Het Onrecht Gewroken. No. 93. Zes en Wegentigste Jaargang. 1894. V R IJ 1> A G G-e vonden Voorwerpen, PARIJSCHE BRIEVEN. FEUILLETON. 3 AUGUSTUS. lLkMAABSCHË COURANT. Deze Courant wordt OIasd«g-, Donderdag- en ■Baterdagavoad uitgegeven. Abonnementsprijs per maanden voor Alkmaar f O.OAÖ5 franco door het geheele rijk j t, De 3 nummers f o,o«. Prjjs der gewone Advertentiën: Per regel j Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. Telefoonnummer: 3. UKAAKWET. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar brengen ter algemeene kennis dat aan hen vergunning is gevraagd door PIETER VERHOEVEwonende te Alkmaartot het voortzetten van den verkoop van sterken drank in het klein in het perceel aan het Lnttik Oudorp, wijk C, No. 24, welke vergunning thans teD name staat van NICOLAAS BALVERS. Burgemeester en Wothouders voornoemd A. MACLAINE PONT. Alkmaar De Secretaris 1 Aug. 1894. NUHOUT VAN DER VEEN. gedurende de maand Juli 1894. Een wit boezelaareenige rozenkransen een honden halsbandje een omslagdoekeen r. c. kathechismus eenige knipmesjeseen handschoen; een knevelschuiertje; een portemonnaie, inh. f 0,22 een oorknopjeeen stuk van een staartriem een wormenbak een gouden oor belletje mot rood onderstukje een dito met blauw on derstukje een zilveren dasspeldeen blauw gestreept boezelaar; een bruin lederen ceintuur; een blauwe strik een hengel; een spoormandje; een bruin lederon sigaren koker een zilveren horlogeeen gouden medaljon aan nikkelen kettingje een insigne een portemonnaie inh. f 0,02een rood koralen halskettingjeeen witte zak doek een lorgnet in etuieen opstap van een velocipède; een zilveren ring met zwarten steen een portemonnaie, inh. een sleuteltje een dito inh. f 0.03 een gouden medaljon; een bont boezelaar; een boek (Louisa May Alcott) een schaartje een zwart schortje een odeur flacon een werkmandjeeen gouden oorknopjeoen witte kinderdoekje en een builtje inh. f 1.40. Alkmaar, De Commissaris van Politie, 1 Aug. 1894. F. G. C. J. FUNDTER. XXIV. Parijs 23 Juli 1894. Wij hebben ditmaal niet gesproken over het Nationale Feest van 14 Juliomdatzooals te voorzien was dit feest bepaald stil en ingetogen mocht heeten. Wel kwam men van hoogerhand nog intijds terug op het verbod van orkesten, dans en vuurwerk, doch over het algemeen bleek duidelijk dat de rouw over den dood van president Carnot nog te levendig was bij de anders zoo vroolijke parijsche bevolking. Van daar dat wij 14 Juli stil zwijgend voorbijgaan. Liefhebbers van de politiek kunnen sedert eenige dagen hun hart ophalen aan lange verslagen over de zittingen in de Tweede Kamer waar de wet tegen de anarchisten aan de orde is. Wij willen alleen maar aanstippen dat de oppositie in de voorgestelde wetten VAN EDNA LYALL. Vertaald door Guillette. 9) Toch was niets in staat, langer dan een oogenblik de groote vraag uit Joscelyn's hoofd te verdrijven, waarin hij eerlang eene beslissing zou moeten nemenhij werd ern stig en was dikwijls in gedachten verdieptzelfs de kleine Monnie kon hem niet altjjd opwekken uit zijn pijnlijken gedachtengang. Het kind scheen bijzonder op Joscelyn gesteldden avond voor den huwelijksdagtoen men het in huis te druk had om veel op haar te letten zat zij wel een uur naast hem met de aardige vingertjes een krans van madeliefjes te vlechten. Een schilder zou zulk een tooneeltje hebben willen schilderenhet lieve kinder gezichtje met een uitdrukking van hoogen ernst over haar bezigheid gebogen de blonde krullen het witte jurkjewaar de kleine voetjes even onder uit kwamen en daarnaast Joscelyn, op een rustbank liggend,omringd door boeken