Poolsch Bloed,
No. 58.
Zeven en XVegentigste jaargang
1895.
WOENSDAG
15 M EI.
Inschrijving Schutterij
Amsterdamsche Brieven.
FEUILLETON.
NATALY VON ESCÏÏSTRUTH.
ALK M A A RSC HE
Deze Courant wordt Dlasdftg-, Mo»derd*g- en
fi»terdag»Toad uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,80; franco door het
geheele rfjk j 1,
De 3 nummers f 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Telefoonnummer3
C0URA\T.
rrjjs der gewone Advertentlëni
Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
DIASDACi en DON DERDAG, van des middags 12
tot des namiddags 2 uren ter gemeente-secretarie van
15 tot en met 31 Mei a.s.
X.
Zaterdag is de Internationale Tentoonstelling
de blijde verwaebtinge van zoovele Amsterdammers,
geopend.
Het Uitvoerend Comité bad geen pogingen onbeproefd
gelaten om die opening zoo schitterend mogelijk te doen
zijn. Mannen van naam en aanzien waren in ruimen
getale genood en het democratische karakter, dat de
expositie in haar geboorte vertoonde, had voor dezen dag
moeten wijken voor het geflonker der aristocratie, aan
het hoofd waarvan de opper-ceremoniemeester van H. M.
de Koningin-Regentes, Baron du Tour van Bellinchave,
was geplaatst.
Tegen tweeën werd het druk in den omtrek der ten
toonstellingsgebouwen. Lange reeksen van equipages
maakten file, honderden stroomden het heilige der heiligen
binnen, maar nog grooter was het getal der zich ver
dringende nieuwsgierigen, die door reetjes trachtten gade
te slaan, wat binnen de ommuurde ruimte voorviel. Het
eerst werd het woord gevoerd door den burgemeester
van Amsterdam, den eere-voorzitter van de tentoonstel
ling, die de aanwezigen voor hun opkomst dankte en
den heer Oalisch verzocht, eenige mededeelingen te doen
over de wordingsgeschiedenis der expositie. In eene
kernachtige rede voldeed deze daaraan. Hij herinnerde
aan de internationale en koloniale tentoonstelling van
1883, hoe deze in de harten van vele Amsterdammers
den wensch had doen ontstaan om de hoofdstad ander
maal te maken tot een punt van samenkomst van tien
duizenden en nog eens tienduizenden hoe door den heer
Legrand een grootsch schema was opgezet, uitgewerkt
door hem en den architect Evert Breman, hoe het oor
spronkelijk plan om een internationale vaktentoonstelling,
alleen betrekking hebbende op het Hötel- en Reis-
wezen, door de vele inzendingen werd gewijzigd en een
wereldtentoonstelling van al wat er nieuws is op welk
gebied ook werd geborenhoe een aantal uitstekende
mannen zich bereid hadden verklaard ten steun te zijn
van de oprichters, voor het meerendeel nog jong en niet
uitblinkende door hooge geboorte en wijdklinkenden naam,
hoe bij zooveel medewerking ook de verdachtmaking en
laster, meestal van anonieme zijde, zoowel in binnen-als
buitenland niet waren uitgebleven. Spr. eindigde met
den wensch, dat de tentoonstelling zou blijken te zijn
een bron van voordeelen, zoo voor Nederland als voor
de hoofdstad.
Toen trad Baron du Tour naar voren en groote be
langstelling openbaarde zich, voor hetgeen de vertegen
woordiger van H. M. de Koningin-Regentes zou zeggen.
Welke gelukkigen zonden een lintje krijgen
De opperceremoniemeester begon met de verklaring,
DOOR
31)
Het goudgelokte hoofd krijgt een schok, wordt fier in
den nek geworpen en wendt zich tot deu vrager.
»In de balkonkamer 1"
Een zucht van verlichting klinkt door haar stem heen.
Weer is ze alleen.
