No. 111. Be"'«
Zes en XVegentigste Jaargang.
1894.
V II IJ 1) A O
14 SEPTEMBER*
Het bezoek der Koninginnen
aan den Helder.
tie
blad.
an.
3U.
an.
ALKMAARSCHË COURANT.
Deze Uourant wordt IMnsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprja per
3 maanden voor Alkmaar O,SOfranco door het
gebeele rjk 1,
De 3 nummers 0,06.
Telefoonnummer: 3.
Pr(|s der gewone Ad verten tlën:
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
1
Van onzen specialen berichtgever
De amsteidamsche briefschrijver van dit biad heeft
meermalen gelegenheid gehad om er zijne lezers op te
wijzen, wat er al niet van de veelzijdigheid van een
journalist wordt gevergd. Hij is dat gewoon en vindt
't niets meer dan natuurlijk.
Maar er zijn ook sprongen, waarvan zelfs een gerou
tineerd journalist een oogenblik bedremmeld staat. Stel
n b.v. schrijver dezer regelen voor. Daar zit hij op
zijn amsterdamach redactiobnreau scherpzinnige bespie
gelingen te honden over de kansen van den strijd,
welke dien middag gestreden wordt aan de stembus,
waaruit een drietal gelukkige gemeenteraadsleden moet
te voorschijn komen. Daar komen eenige telegrammen.
Het eerste dat hij openbreekt is een verminkte depêche
uit Batavia over Lombok, waarin gesproken wordt over
barisans van Bangkalan, die een redactioneele toelichting
alleszins noodig maken. Goed, hij geeft die toelichting
en wil daarna een tweede telegram openmaken. Als
verwachtte hij iets bijzouders, sorteert hij het zestal en
ziet daaronder bevindt er zich ook een aan zijn per
soonlijk adres. Dat breekt hij natuurlijk het eerst open
en leest dan
»Wij bestelden twee plaatsen op de »Zniderzee". Hebt
»U lust morgen vlootrevue op de Zuiderzee mee te maken
»en ods verslag te zenden. Coster."
Dat verzoek was zoo onverwacht mogelijk Een oogen
blik stond schrijver dezer regelen als verbluft. Hij, de
landrot, naar de Noordzee op eeu schommelende boot
varen tnsschen bulderende oorlogsschepen, een beschrij
ving geven van manoenvreerende oorlogsbodems, terwijl
zijn naatische konnis niet voel verder gaat dan het
maken van onderscheid tnsschen mast en ra
En toch het aanbod had ook zulk een verlokkelijke
zijde. Twee plaatsen waren ter beschikking gesield
als nn de vrouw eens meeging en gezamenlijk do frissche
noordzeelucht werd ingeademd in rail voor de met zoo
veel ongezonde bestanddeeleu bezwangerde Amsterdamsche.
En dan al is men een landrot, men behoeft dat niet
steeds te blijven en een dagje op zee heeft toch ook
nog in menig ander opzicht zooveel bekoorlijks.
Kortom, na eenige deliberatie werd het spoorweg
boekje geraadpleegd de vronw werd telegraphisch ont
boden en met den laatsten trein stoomde Dinsdag avond
een echtpaar naar den Helder, druk pratende over de
genoegens, die do vloot-revne zon aanbieden.
't Middernachtelijk nar had reeds geslagen, toen wij
aan het noordelijkste pnut van Noord-Holland s continent
aankwamen. Met een eonigszins beklemd hart had ik
reeds bij eeu condncteur geïnformeerd, of er nachtlogies
zon te krijgen zijn, maar op dit punt werd ik voldoende
gerust gesteld. In het eerste hot beste logement, waar
wij aanklopten, konden wij dan ook reeds opgenomen
worden, zij het dan ook in een vertrek, dat de hotel
houder als »de bindorkamer" karakteriseerde.
Ziezoo, geachte lezersnu heb ik verteldhoe uw
schrijver der Amsterdamsche brieven plotseling verzeild
is geraakt op »de ongestuime baren." Eonigszius uit
voerig is dit gedaan ter verklaring van mogelijke omis
sies of onnauwkeurigheden de noodige voorbereiding
had ontbroken en zonder deze is eon getrouw verslag
zeer lastig. Intusschen, ik heb al mijn best gedaan om
die moeiel jkheden zooveel mogelijk te overwinnon.
