No. 122.
Acht en Negentigste Jaargang.
1896.
Y R IJ 1) A Gr
2 OCTOBER.
Onbestelbare Brieven,
PARIJSCHE BRIEVEN.
EEN OFFER.
Buitenland.
FEUILLETON.
ALKMAARSCUE OOIRAM'.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgogoven. Abonnementsprijs per
maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het
geheele rjjk j 1,
De 3 nummers 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Prijs der gewone Advertcutlen
Per regel 0,16. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer3
verzonden gedurende de le helft der maand September
van het postkantoor Alkmaar:
Van K o e d ij k
J. Vis, Zaandijk.
Van Schermerhorn:
J. Grool Wormerveer.
XXIII.
Parijs, 17 Sept. 1896.
De zomer begint te sukkelen. Nog hebben wij ver
scheidene warme dagen doch deze worden afgewisseld
door regen wind en stormen zelfs door een windhoos.
Een vreemd iets zulk een hooshet is eerst drukkend
warm dan valt de regen bij stroomen uit den hemel en
ge bergt u waar ge kunt en bemerkt niets van wind of
storm. Zeer verwonderd zijt ge danwanneer ge een
paar uren later op straat hoort spreken van een cycloon,
en uwe verwondering bereikt haar toppuntwanneer ge
den volgenden morgen de kranten leest. Natuurlijk kunt
gij niet nalaten in den loop van den dag een kijkje te
nemen op het theater van dien bijzonderen stormen
jawelhet is waar. Overal, op Boulevard Magenta, Place
de la Républiqueeen stukje der groote Boulevardsmaar
vooral op Boulevard du Palaisvlak bij het paleis van
justitie overal ziet gij stukken van boomen waarvan
het geheele bovengedeelte met alle takken en bladeron
stuk woei en reeds werd opgeruimdgij ziet beschadigde
lantaarns, gebroken vensterluiken en jaloeziën, verwrongen
uithangborden loodgieters en dakwerkers boven op de
daken enz. enz. Treedt gij in die wijken een koffiehuis
binnen dan is dit gevuld met ooggetuigen van het on
heil deze heeft vele menschen over de brug in de rivier
zien waaien een ander zag een kiosk twintig meter ver
wegvliegeneen derde beweert zelf te ziin weggewaaid
enz. enz
22 Sept. 1896.
Niets is zoo vervelend als gestoord te worden midden
in het schrijven van een brief. Daar bleef onze kroniek
vijf dagen liggen en in dien tusschentijd ziet het er uit
of het najaar reeds begint. Brr wat is het hier alle
dagen nat en winderig, hoe zal het zijn wanneer de Czaar
hier komt Enfin al kwamen er twintig windhozen
ze zouden de geestdrift niet verstoren het is ongelooflijk
zooveel plannen en aardigheden door een ieder worden
uitgedachten reeds stelde iemand voor, al die voorge
stelde plannen keurig netjes in een album saam te vatten
en dit album den Czaar aan te bieden. Hoe het zij één
ding is zeker: nergens zullen de rnssische vorsten met
zooveel gejuich ontvangen worden als te Parijsnergens
wordt hunne komst met meer ongeduld en verlangen
verwachten hoe ook elders de feestelijkheden mogen
geweest zijn Parijs zal ditmaal zichzelve overtreffen. De
geheele stad zal in feestdos zjjn en wij raden het niemand
aan in die dagen voor zaken naar Parijs te gaan doch
Roman van
H. RIDER HAGGARD.
4)
DERDE HOOFDSTUK.
Op dit oogenblik reed kapitein Henry Archibald Gra
ves langs den weinig bezochten weg, die langs de zee
van den top van den heuvel, voorbij de ruïnes van Ram-
borough, naar Bradmouth loopthij hield zijn paard in,
om het tooneel rondom hem op zijn gemak te bewonde
ren. Zijn oog volgde de lijn van den verweerden toren,
en viel op een meisjesgestalte, twintig voet boven den
grond in een opening van den muur staande.
