Hel Onreclil Gewroken. No. 87. Zes en IVegentigste Jaargang 1894. V R IJ 1) A Cr 20 J U LI. FEUILLETON. ALKMMHSCHE COURANT. Doze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per maanden voor Alkmaar 0,80; franco door het geheele rijk 1, De 3 nummers f 0,06. Prijs der gewone Advertentlën: Per regel 0,14. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. Telefoonnummer: 3. ANIKRIKAAASCHK AVHRKSTARI A'WEX en AfflERlKAANICHEI FOADSEA. De talrijke berichten, die de laatste weken van de over zijde van den oceaan tot ons kwamen, droegen een alles behalve geruststellend karakter. Overal in het Westen werd geweld gepleegd. Werk stakers verbrandden wagons, plunderden treinen, joegen de politie op de vlucht. Het leger, gezonden om de rust te bewaren, was, in dien men sommige berichten gelooven mag, voor zijn taak niet berekend. Discipline ontbrak. Te Los Angelos werd een regiment der Amerikaansche legermacht door de gewapende volksmenigte met open armen ontvangen en ook met whiskey en sodawater, zoodat dientengevolge de helft der zonen van Mars dron ken werd. Zelfs las men, dat millionnairs de werkstaking steunden Op Amerikaansche wijze, dat is met voorliefde voor groote cijfers worden thans de geleden verliezen door de dagbladen begroot. De Grand-Trnnk Spoorwegmaatschappij (1500 wagons werden in brand gestoken) verloor een millioen dollars. Het hoofdkwartier van de knights of labor, de machtige vereeniging van handwerkslieden zou te Buffalo worden gevestigd ook Debs, het hoofd der organisatie van werk staking hield daar verblijf. Witte bloemen en strikken, het symbool door Debs als partijteeken gekozen werden bij duizenden te San José verkocht. Een vader waar dit geschied is staat er niet bij zette zijn kind met de vlag in de hand midden op de rails, om oen trein te doen stilhouden. De machinist stopte om 't kind niet te verpletteren. Op die wijze houdt men treinen tegen om ze te plunderen. Wil men de couranten gelooven, dan is de zaak dood eenvoudig. Alles wat men leest is een gevolg van een geschil over het loon van de Pullman-maatschappij met haar werklieden. Wel moet een eenvoudige leger zich hebben afgevraagd, hoe een dergelijk verschil, zulk een omvang kan nemen, zich uitbreiden kan over een oppervlakte land, zoo groot als half Europa. Immers dagelijks komt het in Amerika voor, dat het werk gestaakt wordt wegens een dergelijke reden. Bovendien was de Pullman-city steeds als een modelstad beschouwd. Met trots vertoonden de ingenieurs de fabriek, die een stad deed ontstaan in de vruchtbare vlakte ten zuiden van het meer Michigan, aan alle eischen der hygiëne beantwoordend. 3) VAN EDAA I. TA 1,1.. Vertaald door Güillette. TWEEDE HOOFDSTUK. Vreemd de invloed, welke onbeduidende voorvallen op onzen geest kunnen hebben vreemd hoeveel gewicht zij in de schaal leggen, waar wij ons een opinie vormen, overmensohen en zaken beide Vreemd dat de nietigste kleinigheden een geloof kunnen doen wortel vatten in de zielzoo vast en onwrikbaar, dat alle redeneeringen van Euclydes, stel dat zij er met kracht een aanval op deden, het niet zonden kunnen omverwerpenStekne. De frissche zomerlucht en de heldere zonneschijn gaven Joscelyn spoedig zijn opgeruimde stemming terug. Na de kerk van St. Peter-at-Archesvan St. Lawrence en van St. Martin voorbij te zijn gegaan, kwam hij in de Strait, een sombere nauwe steeg die van de Hoogstraat naar het eind der Bergstraat leidde. Hier ontmoette hij een paar kennissen Henry Barrington en zijn aardig zusje, wier vroolijk gebabbel hem weldra alle sombere gedach ten aan de toekomst deed vergeten. »Hoe heerlijk", zeide Mistress Annehem met haar mooie oogen vriendelijk aanziende, »dat u juist vandaag gekomen zijtWe hebben van avond een danspartij ter eere van het bezoek van Zijne Majesteit zien we u dan ook »Neen", zei Henry Barrington, hij blijft logeeren Je weet toch dat de oude Mr. Gainsborough ziek is Je zoudt je daar mooi vervelen Bekend was dat haar stichter fortuin gemaakt had, en dat reeds langen tijd bjj de arbeiders dier fabriek grieven bestonden, o. a. dat de onderbazen te veel macht hadden en dat het loon der losse werklieden laag was. Maar niet minder bekend was, dat de Amerikanen