■No. 130.
Eeven en Itf egentigste «laargang
1805.
Y R IJ I) A G
1 NOVEMBER.
Huinwaterleiding.
Vrijwillige oefeningen in
den wapenhandel.
Maandag 4 November a.s.,
Onbestelbare Hrieven,
Feuilleton.
DE V1ÖUW.
PARIJSCHE BRIEVEN.
Burgemeester en Wetlionders yan Alkmaar
brengen ter algemeene kennis,dat, tengevolge
van de jaarlijksche schoonmaak, liet.boog-
reservoir der duinwaterleiding te Bergen zal
zijn afgesloten, van VRIJDAGAVOND 1 No
vember a.s., te 9 uren tot ZATERDAGMORGEN
2 November d a.v. te 6 uren.
De PERSONEN, die zich ter gemeente
secretarie voor de deelneming aan boven
genoemde oefeningen hebben aangemeld
worden uitgenoodigd op
des avonds te uren,
der gemeente aanwezig tfe zijn, op welk
tijdstip die oefeningen een aanvang zullen
nemen.
27)
Berlijnsehe Roman,
1LUAABSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar ©,®tt; franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers f O,©6. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Prijs der gewone Advertentlën
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer: 3.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. MACLAINE PONT.
Alkmaar, De Secretaris,
30 October 1895. NUHOUT VAN DER VEEN.
OElHEENTfl BKIlVItilliie.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen ter algemeene kennis dat de prijs der com
post door hen 7an af heden tot nader order bepaald is
op f 2,®0 per D3. (knb. el.)
Burgemeester en Wethouders "oornoemd
A. MACLAINE PONT.
AlkmaarDe Secretaris
28 October 1895. NUHOUT VAN DER VEEN.
In net «VMVVSTlEld- MIKllI.
verzonden gedurende de le helft van October 1895
G. C. EckhardtTak, M. Smit en W. van Smirren
allen Amsterdam; A. A. Gevers en P. Bierlaagh's Gra-
venhageP. Dekker, Haarlem; L. G. Janssen
Van Bergen:
A. H. Straater, Amsterdam.
.Van Heeivhugowaard:
P. de MoeiZijipe.
Van H o o g;,w o n d
P. LangenbergAmsterdam.
Van O b d a m
S. IJ. ïKijn Vlisaingen.
n si', r het Hoogduitsek
VAJ)
PAUL IJA'DAl'.
ZESTIENDE HOOFDSTUK.
Drie dagen lang hadden de schrijnwerkers, blikslagers
en behangers onder Victor's leiding in het groote atelier
gesjouwd, gehamerd en geklopt. Van de zestig of tachtig
gasten, die op Oudejaarsavond verwacht werden, waren
er zeker geen zes, die eenig denkbeeld hadden van al het
geld en al de moeite, .die de door Victor ontworpen ver
anderingen hadden gekost. De zon was op den korten
Oudejaarsdag, waarop zij voortdurend achter dikke, grauwe
wolken verscholen was en het eigenlijk niet. licht was
geworden, reeds ter raste gegaan, toen de laatste werklieden
het huis in de Cornelinsstraat verlieten.
Victor besehouwde nog eens zeer nauwkeurig alle
veranderingen, die hij zelf voer het feest bedacht had en
was er zeer tevreden over. Hij had in de drie laatste
dagen, waarin de werklieden alleen onder zijne leiding
gewerkt hadden, een trotsch gevoel gehad, sooals Michel
Angelo gehad moet hebben bij den bouw van de Sint
Petruskerk.
Aan den oostelijken munr, juist tegenover het orgel,
had hij een voetstuk voor levende beelden laten maken,
dai door gordijnen kon worden afgeschoten. Urenlang
was hij bezig geweest, totdat de reflectoren, die hij met
veel overleg had geplaatst, het tooneel in eeno juiste
verdeeling van licht en schaduw, verlichtten. Het voet
stuk was zoo hoog, dat bet tafereel, dat daarop werd
voorgesteld, van alle zijden van het atelier gemakkelijk
en goed kon worden gezien.
Van St. Pancras:
G. Mulder, het Zand.
Van Rustenb urg:
Verberne Meeden
Van Znidschar wonde:
P. AppelSchagerbrug.
Buitenland:
Spruit, Antwerpen.
XXI.
Parijs25 Oct. 1895.
