N ieuwjaarswenschen.
No. 159.
Acht en Negentigste Jaargang.
1899
WOENSDAG
NIEUW JAARSWENSCHEN,
a 25 ets. a contant,
Gevonden "Voorwerpen.
Onbestelbare IBrieven,
PARIJSCHE BRIEVEN.
EEN OFFER.
30 DECEMBER.
In het nummer van den
Oudejaarsavond,
DONDERDAG 31 December a.s.,
zal weder gelegenheid bestaan tot
het plaatsen van
van 1 tot 5 regels.
FEUILLETON.
COURANT.
Prijs der gewone Advertentlëni
Per regel O,ld. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieyen franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
ALKMAARSCIIE
Deze Courant wordt Dinsdag., Donderdag- en
Saterdagavond uitgegeven. Abonnei nentspry a per
3 maanden voor Alkmaar f 0,8®franco door het
geheele rjjk 1,
Do 3 nummers O, O®. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Velefoonnuntmcr s 3
DM UITGEYEBS.
POSTERIJEN.
De Directeur van het Postkantoor te ALKMAAR
brengt aan belanghebbenden in herinneringdat na
1 Januari 1897 geen Quitantiën, om per post te
worden ingevorderd mogen worden aangenomen, welke
grooter zijn dan 30 centimeter in de lengte en 14 cen
timeter in de breedte, of kleiner zijn dan 14 centimeter
in de lengte en 8 centimeter in de breedte.
Alkmaar, De directeur,
24 Dec. 1896.MOLL.
Verbod veevervoer uit verschillende
provinciën.
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR brengt
ter kennis van belanghebbendendat de Minister van
Binnenlandsche Zaken heeft goedgevonden
met ingang van 19 December j.l. in te trekken zijne
beschikking van 7 December bevorens, waarbij het ver
voer van herkauwende dieren en varkens naar het overige
gedeelte des Rijks verboden is nit een kring, omvattende
de provinciën Groningen, Friesland (met uitzondering
van de tot die provincie beboorende eilanden), Drenthe
Overijssel, Gelderland en Utrecht, alsmede oen deel van
de provinciën Noordholland, Zuidholland, Noordbrabant
en Limburg.
Alkmaar, De Burgemeester van Alkmaar,
24 Dec. 1896. A. MACLAINE PONT.
I
Een gouden ring, een witte boezelaar, een poetszak
een horlogekettingeen zwart hondje een sleedje een
huissleuteleen rozenkrans een gouden oorknopje een
mesje.
Tevens brengt de Commissaris van Politie te Alkmaar
ter kennis dat 19 December j.l., een varken in »de
Raaf" is gebrachtwaarvan tot heden de eigenaar Diet
is gevonden. Zjjdie hiervan inlichtingen kannen geven,
worden verzocht zich zoo spoedig mogelijk aan het bureau
van politie te vervoegen.
Alkmaar, 29 December 1896.
De waarnemende Commissaris van Politie,
W. F. A. YERHOEFF.
verzonden gedurende de ie helft der maand Decomber
van het postkantoor Alkmaar:
W. Postma, Sneek.
Buitenland:
W. de Vaijnes van Soekaboemi.
XXIX.
Parijs, 16 Dec. 1896.
