Poolsch Bloed
No. 63.
leven en Megentigste Jaargang
1895.
WOENSDAG
29 MEI.
[Laatste
Inschrijving Schutterij
Amsterdamsclie Brieven.
FEUILLETON.
NATALY VON ESCHSTRUTH.
37.)
ALUAARSCHE COERANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,80; franco door het
geheeie rijk 1>—
De 3 nummers f Afzonderlijke nummers 3 ets.
FrtJs der gewone Advertentlën:
per regel f ©,lö» Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer: 3.
DOMERDAO 3© HEI 1893, van des middags
12 tet des namiddags 2 uren, ter gemeente-secretarie.
XI.
Woensdagavond heb ik, ten pleiziere van de lezers der
Alkmaarsche Courant, een bezoek gebracht aan de ter
reinen der Wereldtentoonstelling.
Waarom ik dit zoo uitdrukkelijk vermeld? Wel, als
mijn plicht als correspondent mij niet naar het Rijksmu
seum had gedreven, zou ik zeker voor mijn eigen genoegen
niet derwaarts zijn getogen. Immers, mijn collega's, wier
beroep hen dwingt geregeld de vorderingen op de tentoon
stelling na te gaan, hadden mij telkens weer vermaand
Wacht toch nog een paar weken, want de helft is nog
niet gereed en er heerscht een chaotische wanorde.
Aldus voorbereid kan ik niet anders dan verklaren,
dat het bezoek mij erg is meegevallen, 't Is waar, dat
er nog een massa gebouwtjes zijn, waarvan men zich
afvraagt, wat er van groeien moet en evenzeer is het
volkomen juist, dat het gehamer en gesjouw van werk
lieden aan de stemming om te genieten wel wat afbreuk
doet, maar daartegenover staat, dat er toch ook heelwat
bezienswaardigs gereed is en er genoeg te bezichtigen
valt om een paar uurtjes prettig door te brengen.
Met het weer trof ik 't niet al te best. Wel reden op
de P. C.-lijn -open tramwagens, maar de menschen zaten
erin te bibberen en hun gemoed uit te storten over de
wisselvalligheid van de temperatuur. Was het daaraan
toe te sehrjjven, dat vooral in het begin van den avond
in »Oud-Holland" een naargeestige stilte heerschte? Slechts
enkele taveernen hadden bezoek, maar overigens zwierven
de fraai uitgedoschte zeventiendeeuwsche burgers en
burgeressen bij gebrek aan bezigheid doelloos rond. Dat
zal zeker spoedig veranderen, want Oud-Holland is een
waar juweeltje. Karakteristieke geveltjes, dat men er
vindt En dan de gracht met haar steilen steenen brug
Alles is volkomen in den toon gehouden: de kleine in
lood gevatte ruitjes, de uithangborden met teekenachtige
opschriften, de meubelen, die men tot hiertoe nog slechts
in de eenvoudigste stulpjes ten plattenlande kon vinden.
Hoeveel studie, hoeveel keDnis, hoeveel kosten zijn er
noodig geweest om dat alles bij elkaar te brengen. Al
slenterend over het plaveisel vergeet men volkomen zich
te bevinden op een wereld-tentoonstelling, waar men
van de vorderingen op elk gebied den volke getuigenis
pleegt af te leggen het is de museamlucht, die men
meent in te ademen. En onwillekeurig dringt zich dan
de overtuiging op, dat men wel veel heeft uitgevonden
tot vergemakkelijking en veraangenaming van het leven
maar dat het innige, het intieme, het artistieke daaronder
geducht heeft geleden.
DOOR
TWAALFDE HOOFDSTUK.
Uit de villa Floriana viel door de kalewit berijpte
boomtoppen een helder licht, dat tevens een rooskleurig
schijnsel wierp over de sneeuw in den voortuin. Aan
weerszijden van den oprit flikkerden pekfakkelswaar
mede vier jockeys in een rijk, met bont omzoomd strelitzen-
pak, de gasten van gravin Dynar voorlichtten.
Buitengewoon vroeg kwamen de equipages voorrollen
bet scheen, alsof men nauwelijks den tijd had kunnen
afwachtenom de ster aan den kunsthemel van aange
zicht tot aangezicht te aanschouwen, zich te bedwelmen
aan de liederen, wier betoovering reeds de halve wereld
voor de zegekar van een Janeck Proczna had gespannen.
