HANGEND MC&
Schutterij.
9 a e i.
No. 56.
Zes en Negentigste «laargang
1894.
WOENSDAG
Inschrijving voor de Schutterij
Amsterdamsche Brieven.
Feuilleton.
aan de gemeente-secretarie op Dinsdag- en
Donderdagmorgen van 12—2 uren, tusschen
15 Mei en 1 Juni 1894.
Roman uit het Berlijnsche leven.
ALkAIAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt D1bb4»c-, Beiderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar O,SO; franco door het
geheele rjjk J 1,
De 3 nummers f O.OO.
rrys der gewone %dvertentipn:
Per regel j 0,14. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer:
Zij, die in aanmerking wenschen te komen
j&föfcasj* voor Onderwijzeres aan de openbare
tweede school voor onvermogenden te ALKMAAR
(hoofdde heer C. J. Reiziger) op f 6SO jaarwedde
worden nitgenoodigd hare stukken vóór 15 Mei a.s. in
te zenden aan het Gemeentebestuur. Uit die stnkken zal
moeten blijken, dat zij minstens één jaar voor de klasse
werkzaam zijn geweest.
IX.
De sociaal-democraten hebben zich op Hemel
vaartsdag weder eens van hunne verzet-lievende zijde
doen kennen. Afgesproken was om bij de brug aan den
Haarlemmerweg bijeen te komen en van daar gezamen
lijk naar Halfweg op te trekken.
Nauwelijks had men zich op weg begeven en bevond
men zich dus nog op amsteraamsch grondgebied, of de
vaandels werden ontplooid. De burgemeester beeft na
eenmaal streng verboden, dat vlaggen bij optochten wor
den meegevoerd en daarom verzocht een rechercheur
het roode doek weder op te rollen. Aan dat verzoek
werd niet voldaan en toen daarop de rechercheur van
woorden tot daden wilde overgaan, vond de overmacht
der socialisten deze gelegenheid te schoon om den politie
beambte zijne plichtsbetrachting niet eens flink betaald
te zetten. Met hun allen sloegen zij den man met stok
ken en parapluies, zoodat hij een bloedende wonde aan
het hootd bekwam. Sommigen trokken ook de messen,
doch gelukkig kwam er, voordat daarvan gebruik werd
gemaakt, een detachement politie opdagen, hetgeen zoo
veel ontzag inboezemde, dat van verdere wanordelijkheden
werd afgezien.
Wij zonden van dit relletje niet zoo in bet bijzonder
melding maken als wij daaraan de vraag niet wilden
verbinden wat toch eigenlijk de sociaal-democraten be
weegt, om telkens weer de handhavers van het openbaar
gezag te tartenwaarmee toch feitelijk niets bereikt
wordt. Ja wanneer er in den winter zoo al geen broods
gebrek dan toch felle armoede heerschtwanneer men
uitgaat van de uog niet zoo heel ongerijmde vooronder
stelling dat men zich op de straat verzamelen moet om
de rijken te bewegen de koorden der beurs te ont
sluiten wanneer men vooraf heeft geluisterd naar het
pakkende betoog van welbespraakte leidersdat de ver-
deeliug van den rijkdom zoo bitter onrechtvaardig is
dan maar ook dan alleen vallen er verzachtende om
standigheden te pleiten voor de afkeurenswaardige daad
om zich te verzetten tegen hen die alle betoogingen in
hare geboorte willen smoren en hare stokken en sabels
trekken om de menigte uiteen te jagen. Doch aan kwa
jongens doen de socialisten denken als zij zooals op
Hemelvaartsdag, dingen doen die uit niets anders dan
uit zucht tot plagerij voortspruiten.
't Is vooral Domela Nieuwenhuis die diep gezonken
als hij istot dergelijke opstootjes aanmoedigt en de
bedrijvers daarvan als echte helden voorstelt. Als een
schurftig dier uitgeworpen door dat deel der maatschappij,
waarin hij eertijds verkeerde, ijvert hij in blinde woede
voor alles, wat maar verzet is tegen den bestaanden toe
stand. De taaldie hij in Recht voor allen uitbraakt
vloeit niet meer voort uit de vurige begeerte om de
minder bedeelden te helpen aan een menscbwaardiger be
staan maar uit felle verbittering tegen de samenleving
waaruit hij gebannen is.
