De luchtspoorweg. Het OnrecM Gewroken. No. 6. Berate 1»1«mL Zeven en Negentigste Jaargang. 1895. ZONDAG 13 JANUARI. IJSKELDER. FEUILLETON. ALKMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per maanden voor Alkmaar f 0,80; fianco door het geheele rjjk 1, De 3 nummers O,O®. Afzonderlijke nummers 3 ets. Prijs der gewone Advertentiën Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgavers HERMs. COS- TER ZOON. Telefoonnu: BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter algemeene kennisdat de Ijskelder der gemeente die van af 1 Januari 1892 door de gemeente in eigen beheer werd geëxploiteerd thans voor den tijd van een jaar is verpacht aan II. W. IK. RIJKS koek- en banketbakker, alhier, op de gewone voorwaarden. Zijdie alzoo ten behoeve van bijzondere personen in geval van ziekte ijs noodig mochten hebben kunnen een gewonen emmer ijs laten halen tegen betaling van één gulden voor hen die lid zijn van een der alhier ge vestigde ziekenfondsen tegen betaling van vijftig centen voor hendie van gemeentewege genees- of heelkundige hulp ontvangen kosteloos. In ieder geval moet uit eene schriftelijke verklaring van een genees- of heelkundige blijken, dat het ijs voor een zieke benoodigd is. De aanvrage ter bekoming van ijs uit dien kelder moet van af heden geschieden aan bovengenoemden pachterwonende aan het Ritsevoort No. 39. Burgemeester en Wethouders voornoemd, A. MACLAINE PONT. Alkmaar, De Secretaris 12 Jan. 1895. NUHOUT VAN DER VEEN. Het is niet de geringste verdienste van koning Willem I, dat hjj in vele opzichten verder zag dau zijn onderdanen. Het getuigt van een onbevangen blik in de toekomst, dat hij den aanleg van den Hollandschen en niet minder van den Rijnspoorweg, heeft getracht te bevorderen. Gelijk een geschiedschrijver (1) van 'tjaar 1844, zegt »de Vorst, die zijnonderdanen wilde doen deelen in de voor- deelen, die nog slechts in beelden bestonden, beraamde in persoon maatregelen om Neêrland door het ijzeren weefsel van anderen niet te laten omkronkelen.' De koning ondervond echter geen medewerking, 's Konings voordracht aan de Tweede Kamer tot deelneming in den aanleg van ijzeren banen werd afgestemd. Het nut van spoorwegen zag men niet in men meende aan de kanalen genoeg te hebben. De spoorwegzeide men, was een meer treffende dau wel nuttige uitvindingde overgroote snelheid zoude niet uit te houden zijn door medici was reeds bewezen, dat de luchtstroom sehadelijk zou werken op de gezond heid, ook al had men, (zooals bij ons), geen tunnels, in welk geval het gevaar voor de longen, door het groot verschil en den plotselingen overgang van temperatuur, nog verderfelijker zoude zijn. (1). H. Zeeman. Het leven enz. van Willem I, blz. 177. VAN EDM I.YAE.I1. Vertaald door Gun,lette. 75) Rosamond werd eensklaps vuurrood, zij sloeg de oogeu neder en stamelde »ik ben nog niet oud genoeg,of of goed genoeg Doch Denham nam hare hand in de zijnedwong haar zachtkens hem aan te zienen fluisterde »Geef mij het recht u te beschermen door te beloven in later tijd mijne vrouw te worden als uw vader er in toestemt en gij mij een beetje liefhebben kunt »Ik wil uwe vrouw worden en ik zal u zeker lief hebben Sir", sprak zij met vaste stemmet dezelfde uitdrukking op haar gelaat als op dat van Joscelyn toen hij de bedreigingen op het kasteel Farnham weer stand bood. Arthur gevoelde onmiddellijk dat er karakter school in dit eenvoudige jonge meisje. Haar schuwheid en verlegenheid waren enkel een gevolg van het strenge régime waaronder zij was opgevoedin haar hart was zij een echte Heyworth met een even sterken wil als de oude Sir Thomas en Joscelyn hadden. Oymro bij haar achterlatend om haar te bewaken ging hij wederom naar beneden om te zien wat er in huis gebeurde. De arme oude butler was wanhopig; te vergeefs drukte hij hen op het hartdat zijn meester tot hun partij be hoorde en zoo koningsgezind was als men maar verlangen kon. De soldaten dachten er slechts aan hnn lusten bot te vieren. Het was een koude nachtal wat eenigszins brandbaar waswerd op het vuur geworpende gordijnen werden naar beneden getrokken om er in te slapen de beste wijnen nit den kelder gehaaldLord Goring Daarbij zoude men niets kunnen zien van de omge ving men zou in de rijtuigen niet kunnen lezen, niet praten, niets verstaan, men zou er niets kunnen doen, dan elkander verbaasd aanstaren, omdat men 't leven er niet bij inschoot. Al die kwellingen zou men ondergaan, onder het voort durend gevaar van verpletterd re worden door het sprin gen der helsche machine. 