De »bloem'' der hoogere kringen was reeds voltallig
eer de wijzer der pendule het uur aanwees dat op de
nitnoodigingen vermeld stond.
Excellentie Gartnergravin Kany en luitenant von
Elandern waren de eerste nieuwsgierigen geweestdie
Xenia in haar zaal ontvangen had.
Mevrouw Leonie had een pijnlijk overdreven zorg be
steed aan haar toileten toen zij hare bien aimée met
betooverende lieftalligheid omhelsdeom de gravin een
kus op de wang te drukken, wierp zij schielijk een blik
in den grooten wandspiegeldie het beeld der beide
schoone, indrukwekkende vrouwengedaanten weerkaatste.
Stellig was die blik bevredigendwant om mevrouw
Leonie's mondje vertoonden zich die beide scherpe trekjes,
welke het geheimzinnig teeken zijn van haar verholen
triomf 1
Waar zullen wij in Oud-Holland uitrusten? Er is over
vloedig gelegenheid. Geestrijke dranken bieren likeuren
bijna om bet andere huis zijn zij te krijgen. Als
goedgeaarde Noordhollanders brengen wij echter voor
heden alleen een bezoek aan het West-Fries melkliuys
en daarvan zal men geen berouw hebben. De bediening
is er toevertrouwd aan meisjeswier roem men door
geestdriftige jonge'ui ook uren ver van de tentoonstelling
kan hooren bezingen. En wat zij den dorstigen en hon-
gerigen bezoeker verstrekkenis volkomen harer waardig
het kan den toets van fijne kritiek doorstaan.
Wij zouden van uit Oud-Holland ook nog den Doolhof
kunnen bezoekenmaar wij mogen ons kruit niet in
eens verschieten en moeten ook denken aan de tentoon-
stellingsbrieven die nog volgen. Daarom gaan wij thans
naar het schip Prins Hendrik, dat met Oud-Holland
wedijvert om den naam van the greatest attraction. De
illusie, dat men zich hier op een mail-stoomboot bevindt,
is bijna volkomen. Een brug verleent den toegangeen
paar zeerobben staan aan het eind daarvan om de toe
gangsbiljetten te controleeren. Op het dek is over de
geheele lengte der boot een zeil gespannen, waaronder men
een verrukkelijk zitje heeft. In de voorkajuit bunnen
de passagiers le klasse voorƒ2,50 dineeren inde achter-
kajuit kunnen degenen, die 1,50 mooi genoeg vinden
voor een middagmaalterecht. Javaantjes brengen de
ledige schotels naar de kombuis terug. Een leger van
kellners is voor de bediening beschikbaar en zij kwijten
zich met te waardeeren beleefdheid en voorkomendheid
van hun taak. Over hen wordt de schepter gezwaaid
door den heer Reintseen type in het koksvak. Oud-
gasten die te Soerabaya hebben gewoond kennen zijn
naam evenals ieder Amsterdammer wel eens van Couturier
of Zomerdijk Bussink heeft gehoord. Wanneer bij plech
tige gelegenheden in Java's Oosthoek vóór eenige jaren
een fijn diner geleverd was had een verslaggever nooit
te informeeren van wien dat afkomstig was natuurlijk
was de naam Reints daaraan verbonden. Ieder heeft
zijn trots en die van Reints ligt in den stapel Indische
bladen, waarin hij in dicht of ondicht is verheerlijkt.
Begint hij eenmaal daarover, dan is hij ook volstrekt niet
ongenegen om veel uit zijn levenservaringen op te disschen.
»Mijnheer", zoo pleegt hij dan te beginnen, »ik heb met
veel menschen omgegaan, ik ben geweest onder Javanen,
ArabierenKlingaleezen en nog een macht zwartjes
meermaar". en dan volgt een niet te stuiten woor
denstroom. Zij hierbij geconstateerddat Reints zijn
flux de bouche niet noodig heeft te gebruiken om de
feilen van zijn keuken goed te maken want zijn diners
zijn superfine.
Bij warm weder moet hel op het dek van de »Prins
Hendrik" wel zoo vol worden dat er van de vele stoel
tjes geen enkel onbezet blijft. Men heeft hier een mooi
vergezicht op het terrein en bovendien het genot van de
muziekdie in den nabijgelegen tempel wordt gemaakt.
