Ida's weigering.
feuilleton.
No. 13.
Acht en Negentigste Jaargang.
1896.
W OENSDAG
Gemeenteraad van Alkmaar
Stedelijk Museum te Alkmaar.
FAMIÏÏEKAARTEN.
Crevonden Voorwerpen:
Onbestelbare Brieven,
PARIJSCHE BRIEVEN.
29 JANUARI.
op Woensdag, 29 Januari 1896,
IV.
ALkMAARSCUE COUHYT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
maanden voor Alkmaar f O,SOf iceo door tiet
geheele rijk 1,
De 3 nummers O, OO. Afzonderlijke nummc.s 3 ets.
des namiddags 123/4 uur.
Punten van behandeling
Van Burgemeester en Wethouders.
Voorstel tot regeling van de jaarwedde en de bureau
kosten van den te benoemen gemeente-ontvanger.
Voorstel betrekkelijk den aard en het bedrag van den
door den te benoemen gemeente-ontvanger te stellen borg
tocht en tot vaststelling zijner instructie.
Voorstel tot het verleenen van concessie aan de Naam-
looze vennootschap »Alkmaarsche Tramvereeniging", ge
vestigd te Alkmaar.
Ontwerp-besluit tot verhooging van het toegestane be
drag tot het tijdelijk opnemen van geld in 1896 ter
voorziening in de behoefte aan kasgeld.
Tweede suppletoir kohier der plaatselijke directe be
lasting naar het inkomen, dienst 1895.
Van de vorige vergadering.
Voorstel tot wijziging van art. 37 der algemeene po-
litie-verordening.
Rapport op het verzoek van ds. Bouvin c.s., betref
fende vervroegde sluiting der zoogenaamde danshuizen.
Benoeming van
a. een lid der gezondheidscommissie
b. een lid der commissie van toezicht op het middelbaar
onderwijs;
c. twee leden van het stembureau ter verkiezing van een
lid van den gemeenteraad op 18 februari a.s.
Namens den Voorzitter van den Raad,
Alkmaar, De waarn. Secretaris
25 Januari 1896. L. VAN DER VEGT.
Prijs der gewone Ad ver ten tl ën
Per regel 0,13. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer3
Toegangskaarten a f 1,—geldig eiken MAAN
DAG en VRIJDAG van 1 tot 3 uren, gedurende het
jaar 1896, voor den houder, zijne huisgenooten en logés,
kunnen aangevraagd worden ter secretarie der gemeente.
Namens de Commissie van Toezicht,
L VAN DER VEGT,
waarn. Secretaris.
Eeen papieren portefeuille met eenige couranten een
volta-kruiseen blanw kinderhandscboentje een gouden
oorknopje met rood steentje een leeniugbriefje van koop
met recht van wederinkoop een mandje een zwart;
krnlharig hondjeeen kinderzak, inh. zakdoek, knikker
6d sleuteltje een blauw armbandje met gouden kapittel
stokje een boom, no. 85 een wit paarlmoeren mesje
een zilveren dames-remontoirhorloge een zwarte hand
schoen een klein, zwart hondje een kinderboezelaar
een mandje, waarin een paar kinderhandschoeDeu.
Alkmaar, De Commissaris van politie,
25 Jan. 1896. S. M. S. MODDERMAN Jr.
verzonden gedurende de le helft van Januari 1896
N. J. Meijer, Amsterdam Wed. G. Hekker, 's Gravon-
hage; N. Dekker, Rotterdam; C. Brouwer,
Van Hoogwoud:
Wed. A. Smit Hoorn.
Parijs, 21 Januari 1896.
