer, zoo te land als te water, Burgemeester en Wethouders voornoemd A. MACLAINE PONT, Alkmaar De Secretaris, 27 Maart 1894. NUHOUT VAN DER VEEN. XI. Parijs, 20 Maart 1894. In een vorig schrijven spraken wij met enkele woorden over het maken van reclame, en hadden toen het oog op fabrikanten die dit middel aangrijpen om hnnne produc- PAUL LINDA U. 51 -o-o Zoo babbelend, waren zij door de wijdgeopende straat deur naar bniteu getreden. «Brüderstrasse, bij doctor Hall", gelastte Felix den palfrenier, die met eeno bniging bet portier voorzichtig sloot, op den bok klom, en in kaarsrechte houding zijne plaats innam naast den koetsier. »^een werkelijk'begon Leonio weder terwijl het rijtuig op zijn elastieke wielbanden schier onhoorbaar en in scherpen draf stadwaarts rolde »het zou allergrap pigst wezen, den doctor in zijne klnis eens te kunnen overrompelen. Ik voor mij zon er natuurlijk niets in vinden evenmin als jij zelf. Maar ik weet niet of de menschen «Won je dan mee naar boven gaan?" vroeg Felix, wederom ietwat verrast. Wel als ik wistdat jij het aardig zon vinden dan zou ik het best durven wagen", antwoordde Leonie met baar hetooverendste glimlachjeterwijl zii hare kleine linkerhand op de rechter van haren man legde en vingiroe- teningen maakte... Je znlt me niet ten tweede male ver wijten, dat ik angstvallig ben. in j o n w gezelschap. '0, wat dat betreft ik zie er hoegenaamd niets 'ndat je met mij eenen goeden vriend afhaalt. Alleen vrees ik dat wij dien goeden doctor eenigszins in ver legenheid zullen brengen wanneer wij hem daar zoo onverhoeds eu onaangemeld op het lijf komen vallen." «Maar dat zon juist de grap wezen lachte Leonie... •Aeen waarlijk het is een kostelijke inval van je! "at zal die goede doctor een oogen opzetten als hij ten bekend te doen worden. Het zijn echter niet alleen de nijvereu onder de parijsche bevolking die hnn voordeel doen met het slaan op den grooten trom, ook de schijn baar meer gelukkige inenscheu, zij. die uiterlijk slechts voor hnn genot leven, kunnen het niet stellen zonder veel of weinig reclame. In Hollanl, vooral in kleinere plaatsenleest men dikwijls in de courant eene adver tentie op de derde of vierde bladzijde, waarin na eene of andere feestelijkheid het personeel den patroon bedankt voor den genotvollen avondmen bedankt voor de vele blijken van belangstelling ondervonden bij huwelijk, over lijden, geboorte enz.men wijst zelfs enkele malen op de goede zorgen van den dokter dit alles laat. zich verklaren, doordat in eene kleine stad men elkander goed kent, en das gelooven mag dat znlke advertentiën den medeburgers belangstelling inboezemen. Welnu, ditzelfde, hoewel sterk gewijzigd, hebber, wij ook te Parijs. Dag bladen, als Figaro, Gil Bias, Echo de Paris en zelfs Journal worden door eene zelfde klasse van personen gelezen, deze personen gaan, al naar het saison dit vor dert, op de jacht, naar eene zeeplaats, naar eene badplaats, op hare kasteelen, of wel komeo terng te Parijs, en geven in hare fraaie hotels bals, soiréasdinersmatinées enz. enz. De vrouw van den huize vindt het dan niet on aardig. wanneer op de eerste bladzijde van het door haar gelezen blad, onder de rnbriek »Echos" eene beschrijving staat van het door haar gegeven feest, de vrienden en kennissen die dagreizen ver weg zijn, lezen dit dan ook, en men kan er van verzekerd zijn, dat gastheer, gast vrouw, moeders en dochteren en gasten met evenveel belangstelling deze reclames lezen, als de indnstriëel dit doet van een door hem aangeprezen artikel. In hoeverre deze korte kronieken door de belangstellenden zelveu betaald worden, willen wij maar niet onderzoeken, dat zijn de geheimen der parijsche conrantonwerelddoch zooveel is zeker, dat deze reclames in aangenamen stijl en vorm worden geschreven. Gewoonlijk beginnen de Eehos met een «Carnet matrimonial" of huweljjksregistor, waarin de hnwelijkeD en verlovingen van getitelde of rijke heeren en dames worden aangekondigd, vervolgons krijgen wij de beschrijving van