Zijdie zich Dinsdagmiddag te vier uur op de Place
de Rennes bevonden vlak over het station Montparnasse,
zullen niet gemakkelijk den schrik vergeten welke hun
om het hart sloegtoen plotseling een geraas als van
rollenden donder boven hnn hoofd losbarstte, de voormuur
van bet station zich met geweld opendeen een loco
motief met tender en de eerste wagen van een vollen
trein van eene hoogte van vijftien meter op het plein
nederplofte. Juist op het puntwaar die zware machine
nedervielstond eenige seconden te voren een volbeladen
omnibus, doch gelukkig steigerden de paarden tengevolge
van het vreeselijk geweld en trokken de omnibus iets
vooruitzoodat die 36000 kilo's zware last rakelings
langs den omnibus naar beneden kwam ongel ukker wij ze
echter niet zonder eene arme courantenverkoopster te
verpletteren. De ongelukkige vronw is het eenige slacht
offer van dit onheil. Wat was er dan geschied? Een
voudig ditdat de trein van Granville na Versailles
te hebben verlaten nog slechts op één kilometer afstand
van het station Montparnasse te Parijs wastoen de
machinist bemerktedat de rem niet meer werkte. Deze
machinist, Pellerin geheeten en de stoker, Garnier ge
naamd verloren gelukkig geen oogenblik hunne tegen
woordigheid van geest zij deden al het mogelijke om
de snelheid te verminderen, doch zij konden toch niet be
letten dat de trein met eene vaart van 15 kilometer
in het nnr het station binnenliep, door het gebouw heen
rolde de muur door midden brak en dat de locomotief,
zooals wij reeds zeiden naar beneden viel. Gelukkig
bleven de passagiers-wagens boven staan de reizigers
ongeveer 120 in getalgevoelden wel eenige schokken
enkelen werden tegen de wanden van hun compartiment
geworpen, doch alles liep overigens goed af. Pellerin
en Garnier waren van hnnne machiue gesprongen en
behoudens eenige kneuzingen brachten zij het er heel
huids af. Met kan zich echter den schrik en de ver
warring in het station en buiten op het plein voorstellen
de Place .de Rennes is op dat uur buitengewoon levendig,
het wemelt er van rijtuigenvoetgangerstrams en om
nibussen bovendien verspreidde zich het gerucht van
dit onheil als een loopend vuur door de stad en van
alle kanten stroomde het volk toe om het vreemde schouw
spel aan te zien. De ongelukkige vronwdie op het
plein .gedood werdlaat twee jonge kinderen achter.
Men is verplicht geweesthet geheele plein door eene
sterke politie-macht te doen afzetten, en het kost groote
In het midden der twee langste muren was een bon
ten stellage van ruwe planken getimmerd eD daarvoor
was eene versiering aangebracht, die den ingang van
eene kermistent bedriegelijk goed weergaf. Daar moest
de „daad van Mori", die eenige vrienden voornemens wa
ren te geven, worden voorgedragen. Op de stellage was
ook reeds de onmisbare lier.
Daartegenover was met de fraaiste stukken, die Victor
en zijn schoonvader bezaten, een werkelijk rijk buffet
vervaardigd, dat een grootschen en smaakvollen indruk
maakte. Het buffet was bovendien nog behangen met
zware met goud gestikte Japansche stoffen. Het omhulsel
zou eerst kort vóór middernacht weggenomen worden.
Daarnaast stond nog een open buffet met het opschrift
«restauratie", waar vruchten, ijs, gebak, enz. in overvloed
voorhanden waren. Op breede planken daarachter stonden
de meest verschillende dranken. Eu later in den avond
werd daar een groot vat met bier geplaatst. Bierpullen en
allerlei soort van glazen stonden in groote menigte op een
lagere plank en op eene soort van toonbank moesten van
het begin van de partij af twee groote voorwerpen staan
dampen, een reuzenbowl met punch en een kolossale
koperen ketel met kokend water, waarin de Niquetsche
worstjes zwommen. Natuurlijk werden daar ook warme
flensjes en met tong en saucisse beiegde boterhammetjes
gepresenteerd en wel op porseleinen bordjes, die Victor
op zijne studiereizen in het Noorden en het Zaiden bij
de boeren gekocht had.
Victor's principe voor dergelijke feesten waszoo wei
nig mogelijk bediening en vooral geene hunrknechten
met witte handschoenen, die niet wisten, wat ze doen
moesten.
Met verscheidene zijner vrienden, met jonge kunste
naars en hunne vrienden was de afspraak gemaakt, dat
zij in karakteristieke kostuums zonden komen. De stof
voor de „tableaux vivants" was er dus. Het hing nu maar
van bet toeval en van den smaak van den gastheer en
de gasten af, hoe die tableaux zonden uitvallen. Ook
voor de bediening behoefde niet veel zorg gedragen te
worden. Er waren zooveel jonge heeren en jongo dames,
moeite de gevallen locomotief en tender op te mimen
Voor memorie stippen wij nog aandat op een ander
pnnt der stad en wel op den Boulevard de Strasbourg,
eergisteren-morgen eene verwarring van rijtuigen ont
stond. Op drukke punten komt dit somwijlen voordaar
zorgen steeds agenten voor het verkeeren houden de
rijtuigen tegen wanneer zij ziendat er gevaar ont
staat van ophooping. Doch op genoemden Boulevard
geschiedde het toch dat op een gegeven oogenblik eenige
rijtuigen, trams en vrachtwagens niet verder konden,
en daar er steeds van al die wagens meer en meer bij
kwamen stonden er weldra eenige honderden die zich
niet meer bewegen konden en duurde het wel een vol
nnr voor en aleer het geregelde verkeer hersteld was.