Hij was nog een meter of zestig van den toren ver
wijderd, doch er lag iets zóó bekoorlijks in die gestalte,
die zich in de hoogte scherp afteekende tegen den gloed
van de dalende zon, dat zjjn nieuwsgierigheid werd ge
prikkeld om te weten, wie dat meisje was en wat zij
deed. Zoo sterk was zijn nieuwsgierigheid, dat hij na
een korte aarzeling, zijn paard omwendde, de helling af
reed, welke zich bevond tusschen hem en het kerkhof,
daarna afsteeg en de teugels vast bond aan een doren
struik. Misschien bevond de dame zich in gevaar, dacht hij.
Toen hij het paard goed vastgebonden had, klom hij
den heuvel op, aan welks voet de dorenstruik groeide,
en bereikte hij den verweerden muur van het kerkhof,
vanwaar hij weer het benedengedeelte van den toren kon
zien, die door de gesteldheid van den grond een oogen
blik voor hem was verborgen geweest. De vrouwenge
stalte was nu verdwenen en de vrees bekroop hem, dat
zij zou kunnen zijn gevallen. Haastig liep hij naar den
voet van den toren op vijf pas afstands bleef hij plot
seling staan, want voor hem zag hij haar, die hij zocht.
Zij was juist te voorschijn gekomen van achter een struik,
en haar strooien hoed in de hand houdende, met den rug
naar hem toegekeerd keek ze naar boven, naar bet on
bereikbare nest.
i
wie geld genoeg heeft en iets g-.hoel bijzonder grootsch
en schoons wil ziendie kome hierheen.
Op het gebied der tentoonstellingen verwachten wij
thans eene expositie van kattente houden in de zoölo-
gischen tuin op 2526 en 27 September. De bekende
schrijver en dichter Framjois Coppée een der grootste
liefhebbers van poeslief, is medeud van de jury en vindt
daarin aanleiding, om in het »Jcurnal" een geheel artikel
te schrijven over een zijner kattenSiam geheeten. Coppée
is ongehuwd dus een ouwe jongeheeren heeft meestal
een half dozijn poezen om zich heen. Ook Emile Zola
en André Theuriet zijn groote vrienden van mimi en in
waarheid poeslief is een alleraardigst dier. De bekende
photograaf Pierre Petit heeft zjne diensten aangeboden
en zal op verlangen der eigenaars gedurende die drie
dagen de katten photografeeren.
In ieder geval hetzij men al of niet houdt van honden
of katten, zoo is zulk eene tentoonstelling een aangenamer
tijdverdrijf dan het geschrijf over "den ex-capitaine Dreyfus
of de voorspellingen over het v.rgaan der wereld en de
ophanden zijnde komst van nog een drietal windhozen.
Wat Dreyfus betreftdeze hoeft nu eenmaal zijn land
verraden en is daarvoor zóó zw^ ir gestraftdat het naar
onze meening het beste ware verder over deze zaak voor
goed te zwijgen. Wel is het zeer curieus, dat, juist nu velen
weder trachten twijfel te doen ontstaan aan de schuld
dien officier, tegelijkertijd in hot Journal'1 een feuilleton
voorkomt van Theodor Cahn, getiteld Vendu a 1' ennemi"
(aan den vijand verkocht), waarin spionnen en verraders
de treurige hoofdrollen vervullen. In andere dagbladen
zijn de feuilletons ook dikwijls gewijd aan den laatsten
oorlogen de »Kleine courant" bevat eon feuilleton
waarin een Duitscher de rol van spionverrader en
beul speelt en waarschijnlijk zijne rechtmatige straf niet
zal ontloopen. Overigens is niets natuurlijker dan dat
men hier de Duitschers haatwij leeren op de school
banken de Spanjaarden wel haten en toch is die geschie
denis al zoo lang geleden. De Frauschen vergeten spoe
dige" dnch. courante" <?c rb.V. honden het goher.gon
wakkermisschion is dit maar goed ook doch moesten
alle groote volken liever oprecht zijn niet altijd spreken
van vredelievende gevoelensdoch alle zesdie elkander
zoo aankijken als vchiens de fayence" (steenen honden
zooals men hier zegt), er roijaal voor uitkomen dat ze
niets liover verlangen zouden dan slaags te raken, zoo ze
ieder voor zich maar zeker waren van de overwinning.