en papieren eveneens met een ernstigen peinzendeu trek op het gelaatalleenwaar deze bij het kind sprak van vrede en geluk zag men bij den jongen man pijnlijke onzekerheid. John Hampden die op dat oogenblik werd binnenge laten viel dit contrast onmiddellijk in het oog. Sir Robert had hem reeds over zijn gast geschrevenen over het dilemma waarin deze zich bevond en Joscelyn ver diept in zijn lectuurbemerkte niets van den doordrin genden doch zeer sympathieken blik van den bezoeker, tot hij opschrikte door een beweging van de kleine Mon nie die eensklaps overeind en haar grootvader met zijn vriend te gemoet vloog. »Een uur met Mr. Hampden te praten zal u verder brengen dan weken en maanden in die papieren te stu deeren." Die woorden van Clemency kwamen Joscelyn te een aanval ziet op de vrijheid van gedachte en op de vrijheid dor pers. Die vrijheden zullen werkelijk door die nieuwe wetten zeer worden beperktop zichzelf is dit misschien zeer te betreuren doch men zal wel ver plicht zijnte erkennendat eene beperking van enkele vrijheden noodzakelijk is waar sommigen er misbruik van maakten, en door woorden en geschriften aanhitsen tot roof en moord. Die ophitsingen zijn door daden gevolgd de moord, op president Carnot gepleegd, deed de maat volloopenen de regeering verantwoordelijk voor de orde en rustvraagt dus nieuwe wetten om het leven der burgers tegen de anarchisten te verdedigen. Verlaten wij echter het politiek terrein, waarop wij, als vreemdelingen, ons niet gaarne begeven. Evenals ieder jaar zijn de examens of concours van het parijsche Conservatoire weder begonnen. Waarom men daarvoor altijd de warmste zomerdageu kiest, blijft ons een raadsel, doch hot is nu eenmaal zoo. Donderdag j.l. begon het eerste concours voor de klassen van con- trebasse en violoncello. De jury bestond uit de heeren Ambroise Thomas, Hollman, Altes en een zestal andere musici. De professor voor de contrebassede heer Viseur legde met eenigen zijner élèves eer in van zijn onderrichtvooral met den heer Leduclo prijs en Rousseau, 2e prijs. In de klasse der violoncello wed ijveren de professoren Rabaud en Delsart om den voorrang; wij herinneren ons nog zeer goed hoe wij een tiental jaren geleden het spel van den heer Delsart zeiven op de concerten van do Sallo Erard toejuichten. Ditmaal wijzen wij op een eersten prijs verdeeld tusschen twee leerlingen een van Rabaud en een van Delsart maar vooral op een eerste accessit aan den jongen heer Britteen jongetje van twaalf jaar die misschien nog beter verdiende. Den volgenden dag, Vrijdag, kregen wij concours van Tragédie en Comédie, en Zaterdag harpe en piano (voor heeren alleen). Volgens het algemeen gevoelen was het concours van Vrijdag zeer middelmatig, en dit verwon dert ons in zooverreals de professoren de grootste acteurs zijn, die wij te Parijs Lozittcn. Wellicht echter bestaat er een hemelsbreed onderscheid tusschen zelf goed te spelen en het spel aan anderen te onderwijzen. Van de acht élèves voor het treurspel verwierf slechts één leerling een eersten prijs voor de wijze waarop hij Néron voorstelde, en ééne enkele jonge dame haalde een tweeden prijs met de rol van Phèdre, het treurspel van Racine. In het concours de Comédie wijzen wij alleen maar op mejuffrouw Wanda de Boncza die hare scène uit de »Visite de noces" tot aller tevredenheid speelde en daarom een eersten prijs verwierf. Het is voor de latere loopbaan der artisten van bijzonder veel gewicht, het conservatoire met een eersten prijs te verlaten het is eene introductie, die meer waarde heeft, dan de beste aanbevelingsbrieven. Zoo zijn de