Het speelgoed. Nog slechts eene groote week, en dan
komt »bonhomme Noël'* alle kinderen met geschenken
verrassen, en op het oogenblik ziet het oog hier niets
als speelgoed. Of dit alles lranscb fabricaat is? neen
niet alles, wel een groot gedeelte. Te Parijs zijn groote
werkplaatsen waar allerlei soorten van speelgoed gemaakt
worden, Lyon levert voornamelijk de kinderwagens,
Toulouse maakt trommels en tambourijnon, Creil vooral
metalen voorwerpen de metalen soldaten worden vooral
uit Duitschland ingevoerd, de muziekdoozen en uurwerken
komen moest uit Zwitserland, de vreemde concurrentie
is buitengewoon sterk, en toch voert Frankrijk thans
jaarlijks voor 80 millioen l'ranken nit tegen 52 millioen
voor vijftien jaren geleden. Vroeger kende men in Parijs
vele winkels en magazijnen, waar niets als speelgoed
verkocht werd, deze firma's echter verdwijuen de eene
na de andere, daar zij de concurrentie niet kunnen vol
houden tegen de tallooze magasins de nouveante's waar
geheele ragoms of onder afdeolingen aan dit artikel
gewijd zijn, tegen de groote menigte bazars, tegen garen
en bandwinkels, kruideniers en andere, welke alle speel
goed verkoopeu. Slaan wij eens een catalogus open van
een groot magazijn, Louvre, Bon-marché of Printemps,
dan zien wij eene verscheidenheid van jouets et étrennes
(speelgoederen en geschenken) waarvan ieder kind moet
watertanden. Daar zijn eerst de boeken, eene concur
rentie tegen de boekverkoopors, livres de piété, dat zijn
gebedenboekjes, in verschillende prijzen van af anderhalve
fraactot dertig franken. Vórder aile mogelijke A B C-
boekjes, albums met de bekende plaatjes vau Epinal, al
bums met beweegbare prenten, den Robinson Crusoë,
de >Contes de Fóes de Perrault'' (onze sprookjes van
moeder de gans), boekeu voor eerstbeginnenden, dan
seriëen voor kinderen van 7 tot 12 jaar, vervolgens voor
anderen van 12 tot 15 jaar, de werken van Jules Verce,
de fabelen van Lafontaine, Duizend en één nacht, boeken
over geschiedenis, letterkunde, aardrijkskunde enz., enz.
Nn komt de concurrentie tegen den muziekhandel, alle
mogelijke werken voor piano en zang, geheele partitiën,
opera's vau Wagner, Meijerbeer, Mozart, Gounod, Mas
senet enz. enz., en dan komen wij weer tot het speelgoed.
Welk eene verscheidenheid, men heeft eenen catalogus
noodig, even goed als op eene tentoonstelling. Men mag
zeggen wat men wil, er over klagen, dat die reusachtige
magazijnen, die gemiddeld voor een half millioen franken
per dag in allerlei artikelen omzetten, alle kleine nering
doenden, alle kleinere winkels dooden, voor het publiek
zijn die magazijnen waarlijk eene uitkomst. Men kan
er in ronddwalen zoolang men wil, en heeft al den tyd
Roman van
H. RIDER HAGGARD.
39)
»Je zoudt gelijk hebben, wanneer dat verhaal jedeedt
kennen als een slechte kerel, een losbolmaar dat doet
het niet en wij begaan allen wel eens oen dwaasheid."
»Dat is zeer menschlievend van u,'' sprak Henry,
»maar daar er twee personen in deze dwaasheid betrok
ken zijn, hebben deze beide mijns inziens zekere ver
plichtingen jegens elkaar.
»In sommige gevallen, misschien; maar de eene partij
heeft die verplichtingen niet erkend, want zij is heen
gegaan zonder adres achter te laten.''
»Misschien voolde zij zich genoodzaakt heen te gaan,
of heeft men haar weggezonden."
»Als ge bedoelt, dat ik haar heb weggezonden, Gra
ves, vergist gij n. Sedert jaren heb ik het erfenisje van
het meisje beheerd en nu kwam zij mij een paar dagen
geleden zeggen, dat zij naar Londen wilde om haar eigen
brood te verdienen. Ik maakte daartegen bezwaren,
maar zij weerlegde die alle. Zij is meerderjarig en ik
heb niet het recht te bevolen wat zij moet doen. Bij
nader inzien leek het mij goed toe, dat zij heen ging,
want ik wil u niet verhelen dat er in Bradmouth al
lerlei praatjes loopen over haar en u. Een meisje doet
in zulk een geval het best, te trouwen of verandering
van lucht te nemen. Trouwen wilde zij niet, hoewel
zij een goede partij kon doen, derhalve schoot er niets
over dan verandering van luchteen paar dagen geleden
is zij vertrokken en niemand weet waarheen. Ik zal
wel spoedig hooren waar zij zich bevindt, want zij heeft
recht op een uitkeering van zestig pond s jaars en zij zal
niet vergaten die op te eischen. Tot zoo lang zal het
moeilijk vallen iets omtrent haar te weten te komen
als gij ten minste haar adres al niet reeds kent, en als
gij geen plan hebt haar te trouwen, wat zij nooit van
n verlangd heeft, veronderstel ik, en wanneer gij zoo
verstandig znlt zijn haar niet op te zoekeD.''
