Poolsch Bloed, No. 64. Zeven en UTegentigste Jaargang. 1895. V R IJ D A Gr 31 M EI. PARIJSCHE BRIE YEN. FEUILLETON. Buitenland. NATALY VON ESCHSTRUTH. ALKMAARSCHE COURANT Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar 0,88; franco door bet geheele rijk 1, De 3 nummers f 0,86. Afzonderlijke nummers 3 ets. Prjjs der gewone Advertentlën Per regel 8,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven f r a n e o aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. Telefoonnummer: 3. IX. Parijs, 23 Mei 1895. In afwachting dat het jaar 1900 ons weder eene groote wereldtentoonstelling brengt, hebben wij hier steeds vele kleine expositiën waartoe het Palais de l'Industrie, het Trocadero en de terreinen en gehouwen van het Champs de Mars zich bijzonder goed leeuen. Over eenige dagen krijgen wij op het Champs de Mars eene ethnographisehe tentoonstellingdrie honderd negers zijn op weg naar Parijs en worden den 26 dezer maand hier verwacht. Zij zullen ons verplaatsen naar de westkust van Afrika en naar het zuiden van dit werelddeel en ons in tien kleine dorpen doen zien hoe zij leven in SenegalSondan eu Dahomey. Reeds dikwijls hadden wij in den zoölogischen tuin een zeker aantal bewoners van Ceylon Dahomey enz., doch nog nimmer aanschouwden wij in zijn geheel, het volk in zijne dorpen op zijne rivieren en in zijne nijverheid en mogen daarom aan deze ethnographisehe tentoonstelling een zeker succes voorspellen. Van Afrika sprekende, denken wij ook aan den Oongo- staat en aan het duel tussehen den heer Le Chatelier gewezen officier, en Harry Alis afrikaansch reiziger en journalistin welk duel laatstgenoemde op 1 Maart j.l. den dood vond. Waarom die zaak weder in rechten ver volgd werd mag eigenlijk een raadsel heeten de wet wil het zoodoch vooruit wisten wij met zekerheid te zeggen, dat zoowel de heer Le Chatelier als ook de ge tuigen zouden worden vrijgesproken. Het dnel is hier in de zeden ingeworteld, en al is men nog zoo vredelievend van aard men kan er hier niet altijd af. Maar juist daarom, en omdat de duellisten toch steeds worden vrij gesproken wanneer alles eerlijk toegingzou men niet kwaad doen eene geregelde wet op het duel te maken want iemand te vervolgen met het vaste plan hom vrij te spreken is toch wel wat heel onlogisch. Over het algemeen is het eten te Parijs lekker en zijn de prijzen zoo gesteld, dat men gerust kan zeggen dat er eten is voor alle beurzen behalve voor eene leege beurs. Beschouwen wij de restaurantsdan hebben wij de fijne keukens, waar men »en cabinet particulier" zeer gemakkelijk voor een lekker dineetje of souper verschei dene »Louis" (gouden tientjes) kan neerleggen. In groote hotels kost de t&ble d'hóte gemiddeld 6 a 8 francs, verder eet men zeer goed in goede restaurants voor 3 5 francs per hoofd. Dnval is al meer gewoondaar komt men voor 2 2'/s francs zeer goed klaar, evenzoo is dit het geval in vele brasseries, en verder kan men bij een goe den mareband de vin traiteur zeer goed terecht voor ongeveer 1 ij1 francs. Bij dezen laatste eet men voor onge veer dien prijs brood, vleesch, groenten en dessert of in plaats van dessert een kop koffie, en men drinkt er een kwart kan wijn bij. Wil men het nog goedkooper dan is het raadzaam goed uit de oogen te kijken, want dan eet men wel voor één franc een geheel dejeuner of cliner met wijn en pain a discrétiondas brood zooveel men wil doch dan moet men zich wel eens afvragen van welk beestje het opgegetene vleesch dan eigenlijk wel afkomstig was. Waar schrijver woontbuiten Parijs werden voor eenigen tijd vele groote honden vermisten later bleek dat een slager in Clichy hondenvleesch verkochtalsof het van schapen of lammeren gesneden was. Geen wonder dat soms het scherpste mes