HANGEND MOS. No. 79. Zes en Negentigste «laargang. 1894. ZONDAG 1 JULI. Amsterdamschö Brieven. Feuilleton. Neder lan cL Roman uit het Berlijnsche leven. Eerste blad. SCHt: CO 11 KANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Katerdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar 0,88franco door het geheele rijk j 1, De 3 nummers f 0,06. Pr(|5 der gewone Advertentlën: Per regel J 8,15. G roote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. Telefoonnummer: 3. XIV. Elk amsterdammer, die zich de plaats zijner inwoning een wereldstad droomt, zij dezer dagen een tochtje langs de Handelskade ten warmste aanbevolen. Een zeldzaam groot aantal schepen waaronder ware zeekasteelen, ligt daar thans vastgemeerd en omringd als zij zijn door lichters en tjalken geven zij het Y een ongewoon leven dig aanzien. Dit voor den Amsterdamschen handel bemoedigende verschijnsel is vooral te danken aan het verkeer met de Zwarte Zee-havens en met Voor- en Achter-Indië. Uit eerstgenoemde havens komen enorme hoeveelheden tarwe, gerst en roggeVoor-Indië levert vooral lijnzaad en Achter-Indië rijst. De schepen van Bombay, Calcutta en Moulmein zijn meerendeels viermast-zeilschepen meestal hebben zij een buitengewoon grooten diepgang en er is dan ook heelwat omzichtigheid noodig geweest om b.v. de »Torr Headen de Loch Tm/' zonder ongelukken uit IJmuiden vóór Amsterdam te brengen. De opmerking die men geneigd is te maken bij het zien van al die schepen, wordt door de statistiek beves tigd in den laatsteu tjjd is er werkeljjk vooruitgang in de navigatie op Amsterdam te bespeuren. Het cijler van den gezamenlijk ingeklaarden tonneninhoud over de eerste vijf maanden van het loopende jaar overtreft het cijfer voor hetzelfde tijdvak in de beide vorige jaren en, daar nog verscheidene groote schepen verwacht worden, mag men gerust voorspellen dat 1894 uit het oogpunt van scheepvaart voor de hoofdstad geen ongunstig jaar zal worden. Nu echter het verkeer toeneemt, blijkt ook weder dui delijk, dat voor de verbinding van Amsterdam met de Noordzee nog lang niet de volmaaktheid is bereikt. Het strekt den ontwerpers der nieuwe zeeschutsluis te IJmuiden tol oer, dat zij daaraan afmetingen hebben ge geven, die door sommigen als bespottelijk groot zijn aan de kaak gesteld maar op stuk van zaken toch niets te groot blijken te zijn om zeepakhuizen als de beide zoo even genoemde door te laten, t Is alleen maar jammer, dat bij dit werk niet de noodige spoed schijnt betracht te worden, waardoor de haven van Amsterdam in Europa langer in miscrodiet gebracht wordt dan feitelijk noodig was geweest. Burg. en weth. van de hoofdstad zijn dan ook reeds herhaaldelijk bij den minister van waterstaat op audiëntie geweest om op wat grooter voortvarendheid aan te dringen. Intusschen mot do wegruiming van het schutsluis- bezwaar is althans een begin gemaakt en 't is slechts een kwestie van tijd om dit geheel opgeheven te krijgen. Was men ook maar zoo ver met de andere billijke grie ven tegen het IVoordzee-KanaalVooreerst de bodem breedte en diepte daarvan. Bij het graven van het ka naal heeft men daaraan niet zulke hooge eischen gesteld als thans de praktijk wenschelijk maakt. Op schepen als de »Torr Head' en de »Loch Tay" heeft men feitelijk niet gerekend en toch zal iedereen toegeven, dat ook voor DOOR PAUL LINDA U. 43) o-o Zij drukte de hand op hare hijgende borst, en in eene heftige droge hoestbui bleven hare woorden steken. »Ik bezweer je kindwees bedaardBlijf nu ten minste een oogenblik kalm liggen 1Ik smeek het je mijn lieve beste kind »Ik kan niet 1" kreunde Marthazich weder