Pensioen voor Gemeente-Ambtenaren.
No. 123.
lieven eia Megentigste aargang,
1895.
WOENSDAG
16 OCTOBER.
Feuilleton.
Onbestelbare Hrieven,
Anisterdamsclie Brieven.
Buitenland.
Leeftijd.
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
Mannen.
67,60
70,84
74,25
77,83
81.59
85,54
89,68
94,03
98.60
103,41
108,46
113.78
119,41
125.34
131,62
138.25
145,30
152,74
160,66
169,06
177,99
187,49
197,60
208.35
219,81
232.04
245,10
259,06
274,02
Vrouwen.
93,57
97,34
101,74
106,36
111,21
116,30
121.68
127,35
133.33
139,94
146,26
153,26
160,63
168,40
176,59
185,23
194.34
203,93
214,03
224.69
235,90
248.30
260,18
273.31
287,14
301,71
317.08
333,33
350.52
368,74
388.09
Mannen.
86,37
90,08
93,96
98,02
102,24
106,69
111,32
116,16
121,22
126.52
132,06
137,88
144,00
150,43
157.20
164,15
171,87
179.82
188,24
197,13
206,54
216.53
227,10
238.31
250.21
262,86
276.32
290,66
305,97
322,32
339.83
72
Vrouwen,
119,32
124,11
129,10
134,30
139,75
145,45
151,45
157,75
164,35
171,30
178,57
186,22
194,24
202,66
211,50
220,78
230,52
240,73
251,45
262.70
274,49
286.86
299,84
313,45
327,73
342.71
358,45
375,00
392,45
410.87
430,35
DK VK.OÜ-W".
Berlijnsche Roman,
ALKllAARSCHE GODKANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar ©,80; franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers f 0,06. Afzonderlijke nnmmers 3 ets.
Prijs der gewone Advertentiën
Per regel f ©,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer: 3.
Dr. P. J. Holumann zendt ons nog de volgende tabel
indien de leeftijd der gemeente-ambtenaren bekend is
dan kan mei deze tabel gemakkelijk berekend worden
hoeveel eene pensioenregeling zou kosten.
Netto koopsom eenige premie ter verzekering
van 100 pensioen op 65jarigen leeftijd.
290.05
307.26
10
21)
naar het Hoogduitsch
VAN
PAUH LI1VDAU.
't Was duidelijk dat, het een huwelijk uit liefde was.
Wat kon het anders zijn
Het onbegrijpelijke werd intusschen begrijpelijk, nadat
mevrouw Dr. Hennern een paar keer met haar echtge
noot in de comedie was geweest. Hare schoonheid en
het voorname in hare verschijning vielen algemeen op.
Mevrouw Hennern werd dadelijk bij de mooiste vrouwen
uit Berlijn gerekend en velen vonden haar ontegenzeg
gelijk de „mooiste" vrouw van de residentie.
Hare verschijning op het inteekenbal maakte, zelfs
sensatie, en den daarop volgenden dag hief de meest
bevoegde beoordeelaar van vrouwelijke schoonheid in de
Vossische courant een bezielde dithyrambus aan op de
prachtige vrouw. De mooie mevrouw Hennern," zooals
Eugenie nu algemeen genoemd werd, behoorde van toen
af tot de berljjnsche grootheden die iets beteekenen.
Hennern had zich niet vergist omtrent de uitwerking,
die de schoonheid zijner vrouw zon hebben op do toon
gevende kringen in Berlijn. Hij wist, dat het slechts
van haar zou afhangen, zich die positie in de maat
schappij te verschaffen, waar hij altijd naar gestreefd
had, en die hij bovendien ook voor zijne handelsbelangen
wenschelijk en noodzakelijk achtte.
Maar hij had zich toch verrekend. Hij vond bij zijne
vrouw uiet den verwachten steun voor de bevrediging
van zijn maatschappelijke eerzucht misschien ook
daarom niet, omdat zij hoogenaamd geen talent had tot
recepieeren. Eugenie bezat wel alle uiterlijke middelen,
om op waardige wijze de eer van ziju huis op te honden.
