Negen en Negentigste Jaargang.
1807.
ZONDAG
14 FEBRUARI.
PARIJSCHE BRIEVEN.
EEN OFFER.
Nederland.
m.
FEUILLETON.
NO. 20. Tweede blad.
ALK1HAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,80} franco door het
geheele rijk 1,—.
3 Nummers f 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Telefoonnummer3
Prijs der gewone Advertentlën
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER k ZOON.
Paris 2/9 Februari 1897.
Wij zijn weder in het tijdperk der diefstallen. Dit is
ook al eene epidemie. De bankiers Lehideux en Cie.
werden door drie hunner voornaamste bedienden, door den
boekhouder en twee andere chefs bedrogen voor een be
drag van 800 duizend francs. Dus ongeveer 4 ton, het
pleit tenminste voor het talent dier drie heeren, want
om in een groot bankiershuis waar alle rekeningen slui
ten moeten, het Italiaansch boekhouden zoo toe te passen,
dat men er in slaagt vier ton te verduisteren, daarvoor
moet men bijzonder knap zijn. Hoe jammer, dat die
groote knapheid die drie menschen voert in de gevangenis.
Do firma Erard, gij weet wel, die beroemde piano's
en harpen, de firma Erard dan was het slachtoffer van
een diefstal, die gelukkig van minder beteekenis is, doch
die er nog al verdacht uitziet. De magazijnen benevens
concertzaal bevinden zich in de rue du Mail en van daar
gaat men 's zaterdags met een wagen het geld brengen
naar de fabriek, om de werklieden te betalen. Verleden
zaterdag deed dus als gewoonlijk een bediende 25 duizend
franken in den wagen en die som bestond alzoo voor
namelijk uit met zilverstukken gevulde zakken od rollen
goudgeldde wagen werd gesloten, do bediende stak den
sleutel in den zak, klom naast den koetsier en men reed
naar de fabriek. Daar gekomen, was de wagen nog ge
sloten, de bediende opende dien met den zelfden sleutel
en tot verbazing van koetsier en bediende, beiden, waren
alle zakken verdwenen. Hier was dus de dief een waren
goochelaar.
Eindelijk nog werd in de rue Sedaine de brandkast
van de »Société des Forges" door behendige inbrekers
uit het kantoor van den kassier gehaald en met den
inhoud van 300 duizend franken gerold tot aan de straat
deur, doch daar bleek het dat de koffer te groot was
en niet door den ingang kon gehaald worden, zoodat de
dieven haar op de binnenplaats achterlieten tot groote
verbazing van den concierge, die er zijne vrouw en buren
bijriep en niemand begreep in het eerst hoe die zware
brandkast zoo maar uit het kantoor gekomen was. Hier
hadden dus de dieven geen heil van hun werk. Tot zoo
ver het hoofdstuk diefstallen.
De »Roman de l'Ouvrière," de geschiedenis van eene
parijsche werkster, welke verleden jaar door de Kleine
Courant" op de door haar uitgeschreven prijsvraag be
kroond werd met een prijs van 30 duizend franken,
verscheen thans in »Petit Journal." Dit verhaal beant
woordt in vele opzichten aan de voorwaarden door de
»Kleine Courant" gesteld, het is onderhoudend, zeer fat
soenlijk, geschreven in aangenamen stijl, en men leest
slechts van deugd en fijn gevoel; ondeugd en slechtheid
komt er bijna niet in voor en de deugd wordt op waar
dige wijze beloond. Zoo de schrijver dezen roman uit
geeft als boekdeel, voorspellen wij hem veol succes bij
alle jonge dames en vrouwen, want het is een echt
meisjesboek. Germaine is een allerliefst meisje uit de
groote wereld, van adelhaar vader, een officier, stort
Roman 'van
H. RIDER HAGGARD.
56)
Den volgenden namiddag het was een Zondag
deelde Lady Gra\es haar gastvrouw mede, dat zij een
vriendin ging bezoeken wandelde naar den hoek van 't
plein waar zij een huurrijtuig nam en liet zich naar
de Kent-Street brengen. In de Edgware Road liet zij
het raampje zakken en keek naar den stroom van wan
delaars. Eensklaps sprong zij opwant onder de hon
derden vreemde gezichten had zij dat van Samuel Rock
herkend. Hij zag er bleek uit en mompelde voortdurend
in zichzelf en scheen naar iets te zoeken.
