Poolsch Bloed,
No. 64.
Zeven en UTegentigste Jaargang.
1895.
V R IJ D A Gr
31 M EI.
PARIJSCHE BRIE YEN.
FEUILLETON.
Buitenland.
NATALY VON ESCHSTRUTH.
ALKMAARSCHE COURANT
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,88; franco door bet
geheele rijk 1,
De 3 nummers f 0,86. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Prjjs der gewone Advertentlën
Per regel 8,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven f r a n e o aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer: 3.
IX.
Parijs, 23 Mei 1895.
In afwachting dat het jaar 1900 ons weder eene groote
wereldtentoonstelling brengt, hebben wij hier steeds vele
kleine expositiën waartoe het Palais de l'Industrie, het
Trocadero en de terreinen en gehouwen van het Champs
de Mars zich bijzonder goed leeuen. Over eenige dagen
krijgen wij op het Champs de Mars eene ethnographisehe
tentoonstellingdrie honderd negers zijn op weg naar
Parijs en worden den 26 dezer maand hier verwacht. Zij
zullen ons verplaatsen naar de westkust van Afrika en
naar het zuiden van dit werelddeel en ons in tien kleine
dorpen doen zien hoe zij leven in SenegalSondan eu
Dahomey. Reeds dikwijls hadden wij in den zoölogischen
tuin een zeker aantal bewoners van Ceylon Dahomey
enz., doch nog nimmer aanschouwden wij in zijn geheel,
het volk in zijne dorpen op zijne rivieren en in zijne
nijverheid en mogen daarom aan deze ethnographisehe
tentoonstelling een zeker succes voorspellen.
Van Afrika sprekende, denken wij ook aan den Oongo-
staat en aan het duel tussehen den heer Le Chatelier
gewezen officier, en Harry Alis afrikaansch reiziger en
journalistin welk duel laatstgenoemde op 1 Maart j.l.
den dood vond. Waarom die zaak weder in rechten ver
volgd werd mag eigenlijk een raadsel heeten de wet
wil het zoodoch vooruit wisten wij met zekerheid te
zeggen, dat zoowel de heer Le Chatelier als ook de ge
tuigen zouden worden vrijgesproken. Het dnel is hier in
de zeden ingeworteld, en al is men nog zoo vredelievend
van aard men kan er hier niet altijd af. Maar juist
daarom, en omdat de duellisten toch steeds worden vrij
gesproken wanneer alles eerlijk toegingzou men niet
kwaad doen eene geregelde wet op het duel te maken
want iemand te vervolgen met het vaste plan hom vrij
te spreken is toch wel wat heel onlogisch.
Over het algemeen is het eten te Parijs lekker en zijn
de prijzen zoo gesteld, dat men gerust kan zeggen dat
er eten is voor alle beurzen behalve voor eene leege
beurs. Beschouwen wij de restaurantsdan hebben wij
de fijne keukens, waar men »en cabinet particulier" zeer
gemakkelijk voor een lekker dineetje of souper verschei
dene »Louis" (gouden tientjes) kan neerleggen. In groote
hotels kost de t&ble d'hóte gemiddeld 6 a 8 francs, verder
eet men zeer goed in goede restaurants voor 3 5 francs
per hoofd. Dnval is al meer gewoondaar komt men
voor 2 2'/s francs zeer goed klaar, evenzoo is dit het
geval in vele brasseries, en verder kan men bij een goe
den mareband de vin traiteur zeer goed terecht voor
ongeveer 1 ij1 francs. Bij dezen laatste eet men voor onge
veer dien prijs brood, vleesch, groenten en dessert of in
plaats van dessert een kop koffie, en men drinkt er een
kwart kan wijn bij. Wil men het nog goedkooper dan is
het raadzaam goed uit de oogen te kijken, want dan eet
men wel voor één franc een geheel dejeuner of cliner met
wijn en pain a discrétiondas brood zooveel men wil
doch dan moet men zich wel eens afvragen van welk
beestje het opgegetene vleesch dan eigenlijk wel afkomstig
was. Waar schrijver woontbuiten Parijs werden voor
eenigen tijd vele groote honden vermisten later bleek
dat een slager in Clichy hondenvleesch verkochtalsof
het van schapen of lammeren gesneden was. Geen wonder
dat soms het scherpste mes niet door zulk eene taaie
hondencotelette wilde snijden, en het beste gebit er kies
pijn van kreeg. Vraag eens aan uwen slager in Holland
naar nuchter kalfsvleesch, en zoo de man u niet op vrij
onzachte wijze de deur wijst, zult ge hem dank verschul
digd zijn. Hier doodt men de kalveren vrij jong doch
er is een bepaalde leeftijd voor aangewezen, en de inspec
teurs letten daar streng op. Evenwel kwam er aan de
Halles bijzonder jong vleesch en niemaad begreep waar
dit van kwam, toen dezer dagen ontdekt werd, dat een
man en vrouwwonende in de passage Ioinville op de
tweede verdieping de schuldigen waren. Wie zou ooit
eene slachtplaats zoeken op de tweede verdieping deze
echtelieden echter heschen de jonge beestjes naar boven,
zij betaalden natuurlijk voor deze diertjes bitter weinig
en verkochten vervolgens het'vleesch aan de Halles voor
den gewonen prijs van kalfsvleesch. Man en vrouw waren
mooi op weg renteniers te worden, doch een toeval bracht
de zaak aau het licht, en beiden zijn aangehouden.