te practisch van aard zijn, om wegens dergelijke geschil punten in vuur en vlam te geraken, te meer omdat vroeger reeds de maatschappij herhaaldelijk te kennen gegeven had met welk verlies gewerkt werd. Geheel in het kaderom aan de zoogenaamde werk stakingen oen weinig ernstig karakter toe te kennen, passen de particuliere telegrammen aan eene firma te Amsterdam uit New-York geseind voorkomende o. a. in hot Handelsblad van 11 Juli j.l.Geen werkstaking op de Southern Pacific Company, Atlantic systeem, Dagblad berichten overdreven, enz. Het Nieuws van den Dag van 13 Juli is niet minder geruststellend »Wel komen hier en daar nog daden van geweld voor een trein met troepen naar San Francisco bijv. deden de werkstakers ontsporen en wierpen ze in de rivier, na een stoker en drie soldaten te hebbeu dood geschoten maar het ver zet vermindert enz. Het in de rivier werpen van een spoortrein en het doodschieten van soldaten wordt mede- gedoeld, als gold het de doodeenvoudigste zaak van de wereld. Ook deelen alle dagbladen mee, dat Debsde man wiens bevel duizenden en nogmaals duizenden opvolgden, twee jaar geleden wegens dronkenmanswaanzin in een krankzinnigengesticht werd verpleegd, en dat sedert de bekendmaking van deze ontdekking, die in het goheele land verbazing en schaamte wekt de rust wel spoedig hersteld zal zijn. Van al deze troebelen zou een geschil met de Pullman- maatschappij het begin en du oorzaak zijn, en de ont dekking van Debs drankzuchthet einde Gelukkig hij, men vergeve de uitdrukking, die dit alles voor zoeten koek opeet. Naar ons voorkomt zijn dit slochts oppervlakkige be schouwingen wier geruststellende bedoeling men prijzen kan, maar die met de feiten niet te rijmen zijn. De oorzaak van hetgeen wjj zagen gebeuren ligt dieper het is de algemeene en reeds lang bestaande ontevreden heid der verarmden, die zich in Amerika het eerst open baart. Het is geen werkstaking, het is een poging tot opstand Het is eene uitbarsting van wrok tegen het kapitaal; het kapitaal, de ontastbare nachtmerrie van de misdeel- den, en toch de innerlijk aangebeden godheid. In het »Wat! is hij ziek?" riep Joscelyn. »Daar heb ik niets van gehoord. Ik ga er dadelijk heen; ik moet weten wat hem scheelt. Maar uw invitatie om te komen dansen Mistress Anne, neem ik gaarne aan." Er vertoonde zich een blijdetriomfantelijke trek op het mooie gezichtjewant Joscelyn Hey worth was een harer bewonderaarsdien zij ver boven een menigte anderen begunstigde en onderscheidde. Joscelyn was echter minder op haar verliefd dan hij zich vroeger verbeelddehij beschouwde haar alleen als het mooist6 meisje dat hij ooit gezien had, en net aardigste om mee te praten. Na tot op den berg met hen meegeloopen te zijn, en Anne's blauw japonnetje om den hoek van de straat te hebben zien verdwijnen bevond hij zich weldra dicht bij het huis van den Jood en herinnerde hij zich met schrik den mishandelden Puritein, dien hij een oogenblik vergeten had. Wederom- stond het geheele tooneeltje bij de Stonebow hem voor den geest en wederom hoorde hij die onwel kome stem hem toefluisteren: »Ga... zoek hem op, men heeft hem onrecht gedaan." Niet zonder aarzelen naderde hij het oude steonen huis, bleef voor de ouderwetsche deur stilstaan en klopte. »Wat verlangt gij vroeg een vrouw, met een bleek gelaat die opendeed. >Ik kom naar do gezondheid vragen van een zekeren Mr. John Drake; ik hoor dat hij hier woont", antwoordde Joscelyn. De vrouw sloeg een achterdochtigen blik op zijn klee ding en gouden haardoszij scheen grooten lust te hebben de deur voor zijn nens dicht te doen doch de vriendelijke uitdrukking zijner blauwe oogeji ontwa pende haar. »Als ge het goed met hem voor hebt, kom dan binnen; maar hij heeft niet lang meer te leven, en ik wil niet, dat hij tot zijn laatste oogenblik gemarteld en ge kweld wordt." »Wat!" riep Joscelyn. »Het volk heeft hem lichamelijk toch niet erg mishandeld »Neen", klonk het antwoord. »Niet de menschen hebben land van den dollar, waar niettegenstaande de aanlok- kelijksto berichten, de strijd om 't leven harder is dan in Europa, waar geld en macht bijkans synoniem zijn, waar gelukkige speculanten als koningen worden geëerd, daar, in