HANGEND MOS.
Schutterij.
No. 57.
Zes en Negentigste Jaargang.
1894.
V R IJ 1) A G
11 M E 1.
Inschrijving voor de Schutterij
UITLOTIW Gr.
Feuilleton.
PARIJSCHE BRIEVEN.
aan de gemeente-secretarie op Dinsdag- en
Donderdagmorgen van 12—2 uren, tusschen
15 Mei en 1 Juni 1894.
Roman uit het Berlijnsche leven.
ALkMAARSCHE OOIRAAT.
Deze Courant wordt Vinsdag-, lOoaderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,86; franco door het
geheele rjjk J 1,
De 3 nummers f O,O®.
Fr 1)9 der gewone Udvertentlënr
Per regel O,IA. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer: 3.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen ter kennis vau belanghebbenden, dat bij de heden
gehouden uitloting van aandeelen uitgeloot zijn iu
de geldleeningeuten laste dier gemeente aangegaan
krachtens raadsbesluit van1°. '29 Juli 1886 No. 2
goedgekeurd door Gedeputeerde Staten van Noordholland
bij besluit vau 4 Augustus daaraanvolgende No. 13
zeventien aandeelen, Us. 176, 136, 37, 122, 156,
232, 126, 165, 61,111, 275 a en l>, 173, 76,
166, 66, 163 en 232 2°. van 29 Juli 1892 No. 1,
goedgekeurd door Gedeputeerde Staten van Noordholland
bij besluit van 3 Augustas d. a. v. No. 14 één aandeel,
So. 52; 3°. van 18 Januari 1893 No. 2, goedgekeurd
door Gedeputeerde Staten van Noordholland bij besluit
van 25 Januari d.a.v. No. 14, twee aandeelen, Us. 188
en 32, alle welke aandeelen, ieder groot duizend gulden,
met de ouverschenen coupons ten kantore van den ge
meente-ontvanger te Alkmaar of de Kasvereeuiging te
Amsterdam ter betaling aangeboden kunnen worden op
of na 1 October 1894van welken dag zij geene rente
meer afwerpen.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
8 Mei 1894. De Secretaris
NUHOUT van der VEEN.
UR1UHH ËT.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen tor algemeene kennis, dat aan hen vergunning
is gevraagd door JACOB DE JONG, wonende te Aker
sloot tot het voortzetten van den verkoop van sterken
drank in het klein iu het perceel aan de Dijk wijk C
No. 5welke vergunning thans ten name staat van
JACOBA MARIA CLOECK weduwe van EMELIUS
DE GROOT.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
A. MACLAINE PONT,
AlkmaarDe Secretaris,
7 Mei 1894. NUHOUT VAN DER VEEN.
DOOR
PAUL LINDA'U
21) o-o—
Interesseert het de heeren ook zeide Vallini, terwijl
hij het kostbare stuk thans deu drie heeren ter bezichtiging
gaf. Vervolgens zich woder tot Leonie wendende voer
hij voortIk stel er prijs op, mevrouw, den dichter van
avond bij u te leeren kennen. Jadie dichters hebben
het maar goed Zij schrijven wanneer zij willen, wat zij
willen en hoe zij willen desverkiszendo in hunne
kamerjapon Maar wij kunstenaars, wij moeten altijd
met onze gausche persoonlijkheid in het krijt treden.