Hare schoonheid, hare innemende vriendelijkheid, hare
beschaving en haar verstand waarborgden haar de sym
pathie van allen die in de gelegenheid waren haar te
ontmoeten. Haar huis in de Margarethastraat was met
vorstelijke weelde gemeubeld. Haar budget voor hare
huishouding en voor haar toilet was onbeperkt. Maar
zij had volstrekt geen aanleg voor hetgeen men eene
vroolijke, gezellige conversatie noemt.
De eindelooze diners kwamen haar zeer vervelend voor
en waren voor haar eene kwelling. Zij zuchtte, als zij
zich voor een bal met bloemen versierde, en het kostte
haar veel zelfbeheersching om door geen klacht te doen
verzonden gedurende de 2e helft van September 1895
G. de Groot Alkmaar; iVortelboer, Groningen P. G.
Polak, Hoorn; B. Verdonk, Vucht; W. Boerwinkel,
Zaandam.
Briefkaart:
J. C. Smet Amsterdam.
XX.
Met een overweldigende meerderheid is door de dia
mantbewerkers bij stemming besloten om te blijven
bij hun voornemen en slechts het werk te hervatten
wanneer de fabrikanten er in toestemmen van hunne
werkplaatsen bondsfabrieken te maken.
Deze stemming was alleszins noodzakelijk. In enkele
ingezonden stukken in de amsterdamsche bladen en voorts
in ongeteekende strooibiljetten was beweerd, dat de groote
meerderheid der diamantbewerkers den arbeid wilde her
vatten, doch niet durfde door de pressie van het hoofd
comité en zijn handlangers. Het hoofdcomité heeft zich
van dien blaam willen zuiveren en bij de stemming in
den Parktuin is overtuigend gebleken, dat het de wen-
schen van verreweg het meereudeel der diamantbewerkers
vertegenwoordigt.
Trouwens, nu eenmaal de strijd is aangebonden, zon
wijken de schromelijkste gevolgen na zich slepen. Het
diamantvak is uit het oogpunt van loonsregeling een
echt knoeiersvak. De toestanden leenen zich daartoe zoo
uitmuntend. Waar b. v. in het tabaksvak 't tot de
hoogste uitzonderingen behoortwanneer de zoon van
den fabrikant sigarenmaker is, is 't in het diamantvak
een gewoon verschijnsel, dat de kinderen of andere fami
liebetrekkingen van juwelier of fabrikant slijpers zijn.
Die bloedverwantschap heeft ten gevolge, dat de mooiste
en gemakkelijkst te bewerken steenen aan de vriendjes
worden gegeven, die aldus een flink loon verdienen, ter
wijl de anderen, die de moeielijkp grondstoffen krijgen,
elke wee», betrekkelijk weinig thuis brengen.
Vroeger was dat nog in veel sterker mate het geval
dan tegenwoordig. Juist door de organisatie der diamant
bewerkers en de kenze van een krachtig hoofdcomité,
aan wiens bevelen moet worden gehoorzaamd zijn de
verbeterde loonen en de gunstige levensomstandigheden
geboren. Alleen gelukte 't tot hiertoe nog niet, de zoo-
uitkomen, hoe vervelend zij het vond, om zich in be
trekkelijk te kleine en heete vertrekken door menschen
die haar onverschillig waren op de maat van de muziek
te laten ronddraaien en van alle jonge mannen zonder
onderscheid in woorden of ten minste in blikken hetzelfde
over hare schoonheid te moeten hooreu. Zij wist niet
wat ïjdelheid was. Zij was daarom blij dat zij eene
bepaalde reden had, om zich gedurende de laatste maanden
van het winterseizoen te onttrekken aan hare verplich
ting om in het openbaar te verschijnen
De plotselinge rijkdom, die Eugenie als het ware over
rompeld had, had haar in 't eerst geheel verbijsterd.
