No. 13.
BTegen en Megentigste Jaargang.
1897.
V R IJ 1) A G
29 JANUARI.
Hondenbelasting.
Nationale Militie.
Inschrijving.
PARIJSCHE BRIEVEN.
EEN OFFER.
FEUILLETON.
ALKMAARSOHE COURANT
Deze Courant wordt IMszsdag-, ©ondcrdng- en
E»4erdag*v©nd uit gogo ven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar f tó,8©vaneo door het
gelieele rjjk 1,
De 8 nummers/O.OÖ. Afzonderlijks nummer 3 et-.
Prijs der gewone Advertentie»»
Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
ïelcfoonnuKiser3
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen den houders van honden nogmaals in herinne
ring dat de voor die dieren verschuldigde belasting
vóór 31 Januari s. ten kantore van den gemeente
ontvanger moet zijn betaald.
Dengenen die in het bezit zijn van een of moor
trekhondenwordt kennis gegeveu dat voor deze
soort van honden de belasting geen f 0,50, maar nog
f l,ÖO per hond bedraagt.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT, Voorzitter.
26 Jan. 1897. C. D. DONATH Secretaris.
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR
noodigt de jongelingen geboren ;n 18? 8, in deze ge
meente verblijf houdendedoch wier vader, moeder of
voogd in eene andere gemeente met der woon gevestigd
is nitte onderzoeken of hunne inschrijving voor de
Nationale Militie in die andere gemeente reeds is geschied,
in welk geval zij beleefd worden verzochthet bewijs
van die inschrijving ter secretarie dezer gemeente te wil
len vertoonen.
Alkmaar, De Burgemeester voornoemd
26 Jan. 1897. A. MACLAINE PONT.
ii.
Paris 24 Jannari 1897.
Eindelijk is het "hier winter. Voor acht dagen geleden
dachten wij nog dat de winter ditmaal zon wegblijven,
doch in de afgeloopeu week draaide opeens de wind
werd sterk noordoost en ging vergezeld van sneenwbnien
welke de omstreken van Parijs in een fraai wit kleed
staken doch de straten der groote stad tot ware mod
derpoelen maakten. Voor vele zaken is de plotseling
ingevallen koude een waar buitenkansje en wel om te
beginnen voor de handelaars in steenkolen de ebarbor-
niers. Deze neringdoenden zijn vooral in den klein
handel meest allen kinderen van Anvergne dns An-
verguats, zij verkoopeu takkebossen, groote blokken hout,
steenkolen en houtskolenook cokesdoch de meeste
gascokes worden toch geleverd door de gasfabrieken
Turf ziet men hier in het geheel niet dns is er ook
geen sprake van doove kolen. De wijze van stoken tot
verwarming van woonhuizen en vertrekken is zeer vor-
scheiden de oudsteecht parijsche gewoonte bestaat
Roman van
H. RIDER HAGGARD.
nit een roosterde zoogenaamde »grille", van gegoten
ijzer rustende op vier zeer lage pooteu welke mon in
den schoorsteen op den vloer zot. Men vult dit rooster
met papier krullen droge takjken vuurmakers of co-
peanx, zijnde kleine stukje3 hout in harst gedoopt, werpt
daarop groote blokken steenkoolmen steekt alles aan
met vlam mond oud papier en sluit den schoorsteen, door
middel van een «tablier'' ot ijzeren schorm. Dit scherm
bestaat, uit drie dunne ijzeren platen, welke over elkander
schuiven geheel op de wijze der ijzeren winkelluiken j
wanneer de tablier is neergelaten hoort men het vuur
suorren en zoodra alles flink brandt schuift men den
tablier omhoog Dit noemt men hier oen haardvuur en
dit is de echt Parijscho wijze van stoken zeer gezellig
doordat het een open vuur iszeer gezond want alle
schadelijke kolendampen trokken den schoorsteen in.
Wanneer men zietdat het vuur neiging vertooDt om
uit te dooven, behoeft men slechts het scherm gedurende
eenige minuten neer te laten en alles vlamt weder op.