Nog eenmaal giert 't als een voorjaarstorm door haar
gemoed, dan wordt het kalm en helder in haar, hoewel
tevens kil en huiverig als een uitgestrekte sneeuwvlakte,
zij ziet heg noch steg, doch ver, heel ver aan den horizon
verrijst als een nevelbeeld een donkere gestalte die al
grooter en grooter wordt, de hand opheft en haar toe
wenkt »Kom
Met vasten tred gaat Xenia Dynar die gestalte te ge-
moet. Heeft z ij n voet den weg gevonden door het braak
liggende veld, waarop spot, vernedering en vijandschap
hun giftige distelen hebben gezaaid, waarop de openbare
meening en de valschheid der wereld hare steenen ge
worpen heeftdan is gravin Xenia Dynar ook stoutmoe
dig en trotsch genoeg om het moeilijke pad der kwelling
te bewandelen om met minachting den voet te zetten
op distelen en steenen
Nauwelijks had zij de deur achter zich gesloten of
behendig wipte aan den tegenovergestelden kant iets door
de portière het salon binnen.
Beatrice sloop op de teenen naar de tafel en keek
haastig rond.
Juist 1 Daar lagen Donatus' lieve meiklokjes, achteloos
neergeworpen reeds half verwelkt en sommige zelfs
kuikt
dat Hare Majesteit met de tentoonstelling hoogelijk was
ingenomen. En onmiddelijk daarop kwam het hooge
woord er uit: de president mr. N. A. Oalisch en de
vice-president G. Mesdag waren door Haar benoemd tot
ridders in de orde van den Nederlandschen Leeuw Een
langdurig applaus noodzaakte den spreker eenige oogen-
blikken zijne rede af te breken. Toen het gejuich was
verstomd, sprak hij de beste wonschen uit voor de onder
neming en verklaarde hij de tentoonstelling in naam van
Hare Majesteiten geopend.
Wat al gelukwenschen werden den heeren Oalisch en
Mesdag aangebodenMaar tevens, welke verwondering
stond op menig gelaat, vooral van de ingewijde journa
listen, te lezen In hun wijsheid hadden zij de onder
scheidingen toegekend aan Oalisch, Legrand en Breman
maar vooral aan de beide eersten geen hunner had aan
Mesdag gedacht. De gewone geschiedenis der ridderorden
Er was evenwel niet veel tijd voor bespiegelingen. De
uitvoering van do Tentoonstellingsmarsch, gecomponeerd
en gedirigeerd door den heer G. A. Heinze, vroeg de
aandacht, en toen deze met succes ten gehoore was ge
bracht, werd een aanvang gemaakt met een rondwande
ling door het hoofdgebouw, 't Was een merkwaardige
aanblikvoorop ging Baron du Tour gearmd met me
vrouw Vening Meinesz, en daarop volgden de burgemees
ter met mevrouw Calisch. De heeren Oalisch, Legrand
en andere leden van het comité gaven verschillende in
lichtingen. Na het hoofdgebouw kwam de mailboot Prins
Hendrik aan de beurt zoowat het eenige van de ten
toonstelling dat geheel gereed is. Hier werd even uit
gerust en werden verfrisschingen rondgediend. De tocht
werd besloten met een bezoek aan Oud-Holland, the great
attraction van de tentoonstelling.
Onwillekeurig plooien onze lippen zich tot een glim
lach, wanneer wij denken aan het contrast tusschen de
kalmte, waarmee wij dit alles thans neerschrijven, en
het geroezemoes en gehaspel, dat wij hebben moeten
meemaken om althans van de hoofdfeiten getuige te zijn.