De meeste restaurants en paviljoens zijn begrijpelijker
wijs rondom de muziektent gegroepeerd. Overal staan
Mevrouw von Dracbdie in het bruin flnweal, leven
diger en jeugdiger dan ooit, aan Xenia's zijde de honneurs
waarnamleidde haar dochtertje Beatrice aan de dames
te gemoet.
»Mijn kleine meiddie me al boven hot hoofd is ge
groeid en smachtend verlangt naar kaarslicht en een
sleep," schertste zij met een gezicht vol blijde verwachting.
»Ik zal Hare Hoogheid hedenavond verlof vragen Bicky
te mogen presenteeren en dan in dit seizoen voor het
©erst de rol van waardige bal moeder spelen 1"
Charmant, wat eene allerliefste verrassing!" riep gra
vin Kany uit en zond la petite eene handkus toe. Daar
mee znlt ge onzen cavaliers een groot genoegen doen
beste barones, er is zoo'n groot gebrek aan jonge meisjes
in onzen kleinen kring 1"
Elandern maakte eene buiging en zei met een hoffe-
lijken glimlach »Ik geniet het voorrecht, u van al mijne
kameraden het eerst in bet salon te mogen begroeten
freuleen dat beschouw ik als een gunstig voorteeken
onzer bijzondere vriendschap 1"
Bicky neeg met gloeiende wangen en mevrouw Leonie
trok haar aan hare armen en keek haar glimlachend
strak in het gelaat.
»Uw mama is immers nog veel te jong mijn hartje en
veel te gezocht op de bals om nu al een dochtertje te
kunnen chaporonneeren 1 Ik oude vrouw heb daarvoor meer
tijd en raad u dat ge u dan maar dadelijk bij mij voegt
ik doe n geen concurrentie meer aanBicky 1"
»Een warme stoof en een wollen kap voor de oude
dame 1" riep Flandern overmoedig en schoof met gemaakte
haast een stoel bij voor Hare Excellentiedoch mevrouw
Clara barstte in luid gelach uit en nam den arm van
haar dochtertje. Kom kind die mooie dame daarginds
zal nog eens in het vagevuur komen zij stoekt den gek
met je eerbiedwaardige moeder en tegelijkertijd wendde
zij zich naar de deur om graaf Ettisbach en diens gema
lin beide handen toe te steken.
Zeer verwonderd sloeg do gravin een blik op de aan
vallige gestalte van Beatrice die met haar witgebor
duurd kleedje en de lila linten een even bekoorlijke als
nieuwe verschijning in den gezelschapskring was.
stoeltjes buiten trouwens alles op de tentoonstelling is
berekend op een warmen zomer. Blooker en van Honten
zijn hier weer duchtig aan het concurreerenwaarvan
ik mijn lezers aanraad partij te trekken. Niemand ver-
zuime in het keurige salon van van Houten zich door
een der aardige meisjes die hier voor dc bediening zor
gen een kop chocolade te laten schenken. Men zit daar
als een prinsbetaalt tien cent voor het geurige en
welsmakende vocht en krijgt op den koop^ nog een klein
proefbusje chocolade ineê naar huis. Dat is nu. eerst eens
reclame makenwaarvan ook het publiek profiteert^
Ongemerkt zijn wij gekomen op het gebied der prjjzen,
zeker een belangrijk chapiter voor den tentoonstellings
bezoeker. Van groot belang is voor hem de door mij en
anderen opgedane ervaringdat deze expositie zich zeer
gunstig van andere onderscheidt door bet feitdat men
hier volstrekt niet wordt afgezet. Een entréebiljet ver-
schaffe men zieh aan den ingang bij de opkoopers, waar
men voor 35 cents terecht kan. Dc toegang tot Oud-
Holland en bet schip kost niet meer dan 10 cents.