klassen van harp en piano in uitstekende handenvoor het eerstgenoemde instrument mocht de professor Hasselmans trotsch zijn op den uitslag van zijn lesgeven, want vijf van de zeven élèves werden met prijzen beloond, waaronder twee eerste prijzen aan den hoer Marteuot en aan mejuffrouw Duros. De harp is een fraai instrument, en bespeeld door zulke artisten, kwam het morceau de concours »Une Légendo" van Francis Thomé tot zijn volle recht. Voor de piano kwamen een en twintig élèves op, de professoren Bériof en Diémer zijn zeiven uitstekende pianisten, den laatsten hoorden wij meermalen, hetzij alleen, hetzij in concerten, eu naar de meening van andere groote artisten is Diémer een der grootste hedondaagsche pianisten. Geen wonder dus dat de élèves van beide heeren het examen stuk »Thême varió" van Saint-Saens bijzonder fraai uitvoerden, en hoewel het eenigszins moeilijk verteerbaar is een en twintig maal hetzelfde Morceau te hooren zoo juichen wij toch de uitspraken der jury toe die vele prijzen uitdeelde. De waarheidsliefde verplicht ons trouwens tot de mededeeling, dat wij geen moed hadden alle élèves aan te hooren, en volstonden met naar enkelen te luisteren. Voor het overige is Parijs bijzonder kalm in deze groote stad wonen in den zomer alleen zij, die verplicht zijn er te blijven; allen, die het maar even doen kunnen, vertrekken naar buiten. In sommige vakken van nijver heid wordt nogal over deze gewoonte der rijken geklaagd, vele winkeliers vertelden ons, dat vroeger het baison te Parijs zeer lang aanhield, en de rijken de stad slechts verlieten in de warme zomerdagen. lieden ontvlucht dat zelfde publiek Parijs veel langer, men gaat naar het zeebad, naar de provincie, op reis, op de jacht, enz. enz., zoodat het eigenlijke saison in Parijs zelve waarin de winkeliers in luxe-artikelen hunne zaken doen, hoe langer hoe korter wordt. Voegt mon daarbij de ongorustheid door al die bommen enz. teweeg gebrachtdan zal het niemand verwonderen, dat de handel hier voortgaat met klachten over de moeilijke tijden. J. M. T. binnentoen bij van de drogevervelende redeneeringen welke hij doorworsteldenaar den vreemde opkeek. Hij zag een krachtig man van omstreeks acht en veertig jaar, met een massa donker, krullend haar, dat bijna tot de schouders reiktemaar uit het gezicht was weggestre ken zoodat het hooge, breede voorhoofd geheel uitkwam De trekken waren vrij regelmatig; de bovenlip echter te kort, de mond vriendelijk doch vastberaden, de wanbgeen- deren forsch en zwaar, de oogen vol diepte en uitdrukking Sir Robert stelde de heeren aan elkander voor, en na eenige vriendelijke vragen omtrent den toestand van den patiëntging Mr. Hampden bij hem zitten, nam het kind op de knie en zeidede blonde krullen uit het gezichtje strijkend »En wat maakt mijn kleine Monnie daar voor moois?" »Een ketting. Kijk zei het kindin trinmf een langen slinger madeliefjes omhoog houdend. ♦Kettingen, Monnie P" riep hij lachend. Wel, ik dacht dat Engeland er reeds genoeg had »Dau maak ik er een krans voor u van", hernam zij de uiteinden samenbindend en vertrouwelijk »den groot sten man van Engeland" kronend. Daarop liep zij een eind de kamer inom uit de verte te zien hoe hij stond. Hampden lachte om haar ernst; ook scheen ze niet tevreden over haar werk en riep »Ze is niet groot genoeg, ze past niet, ik zal er nog een paar madeliefjes bij vlechten." Neen," zei Hampden, zich bukkend en haar oen kus gevend toen zij den krans wilde weg nemen, ♦je moet hem vooral zoo laten en voor de bruid bewaren. Kijk daar komt zij juist aan kroon er haar mee." Meteen stond hij