Een Godsgericht.
xNo. 113,
Wegen en Negentigste Jaargang.
1897.
WOENSDAG
22 SEPTEMBER.
Ca-evonden Voorwerpen.
FEUILLETON.
Amsterdamsche Brieyen.
Buitenland.
E COD
Deze Courant wordt Rlsasdag-, ïïoaderdog- en
S5aterdag«voHd uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar f O,SO; trance door hot
geheele rgk 1,
Da 3 cnmmors ƒ0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Veiefoonnunsner: 3
Prijs der gewone Advertenlïën:
Per regol ©,16. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de'Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Te bevragen aan het bureau van politie op werkdagen
des morgens tusschen 9 en 12 uur
Een zilveren brocheeen parapluieeen rozenkrans
een schroef van een wageneen klompjeeen mesje
een passerdoos met passer een slagersboek een huis
sleutel een jongensmuts, een hondenpenning, een don
kerbruine hond een meisjeshoed een borsteltje een
kinderzakje een jongenspeteen mandje een zilveren
ringetje met gouden plaatje en een schaaf.
Alkmaar, De Commissaris van Politie voornoemd,
18 Sept. 1897. S. M. S. MODDERMAN Jr.
«KM «KYTDlitAtn VAA ALKMAAR.
Heereu leden van deu Gemeenteraad worden opgeroe
pen tot bijwoning der vergadering op Woensdag, 33
September 1897, des namiddags te 133/4 uur, ten
einde te beraadslagen en te besluiten omtrent de hier
onder vermelde punten.
De Burgemeester,
A. MAOLAINE PONT.
1. Lezing en vaststelling der notulen vau de vorige
vergadering.
Mededeelingen.
Ingekomen stukken.
2. Aanbieding der gemoente-begrooting, ter voldoening
aan art. 203 der Gemeentewet eu verdeeliug vau
deu Raad iu sectiën tot het onderzoek dier begroo
ting ingevolge art. 33 van het Reglement vau orde.
3. Voorstel van burgemeester en wethouders in zake
het overnemen van straten en riolen op terreinen
der bouwmaatschappij »Rjjnecom", gelegen tusschen
den Nieuwlandersingel en de Emmastraat.
4. Idem tot het verleenen eener subsidie uit de ge
meentekas ten behoeve van de Alkmaarscho Huis
houd- en Industrieschool.
5. Idem tot herbenoeming van H. de Rover tot pre
sident-waagmeester en van J. A. van Geenhuijsen
en P. H. Ringers tot waagmeesters.
6. Idem tot wijziging dor instructie van deu slads-
mnziekmeester en kapelmeester van het stedelijk
muziekkorps
7. Idem in zake het maken eener scheiding in een
der lokalen van de le tusschenschool.
8. Idem tot vaststelling eener verordening op het heffen
van wik- en weegloouen, van eene daarbij over te
leggen memorie en van eene verordening op de
invordering van de genoemde loouen.
9. Idem in zake de regeling van de lesuren en het
bepalen der jaarwedden van twee tijdelijke leeraren
aan de burgeravondschool.
10. Idem tot het verleenen van gratificatiën nit de ge
meentekas wegens bewezen buitengewone diensten.
11. Idem tot bet verleenen van eervol ontslag aan den
heer A. A. Gonwe als heel- en verloskundige aan
het Mannen- en Vronwengasthuis.
12. Idem naar aanleiding van twee adressen om ver
lichting van een gedeelte kanaaldijk, gelegen in de
gemeente Ondorp.
19)
Roman naar het Engelsch
VAN
A. CONAN DOYLE.
Ja, wel was het eene gevaarlijke zaak, zoo gewaagd
zelfs, dat ook de vroomsten hunne godsdienstige begrippen
enkel met ingehouden adem durfden fluisteren, nit vrees
dat het een of ander woord, dat aan hunne lippen ont
viel, verkeerd uitgelegd mocht worden en maar al te
spoedig op hen zon worden gewroken. De slachtoffers
van vervolging waren thans op hunne benrt vervolgers
geworden, en nog wel vervolgers van de vreeselijkste
soort. Noch de inquisitie van Sevilla, noch het Ger-
maansche Veemgericht, noch de Geheime Genootschappen
van Italië, waren ooit in staat een schrikwekkender
rechtspleging in beweging te brengen dan die welke een
wolk over den Staat van Utah wierp.