't Was verschrikkelijk. En moest dan inderdaad ook nog die gruwel van 't buitenland, op onzen bed iarden Nederlandschen bodem overgeplant worden. Immers wij, zeide men, hebben dat in geen geval noodig, met onze heerlijke straatwegen, onze diligences, onze menigte vaarten; hebben wij behoefte aan een nieuw vervoermiddel Hoe, moet men ten algemeenon nutte gaan onteigenen Moeten duizende guldens voor een stukje gronds gegeven, moeten er bruggen gemaakt en millioenen besteed, om de menschen eenigo minuten spoediger te vervoeren Onmogelijk zou de zaak haar geld opbrengen. In dezer voege oordeelde men over den spoorweger waren zelfs eigenaars die hun grond alleen wilden afstaan onder voorwaardedat men in hunne nabijheid geen station zoude bouwen En niet alleen in ons land bestond een dergelijke op vatting. Toen het plan gemaakt werd, om van Londen naar Woolwich een spoorweg a an te leggen, betoogde in vollen ernst de Quarterly Review, dat men evengoed aan het publiek kon voorstellen, om zich op vuurpijlen naar Londen te laten afsteken, als per spoor. En zoo groot is de vooruitgang op technisch gebied, dat zeker de grootsto voorstander van spoorwegen in die dagen niet geloofd zou hebben, dat men zeventig jaren later, dwars door Amerika zou kunnen reizen, in wagens voorzien van een restauratie, s'aapplaatsen, bibliotheek, badkamers en scheerstoel. Een niet minder sterk voorbeeld van onverwachte technische verbeteringen levert de geschiedenis van het rijwiel. Twee jonge Amerikanen hebben daarmede, kort vóór den oorlog met Japan, een groot deel van China doorkruist. In een onzer beste tijdschriften van 1869 (1) kan men lezen een betoogvol becijferingenwaarin bewezen wordt, dat, dit middel van vervoer in minachting en onbruik zal geraken' Deze beschouwingen zijn des te opmerkelijker, omdat toen reeds proeven met den snelvoeter waren genomen. (1) de Volksvlijt, tijdschrift voor Nijverheid, landbouw, handel en scheepvaart, jaargang 1869, blz. 3442. »Reeds is afgelegd", leest men, »door eenige personen, met een tweewielige velocipède, de afstand tusschen Am sterdam en Haarlem." Na behoorlijke rustkan men misschien denzelfden dag den terugtocht volbrengen maar verder zal men niet kunnen komen. Waarom niet, vraagt wellicht de lezer De schrijver van 1869 antwoordt: Men kan zeer goed eene beweging gedurende langen tijd uithouden, als slechts het eene been kracht uitoefent en het andere in rust is, zooals b. v. bij een draaibank of spinnewiel enz.' Maar als de beide beenen schier zonder een oogenblik rust (die, bij het gaan, afwisselend ieder neergezet been ten deel valt) in werking zijn, geraakt het geheele lichaam, in eene voortdurende trilling of beweging, die uiterst vermoeiend en bezwarend is. Waartoe deze herinneringen Zij schenen niet over bodig, wanneer men voor een vervoermiddel van de toe komst de aandacht vraagt. Het behoeft geen betoog, dat een locomotief een duur werktuig is. Het verslindt steenkolen, zonder zich te be kommeren over den prijs. De voortbrenging van electri- citeit is evenmin tot nu toe goedkoop. De vraag is derhalve gewettigd, of het gebruikmaken van de aantrekkingskracht der aarde niet de eenvou digste wijze zou zijn, om zich met duizelende vaart over de aarde te bewegen. Volgens gemaakte berekeningen is eene helling van vier millimeterper meterreeds voldoende om aan eenig rijtuig een zeer groote snelheid te geven. De afstand tusschen Amsterdam en Haarlem is 17 kilometer. Indien men derhalve tusschen Amsterdam en Haarlem 160 torens plaatst, afwisselend van hoogte tusschen 1 en 68 meters en die torens evenals pijlers van een brug met elkaar in verbinding brengt, dau is het begrijpelijk, dat op deze rutschbaan een wagen met bekwamen spoed zou rollen van Amsterdam naar Haarlem en omgekeerd op een tweede baan van Haarlem naar Amsterdam terug. Een ontsporing zou zeker geen aangename gewaarwor ding zijn; maar zou onze technische vaardigheid niet zoo groot zijn, dat dit tot de onmogelijkheden behoorde? Tegenover dit nadeel, staan groote voordeelen. Aller eerst een