Toen eenige maaudon geleden in de pers het gerncht
de ronde deed, dat H. M. de Kouingin-Regentes bij haar
streven om hare dochter bekend te maken met het go-
bied, waarover zij eenmaal zal hebben te regeeren, ook
dacht over een bezoek aan den Helder en Het Nienwediep,
teen ging als het ware een schok door de gemoederen
der bevolking dier steden een zoo groote weelde kon
men zich moeilijk voorstellen. Het gerucht hield aan en
eindelijk kwam de officieele bevestiging. Het is waar,
deze voldeed niet geheel aan hetgeen men zich in zijn
stoutste verwachtingen reeds had gedroomd; men had
gehoopt, dat het bezoek enkele dagen zon dnren en men
aan HH. MM. alles zon kannen toonen, waarop men
zelf zoo trotsch is. Daarom was het ontegenzeglijk een
teleurstelling, dat een revue van do vloot het hoofddoel
van het bezoek zon zijn, maar men zette zich daarover
spoedig heen. Immers de Koninginnen zouden toch ook
een rijtoer door de gemeente maken.
Terstond vormden zich verschillende commissies om
aan de stad een waardig aanzien te verleenen. Oud en
jong werkte daartoe samen en dagen achtereen was men
drnk in de weer om een goed geheel te verkrijgen. Wij
kunnen verzekeren, dat men hierin volkomen is geslaagd
Woensdagmorgen maakten wij een wandeling door de
stad; vele versierde straten hebben wij bij Koninginne-
hezoekou aan verschillende steden gezien maar nimmer
zagen wij znlk een algemeen streven om, ieder naar zijn
vermogen, iets aan to brengen tot hnlde der Koninginnen
De groote magazijnen hadden het grootscheeps aange^
legd, maar daarnaast zag men eenvoudige stulpjes, waar
het lage deurkozijn nog lager
versiering van groen en oranje
omlijste portret van de Koningin
geven voor het eenige raam der
onaanzienlijk, of toeh hingen er
wel niet zoo mooi en zoo talrijk
maar ze waren er toch eu de
minder schitterend dan in meer
begunstigde wijken.
was geworden door een
eu waar aan hot fraaie
oen eereplaats was ge-
woning. Geen bnurt zoo
veelkleurige lampions
als in de hoofdstraten,
kaarsjes brandden niet
mot aardsehe goederen
Eene dichte menigte stond 's morgens reeds uren
voordat de koninklijke trein zon binnenrijden aan het
station opeengepakt. Practischdat dio Nienwediepers
toch zijn over een cordon van tien rijen heen te kijkon
was natuurlijk onmogelijk en daarom wareu enkelo inge
zetenon» die best wat extra-verdienste konden gebruiken,
op het schrandere denkbeeld gekomen voor die gelegen
heid trappen te verhuren. Het idee heeft succes gehad,
want tientallen van trappen passeerden wij allen op de
boveusto treden kijkgrage menschen dragende.
Plotseling dreunt het kanongebulder: do Koninginnon
zijn aangekomen! Aan het station werden H. H. M. M.
door de stedelijke «n militaire autoriteiten verwelkomd
en werden haar door een tweetal jonge dames bouqnettou
aangeboden. Geëscorteerd door schutterij on garnizoeu
begaven de vorstinnen zich in de gereedstaande rijtuigen,
wier blauw en tood do Helderseho goe-gemoente,niet
genoeg kon bewonderen. Langs don Stationsweg de
Hoofdgracht en hot Havenpleinwaar laugs een geest
driftige en eerbiedige menigte stond gesch tarilwerd het
bekende pantserscbip Koningin Wilhelmina" bereikt.
Dat aan dit schip we sprekon in deze dagen van
feestvreugdeniet over treurige herinneringen aan dezen
bodem verbonden het eerst bezocht werd had een
goede reden. Het zon ook deelnemen aan do revue en
moest wegens bet getij tegen twaalf nar zee kiezen.
Nn volgt een journalisten-avoutaar. Do „Zuiderzee",
een der bootendie naaf de revue vertrekken zonzon
om half twaalf de touwen loswerpen, waarmede hot aan
den vasten wal verbonden was. Nn meende ik en
mijn heel secure vronw was 't daarmee eens dat het
vroeg genoeg was, als wij om 11 nnr kwamen aan de
marine-haven, waar de boot lag. We waren er ten
slotte nog vóór dien tijd maar stelt u voor daar stni-
ten wij op oen corps militairen. Mijn vronw zegt dat
we terugkeeren moeten maar daarvan wil ik niet weten.