Gedurende den zomer, en dus ook dit jaar weder sedert
eenige dagen laat de militaire muziek zich hooren in
de squares en openbare tuinen van Parijs. De muziek der
parijsche regimenten heeft terecht een zeer goeden naam en
het is een waar genotdie te hooren spelen. Vooral de
garde republicaine munt boven allen uiten deze wisselt
dan ook met de andere regimenten af en speelt nu eens
in dezen dan weder in genen tuin. De Tuileries Pa
lais Royal en Luxemburg zijn het meest bevoorrecht, daar
is concert op zondag en op nog twee dagen in de week,
torwij l de andere tuinen en pleinen gewoonlijk slechts
op zondag of donderdag muziek krijgen.
Drama's volgen hier elkander open men behoeft
werkelijk niet naar den schouwburg te gaan, om tot tranen
bewogen te worden. Men geraakt er echter aan gewend,
wanneer men zoo iederen dag onder de «faits divers"
(allerlei) leest van een zeker getal zelfmoorden, diefstallen,
aanrandingen enz. enz. Eene uitzondering op deze alle-
daagsche feiten maakt de dood van dien jongen man van
twee en twintig jarenJustin Ohrétier geheetendie
smoorlijk verliefd werd op eene Ȏtoile" van de Folies-
Bergère, de beeldsehoone spaansche, algemeen bekend als
la Belle Otero." Deze jonge dame is natuurlijk verwend
door tallooze liefdesverklaringen de eene nog meer vol
vaar dan de andere weinig dus kon die mooie Otero
denken dat in Parijs op het einde der 19e eeuw nog
zulk een tragisch aanbidder kon gevonden worden. De
ongelukkige jonge man echter was werkelijk verliefd
en daar Otero zijne liefde niet beantwoorddeliet hij
zich per rijtuig naar het Bois de Boulogne brengenen
schoot zich daar dood.
Eindigen wij voor heden met te wijzen op den Jardin
d'Acclimation in het Bois de Boulogne, op den zoölogi
schen tuinwaarin tot heden geene wilde dieren waren
Deze laatsten toch huizen in den Jardin des plantes. Thans
DOOR
38)
»Is dat soms een toespeling op Poolsche vingervaardig
heid?" viel Flandern met een luiden lach uit, en Leonie
voegde er met een blik op Xenia's bevende lippen aan
toe: »Wat voor een geestigheid hebt ge weer in petto?
Komaan, spoedig er mee voor den dag!"
De hofdame trok haar gezicht in nog diepere plooien.
»Mij schoot een ond vertelsel te binnen," zei ze,
terwijl ze het overdadig opgesmukte hoofd op de scheeve
schouders liet wiegelen, seen kleine anekdote, die mijn
papa zoo gaarne vertelde!Haha die was ook eens
met een Pool, een zeer voorname Pool zelfs op een
diner genoodigd, en toen de wijn de tong van den Woi-
wode wat los had gemaakt, stak hij zijn servet met lepel
en vork lachend in den zak en gaf als zijne overtuiging
te kennen: sDe Pool is trouw, trouw als een hond, maar
stelen o stolen maakt niets uit!"