beweegkrachtdie geen geld kost. Botsingen van twoe treinen die elkaar ontmoeten eene onmoge lijkheid. Op alle uren van dag en nacht vervoer mogelijk bijna zonder tusschenpoozen. Geen last van rook of stof. De beweging zal zacht zijnzonder schokken of stoo- wien Denham opzocht om hom te smeeken tusschenbeiden te komen lag in de eetkamer dronken op den grond en op den haard brandde een prachtige eikenhouten stoel. Met een zucht van ergernis en minachting zette hij zich bij het vuur om te overleggen wat met Rosamond aan te vangenzoo Goring een dag langor op het kasteel bleef. Vermoeid van den langen rit, welken hij gemaakt had viel hij in slaap om twee uur later met een schrik te ontwaken, als gebeurde er iets. Het was koud in de kamer het vuur was opgebrand maar door het raam zag men licht flikkeren. Terwijl hij al dommelend door de kamer zijn weg zochtviel hjj bijna over Goring, die nog op den grond lag. Denham had hem zoo geschopt dat zijn lordschap zich woedend overeind richtte vloe kend als een soldaat. Doch de schok scheen hem tevens te ontnuchteren hij strompelde naar het raamgreop Denham bij den sehouder en riep mot schorre stem Wat moet dat beduiden, Sir Wat beteekent dat licht »Wat dat beteekent, Mylord Dat uw duivels van soldaten het huis van den meest koningsgezinden man in Engeland in brand gestoken hebbenen Denham ijlde do kamer uit, hevig verontwaardigd en in den grootsten angst voor Rosamond De gangen waren zoo vol rook dat hij niet zien kou waar hij gingdoch Cymro's klagend gejank deed hem den weg vinden en hij verhaastte zijn schreden toen uit de kamer waar het meisje waseen doordringend gegil tot hem kwam. Eindelijk vond hij het vertrek. Vol ongeduld wierp hij de deur open. In het schelle licht zag hij Thérèso uit het venster hangen in haar doodsangst op het punt er uit te springen. De tocht, veroorzaakt door het openen der deur, deed den rook een weinig wegtrekken en Denham zag een kleine gestalte in een witte nachtjapon languit op den grond liggen. Thérèse ijlde hem te gernoet. De rook, monsieur! Zij is gestikt. Ik kan haar niet optillen »Kom spoedig", riep Denham, »geen oogenblik ver loren", en een deken van het ledikant trekkend, wikkelde hij het meisje er in en haar in zijn armen nemend droeg hij haar door den rook de trappen afdoor de half dronken soldaten heen voortvoorttot hij in hot park was Thérèse volgde hem op de hielen zich angstig vastklemmend aan zijn jas, alsof alle duivels uit de hel waren losgebroken en hem nazaten. »Ach Monsieur heeft ons het leven gered!" riep zij, schreiend van aandoening. tRegardez done haar gezichtje, Monsieur. De frissche lucht brengt haar bij Rosamond sloeg langzaam de oogen op. Zij zag de kale takken van den grooten eikwaaronder Denham haar nedergelegd had en de roode lucht. Toen zich met een verschrikt gezicht naar liet huis keerend zag zij dat heel de noordelijke vleugel in lichtelaaie stond. »0wat zullen zij boos op mij zijn 1" schreide zij. Hoezeer ook door gevaren omringdvrees voor de harde woorden harer naaste bloedverwanten was veel grooter. Niemand mag j. bekuorren liefste", stelde Denham haar gerust. »'t Is de schuld van hen, die je hier alleen achterlieten en de soldaten vragen nietwiens eigendom zij beschadigen of het van vriend of vijand is." »Maar ik moet er heen, en zien of ik iets kan redden!" riep Rosamondbevend van angst en schrik»vader zal er zoo'n vordriet van hebben, als hij niets van het zijne terugvindt." »Neen je mag volstrekt niet in de buurt van die dui vels komen", riep Arthur haaf terughoudend. »Geloof meje vader zal liever driemaal zijn huis en inboedel verbrand vinden. Eu zie, het begint te regenen de wind is zuid geworden misschien zal alleen de noordelijke vleugel in de vlammen opgaan. Zeg mij gauw, waar kan ik je heenbrengen »Naar het huisje van Barnaby", zeide Rosamond «maar dat is vol soldaten hoor ik." »Dau moeten zij er uit", zei Denham beslist, »je wordt doodziek als je hier langer blijft." Rosamond's onrust was nu veel verminderd. Hare jeugd deed haar de droefheid spoedig vergeten, en slechts oog hebben voor het vreemde en nieuwe van dit avon tuur. Bovendienhoe vreeselijk ook het gezicht der vlammen die uit de bekende kamers sloegen het was

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1895 | | pagina 1