HANGEND MC& Schutterij. 9 a e i. No. 56. Zes en Negentigste «laargang 1894. WOENSDAG Inschrijving voor de Schutterij Amsterdamsche Brieven. Feuilleton. aan de gemeente-secretarie op Dinsdag- en Donderdagmorgen van 12—2 uren, tusschen 15 Mei en 1 Juni 1894. Roman uit het Berlijnsche leven. ALkAIAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt D1bb4»c-, Beiderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar O,SO; franco door het geheele rjjk J 1, De 3 nummers f O.OO. rrys der gewone %dvertentipn: Per regel j 0,14. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. Telefoonnummer: Zij, die in aanmerking wenschen te komen j&föfcasj* voor Onderwijzeres aan de openbare tweede school voor onvermogenden te ALKMAAR (hoofdde heer C. J. Reiziger) op f 6SO jaarwedde worden nitgenoodigd hare stukken vóór 15 Mei a.s. in te zenden aan het Gemeentebestuur. Uit die stnkken zal moeten blijken, dat zij minstens één jaar voor de klasse werkzaam zijn geweest. IX. De sociaal-democraten hebben zich op Hemel vaartsdag weder eens van hunne verzet-lievende zijde doen kennen. Afgesproken was om bij de brug aan den Haarlemmerweg bijeen te komen en van daar gezamen lijk naar Halfweg op te trekken. Nauwelijks had men zich op weg begeven en bevond men zich dus nog op amsteraamsch grondgebied, of de vaandels werden ontplooid. De burgemeester beeft na eenmaal streng verboden, dat vlaggen bij optochten wor den meegevoerd en daarom verzocht een rechercheur het roode doek weder op te rollen. Aan dat verzoek werd niet voldaan en toen daarop de rechercheur van woorden tot daden wilde overgaan, vond de overmacht der socialisten deze gelegenheid te schoon om den politie beambte zijne plichtsbetrachting niet eens flink betaald te zetten. Met hun allen sloegen zij den man met stok ken en parapluies, zoodat hij een bloedende wonde aan het hootd bekwam. Sommigen trokken ook de messen, doch gelukkig kwam er, voordat daarvan gebruik werd gemaakt, een detachement politie opdagen, hetgeen zoo veel ontzag inboezemde, dat van verdere wanordelijkheden werd afgezien. Wij zonden van dit relletje niet zoo in bet bijzonder melding maken als wij daaraan de vraag niet wilden verbinden wat toch eigenlijk de sociaal-democraten be weegt, om telkens weer de handhavers van het openbaar gezag te tartenwaarmee toch feitelijk niets bereikt wordt. Ja wanneer er in den winter zoo al geen broods gebrek dan toch felle armoede heerschtwanneer men uitgaat van de uog niet zoo heel ongerijmde vooronder stelling dat men zich op de straat verzamelen moet om de rijken te bewegen de koorden der beurs te ont sluiten wanneer men vooraf heeft geluisterd naar het pakkende betoog van welbespraakte leidersdat de ver- deeliug van den rijkdom zoo bitter onrechtvaardig is dan maar ook dan alleen vallen er verzachtende om standigheden te pleiten voor de afkeurenswaardige daad om zich te verzetten tegen hen die alle betoogingen in hare geboorte willen smoren en hare stokken en sabels trekken om de menigte uiteen te jagen. Doch aan kwa jongens doen de socialisten denken als zij zooals op Hemelvaartsdag, dingen doen die uit niets anders dan uit zucht tot plagerij voortspruiten. 