No. 52.
Wegen en Negentigste Jaargang.
1897.
V R IJ D A (J
FAMI1IEKAARTEN.
Buitenland.
30 APRIL.
FEUILLETON.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
gaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar/ «,8«J franco door het
geheele rijk 1,
3 Nummers f 0,««. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Prijs der gewone Advertentlën
Per regel f 0,10. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Toegangskaarten a f 1,—geldig eiken Maandag
en Vrijdag van 1 tot 3 uur, gedurende het jaar 1897,
voor den houder, zijn huisgenooten en logé's, kunnen
aangevraagd worden ter secretarie der gemeente.
Namens de Commissie van toezicht,
C. D. DONATH,
lid-Secretaris.
Onderstaande perswet worden hun belang dringend
uitgenoodigd zich ten spoedigste aantemelden ter gemeen e-
secretarie (afdeeling bevolking)
laatste woonplaats
Gerrit Hoogvorst, Oudkarspel.
Petrus van Dam, Haarlem.
Cornells Glas, Amsterdam.
Maartje Boekei, Graft.
Joseph Hartogh de Wolf, Deventer.
Carel Godefroi Bergsma, Tholen.
Johs. Gregorius Pekelharing, Amsterdam.
J. W. K. Dekker, Helder.
Telefoonnummer3.
Er is nog een tweede lezing van het telegramdie
nog scherper is dan deze.
EAEEIiAAD. Uit het Blauwboek over Transvaal,
waarvan wij reeds de hoofdpunten mededeeldenblijkt
dat de Reformers Sampson en Daviesdie geen gratie
willen vragen't in de gevangenis te Pretoria nog zoo
kwaad niet hebben. Zij zijn in een afzonderlijk gebouwtje
op de binnenplaats gehuisvest en hebben hun eigen bed
den en meubelen. Hun maaltijden worden hun uit de
club gebracht. Een paar bezwaren van weinig belang
die zij nog hadden zijn op verzoek van den heer Greene
j (den Britschen agent) door de Transvaalsche regeering
weggenomen.
In het station Aldersgate-street van den Londenschen
ondergrondschen spoorweg, heelt Maandag een zware
ontploffing plaats gehad in een eerste klasse waggon van
een trein die juist kwam binnenrijden. De waggon is
voor het grootste deel aan splinters geslagen, elf reizigers
werden gewond, waaronder drie zeer ernstig. Een dezer
overleed Maandagnacht.
De oorzaak is nog onbekend, de geruchten dat de
ramp aan opzet toe te schrijven zou zijn, missen tot
heden allen grond.
DUITStHM.AAD. Gelijk men zich herinneren zal
wenscht de keizer een belangrijke uitbreiding der marine,
doch gaat de Volksvertegenwoordiging op zijne wenschen
niet in. Verbitterd door dien tegenstand heeft de kei
zer thans opnieuw uiting gegeven aan zijne gevoelens
Toen nl. prins Heinrich van Pruisen van den Duitschen
keizer de opdracht kreeg om den vorst te vertegenwoor
digen bij het diamanten jubilé van koningin Victoria,
ging de prins dadelijk aan boord van zijn vlaggeschip
König Wilhelm'' en liet hij de bemanning op het dek
aantreden om voor het front het telegram des keizers
voor te lezen. Daarin zoide de keizer ongeveer
»Ik betreur het zeer dat ik voor dit fee3fc geen beter
schip dan de »König Wilhelm" te uwer beschikking kan
stellen terwijl andere volkeren met hunne trotsche oor
logschepen zullen pronken. Dit is het trenrige gevolg
van de houding der mannen zonder vaderland die de
aanschaffing van nieuwe oorlogschepen weten te beletten.
Maar ik zal niet rusten voor ik mijn marine op dezelfde
hoogte heb gebracht waarop het leger staat. Ik ver
wacht van de manschappen van de »König Wilhelm dat
zij zich bij het feest zoo zullen gedragen dat zij den
Duitschen naam eer aandoen.
FRAAKKIJK. De reis van keizer Frans Joseph
naar Petersburg wordt ook door de Fransche bladen
besproken. Zij troosten zich met de gedachte, dat czaar
Nikolaas, Frankrijks beste en eenige vriend, zich niet
zal leenen tot het verwezenlijken van het denkbeeld der
Duitsche staatslieden, om een .nieuwen Driekeizersbond
op te richten.