Als een waanzinnige holt hij op dien weg voort, niet
met een bepaald doel voor oogen, maar om het genot te
hebben links en rechts slagen uit te deelen. Hij brengt
die toe aan mannen, die in zijn leer het verderf der
massa zien, maar hij spaart ze evenmin aan partijgenoo-
ten, als ze 't maar wagen, eenigszins met hem te ver
schillen. »Recht voor allen" heet zijn leuze, doch in
werkelijkheid wil hij daaraan zien toegevoegd mits ge
hoorzaam aan mij. Nevens verbittering wordt Nieuwen
huis beheerscht door tyrannic.
't Laat zich hooren, dat niet allo socialisten genegen
zijn, hun nek onder dat juk te krommen. Ook zij zien
slechts heil in de sociale revolutie, maar wenschen bij
het streven daarnaar rekeniug te houden met den bestaan-
den toestand. Zij verafschuwen de relletjes als nuttelooze
krachtsverspilling en laken het zinneloos geschreeuw van
woordvoerders, die verzet prediken, hoewel zij weten, dat
daarmee niets anders te bereiken is dan ergerlijke straat-
tooneelen, waarbij toch de gestelde machten de overhand
behouden. Deze zoogenaamde parlementaire socialisten
zien in Liebknecht het voorbeeld, dat nagevolgd moet
worden.
Ook Amsterdam heeft thans zulk een onafhankelijke
sociaal-democratische vereeniging gekregen. Het initiatiei
daartoe is genomen door do hev'ifai. Frank van dbr Goes,
Jos. Loopuit., H. Polak en A. 8. de Levita. In hoeverre
deze vereeniging levensvatbaarheid zal hebben, moet na
tuurlijk de toekomst leereu, maar reeds nu is het een
teekenend feit, dat zij is opgericht in een stad, waar
Domela Nieuwenhuis zelf woont en waar men meende,
dat bet socialisme in zijn onverdraagzaamste gedaante
was gehuisvest.
herstellenden snellen de uien van vooruitgaande beter
schap als minuten om wanneer zij door couranten zich
op de hoogte kunnen stellen van hetgeen er huiten
de muren van hun gesticht is voorgevallen. Ook boeken
zijn ware weldaden in de uren van eenzaamheid en doen
het leed vergeten van gedoemd te zijn tot werkeloosheid.
Ons dunkteen vereeniging die aldus licht wil doen
schijnen in de ziekenhuizen heeft recht op aller steun.
Daarom wjjzeu wij er onze lezers op, dat de bussen voor
couranten en boeken te vinden zijn aan het Centraal
station de Weesperpoort het Leidschepleiu en de To-
renslnisterwijl bloemen gaarne in ontvangst worden
genomen donderdags bij mej. van Eeghen, Heerengracht,
495 en mej. Oolgaardt Israël Ziekenhuis vrijdags bij
mej. van HoornHeerengracht 529 en mej. Lefebnre
Binnengasthuis.
Groot is de sprong van het egoïsme der socialisten tot
het werk der liefde dat uitgeoefend wordt door de
vereeniging tor, verspreiding van bloemen, vruch
ten en lectuur in de amsterdamsche ziekenhuizen. Jam
mer maar, dat in het dezer dagen verschenen jaarverslag
moest geklaagd worden over achteruitgang der inkomsteu.
Iedere gave is hier welkom en zij wordt zoo nattig be
steed. Als medicijn werkt 't op den armen kranke
wanneer een vriendelijke dame bij hem komt en een
tuiltje bloemen aan zijn ziekbed achterlaat. En den
Te Niea wer - Amstel enteDiemen hebben
de dubbele radenwier samenstelling noodig was ge
worden door het ontwerp tot grensregeling van
Amsterdamreeds zittingen gehouden. In eerstge
noemde gemeente is dit college bijua uitsluitend samen
gesteld uit overtuigde tegenstanders van annexatie.
Uit zijn midden zal dan ook een krachtige stem opgaan
tot het behoud van »Nieuwer-Amstel een en onverdeeld",
en men wil die stem zooveel mogelijk motiveeren.