't Is vooral Domela Nieuwenhuis die diep gezonken als hij istot dergelijke opstootjes aanmoedigt en de bedrijvers daarvan als echte helden voorstelt. Als een schurftig dier uitgeworpen door dat deel der maatschappij, waarin hij eertijds verkeerde, ijvert hij in blinde woede voor alles, wat maar verzet is tegen den bestaanden toe stand. De taaldie hij in Recht voor allen uitbraakt vloeit niet meer voort uit de vurige begeerte om de minder bedeelden te helpen aan een menscbwaardiger be staan maar uit felle verbittering tegen de samenleving waaruit hij gebannen is. Als een waanzinnige holt hij op dien weg voort, niet met een bepaald doel voor oogen, maar om het genot te hebben links en rechts slagen uit te deelen. Hij brengt die toe aan mannen, die in zijn leer het verderf der massa zien, maar hij spaart ze evenmin aan partijgenoo- ten, als ze 't maar wagen, eenigszins met hem te ver schillen. »Recht voor allen" heet zijn leuze, doch in werkelijkheid wil hij daaraan zien toegevoegd mits ge hoorzaam aan mij. Nevens verbittering wordt Nieuwen huis beheerscht door tyrannic. 't Laat zich hooren, dat niet allo socialisten genegen zijn, hun nek onder dat juk te krommen. Ook zij zien slechts heil in de sociale revolutie, maar wenschen bij het streven daarnaar rekeniug te houden met den bestaan- den toestand. Zij verafschuwen de relletjes als nuttelooze krachtsverspilling en laken het zinneloos geschreeuw van woordvoerders, die verzet prediken, hoewel zij weten, dat daarmee niets anders te bereiken is dan ergerlijke straat- tooneelen, waarbij toch de gestelde machten de overhand behouden. Deze zoogenaamde parlementaire socialisten zien in Liebknecht het voorbeeld, dat nagevolgd moet worden. Ook Amsterdam heeft thans zulk een onafhankelijke sociaal-democratische vereeniging gekregen. Het initiatiei daartoe is genomen door do hev'ifai. Frank van dbr Goes, Jos. Loopuit., H. Polak en A. 8. de Levita. In hoeverre deze vereeniging levensvatbaarheid zal hebben, moet na tuurlijk de toekomst leereu, maar reeds nu is het een teekenend feit, dat zij is opgericht in een stad, waar Domela Nieuwenhuis zelf woont en waar men meende, dat bet socialisme in zijn onverdraagzaamste gedaante was gehuisvest. herstellenden snellen de uien van vooruitgaande beter schap als minuten om wanneer zij door couranten zich op de hoogte kunnen stellen van hetgeen er huiten de muren van hun gesticht is voorgevallen. Ook boeken zijn ware weldaden in de uren van eenzaamheid en doen het leed vergeten van gedoemd te zijn tot werkeloosheid. Ons dunkteen vereeniging die aldus licht wil doen schijnen in de ziekenhuizen heeft recht op aller steun. Daarom wjjzeu wij er onze lezers op, dat de bussen voor couranten en boeken te vinden zijn aan het Centraal station de Weesperpoort het Leidschepleiu en de To- renslnisterwijl bloemen gaarne in ontvangst worden genomen donderdags bij mej. van Eeghen, Heerengracht, 495 en mej. Oolgaardt Israël Ziekenhuis vrijdags bij mej. van HoornHeerengracht 529 en mej. Lefebnre Binnengasthuis. Groot is de sprong van het egoïsme der socialisten tot het werk der liefde dat uitgeoefend wordt door de vereeniging tor, verspreiding van bloemen, vruch ten en lectuur in de amsterdamsche ziekenhuizen. Jam mer maar, dat in het dezer dagen verschenen jaarverslag moest geklaagd worden over achteruitgang der inkomsteu. Iedere gave is hier welkom en zij wordt zoo nattig be steed. Als medicijn werkt 't op den armen kranke wanneer een vriendelijke dame bij hem komt en een tuiltje bloemen aan zijn ziekbed achterlaat. En den Te Niea wer - Amstel enteDiemen hebben de dubbele radenwier samenstelling noodig was ge worden door het ontwerp tot grensregeling van Amsterdamreeds zittingen gehouden. In eerstge noemde gemeente is dit college bijua uitsluitend samen gesteld uit overtuigde tegenstanders van annexatie. Uit zijn midden zal dan ook een krachtige stem opgaan tot het behoud van »Nieuwer-Amstel een en onverdeeld", en men wil die stem zooveel mogelijk motiveeren. Anders wordt over de grensregeling te Diemen