niet door zulk eene taaie hondencotelette wilde snijden, en het beste gebit er kies pijn van kreeg. Vraag eens aan uwen slager in Holland naar nuchter kalfsvleesch, en zoo de man u niet op vrij onzachte wijze de deur wijst, zult ge hem dank verschul digd zijn. Hier doodt men de kalveren vrij jong doch er is een bepaalde leeftijd voor aangewezen, en de inspec teurs letten daar streng op. Evenwel kwam er aan de Halles bijzonder jong vleesch en niemaad begreep waar dit van kwam, toen dezer dagen ontdekt werd, dat een man en vrouwwonende in de passage Ioinville op de tweede verdieping de schuldigen waren. Wie zou ooit eene slachtplaats zoeken op de tweede verdieping deze echtelieden echter heschen de jonge beestjes naar boven, zij betaalden natuurlijk voor deze diertjes bitter weinig en verkochten vervolgens het'vleesch aan de Halles voor den gewonen prijs van kalfsvleesch. Man en vrouw waren mooi op weg renteniers te worden, doch een toeval bracht de zaak aau het licht, en beiden zijn aangehouden. Gedurende den zomer, en dus ook dit jaar weder sedert eenige dagen laat de militaire muziek zich hooren in de squares en openbare tuinen van Parijs. De muziek der parijsche regimenten heeft terecht een zeer goeden naam en het is een waar genotdie te hooren spelen. Vooral de garde republicaine munt boven allen uiten deze wisselt dan ook met de andere regimenten af en speelt nu eens in dezen dan weder in genen tuin. De Tuileries Pa lais Royal en Luxemburg zijn het meest bevoorrecht, daar is concert op zondag en op nog twee dagen in de week, torwij l de andere tuinen en pleinen gewoonlijk slechts op zondag of donderdag muziek krijgen. Drama's volgen hier elkander open men behoeft werkelijk niet naar den schouwburg te gaan, om tot tranen bewogen te worden. Men geraakt er echter aan gewend, wanneer men zoo iederen dag onder de «faits divers" (allerlei) leest van een zeker getal zelfmoorden, diefstallen, aanrandingen enz. enz. Eene uitzondering op deze alle- daagsche feiten maakt de dood van dien jongen man van twee en twintig jarenJustin Ohrétier geheetendie smoorlijk verliefd werd op eene »étoile" van de Folies- Bergère, de beeldsehoone spaansche, algemeen bekend als la Belle Otero." Deze jonge dame is natuurlijk verwend door tallooze liefdesverklaringen de eene nog meer vol vaar dan de andere weinig dus kon die mooie Otero denken dat in Parijs op het einde der 19e eeuw nog zulk een tragisch aanbidder kon gevonden worden. De ongelukkige jonge man echter was werkelijk verliefd en daar Otero zijne liefde niet beantwoorddeliet hij zich per rijtuig naar het Bois de Boulogne brengenen schoot zich daar dood. Eindigen wij voor heden met te wijzen op den Jardin d'Acclimation in het Bois de Boulogne, op den zoölogi schen tuinwaarin tot heden geene wilde dieren waren Deze laatsten toch huizen in den Jardin des plantes. Thans DOOR 38) »Is dat soms een toespeling op Poolsche vingervaardig heid?" viel Flandern met een luiden lach uit, en Leonie voegde er met een blik op Xenia's bevende lippen aan toe: »Wat voor een geestigheid hebt ge weer in petto? Komaan, spoedig er mee voor den dag!" De hofdame trok haar gezicht in nog diepere plooien. »Mij schoot een ond vertelsel te binnen," zei ze, terwijl ze het overdadig opgesmukte hoofd op de scheeve schouders liet wiegelen, seen kleine anekdote, die mijn papa zoo gaarne vertelde!Haha die was ook eens met een Pool, een zeer voorname Pool zelfs op een diner genoodigd, en toen de wijn de tong van den Woi- wode wat los had gemaakt, stak hij zijn servet met lepel en vork lachend in den zak en gaf als zijne overtuiging te kennen: sDe Pool is trouw, trouw als een hond, maar stelen o stolen maakt niets uit!" Opnieuw weerklonk een hartelijk gelach, Leonie