Des avonds, als het tijd wordt naar bed te gaan, bedekt
men het vuur met eeu dikke aschlaag, welke men slechts
van onder de grille behoeft te scheppeD, en dikwijs vindt
man dan nog gloeiende kolen in deu schoorsteen 's mor
gens bij het ontwaken. Doch de grille heeft groote
nadeelenwelke haar door allerlei soort van kachels
doen vei vangenhet grootste nadeel is weldat een
groot deel der warmte deu schoorsteen ingaat zonder
eenig nut voor de kamer waarin gestookt wordt en
verder heeft men in groote vertrekken het ongemak dat
men vlak voor den schoorsteen staande bijna verzengt
van de hitte en op eenigen afstand letterlijk verkleumt
van de kou. Dau vindt men in oude huizen nog de
zoogenaamde schoorsteenkachels, welke iu deu wand zijn
vastgemetselden met enkele uitzonderingen al een
heel nare manier van stoken geven. Voordat zulk eenen
sleenen gevaarte warm isen voordat dan de warmte
de kamer iukomt ja dat duurt zoolang men wordt
er akelig van. Geen wonder dat de vulkachels Chon-
berskySalamandre enz. enz. hier een buitengewoon
succes hadden en zich daarin nog verhengen. Nog eene
eigenaardigheid van den stoenkolenhaudelaar den cbar-
bonnier, is, dat deze man tegelijkertijd marchand de vin
is, dat wil zeggen, hij houdt er een winkeltje op na,
eigenljjk een hokje, met een toonbank, en verkoopt daar
iu hoofdzaak wijn doch ook een weinig sterken drank
Tot recht verstand diene dat de «Vergunning" hier
niet bestaat; de vrijheid en gelijkheid veroorloven aan
ieder, die er lust in heeft, eene kroeg te openen en daar
allerlei dranken te verkoopeu, onder de benamingen van
cognacrhurn amer absinthe enz. enz., en ieder is er
zoo van overtuigd dat die dranken uooit zniver zijn, dat
do verkoopvr zelf eene aankondiging in zijn winkel
ophangtverklarende aan het waarde publiek eu aan
zijne lieve cliëntèledat al die likeuren hier verkocht
wordende, «liqueurs de fantaisiezijn. Die dranken
dragen dus wol de namen, doch de echtheid en zuiverheid
ioet de drinker er zelf maar bij deuken.
Hoezeer men hier over hot algemeen op het pnnt van
godsdienst zeer verdraagzaam is, zoo kunnen velen het niet
nalaten iederon dag geducht den draak te steken met
den afgevaardige Sidi-Beu Grouier, den mnselman van
Pontarlier. En eigenlijk, waarom zon men er niot om
lachen het is bijna niet aan te nemen, dat die brave
man werkelijk een overtuigd volger van Mahomet is, en
in ieder geval lijkt hot. al heel dwaas, dat do heer Gre-
nier niet eenige uren rustig kan blijven. Neen hij komt
in de Tweede Kamer, men zon haast zeggen in Carnaval-
costuum, doet er zijn gebed, valt ter aarde, knst den
grond, spreekt buiten het volk toe, wascht zijne voeten
in de waschkom bestemd voor de handen dor afgevaar
digden, kortom, men zon denken, dat hij het er op toe
legt zijne medeleden vroolijk to maken.