»Wat zou die man hier toch doen?" dacht lady Gra
ves. »Hij schijnt mi) te volgen."
Het rijtuig reed verder en hield stil voor No. 8
Kent-Street.
»Wat een akelig hoekje", dacht lady Graves toen zij
den koetsier betaald had en aan de bel trok.
Toevallig was juffrouw Bird uit, en het dienstmeisje,
dat open deed antwoordde op de vraag der oude dame,
of miss Haste thuis wasterstond »ja", en geleidde haar
naar boven.
>Daar is iemand voor n", zeide zij terwijl zij de deur-
voor lady Graves opende en onmiddellijk weer sloot.
Joandie op de sofa zat te lezen of althans deed
alsof zij lasstond onwillekeurig op en keek hare ge
sluierde bezoekster verbaasd aan.
»Wat zie ik?" riep zij. »Lady^Graves
»Ja Miss Haste, ik ben Lady Graves, en ik ben zoo
vrij u eens te komen bezoeken. Ik hoordat ge ziek
zijt geweest."
Joan boog het hoofd viel weer neer op de sofa en
wees naar een stoel. Zij kon zoo terstond niet spreken
zich in leelijke speculatiën, verliest zijn fortuin en schiet
zich voor het hoofd, hare moeder sterft van schrik over
dit onverwachte ongeluk. De verloofde van de jonge
dame, een officier, is een echt kind der 19e eeuw, hij is
verliefd op zijne aanstaande, maar laat haar toch zitten,
nu het fortuin weg is. Germaine is echter een buiten
gewoon meisje, zij zal in haar eigen onderhoud voorzien,
zij i3 eene bekwame werkster in fijne kanten, verkoopt
al de kostbare meubelen haver ouders en trekt van de
opbrengst een kleine rente. Zoodoende is het haar moge
lijk niet alleen haar brood te verdienen, doch ook met
raad en daad andere werksters en vele ongelukkigen bij
te staan, kortom, zij is zoo braaf, zoo edel en deugd
zaam, dat alle buren haar op de handen dragen, dat de
slechten goed worden, dat de ongeloovigen weder naar
de kerk gaan en hunne kinderen laten doopen en dat
natuurlijk een schatrijk jongmensch, ook al een braaf,
edel man, niet anders kan doen, als smoorlijk verliefd
worden op het werkstortje, doch bij weet hoe de vork
in de steel zit en de jongelui krijgen elkander. Het is
een verhaal van deugd en liefde en steekt af bij al de
andere feuilletons van Petit Journal, welke steeds vol
zijn van geheimen, moorden, gestolen kinderen enz. enz.
Het dooit hier sterk en door het snelle smelten van
de sneeuw stijgen de rivieren en houden velen met angst
het oog gericht op Seine en Marne, welke dreigen ons
te overstroomen.
Dat hier ook flinke jongens zijn heeft een dertienjarige
knaap bewezen. Hij voer met zijne ouders op een schuit,
de vader was afwezig en de moeder maakte eten gereed
boven een petroleumtoestel. Plotseling hoort de jongen
geschreeuw en ziet, dat zijne moeder in de brand staat,
fluks pakt hij haar bij de schouders, werpt haar over
boord, springt haar na, brengt haar weder boven water,
en holt daarna nog de kajuit in om zijn klein zusje te
redden. Zulke jongens vindt, men niet alle dagen voor
eenige jaren geleden, hij was toen nauwelijks tion jaar,
redde dezelfde knaap een makkertje, dat op het punt lag
te verdrinken.
Men spreekt er van en dan spreekt men het bericht
weder tegen, dat een Tmpn ssario hier wil komen met
tooneelspelers uit Weenen, om in de duitsche taal de
groote treurspelen der duitsche dramaturgen te vertoonen.
Voor de Parijzenaars zou dit kunstgenot niet groot zijn,
want behalve een deel der jongere lieden, verstaan de
Parijzenaars volstrekt de germaansche taal niet, doch
voor ons vreemdelingen zou het bezoek der Weener
artisten zeer belangwekkend zijn, want tot op heden
krijgen wij van vreemde letterkunde slechts fransche ver
talingen. Zelfs geholpen door de muziek kon men tot
nog toe vreemde drama's niet in de oorspronkelijke taal
ten gehoore brengen, Waguer moest geheel vertaald
worden.