Hare onzichtbaarheid en het geheimzinnige, dat
daaraan was verbonden, maakten hare regeling des te
vreeselijber. Zij bewees telkens alwetend en almachtig
to zijn, en toch hoorde of zag men niets van haar.
De^ man, die tegen de kerk durfde opstaan, verdween
spoorloos, en niemand wist te zeggen waar hij geble
ven, of wat er met hem gebeurd was. Zijne vrouw en
kinderen wachtten hem te bnis op, maar de vader
keerde nooit terug, om hen mede te dealen wat hem over
komen was in handen zijner geheime rechters. Een
ondoordacht woord of eene overhaaste daad werd ge
volgd door vernietiging, en toch wist geen sterveling
welke de aard kon zijn dier ontzagwekkende macht,
die boven hun hoofd zweefde. Geen wonder dan ook
dat de lieden van schrik en angsten vervnld waren,
en dat zij zelfs in het hartje der wildernis geen lucht
durfden geven aan den twijfel, die hen terneer drukte.
XXIII.
Bij de jongste verkiezingen zijn er weinig politieke
grootheden geweestdie in zoo h ,oge mate de verander
lijkheid van de volksgunst hebben moeten ondervinden
als de heer C. V. Gerritsen. Te Leen warden werd hem
wreedelijk zijn Kamer-zetel ontnomenhoeveel pogingen
in 't geheim en in 't openbaar door hem ook werden
gedaan om dien te behonden in andere districten werd
zijn naam als Kamer-candidaat wel-is-waar genoemd
maar tot proclameeren waren de Kiesvereenigingen niet
te bewogenzelfs de poging van zijn Amsterdamsche
vrienden om hem ter vergoeding van de vela teleurstel
lingen een zetel in de Provinciale Staten te bezorgen
mislukte deerlijk en die nederlaag was des te grievender,
omdat de heer Konveld in oen ander district wèl met
zulk een zetel was gaan strijken.
Aandachtige lezers dezer brieven kunnen weten dat
wij al vele jaren geleden dezen gang van zaken hebben
voorspeld. In de dagen, toen bet radicalisme kwam mor
relen aan de vesting der in conservatisme verstijfde libe
ralen was er plaats voor een man als Gerritsen maar
sedert de radicale partij als hot ware is doodgedrukt
tusschen de vooruitstrevend liberalen aan de eene en de
parlementaire sociaal-democraten aan de andere zijde, be
staat er voor hem weinig gelegenheid meer op den eer
sten rang te schitteren. Aan bekwaamheden daarvoor
zon 't hem zeker niet ontbreken, maar zijn onverdraagzaam
heid ten aanzien van allen, die niet precies zijn meening on
derschrijven en zijn bemoeizucht met dingen die hem
volstrekt niet aangaan dringen hem in een klein land
als het onze onverbiddelijk op den achtergrond. Van
zijn beste vrienden heeft Gerritsen in den loop der jaren
bittere vijanden gemaaktmet een man als prof. Treub
heeft hij openlijk gebroken en met den eigenlijken stich
ter der radicale partijden hGer De Kooheeft hij al
evenmin den vrede kunnen bewaren.
Menigeen zon, wanneer hij zoo bittere ervaringen had
opgedaande hand in eigen boezem steken om na te
gaan, in hoeverre de toekomstige gedragslijn dient ge
wijzigd te worden. Niet alzoo echter de heer Gerritsen.
In stede van zich, na zulk een duidelijke kiezers-uitspraak,
eenigszins op don achtergrond te honden, heeft hij ge
meend zich dubbel te moeten roeren op den eenigen
zetel, die hem nog overgebleven is dien op hot Arnster-
sche Prinsenhof. Daar heeft hij zich in de eerste vol
tallige raadsvergadering weer in al zijn onverdraagzaam
heid getoondvan hem toch kwam het voorstel om het
gebed in den Raad af te schaffen.