Het Uitvoerend Comité was namelijk wel zoo vriendelijk
geweest om een ruimte voor de vertegenwoordigers der
pers door touwen te dóen afschutten, maar het publiek
zoowat de élite van Amsterdam dacht anders daar
over. Het verbrak de touwen en verjoeg de mannen,
die waren gekomen om in binnen- en buitenland den
volke kond te doen van de groote gebeurtenissen in Hol
land's hoofdstad. Groote verontwaardiging onder sommige
dienaren van de Koningin der Aarde, vooral onder de
buitenlandsche journalisten, die gewoon zijn heel anders
behandeld te worden. Er waren omstreeks twaalf redac
teuren van Engelsche bladen expresselijk voor de ope
ningsplechtigheid overgekomen wij vreezen, dat uit hunne
verslagen niet veel waardeering zal spreken. En dan
de wijze, waarop de hellebaerdiersopgesteld *by de
Nimmeegse en Dortrechtse poorte" van Oud-Holland den
toegang regelden Zij hadden om 't eens vulgair uit
te drukken gewoonweg maling aan de portretkaarten en
andere toegangsbewijzen door het Uitvoerend Comité
verstrekt. Een grappig moment woonde schrjjver dezes
Een bijna toornige blik schoot uit Bicky's heldere ree'
bruine oogen naar de deur, waarachter de fiere gestalte
harer nicht verdwenen was liefkozend hield zij de bloe
men onder haar wipneusje en sprak ze toe met tal van
zoete woordjes sSlechtsom zijnentwil zie ik naar je om,
arme schaapjes want die afschuwelijke Xenia verdient
niet, dat men haar naloopt, om hare ruikers in water te
zetten Als je niet van Donatus kwaamtmocht je voor
mijn part hier tot den jongsten dag blijven liggen, maar
hij zal 't ten slotte zien en dan hindert 't hem zeer
want hij is waarlijk zoo dom om Xenia verbazend lief
te hebben, en ik weet wat 't zegt als er volstrekt geen
acht op je geslagen wordt
Een diepe zucht ontsnapte aan haar lippen met een
dwependen blik werden de meiklokjes nogmaals bekeken
en vervolgens in water gezet.
Zij kon dat gerust wagenzij had 't al meermalen
gedaan en Xenia had 't nooit bemerkt.
Waarom was zij niet even groot en mooi als die be
wonderde gravin Dynar
Waarom moest zij nog altijd in de kinderkamer blijven
hokken En waarom was mama zoo gesteld op die af
schuwelijke vlechtdat nare ding dat nog een nagel aan
haar doodkist zou worden Donatus plaagde er haar
altijd mee en o wat had ze een hekel aan die
haardracht, want daaraan alleen lag 't, dat hij haar nog
als een kind behandelde.
Kon ze die vlecht maar afknippen maar dan
o wee wat te beginnen
Bicky gaf de meiklokjes nog* een wanhopigen kus en
ging daarop heen om beueden in haar kamer een ernstig
middel te verzinnen om aan die ondraaglijke toestanden
der villa Eloriana voorgoed een einde te maken.
Hoe ze zich ook draait of wendtde vlecht hangt haar
steeds op den rug.
O Donatus Donatus
bij, toen den heer Geselschap, den directeur der tentoon
stelling de toegang werd geweigerd. Of hij zich al
bekend maakte in zijn waardigheid, de hellebaerdiers
waren onverbiddelijk iedereen kon wel zeggen, dat hij
directeur wasAlleen als wegr een groepje menschen
Oud-Holland verlietwerd het hart der wachters ver-
teederd en dan wilden ze toonen, dat ze toch inderdaad
niet zulke isegrimmen warenze lieten dan door wie
er toevallig stond Gelukkig zij, die van dat ailes de
grappige zijde wisten op te zoeken, want de zon deed
den thermometer op het boomlooze terrein tot een bui
tengewone hoogte stijgen en dan nog te zieden van ver
ontwaardiging
Werd overdag de hollandsche taal in eere gehouden
des avondsbij het festijn in den rechter foyer van
het Paleis voor Volksvlijt begonnen en voortgezet in
de groote concertzaal van dit gebouw hernam het fransch
zijne rechten. Een keurig menu bevatte de meest uitge
zochte gerechten. Mr. Calisch dronk het eerst op het
welzijn der koninginnende minister van waterstaat
wijdde een glas aan het uitvoerend comité en den gan-
schen avond volgden de toosten elkander op. Er heerschte
een werkelijk opgewekte stemmingzoodat het weldra
tien uur was geworden. Alle genoodigden begaven zich
nu aan boord van de stoomboot, die naar den schitterend
verlichten Amstel voer, waar een vuurwerk ten aanschouwe
van duizenden aan de oevers werd afgestoken. Allen
waren opgetogen over dit verrukkelijk schouwspel, waar
mee de feestelijkheden waardig zijn besloten.