Weet gij wel, waarde lezers, dat gij de grootste rookers
zijt van den geheelen aardbol Ja, volgens de Almanak
Hachette rookt de Hollander meer dan wie ook, hij ver
bruikt per hoofd 3 kilo 400 gram tabak per jaar, daarop
volgt de Yankee met 2 kilo 100 gr. en alle andere vol
ken rooken veel minder. De Franschman slechts 933 gr
want zij voelde dat de slag dien zij vreesde in aan
tocht was en dat Henry's moeder tot haar kwam als
een ongeluksbode.
Lady Graves ging zitten en er heerschte eenige oogen
blikken stilzwijgen.
sik zie dat ge weer beter zijt", begon zij eindelijk.
»Jamevrouw. Ik ben nu weer zoo goed als beter."
»Dat doet mij genoegenjuffrouw Hastewant ik
wilde als u het mij toestaateens over een ernstige en
teedere zaak met u spreken."
Joan boog en Lady Graves vervolgde
Juffrouw Haste, er zijn mij zekere dingen bekend,
van welke ik slechts één zal aanroerennamelijk dat
mijn zoon Henry u tot zijn vrouw wenscht te maken
zooals gij ookindien al het overige waar is het recht
hebt van hem te verwachten." Zij zweeg.
»Ga voortmevrouw", mompelde Joan.
»Ik ben tot u gekomen", vervolgde zij aarzelend »om
u het een en ander in overweging te gevenmaar ik
begin met u te verzekeren dat mijn zoon van dit be
zoek niets afweet en dat het volstrekt niet in mijn be
doeling ligt u verwijtingen te doen. Wij zijn allen men-
schelijk en staan allen bloot aan verzoekinghoewel de
verzoekingen veranderen met leeftijdkarakter en andere
omstandigheden. Het is bijvoorbeeld zeer goed mogelijk,
dat ik op dit oogenblik toegeef aan een verzoeking, waar
aan ik weerstand had moeten bieden. Moet ik misschien
vooropstellen dat gij van plan zijt het hnwelijksaanbod
van mijn zoon aan te nemen
»Ik heb nog geen besluit genomen, Lady Graves."
»Nu", antwoordde de oude dame met een flauw glim
lachje »dan zult ge zeker dat besluit wel nemen, zoodra
ge hem ontmoet. Ik geloof dat ik dit wel als zeker mag
aannemen wanneer datgene wat ik u te zeggen heb
u niet tot andere inzichten brengen mocht."
»Ik vermoed dat u dit huwelijk niet wenschelijk acht?
En hoe zou u dat ookwanneer u de reden kentwaar
om hij mij ten huwelijk vraagt?"
»Ik acht het inderdaad niet wenschelijkofschoon niet
om die reden. Gij zijt een mooi en lief meisje en ik
per hoofd en toch brengt de tabak hier honderden mil-
lioenen in de schatkist, maar wij betalen dan ook 12^2
franc voor één kilo gewone en 16 franc voor één kilo
fijne tabak. Daarentegen drinkt de Franschman al zoowat
even veel alcohol als de Hollander, men zou het nauw-
lijks gelooven, doch helaas, het verbruik van absinth
words hier bijzonder groot en dat is een gevaarlijk
vocht. Wij hebben het dikwijls gezien, dat 's morgens
zeer vroeg reeds, arme lieden absinth drinken in plaats
van een warme kop koffie te nemen en over het algemeen
is de absinth-drinker een onpleizierige dronkaard, met
enkele uitzonderingen worden de lui er suf of kwaad
aardig onder.
De carnaval is weder op handen en dat is gelukkig,
het wordt tijd, dat wij weder iets vroolijks hooren, want
juist staan de kranten weer vol van een moord te Anteuil,
doch wij zullen die griezeligheid voor heden maar overslaan.
J. M. T.
Hoogwater en sneeuw.
Rijn, Neckar en Moezel vallen. Sedort de groote
ramp van 1891 is het Ruhrdal nog niet zoo ernstig
bedreigd als thans. Beneden Schwente staat het Ruhrdal
reeds over de geheele breedte onder water en de rivier
stijgt angstwekkend. Op de bergen van Sauerland ligt
nog heel wat sneeuw.