Wjj zijn van alle mogelijke dingen afhankelijk vau
onze medewerkers, van het orkest, van de akoustiek der
zaalvan het weder. Te Dresden waar ik onlangs met
kolossalen bijval gezongen heb u zult het wel in
de couranten gelezen hebbenzoo'n succes was er iu
jaren niet geweest en die goede Saksers raasden als be
zeten enWat won ik ook weer zeggen O ja
In Dresden moest ik voor de laatste voorstelling afzeg
gen, omdat ik verkouden was, doodeenvoudig verkouden
Nu, voor een gewoon sterveling, voor eenen schrijver of
schilder, beteekent eene verkoudheid niets. Die blijft thuis,
drinkt thee van kamillen en daarmee uitMaar voor
ons is het dadelijk een verlies van zooveel eu zooveel
en bovendien ik ben waarachtig niet ijdel maar het
is toch onaangenaam wanneer men wegens zoo'n ellendige
verkoudheid al de ovaties, die iemand toegedacht waren,
moet misloopen. Het zon een phenomenale avond zijn
geweest! Een paar dozijn lanwerktansen hebben zo mij
nog naar mijn hotel gestnurdmet linten er aan
U B A U H W E T.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen ter algemeene kennis dat aan hen verguuuiug
is gevraagd door MARIA MARGARETHA VAN DIJK,
ecktgenoote van CORNEL1S RENDERSwonende te
Alkmaar, tot het voortzetten van den verkoop van ster
ken drank in het klein in het perceel aan het Luttik-
Oudorp, wijk C, No. 2, welke vergunning thans ten name
staat van ANNA FORMERweduwe van JAN VAN DE
POLL, thans gehuwd met S. DE VOS.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. MACLAINE PONT.
Alkmaar, De Secretaris,
9 Mei 1894. NUHOUT VAN DER VEEN.
XVI.
Parijs, 6 Mei 1894.
29 April. Alle ochtendbladen bespreken de ter dood
veroordeeling van den jongen anarchist Emile Henrv.
Deze heeft zelf zijne meeuingan en daden verdodigd
het algemeen gevoelen is, dat zoo deze jonge man zijn
volle verstand heaft, hij dan den grootsteu monsters uabij
komt. Hij wil geen appel aauteékeuen van het vonnis
en ook het verzoekschrift om gratie aau den president
der republiek weigert hij te reekenen Het gevoelen van
den dokter Goupil echter is; dat Henry niet wel bij het
hoofd is, zijne daad, het werpen eener bom in een koffie
huis is daarvan een bewijs, het is grootheidswaanzin, bij
wil dat men na zijn dood van hem zal spreken het is
dezelfde ijdelheid welke Erostratus bezielde, toen hij den
tempel van Diane, een der zeven wereldwonderen, in
brand stak, enkel en alleen met het doel zijn naam van
geslacht tot geslacht in alle eeuwen te doen voortleven.
Nog tracht de hoer Gonpil andere bewijzen voor zijne
stelling te geven, als de groote kalmte van den beschul
digde, zijue algeheele doodsverachting, het niet vertoonen
van medelijden met zijne eigene moeder enz. enz. Toch
mogen wij aannemen dat dit g..cn invloed zal uitoefenen
op de uitspraak van president Carnot, deze toch heeft
reeds dikwijls getoond dat hij van zijn recht tot gratie
tegenover de anarchisten geen gebruik wenscht te makeu.
Vaillant, die eene bom wierp in de Tweede Kamer, had
niemand gedood, en werd toch onthoofd Emile Henry,
die een halt dozjjn dooden op zijn geweten heeft, zal dus
stellig de guillotine niet ontloopen.
Mei. Deze dag, welke vroeger, met name iu 1891
eu 1892 zulk een dreigende datum was, ging heden bij
zonder kalm voorbij, zoowel te Parjjs als iu de provin
ciën. De socialisten van de school van Guesde, hier dus
Guesdisten genoemd, brachten een bezoek aan de Tweede
Kamerde Possibilisten daarentegen hielden eene groote
vergadering in het Théatre dn Ch&teau d' Eau, en socia
listische Kamer- eu raadsleden uamen er het woord
evenals de dames Astyé de Valsayre en Pan le Miuck.
Men riep er eens «leve de Commune" en zelfs «leve do
anarchie'', doch ongeregeldheden kwamen er niet voor.
magnifiek 1 Maar dat is toch eigenlijk het ware niet
vindt u wel En het geheele Hof had zijne komst laten
aanzeggen Verbeeld u dus eens, hoe fataal 1 De Ko
ning was wel zoo minzaam, de opmerking te maken dat
het hem speetwant dat hij zich op den avond verheugd
had. Verbeeld u 1 Zijne Majesteit had zich op den avond
verheugd eu wegens zoo'n ellendige verkoudheid
Het licht werd noergedraaid eu oen tingelen kondigde
het begin van het tweede bedrijf aau.
