Het Onrecht Gewroken.
No. 93.
Zes en Wegentigste Jaargang.
1894.
V R IJ 1> A G
G-e vonden Voorwerpen,
PARIJSCHE BRIEVEN.
FEUILLETON.
3 AUGUSTUS.
lLkMAABSCHË COURANT.
Deze Courant wordt OIasd«g-, Donderdag- en
■Baterdagavoad uitgegeven. Abonnementsprijs per
maanden voor Alkmaar f O.OAÖ5 franco door het
geheele rijk j t,
De 3 nummers f o,o«.
Prjjs der gewone Advertentiën:
Per regel j Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer: 3.
UKAAKWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen ter algemeene kennis dat aan hen vergunning
is gevraagd door PIETER VERHOEVEwonende te
Alkmaartot het voortzetten van den verkoop van
sterken drank in het klein in het perceel aan het
Lnttik Oudorp, wijk C, No. 24, welke vergunning thans
teD name staat van NICOLAAS BALVERS.
Burgemeester en Wothouders voornoemd
A. MACLAINE PONT.
Alkmaar De Secretaris
1 Aug. 1894. NUHOUT VAN DER VEEN.
gedurende de maand Juli 1894.
Een wit boezelaareenige rozenkransen een honden
halsbandje een omslagdoekeen r. c. kathechismus
eenige knipmesjeseen handschoen; een knevelschuiertje;
een portemonnaie, inh. f 0,22 een oorknopjeeen stuk
van een staartriem een wormenbak een gouden oor
belletje mot rood onderstukje een dito met blauw on
derstukje een zilveren dasspeldeen blauw gestreept
boezelaar; een bruin lederen ceintuur; een blauwe strik
een hengel; een spoormandje; een bruin lederon sigaren
koker een zilveren horlogeeen gouden medaljon aan
nikkelen kettingje een insigne een portemonnaie inh.
f 0,02een rood koralen halskettingjeeen witte zak
doek een lorgnet in etuieen opstap van een velocipède;
een zilveren ring met zwarten steen een portemonnaie,
inh. een sleuteltje een dito inh. f 0.03 een gouden
medaljon; een bont boezelaar; een boek (Louisa May
Alcott) een schaartje een zwart schortje een odeur
flacon een werkmandjeeen gouden oorknopjeoen
witte kinderdoekje en een builtje inh. f 1.40.
Alkmaar, De Commissaris van Politie,
1 Aug. 1894. F. G. C. J. FUNDTER.
XXIV.
Parijs 23 Juli 1894.
Wij hebben ditmaal niet gesproken over het Nationale
Feest van 14 Juliomdatzooals te voorzien was dit
feest bepaald stil en ingetogen mocht heeten. Wel kwam
men van hoogerhand nog intijds terug op het verbod
van orkesten, dans en vuurwerk, doch over het algemeen
bleek duidelijk dat de rouw over den dood van president
Carnot nog te levendig was bij de anders zoo vroolijke
parijsche bevolking. Van daar dat wij 14 Juli stil
zwijgend voorbijgaan.
Liefhebbers van de politiek kunnen sedert eenige
dagen hun hart ophalen aan lange verslagen over de
zittingen in de Tweede Kamer waar de wet tegen de
anarchisten aan de orde is. Wij willen alleen maar
aanstippen dat de oppositie in de voorgestelde wetten
VAN
EDNA LYALL.
Vertaald door Guillette.
9)
Toch was niets in staat, langer dan een oogenblik de
groote vraag uit Joscelyn's hoofd te verdrijven, waarin hij
eerlang eene beslissing zou moeten nemenhij werd ern
stig en was dikwijls in gedachten verdieptzelfs de kleine
Monnie kon hem niet altjjd opwekken uit zijn pijnlijken
gedachtengang. Het kind scheen bijzonder op Joscelyn
gesteldden avond voor den huwelijksdagtoen men het
in huis te druk had om veel op haar te letten zat zij
wel een uur naast hem met de aardige vingertjes een
krans van madeliefjes te vlechten. Een schilder zou zulk
een tooneeltje hebben willen schilderenhet lieve kinder
gezichtje met een uitdrukking van hoogen ernst over
haar bezigheid gebogen de blonde krullen het witte
jurkjewaar de kleine voetjes even onder uit kwamen
en daarnaast Joscelyn, op een rustbank liggend,omringd
door boeken en papieren eveneens met een ernstigen
peinzendeu trek op het gelaatalleenwaar deze bij
het kind sprak van vrede en geluk zag men bij den
jongen man pijnlijke onzekerheid.