Ik dring vooruit en kom terstond in botsing met een
politie-agent en een lid van de feestcommissie. Die wareu
nog wel te bewegen om op zij te gaan, maar die onver
biddelijke militairen
Een officier aangeklampt.
»Kaptein mag ik er doorr"
»Neen, mijnheer, dat gaat niet".
»Ja maarkaptein ik moet verslag maken voor een
courant van de vloot-revne en ik beu een verloron man,
als ik er niet bij kan komen.''
»Zoo, voor een krant".
Ja kaptein 1"
»Nou in Godsnaam dan!" En meteon gaf hij bevel,
dat mij doortocht zon worden verleend.
Do soldaten maakten een opening en de menschen
daarachter maakton een opening dat alles voor de
getrouwe lezers van de Alkmaarsche Courant.
Wat wo blij waren, toen we aan boord kwamen. Maar
haast nog bijder waren de menschendie reeds uren
op de boot hadden doorgebracht, toen eindelijk de trossen
werden losgemaakt. Een zucht van verlichting ontsnapte
veler borst, toen we hot ruime sop doorkliefden.
Het voorbeeld van do Zuiderzee" werd betrekkelijk
spoedig gevolgd door de »Koningin Wilhelmina". Het
pantserschip was vergezeld van de Hercules", de boot,
die in de njpendste gevaren en bij de heftigste stormen
steeds het zeegat kiest en reeds menig zeemansleven dat
reddeloos verloren scheen, heeft behouden.
Onze boot voer iutnsschen in allerlei richtingen over
het watervlak tnsschen Texel en deD Helder. De zee
was buitengewoon kalm, zoodat zelfs de meest zenuw
achtige dame haar vrees voor zeeziekte aanstouds voelde
verdwijnen, 't Was een levendig tooneelom en bij de
boot voeren verschillende andere door stoom bewogen
vaartuigen en sneden jachten met volle tuigage, waar
onder vooral de »Girofla" zeer de aandacht trok, de
zacht kabbelende golven. In de verte lagen do zeekasteelen
van verschillonden vorm en grootte, alle keurig gepa-
voiseerd, als vaste burchten op de door de zon veolklea
rig getinte baren.
Eindelijk was het oogenblik gekomen, dat de »Valk",
waarop de Vorstinnen eerst een lunch haddon gebruikt,
de marinehaven verliet. Aan alle kanten knalden de
schoten, kort doch krachtig, weinig weerklinkend over
de uitgestrekte vlakte. Aan boord van ons schip de
grootste belangstelling; alles, wat zich beneden bevond,
bogoeft zich naar het dek gewapend met binocles eu
kijkers, allen gericht naar den nanwen zeeweg tnsschen
het vasteland en de Harssens.
Op do oorlogschepen zag men de bemanning in het
want klimmen ak houten soldaatjes uit een speelgoed
doos stonden de matrozen op de ra's. De Valk voer nu
achtereenvolgens de verschillende schepen voorbij, waarna
men de torpedobooten als vliegende monsters de golven
zag doorklieven om zich in linie op te stellen.
Zij, die verwacht hadden, dit ook de fregatten, kor
vetten, schoeners, pantserschepen, stoomkanonneerbooten
en monitors aan de manoeuvre zonden deelnemen, vonden
zich teleurgesteld. Onbeweeglijk bleven zij liggen, aller
wensch, dat er beweging in zon komen, ten spot.
De »Valk", het keurig opgetuigde jachtwaarmede
onze laatste koning omstreeks 12 jaar geleden de reis
naar Engeland maakte, word op verren afstand door de
stoombooteu met belangstellenden gevolgd. Inderdaad
waren dat hoogst interessante tochten Er kwam evonwel
een oogenblik, toen het ton eeuenmale uit was met het
interessante. De »Valk" keerde naar de haven terng en
de »Zniderzoe" kon op de Noordzee bijven. Zoo laug
als dat blauwe vlaggetje daar staat, zei de kapitein, mo
gen wj niet binnenvallen en hj wees naar de kast.
Jahet blauwe vlaggetje stond er en het scheen
waarlijk, of het er zon blijvon staan. Nn volgde een
heen-en-weer varen, waaraan geen eind scheen te komen.