De regeeringsgezinden bladen .Figaro'', .Débats en
.Temps", grijpen de gelegenheid aan, om de openbare
meening gerust te stellen omtrent de plannen van den
Czaar zij wijzen op de weldaden van het verbond met
Rusland en veroordeelen scherp de houding van hen, die
in deu laatsten tijd het nut van dit verbond in twijfel
durfden trekken.
Luidens berichten uit Melilla staat de Fransche
generaal Curri met drie duizehu man aan de grens van
Marocco, terwijl twee escadrons cavalerie reeds het Ma-
roccaansch gebied van den kabylenstam Beni Ilajin bezet
hebben. Het geheele grensgebied tusschen Oran en Ma-
lilla is in staat van oorlog.
RKIEHEALAAD. Athene is in rep en roer! De
oppositie afgevaardigde Ralli, die te Larissa geweest is,
heeft de meest zonderlinge berichten verspreid omtrent
het optreden der Grieksche troepen. Volgens hem, is het
I geheel onwaar, dat er in de Mati-pas hardnekkig zoude
zijn gevochten doch hebben de Grieken zonder eenigen
tegenstand en zonder de minste reden de pas ontruimd.
Ook de vlucht uit Larissa, met achterlating van ammu
nitie, artillerie, geld en levensmiddelen werd door de
omstandigheden volstrekt niet gewettigd. Volgens Ralli
is een en ander toe te schrijven aan de schuld van de
staf die sedert ontslagen is, en nu zal worden samen
gesteld onder leiding van kolonel Smolentz, den verde
diger der Revoni-pas. Het spreekt van zelf, dat het
Atheensche volk, door de nederlaag toch reeds ontstemd,
deze verhalen (die, telegrammen van dagbladcorres
pondenten bewijzen 't niet geheel onwaar zijn) gretig
aanhoort en zeer verbitterd is tegen de regeering.
De Koning werpt met verontwaardiging elke verant
woordelijkheid voor het terugtrekken van het leger van
zich Ralli deelde den 28 den Koning mede, dat het
ministerie niet langer het vertrouwen van het volk of
van de Kamer bezit. Te Piraeus hadden ongeregeldheden
plaats; het volk drong de koffiehuizen binnen en ver
nielde de portretten van den koning.
Intusschen hebben de Turken na de inname van
Larissa niet stil gezeten.
Een telegram uit Athene meldt, dat de Turken op een
uur afstand van Volo zijn en dat de Grieksche troepen
den terugtocht hebben aangenomen, de gewonden uit de
hospitalen medenemend.
In Epirus gaat het den Grieken beter. Zij rukken
voort op den weg van Philippiades naar Janina. De
Grieksche cavalerie doet verkenningstochten in het voor
terrein. Een ontmoeting had plaats tusschen deze cavalerie
en 300 Turken.
Soule en Kamarena zijn door de Turken verlaten. De
inwoners van Epirus door de Grieken van wapens voor
zien, strijden tegen de Turken. Het garnizoen van Prevesa
schijnt ontmoedigdhet is sterk verminderd ten gevolge
der heerschende besmettelijke ziekten. De Grieken vonden
in de verlaten passen geschut en krijgsvoorraad.
ITAIilE. De vrienden van Acciarito die gevangen
waren genomen onder verdenking van medeplichtigheid
aan den moordaanslag, door dezen op koning Umberto
I gepleegd, zijn weer vrijgelaten.
De .Avanti," oen socialistisch orgaan, is wegens naar
beschouwingen over den aanslag in beslag genomen tot
driemalen toe. De tweede maal, dat de politie de te koop
aangeboden nummers aan de colporteurs ontnam, werden
deze tevens in verzekerde bewaring gebracht Daarop
gingen de hoofdredacteur en de directeur, die beide afge
vaardigden zijn, gebruik makende van hun onschend
baarheid, in hoogst eigen persoon de bladen rondventen.
SPAAJE. Volgens een telegram uit Manilla aan de
Heraldo te Madrid zijn er op de Philippijnen nog 25,000
8) Door Debora van de Velde.
