No. 122. Acht en Negentigste Jaargang. 1896. Y R IJ 1) A Gr 2 OCTOBER. Onbestelbare Brieven, PARIJSCHE BRIEVEN. EEN OFFER. Buitenland. FEUILLETON. ALKMAARSCUE OOIRAM'. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgogoven. Abonnementsprijs per maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele rjjk j 1, De 3 nummers 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets. Prijs der gewone Advertcutlen Per regel 0,16. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. Telefoonnummer3 verzonden gedurende de le helft der maand September van het postkantoor Alkmaar: Van K o e d ij k J. Vis, Zaandijk. Van Schermerhorn: J. Grool Wormerveer. XXIII. Parijs, 17 Sept. 1896. De zomer begint te sukkelen. Nog hebben wij ver scheidene warme dagen doch deze worden afgewisseld door regen wind en stormen zelfs door een windhoos. Een vreemd iets zulk een hooshet is eerst drukkend warm dan valt de regen bij stroomen uit den hemel en ge bergt u waar ge kunt en bemerkt niets van wind of storm. Zeer verwonderd zijt ge danwanneer ge een paar uren later op straat hoort spreken van een cycloon, en uwe verwondering bereikt haar toppuntwanneer ge den volgenden morgen de kranten leest. Natuurlijk kunt gij niet nalaten in den loop van den dag een kijkje te nemen op het theater van dien bijzonderen stormen jawelhet is waar. Overal, op Boulevard Magenta, Place de la Républiqueeen stukje der groote Boulevardsmaar vooral op Boulevard du Palaisvlak bij het paleis van justitie overal ziet gij stukken van boomen waarvan het geheele bovengedeelte met alle takken en bladeron stuk woei en reeds werd opgeruimdgij ziet beschadigde lantaarns, gebroken vensterluiken en jaloeziën, verwrongen uithangborden loodgieters en dakwerkers boven op de daken enz. enz. Treedt gij in die wijken een koffiehuis binnen dan is dit gevuld met ooggetuigen van het on heil deze heeft vele menschen over de brug in de rivier zien waaien een ander zag een kiosk twintig meter ver wegvliegeneen derde beweert zelf te ziin weggewaaid enz. enz 22 Sept. 1896. Niets is zoo vervelend als gestoord te worden midden in het schrijven van een brief. Daar bleef onze kroniek vijf dagen liggen en in dien tusschentijd ziet het er uit of het najaar reeds begint. Brr wat is het hier alle dagen nat en winderig, hoe zal het zijn wanneer de Czaar hier komt Enfin al kwamen er twintig windhozen ze zouden de geestdrift niet verstoren het is ongelooflijk zooveel plannen en aardigheden door een ieder worden uitgedachten reeds stelde iemand voor, al die voorge stelde plannen keurig netjes in een album saam te vatten en dit album den Czaar aan te bieden. Hoe het zij één ding is zeker: nergens zullen de rnssische vorsten met zooveel gejuich ontvangen worden als te Parijsnergens wordt hunne komst met meer ongeduld en verlangen verwachten hoe ook elders de feestelijkheden mogen geweest zijn Parijs zal ditmaal zichzelve overtreffen. De geheele stad zal in feestdos zjjn en wij raden het niemand aan in die dagen voor zaken naar Parijs te gaan doch Roman van H. RIDER HAGGARD. 4) DERDE HOOFDSTUK. Op dit oogenblik reed kapitein Henry Archibald Gra ves langs den weinig bezochten weg, die langs de zee van den top van den heuvel, voorbij de ruïnes van Ram- borough, naar Bradmouth loopthij hield zijn paard in, om het tooneel rondom hem op zijn gemak te bewonde ren. Zijn oog volgde de lijn van den verweerden toren, en viel op een meisjesgestalte, twintig voet boven den grond in een opening van den muur staande. Hij was nog een meter of zestig van den toren ver wijderd, doch er lag iets zóó bekoorlijks in die gestalte, die zich in de hoogte scherp afteekende tegen den gloed van de dalende zon, dat zjjn nieuwsgierigheid werd