Anders wordt over de grensregeling te Diemen ge
dacht. Daarvoor is trouwens reden. Want terwijl de
hoofdstad van Nienwer-Amstel het beste deel der ge
meente wil hebben, vraagt zij van Diemen het slechtst
verzorgde en wil dan nog een niet onaanzienlijk bedrag
op den koop toe geven. Volmondig erkende dan ook de
raad Je Diemen dat het bewuste gedeelte geheel ver
stoken is van straatverlichting voldoend politie-toezicht
en onderwijs en men heel blij mag zijn als men dat op
zulke voordeelige voorwaarden kon kwijt raken.
Te Amsterdam komt in deze week de grensregeling»-
commissie ten raadhuize bijeen, 't Zou uog niet te ver
wonderen zijn, als deze vergadering verrassingen opleverde.
Men moet namelijk niet vergeten, dat t heelwat moeite
gekost hoeft, de vereischto 39 eandidatcn bij elkaar te
krijgen en de kiesvereenigingen zoozeer in haar schik
waren als de door haar aangezochte persoon toestemmend
antwoordde, dat wel eens do vraag vergeten is, hoe nu
eigenlijk de candidaat over de grensregeling dacht. Ach
teraf is althans gebleken, dat in die commissie ook zit
ting genomen is door manneu, die vau eene uitbreiding
van Amsterdam niets willen weten, omdat zij vinden,
dat de tegenwoordige toestand der hoofdstad er niet naar
is om haar nog meer op de schouders te laden. Of het
gotal dergeuen, die zoo over de zaak denkeu, groot is,
zullen wij nu wel spoedig vernemen.
Inmiddels is de heer Veuing Meinesz weder naar Wies-
baden vertrokken. Tijdens zijn afwezigheid is zijn lieve
lingsdenkbeeld verwezenlijktom één uur na middernacht
moeten voortaan de zoogenaamde sociëteiten gesloten zijn.
Als de burgemeester nu eens 's nachts om twee uur een
wandeling door de Nes wilde maken, zou hij daar de
rast aantreffen, waarvoor hij zoo lang geijverd heeft.
DOOR
PAUL LINDA U.
20) -o-o
De schei achter het tooneol tingelde. Terstond verstomde
het gegons in de zaal. Het werd stil. Een tweede getin
gel en de gordijn ruiscbte omhoog.
Leonie zat op heete kolen gedurende de eerste tooueolen,
die het publiek aandachtig, maar zonder merkbare tee-
keueu van ingenomenheid aanhoorde. Zij ergerde zich
over deze ijskoude onverschilligheid, over dit gebrek aan
inzicht. Het leek haar onbegrijpelijk, dat eenige fijne
trekjes in den dialoog, van welke zij zich een zeker effect
beloofd had, nauwelijks eeu glimlachje te voorschijn riepen,
ja, schier onopgemerkt voorbijgingen. Thans werd op
eens de mogelijkheid van oen fiasco haar duidelijk en
hare overprikkelde phuntasie maalde haar reeds het schrik
beeld daarvan in zijn ijselijkste gestalte. Zij zag reeds in
het rond de grijnzende gezichten, schamper en vol leed
vermaak. Zij hoorde reeds het scherpe sissen, als oen
dnivelenkoor van spot en beschaming
Haar hart stond stil, hare lippen werden kond en
beefden. Zij was als afwezig. Tnsschen haar en het
tooneel schoof zich iets als een sluierdie haar het
uitzicht benam zoodat zij nauwelijks nog wist wat daar
op de planken voorvielhoewel zij het stuk van buiten
kende. Zonder eenige andere bedoelingdan om hare
agitatie te verbergen en zich eene houding te geven
zette zij den kijker voor bare oogen en blikte rechtuit.
Zij staarde in het ledige en zag niets. Opeens echter
werd hare opmerkzaamheid gewekt. Zij bespeurde nu
eerstdat zij al sedert geruimeu lijdzoo gedachteloos,
hare glazen voortdurend op den tenorzanger gericht had
gehouden.