eene Boirée, welke altijd eene der schitterendste en meest, elegante van het saison heet, waarin muziek, bloemen en electrisch licht juist genoeg op den zijgrnnd tredeu, om daarna den lof te verkondi gen van een aantal jonge en schoone vrouwen, wier na men worden genoemd, dikwijls met bijvoeging van toilet en sieraden, en ten slotte krijgen ook de artisten, die znlk een avond helpen oplaistereu, eene eervolle ver melding. Zoo noodig weet dan nog de schrijver er zeer beheudig eene reclame in te lasschen over de wijnen eu sieropen, over kleermaker, naaister en modiste. Het mes snijdt dns aan alle kanten, eu eerzucht en geldelijk be lang vareu er beide wel bij. Het is overigens niet te verwondereu, zoo de couranten die zucht tot reclame bij hunne medeburgers levendig honden, want een dagblad kost hier schatten geld, en daar de prijs tegenwoordig zeer billijk is, eu de lezer voor één sou eene courant wil hebben, die tegelijk letter kundig, politiek en moudain is, eu hem bovendieu nog ons zoo opeens vóór zich zietZoo'n brillant bezoek in zijn schamele hutje! want je hebt toch wel opgemerkt, hoop ik dat ik van daag bijzonder veel zorg aan mijn persoontje heb besteed »Ja, ja, dat geloof ik!" antwoordde Felix meteen wel behaaglijk hoofdknikken, terwijl hij haar toilet nogmaals met bewonderende blikken in oogenschonw nam »Je hebt van avond werkelijk eens je beste beentje voorgezet!" »Maar niet ter wille van mijnheer Hall, hoor! Dat zweer ik jeschertste Leonie Je bent zoowaar in staat om nu nog te gaan zeggen dat ik voor mijnbeer Hall mijn iuterressantste japonnetje aangetrokken en mijn koketste hoedje opgezet heb jon ondankbare!" «Stil maar! Stil maar! Ik weet wel beterriep Felix op teederen toon, eu hij drnkte de kleine hand, die nog steeds op de zijne vroolijk trommelde, heel verliefd aan zijne lippen. »Korc en goed ik stel er mij oen onbetaalbaar effect van voor", hernam Leonie met onverminderde op gewektheid wanneer wij daar samen hand in hand de klnis van den doctor binnentredea." Het is je das ernst Je wilt werkelijk met mij «Willen? neen, beste vriend, dat is het juiste woord niet. Nu keer je de rolleu om ik zou het heel aardig vinden maar als gij ook maar de geringste bedenking er tegen hebtNeen neenHet was ook maar malligheid Ik blijf stil in het rijtuig wachten »Tnt tut, kind je hebt mij verkeerd verstaan Ik heb volstrekt geene bedenking »Neen, zie je ik blijf zelfs ve^l liever in het rijtuig zitten. Als je denkt dat de menschen «Och wat! De menschen! Onzin!.... Eene vronw zal toch wel met haren eigen man «Nu dan, goed!" Zij drnkte zijne hand eu keek hem lachend in de oogen. Beiden waren tevreden. Leonieomdat zij haar plan, nog heden in Hugo's huislijkheid binnen te dringen, thans volvoeren kon en Welsheim omdat hij znlk eene mooie, elegante en vroolijke vrouw had. Hij meende nu dadelijk van alle groote en kleine gebeurtenissen m^t op de hoogte honden, zoo is de directie wel verplicht geld te verdienen op andere wijze dan alleen door den verkoop van zooveel exemplaren per dag. Wel is het te betreuren, dat die noodzakelijkheid, waarin een ieder zich in deze wereldstad bevindt, van veel geld te verdienen, om zijn rang in de maatschappij op te honden, geheel het vroegere gemoedelijke, de vroe gere belangloosheid nit sommige takken van bestaan doet verdwijnen. Wie herinnert zich niet den goedigen dok ter van voorheen die te voet door weer en wind naar zijne patiënten liep, en nooit naar zijn honorariam vroeg, doch afwachtte tot het den patient gelegen kwam. zelf de doktersrekening op te vragen. Toch leden ook toen de geneesheeren geen gebrek maar zij hadden iets goedigs, iets ruenschelijks over zich, en daardoor had de patient vertrouwen, de dokter was een wonderdoener. Heden is het hier bij velen een bedrijf geworden, de heeren hebben veel meer geleerd, genezen ons misschien vlugger maar zij zijn op den penning. Niet allendoch zeer velen getnige wat dezer dagen in de banlieue van Parijs, in de westelijke voorsteden