18 Januari. In onze kronieken van dag tot dag, wil
len wij heden een kleinen sprong maken tot op 18 Janu
ari. Hedenmorgen is de heer Charles Floquet over-
ledon na eene kortstondige ziekte, in den ouderdom
van zeven en zestig jaren. Floquet heeft in de fransche
politiek der laatste vijf en twintig jaar een zeer belang
rijke rol vervuld, weinig had bet zelfs gescheeld, ut bij
ware president der republiek geworden. Geboren in
October 1828 te Sain Jean de Luz, kwam hij reeds zeer
vroeg naar Parijs, waar hij in het lyoée Saint-Louis stu
deerde. Advocaat iD 1851, behoorde hij tot de oppositie
partij tegen het derde Keizerrijk, en verdedigde zijne
republikeinsche beginselen in vele processen en in cou
rantenartikelen, vooral in de dagbladen »Le Temps en
•le Siècle" In 1864 werd hij met Hippolyte Carnot,
(den vader van Sadi Carnot. later president der republiek;
Garnier-Pagès, Hérold, Jules Ferry vervolgd in het beruchte
Procés des Treize" eu veroordeeld tot eene boete van
500 francs, maar hetgeen Floquet's naam in die dagen op
eens wereldbekend maakte was, toen Keizer Alexander 11
van Rusland in 1867 een bezoek bracht aau de stad Parijs.
Op 3 Juni van dit jaar bevoud de vorst zich in bot paleis
van justitie, toen plotseling mt het midden van eene
groep advocaten de kreet werd vernomen .Leve Polen
en later heeft men dit feit nog overdreven, en werd steeds
verteld, dat Floquet vlak vóór Alexander II ging staan
en riep »Vive la Pologne, monsienr In 1869 stelde hy
zich candidaat bij de verkiezingen voor do Tweede Kamer
in het departement van de Cóte-d' Or, doch de ofncièelo
candidaat werd toen gekozen. Een weinig later pleitte
hij voor de erfgenamen van Victor Noir tegen diens
moordenaar prins Pierre Bonaparte. Eindelijk iu het jaar
1870 was hij een der eersten die op 4 September het
stadhuis binnendrongen, het keizerrijk vervallen verklaar
den en de republiek uitriepen. Doch voora. na 18/1
begon zijn eigenlijke politieke loopbaan. Herhaaldelijk
afgevaardigde van Parijs in de Chambre des Députés,
werd hij eerst vice-president en daarna president in et
Palais Bourbon, en ieder roemde zijn tact en zijne behen
digheid in het leiden der dikwijls zoo woeiige Kamer
zittingen. Eindelijk vormde Floquet in 1888 een radicaal
MMUaniii«aMBa»raT«ffT'T'~fcüi»-Miii m 111
ministerie, juist in den tjjd, toen de strijd tegen de aan
hangers van generaal Bon langer het heftigst was, en had
hij toen de gelegenheid een tweede woord te spreken,
even bekend gebleven als zijn vroeger Vive la Pologne".
Daar velen in Boulanger reeds een toekomstigen grooten
Napoleon zagen, zoo riep Floquet hem op 4 Juni 1888
toe »Op uw leeftijd, mijnheer, was Napoleon reeds dood,
en gij zult slechts de Sieyès zijn van een doodgeboren
grondwet." Een maand later liep de woordentwist zoo
hoog, dat een duel tusschen Floquet en generaal Bou
langer er het gevolg van was, en werd de laatste ernstig
aan den hals gewond. Op 12 Januari van het jaai 1892
voor de negende maal gekozen tot president der 1 weede
Kamer, zag Floquet in Augustus van 1893 zijne werk
dadig politieke loopbaan gebroken. Zijne kiezers namen
hem zijne bonding in de Panama-aangelegenheden zeer
kwalijk en een socialistde hoedenfabrikant Faberot,
werd afgevaardigde in plaats van Floqnet. Wel kozen
zijne vrienden hem in 1894 tot lid van den Senaat, doch
daar was zijne plaats meer rnstig, als leider zijner partij
had Floqnet afgedaan. Toch blijft hij op politiek gebied
eene groote persoonlijkheid, als president der Kamer was hg
buitengewoon goed op zijne plaats, en hij was een groot
redenaar en warm republikein.
