N ieuwjaarswenschen. No. 159. Acht en Negentigste Jaargang. 1899 WOENSDAG NIEUW JAARSWENSCHEN, a 25 ets. a contant, Gevonden "Voorwerpen. Onbestelbare IBrieven, PARIJSCHE BRIEVEN. EEN OFFER. 30 DECEMBER. In het nummer van den Oudejaarsavond, DONDERDAG 31 December a.s., zal weder gelegenheid bestaan tot het plaatsen van van 1 tot 5 regels. FEUILLETON. COURANT. Prijs der gewone Advertentlëni Per regel O,ld. Groote letters naar plaatsruimte. Brieyen franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. ALKMAARSCIIE Deze Courant wordt Dinsdag., Donderdag- en Saterdagavond uitgegeven. Abonnei nentspry a per 3 maanden voor Alkmaar f 0,8®franco door het geheele rjjk 1, Do 3 nummers O, O®. Afzonderlijke nummers 3 ets. Velefoonnuntmcr s 3 DM UITGEYEBS. POSTERIJEN. De Directeur van het Postkantoor te ALKMAAR brengt aan belanghebbenden in herinneringdat na 1 Januari 1897 geen Quitantiën, om per post te worden ingevorderd mogen worden aangenomen, welke grooter zijn dan 30 centimeter in de lengte en 14 cen timeter in de breedte, of kleiner zijn dan 14 centimeter in de lengte en 8 centimeter in de breedte. Alkmaar, De directeur, 24 Dec. 1896.MOLL. Verbod veevervoer uit verschillende provinciën. De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR brengt ter kennis van belanghebbendendat de Minister van Binnenlandsche Zaken heeft goedgevonden met ingang van 19 December j.l. in te trekken zijne beschikking van 7 December bevorens, waarbij het ver voer van herkauwende dieren en varkens naar het overige gedeelte des Rijks verboden is nit een kring, omvattende de provinciën Groningen, Friesland (met uitzondering van de tot die provincie beboorende eilanden), Drenthe Overijssel, Gelderland en Utrecht, alsmede oen deel van de provinciën Noordholland, Zuidholland, Noordbrabant en Limburg. Alkmaar, De Burgemeester van Alkmaar, 24 Dec. 1896. A. MACLAINE PONT. I Een gouden ring, een witte boezelaar, een poetszak een horlogekettingeen zwart hondje een sleedje een huissleuteleen rozenkrans een gouden oorknopje een mesje. Tevens brengt de Commissaris van Politie te Alkmaar ter kennis dat 19 December j.l., een varken in »de Raaf" is gebrachtwaarvan tot heden de eigenaar Diet is gevonden. Zjjdie hiervan inlichtingen kannen geven, worden verzocht zich zoo spoedig mogelijk aan het bureau van politie te vervoegen. Alkmaar, 29 December 1896. De waarnemende Commissaris van Politie, W. F. A. YERHOEFF. verzonden gedurende de ie helft der maand Decomber van het postkantoor Alkmaar: W. Postma, Sneek. Buitenland: W. de Vaijnes van Soekaboemi. XXIX. Parijs, 16 Dec. 1896. Het speelgoed. Nog slechts eene groote week, en dan komt »bonhomme Noël'* alle kinderen met geschenken verrassen, en op het oogenblik ziet het oog hier niets als speelgoed. Of dit alles lranscb fabricaat is? neen niet alles, wel een groot gedeelte. Te Parijs zijn groote werkplaatsen waar allerlei soorten van speelgoed gemaakt worden, Lyon levert voornamelijk de kinderwagens, Toulouse maakt trommels en tambourijnon, Creil vooral metalen voorwerpen de metalen soldaten worden vooral uit Duitschland ingevoerd, de muziekdoozen en uurwerken komen moest uit Zwitserland, de vreemde concurrentie is buitengewoon sterk, en toch voert Frankrijk thans jaarlijks voor 80 millioen l'ranken nit tegen 52 millioen voor vijftien jaren geleden. Vroeger kende men in Parijs vele winkels en magazijnen, waar niets als speelgoed verkocht werd, deze firma's echter verdwijuen de eene na de andere, daar zij de concurrentie