«Pardon!" zeide Vallini: «Nu is weer onze dichter
aan het woord 1Wij zien elkaar nog wel 1" en
met eene diepe buiging verwijderde hij zich.
Leonie slaakte eenen zucht van verlichtingtoen de
ijdele gek de denr der loge achter zich gesloten had.
Ringstetter en Janow wisselden al glimlachend een veel-
zeggenden blik, en Welsheim bracht vergoelijkend in het
midden: «Hij heeft eene mooie stem, en hij zingt van
avoud bij ons 1"
Het tweede bedrijf liep uitstekend. Da goad ineau-
gezette handeling boeide ougameeu en de lyrisch aan-
grijpeude slot-scène maakte eenen diepen indrukdie
bij het vallen van de gordijn stormachtige toejuichingen
deed losbreken. Na een herhaald terngroepen van de
vertooners verlangde meu ook den dichter te zien. Hall
liet zich eerst een weinig uoodigeu, maar zwichtto straks,
toen de heldin hem bij de hand vatte, voor dezen zach-
ten dwang en verscheen, door het handgeklap van het
gausche publiek begroet, voor het voetlicht, meegetroond
door zijne Omphale, aan wier voortreffelijk spel hij veel
te danken had.
Martha was zalig. Nu eerst, nu zij den beminden
man op de planken gevierd zag als den beid van den
dag, begon zij de beteekenis van dezen avond eenigermate
te beseffen, en een onuitsprekelijk gevoel van vreugde
doortrilde haar. Hare groote oogen schitterden meer dau
ooit, en het koortsachtige op hare wangen gloeide hooger.
Doch haar geluk duurde slechts een oogenblik. Hugo
wist waar zij zat; zij hunkerde dus naar eenen blik van
hem, die voor haar alléén bestemd zon zijn. Maar o
vreoselijke ontgoocheling, toen zij bespeurde hoe Hugo,
Over het algemeen namen de werklieden minder vrijen
tijd dan op vorige lMeidageu, en zelfs de voorsteden
Clichy en Saint-Denis bleven buitengewoon kalm.
2 Mei. Wij spreken niet dikwijls over de groote con
certen, en toch is de rubriek «Les Grands Concerts'' ook
hier eene zeer belangwekkende.
Wij hadden vroeger de concerten van Pasdeloup in het
wintercircuswaar do muziek van Wagner de eerste
warme verdedigers vond. Lamouroux volgde dit voor
beeld, deze is een der grootste vereerders van den grooten
dnitschen componist, hij was de eerste die den Lohingrin
in zijn geheel ten toonecle bracht, welke poging toen
mislukte. Iu het ChAtelet vertolkte het orkest vau Co
lonne reeds ontelbare malen «La Damnation de Faust"
en tijdens de afwezigheid van den heer Colonne gedu
rende eenige zondagen maakten wij kennis met de buiten-
landsche orkestdirecteureu Hèrmann Lévi en Felix Mottl.
In dit opzicht wilde de heer d'Harcourt niet achterblijven,
en daaraan was het te danken dat wij in zijne zaal keunis
maakten met de werken der rnssische componisten, bij
welke gelegenheid het orkest geleid werd door een Rus,
den heer Winograndsky. Deze heer is president van de
keizerlijke muziek te Kiew, waar de concerten door hem
gegeven een grooten naam hebben. Hij is een groot
vereerder van den grooten Berlioz, en toen deze fransche
componist vijf en twintig jaren dood was, gaf Winogradsky
een concert uitsluitend samengesteld nit werken van
dezen franschen meester. Het programma in de Salie
d' Harcourt bevatte de vierde Symphonie van Tschaï-
kowskyla Musique des Sphêres van Rubinstein la
Rêverie Oriëntale van Iwanow de ouverture Rousslan
et Ludmila van Glinka enz. enz. Het succes was buiten
ge wo»n groot, vooral daar vele Rassen in de zaal tegen-
woox'dig waren.