met in spanning van al hare krachten een weinig oprichtend »Ik houd het niet langer uit!" De dokter ondersteunde haar. »0 zuchtte zij, een weinig verlicht: »Ik dank u, dokter Zij bracht hare schier doorschijnend magere hand weder aan hare borst. »Ik weet niet wat het isHet wordt hier opeens zoo warm I" En wederom door eene groote gejaagdheid aangegrepenriep zij met luide stem: »Ik wil hem zien! Als ge mij niet plagen, niet martelen wiltroep hem dan hierOf ik spring uit het bed en roep hem zelf!'' En nog luider riep zij: »Hugo, Hugo!" Toen zonk zij weer achterover, sloot de oogen en fluisterde: »Hoe warm! Hoe warm!-' Heel zachtkens was de deur opengegaanen Hugo's bleek gelaat werd door de opening zichtbaar. Vragend, smeekend keek hij de moeder aan. Mevrouw Breuer en de dokter hadden eenen vluchtigen blik van overeenstem ming gewisseld, en Lohausen had de schouders opgehaald, alsof hij zeggen wilde In Godsnaam Het zij zoo Zij is nu toch reeds zóó overspannendat het wederzien haar bezwaarlijk meer kwaad zal kunnen doen. Zij ver langt er hartstochtelijk naar. Waarom zouden wij haar haren zin niet geven zulke gevaarten de gelegenheid moet bestaan om zich te Amsterdam van hunne lading te ontdoen. Nu gaan daar mee de grootste moeilijkheden gepaard. Schepen met groo ten diepgang zijn verplicht gedeeltelijk te IJmuiden te lossen en als zijondanks dien maatregel, dan toch nog aan den grond loopeu, heeft men volstrekt niet met een zeldzaam verschijnsel te doen. Het grootste ongerief van het Noordzeekanaal is echter nog niet genoemddat zijn de bruggen die daarover zijn geslagen. Zoowel door ligging als afmetingen zijn zij de grootste hinderpaaldie de ontwikkeling van hot scheepvaartverkeer in den weg ligt Herhaaldelijk is door de Kamer van Koophandel te Amsterdam op den nadee- ligen invloed der bruggen gewezen eu meermalen heeft zij betoogd dat het een punt van overweging behoorde te zijn of die bruggen niet geheel zouden kannen ver vallen. Aanzienlijk verbroed moeten zij in ieder geval wanneer men de sommen, daarvoor benoodigd, met eenige tonnen vermeerderde, zou wellicht op andere wijze in de behoeften van het landverkeer kunnen voorzien worden. Voor de scheepvaart zou dat oen wai'e uitkomst zijn want ondanks alle voorzorgsmaatregelen zijn thans aan varingen aan de orde van den dag. Er gaat zeker geen maand voorbij, dat de brug bij Velsen niet min of meer door een schip wordt beschadigd en do grootste stuur manskunst is noodig om eon vaartuig behoorlijk te doen passeereu en niet aan den grond te laten loopen. Dat »de Koningin-Regentes" onlangs heeft vastgezeten was immers het gevolg hiorvandat de stuurman in zijn vrees voor de brug een oogenblik de richting der nauwe vaargeul vergat. In een dezer dagen gohouden zitting heeft de Kamer van Koophandel besloten met het oog op de geschetste toename der scheepvaart, nog eens het vraagstuk van de verbetering van het Noordzeekanaal ernstig ter hand te nemen. Daartoe is een nauwgezet onderzoek van zuak- kuudige personen het eerste vereischte. 't Is natuurlijk niet moeilijk om te zeggen waarin de fouten schuilen maar het vereischt groote studie om de middelen aan de hand te doen, waardoor die gebreken kunnen worden op geheven. Om die studie mogelijk te maken hoeft de Kamer zich tot B. en W. gewend met een drieledig verzoek. Vooreerst vraagt zij haar een crediet van 5000 te verleenen ten andere om den hoofdambtenaren der gemeente ver lof te geven eene te benoemen enquête-commissie met voorlichting en raad bij te staan en ten derde om den inspecteur van handelsinrichtingen te vergunnen het secre tariaat dezer