niet kunnen vol houden tegen de tallooze magasins de nouveante's waar geheele ragoms of onder afdeolingen aan dit artikel gewijd zijn, tegen de groote menigte bazars, tegen garen en bandwinkels, kruideniers en andere, welke alle speel goed verkoopeu. Slaan wij eens een catalogus open van een groot magazijn, Louvre, Bon-marché of Printemps, dan zien wij eene verscheidenheid van jouets et étrennes (speelgoederen en geschenken) waarvan ieder kind moet watertanden. Daar zijn eerst de boeken, eene concur rentie tegen de boekverkoopors, livres de piété, dat zijn gebedenboekjes, in verschillende prijzen van af anderhalve fraactot dertig franken. Vórder aile mogelijke A B C- boekjes, albums met de bekende plaatjes vau Epinal, al bums met beweegbare prenten, den Robinson Crusoë, de >Contes de Fóes de Perrault'' (onze sprookjes van moeder de gans), boekeu voor eerstbeginnenden, dan seriëen voor kinderen van 7 tot 12 jaar, vervolgens voor anderen van 12 tot 15 jaar, de werken van Jules Verce, de fabelen van Lafontaine, Duizend en één nacht, boeken over geschiedenis, letterkunde, aardrijkskunde enz., enz. Nn komt de concurrentie tegen den muziekhandel, alle mogelijke werken voor piano en zang, geheele partitiën, opera's vau Wagner, Meijerbeer, Mozart, Gounod, Mas senet enz. enz., en dan komen wij weer tot het speelgoed. Welk eene verscheidenheid, men heeft eenen catalogus noodig, even goed als op eene tentoonstelling. Men mag zeggen wat men wil, er over klagen, dat die reusachtige magazijnen, die gemiddeld voor een half millioen franken per dag in allerlei artikelen omzetten, alle kleine nering doenden, alle kleinere winkels dooden, voor het publiek zijn die magazijnen waarlijk eene uitkomst. Men kan er in ronddwalen zoolang men wil, en heeft al den tyd Roman van H. RIDER HAGGARD. 39) »Je zoudt gelijk hebben, wanneer dat verhaal jedeedt kennen als een slechte kerel, een losbolmaar dat doet het niet en wij begaan allen wel eens oen dwaasheid." »Dat is zeer menschlievend van u,'' sprak Henry, »maar daar er twee personen in deze dwaasheid betrok ken zijn, hebben deze beide mijns inziens zekere ver plichtingen jegens elkaar. »In sommige gevallen, misschien; maar de eene partij heeft die verplichtingen niet erkend, want zij is heen gegaan zonder adres achter te laten.'' »Misschien voolde zij zich genoodzaakt heen te gaan, of heeft men haar weggezonden." »Als ge bedoelt, dat ik haar heb weggezonden, Gra ves, vergist gij n. Sedert jaren heb ik het erfenisje van het meisje beheerd en nu kwam zij mij een paar dagen geleden zeggen, dat zij naar Londen wilde om haar eigen brood te verdienen. Ik maakte daartegen bezwaren, maar zij weerlegde die alle. Zij is meerderjarig en ik heb niet het recht te bevolen wat zij moet doen. Bij nader inzien leek het mij goed toe, dat zij heen ging, want ik wil u niet verhelen dat er in Bradmouth al lerlei praatjes loopen over haar en u. Een meisje doet in zulk een geval het best, te trouwen of verandering van lucht te nemen. Trouwen wilde zij niet, hoewel zij een goede partij kon doen, derhalve schoot er niets over dan verandering van luchteen paar dagen geleden is zij vertrokken en niemand weet waarheen. Ik zal wel spoedig hooren waar zij zich bevindt, want zij heeft recht op een uitkeering van zestig pond s jaars en zij zal niet vergaten die op te eischen. Tot zoo lang zal het moeilijk vallen iets omtrent haar te weten te komen als gij ten minste haar adres al niet reeds kent, en als gij geen plan hebt haar te