In de overige tentjes op het terrein die men eer op
een kermis dan hier verwachten zou kan men voor 25
cents terecht. Met de appreciatie van dien prijs gaat het
als op de kermissen. Ik liet mij bijv. verlokken tot een
bezoek aan het gebouwtje waarop met reuzenletters ge
schilderd stond »In Afrika's diepste duisternis bezocht
door den koning van België bekroond met een gouden
medalje", en vond niets anders dan een panorama met
de figuren van Stanley Tippoe Tib en andere Oontraal-
Afrikaansche autoriteiten in het midden. Mij was dat
geen kwartje waard maar een ander vindt het misschien
heel mooi. In één opzicht was het bezoek merkwaardig;
voor een fooitje werd een uitlegging gegeven door een
niet-Hollander die in zijn van buiten geleerd lesje onze
moedertaal radbraakte als ik nog nooit te voren had
gehoord.
Niet ver van dit tentje staat een ander met het op
schrift Couveuse d'enfants, broeikast van levende onvol
dragen kinderen. Ik had plan om op het schip te gaan
soupeeren en, mijn appetijt niet willende bederven, kon ik
gemakkelijk weerstand bieden aan de lokstem van een
gore juffrouw, die mij noodde binnon te komen.
De olifant met den toren op zijn rug en een restauratie
aau den voet trekt ook nogal bezoek. De lezers moeten
mij eens vertellen, of ik totaal kleurenblind ben, want ik
vond dat de kleur van den olifant evenveel geleek als
de bladeren van een bruine beuk op een vergeet-mij-nietje.
Langzamerhand was het donker geworden en toen zag
ik een menigte jongens en mannen rondgaan om de
lichten aan te steken. Wat^ij daarmee tot stand brachten
leek op een tooversprookje. De hoofdlijnen van het hoofd
gebouw waren in verschillende kleuren geïllumineerd
langs de paden zag men vlammende lijnen, en veelkleu
rige lampions bengelden grillig rond, een zacht licht in dc
duisternis zendend. En boven dat alles lichtten de ver
blindend witte bollen, die door de electriciteit worden ge
voed. Op een hoog punt te staan en dan al die kleurige
»Uw dochtertje riep ze verbaasd uitmet den naïfsten
blik, die haar ten dienste stond, sis 't mogelijk, beste
Clara Wilt ge nu al tot het ambt van zelfopofferende
balmoeder overgaan Toch maar enkel voor van avond
Mevrouw von Drach lachte met een mengeling van
spotternij en innig genoegen. »Haha, zij heeft verstand
van kleine kunstgrepen dacht zij zegevierend, en voegde
er overlaid bij sNeen, beste vriendin, ik wil mijn kuiken
nu eens voor goed vleagelwijs maken Beatrice is al
zeventien jaar oud, een leeftijd, waarop ik reeds verloofd
was Och ja, dat zijn zoo de gevolgen van vroeg trouwen
ten slotte heeft men een dochter, met wie men, als met
een zuster, om strijd dansen kan
Die woorden werden zeer luid gesproken en door allen
in het rond verstaan. De hofdame voelde een lichten
stoot aan haar elleboog. »Merk je het wel Beiden in het
lila!" fluisterde Leonie in het oor.
Daarop wendde zij zich tot den kamerheer, die met
haar man in een gesprek gewikkeld was, en gaf hem tal
van complimentjes over het verrukkelijk tweetal, waar
over hij nn in 't vervolg papa te spelen had
De heer von Drach bedankte in de beleefdste vormen
het scheen, dat hij al zijne ridderorden voor den dag had
gehaald, om daarmee zijn borst te pantseren tegen al wat
dien avond op h9m zou losstormen.
De heer van Hofstraten geleidde zijn wederhelft der
gastvrouw tegemoetachter hen aau kwamen verschei
dene mannen, ouder wie vorst Heller-Hüningen, die op
het zien van Bicky do handen ineensloeg. »Zie 'k bij 't
schijnsel van de maan ginds een schraal, bleek kindje
staan
Reeds wilde Beatrice ouder gewoonte met een nijdig
gezicht opstuiven en hem toesnauwen Ik ben geen kind
meer, ik wil zoo iets niet hooren Maar zij bedacht nog
bijtijds, dat ze zich stellig voorgenomen had, dien meneer
Donates geheel 6n al over 't hoofd te zien, en daarom
trok zij maar even een leelijk gezicht en draaide zich op
de hakken om.
Gravin Xenia stond vlak onder de lichtkroon, omringd
door een kleinen kring van genoodigden. Zij had zich
niet zeer in haar voordeel gekleed, geheel in tegenstel-