ge prikkeld om te weten, wie dat meisje was en wat zij deed. Zoo sterk was zijn nieuwsgierigheid, dat hij na een korte aarzeling, zijn paard omwendde, de helling af reed, welke zich bevond tusschen hem en het kerkhof, daarna afsteeg en de teugels vast bond aan een doren struik. Misschien bevond de dame zich in gevaar, dacht hij. Toen hij het paard goed vastgebonden had, klom hij den heuvel op, aan welks voet de dorenstruik groeide, en bereikte hij den verweerden muur van het kerkhof, vanwaar hij weer het benedengedeelte van den toren kon zien, die door de gesteldheid van den grond een oogen blik voor hem was verborgen geweest. De vrouwenge stalte was nu verdwenen en de vrees bekroop hem, dat zij zou kunnen zijn gevallen. Haastig liep hij naar den voet van den toren op vijf pas afstands bleef hij plot seling staan, want voor hem zag hij haar, die hij zocht. Zij was juist te voorschijn gekomen van achter een struik, en haar strooien hoed in de hand houdende, met den rug naar hem toegekeerd keek ze naar boven, naar bet on bereikbare nest. i wie geld genoeg heeft en iets g-.hoel bijzonder grootsch en schoons wil ziendie kome hierheen. Op het gebied der tentoonstellingen verwachten wij thans eene expositie van kattente houden in de zoölo- gischen tuin op 2526 en 27 September. De bekende schrijver en dichter Framjois Coppée een der grootste liefhebbers van poeslief, is medeud van de jury en vindt daarin aanleiding, om in het »Jcurnal" een geheel artikel te schrijven over een zijner kattenSiam geheeten. Coppée is ongehuwd dus een ouwe jongeheeren heeft meestal een half dozijn poezen om zich heen. Ook Emile Zola en André Theuriet zijn groote vrienden van mimi en in waarheid poeslief is een alleraardigst dier. De bekende photograaf Pierre Petit heeft zjne diensten aangeboden en zal op verlangen der eigenaars gedurende die drie dagen de katten photografeeren. In ieder geval hetzij men al of niet houdt van honden of katten, zoo is zulk eene tentoonstelling een aangenamer tijdverdrijf dan het geschrijf over "den ex-capitaine Dreyfus of de voorspellingen over het v.rgaan der wereld en de ophanden zijnde komst van nog een drietal windhozen. Wat Dreyfus betreftdeze hoeft nu eenmaal zijn land verraden en is daarvoor zóó zw^ ir gestraftdat het naar onze meening het beste ware verder over deze zaak voor goed te zwijgen. Wel is het zeer curieus, dat, juist nu velen weder trachten twijfel te doen ontstaan aan de schuld dien officier, tegelijkertijd in hot Journal'1 een feuilleton voorkomt van Theodor Cahn, getiteld Vendu a 1' ennemi" (aan den vijand verkocht), waarin spionnen en verraders de treurige hoofdrollen vervullen. In andere dagbladen zijn de feuilletons ook dikwijls gewijd aan den laatsten oorlogen de »Kleine courant" bevat eon feuilleton waarin een Duitscher de rol van spionverrader en beul speelt en waarschijnlijk zijne rechtmatige straf niet zal ontloopen. Overigens is niets natuurlijker dan dat men hier de Duitschers haatwij leeren op de school banken de Spanjaarden wel haten en toch is die geschie denis al zoo lang geleden. De Frauschen vergeten spoe dige" dnch. courante" <?c rb.V. honden het goher.gon wakkermisschion is dit maar goed ook doch moesten alle groote volken liever oprecht zijn niet altijd spreken van vredelievende gevoelensdoch alle zesdie elkander zoo aankijken als vchiens de fayence" (steenen honden zooals men hier zegt), er roijaal voor uitkomen dat ze niets liover verlangen zouden dan slaags te raken, zoo ze ieder voor zich maar zeker waren van de overwinning. En wat de voorspellingen betreftneen het is om te lachenzooals in het groote vrijdenkende Parijs nog zooveel bijgeloovigheid heerscht. Dezelfde liedendie den draak met