5 Mei. Een Parijzenaar, doeh met een rnssischen of
poolscheu naam, de heer Stanislas Rzewuski, gat aau het
Théatre van Porte Saint-Martiu een waar gruweldrama,
«Tibère a Caprée". Nu wij zoo dicht uabij den warmen
zomer zijn, ware een vroolijker stuk misschien meer wel
kom geweesttoch willen wij een oogenblik bij dezen
Tiberus stilstaan. Vele schrijver-' voelden zich re»da aan
getrokken door deze groote figuur, en Joseph Chénier
schreef in het begin dezer eeuw zijn meesterwerk «La
Mort de Tibèro." hetwelk eerst in 1847 op het Théatre
Framjais vertoond werd. De groote Keizer Napoleou,
die toen echter vrij kleingeestig handelde, verbood dit
drama, omdat hij niet wilde dat de gruweldaden door
eenen Keizer bedreven, al te duidelijk aan het volk ver
toond werden. De heer Rzewuski, wiens drama «de
Keizerin Fausta" op hetzelfde tooneel een groot succes
hadtoont ons eenen Tiberus, waarvan wij huiveren
eenen Tiberus, die door verraad bijtijds eene samenzwe
ring tegen zijn leven ontdekt, eu zich op gruwelijke wijze
wreekt, tot hij zelf op last van Caligula door zijne slaven
wordt geworgd.
De jaarlijksche «salons" of tentoonstellingen van schil
derijen openden weder hunne deuren, daarover willen
wij dus een andermaal spreken. J. M. T.
die er op het tooneel tamelijk onbeduidend uitzag eu
met ongewone linkschheid zijue buigingen maakte, zijnen
blik vluchtig naar de tegenovergestelde zijde van het
theater richtte en met eene zeer eigenaardige uitdrukking
opkeek naar deu eersten rang naar de loge van Leonie.
Martha bemerkte ook hoe de olegante dame dien blik
van haren vriend opgevangen en met een langzaam sluiten
der oogleden en eene nauwelijks merkbare hoofdbeweging
beantwoord had. Toen was Martha weder diep rampzalig,
en zij drukte hare hand links tegen hare borst, waar zij
opeens weder dien steek voelde, die haar zoo pijn deed.
Het was pauze. Alles stond op, om in den foyer en
iu de corridors eene verversching te gebruiken, eene
meening te uiten of eene meening te hooren over het
stuk, en den witzwaarmede zekere grappenmakers van
beroep elk stnk bij eene premiere weten te karakteriseeren
op te vangen en voort te zeggen. De algemeene stemming
was voor het stnk en zijnen schrijver zoo gnnstig mogelijk.
Ook de mannen van de critiek schonen tevreden te zijn,
hoewel zij zich natuurlijk nog zeer gesloten hielden.
Rechtstreeks afbrekende uitingen hoorde men slechts van
eenige miskende genieën en van sommige theater-agenten,
tot wier debiet het stnk niet behoorde.
Terwijl nu Martha met gebogen rug daar naast bare
moeder zat en op de ledige stoelen vóór zich staarde,
verleende Leonie in hare loge audiëntie. Stralend en
genadig, als eene vorstin, ontving zij als iets van zelf
sprekends de hulde van hare talrijke bezoekers. Men
feliciteerde haar met den schoonen uitslag volmaakt
alsof het stnk van haar ware. Zij had haar volle zelf
vertrouwen herwonnen en ergerde zich dus niet meer
over Vallini, die mede weer in hare loge verscheen, om
te verklaren dat het stuk te Hamburg prachtig gespeeld
zou worden. Hij had daar namelijk onlangs eene actrice
gezien, die voor de hoofdrol als geknipt was.
«Ja! Hamburg!" voer hij voort «dat is nog
eens eene theaterstad! U zult het wel in de couranten
gelezen hebben, hoe men mij daar heeft gevierd. Het
was kortweg kolossaal 1 Ik heb dan ook op staanden
voet weder voor den volgenden winter gecontracteerd
