P R I E
Het Onrecit Gewroken.
Zeven en Negentigste Jaargang.
1895.
ZONDAG
20 JANUARI.
FEUILLETON.
347ste Staatsloterij.
Dit Nummer bestaat uit drie bladen.
IV O» 9» Eerste blad.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Diasdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar O,SOfranco door het
geheele rjjk 1,
De 8 nummers f O,O0. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Prj)s der gewone Ad vertent lën:
Per regel 0,13. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer: 3.
Het aftreden van Casimir Périer als president is wel
het beste bewijs van de grenzelooze verwarringwaarin
de Fransche republiek geraakt is.
Men behoeft geen bijzondere stadie van de Europeesehe
politiek gemaakt te hebben om het ernstige van dit
feit in te zien.
Périer toch, is iemand, die een staatkundige loopbaan
van beteekenis achter zich beeftwiens bekwaamheden
alle waardeering ondervonden totdat hij de hoogste
staatsbetrekking aanvaardde na ernstig beraad.
Toen den 28 Juni van het voorgaand jaar, de plechtige
inhuldiging plaats vondwas het niet uit officiëele
plichtpleging, dat hij met trauen in de oogen het woord
nam en zeide «De Nationale Vergadering verleent mij
de hoogste eerdie een burger kan ontvangen en zij
belaadt mij met de zwaarste zedelijke verantwoordelijk
heid, die een menseh kan dragen.
Ik zal aan mijn land al mijne energie en al mijn
vaderlandsliefde geven.
Evenals mijn voorganger, die niet meer is, en dien wij
eerbiedig beweenen zal mijn streven zijn mijn plicht
te doen mijn ganschen plicht 1"
Is het aannemelijk gelijk thans van verschillende zijden
beweerd wordtdat door denzelfden man onberaden af
stand gedaan wordt van een ambtdat hij met die ge
voelens aanvaardde Zon thans plotseling bij hem een
voorliefde ontstaan zijnom als een eenvoudig rijk
burger rustig te leven Indien hij dit als levensdoel
zich gesteld had zou hij dan tot 48jarigen leeftijd in
's lands dienst hebben doorgebracht
NeenDe aftreding van Casimir Périerop wien
velen het oog richtten een half jaar geleden, in de hoop,
dat voor Frankrijk een gelukkiger toekomst zou aan
breken, omdat men meende, dat hij met krachtige hand
en met beleid de tengels van het bewind zou voeren
heeft een geheel andere en ernstiger beteekenisnaar
ons voorkomt.
Het is niet de zucht van een rijk burger gelijk er
velen zijn, die een rustig leven verkiozen boven de
beslommeringen aan staatszaken verbonden het is niet
gebrek aan moed of aan zelfvertrouwen, gelijk men hem
verwijthet zijn niet egoïstische neigingendie den
doorslag gaven aan het hoofd van het Fransch Gemee-
nebest om het Staatstoonoel te verlaten.
VAN
EDM LYALL.
Vertaald door Gun,lette.
NEGEN EN DERTIGSTE HOOFDSTUK.
78)
„Mijn sterke rechterhand
Verloor haar tegenweer
Den zwaren weg te gaan
Kan ik niet meer.
Mijn vuur is uitgedoofd,
Verlamd mijn kracht, mijn wil;
En eindlijk, eindlijk staat
Mijn arbeid stil.
De helft is slechts volbracht
Niets kan ik doen, niets meer
Ik geef een volgzaam hart
Mijn trouwen Heer."
An on.
Joscelyn had nauwelijks het huis van dr. Mayerne ver
laten, of, zich herinnerend dat hij althans één ding doen
kon, zei hij tot zijn knecht
«We zullen aan het veer hij den Temple een bootje
nemen, en zorgen dat mijn broer zoodra mogelijk vrij
komt."
»'t Zal kond zijn op de rivier, Sir, zonden we niet
liever een vertrouwden bode zenden, met het bevel tot in
vrijheidsstelling waagde Morrison in het midden te
brengen.
Maar Joscelyn liet zich niet weerhouden zelf tot Jervis
Immers wie deze beweegredenen aanneemt als juist
stelt levens voorop, dat een man van 48 jaren plotseling
van karakter veranderen kan en handelen kan in strijd
met zijn geheel vroeger leven.
De verklaring van deze politieke daadkan o. i.
nergens anders in gezocht worden, dan in het feit, dat
Périer meer en meer tot inzicht kwam dat een volk
gestemd als de Fransche natie in den tegenwoordigen
tijd, niet te regeeren valt.