trouwen, wat zij nooit van n verlangd heeft, veronderstel ik, en wanneer gij zoo verstandig znlt zijn haar niet op te zoekeD.'' »Daarin hebt u gelijk: ik wil haar dan alleen weer zien, wanneer ik haar kan vragen mijn vrouw te worden." »Zie haar dan nooit weer, Graves ter wille van u zelf, van uw moeder en van mij, of liever van mijn dochter zie haar niet weer, bid ik u. Meent ge wer kelijk, dat dit huwelijk u gelukkig zou maken Ik laat alle quaesties omtrent plicht en positie achterwege. En dan zeg ik neen I Wanneer gij gewend zijt geraakt aan haar schoonheid," vervolgde hij driftig, en zij u niet meer bewondert over uw edelmoedigheid, dan zal uw leven een hel worden, zeg ik u. Welke sympa thie kan er bestaan tusschen twee personen, zóó ver schillend in stand, in smaak, in opvoeding Hoe zoudt gij de jaloezie, de hartstochten, de onwe tendheid van zulk een vrouw kunnen verdragen Hoe zoudt ge haar kunnen blijven beminnen bij de herin nering, hoe uw liefde begonnen is. Ik zeg n, dat ik zulke huwelijken heb gezien en ik heb ook gezien, hoe ellendig het einde was. Ik bezwoer n, Henry Graves, houdt op, vermeerder het aantal dergelijke voorbeelden niet." »U spreekt met veel gevoel,'* antwoordde Henry, »en er is veel waars in hetgeen u zegt. Ik heb twee kennis sen gehad, die een mésalliance hebben gedaan en het is slecht met hen afgeloopen ééu heeft zieh zelf van kant gemaakt. Maar bet is moeilijk om een voorbeeld te nemen aan het lot van anderen, omdat de omstandigheden nooit gelijk zijn. Ik beloof u echter, Levinger, dat ik niets zal doen, zonder u met mjjn voornemens in kennis te hebben ge steld dat acht ik mijn plicht. Het zou mij veel genoe gen doen, wanneer ik op vriondschappelijken voet met zijne keuze te doen. Waar zaagt gij ooit zooveel poppen, werkdoosjes, wagentjes, tafeltjes en stoelen, mandjes, lo comotieven, geheele spoortreinen, linnenkasten, wiegen, paarden, arken Noach, keukens, salons, slaapkamers, do mino's, schaak- en damspelen, soldaten, nniformen, pop penkasten, (schapen, geiten, stallen, kegels, kanonnen, rijwielen, violen, trompetten, piano's enz., enz., alles voor kinderen. En wilt gij een geschenk zoeken voor uwe vrouw, vriendin, vriend of onders, gij kunt al weer niet beter terecht. Er is van alles. Juweelen, uurwerken, lampen, beelden, lantaarns, spiegels, beursen, pijpen, ta- bakzakken, ringen, armbanden, tafelserviezen, likeurstel len, messen, vorken, koffikannen, schrijfbehoeften, kalen ders, waaiers, doozen en manden, alle mogelijke meubelen, alle artikelen van nnt en van weelde, ja mits gij een dik gevnlde portemonnaie bezit, kunt gij bijna ongekleed door eene deur zulk een magazijn inkomen, en het door eene andere deur verlaten, gekleed en voorzien van alles wat gij in en buiten uwo woning noodig hebt. 23 December. Eene week lang bleef dit schrijven onvervolgd, maar wij hebben het dan ook verbazend druk. Morgen krijgen onze kinderen den kerstboom op school, en zoo het niet al te koud is gaan wij morgen avond naar de »Messe de Minuit." Den Kerstzang kan men toch nergcDS zoo genieten als in de kerk. Daar krijgen wjj juist het laatste nummer van de Alkmaarscho Courant in handen en lezen over den moord op het dienstmeisje te Amsterdam. Dat is om van te griezelen, en een bewijs te meer dat Neerlands hoofdstad hoe langer hoe grooter wordt. Groote centrums, groote wereldsteden bevatten naast den grootsten rijkdom, naast alle verhevenheid van gevoel en kunst, tevens de grootste armoede en do laagste