Reeds de bruidsgeschenken, die Hennern haar had ge
geven, hadden haar in verwarring gebracht. Van haar
vroegste jeugd at, was zij gewoon geweest, met centen
te rekenen. Dat was letterlijk waar. Hoe dikwijls had
zij do paardetram niet voorbij laten gaan en bij de eerst,
volgende halt vijf minuten gewacht om daarmee vijf
centen te besparen. Eu nu stapelden zich in haar kleine
kamer in de Tichelstraat onnoodige kostbaarheden op,
die duizenden gekost hadden In 't eerst wist zij niet
wat zij er van moest denken. Daarop had eene onuit
sprekelijke vreugde over de onverwachte heerlijkheden
elke andere drijfveer verstikt. Maar ten slotte voelde zij
zich beschaamd en verlegen en het verwonderde haar zeer,
het hinderde haar zelfs, dat haar degelijke vader dat niet
met haar mee voelde en haar beknorde om hare dwaasheid.
Want de oude Weding had sedert de verloving van
zijne dochter met den rijken Dr. Hennern zijne houding
ten opzichte van Eugenie geheel veranderd. Hij was
vriendelijk en meegaande geworden en Eugenie had nooit
gedachtdat haar vader zoo opgewekt kon zijn.
Eugenie was geheel verbaasd over de buitengewoon
groote uitgaven die haar vader voor haar uitzet deed.
Die zaak scheen haar zoo onnatuurlijk toe dat zij na
lang geaarzeld te hebben er op een avond met haar
vader over sprak.
»Ik ken immers onzen finantiëelen toestand," zeide
zij»en ik weet wat de dingen kosten die u na voor
mij koopt. Ik kan nu de kwellende gedachte niet van
mij afzetten dat het u niet mogelijk is dat nit eigen
middelen te bestrijden."
»Gij hebt gelijk, mijn lieve kind," antwoordde Weding
eenigszins verlegen maar toch zoo gedecideerd dat het
duidelijk was, dat die vraag niet onverwacht kwam en
dat hij zich op het antwoor-d had voorbereid. >Ik heb
geld moeten leenen. Maar wat ik u verzoeken mag
vraag mij niet van wien. Ik zal het tot de laatste cent
toe terugbetalen. Maar ik wil niet dat gij uw onderlijk
hnis verlaat en uw nieuw te huis betreedt als een be
delares. Datkan niet. Ik wil u niet vernederen voor Emil."
genaamde onderkruipers nit de fabrieken te weren en
het hoofdcomité gelooft daarin alleen te zullen slagen
wanneer het don eisch doordrijft, dat voortaan door de
fabrikanten slechts werklieden mogen worden aangenomen,
die lid zijn van een der bestaande diamantbewerkers
organisaties.
Deze eisch is een geheel andere dan dien der sigaren
makers, die ook nog steeds staken om bondsfabrieken
te krjjgen. Zij vergen dat de patroons voortaan alleen
werklieden mogen engageeren, die lid zijn van den Inter
nationalen Tabaksbewerkers- en Sigarenmakers-bond.
Daardoor wordt een zware pressie uitgeoefend op de
leden van andere sigarenmakers-vereenigingen, die niet
kunnen méégaan met het socialistische karakter van den
Internationalen Bond. Voor de mannen van Patrimonium
en den R. Kath. Volksbond zou het een hard geval zijn
om zich bij den socialistischen bond te moeten aansluiten
of werkeloos te zijn.
Het hoofdcomité van den Alg. Ned. Diamantbewerkers-
Bond stelt vrij wat billijker eischen. Ook hun die lid
zijn van St. Eduardus, onderafdeeling van den zooeven
genoemden Volksbond en Patrimonium of a uiero ver-
eenigingen, wenschen de heeren Polak c. s. en plaats
op de fabrieken te verzekeren en alleen willen zij die
genen weren, die bj geen enkelen bond ziju aangesloten
en van deze vrijheid profiteeren om door onderkruiperij
de arbeidsmarkt te bederven.