Regeeren wordt onmogelijk, indien het hoofd van den
Staat met heftigheid voortdurend wordt aangevallen
verguisd belasterd en bespotalsof de bevolking aan
de heidenen is overgeleverd. De aanvallen op zijne fa
milie op zijn vermogen op zijn karakter zullen hem
persoonlijk niet aangenaam geweest zijn; maar aangezien
hij de hoogste Staatsbetrekking bekleedde in Frankrijk
gevoelde hij dat deze aanvallen niet hem individueel
golden, maar het Staatsgezag zelf.
Wat Périer niet heeft kunnen niet heeft willen ver
dragen is de door alle middelen gevoerde strijd tegen
het gezag.
Niet zijne regeering was het, die men trachtte te
vernederen neen tegen alle regeering schijnt een steeds
grooter deel van het volk te zijn gekant.
De rechtschapenheid en de goede trouw van den Pre
sident wordt in twijfel getrokken, enkel en alleen omdat
hij President is. Dit levert een onmogelijken en onhoud-
baren toestand op.
Onlangs bevatte een der Fransche bladen het volgende
verhaal dat als geestigheid bedoeld, evenwel aanwijst
hoezeer de publieke moraliteit gedaald is. Een deftig
gekleed heer wordt voor den strafrechter gebracht
omdat hij een brood gestolen heeft.
»Je erkent dus dat je een brood gestolen hebt?''
zegt de President.
«Dat is zoo", antwoordt de beklaagde.
«Waarom hebt ge gestolen? Niet uit gebrek!"
«NeenPresident
«Hadt je geen onderkomen?"
«Ja welPresident."
«Ik begrijp er niets van", zegt de president, «je hadt
juist in een restauratie gedineerd
«Ik zal het dan maar zeggen", antwoordt de beklaagde.
«Den laatsten tijd kwam bij mij op, met de politiek mij
in te laten. Ik wil lid van de Kamer zijn en als ik
in de gevangenis geraak dan heb ik de meeste kans
om candidaat te worden gesteld.
Dit laatste heeft men werkelijk onlangs in Frankrijk
zien gebeuren.
te gaan. In zijn hart, nóg vol illusies, had de hoop post
gevat dat zij zich misschien eindelijk verzoenen zonden.
Hij riep een schipper, stapte in de sloep en beval zoo
spoedig mogelijk naar «de Neptnnns" te roeien. Het was
een echte winterdag, maar het zonnetje scheen, en deed
de met rijp bedekte boomtakken in parken en tuinen en
de spits van de oude St. Paul's kerk scherp afsteken
tegen de lncht. Bij het zien van den somberen Tower
herinnerde Joscelyn zich John Eliot, hoeveel deze geleden
had, en wat kolonel Hampden hem verteld had van
's konings onrechtvaardige, wreede bejegeniug van zijnen
vriend, hoe de tyran, toen eindelijk Eliot's gezondheid
geknakt was in de gevangenis en hij bezweek, zelfs na zijn
dood zoo hardvochtig was geweest den zoon het lijk van
den vadervoor een begrafenis op het landgoedte
weigeren.
Terwijl hij zoo peinsde, zag hij een menigte menschen
den kant van «de Tower" opgaan. Hij herinnerde zich nn
dat heden de terechtstelling van Land op de binnenplaats
der gevangenis zon plaats hebben.
«Kijk," riep Morrison, «het volk loopt nit om den
aartsbisschop te zien onthoofden I"
«Zal ik daarheen roeien, Sir, we kunnen er nog bijtijds
zijn," vroeg de schipper.
Joscelyn schudde, met een gebaar van afgrijzen, ont
kennend het hoofd.
«Kom, laat ons ook eens kijken, Sir", drong Morrison
aan. «Ik zon met plezier het hoofd zien vallen van
iemand die zoovelen neus en ooren afgesneden, gebrand
merkt en aan den schandpaal geslagen heeft. Uzelf, Sir,
kunt hem onmogelijk een goed hart toedragen want
had do kerk den koning niet de hand boven het hoofd
gehouden en zijn tyrannie bevorderdzon men u nooit
hebben opgeroepen om te vechten voor de vrijheid en
gij waart nn geen wrak, bij vroeger vergeleken."
«Ja, hij heeft de bijl dubbel en dwars verdiend", klonk
de basstem van den schipper. «Ze zijn barmhartiger
tegenover hem dan hij 't ooit voor een ander geweest is.
Weet n nog, Sir, hoe hij zijn muts afnam en God dankte
voor de terechtstelling van Dr. Leightondie hij zelf
Gérault-Richard werd tot afgevaardigde gekozen
omdat hij gevangenisstraf onderging wegens beleediging
van den President. Dit was zijn eenige verdienste!
Wanneer men hoofd van een Staat iswaar zulke
dingen gebeuren dan wordt het begrijpelijk dat men
zich de vraag steltdoor welk middel kan ik mijn
landgenooten tot inkeer en bezinning brengen
Het wordt begrijpelijk, dat de verantwoordelijkheid te
zwaar gaat wegen wanneer men bespeurtdat met de
belangen van het volk gespeeld wordt en dat geen ernst
meer voorzit bij hen die de politiek leiden.