In het Zwitsersche kanton Ober wallis ligt dik sneeuw.
Langs de voornaamste wegen is het verkeer gestremd.
L)e dorpen zijn geheel van de buitenwereld afgesloten.
Bij Simplondorp lagen 9 meter, op den Hospiz 12 meter
en op den Zermatt 3 meter dik sneeuw. De meeste inwo
ners zijn in de kelders gevlucht uit vrees voor lawinen.
Engeland heeft dit jaar ook veel te lijden van hoogwater.
In Warwickshire ziju de bekkens op vele plaatsen onder
water. In Herefordshire zijn de dorpen enkel langs om
wegen te bereiken. Bij Birmingham staan duizenden
acres onder water. Te Ipswich zijn de bewoners naar
de bovenverdieping gevlucht Te Belgrove, een voorstad
van Leicester, drong het water zoo plotseling een fabriek
binnen, dat het personeel er moest overnachten.
Voor het opruimen van de sneeuw is te
Keulen 30000 Mark uitgegeven. Dagelijks waren hier
toe aan het werk 250 karren met paarden en voerlieden
Te Meppel is de vloer van een keuken ingestort,
ten gevolge waarvan eene 80jarige dame hare nicht en
een 12jarig dienstmeisjehet brandende fornuiseen
brandend petroleumtoesteltafel, stoelen potten en pan
nen enz, in den kelder vielen, die 12 voet diep was. Het
ongeluk is vrij goed afgeloopende beide dames bekwa
men kwetsuren de kleederen van het dienstmeisje vatte
vlam waardoor zij eenige brandwonden kreeg.
Veeziekten.
Te Groningen is den 9 op de stallen van 4 vee
houders het mond- en klauwzeer uitgebroken. Ook
bij een stier werd op de veemarkt deze ziekte geconsta
teerd zoodat geen vee meer werd toegelaten,
Door den plaatsvervangenden district-veearts te Haar-
twijfel niet of ge zondt al spoedig de positie in welke
hij u zon kunnen plaatsen voor hem en voor u zelve
waardig leeren vervullen. Wat het overige betreftzoo
draagt hij evenveel schuld als gij en hij staat tegenover
u onder een moreele vorplichting.
Daarover dus geen woord meer. Mijn redenen zijn
zeer eenvoudig en tot op zekere hoogte zelfzuchtig. Ik
geloof dat gij Henry lief hebt. Nu dan indien ge met
hem trouwtzult gij dezen man dien gij liefhebttot
reddeloozen ondergang veroordeelen. Ik weet niet, of het
u bekend is maar het goed waarop hij woont en waar
op zijn voorouders drie eeuwen voor hem gewoond hebben,
is zwaar belast met schulden.
Indien hij een onbemiddeld meisje trouwtmoet het
verkocht worden en dan zijn wij allen letterlijk bede
laars bankroet. Ik wil gaarne aannemendat u dit
voor u zelve niet deren zou maar het kan u toch niet
onverschillig zijn voor hem. Hij zon uit zijn huis ver
dreven worden om zonder betrekkingbelast met eene
vrouw on een gezin een onzeker bestaan te gaan zoeken."
»Dit, alles weet ik", antwoordde Joan kalm. »Maar
hebt u ook de quaestie wel eens van mijn standpunt
overwogen, Lady Graves? U schijnt den staat van
zaken te kennen. Hebt u wel eens overwogen in welk
een toestand ik zou blijven zittenindien ik sir Henry's
edelmoedig aanbod afwees?"
Zeker", antwoordde de oude dame, eenigszins verlegen.
»Maar houd het mij ten goede er zou zoo goed
mogelijk eene schikking kunnen worden gemaakt
Zij zweeg want Joan hief waarschuwend de hand op
en zeide
»Als u mij vergoeding in geld mocht willen aanbieden,
dan verklaar ik u bij voorbaat dat ik u dat nooit ver
geven zou iiVilt u mij den mond stoppen met het geld
van miss Levinger Zóó diep ben ik nog niot ge
zonken Lady Graves!"
»Ik vraag u verschooning'', antwoordde Lady Graves.
»Het is zoo ontzettend moeilijk een onderwerp als dit
aan te roeren zonder iemand te kwetsen. Geloof mij
ik heb ook uw standpunt overwogen, en mijn hart bloedt