Opnieuw weerklonk een hartelijk gelach, Leonie en Flan
dern dreigden te stikken, maar gravin Ettisbach, Taren-
berg en verscheidene der jonge officieren openden een
storm van verdediging en zwoeren bij den charmanten
ridderlijken Janeck Proczna.
sEen Pool blijft een Pool," riep Leonie hun lachend
tegen.
Met wijd opgespalkte oogen had Xenia de spreekster
aangestaard, al haar bloed drong naar het hart terug, haar
blik verduisterde en daarop keek zij naar Hare Excellentie
GSrtner.
Een zucht van verlichting ontsnapte hare borst, hoog
en trotsch richtte zij zich op; nu wist zij, welke handen
de steenen op haren weg gewenteld hadden, achter welk
voorhoofd deze grievendste uren voor haar uitgedacht
waren, nu kende zij ook de beweegredenen er toe. Een
vreemdsoortige kalmte maakte zich van haar meester, zij
voelde zich tegen iederen aanval opgewassen.
Tegenover haar gingen de vleugeldeuren open en Janeek
Proezna trad binnen.
Aller oogen w, rden op hem gericht. Als een electrische
vonk doortrilde zijn aanblik de dames, en gravin Ettis
bach drukte den arm barer vriendin Tarenberg met zoo
veel geweld tegen zich aan, als wilde zij daarmede onwil
lekeurig een schans voor haar hart opwerpen.
Slechts Leonie's blik vloog als een pijlspits naar het
goudgeiokte hoofd, dat zich met marmerkilie beleeldheid
tot den binnentredende wendde geen spier vertrok op het
gelaat van gravin Dynar.
Hare Excellentie Gartner beet zich op de lippen en
schudde vervolgens het hoofd met een glimlach van innig
genoegen over het klaverblad Reusseck, Tarenberg en Et
tisbach, dat zich in naïeve bewondering nog erg »kost-
schoolmeisjesachtig" gedroeg.
De ulanen waren den zanger bij Gods genade, van wiens
meer dan rijk collation zij eerst voor weinige uren in zeer
opgewekte stemming terugkeerden, te gemoet gesneld, om
hem met luide kreten als een hunner intiemste vrienden
te begroeten.
Heller-Hüningen nam zijn arm en voerde hem in triumf
naar Xeniadie, geheel tegen hare gewoonte, den gast
verscheidene schreden te gemoet, kwam. »Ik verheug me
uitermate, dat gij woord hebt gehouden en mij het genoe
gen gunt, u in mijne woning aan de voornaamste ingeze
tenen te mogen voorstellen zei ze met haar heldere
kalme stem en liet hare woorden vergezeld gaan van een
glimlach, die zich strikt hield binnen de grenzen van for-
meele beleefdheid en gunstbetoon.
Janeck Proczna antwoordde kort maar beleefd, en be
groette vervolgens den kamerheer, die al de oprechtheid
van zijn blijdschap samendrong in zijn vingertoppen en
zijn ster wille van den lieven vrede" plechtstatig welkom
door een des te harteljkor handdruk trachtte goed te maken.
echter zijn in eerstgenoemden tuin een aantal wilde die
ren, allen bij elkander in ééne groote kooi en allen
kannen zij het goed met elkander vinden. Zij zijn uit
stekend gedresseerd de groote witte beer, de zwarte beer,
vijf leeuwen, twee volwassen tijgers eene tijgerin, twee
pumas tweo luipaards en vier groote deensche honden.
Zij spelen met elkander, en vertoonen ook kunsten, waar
onder een nummer, hetwelk men het r jtuig noemt. Twee
tjgers zijn gespannen vóór eene victoria, een luipaard is
koetsier twee honden staan achterop als palfreniers en
de zwarte beer zit in het rjtuig. Men beweert dat al
deze dieren direct uit de wildernis komen zij zijn dus
bjzonder goed getemd, want wj zouden eer gelooven, dat
ze door de een of andere menagerie zjn afgestaan.
J. M. T.
BELGIË. In de den 28 gehouden zitting der Kamer
betuigde de minister-president De Bariet zjn leedwezen
over het aftreden van den heer De Mérode als minister
van buitenlandsche zaken, en als motief van dit aftreden
gaf hij op verschil van gevoelen met zjne ambtgenooten
omtrent de Congo-kwestie.