Het was eene groote verlichting voor de kinderen,
toen grootmama het sein gaf, dat zij het ontbijt als ge
ëindigd beschouwde ze hoopten nog even in den tuin
te kunnen gaan, eer ze in de schoolkamer werden ge
roepen, en Agnes had reeds Ellen bij de hand genomen,
doch juffrouw Braun scheen het er opgezet te hebben, aan
de barones te toonen, welk een goede tact zij had en
hoe zij de meisjes althans niet bedierf.
.Freule Agnes en Bertha", klonk haar harde stem, »ge
kunt wel vast naar de schoolkamer gaan, en uwe leesles
nazienover tien minuten kom ik bij u. Wij zullen
vandaag wat vroeg beginnen, om vóór de koffie nog eene
wandeling te maken. Gaat maar vooruit. Ellen blijft
zoolang bij mij". En toen Ellen zich angstig tegen Agnes
aandrong, voegde zij er aan toe: .verstaat ge Ellen, of
moet ik u de kast eens even laten zien Agnes was wel
genoodzaakt haar zusje los te laten, morrende gehoor
zaamden de beide oudste meisjeszij begrepen heel goed,
dat de gouvgrnante hen wilde straffen voor hetgeen
Bertha had gezegd, maar al durfden zij niet wederstreven,
in die kinderharten ontkiemde een gevoel van bitteren
haat, zoowel tegen hunne grootmoeder als tegen juffrouw
Braun, eene haat sterk genoeg, om, als ze tot ontwikke
ling kwam het goede zaad te verstikkendoor Anna
"Waller in die kinderharten gestrooid.
.0, Agnes'', zei Bertha, toen ze in de schoolkamer
waren, »ik wou dat ik pa's adres wist, dan zou ik üem
een brief schrijven; ik weet zeker dat hij niet goed vindt,
dat wij zoo behandeld worden."
.0, voor ons is het nog zoo erg niet", zei Agnes, .maar
die arme Ellen, zij is nog zoo klein. Ik weet zeker dat
het geen kuurtjes zijn, zooals grootmama zegt, maar dat
zij wezenlijk ziek is.Weet je wat ik geloof'ging ze
fluisterend voort»Ik geloof dat Ellen dood gaat, net
als mama, vind jij het heel erg om dood te gaan
»Ja, ik wel", zei Bertha, .want ik wou graag nog een
beeleboel pleizier in mijn leven hebben, en dat krijgen
we zeker, als pa weer terug is; ha", liet zij er met ion-
kelende oogen op volgen, .dan zullen wij hem vragen of
hij juffrouw Braun weg stuurt, net als grootmama juffrouw
Waller heeft gedaan. Als ze eens,"begon Agnes
maar ze vervolgde nietde kinderen grepen haastig naar
hunne boeken, omdat zij de zware stap van hunne gou
vernante herkenden.
Weinige oogenblikken later was het leeren in vollen
gang en kleine Ellen zat op een laag stoeltje, over eene
lei gebogen, om letters na te teekeneu. Nu en dan bleef
het handje krachteloos op de lei rusten en steunde zij
het moede hoofdje met den linkerarm, doch zoodra de
gouvernante naar haar keekging ze weer voortde
bedreiging voor de kast had hare uitwerking gedaan.
Grootmama bad haar doel bereikt, zoo meende ze, toen
ze na afloop der morgenles de kinderen, ook Ellen, met
de gouvernante naar buiten zag gaan.
Doch ze kwam tot de ontdekking dat ze misgetast
had, toen nog geen tien minnten nadat ze waren uitge
gaan de beide oudste meisjes, met ontstelde gezichten
onaangediend haar boudoir kwamen binnenstormen, met
den uitroep
.Grootma, Ellen is op den weg in elkaar gezakt en de
dokter zegt, dat zij er erg aan toe is.
»De dokter riep de barones verbaasd, doch eer ze
een uitleg kon vragen, stond dokter Ekhart voor haar,
met het bewustelooze kind in zijne armen en op den
voet gevolgd door juffrouw Braun, die er vreeselijk ver
hit uitzag en in haar duitsch-hollandsch klaagde dat het
haar schuld niet was.