»Daarin hebt u gelijk: ik wil haar dan alleen weer
zien, wanneer ik haar kan vragen mijn vrouw te worden."
»Zie haar dan nooit weer, Graves ter wille van
u zelf, van uw moeder en van mij, of liever van mijn
dochter zie haar niet weer, bid ik u. Meent ge wer
kelijk, dat dit huwelijk u gelukkig zou maken Ik
laat alle quaesties omtrent plicht en positie achterwege.
En dan zeg ik neen I Wanneer gij gewend zijt
geraakt aan haar schoonheid," vervolgde hij driftig, en
zij u niet meer bewondert over uw edelmoedigheid, dan
zal uw leven een hel worden, zeg ik u. Welke sympa
thie kan er bestaan tusschen twee personen, zóó ver
schillend in stand, in smaak, in opvoeding
Hoe zoudt gij de jaloezie, de hartstochten, de onwe
tendheid van zulk een vrouw kunnen verdragen Hoe
zoudt ge haar kunnen blijven beminnen bij de herin
nering, hoe uw liefde begonnen is. Ik zeg n, dat ik
zulke huwelijken heb gezien en ik heb ook gezien, hoe
ellendig het einde was. Ik bezwoer n, Henry Graves,
houdt op, vermeerder het aantal dergelijke voorbeelden
niet."
»U spreekt met veel gevoel,'* antwoordde Henry, »en
er is veel waars in hetgeen u zegt. Ik heb twee kennis
sen gehad, die een mésalliance hebben gedaan en het is
slecht met hen afgeloopen ééu heeft zieh zelf van kant
gemaakt. Maar bet is moeilijk om een voorbeeld te nemen
aan het lot van anderen, omdat de omstandigheden nooit
gelijk zijn.
Ik beloof u echter, Levinger, dat ik niets zal doen,
zonder u met mjjn voornemens in kennis te hebben ge
steld dat acht ik mijn plicht. Het zou mij veel genoe
gen doen, wanneer ik op vriondschappelijken voet met
zijne keuze te doen. Waar zaagt gij ooit zooveel poppen,
werkdoosjes, wagentjes, tafeltjes en stoelen, mandjes, lo
comotieven, geheele spoortreinen, linnenkasten, wiegen,
paarden, arken Noach, keukens, salons, slaapkamers, do
mino's, schaak- en damspelen, soldaten, nniformen, pop
penkasten, (schapen, geiten, stallen, kegels, kanonnen,
rijwielen, violen, trompetten, piano's enz., enz., alles voor
kinderen. En wilt gij een geschenk zoeken voor uwe
vrouw, vriendin, vriend of onders, gij kunt al weer niet
beter terecht. Er is van alles. Juweelen, uurwerken,
lampen, beelden, lantaarns, spiegels, beursen, pijpen, ta-
bakzakken, ringen, armbanden, tafelserviezen, likeurstel
len, messen, vorken, koffikannen, schrijfbehoeften, kalen
ders, waaiers, doozen en manden, alle mogelijke meubelen,
alle artikelen van nnt en van weelde, ja mits gij een
dik gevnlde portemonnaie bezit, kunt gij bijna ongekleed
door eene deur zulk een magazijn inkomen, en het door
eene andere deur verlaten, gekleed en voorzien van alles
wat gij in en buiten uwo woning noodig hebt.
23 December. Eene week lang bleef dit schrijven
onvervolgd, maar wij hebben het dan ook verbazend
druk. Morgen krijgen onze kinderen den kerstboom op
school, en zoo het niet al te koud is gaan wij morgen
avond naar de »Messe de Minuit." Den Kerstzang kan
men toch nergcDS zoo genieten als in de kerk.