u steken wanneer ge nog maar een stukje gelooft van de wonderen van het Oude en Nieuwe Tes tamentmenschen die beweren niets te gelooven die zelfde menschen hoort gij met grooten ernst gewagen van geesten die kloppenmenschen die u betooveren draaiende tafels en dansende meubelen en omdat eene juffrouw in de rue Paradis den laatsten cycloon voorspelde, rekenen zij er vast op dat wij weldra weder zulk een windhoos krijgen immers die juffrouw kondigt een wind hoos aan waarbij de vorige slechts kinderspel is. »Zij is in veiligheid en ik deed verstandig, wanneer ik mijn weg vervolgde", dacht kapitein Graves. Op dat oogenblik scheen Joan zijn tegenwoordigheid te bemerken in allen gevalle keerde zij zich vlug om en zij stonden van aangezicht tot aangezicht tegenover elkaar. Zij schrok en bloosde misschien sterker dan noodig was, want Joan was niet gewoon zoo onverwachts vreem delingen van zijn stand te ontmoeten. Kapitein Graves merkte noch het schrikkennoch het blozen opwant om de waarheid te zeggen was hij geheel verdiept in het aanschouwen van de liefelijkste verschijningwelke hij ooit gezien had. Misschien viel hem alleen die liefe lijkheid op en zouden anderen haar niet zoo bijzonder hebben gevondenmisschien bedroog hij zich en was Joan inderdaad niet mooi, doch volgens zijn oordeel had hij nog nooit haars gelijke aanschouwd en hij had toch vele vrouwen in de meest verschillende deelen der we reld gezien. Zij was groot en haar gestalte was gevuld zonder plomp te zijn. Haar armen waren wat te lang voor haar lengte, doch met een bijzondere bevalligheid aan de schouders verbonden haar handen waren smal en fraai gevormd en haar geheele verschijning ademde levenskracht en gezondheid. Bij engelsche meisjes is dit echter niets buitengewoons. Wat volgens zijn meening wel ongewoon waswas Joan's gelaat met de opgekrulde lippen het kuiltje in de kin het vlekkeloos ovale gezichtde boogvormige wenkbrauwen en de starende, zachte, don kerbruine oogen. Haar hoofd was klein en bedekt met golvend kastanjebruin haarvan achteren in een wrong opgebonden het witte kleeddat los om haar lichaam hing, was om haar middel vastgemaakt met oen lederen gordel en in haar geheele houding bezat zij iets van die gratie en die waardigheid welke alleen de natuur kan geven. En hoewel hij aan verschillende eigenaardigheden zag, dat zij niet tot zijn stand behoorde, zag zij er toch uit als iemand, die een beschaafde opvoeding had genoten. Joan's uiterlijk was derhalve aantrekkelijk geDoeg, maar toch was het niet haar schoonheid die Henry Graves Wij hebben steeds den grootsten eerbied voor »Dame Justice", doch een enkele maal gaat deze ornstigo dame zich toch te buiten. Wat te denken van het geval met den ongelukkigen Pascal Yigeriebeschuldigd van een diefstal van 10.000 francs. Vigerio werd opgeroepen om voor het hof van Assises te verschijnenen daar hij niet verscheon zoo werd hij veroordeeld tot 10 jaren opslui ting. Er was echter eene grondige reden voor het weg- blijvon van den beklaagdewant toen de deurwaarder der rechtbank naar de laatste woonplaats van den ver oordeelde ging om hem het vonnis te beteekenen vernam deze ambtenaar tot zijne groote verbazing dat Vigerie al zes maanden lang in voorarrest zat. Men had hem doodeenvoudig in Mazas de groote gevangenis vergeten. Is dit niet een gevalletje voor de Tribunaux comiques J. M. T. BEIiGIE. Do ministerraad heeft het ontwerp tot legerhervorming vastgesteld. Volgens dit ontwerp zou de persoonlijke dienstplicht ingevoerd worden en de sterkte van het staande leger worden gebracht op 216000 man. De »Daily News" weet te vertellen dat koning Leopold het voornemen zou hebben Lado of eenig andere haven aan den Nijl in bezit te