commissie op zich te uemon. Eerst als door een comité van zaakkundige personen uitspraak is gedaan, zal men zich kunnen wonden tot de Rijksregeering met afgeronde voorstellen ter verzekering van de bruikbaarheid van den toegangsweg naar zee. Ons dunkt, er valt niet aan te twijfelen, of de gemeente zaldoor welbegrepen eigenbelang gedreven met beide handen dit voorstel aangrijpen. Waar zoo dikwijls in den laatsten tijd verschijnselen werden opgemerktals ware alle energie van Amstel's koopmansstand verdwenen in den efïectenhoek daar strekt het der Kamer van Koop- Mevrouw Breuer wenkte Hugo met eene lichte hoofd beweging tot nader treden. Hij sloot voorzichtig de deur, Martha hoorde hem niet, want zij hoestte thans nog he viger en benauwder dan tevoren. Met gesloten oogen tastte zij naar haren zakdoek en bracht dien aan hare lippen. Toen zij hem verwijderde, was hij in hare kramp achtig toegeknepen hand licht-rood bevlekt. Zichtbaar verschrikt boog de arts zich voorover en be schouwde opmerkzaam en met diepen ernst deze onheil spellende vlekken. Daarna wendde hij zich met eenen veelzeggenden blik tot Hugo en gaf dezen op de meest ondubbelzinnige wijze te verstaandat hij zich terstond had te verwijderen. Hugo legde dan ook aan alle zijne eigene aandoeningen het zwijgen op en stond reeds op het punt om het stomme bevel van den dokter te gehoor zamen toen Martha hare oogen opende en rondzag. Zij glimlachte, toen zij Hugo gewaar werd, en bewoog, als ter begroeting, langzaam hare oogleden. Hugo was besluiteloos blijven staan. »Ik wist wel dat je komen zoudt", sprak zij zacht »Ik heb je terstond aan je stem herkend Ziet u wel, dokter nu ben ik kalm en heel gehoorzaam." Zij glimlachte wederom, blikte teeder naar Hugo, en hief een weinig de hand op als om ze hem te reiken. De bevlekte doek bleef op de deken liggen. Hugo was stom naast haar leger op de knieën gezon ken en hoewel een onuitsprekelijk leed zijn hart door vlijmde deed hij toch zijn best om te glimlachen en langzaam bracht hij haar heete droge handje aan zijne brandende lippen. »Martha!" fluisterde hij, verteerd van wroeging »kan je mij vergeven »Van ganscher harte!" antwoordde het meisje zacht, maar volkomen verstaanbaar. »Ik zal alles weer goed maken!" sprak hij, terwijl hij hare hand met kus3en bedekte: Alles! Alles!... Geloof je mij, Martha?" Zij knikte met het hoofd. »Het is alles anders geworden", fluisterde hij »en je kunt mij nu weer vertrouwen ten volle vertrouwen, handel tot eer, dat zij naar verbetering wil streven voor dat het te laat is. Rotterdam met zijn open doorvaart naar zee en zijne gunstige natuurlijke ligging ten opzichte van Duitschland lonkt don zeemau zoo verleidelijk toe het is de plicht van Amstel's stedemaagd om te zorgen, dat er zoo min mogelijk reden is om haar smadelijk voorbij te gaan. FKA.lVli.HIJK. Kamer. Den 29 toen de heer de Mahy als voorzitter in de Kamer optradlas deze een brief voor van den heer Casimir Perierdie zijn ontslag iudiende als voorzitter. Do heer Challemel Lacour las in den Senaat de ver schillende adressen voor die gezonden waren door tal van Staten. Hij zeide dat de daarin uitgedrukte ge voelens verzekeringen waren voor de toekomst der be schaving. Ze zouden de banden van den vrede nog vaster aanhalen die iedereen nauwer wilde samenhechten. Ze getuigden van een geest om de verschillen van gevoelen te veizachten en weg te nemen die met natiën hadden kunnen rijzen, welke Frankrijk als bovriend beschouwde. De minister Hauotaux en do italiaausche gezant Ressmann hadden den 29 een onderhoud gehad. Uit wederkeerig verstrekte modedeelingen bleekdat