en Flan dern dreigden te stikken, maar gravin Ettisbach, Taren- berg en verscheidene der jonge officieren openden een storm van verdediging en zwoeren bij den charmanten ridderlijken Janeck Proczna. sEen Pool blijft een Pool," riep Leonie hun lachend tegen. Met wijd opgespalkte oogen had Xenia de spreekster aangestaard, al haar bloed drong naar het hart terug, haar blik verduisterde en daarop keek zij naar Hare Excellentie GSrtner. Een zucht van verlichting ontsnapte hare borst, hoog en trotsch richtte zij zich op; nu wist zij, welke handen de steenen op haren weg gewenteld hadden, achter welk voorhoofd deze grievendste uren voor haar uitgedacht waren, nu kende zij ook de beweegredenen er toe. Een vreemdsoortige kalmte maakte zich van haar meester, zij voelde zich tegen iederen aanval opgewassen. Tegenover haar gingen de vleugeldeuren open en Janeek Proezna trad binnen. Aller oogen w, rden op hem gericht. Als een electrische vonk doortrilde zijn aanblik de dames, en gravin Ettis bach drukte den arm barer vriendin Tarenberg met zoo veel geweld tegen zich aan, als wilde zij daarmede onwil lekeurig een schans voor haar hart opwerpen. Slechts Leonie's blik vloog als een pijlspits naar het goudgeiokte hoofd, dat zich met marmerkilie beleeldheid tot den binnentredende wendde geen spier vertrok op het gelaat van gravin Dynar. Hare Excellentie Gartner beet zich op de lippen en schudde vervolgens het hoofd met een glimlach van innig genoegen over het klaverblad Reusseck, Tarenberg en Et tisbach, dat zich in naïeve bewondering nog erg »kost- schoolmeisjesachtig" gedroeg. De ulanen waren den zanger bij Gods genade, van wiens meer dan rijk collation zij eerst voor weinige uren in zeer opgewekte stemming terugkeerden, te gemoet gesneld, om hem met luide kreten als een hunner intiemste vrienden te begroeten. Heller-Hüningen nam zijn arm en voerde hem in triumf naar Xeniadie, geheel tegen hare gewoonte, den gast verscheidene schreden te gemoet, kwam. »Ik verheug me uitermate, dat gij woord hebt gehouden en mij het genoe gen gunt, u in mijne woning aan de voornaamste ingeze tenen te mogen voorstellen zei ze met haar heldere kalme stem en liet hare woorden vergezeld gaan van een glimlach, die zich strikt hield binnen de grenzen van for- meele beleefdheid en gunstbetoon. Janeck Proczna antwoordde kort maar beleefd, en be groette vervolgens den kamerheer, die al de oprechtheid van zijn blijdschap samendrong in zijn vingertoppen en zijn ster wille van den lieven vrede" plechtstatig welkom door een des te harteljkor handdruk trachtte goed te maken. echter zijn in eerstgenoemden tuin een aantal wilde die ren, allen bij elkander in ééne groote kooi en allen kannen zij het goed met elkander vinden. Zij zijn uit stekend gedresseerd de groote witte beer, de zwarte beer, vijf leeuwen, twee volwassen tijgers eene tijgerin, twee pumas tweo luipaards en vier groote deensche honden. Zij spelen met elkander, en vertoonen ook kunsten, waar onder een nummer, hetwelk men het r jtuig noemt. Twee tjgers zijn gespannen vóór eene victoria, een luipaard is koetsier twee honden staan achterop als palfreniers en de zwarte beer zit in het rjtuig. Men beweert dat al deze dieren direct uit de wildernis komen zij zijn dus bjzonder goed getemd, want wj zouden eer gelooven, dat ze door de een of andere menagerie zjn afgestaan. J. M. T. BELGIË. In de den 28 gehouden zitting der Kamer betuigde de minister-president De Bariet zjn leedwezen over het aftreden van den heer De Mérode als minister van buitenlandsche zaken, en als motief van dit aftreden gaf hij op verschil van gevoelen met zjne ambtgenooten omtrent de Congo-kwestie. Do ministers hadden uiteenloopeude moeningen gehad omtrent de middelen, aan te