nemen ten einde een handelshaven voor Soedan te hebben. De expeditie van baron Dhanis zou dat plan moeten verwezenlijken. DUITlCHIiAlVD. Te Hamburg hebben vier- vijfhonderd korendragers den arbeid neergelegd. Zij ver langen een verhooging der loonen van 45 pfenning op 50 en 55 pfenning per ton. Aan de Amerikaansche verzekeringmaatschappijon Mutual" en New-York" is indertijd door de Pruisische regeering het recht om nieuwe verzekeringen in Pruisen te sluiten, ontnomen. De vertegenwoordigers dier maat schappijen hebben daarop aan den minister van buiten- landsche zaken verzoekschriften om intrekking van het verbod gezonden. De minister heeft toen talrijke rap porten over de leiding enz. van die maatschappijen ge vraagd die alle nog niet zijn ingekomen. Over eenige weken zal, naar het »Berl. Tagebl." verneemt, het verlangde materiaal aanwezig zijn on dan zal eene be slissing worden genomen over het weder toelaten dier beide maatschappijen. EGYPTE. Zal men te Dongola blijven of verder voortrukken en Khartoem (dat intusschen geheel verwoest is) trachten te nemen Het schijntdat men zich voor het oogenblik zal be palen tot de bezetting van El Debbeh Merawih en Handak ten zuiden van Dongola en tot de versterking van het herwonnen gebied. De »Times" raadt een verder voortrukken voor het oogenblik af: »A1 wat beloofd is, is zoo volledig mogelijk geschied. Wij zijn nu nog maar alleen gebonden door de belofte van te zullen blijven waar we zijn. Dat is op zichzelf reeds een redenwaarom eene voorwaartsche beweging slechts met de uiterste voorzichtigheid moet geboeid hield. Er was iets andersdat geheel nieuw voor hem was; iets geheimzinnigs, schooner dan schoon heid, lag er op haar gelaat van dat geheimzinnige, hetwelk hij een enkele maal had ontdekt in schilderijen van oude meesters maar nooit op de lippen en in de oogen van eenig menschelijk wezen. Joan had kunnen dieuen als model van Psyche, vóór Cupido haar kuste. Laten wjj ons nu een oogenblik bepalen bij Henry Archibald Graves, den man die voorbeschikt was om de held te zijn in den roman van Joan's leven. Evenals zooveel zeelieden was hij kort van gestalte nauwelijks iots grooter dan Joan zelf, doch stevig ge bouwd. Zijn gelaatskleur was blank ofschoon zij door den invloed van het vreemde klimaat eenigszins bruin was geworden; zijn blauwe oogen hadden een vriendelijk, onderzoekende uitdrukking zooals men koD verwachten van iemand, die twintig jaar lang bij nacht de zee had bespied. Zijn gelaat was glad geschoren zijn trekken waren scherp geteekeuddoch regelmatigvooral wat neus en kin betrof; schoon kon hij echter niet genoemd worden; hij zag er alleen gedistingueerd uit; hij was een gentleman. Op het eerste gezicht zou men zijn gelaats trekken hard hebben kunnen noemen doch bij nauw keuriger beschouwing kwam men tot de overtuiging dat het de trekken waren van iemanddie gewoon was meester te blijven over zijn aandoeningen. Wanneer het gelaat kalm was, lag er een trotsche uitdrukking op, als van iemand die gewoon is te bevelen en gehoorzaamd te worden; het werd evenwel innemend, wanneer hij glim lachte. Eenige seconden bleven zij in wederzijdsche verrassing elkaar aanstarenen do verbazing en de bewondering stonden zoo duidelijk in de oogen van den vreemdeling te lezen, dat Joan nog dieper bloosde dan te voren. Kapitein Graves vond dat hun positie eenigszins zon derling begon te worden. Zijn eerste opwelling was, den hoed af te nemen en heen te gaauzijn tweede te blijven en opheldering te geven. »Ik vraag u inderdaad verschooning", zei hij met bjjna komische beschroomdheid»ik zag een dame op f I! .•Xt. tc 'v.'jt v.-vC.1 tfièy

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1896 | | pagina 1