John Hampden die op dat oogenblik werd binnenge
laten viel dit contrast onmiddellijk in het oog. Sir
Robert had hem reeds over zijn gast geschrevenen over
het dilemma waarin deze zich bevond en Joscelyn ver
diept in zijn lectuurbemerkte niets van den doordrin
genden doch zeer sympathieken blik van den bezoeker,
tot hij opschrikte door een beweging van de kleine Mon
nie die eensklaps overeind en haar grootvader met zijn
vriend te gemoet vloog.
»Een uur met Mr. Hampden te praten zal u verder
brengen dan weken en maanden in die papieren te stu
deeren." Die woorden van Clemency kwamen Joscelyn te
een aanval ziet op de vrijheid van gedachte en op de
vrijheid dor pers. Die vrijheden zullen werkelijk door
die nieuwe wetten zeer worden beperktop zichzelf is
dit misschien zeer te betreuren doch men zal wel ver
plicht zijnte erkennendat eene beperking van enkele
vrijheden noodzakelijk is waar sommigen er misbruik
van maakten, en door woorden en geschriften aanhitsen
tot roof en moord. Die ophitsingen zijn door daden
gevolgd de moord, op president Carnot gepleegd, deed
de maat volloopenen de regeering verantwoordelijk
voor de orde en rustvraagt dus nieuwe wetten om
het leven der burgers tegen de anarchisten te verdedigen.
Verlaten wij echter het politiek terrein, waarop wij, als
vreemdelingen, ons niet gaarne begeven.
Evenals ieder jaar zijn de examens of concours van
het parijsche Conservatoire weder begonnen. Waarom
men daarvoor altijd de warmste zomerdageu kiest, blijft
ons een raadsel, doch hot is nu eenmaal zoo. Donderdag
j.l. begon het eerste concours voor de klassen van con-
trebasse en violoncello. De jury bestond uit de heeren
Ambroise Thomas, Hollman, Altes en een zestal andere
musici. De professor voor de contrebassede heer
Viseur legde met eenigen zijner élèves eer in van zijn
onderrichtvooral met den heer Leduclo prijs en
Rousseau, 2e prijs. In de klasse der violoncello wed
ijveren de professoren Rabaud en Delsart om den voorrang;
wij herinneren ons nog zeer goed hoe wij een
tiental jaren geleden het spel van den heer Delsart
zeiven op de concerten van do Sallo Erard toejuichten.
Ditmaal wijzen wij op een eersten prijs verdeeld tusschen
twee leerlingen een van Rabaud en een van Delsart
maar vooral op een eerste accessit aan den jongen heer
Britteen jongetje van twaalf jaar die misschien nog
beter verdiende.
Den volgenden dag, Vrijdag, kregen wij concours van
Tragédie en Comédie, en Zaterdag harpe en piano (voor
heeren alleen). Volgens het algemeen gevoelen was het
concours van Vrijdag zeer middelmatig, en dit verwon
dert ons in zooverreals de professoren de grootste
acteurs zijn, die wij te Parijs Lozittcn. Wellicht echter
bestaat er een hemelsbreed onderscheid tusschen zelf
goed te spelen en het spel aan anderen te onderwijzen.
Van de acht élèves voor het treurspel verwierf slechts
één leerling een eersten prijs voor de wijze waarop hij
Néron voorstelde, en ééne enkele jonge dame haalde een
tweeden prijs met de rol van Phèdre, het treurspel van
Racine. In het concours de Comédie wijzen wij alleen
maar op mejuffrouw Wanda de Boncza die hare scène
uit de »Visite de noces" tot aller tevredenheid speelde
en daarom een eersten prijs verwierf. Het is voor de
latere loopbaan der artisten van bijzonder veel gewicht,
het conservatoire met een eersten prijs te verlaten het
is eene introductie, die meer waarde heeft, dan de beste
aanbevelingsbrieven. Zoo zijn de klassen van harp en
piano in uitstekende handenvoor het eerstgenoemde
instrument mocht de professor Hasselmans trotsch zijn
op den uitslag van zijn lesgeven, want vijf van de zeven
élèves werden met prijzen beloond, waaronder twee eerste
prijzen aan den hoer Marteuot en aan mejuffrouw Duros.