geschiedde. Daar hebben de doctoren van Asnières, Bois- OolombesConrbevoie Snresnes enz. eene soort van vriendschappelijke vereeniging gevormd, welke hare sta tuten heeft, en eigenlijk eeu of- en defensief verbond mag heeten tegen het publiek, en onder dat publiek dus ook groote verontwaardiging verwekt. Om slechts een enkel pnnt te noemenwanneer een dokter het tarief zijner bezoeken bij eenen patiënt verhoogtdan mag geen^ andere dokter dien zieke gaan behandelen anders dan tegen het nieuwe tarief. Betalen wij das heden 3 francs de visite en krijgt onze dokter in het hoofdons morgen 5 francs te berekenen dan moeien wij ons dit laten welgevallen want geen andere dokter zal ons goedkooper behandelen een nieuwe dokter zon ons ook 5 francs vragen zelfs al verzorgt hijzelf al zijne ander» zieken tegen eeu lager tarief. Alle andere artikelen dezer statuten zijn in denzelfden geest zoo mag een dokter zijne zorgen niet wijden aan een zieke die zijn vorigeu geneesheer nog niet heeft afbetaald en hoewel het zeer natuurlijk isdat men zijn dokter moet betalen zoo stellen die heeren zich thans nog heneden den kleinsten winkelierwant geen bakker die weigeren zal brood te leveren aan een armen man die betaaltal heeft deze dan nog eene kleine rekening bij eenen concurrent van dien bakker te betalen. Nn wij toch over de doctoren spreken, zoo wijzen wij op eeneo nienwen maatregel, uitgaande vau de prefectuur van politie in het belaug van de algemeene gezondheid. Tot nog toe was voor de parijsche geneesheeren het professioneele geheim in volle kracht, geen dokter, die verplicht was, zelfs besmettelijke ziekten te verklaren. Er bestaat zelfs een artikel het artikel 378waarbij het den doktoren ten stelligste verboden wordthet geheim hun als ge neesheer toevertrouwd, te verraden. Vandaar dat wij hier niet kenden die bordjes op de hnizen met «Besmettelijke ziekte", waarop de naam dier ziekte volgt. Thans echter is dit anders geworden in het belang der openbare vei- ook werkelijk dat niet zij hem maar bij haar er toe bepraat had den doctor te gaan overvallen. Het rijtuig hield voor een vrij onooglijk huis der oude straat stil en Felix en Leonie traden binnen. De trap werd door eene flikkerende onbeschutte gassprnit zeer onvoldoende verlicht; de treden waren uitgesleten; de portalen smal en douker, de deuren eu beschotten schraal in de verf. Het geheele huis zag er wel ordelijk en zindelijk maar erg armoedig uit. Op de tweede verdie ping rechts bevond zich onder eenen schelknop een por- celeinen naambordjewaarop met gothische letters te lezen stond: «Weduwe E. Breuer." Daaronder was een visite-kaartje vastgeprikt, dat den naam droeg: „Dr. Hugo Hall." Welsheim schelde. Terstond daarop werd er achter het glas van de deur eeu gordijntje een weinig weggeschoven, blijkbaar glnurde er iemand door heen. Leonie's hart bonsde onstuimigzij moest al hare wilskracht bijeen rapen om hare kalmte te bewaren. Eindelijk ging de deur langzaam open, en op den drempel verscheen een jong meisje, bij het karig licht spookachtig bleek, met ouitengewoon zwaar blond haarwelks gewicht het kleine hoofd scheen neer te drnkken. en groote, schit terende oogen. Zij droeg oen eenvondig, donker wollen kleedje en een helder voorschoot met een gehaakt randje. Leonie liet hare blikken in koortsachtige spanning op dit zwakkelijke schjpseltje rosten en hare lippen die glimlachen wilden vertrokken zich. Zij die zich van Hugo's verloofde eene volslagen andere voorstelling had gemaakt, vond deze nietige, engborstige kleine kortweg bespottelijk. Ook Martha echter ondervond bij den aan blik der voorname en elegante dame die onwillekeurig eene trotsche houding aangenomen had eene hoogst on aangename gewaarwording. «Is mijnheer Hall ook te spreken vroeg Welsheim terwijl hjj aan Martha zijn kaartje overgaf. »fk geloof het wel... Mag ik n verzoeken binnen te komen." «Ik wacht hier", zeide Leonie tot haren man. «Je zult

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1894 | | pagina 1