20 Januari. Gisteren beeft Parijs den jaardag gevierd
van de verdediging der groote stad in 1870 11, het
was op 19 Januaridat het gevecht bij Buzenval
werd geleverd. Patijs was toen aan deu hondeid drie-
en twintigsten dag van bet beleg. De hongersnood was
bijzonder groot, want ieder volwassen persoon kroeg per
da" slechts 300 gram brood en ieder kind slechts 150
gram. Doch dit belette niet, dat veertigduizend burgers
en even zooveel soldaten van 's morgens zeven uur tot
laat in den avond met leeuwenmoed streden, dat drie
duizend Frauschen bij dien uitval den dood vonden. Dien
dag stierven o. a. de schilder Henrv Regnault, de too-
neelspeler Seveste, de pianist Perelli, de groote reiziger
Engène Lambert eu zoovele anderen, die wellicht door
hnune deugden eu talenten nog zoovee! goed zonden ge
sticht hebben, zoo de vreeselijke oorlog hen niet tot
slachtofiers had geéischt.
Het plateau de Conrbevoie, het rond-point van de
verdediging van Parijsrondom bet fraaie Monument
de la Defense" is een uitstekend terrein voor het bonden
eener militaire betooging, zooals wij die gisteren aan
schouwden. Van uit de stad was bet publiek in grooten
getale saémgevloeid, en steeds groeide de menigte aan
door alleu, die kwamen van de omliggende gemeenten,
Asnières, Neuilly, Puteaux, Saint Cloud, Snresnes, enz.
Tegeu één uur in den namiddag, was bet groote plein
zwart van de menschen, het standbeeld is versierd met
vlaggen, kransen, wapenschilden en bloemen. De gemeen
teraad van Parijs legde eene krans van patrien, met
rood en blauw lint, en met het opschriftDe stad laiijs
aan bare verdedigers 1870-71"; die van Conrbevoie eene
krans van immortellen en vele waren er vele kransen
en andere bewijzen van aandenken. Het leger is verte
genwoordigd door een bataillon linie-soldaten met muziek
Eene Schets van DEBORA VAN DE VELDE.
1)
Het zag er recht gezellig uit in bel salon van mevrouw
de weduwe Croosbeek. Het licht van de gaskroon met
de fraaie prisma's straalde in vollen luister eu verleende
dubbele glans aan het zilveren theeservies dat op eene
kleine ronde tafel gereed stond en waarbij de fijne
blauw porceleinen kopjes zoo sierlijk uitkwamen. Me
vrouw zelve was in een allerliefst toilet voor het thee
blad gezetenin afwachting van de gasten welke zij
hedenavond wachtte. Zeker was hun aantal niet gering,
want niet alleen bij de theetafel, maar ook nog roudom
eene grootere tafel, waarop een prachtig inktstel prijkte
en eenige papieren lagon, waren stoelen aangeschoven; alles
deed vermoeden, dat de bijeenkomst van hedenavond eene
gewichtige zou zijn,
Vergun mijde oogenblikkenwelke de komst der
genoodigden voorafgaan, waar te nemen en n nader met
de gastvrouw in kennis te stellen.
Mevrouw de weduwe Croosbeek is jong en mooi;
althans dit laatste wordt algemeen beweerd. Op twin
tigjarigen leeftijd was zij gehuwd met een schatrijk man
van omstreeks vijftigtot groote teleurstelling van de
vele jongelieden,' die de geestige, bevallige Leome ter
Horst (dat was haar eigene naam) hadden gevierd en
haar het hof gemaakt, en haar zeker zouden gevraagd
hebben, als het niet van algemeene bekendheid was ge
weest, dat hare brnidschat bitter klein en de kosten voor
haar toiletjes buitengewoon groot waren zoodat baar te
bezitten alleen weggelegd was voor wie zelf over rnime
geldmiddelen had te beschikken.
Nu dat laatste was met, den beer Croosbeek het
geval hij koos de bevallige Leonie dus alleen om bare
schoonheid, en zij had zich zijne genegenheid laten wel
gevallen om het fortuin dat hij bezat. Zoo redeneerde
de wereldmaar toch moest men erkennen dat het
huwelijk zéér gelukkig was geweestal ontbrak er dan
ook iets aan, om het volmaakt to doen zijn, omdat het
kinderloos was gebleven. Of echter mijnheer en mevrouw
Croosbeek zelve dit gemis betreurd hadden zou met
gezegd kunnen worden. Mijnheer droeg zijne jonge mooie
vrouw op de handen en deze scheen werkelijk veel van
haren vaderlijken echtgenoot te houden. f
Slechts vijf jaren had dat geluk geduurd na „at
tijdsverloop werd de heer Croosbeek door een pgulgken
kwaal aangetast, die hem na eeu paar maanden lijdeus
ten grave sleepte. Zijne jeugdige gade had hem voor
beeldig opgepast en betreurde hem oprecht. Zij zag er
in haar rouwgewaad allerbekoorlijkst uit en menig onge
huwde jonge man voelde in zich de hoop herleven als
de eerste rouwtijd voorbij was haar hart eu hand te
verwerven, en haar fortuintje meteen.