Over dit gebed is al heel wat strijd gevoerd. Het eerst;
werd daartegen geopponeerd in 1851, doch toen sproot
het verzet uit een geheel andere bron voort. De Israë
litische Raadsleden hadden bezwaar tegen het aanroepen
van den naam van den Heiland en hnn grief werd zoo
billijk gevonden, dat een klenrlooze formule werd opge
steld van den volgenden inhoud: Almachtige God Wij
bidden U om uwen algenoegzatneu zegen bij de volbren
ging der werkzaamheden, die ons zijn opgelegd. Schenk
ons wijsheid en voorzichtigheid, verlevendig in ons een
In den aanvang werd deze onbestemde, gevreesde macht
alleen uitgeoefend tegen de afvalligen die, na het geloof
der Mormonen omhelsd te hebben, het later wenschten
te wijzigen of te verlaten. Maar al spoedig nam zij heel
wat breeder omtrekken aan. Men begon te kort te schie
ten aan volwassen vronwen, en veelwijverij zonder eene
vrouwelijke bevolking om haar te voeden, was natuurlijk
eene ijdele leerstellng. Er kwamen zonderlinge geruchten
in omloop men sprak van vermoorde landverhuizers en
neergehonwen legerkampen, iu streken waar men nimmer
Indianen had aanschouwd. Er vertoonden zich uieuwe
vronwen in de harems der ouderlingen, vrouwen die weg
kwijnden en weenden, en wier gelaat de sporen droeg
eener onbeschrijfelijke ontzetting. Wandelaars, die zich
verlaat hadden in de bergen, vertelden van benden ge
wapende mannen, die hen, gemaskerd, slaipend en onhoor
baar, in de dnisternis voorbij waren gekomen. Deze ver
halen en gernchten namen meer en meer een juister vorm
aan en werden steeds verder verspreid, totdat zij zelfs
een bepaalden naam verkregen. Tot zelfs in onze dagen
doet, in de eenzame plantages van het Westen, de naam
van de Danite-Bende, of de Wrekende Engelen, de haren
van schrik te berge rijzen.
Naarmate men meer bekend raakte met de instelling,
die zn ke afgrijselijke gruwelen teweeggebracht, nam de
ontsteltenis, welke zij in don geest der lieden verspreidde,
nog slechts toe. Niemand wi3t wie tot het gewetenloozo
genootschap behoorde. De namen dargenen, die deelnamen
aan het plegen diermisdaden en moorden, onder den schijn
van godsdienst verricht, werdeu steeds geheim gehouden.
Tot zelfs de vriend, wien gij uwe afkeuring over den
Profeet of zijne zending toeverironwdet, kon zeer wel be-
hooren tot degenen, die des nachts met vuur en zwaard
zonden komen, om eene afschuwelijke boetedoening daar
voor te eischen. Vandaar dan ook dat ieder zijn buurman
duchtte en niemand ooit sprak over de zaken, welke hem
het naast aan het hart, lagen.
Op een fraaien morgen stond John Perrier op het punt
naar zijne korenvelden te gaan, toen hij zijn bek hoorde
diep besef van onze afhankelijkheid van U en doe onze
beraadslagingen strekken tot bevordering der ware belan
gen van deze stad. Amen!'" Dit gebed is sedert van
kracht gebleven en bij den aanvang van elke zitting
wordt het door den burgemeester staande voorgelezen.
Tot twee malen, in 189(1 en 1894, hebben vde hoeren
Gerritsen en ITeineken getracht- om 't afgeschaft te krij
gen, maar telkens werd dit pogen verijdeld, de eerste
maal met 18 tegen 25, de tweede maal met 18 tegen 13
stemmen.
Nn wil de heer Gerritsen 't nog eens alleen probeeren.
Heden (Woensdag) zal hierover door den gemeenteraad
worden beslist. Men jrau erop rekenen, dat de burge
meester moeite zal hebben om den lust tot debatteeren
binnen zekere perken te houden, want al is het waar,
dat in deze materie door redevoeringen geen bekeerlingen
zijn te maken en ieder voor zich daaromtrent een ge
vestigde meening bezittoch zullen vooral de anti-revo-
lntionaire woordvoerders uit volle overtuiging protesteeren
en pleiten, vooral nn Gerritsen hen onnoodig heeft uit
getart door het hnn dierbare gebed »een verouderde in
stelling" te noemen. Zoo zullen weer'vele kostelijke uren,
die zooveel beter te gebruiken waren, nutteloos worden
volgepraat en hoe de beslissing ook nitvalt, bij een der
partijen zal zij noodzakelijk kwaad bloed zetten.