ge dacht. Daarvoor is trouwens reden. Want terwijl de hoofdstad van Nienwer-Amstel het beste deel der ge meente wil hebben, vraagt zij van Diemen het slechtst verzorgde en wil dan nog een niet onaanzienlijk bedrag op den koop toe geven. Volmondig erkende dan ook de raad Je Diemen dat het bewuste gedeelte geheel ver stoken is van straatverlichting voldoend politie-toezicht en onderwijs en men heel blij mag zijn als men dat op zulke voordeelige voorwaarden kon kwijt raken. Te Amsterdam komt in deze week de grensregeling»- commissie ten raadhuize bijeen, 't Zou uog niet te ver wonderen zijn, als deze vergadering verrassingen opleverde. Men moet namelijk niet vergeten, dat t heelwat moeite gekost hoeft, de vereischto 39 eandidatcn bij elkaar te krijgen en de kiesvereenigingen zoozeer in haar schik waren als de door haar aangezochte persoon toestemmend antwoordde, dat wel eens do vraag vergeten is, hoe nu eigenlijk de candidaat over de grensregeling dacht. Ach teraf is althans gebleken, dat in die commissie ook zit ting genomen is door manneu, die vau eene uitbreiding van Amsterdam niets willen weten, omdat zij vinden, dat de tegenwoordige toestand der hoofdstad er niet naar is om haar nog meer op de schouders te laden. Of het gotal dergeuen, die zoo over de zaak denkeu, groot is, zullen wij nu wel spoedig vernemen. Inmiddels is de heer Veuing Meinesz weder naar Wies- baden vertrokken. Tijdens zijn afwezigheid is zijn lieve lingsdenkbeeld verwezenlijktom één uur na middernacht moeten voortaan de zoogenaamde sociëteiten gesloten zijn. Als de burgemeester nu eens 's nachts om twee uur een wandeling door de Nes wilde maken, zou hij daar de rast aantreffen, waarvoor hij zoo lang geijverd heeft. DOOR PAUL LINDA U. 20) -o-o De schei achter het tooneol tingelde. Terstond verstomde het gegons in de zaal. Het werd stil. Een tweede getin gel en de gordijn ruiscbte omhoog. Leonie zat op heete kolen gedurende de eerste tooueolen, die het publiek aandachtig, maar zonder merkbare tee- keueu van ingenomenheid aanhoorde. Zij ergerde zich over deze ijskoude onverschilligheid, over dit gebrek aan inzicht. Het leek haar onbegrijpelijk, dat eenige fijne trekjes in den dialoog, van welke zij zich een zeker effect beloofd had, nauwelijks eeu glimlachje te voorschijn riepen, ja, schier onopgemerkt voorbijgingen. Thans werd op eens de mogelijkheid van oen fiasco haar duidelijk en hare overprikkelde phuntasie maalde haar reeds het schrik beeld daarvan in zijn ijselijkste gestalte. Zij zag reeds in het rond de grijnzende gezichten, schamper en vol leed vermaak. Zij hoorde reeds het scherpe sissen, als oen dnivelenkoor van spot en beschaming Haar hart stond stil, hare lippen werden kond en beefden. Zij was als afwezig. Tnsschen haar en het tooneel schoof zich iets als een sluierdie haar het uitzicht benam zoodat zij nauwelijks nog wist wat daar op de planken voorvielhoewel zij het stuk van buiten kende. Zonder eenige andere bedoelingdan om hare agitatie te verbergen en zich eene houding te geven zette zij den kijker voor bare oogen en blikte rechtuit. Zij staarde in het ledige en zag niets. Opeens echter werd hare opmerkzaamheid gewekt. Zij bespeurde nu eerstdat zij al sedert geruimeu lijdzoo gedachteloos, hare glazen voortdurend op den tenorzanger gericht had gehouden. Vallini voelde zich blijkbaar hierdoor gevleid. Hij glimlachte teeder, sloot eenige malen langzaam en veel zeggend zijne oogen, en streelde zijne zware zachte snor op eene manierdie wel wat naar een vermomd kus handje zweemde. En toen hij bemerktedat Leonie nog steeds maar haren kijker op hem gevestigd