De jonge weduwe wist echter al hare aanbidders op
behoorlijken afstand te honden en aan de enkele moedigen,
die het waagden op eene mogelijke nadere verbintenis
te zinspelen, gat zij niet onduidelijk te kennen dat zij
vast besloten was, nimmer tot een tweede huwelijk over
te gaan.
Bleef zij dus iu dat opzicht haar echtgenoot getrouw,
zij toonde zich daarom niet afkeerig van de wereld eu
hare genoegens, maar streefde er naar zichzelf en anderen
hot leven zoo prettig mogelijk te maken. Haar huis was
het verenigingspunt van ouden en jongen van beiderlei
knnne gezellige familiare avondjes werden afgewisseld
door meer deftige diners, of muzikale en letterkundige
biieenkomsten eu de bevallige gastvrouw was van allen
de ziel; zij scheen ieder die in haar gezelschap verkeerde
als te betooveren door haar geestige scherts of boeiende
kontzij nam de hulde haar gebracht aan als iets dat
van zelf sprak zonder daarom aan iemand de voorkeur
te schenken, kortom, zij was in hare kring en ook soms
daar bniten als eene geliefde vorstin, wier weuschen
worden geëerbiedigdwier gunst werd begeerd wier
kleine luimen zelfs tot deugden werden verheven.
De gasten welke dezen avond de thee bij mevrouw
Croosbeek zouden gebruiken waren meest allen jonge
meisjeseerst later als de wijn op het buffet werd ge
plaatst zouden nog eenige ouderen en ook eeu paar
jongelui komen, wart mevrouw Croosbeek had een plan
te bespreken waarbij zij allereerst de hnlp der jonge
meisjes noodig had; daarom waren zij dan ook verzocht,
vooral vroeg te komen.
Er was niet veel overleg noodig, het plan dat, mevrouw
Croosbeek bezig hield, ter sprake te brengen. Alle harten
toch waren vervuld van de vreeselijke rampwaarvan
de tijding jnist één dag te voren door het geheele land
verspreid was, n.l. bet vergaan van het. stoomschip
op de terugreis van Indiëtengevolge van een hevigen
storm en waarbij alle opvarenden het leven hadden ver
loren, vele weduwen en weezeu achterlatende.
Nu was juist deze droevige gebeurtenis de aanleiding
tot de uitnoodiging welke mevrouw Croosbeek tot de
meisjes had gerichten toen het gezelschap voltallig en
het eerste kopje thee rondgediend wasnam de gast
vrouw het woord en sprak
Meisjes! ge zijt allen met mij zeker zeer begaan met
het lot van de achtergelaten betrekkingen der omgeko
men manschappen; het komt mij voor, dat daar iets aan
gedaan moet worden, ik reken op uwe medewerking voor
het houden van eene fancy-fair of iets van dien aard,
ten voordeele van die weduwen en weezen, die door
dezen ramp van hun bestaan zijn beroofd. Ik heb n
heden avond nitgeuoodigdten einde dit plan te be
spreken mocht een uwer een ander voorstel te doen
hebben dat zal ik het gaarne vernemen en wij kannen
er dan over stemmen. »Nu, wat zegt ge er van f
»0, mevrouw, we vinden het heerlijk' »op mg kunt
n rekouen", en op mij" »en op mij", klonk het van
alle kanten.
»Wij zoudeD anders ook een muzikale soirée kunnen
geven", bracht oen er tusschen in.
•Geduld maar, Bertha", zeide de gastvrouw met een
glimlach »het een behoeft het ander niet uittesluiten