Bestond er geen gebed eu was er sprake van dit voor
den gemeenteraad in te voeren ja, dan was 't ver
klaarbaar, dat Gerritsen met zijn atheïstische vrienden
zich aangorden om een besluit in dien zin te verhoeden.
Ook had 't kunnen gebeuren, dat een voorstel tot afschaf
fing was gekomen van een geloovig raadslid, opdat hij
zich in het vervolg niet meer zon behoeven te ergeren
aan het medelijdende glimlachje of de oneerbiedige hou
ding van z ne vrijdenkende collega's dan zon men
voor de aanneming veel kunnen zeggen. Nn het
evenwel geldt het maken van een abrupt einde
aan een instelling waaraan velen teeder zijn gehecht, nn
hopen wij dat de gemeenteraad den heer Gerritsen een
gevoelig échec zal bezorgen. En wordt die hoop niet
verwezenlijkt waarop bij de tegenwoordige samen
stelling van don Raad veel kans bestaat dan zij den
heer Gerritsen zijn anti-bidders-anreool gegund in de
verkiezingsdagen moge de straf voor hem komen. Wie
reclame voor zichzelf maakt door andersdenkenden te grie
ven is ook niet meer een zetel op het Prinsenhof waard.
JE A GE Ij AAR. Do forten Lockhart en Gnlistan, over
wier bezetting men zeer ongerust was, zijn ontzet.
De troepen van generaal Yeatman Biggs hebben
met goed gevolg deze ontzetting tot stand gebracht. Eerst
werd do post Saragari, in het Samana-gebergte, die door
de Afridis genomen was, heroverd toen werden de for
ten, die door een sterke vijandelijke troepenmacht om
singeld waren, ontzet. Dit laatste geschiedde vooral door
het optreden der veld-artillerie, die op 3000 yards afstand
den vijand tot den terugtocht dwong.
Latere telegrammen melden, dat de opstandelingen deu
16 de tweede brigade van de expeditie tegen deMohmands
-=StirF'gmaiTTlïifiiJr f,ïi
dichtvallen, en zich aan het venster plaatsende, een for-
schen man van middelbaren leeftijd, met peper en zout
kleurig haar, op zijne woning zag toekomen. Zijn hart
begon luid te kloppen, want het was niemand anders als
de groote Brigham Yonng in persoon. Ton prooi aan de
grootste ontroering (want hij wist dat zulk een bezoek
hom weinig goeds te zeggen had) liep Ferrier naar de
voordeur, om den Leider der Mormonen te begroeten.
Laatstgenoemde echter beantwoordde zijne voorkomend
heid zeer koel, en voigde hem uaot streng gelaat naar
de zitkamer.
»Broeder Ferrier," zeide hij, een stoel nemende, en den
pachter doordringend aanziende van onder zijne licht
kleurige oogharen, »de ware goloovigen ziju goede vrien
den voor u geweest. Wij namen u op, toen gij van honger
omkwaamt in de woestijnwij deelden ons voedsel met
u, voerden u veilig en wel tot het Uitverkoren Dal,
gaven u een voortreffelijk stak land, en veroorloofden
u onder onze bescherming rijk te worden. Heb ik geen
gelijk
»Gij hebt gelijk,'' antwoordde John Ferrier.
»In ruil voor dit alles, verlangden wij slechts ééne
zaak, en wel dat gij het ware geloof zoudt omhelzen, en
n in alle opzichten naar zijne gebruiken voegen zondt.
Gij hebt beloofd dit te zullen doen, en dit nagelaten, in
dien men de algemeene gernchten vertrouwen mag."
»En op welke wijze heb ik mij daartegen vargrepen
vroeg Ferrier, van verbazing de handen omhoog stekende. -
»Heb ik niet bijgedragen tot de algemeene kas Heb ik
niet trouw den tempel bezocht? Heb ik niet..
»Waar ziju nwe vronwen?" vroeg Yonng, om zich heen
kijkende. »Roep haar binnen, opdat ik haar begroeten
moge."
»Het is waar dat ik niet getrouwd beD," gaf Ferrier
ten antwoord. »Maar de vrouwen zijn hier schaarsch, en
er waren er velen, die er meer recht op hadden dan ik.
Ik was geen verlaten mensch ik had mijne dochter om
mij in huis te helpen."
»Het is jnist over die dochter, dat ik n verlangde te