De harp is een fraai instrument, en bespeeld door zulke
artisten, kwam het morceau de concours »Une Légendo"
van Francis Thomé tot zijn volle recht. Voor de piano
kwamen een en twintig élèves op, de professoren Bériof
en Diémer zijn zeiven uitstekende pianisten, den laatsten
hoorden wij meermalen, hetzij alleen, hetzij in concerten,
eu naar de meening van andere groote artisten is
Diémer een der grootste hedondaagsche pianisten. Geen
wonder dus dat de élèves van beide heeren het examen
stuk »Thême varió" van Saint-Saens bijzonder fraai
uitvoerden, en hoewel het eenigszins moeilijk verteerbaar
is een en twintig maal hetzelfde Morceau te hooren
zoo juichen wij toch de uitspraken der jury toe die
vele prijzen uitdeelde. De waarheidsliefde verplicht ons
trouwens tot de mededeeling, dat wij geen moed hadden
alle élèves aan te hooren, en volstonden met naar enkelen
te luisteren.
Voor het overige is Parijs bijzonder kalm in deze
groote stad wonen in den zomer alleen zij, die verplicht
zijn er te blijven; allen, die het maar even doen kunnen,
vertrekken naar buiten. In sommige vakken van nijver
heid wordt nogal over deze gewoonte der rijken geklaagd,
vele winkeliers vertelden ons, dat vroeger het baison
te Parijs zeer lang aanhield, en de rijken de stad slechts
verlieten in de warme zomerdagen. lieden ontvlucht dat
zelfde publiek Parijs veel langer, men gaat naar het
zeebad, naar de provincie, op reis, op de jacht, enz. enz.,
zoodat het eigenlijke saison in Parijs zelve waarin de
winkeliers in luxe-artikelen hunne zaken doen, hoe langer
hoe korter wordt. Voegt mon daarbij de ongorustheid
door al die bommen enz. teweeg gebrachtdan zal het
niemand verwonderen, dat de handel hier voortgaat met
klachten over de moeilijke tijden.
J. M. T.
binnentoen bij van de drogevervelende redeneeringen
welke hij doorworsteldenaar den vreemde opkeek.
Hij zag een krachtig man van omstreeks acht en veertig
jaar, met een massa donker, krullend haar, dat bijna tot
de schouders reiktemaar uit het gezicht was weggestre
ken zoodat het hooge, breede voorhoofd geheel uitkwam
De trekken waren vrij regelmatig; de bovenlip echter te
kort, de mond vriendelijk doch vastberaden, de wanbgeen-
deren forsch en zwaar, de oogen vol diepte en uitdrukking
Sir Robert stelde de heeren aan elkander voor, en na
eenige vriendelijke vragen omtrent den toestand van den
patiëntging Mr. Hampden bij hem zitten, nam het kind
op de knie en zeidede blonde krullen uit het gezichtje
strijkend
»En wat maakt mijn kleine Monnie daar voor moois?"
»Een ketting. Kijk zei het kindin trinmf een
langen slinger madeliefjes omhoog houdend.
♦Kettingen, Monnie P" riep hij lachend. Wel, ik dacht
dat Engeland er reeds genoeg had
»Dau maak ik er een krans voor u van", hernam zij
de uiteinden samenbindend en vertrouwelijk »den groot
sten man van Engeland" kronend.
Daarop liep zij een eind de kamer inom uit de verte
te zien hoe hij stond. Hampden lachte om haar ernst; ook
scheen ze niet tevreden over haar werk en riep
»Ze is niet groot genoeg, ze past niet, ik zal er nog
een paar madeliefjes bij vlechten."
Neen," zei Hampden, zich bukkend en haar oen kus
gevend toen zij den krans wilde weg nemen, ♦je moet
hem vooral zoo laten en voor de bruid bewaren. Kijk
daar komt zij juist aan kroon er haar mee."