hield, werd hij nog ondernemender, zette zelf zijn glas voor zijne oogen, en bewoog op eigenaardig smachtende wijze zijne lippen, alsof hij haar eeu zoot geheim toefluisterde. Juist op dit oogeuhlik ontwaakte Leonie uit hare ver bijstering. Zij zag plotseling tegenover haar twee ronde glaslenzen, die het gedempte Licht van den kroonluchter weerspiegeldenzij zag achter half geopende lippen eene rij schitterende tanden zij zag een wonderlijk glimlachen Toen schrok zij eD nam snel het glas van hare oogen Oho Die mooie Vallini had wel eeu geschikt oogen- blik uitgezochtom tegen haar te zitten trekkebekken in plaats vau waardeerend en genietend te luisteren naar Hugo Hall's meesterstuk En voor zulke menschen schreef die arme Hugo! Dat waren nu zijne rechters!... Hij was haar op eens onduldbaar gewordendie ver wende verwaande gek, die zich verbeeldde, in het besef van zijne onweerstaanbaarheid dat zij dezen avond hier gekomen was om met hem juist signalen te wisselen van eene ontluikende sympathie Ondertusschen had Martha de dame in de loge geheel vergeten. Het stuk zelf boeide haar zoozeer, dat zij op hare omgeving niet meer lette en slechts ooren en oogen had voor de handeling. Zij verbaasde zich er over, hoe mooi en knap dat alles gezegd was, en haar hart zwol van trots bij de gedachte, dat Hugo dit werk geschreven had. Zij glimlachte gelukkig en wendde geenen blik meer af van het tooneel. Tegen het einde van het eerste bedrijf was de stemming merkbaar warmer geworden, en het vallen der gordijn gaf het teeken tot een echt en vol applaus. De hoofdver- tooners verschenen onder levendige toejuichingen tweemaal voor het voetlicht. Martha had niet anders verwacht en klapte dapper mee. Leonie echter voelde zich door dit algemeene ap plaus, waarop zij aiet voorbereid was, overrompeld, ver rast. Eerst keek zij schier verschrikt en toen glim lachte zij, zegevierend. Tusschen het eerste en het tweede bedrijf was slechts eene korte pauze. De toeschouwers bleven op hunne plaat sen zitten en hielden gedachtenwisseling met hunne naaste gebaren. Doch deze gedachtenwisseling was zóó levendig en luid dat theaterknndigen reeds thans eenen goeden barometerstand aflazen en een gunstig verder verloop durfden voorspellen. De eenige, die zijne plaats verliet, was Vallini. Terstond daarop klopte hij aan Welsheim's loge. Glimlachend als altijd trad de mooie zanger binnen, begroette de hoeren, en kuste Leonie de hand. »Ik kom maar eens even naar den welstand van mijne schoone beschermvrouw vernemen," zeide hij»En mag ik ook vragen hoe u u amuseert i Leonie, wie op dit oogenblik het hoofd allerminst tot praatjes stond en die zich bovendien over Vallini's be zoek ergerde antwoordde met haar meest afgepaste en minst zeggende glimlachje. De tenorist echterhierdooi volstrekt niet nit het veld geslagen, voer voort »Niet waar, mevrouw het schijnt te zullen slagen Ik vind het ten minste tot hiertoe heel aardig." Leonie koek hem met verbaasde oogen aanHeel aardig" vond deze individu het meesterwerk van Hugo Het woord trof haar als eeue persoonlijke'beleediging. Vallini bemerkte wel Leonie's zonderlingen blik, doch hij gaf daaraan eene verkeerde uitlegging en hernam, als om zijn oordeel te temperen (Tot hiertoe, zeg ik! Wij moeten afwachten hoe het vorder looptIk voor mij vind de historie wel wat te ernstig. Het is niet genoeg om te lachen. En als ik naar de komedie ga, dan wil ik lachen!'La chend inderdaad en zijne mooie tanden vertoonend, keek hij achtereenvolgens alle vier personen in do loge eens

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1894 | | pagina 1