die zoogenaamde Nieuwe Wereld smeult de vu- rigo haat tegen den rijkdom en Slaat zij bij de geringste aanleiding in licht laaie vlam over. Zoo haat hartstochtelijk de verstooten minnares hem, dien zij vroeger aanbad. De menigte vau hen die naar rijkdom zochten en niet vonden, koelt hare woede tegen spoorwegwagens, omdat zij niet weet hoe en waar het kapitaal te treffen zij slaat in den blinde. Wanneer bij eene natie rijk worden het eenige, het meest geliefkoosde droombeeld wordt van ieder individu, dan kan het niet anders of met ijver zucht, met jaloerschheid slaat men ieder gade, die geslaagd is dit hoogste goed te bereiken. En zoo lang schatten te verzamelen als het eenige levensdoel der Amerikanen blijft, zoolang zullen der gelijke werkstakingen, als men thans beleeft, periodiek terugkeeren. Zeker, wat men noemt »de rust" kan met Gatling mitrailleuses hersteld worden, maar niet do gemoedsrust. Wat men thans ziet in Amerika is slechts het begin van een socialen strijd, van armen tegen rijken en als deze spoedig beslecht wordt, dan zie men geen schijn voor werkelijkheid aan dan is het een wapenstilstand meer niet. De ontevredenen zijn bozwekeu voor overmacht en niet omdat men ontdekkingen gedaan heeft omtrent het aantal glazen whiskey, die Debs gewoonlijk leeg dronk. Is deze beschouwing juist, dan is de gevolgtrekking niet moeielijk. Wij, Hollanders, leenen nog altijd g9ld aan Amerika en ontvangen daarvoor in ruil fraai ge drukte papieren, die wel niet allen waardeloos zijn, maar toch een wisselende waarde hebben, en derhalve voor vaste geldbelegging weinig geschikt zijn. Het schijnt ons toe, dat men boter deed om spaarpenningen anders te besteden dan in spoorwegmaatschappijen met schoonklin- kenden namen of aan andere financiëele ondernomingen. Op allerlei wijze tracht de handige Amerikaan ons ver trouwen te wekken. Zoo herinneren wij ons een direc teur van een bankiershuis ontmoet te hebben, die mot een photografie-album rond reisde waarin hooge gebou wen voorkwamen alsof de soliditeit van een firma groo- ter wordtin dezelfde verhouding als de verdiepingen van haar kantoor In onze omgeving vindt men veiliger belegging Onze hem gedood 't is zijn eigen overspannon toestand. Hij heeft ruim een week ziek te bed gelegen, maar vandaag is hij opgestaan toen ik hem even alleen liet, heeft zich gekleed en is den berg afgegaanopgewonden over de tijding dat do Koning verwacht werd. Ik ben niets dan zijn hospitamijnheermaar ik houd van dien man alsof hij familie van mij was." Zij ging hem voor in oen binnenkamer, waar Joscelyn in het schemerachtfge licht weldra het gelaat onder scheidde dat hem sedert den middag steeds voor oogen stond, bijna even wit als het kussen waar het op rustte. John Drake vestigde een oogenblik de donkere oogen op den vreemdelingen wendde zich toen tot zijn hospita mot de woorden >Ik wil in mijn laatste oogenblikken geen ongeloovige bij mij hebben." »Zeker zeker", zei hot goedhartige vrouwtje. »Maar deze heer meent het goed en komt vragen hoe u het maakt. Wie weet of hij niet een geloovige is." Zijne kleedmg schittert te veel en zijn haar is niet geknipt als dat der geloovigen", zei de Puritein. Ware hem dit op een ander oogenblik gezegd, Joscelyn zou in lachen zijn uitgebarsten dochin de nabijheid van den dood hield een gevoel van eerbied en ontzag zijn zin voor humor in toom. Hij dacht nergens aan dan alleen aan zijn wensch om dezen man, die langzaam doodgemarteld was, op de een of andere wijze te helpen. »Let niet op mijn uiterlijk", zei hij; »ik heb zoo even het gebeurde bij de Stonebow bijgewoonden had u gaarne tegen die ruwe menschen beschermd. Is er iets dat ik nu nog voor u doen kan De stervende gaf niet dadelijk antwoord; hij zag alleen zijn bezoeker strak aan het was alsof hem nu iets trof, buiten de fraaie, schitterende bleeding en het lange haar om. »Ik heb u verkeerd beoordeeld mijnheer", sprak hij eindelijk. »Zalig zijn de barmhartigenwant hun zal barmhartigheid geschieden. Dank u ik heb weinig be hoeften meer het gevangenisleven heeft de zaden des doods in mij gelegd leed en gebrek hebben ze doen ontkiemen." 1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1894 | | pagina 1