Een bewijs van onverdraagzaamheid echter werd gegeven
door die afgevaardigden behooreude tot de socialisten
die verlangen dat de groote nieuwe kerk «1 eglise du
Sacré-coeur de Montmartre" zou onteigend wordenen
dan liefst nog zonder de gewone betaling der onteige-
ningskosteu. Jarenlang heeft het geduurd voor die kerk
voltooid wasrondweg gezegd van verre gezieD staat
die kerk daar mooi en kranig boven op de batte Mont
martre en het gaat niet aan dit gebouw aan den wet
tigen eigenaar thans den aartsbisschop van Parijste
ontnemen. Wel heeft men iu de «Sacró-ccenr van den
kansel verkondigd, dat de zoo noodlottige oorlog van het jaar
'70 eene straf van den hemel was, voor de zonden door
Frankrijk bedreven, wel zingt men daar liederen waarin
men der Voorzienigheid vraagt, Frankrijk te redden in
uaam van het Heiligo Harten natuurlijk is dit in de
oogen van vele heethoofden genoeg om van clericalismo en
gebrek aan vaderlandsliefde te spreken. De gematigde
republikeinen loopen echter niet meer zoo hard van stapel,
zij vindeu het misschien naïef, dat mannen en vrouwen
des Zondags in den namiddag in processie rondom de
kerk wandelen en zingen en daarvan veel heil voor hnn
land verwachten doch men moet wel socialistbijna
anarchist zijn om over zoo eene onschuldige daad zooveel
leven te maken. En zij die den jongsten oorlog eene
straf noemen maar men moet hier wonen en gema
tigde knappe lieden hooren. Natuurlijk hebben zij ^]I®n
een haat tegen de Pruisen doch overigens moet gij in
Parijs de tegenwoordige jongelui kennen. Vroeger leerde
men hier zoowat nietsdoch de Franschman heeft het
in zijn oor geknoopttoen hij hoorde dat de Duitscher
het gewonnen had door den schoolmeester. En thans
50)
«Goed dansprak zij met geveinsde ouverschilligheid
«Ondor vrienden moet men met alles eischeugeef maar
hier het geld.''
«Na begin je bang voor mij te worden juffrouw. Ik
heb veel lust om je hier af te rauselen. Schrijf het
adres maar op dit stuk papierdan zal ik oudertusschen
het geld halen."
En hij verliet de kamerniet zonder de deur van
buiten te grendelen.
«Moordenaar!" mompelde juffrouw Gilliugwater. «Ik
heb hem wat al 1e sterk gekuepen Ik zal blij zijn, als
ik hier vaudaan beu hoewel daar voorloopig woinig
kans op is want hij heeft mij opgesloten. Nu moet ik
mij ferm houden
En zij haalde het stuk papier te voorschijn, dat zij
van den brief had afgescheurd eu waarop het adres en
de dagteekeuing geschreven stonden.
Kort daarna kwam Samuel terug met een zakje geld
in de hand, waaruit hij veertig souvereigns op de tafel
neertelde.
«Hier is het geld. Maar voor je het aanraakt geef
je mij eerst het papiertjeNeen, je behoelt niet bang
te zijnik zal je het geld geven. We zullen gelijk
oversteken."
«Ik ben niet bang, meneer Rock. Ik boD gewoon mijn
woord te honden en n ook. U behoeft aan de juistheid
van het adres niot te twijfelen. U ziet, ik heb het van
den brief afgescheurd l'4ar is Joan in huis. Eu nu is
zij weer aan de beterhand, schrijft de juffrouw. Als u
haar ziet, doe haar dan do groeten van mij."
«Ja, dat zal ik!'' riep hjj bittor. «Ik heb nu wat ik
hebben wil, al heeft het mij veel geld gekost. Maar u
zal dat geld niet ton goede komen neen, net zoomin
alsof ik het in de zee gesmeten had. W ant het is de
prijs van onschuldig bloed, oude vrouw I Het is de prijs
van onschuldig bloed, zeg ik u f'
En hij stak haar zijn lange viDgers haast in het ge>
zicht en grijnsde boosaardig, zoodat hij geleek op eene
der duivelstronies boven zjjn hoofd.
Juffrouw Gillingwater weifelde eeu oogenblik, of zij
niet liever het geld zou teruggeven en aldus haar be
angste geweten ontlasten zuu. Doch hare hebzucht zege
vierde eu zonder verder nog een woord te zeggen, stond
zij op en ging naar de deur, die Samnel voor haar ont
sloot en opende.
«Goeden nacht," zeide hij tot haar, «ge hebt mij een
goeden dienst bewezen en ik ben er nu zeker van dat
Joan mijne vrouw nog wordt. Maar toch zal de dag
aaubrekeu, waarop ge zult weaschen liever uwe hand
te hebben afgehouwen, dan die veertig goudstukken er
mee te hebben aangeraakt.
Deuk aan mijne woorden, juffrouw Gillingwater, wan
neer ge op uw sterfbed ligt, met al uwe zonden achter
u en het Oordeel vóór u
Toen vluchtte de vrouw door storm en nachtvoort-
gezweept door een gevoel van angst, zooals zij nog nooit
te voren gekend had. En het goud dat zij aan haar
hart drukte, troostte haar niet. Want Rock had waar
heid gesproken. Het was de prijs van onschuldig bloed
en zij wist het.