Do ministers hadden uiteenloopeude moeningen gehad
omtrent de middelen, aan te wenden tot het bereiken van
de door allen gewenschte uitkomst in die kwestie. Voorts
verklaarde hij, dat het publiek met groote ingenomenheid
het bericht had ontvangen van het in het leven roepen
van een departement van n jverheid en arbeid. Hj voegde
er bj dat de wijziging in het Kabinet volstrekt geene
verandering van staatkunde met, zich bracht.
De progressist Lorand verklaarde zich er over te ver
wonderen, dat één minister het Kabinet verliet, daar
toch allen het Congo-ontwerp hadden onderteekend. Hj
beklaagde zich over de langzaamheid van dezen wetgeven-
den arbeid en richtte aanvallen tegen het Kabinet, waar
van het waalsche element bjna geheel uitgesloten was.
De minister-president De Bariet beklaagde zich hear
beantwoordende over de vele interpellatiesdie tjd
roofden. Hot Congo-ontwerp was niet ter zjde geschoven.
De commissie van 21 had de regeering verzocht, voor-
loopige maatregelen te nemen om in aanstaande behoeften
te voorzien. De regeoring zou het rapport der commissie
afwachten en dan hare meening over het Congo-ontwerp
zeggen.
Hiermede was het incident afgoloopen. De socialisten
verklaarden nog, dat zj ieder krediet voor de koloniale
staatkunde zouden weigeren.
EDA1ÏK.RIJM. Calvignac, de gewezen maire van
Carmaux, is wegens smaadredenen tegen zjnen opvolger
voorwaardel jk tot 40 dagen gevangenisstraf veroordeeld.
De begrootingscommissie heeft den 27 den minister
president, tevens minister van financiën, Ribot gehoord en
vervolgens met 22 stemmen eene motie aangenomen, ver
klarende akte te nemen van de toezegging der regeering
om ten spoedigste nieuwe voorstellen omtrent de ver-
Mevrouw Clara had bj Proczna's binnentreden Beatrice
onmiddellijk tot zich gewenkt. Vol koortsige verwachting
zag zj naar den gevierde op en knikte hem bjna vertrou-
wel jk toe. »Mevrouw de markiezin von X laat n groeten!"
zei ze lachend met een geheimzinnig knipoogje, en Janeck
deelde in hare opgeruimdheid en boog zich schertsend over
de kleine hand: »Ik heb haar nog nooit in mjn levon
zoo oprecht gehuldigd als heden, mevrouw, en verzoek de
markiezin zoowel als do freule, haar dochter, mjn innige
betuiging van eerbied te willen aanvaarden
Hoe verrukkel jk klonk datClara's blik ging zege
vierend rond, hebt gij 't wel gehoord peinst u nu
maar suf op die markiezin von X.
Bicky maakte een plechtstatige neiging, om hare lip
pen speelde iets als een ingehouden lach, en de vluchtige
blik, dien z j met den zanger Proczna wisselde, bevatte
een gansche samenzwering.
Reeds stond de kamerheer achter Janeck en stootte
hem even aan den arm, met het verzoek hem aan het
aanwezige gezelschap te mogen voorstellen. De Pool
stapte aan de zjde van von Drach langzaam van de eene
dame naar do andere, meestal slechts door een zwijgenden
glimlach eu een hoofdknik gegroet, totdat hem eensklaps
bj mevrouw von Hofstraten een meer krachtige dan
fijngevormde hand werd toegestoken, die hem met een
flinken druk begroette. »Ik ben bij, dat gij gekomen zjt
klonk 't hom tegen, g j zult, hoop ik, uit Par js eenige drop
pels levensgeest overbrengen in dit vervelende nest hier
Janeck lachte mede en wierp nu voor het eerst een
meer belangstellenden blik op het gelaat van zjn vis a
vis, de echtgenoote van den ritmeester scheen een
origineele te wezen.
sHaar Excellentie von Gfirtner" vervolgde de kamer
heer met stijve hoffeljkhuid in stem eu gebaar.
Janeck's donkere wimpers werden neergoslagen voor
zju blik glinsterde een kostbaar, van goud schitterend
toilet, op welks golvend atlas kleurige kolibri's zweefden,
h j zag een marmerblanken urm, een band, die achteloos
den dichtgeslagen waaier vasthield en wilde met een
korten groet verder gaan.