De schouwburgen openen ook weder hnnne deuren.
Het thé&tre de la Porte Saint Martin gaf ons een helden
drama «Messire Dn Guesclin", van Panl Déroulède.
Déroulède is niet bepaald een groot, zuiver dichter, op
zijne verzen valt wel een en ander aan te merkenook
is zijn drama nit een theatraal oogpunt beschouwd niet
bijzonder goed in elkander gezetdoch Déroulède dicht
met veel vuur hij toont ons den Du Guesclin van de
legendehij maakt van dien veertiende-eeuwschen ridder
een franschen held een redder van zijn koning en vader
land zonder er zich aan te storendat in dien tijd het
vaderland eigenlijk niet bestond. De hoofdrol is in uit
stekende handen n.l. in die van den grooten Coqueiin
de decoratiën zijn bijzonder fraaien wij hopen dat
het betalende publiek aan dit drama een goed succes
verleene opdat de directie van dit theater op den inge
slagen weg moge voortgaanen ons een schouwburg
gevenwaar fraaie historische drama's vertoond worden.
De feesten voor de soldaten van Madagascar behielden
hnn buitengewoon succes. Na den Carroussel Militaire
op Zondaghadden wij Maandagmiddag te 3 nnr een
concert in de open lucht, op het plein vóór het gebouw
van de Groote Opera. De heer Parigonl leidde op bui
tengewone wijze de muziek der marine van de oorlogs
haven Bresten de maatregelen van orde waren door
den prefect van politie zóó goed gekozen dat minstens
25 duizend Parijzenaars dit concert konden bijwonen.
Dat alle vensters en zelfs de daken der omliggende
huizen en hotels druk bezet waren met nieuwsgierigen
behoeft wel geen betoog. Het goed gekozen programma,
besloten door de Marseillaise en Hymne Russe toonde
dat onder die muzikanten van de vloot ware artisten
huizen en zij mochten zich dan ook verhengen in luide
toejuichingen van het publiek.
Wij hebben ons niet vergist met te gelooven dat het
cijfer der ingezamelde gelden voor de soldaten van Ma
dagascar hooger zon stijgen dan 300 duizend francs reeds
nu komen wij de 350 duizend nabij. Den officieren die
deelnamen aan de parade van verleden Zondag werd nog
eene aangename verrassing bereidalle schouwburg-direc
teuren stelden plaatsen ter hunner beschikking zoodat
dien militairen nog een recht aangename avond wérd
verschaft.
Eindelijk moeten wij nog wijzen op eene zeer
geheimzinnige zaak welke waarschijnlijk eene misdaad
die het zelf aardig vonden, de schotels van de buffetten
te halen en te presenteeren, dat men de onaangename
bediening door die mannen met de slechtzittende rok
ken zeer goed kon missen.
«Zij zullen wel aanpakken," zei Victor om zijne kleine,
wel wat ongeruste vrouw gerust te stellen, «als zij zien,
dat zij anders niets krijgen, en het is zoo veel prettiger."
Daarenboven had Victor ook een staf van een half
dozijn van de jongste kunstenaars om zich gevormd, die
als «ceremoniemeesters" een grooten ambtsketting van
geel koper om den hals moesten dragen en de verplich
ting op zich genomen hadden allerlei diensten te ver-
leenen, kleine tafeltjes te halen en weer weg te bren
gen enz.
De geheele hooge en breede ruimte wa» voornamelijk
met Japansche stukken versierd. Japan was door het
buitengewone succes van den «Mikado" mode geworden,
en zelfs de goede Frida had zich volgens den wensch
van haar Tori laten photografeeren als Yum-Tnm met
een zeer kunstig kapsel en een soort van lange ochtend
japon, terwijl zij met hare beide handen een grooten
waaier achter haar hoofd hield, en haar hoofd een wei
nig ter zijde gebogen had. In het nieuwe, prachtige
Ynm-Yum kostuum moest Frida heden ook als gast
vrouw de honneurs waarnemen. En het moest erkend
worden, dat die gracieuse, gekleede en rijke dracht de
lichamelijke nietigheid van het armzalige wezentje het
best maskeerde, en dat het minder mooie in haar gelaat
in deze kleedij door vriendelijke beoordeelaars als karak
teristiek Aziatisch kon worden opgevat. Zij zag er in de
hemelsblauwe, met gouden bloemen en draken rijk gestikte
japon, met de bloedkoralen spelden en kapellen in het
üooggekapte haar werkelijk zoo goed mogelijk uit.
Het was haast niet te gelooven, wat Victor in de
laatste dagen al niet aan Japansche gereedschappen, ge
werkte paneelen, verlakte en uitgesneden voorwerpen,
bronzen figuren gekocht en geleend had. Een paar dozijn
Japansche lampions zweefden door de ruimte. De ver
lichting was schitterend geslaagd. Victor was verrukt
over het aangename en zachte licht, dat getemperd was