NEGEN EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Zoodra de heer Levinger te Londen was nangekomen
begaf hij zich naar een hotel in do Jermynstraatwaar
hij gewoon was te logeeren do enkele keer dat hij te
Louden was; en na een briexje aan Emma geschreven te
hebben, om haar te melden dat hij haar en Miss Graves
den volgeudeu rnorgou voor den trein van elf uur zou
komen afhalen liet hij een rijtuig komen en reed n ar
de Kent-Street No. 8.
«Hot is al lang gelodeu sedert ik hier ben geweest",
dacht hij met eon zucht; «en er schijnt hier weinig
veranderd te ziju. Hoe zij in een ander huis gekomen
is We zullen het spoedig hooien'1, en weer zuchtte
hij, toen hij voor nummer 8 stil hield.
Juffrouw Bird deed hem zelve opeu.
«Heb ik hot genoegou juffrouw Bird to spreken?"
vroeg hij beleofd.
«Ja, mijnheer, ik ben juffrouw Bird."
«Dan hebt u zeker hedenmorgen mijn telegram ont
vangen Ik ben de heer Levinger
«Jaik neb hot ontvangen. Wil u zoo goed zijn
binnon te komen
«Ik heb", zeide zjj»de arme Joan dikwjjls over a
hooren spreken hoewel ik nooit recht heb begrepen in
welke betrekking a tot haar staat."
«Wel, dat is toch heel eenvoudig", luidde het ant
woord. «In de betrekking van voogdEu hoe is
het nu met haar
«Zoo slecht als het maar kan Als u haar voogd
is dan had u waarlijk wel eens wat eerder naar haar
mogen omkijken want de eenzaamheid drukt haar ge
weldig neer Maar kom boven meneermaar maak
zoo weinig mogelijk gedruisch. De dokter en de ver
pleegster zijn bij haar. Dat treft net goed. Dan kunt
u eens met hen spreken.
Hij boog en volgde juffrouw Bird in een kleine kamer,
waar zij hem een stoel aanbood. Door het dunne be
schot der deurwelke het vertrek van de slaapkamer
scheidde hoorde hij een stem die nu eens zacht dan
oen8 lnid uitriep
«Neen knip mijn haar niet afWaarom knipt gij
mijn haar af! Hij vindt hot zoo mooi! Hjj zal rnjj
nooit meer willen zien 1"
«Zóó gaat zij voortdurend te keer, het arme schaap 1'
zeide juffrouw Bird.
De hoer Levinger verbleekte oen weinig. Hij was
een fijngevoelig man eu di6 stemmen uit de ziekenkamer
deden hem pijn.
«Zou u mij eens willen vertellen hoe Joan hier ge
komen is?" vroeg hij, terwijl hij zijn stoel dichter bij
het raam schoof. Eu juffrouw Bird vertelde hem hoo
het meisje bij haar in huis was gekomen hoe zi) ziek
was geworden de gansche geschiedenis, mot weglating
evenwel van zekere bijzonderheden tot wier mededeeling
zij geene vrijheid moemie te hebben.
De heer Levinger luisterde aandachtig.
«Ik had haar niet op deze wijze naar Londen moeten
laten gaan", zeide hij. «Ik maak cr mijzolvon nu een
verwijt van. Maar het muisje was eigenzinnig eu er
waren redenen. Een geluk voor haar dat zij bij u iu
zulke goede handen viel."
«Ja, mijnheer", antwoordde de juffrouw streng;. «DAt
moogt u wel zeggen. En oen beetje zelfverwijt is in
u niet misplaatst. Londen is er de stad niet naar
om er een meisje als Joan zoo maar aan haar lot over
te laten."
Op dit oogenblik kwam de dokter uit do ziekenkamer,
en de heer Levinger ontwaarde door de openstaande
deur eeu tooneeldat hij nimmer kou vergeten. Joan
lag in een ijzeren ledikant, op een stoel naast haar lagen,