geen geweld aan personen was gepleegd slechts stoffelijke schade was toegebracht. ^TAEIE. De Kamer heeft den 29 de financiëele voorstellen dor regeering in huu geheel aangenomen met 180 tegen 74 stemmen. In do onderwijzersvergaderlng van het arr. Hoorn is besloten de volgende motie aan de Tweede Kamer to zenden De vergadering in het arrondissement Hoorn, gehouden te Beemster den 28 Juni 1894, door ongeveer 100 onder wijzers en onderwijzeressen bijgewoond, de rede van het Kamerlid, den heer Ferf en de daarop gevolgde debatten geboord, spreekt de dringende noodzakelijkheid uil eoner wetswijzigiug tot verbetering van de onderwijzerstracte- menten. Zij spreekt tevens het vertrouwen uit, dat daarbij ook gelet zal worden op de belangen der bijzondere onder wijzers. Heerhugowaard. Bij de vele kramen, tenten en uitstallingen op de bijzonder druk bezochte kermis heb ben wij ook het bezoek gehad van A. Smit, van Barsiu- gerhorn met zijn nieuwe tenthom door het algemeen armbestuur van die gemeente verschaft. Voor weinige centen konden de kermisgaugers en allen, die het weten wilden van de vrouw van Smit vernemen wat zij wel in verio toekomst te hopen of te vreezen hebben van alle beroeringen in het menschelijk leven. Het bezoek aan de tent is niet groot geweest, althans de monschon waren na afloop der kermis totaal broodeloos zoodat de bur gemeester hen van het noodige heeft voorzien, waarna op zijnen lasthet heele boeltje onder politiegeleido naar Barsingerborn is teruggebracht. Martha Ik verlaat je nu nooit weer en zoodra je weer gezond bentreizen wij samen Hij bleef eensklaps steken. Martha bad plotseling hare hand uit de zijne weggetrokken en zich met eene kracht, die niemand meer in haar vermoed zou hebben, opgericht. Eene vreeselijke hoestbui schudde haar zwakke lichaam dooreen terwijl de ijlings toegeschoten dokter haar in den rug ondersteunde. Zij wilde iets zeggen doch dit werd haar door het aanhoudende, hevige hoesten onmogelijk gemaakt. Hierop wees zij met den vinger naar de lin kerzijde der borst eu bewoog hare hand snel tusscheu de hartstreek en de keel op en neder. Het zweet parelde haar op het voorhoofd. Hare wijd geopende oogen schit terden onnatuurlijk en plotseling gutste uit haren mond een helderroode bloedstroom. Uitgeput zonk zij op het kussen neder. Schrik en ontzetting hadden al de aanwezigen vervuld. De dokter wreef der zieke voorhoofd en slapen met eau-de-colognehetgeen haar voor het oogenblik een weinig scheen op te wekken. Hij gaf haar ook azijn en water, dat mevrouw Breuer op zijnen last gehaald had. Martha dronk gretig. Zij knikte zoo dankbaar. Toen legde Lohausen zijn oor op hare borst en de klokkende gorgelende geluidendie hij daar binnen hoorde beves tigden maar al te zeer zijne bange vermoedens. Na weinige minuten kwam er over het arme meisje eene nieuwemartelende onrustigheid. Hare zwakke be wegingen drukten eene gewaarwording van pijn uiten in haar voorhoofd groeven zich rimpels. Zij sloeg met de eene hand herhaaldelijk op de deken. »Zoo warm!" fluisterde zij. »Zoo vreeselijk w Zij kon het woord niet meer uitspreken. Een -tweede nog heviger bloedstroom golfde er uit haren mond. Nu glimlachte zij nog eens en sloeg de oogen op. Dank baar zag zij den dokter aan, die zich over haar heenge bogen had. Een onuitsprekelijk teedere, liefdevolle blik trof hare moeder. En toen zocht zij Hugo. Hij stond vlak bij haar zonderlingdat zij hem niet terBtond had gezienhet was ook opeens zoo wonderlijk duister in het rond geworden Maar toch kon zij hem in die

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1894 | | pagina 1