Wordt door de werklieden de nederlaag geleden, dan
zal het hoofdcomité aftreden en weder dezelfde ongeor
dende toestand van vroeger intreden. Waar het de bewer
king betreft van een weelde-artikel als diamant zon dat
te betreuren zijn. Immers, het is een te wreede parodie,
dat menschen, die de schoonste preciosa bewerken, daar-
meê een hongerloon verdienen. Door organisatie der
werklieden wordt wel-is-waar de prijs van het geslepen
goed iets verhoogd, doch er is geen artikel te vinden,
waarbij dat minder hindert. In het buitenland bestaat
vraag naar te Amsterdam geslepen diamant en die vraag
zal niet verminderen, wanneer de prijs met eenige per
centen is verhoogd.
BKIiGIK. Den 9 ving te Bergen voor het Hof van
Henegouwen de behandeling aan van het rechtsgeding
tegen den socialistischen afgevaardigde naar de Kamer
Alfred Defuisseaux, beschuldigd van pogingen tot om
verwerping van de staatsregeling, ophitsing tot burger-
Eugenie zweefde de vraag op de lippen»Dus niet
van bem Maar zij uitte haar niet, daar zij voelde, dat
een bevestigend antwoord haar pijnlijk zon zijn, en dat
eene ontkenning misschien eene onwaarheid zijn zon.
»Gij hebt nog geene ondervinding," vervolgde Weding
»en gij stelt u den toestand nog niet voor, zooals die
werkelijk is. Gij zult zeer spoedig eene rijke vrouw zijn,
en de geldqnaestie, die voor ons tot nu toe eene groote
moeielijkheid heeft opgeleverd, zal voortaan voor u niet
meer bestaan. Spreek er dus niet meer over, mijn
kind
Daarmede was de zaak afgedaan, ten minste in schijn.
Want. Engenie kon zich niet weer los maken van het
onbehagelijke gevoel, dat zich van haar had meester
gemaakt. Zij had tot nu toe weinig kunnen geven, maar
zij had ook weinig ontvangen. Zij was nooit veeleischend
geweest, en nadat de eerste bedwelming voorbij was,
deden de rijke en smaakvolle geschenken, die in den
bruidstijd gedurig talrijker werden, haar geen genoe
gen meer.
In haar huwelijk evenwel was het onaangename ge
voel om steeds te moeten ontvangen langzamerhand
verdwenen. Veel spoediger, dan zij gedacht had, had zij
zich gemeenzaam gemaakt met het denkbeeld van ge
meenschap van goederen. Zij dacht er nauwelijks meer
aan, dat zij zonder eenig fortuin in het huwelijk was
getreden. Zij beschikte geheel volgens den wensch van
Hennern, wel niet op onverstandige of verkwistende
wijze, maar toch zonder eenigen schroom en zonder de
minste neiging tot dankbaarheid over de middelen, die
ter harer beschikking waren.
De rijkdom had haar bedwelmd. Zij was als het ware
onder den invloed van eene tijdelijke duizeling, die oeue
geheele verandering bracht in hare wijze van denkon. En
zij had een zekeren angst, om weer bij te komen. Zij
waagde zich niet aan de kinderlijke vraag, of zij haar
echtgenoot kon beminnen en ot zij door hem bemind
werd. Zij wilde aan niets anders denken dan dat zij
zooals alle menschen eenparig beweerden, een schitterende
partij had gedaan. Zij leefden op grooten voet. De prach
tige vertrekken van haar huis waren zoo rijk mogelijk
gemeubeld. Haar keuken en kelder hadden een uitste-
kendeu naam bij de meest verwende lekkerbekken. Zij
behoefde maar op den knop van eene electrische bel te
drukkendan kwam een kwartier later het rijtuig voor.
Zij behoefde zich geen enkelen wensch te ontzeggen.
Hennern was tegenover haar wol altijd vrij afgemeten
geweest, doch dat kwam eigenlijk overeen met hare
wenschen. Maar gedurende de eerste maanden van hun
huwelijk had hij prettig en vriendelijk met haar omge
gaan. Sedert eenigen tijd evenwel bemerkte zij in dat op-