Meteen stond hij op om Faith en haar aanstaanden
echtgenoot, Mr. Bennett van Gloucester, te begroeten,
een naar het uiterlijk te oordeelen, streng Puritein, van
vijf en dertig, wiens sombere ernst vreemd afstak bij do
zonnige, lachende Faith. Het verwonderde Joscelyn dat
zijn keus niet gevallen was op de meer ernstige Clemency
hij hoopte dat Faith vroolijk zou blijven voor twee, en
zich niet laten aansteken door dien zwaarmoedigen brui
degom. Evenwel zelfs de bedaarde Christopher Ben
nett bleek niet bestand tegen de bekoring van Hampden'
gezelschaphij lachte hartelijk bij de beschrijving
ENGELAND.
Hoogcrhuls. Den 30 is de begrooting bij derde
lezing aangenomen.
Lagerhuis. Minister Harcourt kondigde den 30 aan,
dat hij den 31 eene motie zou voorstellen om de be
raadslaging over het wetsontwerp tot herstel der ver
dreven iersche pachters te bespoedigen. De onder-minister
van buitenlandsche zaken deelde mede dat het handels
verdrag met Japan geteekend was en de onderhande
lingen met Rusland over de Pamir-kwestie ten einde
liepen en tot eene bevredigende oplossing zouden leideu.
Daarna stelde de heer Harcourt eene motie voor
waarbij het einde der beraadslaging over de artikelen
van het ontwerp tot herstel der verdreven iersche pach
ters bepaald werd op 9 Augustus.
Balfour bestreed de motie en stelde een amendement
voorwaarin de motie streng werd veroordeeld. De
conservatieve leider verklaardedat hij geen deel zou
nemen aan de beraadslaging over het ontwerp indien
van een boeren trouwpartij in Buckinghamshire, waar
de bruidegom, toen de dominó hem de gewone vraag
deed Neemt gij deze tot vrouw tot ontsteltenis der
aanwozigen antwoordde ♦Wel, als u mij dit zoo ernstig
vraagt.. neen," en de kerk uitliep.
Toen het gelach dat op dit verhaal volgde, bedaarde,
kwam Hampden met zijn huwelijksgeschenk voor den
dagtwee karaffen van gedreven zilver. Nadat deze be
wonderd waren, werd het souper aangekondigd, en Jos
celyn, die nog niet zoover mocht loopen, vond zich weder
met zijn gedachten alleen. Telkens als de knecht hem
kwam bedienen, kon hij door de open deur het lachen
en praten hooren de aangename stem, de hartelijke lach
van Hampden deden hem wenschen dat hij mee aanzitten
mocht. Doch het duurde niet lang of ook hij kreeg een
beurttoen de andere in het salon iets betreffende de
huwelijksplechtigheid te bespreken hadden, keerde Hamp
den naar de bibliotheek terug. Hij keek van den zieke
naar den stapel boeken en brochures om hem heen, en
lachte even.
Nu, Sir Robert voorziet u van leotunr, merk ik!"
Een moeielijk te verteren kost," zuchtte Joscelyn.
Vandaag heb ik Lord Brooke's Verhandeling over de
Bisschoppen doorworsteld."
Pas op dat gij goen kwaad van hem spreekt; hij is
een groot vriend van mij," zei Hampden, die ondanks
zichzelf lachen moest om Joscelyn's benauwd gezicht.
Toch stem ik toe dat het niet gemakkelijk te begrijpen
is, vooral het eerste gedeelte. Intusschen geven deze pa
pieren de eenige oplossing van de voornaamste moeielijk-
hedengave God dat het Engelsche volk het begrijpen kon
Het denkbeeld van algemeene vrijheid aan alle sekten
vroeg Joscelyn.
Ja, van verdraagzaamheid, van volkomen godsdienstige
vrijheid," zei Hampden^ ♦Maar er is een geest van ver
gelding, en voor de tyrannie der bisschoppen wil men
de heerschappij van een Presbyteria in de plaats stellen.
Brooke heeft hierin het eenig ware geneesmiddel aange
geven, de eenige duurzame weg tot vrede, het recht van
elk individu op vrijheid van geweten, de groote dwaas
heid om allen in éen spoor te willen dwingen."
Wordt vervolgd.