En wat de voorspellingen betreftneen het is om te
lachenzooals in het groote vrijdenkende Parijs nog
zooveel bijgeloovigheid heerscht. Dezelfde liedendie
den draak met u steken wanneer ge nog maar een stukje
gelooft van de wonderen van het Oude en Nieuwe Tes
tamentmenschen die beweren niets te gelooven die
zelfde menschen hoort gij met grooten ernst gewagen
van geesten die kloppenmenschen die u betooveren
draaiende tafels en dansende meubelen en omdat eene
juffrouw in de rue Paradis den laatsten cycloon voorspelde,
rekenen zij er vast op dat wij weldra weder zulk een
windhoos krijgen immers die juffrouw kondigt een wind
hoos aan waarbij de vorige slechts kinderspel is.
»Zij is in veiligheid en ik deed verstandig, wanneer
ik mijn weg vervolgde", dacht kapitein Graves.
Op dat oogenblik scheen Joan zijn tegenwoordigheid
te bemerken in allen gevalle keerde zij zich vlug om
en zij stonden van aangezicht tot aangezicht tegenover
elkaar.
Zij schrok en bloosde misschien sterker dan noodig
was, want Joan was niet gewoon zoo onverwachts vreem
delingen van zijn stand te ontmoeten. Kapitein Graves
merkte noch het schrikkennoch het blozen opwant
om de waarheid te zeggen was hij geheel verdiept in
het aanschouwen van de liefelijkste verschijningwelke
hij ooit gezien had. Misschien viel hem alleen die liefe
lijkheid op en zouden anderen haar niet zoo bijzonder
hebben gevondenmisschien bedroog hij zich en was
Joan inderdaad niet mooi, doch volgens zijn oordeel had
hij nog nooit haars gelijke aanschouwd en hij had toch
vele vrouwen in de meest verschillende deelen der we
reld gezien.
Zij was groot en haar gestalte was gevuld zonder
plomp te zijn. Haar armen waren wat te lang voor
haar lengte, doch met een bijzondere bevalligheid aan de
schouders verbonden haar handen waren smal en fraai
gevormd en haar geheele verschijning ademde levenskracht
en gezondheid. Bij engelsche meisjes is dit echter niets
buitengewoons. Wat volgens zijn meening wel ongewoon
waswas Joan's gelaat met de opgekrulde lippen het
kuiltje in de kin het vlekkeloos ovale gezichtde
boogvormige wenkbrauwen en de starende, zachte, don
kerbruine oogen. Haar hoofd was klein en bedekt met
golvend kastanjebruin haarvan achteren in een wrong
opgebonden het witte kleeddat los om haar lichaam
hing, was om haar middel vastgemaakt met oen lederen
gordel en in haar geheele houding bezat zij iets van die
gratie en die waardigheid welke alleen de natuur kan
geven. En hoewel hij aan verschillende eigenaardigheden
zag, dat zij niet tot zijn stand behoorde, zag zij er toch
uit als iemand, die een beschaafde opvoeding had genoten.
Joan's uiterlijk was derhalve aantrekkelijk geDoeg, maar
toch was het niet haar schoonheid die Henry Graves
Wij hebben steeds den grootsten eerbied voor »Dame
Justice", doch een enkele maal gaat deze ornstigo dame
zich toch te buiten. Wat te denken van het geval met
den ongelukkigen Pascal Yigeriebeschuldigd van een
diefstal van 10.000 francs. Vigerio werd opgeroepen om
voor het hof van Assises te verschijnenen daar hij niet
verscheon zoo werd hij veroordeeld tot 10 jaren opslui
ting. Er was echter eene grondige reden voor het weg-
blijvon van den beklaagdewant toen de deurwaarder
der rechtbank naar de laatste woonplaats van den ver
oordeelde ging om hem het vonnis te beteekenen vernam
deze ambtenaar tot zijne groote verbazing dat Vigerie
al zes maanden lang in voorarrest zat. Men had hem
doodeenvoudig in Mazas de groote gevangenis vergeten.
Is dit niet een gevalletje voor de Tribunaux comiques
J. M. T.
BEIiGIE. Do ministerraad heeft het ontwerp tot
legerhervorming vastgesteld. Volgens dit ontwerp zou
de persoonlijke dienstplicht ingevoerd worden en de sterkte
van het staande leger worden gebracht op 216000 man.
De »Daily News" weet te vertellen dat koning
Leopold het voornemen zou hebben Lado of eenig andere
haven aan den Nijl in bezit te nemen ten einde een
handelshaven voor Soedan te hebben. De expeditie van
baron Dhanis zou dat plan moeten verwezenlijken.