misdrijven. Wanneer men hier ziet hoe alles gedaan wordt om zelfs de armste kleinen in het vroolijke Kerstfeest te doen deelen, hoerjjkemen- schen en kindervrienden, kerkgenootschappen en scholen wedijveren om een lach op den mond der kleinen te tooveren, boe wordt men dan niet opgeschrikt door de jongste misdaad, bekend als 1' affaire de la rue Vanueau. Het is een vader, die eerst zedelijk zijne vrouw ver moordde door zjju slecht gedrag, doordat hjj niet alleen nooit zijn geld tehuisbracht, doch zelfs de penningen bestemd voor dokter en apotheker voor zijne zwakke vrouw liever naar de kroeg bracht. Een vader die niet wilde dat de moeder zijner vroeg gestorvene vrouw voor zijn kind zon zorgen, en daarom zijn jongetje van twee jaar bij de mis weghaalde, en het in huis bracht bij zijn lief, eene vrouw met vier kinderen. In eenige maanden werd het arme knaapje zoo mishandeld, dat de vader, nit vrees voor de politie zijn kind tegen de deur van een huis legde, waar bet den volgenden dag gevonden werd in een toestand, zoo erg, dat het eenige oogenblikken later den geest gaf. De politie hier, vooral de geheime veiligheidspolitie, is buitengewoon knap en handig, in minder dan tweemaal vier en twintig uren wist men, wie het knaapje was, en werd de vader, de vrouw met welke hij leefde en ook zijne eigene moeder, een afschnwlijke oude heks, zooals men niet zou denken, dat er eene bestaan kan, aangehouden. Wij besparen u liever alle détails over het lijden van het arme kind, de vader gebruikte als dwangmiddelen stok, bezem, zweep, mes en de gloeiende uw dochter en u mag blijven omgaan, hoewel ik niet weet hoe zij mij ontvangen zal. Als ik over een paar maanden mijn gedragslijn heb vastgesteld en tot de con clusie ben gekomen, dat mijn eer mij aan niets bindt, mag ik dan mijn geluk beproeven bij miss Levinger, hoewel ik harer onwaardig ben en steeds zijn zal?" »Tegen deze schikking heb ik geen enkel bezwaar, Graves. Gij hebt als een eerlijk man gezegd wat nw plannen zijn en dat eerbiedig ik in u. Het zal mij aan genaam zijn na een paar maanden te hooren, dat gij alle dwaasheid hebt vergeten. En nu een vraag Zoodra gij kunt uitgaan, moet gij ons het beloofde bezoek brengen, dat op zoo ongelukkige manier is uitgesteld. Ik wil u mijn dochter niet opdringen, maar ik zou graag zien, dat gij elkaar wat beter leordet kennen. Neemt gij het aan »Dank u," sprak hij eindelijk »ik zal komen." Op dit oogenblik kwam Thomson, de bottelier, zeggen dat de lunch gereed was. »Zal ik n naar binnen rijden, sir Henry." »JaI helpt mij even in den stoel 1'' In plechtige optocht ging het door de gangde heer Levinger voorop, leunende op zijn stok, gevolgd door Henry in den rolstoel. De jonge man was zoo op gewonden bij de gedachte, dat hij Emma zou terugzien, dat hij vergat den stoel te staren en het wiel tegen de deurpost stiet. Hij zou gekanteld z(jD, wanneer Emma, die in de nabijheid stond, niet was toegeschoten en het wiel gegrepen had. In zeker opzicht was dit een gelukkig toeval, want het nam het onaangename der ontmoeting weg. Henry verontschuldigde zich en zij lachteweldra zaten zij naast elkaar aan tafel en bespraken met moer volhar ding de verschillende inrichting der ziekenstoelen dan het onderwerp eigenlijk waard was. Ellen had het druk over nieuwe costumeswaarin Emma weinig belang scheen te stellen, terwijl Henry'gedurende het grootste deel van de lunch een diep stilzwijgen bewaarde. De heer

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1896 | | pagina 1