.Zwijg met uw gelamenteer," zei de arts gebiedend.
.Mevrouw", liet hij er op volgen»ik was juist in
de nabijheid toen dit lieve kind dit toeval overkwam,
en al heb ik pezegd niet terug te komen achtte
ik het mijn plicht, de kleine bij te staan. Ik herhaal u
dat de toestand van het kind hoogst gevaarlijk is, ik zal
natuurlijk doen wat de kunst vermag, om het tot be
wustzijn te brengen."
Zonder verdere toestemming te vragen legde hij het
kind op de canapé knielde er nevens en waschte het
hoofdje met eau de cologne en waterdat hij op de
toilettafel vond.
In spanning sloegen allen hem gade, noch de barones,
noch de gouvernante schenen in staat te zijn een woord
te uiten, of het ongepast te vinden, dat die man daar
deed of hij tehuis was. Agnes en Bertha, stonden dicht
in des dokters nabijheid en zagen naar hem op met een
eerbied, als had hij het leven van hun zusje in zijne hand.
Eindelijk sloeg Ellen de oogjes op en keek met matten
blik, eerst de dokter en toen hare zusjes aan, huiverde
even en sloot de oogjes weder.
Op dokter Ekhart's fluisterend verzoek: .geef eens
wat drinken voor uw zusje en dau moet ge eens tegen
haar praten," haastte Bertha zich een glas water te
halen, en boog Agnes zich over haar heen, drukte een
kus op het mondje, en zei: .Lieve Ellen, kijk mij eens
aan." Haar woorden werden blijkbaar verstaan, want
het kind opende de oogjesrichtte zich op, sloeg de
armpjes om de hals van Agnes, en fluisterde: .Bij me
blijven" en toen Bertha juist met het glas water kwam,
lachte zij haar toe, en zei: .Zoete Bert". Toen legde zij
haar hoofdje weer neer en gaf door gebaren te kennen
dat zij hoofdpijn had.
Thans eerst wendde dokter Ekhart zich tot de barones
en gaf te kennen, dat het kind dadelijk naar bed ge
bracht moest worden. Hij nam zelf het patientje op en
droeg het in zijne armen naar de kinderkamer. Hij beval
alle mogelijke stilte aan, doch voegde er bij, dat het
kind niet alleen gelaten mocht worden. Het best was
dat de zusjes bij haar bleven totdat zij sliep. Slechts
noode scheen hij te kunnen besluiten, te scheiden van het
kind, doch toen hij eindelijk het vertrek verliet, wenkte
hij de barones en sprak: .Mag ik weten, mevrouw of u
verlangt dat ik weder kom, of dat u een ander genees
heer wilt raadplegen."
,Ik zal dokter Ter Heide uit de stad ontbieden, hij
kan dan morgen hier komen."
.Morgen? Zooals u wilt mevrouw, maar dat zal mij
dan niet verhindereD, heden eenige medicijnen voor de
zieke te zenden en vóór den avond nog eens weer te
komen. Het zenuwgestel van het kind is vreeselijk over
spannen en de pols slaat zwak. Ik zal u ijs zenden om
op het hoofdje te leggen en ik zou u raden eene ver
pleegster te nemen, want ik vrees dat er nog moeielijke
uren komen kunnen, en geloof dat alleen een zeer zachte
zorgvuldige behandeling de kleine meid kan redden.
Ook moet ik er op aandringen, als u nog niet aan uw
zoon geschreven hebt, hem te telegrafeeren, want het zou
wel eens spoedig kunnen afloopen."
Na het vertrek van dokter Ekhart scheen het gedu
rende eenige oogenblikken dat Ellen ingeslapen was,
althans ze lag stil met gesloten oogjes en hare ademha
ling schoon zwak ging toch geregeld. Grootmama had de
kinderen weggezonden en zelf de plaats naast het
ledikantje ingenomeD. De trotsche heerschzuchtige vrouw
had een zwaren strijd met zich zelve. Ze kon, ze wilde
het niet gelooven, dat hier het leven van het kind op
het spel stond en dat er maar een middel was, om het
te reddenn. 1. het verlangen van het kinderhart te