Men moet aannemen dat klemmende redenen Casimir
Périer zoowel tot zijn optreden als tot zijn aftreden
hebben geleid.
Hij heeft zijn landgenooten althans voor een oogenblik
aan het verstand gebracht, dat het zoo niet langer gaat.
Hij ging er noode toe over daarvan kan men zeker
zijn. Immers het vertrouwen door het buitenland in
Frankrijk gesteld onder anderen door Rusland onder
vindt een heftigen schok. Wanneer de hoogste magistraat
toch telkens wisselten aan den politieken horizont
telkens andere vallende sterren in den vorm van mid
delmatige ministers verschijnen en verdwijnen dan is
er van bnitenlandsche staatkunde geen sprake meer.
Frankrijk heeft meer dan eens voor geheel Europa
op politiek gebied proeven genomen en tot waarschuwend
voorbeeld gestrekt.
Ofschoon de toestanden in ons land met die van
Frankrjjk nog veel verschillen, kan men ten onzent met
hetgeen ginds geschiedt, zijn voordeel doen.
Volgens onze Staatsregeling, staat de Kroon niet
slechts buiten maar boven alle partijen.
Laat od8 die Staatsregeling steunen en eerbiedigen
omdat zij voordeelen heeft, die onmisbaar bljjken. Laat
ons de Kroon houden buiten de politiektot behoud
van het vaderland
5e Klasse 8e lijst18 Jan.
Nr. 13237 f 50.000 nr. 16692 f 5.000ars. 6883,
15974 en 18970 f 1000; nrs. 926, 5592, 7947, 8197 en
14927 f 400; nrs. 5567, 10263, 14656, 15906 en 19124
f 200 nrs. 3141, 4134, 5852, 8501, 9594, 9785, 12184,
14283, 15044, 15356, 19016, 19396 en 2ü276 f 100.
Zaandam. Bij kon. besluit van den 18 is benoemd
tot griffier bij het kantongerecht alhier de heer mr. J.
J. B. van Eijk vau Voorthnijsen thans griffier bij het
kantongerecht te Brielle.
veroordeeld had tot een afschnwelijken dood Weet u
nog hoe hij te Lambeth, om getuigenis af te persen
«Zwijg!" gebood Joscelyn. «Hij is op het pnnt te
sterven en heeft zeker berouw gehad. Ik won dat ze
hem rustig op zijn bed den dood hadden doen afwachten,
want hij is oud en zon nu de natie geen kwaad meer
doen. Er zijn er meer schuldig dan hijdie ongedeerd
rondloopen."
Zijn toon bracht de mannen tot zwijgen een poos
lang hoorde men enkel het eentonig plassen der riemen
en het gegons van stemmen in de verte. Joscelyn voelde
zich ontzettend gedrukthij kón niet gelooven dat de
dood van den aartsbisschop noodzakelijk was, hjj vond
dat de Presbyterianen meer en meer de verkeerde voet
stappen van Laud volgden, en aan een wederspannig volk
een eenheid opdrongen niet veel beter dan slavernij.
Wanneer zou de dag der verdraagzaamheidwaarop
Hampden gehoopt en waarvoor Brooke gepleit had, aan
breken voor het arme vaderland Wanneer zouden de
menschen leeren dat de hoogste eenheid onbestaanbaar
is met een gedwongen eenstemmigheid
Zijne stemming werd er door het bezoek op «de Nep-
tunus niet beter op een enkele blik in het benauwde
hok waarin de ongelukkige gevangenen lagen, was genoeg
om hem in zjjn zwakken toestand te doen wankelen, en
Morrison's arm aan te nemen. De officier las het bevel
tot invrijheidstelling, en eenige minuten later stonden de
broeders tegenover elkanderde oudste met al de sporen
van eenige dagen gevangenschap, in kleeding en uiterlijk,
de jongste bleek tot zjjn lippen alsof hjj een jarenlang
Ijjden achter den rug had. Een oogenblii was Jervis te
ontsteld over de verandering, welke bij zijn broeder had
plaats gegrepen, om te spieken, toen barstte hjj, op de
ledige mouw van zjjn wambuis wjjzend, nit:
«Verduiveld, kerel, wat heb je met je arm gedaan
«In Newbnry gelaten", gaf Joscelyn met een flauwen
glimlach ten antwoord.
«Hier althans, beeft rebellie dns niet geholpen!
riep
Jervis, met een grijnslach. «Eindelijk is vronw Fortuna
rechtvaardig geweest. Kijk vrienden 1" zei hjjtegen