op om Faith en haar aanstaanden echtgenoot, Mr. Bennett van Gloucester, te begroeten, een naar het uiterlijk te oordeelen, streng Puritein, van vijf en dertig, wiens sombere ernst vreemd afstak bij do zonnige, lachende Faith. Het verwonderde Joscelyn dat zijn keus niet gevallen was op de meer ernstige Clemency hij hoopte dat Faith vroolijk zou blijven voor twee, en zich niet laten aansteken door dien zwaarmoedigen brui degom. Evenwel zelfs de bedaarde Christopher Ben nett bleek niet bestand tegen de bekoring van Hampden' gezelschaphij lachte hartelijk bij de beschrijving ENGELAND. Hoogcrhuls. Den 30 is de begrooting bij derde lezing aangenomen. Lagerhuis. Minister Harcourt kondigde den 30 aan, dat hij den 31 eene motie zou voorstellen om de be raadslaging over het wetsontwerp tot herstel der ver dreven iersche pachters te bespoedigen. De onder-minister van buitenlandsche zaken deelde mede dat het handels verdrag met Japan geteekend was en de onderhande lingen met Rusland over de Pamir-kwestie ten einde liepen en tot eene bevredigende oplossing zouden leideu. Daarna stelde de heer Harcourt eene motie voor waarbij het einde der beraadslaging over de artikelen van het ontwerp tot herstel der verdreven iersche pach ters bepaald werd op 9 Augustus. Balfour bestreed de motie en stelde een amendement voorwaarin de motie streng werd veroordeeld. De conservatieve leider verklaardedat hij geen deel zou nemen aan de beraadslaging over het ontwerp indien van een boeren trouwpartij in Buckinghamshire, waar de bruidegom, toen de dominó hem de gewone vraag deed Neemt gij deze tot vrouw tot ontsteltenis der aanwozigen antwoordde ♦Wel, als u mij dit zoo ernstig vraagt.. neen," en de kerk uitliep. Toen het gelach dat op dit verhaal volgde, bedaarde, kwam Hampden met zijn huwelijksgeschenk voor den dagtwee karaffen van gedreven zilver. Nadat deze be wonderd waren, werd het souper aangekondigd, en Jos celyn, die nog niet zoover mocht loopen, vond zich weder met zijn gedachten alleen. Telkens als de knecht hem kwam bedienen, kon hij door de open deur het lachen en praten hooren de aangename stem, de hartelijke lach van Hampden deden hem wenschen dat hij mee aanzitten mocht. Doch het duurde niet lang of ook hij kreeg een beurttoen de andere in het salon iets betreffende de huwelijksplechtigheid te bespreken hadden, keerde Hamp den naar de bibliotheek terug. Hij keek van den zieke naar den stapel boeken en brochures om hem heen, en lachte even. Nu, Sir Robert voorziet u van leotunr, merk ik!" Een moeielijk te verteren kost," zuchtte Joscelyn. Vandaag heb ik Lord Brooke's Verhandeling over de Bisschoppen doorworsteld." Pas op dat gij goen kwaad van hem spreekt; hij is een groot vriend van mij," zei Hampden, die ondanks zichzelf lachen moest om Joscelyn's benauwd gezicht. Toch stem ik toe dat het niet gemakkelijk te begrijpen is, vooral het eerste gedeelte. Intusschen geven deze pa pieren de eenige oplossing van de voornaamste moeielijk- hedengave God dat het Engelsche volk het begrijpen kon Het denkbeeld van algemeene vrijheid aan alle sekten vroeg Joscelyn. Ja, van verdraagzaamheid, van volkomen godsdienstige vrijheid," zei Hampden^ ♦Maar er is een geest van ver gelding, en voor de tyrannie der bisschoppen wil men de heerschappij van een Presbyteria in de plaats stellen. Brooke heeft hierin het eenig ware geneesmiddel aange geven, de eenige duurzame weg tot vrede, het recht van elk individu op vrijheid van geweten, de groote dwaas heid om allen in éen spoor te willen dwingen." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1894 | | pagina 1