wenden tot het bereiken van de door allen gewenschte uitkomst in die kwestie. Voorts verklaarde hij, dat het publiek met groote ingenomenheid het bericht had ontvangen van het in het leven roepen van een departement van n jverheid en arbeid. Hj voegde er bj dat de wijziging in het Kabinet volstrekt geene verandering van staatkunde met, zich bracht. De progressist Lorand verklaarde zich er over te ver wonderen, dat één minister het Kabinet verliet, daar toch allen het Congo-ontwerp hadden onderteekend. Hj beklaagde zich over de langzaamheid van dezen wetgeven- den arbeid en richtte aanvallen tegen het Kabinet, waar van het waalsche element bjna geheel uitgesloten was. De minister-president De Bariet beklaagde zich hear beantwoordende over de vele interpellatiesdie tjd roofden. Hot Congo-ontwerp was niet ter zjde geschoven. De commissie van 21 had de regeering verzocht, voor- loopige maatregelen te nemen om in aanstaande behoeften te voorzien. De regeoring zou het rapport der commissie afwachten en dan hare meening over het Congo-ontwerp zeggen. Hiermede was het incident afgoloopen. De socialisten verklaarden nog, dat zj ieder krediet voor de koloniale staatkunde zouden weigeren. EDA1ÏK.RIJM. Calvignac, de gewezen maire van Carmaux, is wegens smaadredenen tegen zjnen opvolger voorwaardel jk tot 40 dagen gevangenisstraf veroordeeld. De begrootingscommissie heeft den 27 den minister president, tevens minister van financiën, Ribot gehoord en vervolgens met 22 stemmen eene motie aangenomen, ver klarende akte te nemen van de toezegging der regeering om ten spoedigste nieuwe voorstellen omtrent de ver- Mevrouw Clara had bj Proczna's binnentreden Beatrice onmiddellijk tot zich gewenkt. Vol koortsige verwachting zag zj naar den gevierde op en knikte hem bjna vertrou- wel jk toe. »Mevrouw de markiezin von X laat n groeten!" zei ze lachend met een geheimzinnig knipoogje, en Janeck deelde in hare opgeruimdheid en boog zich schertsend over de kleine hand: »Ik heb haar nog nooit in mjn levon zoo oprecht gehuldigd als heden, mevrouw, en verzoek de markiezin zoowel als do freule, haar dochter, mjn innige betuiging van eerbied te willen aanvaarden Hoe verrukkel jk klonk datClara's blik ging zege vierend rond, hebt gij 't wel gehoord peinst u nu maar suf op die markiezin von X. Bicky maakte een plechtstatige neiging, om hare lip pen speelde iets als een ingehouden lach, en de vluchtige blik, dien z j met den zanger Proczna wisselde, bevatte een gansche samenzwering. Reeds stond de kamerheer achter Janeck en stootte hem even aan den arm, met het verzoek hem aan het aanwezige gezelschap te mogen voorstellen. De Pool stapte aan de zjde van von Drach langzaam van de eene dame naar do andere, meestal slechts door een zwijgenden glimlach eu een hoofdknik gegroet, totdat hem eensklaps bj mevrouw von Hofstraten een meer krachtige dan fijngevormde hand werd toegestoken, die hem met een flinken druk begroette. »Ik ben bij, dat gij gekomen zjt klonk 't hom tegen, g j zult, hoop ik, uit Par js eenige drop pels levensgeest overbrengen in dit vervelende nest hier Janeck lachte mede en wierp nu voor het eerst een meer belangstellenden blik op het gelaat van zjn vis a vis, de echtgenoote van den ritmeester scheen een origineele te wezen. sHaar Excellentie von Gfirtner" vervolgde de kamer heer met stijve hoffeljkhuid in stem eu gebaar. Janeck's donkere wimpers werden neergoslagen voor zju blik glinsterde een kostbaar, van goud schitterend toilet, op welks golvend atlas kleurige kolibri's zweefden, h j zag een marmerblanken urm, een band, die achteloos den dichtgeslagen waaier vasthield en wilde met een korten groet verder gaan.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1895 | | pagina 1