Vallini voelde zich blijkbaar hierdoor gevleid. Hij
glimlachte teeder, sloot eenige malen langzaam en veel
zeggend zijne oogen, en streelde zijne zware zachte snor
op eene manierdie wel wat naar een vermomd kus
handje zweemde. En toen hij bemerktedat Leonie nog
steeds maar haren kijker op hem gevestigd hield, werd hij
nog ondernemender, zette zelf zijn glas voor zijne oogen,
en bewoog op eigenaardig smachtende wijze zijne lippen,
alsof hij haar eeu zoot geheim toefluisterde.
Juist op dit oogeuhlik ontwaakte Leonie uit hare ver
bijstering. Zij zag plotseling tegenover haar twee ronde
glaslenzen, die het gedempte Licht van den kroonluchter
weerspiegeldenzij zag achter half geopende lippen
eene rij schitterende tanden zij zag een wonderlijk
glimlachen Toen schrok zij eD nam snel het glas
van hare oogen
Oho Die mooie Vallini had wel eeu geschikt oogen-
blik uitgezochtom tegen haar te zitten trekkebekken
in plaats vau waardeerend en genietend te luisteren naar
Hugo Hall's meesterstuk En voor zulke menschen
schreef die arme Hugo! Dat waren nu zijne rechters!...
Hij was haar op eens onduldbaar gewordendie ver
wende verwaande gek, die zich verbeeldde, in het besef
van zijne onweerstaanbaarheid dat zij dezen avond hier
gekomen was om met hem juist signalen te wisselen
van eene ontluikende sympathie
Ondertusschen had Martha de dame in de loge geheel
vergeten. Het stuk zelf boeide haar zoozeer, dat zij op
hare omgeving niet meer lette en slechts ooren en oogen
had voor de handeling. Zij verbaasde zich er over, hoe
mooi en knap dat alles gezegd was, en haar hart zwol
van trots bij de gedachte, dat Hugo dit werk geschreven
had. Zij glimlachte gelukkig en wendde geenen blik meer
af van het tooneel.
Tegen het einde van het eerste bedrijf was de stemming
merkbaar warmer geworden, en het vallen der gordijn
gaf het teeken tot een echt en vol applaus. De hoofdver-
tooners verschenen onder levendige toejuichingen tweemaal
voor het voetlicht.
Martha had niet anders verwacht en klapte dapper
mee. Leonie echter voelde zich door dit algemeene ap
plaus, waarop zij aiet voorbereid was, overrompeld, ver
rast. Eerst keek zij schier verschrikt en toen glim
lachte zij, zegevierend.
Tusschen het eerste en het tweede bedrijf was slechts
eene korte pauze. De toeschouwers bleven op hunne plaat
sen zitten en hielden gedachtenwisseling met hunne naaste
gebaren. Doch deze gedachtenwisseling was zóó levendig
en luid dat theaterknndigen reeds thans eenen goeden
barometerstand aflazen en een gunstig verder verloop
durfden voorspellen.
De eenige, die zijne plaats verliet, was Vallini. Terstond
daarop klopte hij aan Welsheim's loge. Glimlachend als
altijd trad de mooie zanger binnen, begroette de hoeren,
en kuste Leonie de hand.
»Ik kom maar eens even naar den welstand van mijne
schoone beschermvrouw vernemen," zeide hij»En
mag ik ook vragen hoe u u amuseert i
Leonie, wie op dit oogenblik het hoofd allerminst tot
praatjes stond en die zich bovendien over Vallini's be
zoek ergerde antwoordde met haar meest afgepaste en
minst zeggende glimlachje. De tenorist echterhierdooi
volstrekt niet nit het veld geslagen, voer voort
»Niet waar, mevrouw het schijnt te zullen slagen
Ik vind het ten minste tot hiertoe heel aardig."
Leonie koek hem met verbaasde oogen aanHeel
aardig" vond deze individu het meesterwerk van Hugo
Het woord trof haar als eeue persoonlijke'beleediging.
Vallini bemerkte wel Leonie's zonderlingen blik, doch
hij gaf daaraan eene verkeerde uitlegging en hernam, als
om zijn oordeel te temperen
(Tot hiertoe, zeg ik! Wij moeten afwachten hoe
het vorder looptIk voor mij vind de historie wel
wat te ernstig. Het is niet genoeg om te lachen. En als
ik naar de komedie ga, dan wil ik lachen!'La
chend inderdaad en zijne mooie tanden vertoonend, keek
hij achtereenvolgens alle vier personen in do loge eens