DUITlCHIiAlVD. Te Hamburg hebben vier-
vijfhonderd korendragers den arbeid neergelegd. Zij ver
langen een verhooging der loonen van 45 pfenning op
50 en 55 pfenning per ton.
Aan de Amerikaansche verzekeringmaatschappijon
Mutual" en New-York" is indertijd door de Pruisische
regeering het recht om nieuwe verzekeringen in Pruisen
te sluiten, ontnomen. De vertegenwoordigers dier maat
schappijen hebben daarop aan den minister van buiten-
landsche zaken verzoekschriften om intrekking van het
verbod gezonden. De minister heeft toen talrijke rap
porten over de leiding enz. van die maatschappijen ge
vraagd die alle nog niet zijn ingekomen. Over eenige
weken zal, naar het »Berl. Tagebl." verneemt, het
verlangde materiaal aanwezig zijn on dan zal eene be
slissing worden genomen over het weder toelaten dier
beide maatschappijen.
EGYPTE. Zal men te Dongola blijven of verder
voortrukken en Khartoem (dat intusschen geheel verwoest
is) trachten te nemen
Het schijntdat men zich voor het oogenblik zal be
palen tot de bezetting van El Debbeh Merawih en
Handak ten zuiden van Dongola en tot de versterking
van het herwonnen gebied.
De »Times" raadt een verder voortrukken voor het
oogenblik af: »A1 wat beloofd is, is zoo volledig mogelijk
geschied. Wij zijn nu nog maar alleen gebonden door
de belofte van te zullen blijven waar we zijn. Dat is
op zichzelf reeds een redenwaarom eene voorwaartsche
beweging slechts met de uiterste voorzichtigheid moet
geboeid hield. Er was iets andersdat geheel nieuw
voor hem was; iets geheimzinnigs, schooner dan schoon
heid, lag er op haar gelaat van dat geheimzinnige,
hetwelk hij een enkele maal had ontdekt in schilderijen
van oude meesters maar nooit op de lippen en in de
oogen van eenig menschelijk wezen. Joan had kunnen
dieuen als model van Psyche, vóór Cupido haar kuste.
Laten wjj ons nu een oogenblik bepalen bij Henry
Archibald Graves, den man die voorbeschikt was om de
held te zijn in den roman van Joan's leven.
Evenals zooveel zeelieden was hij kort van gestalte
nauwelijks iots grooter dan Joan zelf, doch stevig ge
bouwd. Zijn gelaatskleur was blank ofschoon zij door
den invloed van het vreemde klimaat eenigszins bruin
was geworden; zijn blauwe oogen hadden een vriendelijk,
onderzoekende uitdrukking zooals men koD verwachten
van iemand, die twintig jaar lang bij nacht de zee had
bespied. Zijn gelaat was glad geschoren zijn trekken
waren scherp geteekeuddoch regelmatigvooral wat
neus en kin betrof; schoon kon hij echter niet genoemd
worden; hij zag er alleen gedistingueerd uit; hij was een
gentleman. Op het eerste gezicht zou men zijn gelaats
trekken hard hebben kunnen noemen doch bij nauw
keuriger beschouwing kwam men tot de overtuiging dat
het de trekken waren van iemanddie gewoon was
meester te blijven over zijn aandoeningen. Wanneer het
gelaat kalm was, lag er een trotsche uitdrukking op, als
van iemand die gewoon is te bevelen en gehoorzaamd te
worden; het werd evenwel innemend, wanneer hij glim
lachte.
Eenige seconden bleven zij in wederzijdsche verrassing
elkaar aanstarenen do verbazing en de bewondering
stonden zoo duidelijk in de oogen van den vreemdeling
te lezen, dat Joan nog dieper bloosde dan te voren.
Kapitein Graves vond dat hun positie eenigszins zon
derling begon te worden. Zijn eerste opwelling was, den
hoed af te nemen en heen te gaauzijn tweede te
blijven en opheldering te geven.
»Ik vraag u inderdaad verschooning", zei hij met
bjjna komische beschroomdheid»ik zag een dame op
f
I!
.•Xt. tc 'v.'jt v.-vC.1 tfièy