Daar krijgen wjj juist het laatste nummer van de
Alkmaarscho Courant in handen en lezen over den moord
op het dienstmeisje te Amsterdam. Dat is om van te
griezelen, en een bewijs te meer dat Neerlands hoofdstad
hoe langer hoe grooter wordt. Groote centrums, groote
wereldsteden bevatten naast den grootsten rijkdom, naast
alle verhevenheid van gevoel en kunst, tevens de grootste
armoede en do laagste misdrijven. Wanneer men hier
ziet hoe alles gedaan wordt om zelfs de armste kleinen
in het vroolijke Kerstfeest te doen deelen, hoerjjkemen-
schen en kindervrienden, kerkgenootschappen en scholen
wedijveren om een lach op den mond der kleinen te
tooveren, boe wordt men dan niet opgeschrikt door de
jongste misdaad, bekend als 1' affaire de la rue Vanueau.
Het is een vader, die eerst zedelijk zijne vrouw ver
moordde door zjju slecht gedrag, doordat hjj niet alleen
nooit zijn geld tehuisbracht, doch zelfs de penningen
bestemd voor dokter en apotheker voor zijne zwakke
vrouw liever naar de kroeg bracht. Een vader die niet
wilde dat de moeder zijner vroeg gestorvene vrouw voor
zijn kind zon zorgen, en daarom zijn jongetje van twee
jaar bij de mis weghaalde, en het in huis bracht bij zijn
lief, eene vrouw met vier kinderen. In eenige maanden
werd het arme knaapje zoo mishandeld, dat de vader,
nit vrees voor de politie zijn kind tegen de deur van
een huis legde, waar bet den volgenden dag gevonden
werd in een toestand, zoo erg, dat het eenige oogenblikken
later den geest gaf. De politie hier, vooral de geheime
veiligheidspolitie, is buitengewoon knap en handig, in
minder dan tweemaal vier en twintig uren wist men,
wie het knaapje was, en werd de vader, de vrouw met welke
hij leefde en ook zijne eigene moeder, een afschnwlijke oude
heks, zooals men niet zou denken, dat er eene bestaan
kan, aangehouden. Wij besparen u liever alle détails over
het lijden van het arme kind, de vader gebruikte als
dwangmiddelen stok, bezem, zweep, mes en de gloeiende
uw dochter en u mag blijven omgaan, hoewel ik niet
weet hoe zij mij ontvangen zal. Als ik over een paar
maanden mijn gedragslijn heb vastgesteld en tot de con
clusie ben gekomen, dat mijn eer mij aan niets bindt,
mag ik dan mijn geluk beproeven bij miss Levinger,
hoewel ik harer onwaardig ben en steeds zijn zal?"
»Tegen deze schikking heb ik geen enkel bezwaar,
Graves. Gij hebt als een eerlijk man gezegd wat nw
plannen zijn en dat eerbiedig ik in u. Het zal mij aan
genaam zijn na een paar maanden te hooren, dat gij alle
dwaasheid hebt vergeten. En nu een vraag Zoodra gij
kunt uitgaan, moet gij ons het beloofde bezoek brengen,
dat op zoo ongelukkige manier is uitgesteld. Ik wil u
mijn dochter niet opdringen, maar ik zou graag zien,
dat gij elkaar wat beter leordet kennen. Neemt gij
het aan
»Dank u," sprak hij eindelijk »ik zal komen."
Op dit oogenblik kwam Thomson, de bottelier, zeggen
dat de lunch gereed was. »Zal ik n naar binnen
rijden, sir Henry."
»JaI helpt mij even in den stoel 1''
In plechtige optocht ging het door de gangde
heer Levinger voorop, leunende op zijn stok, gevolgd
door Henry in den rolstoel. De jonge man was zoo op
gewonden bij de gedachte, dat hij Emma zou terugzien,
dat hij vergat den stoel te staren en het wiel tegen de
deurpost stiet. Hij zou gekanteld z(jD, wanneer Emma,
die in de nabijheid stond, niet was toegeschoten en het
wiel gegrepen had.
In zeker opzicht was dit een gelukkig toeval, want
het nam het onaangename der ontmoeting weg. Henry
verontschuldigde zich en zij lachteweldra zaten zij
naast elkaar aan tafel en bespraken met moer volhar
ding de verschillende inrichting der ziekenstoelen dan
het onderwerp eigenlijk waard was. Ellen had het druk
over nieuwe costumeswaarin Emma weinig belang
scheen te stellen, terwijl Henry'gedurende het grootste
deel van de lunch een diep stilzwijgen bewaarde. De heer