De tentoonstelling is nu derhalve officieel geopend.
Hoewel zij nog lang niet gereed is valt er toch al ge
noeg te bekijken om onzen lezers een bezoek te mogen
aanraden. Natuurlijk, 't zou prettiger voor de eerste be
zoekers zijn, als alles op tijd gereed ware gekomen, doch
men tiooste zich met de waarheid dat toch niet alles
op één dag kan worden bezichtigd.
De vreedzame strijd, zoo sprak mr. Calisch zaterdag
middag, heeft een aanvang genomen tusschen allen, die
presteereu op het gebied van handel en nijverheid, een
strijd, waarbij geen bloed zal vloeien, waarbij de over
winnaars en overwonnenen te zamen zullen aanzitten aan
de feestmalen en den bekroonden de handdruk niet zal
worden onthouden door degenen, die volgens het oordeel
der jury niet gelijk stonden.
Welaan, waarde lezers, maakt u op om van dien wed
strijd getuige te zijn vrij zeker zult ge daar iets vinden
dat u nieuw is en uw geest voedsel geeft. Gaat u over
tuigen van het streven van honderden uit Nederland en
uit den vreemde om iets beters te leveren dan het be
staande allicht kunt ge daarmee uw voordeel doen.
Bovendien is er op de tentoonstelling overvloedig ge
legenheid om het nattige aan het aangename te verbinden.
ENGELAND.
Lagerhuis. Den 10 zeide minister Harcourtdat
hij geen dag kon bepalen voor de voortzetting der beraad
slaging over de gevraagde benoeming van een permanent
comité voor de wetsontwerpen uitsluitend Schotland
TIENDE HOOFDSTUK.
Zoo vrij en vol het licht in Xenia's werkkamer binnen
viel, zoozeer werd het door zware gordijnen geweerd uit
het middelste salon, waaruit men door een bont geschil
derd, openslaand hoekraam op een groot balkon trad.
Gedempt licht viel door de gekleurde ruiten en wierp
trillende strepen op de met gouddraad doorwerkte wit
zijden zittingen en rugleuningen der stoelen, die de mar
meren tafels omgaven.
Langs de wanden en van het rijk geornamenteerde pla
fond afhangend glinsterde geslepen kristal, fonkelde en
schitterde het van bronzen hangers die matglazen bal
lons droegen in den vorm van leliekelken een even be
vallige als oorspronkelijke versiering.
Wit en goud waren de kleuren die in het gansche
meublement den boventoon voerden en zich zelfs op den
vloer deden gelden, waar het mozaïkwerk sneeuwwitte
waterbloemen te zien gaf, die op een ondergrond van
schitterend goudgeel schenen te drijven.
Op den albasten schoorsteenmantel prijkten geciseleerde
vazen, over wier rand groote witte struisveeren golvend
afhingen.
De portière ruischte in de zware zijden plooien, hoog
opgericht trad gravin Dynar over den drempel.
Zij moest den blik opslaan, om er Janeck Proczna's
donker oog meê te ontmoeten.
Langzaam trad zij op hem toe, zonder een woord te
spreken en onder het koel opnemen van zijn uiterlijk voor
komen j als bij twee vorstelijke tegenstanders, die zich
vóór den strijd meten, zoo vlamde blik in blik, zoo zetten
de nekken zich strak met trotsche afwijzing van elk
vergelijk.
Een beleefde, maar volkomen onverschillige uitdrukking
lag op het smalle gelaat, dat zich, door de zon gebruind,
frisch en blozend naar haar toewenddede gewone ver-
eischten voor een kunstenaar bleek en zenuwachtig" sche
nen versmaad te ziju, de allures van den garde-officier des
te duidelijker tentoongespreid.
Ernstig en afgemeten maakte hij zijn buiging en daar
gravin Dynar geen enkel woord ter begroeting voor hem