Varen op zee is schoon o zoo schoon maar varen op
zeeomdat ze je aan land niet willen hebben is
Ik zal dat maar niet zeggen want 's middags op de
boot werd het djor alle monden tot tien en twintig maal
op den waren prjs geschat.
Het nnr der vorlossiug naderde en toen eenmaal het
blauwq vlaggetje was ingehaald, hadden wj spoedig weder
don voet op den vasten wal.
De Koninginnen waren nadat zj in het Nienwediep
teruggekeerd waren, naar het Koninkljk Instituut voor
d Marine gegaan, waar zj ontvangen werden door den
commandant Tadema. De adelborsten, in gelid opgesteld,
werden door H.H. M.M. geïnspecteerd.
Het eerst werden de verschillende zalen bezichtigd. In
do modelzaal trok vooral een sper-torpedo zeer de aan
dacht der Vorstinnen. Niet minder belangstelling trok
d j amnsemontzaal met de aanschonweljke voorstelling
der hnlde van Koning Willem III aan de Citadel-
manschappan. De doeken waarop eenige bekende zee
slagen waren afgemaaldwerden vooral door Koningin
Wilhelmina inet groote ingenomenheid bekeken.
D ior de slaapzaal, het physisch kabinet met zjne zeld
zame collectie natnnrknndige instrumenten, en de biblio
theek kwam men in de receptie-zaal, waar ververschingen
werden rondgediend en eenige officiereu aan de Koningin-
neu werden voorgesteld. Hier prijkten ook do bustes
van de Koningin, van Prins Hendrik eu van Tromp en
de Rujter. Als een merkwaardigheid werd aan H.H.
M.M. in een vitrine een stuk van den wapenrok van
Van Speijk getoond.
Over bet geziene gaven de Vorstinnen hare hooge
tevredonheid te kennen en hare belangstelling bleek ook
dnideljk nit verschillende vragendoor Haar tot de
officieren gericht. Met de betniging der uiterste vol
daanheid werd dan ook afscheid genomen waarna een
vluchtig bezoek aan de werf werd gebrachtwaar door
de adelborsten met de zeilen werd geëxerceerd.
Hiermee was het eerste deel van Let programma vol
bracht en kwam een bezoek aan de gemeente aan de
beurt. Een schoone ovatie werd aan de Koninginnen
gebracht op een terrein uabj het telegraaf kantoor, waar
door eeu koor van 900 meisjes en jongens onder leiding
van den heer M. P. Polak een kindercantate werd uit
gevoerd. Met blijkbaar welgevallen luisterden de Vorstin
nen naar de lieve kinderstemmetjes en het was het volk
uit het hart gegrepen toen het uit den mond van een
meisje klonk
Moge God dat is thans onze bede
beschermen met zjn Vaderhand
Bijv' het steeds, zooals het is op heden
't Oranjehuis één met ons Nederland,
en het koor inviel:
Vorstinnen 1 wolkom duizendmaal
Voor U rjst onze beê
Dat mild U 's Hemels gnnst bestraal
Uw Rjk zj liefde en vree.
Woest beiden er van overtuigd
Wanneer G j ons verlaat
Dat niet alleen de mond hier juicht
Maar 't hart ook voor U slaat.
Verder reed de stoetmaar spoedig werd weder halt
gehouden. Aan het Nieuwe Kerkplein deed zich een
mannen-zangkoor hooren onder leiding van den heer A.
Leewens. Sierljko afdrukken van het zangstuk werden
aan HH. MM. door een tweetal jonge dames aangeboden.
Over de spoorbrug ging nu de weg door de Biersteeg
en do Spoorstraat, waar door de gemeente een eerepoort
was opgericht, naar de Koningstraat. Aan het einde dier
straat reed men andermaal door een eerepoortwaarb j
de vertegenwoordigers der plaatseljke vereenigingen met
hare banieren waren opgesteld. Zeer terecht werd ook de
Synagoge aan den Kanaalweg niet vergeten want het
plein voor dit bedehuis was in een waar lustoord her
schapen. Ook hier weid HH. MM. een heilgroet en bede
toegezongen.
Aan do Kerkgracht werd door de vorstinnen een vrien-
deljke groet toegewenkt aan de weezeu, die op het voor
plein voor het algemeen weeshuis waren opgesteld. Vóór
