Een Godsgericht. xNo. 113, Wegen en Negentigste Jaargang. 1897. WOENSDAG 22 SEPTEMBER. Ca-evonden Voorwerpen. FEUILLETON. Amsterdamsche Brieyen. Buitenland. E COD Deze Courant wordt Rlsasdag-, ïïoaderdog- en S5aterdag«voHd uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f O,SO; trance door hot geheele rgk 1, Da 3 cnmmors ƒ0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets. Veiefoonnunsner: 3 Prijs der gewone Advertenlïën: Per regol ©,16. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de'Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. Te bevragen aan het bureau van politie op werkdagen des morgens tusschen 9 en 12 uur Een zilveren brocheeen parapluieeen rozenkrans een schroef van een wageneen klompjeeen mesje een passerdoos met passer een slagersboek een huis sleutel een jongensmuts, een hondenpenning, een don kerbruine hond een meisjeshoed een borsteltje een kinderzakje een jongenspeteen mandje een zilveren ringetje met gouden plaatje en een schaaf. Alkmaar, De Commissaris van Politie voornoemd, 18 Sept. 1897. S. M. S. MODDERMAN Jr. «KM «KYTDlitAtn VAA ALKMAAR. Heereu leden van deu Gemeenteraad worden opgeroe pen tot bijwoning der vergadering op Woensdag, 33 September 1897, des namiddags te 133/4 uur, ten einde te beraadslagen en te besluiten omtrent de hier onder vermelde punten. De Burgemeester, A. MAOLAINE PONT. 1. Lezing en vaststelling der notulen vau de vorige vergadering. Mededeelingen. Ingekomen stukken. 2. Aanbieding der gemoente-begrooting, ter voldoening aan art. 203 der Gemeentewet eu verdeeliug vau deu Raad iu sectiën tot het onderzoek dier begroo ting ingevolge art. 33 van het Reglement vau orde. 3. Voorstel van burgemeester en wethouders in zake het overnemen van straten en riolen op terreinen der bouwmaatschappij »Rjjnecom", gelegen tusschen den Nieuwlandersingel en de Emmastraat. 4. Idem tot het verleenen eener subsidie uit de ge meentekas ten behoeve van de Alkmaarscho Huis houd- en Industrieschool. 5. Idem tot herbenoeming van H. de Rover tot pre sident-waagmeester en van J. A. van Geenhuijsen en P. H. Ringers tot waagmeesters. 6. Idem tot wijziging dor instructie van deu slads- mnziekmeester en kapelmeester van het stedelijk muziekkorps 7. Idem in zake het maken eener scheiding in een der lokalen van de le tusschenschool. 8. Idem tot vaststelling eener verordening op het heffen van wik- en weegloouen, van eene daarbij over te leggen memorie en van eene verordening op de invordering van de genoemde loouen. 9. Idem in zake de regeling van de lesuren en het bepalen der jaarwedden van twee tijdelijke leeraren aan de burgeravondschool. 10. Idem tot het verleenen van gratificatiën nit de ge meentekas wegens bewezen buitengewone diensten. 11. Idem tot bet verleenen van eervol ontslag aan den heer A. A. Gonwe als heel- en verloskundige aan het Mannen- en Vronwengasthuis. 12. Idem naar aanleiding van twee adressen om ver lichting van een gedeelte kanaaldijk, gelegen in de gemeente Ondorp. 19) Roman naar het Engelsch VAN A. CONAN DOYLE. Ja, wel was het eene gevaarlijke zaak, zoo gewaagd zelfs, dat ook de vroomsten hunne godsdienstige begrippen enkel met ingehouden adem durfden fluisteren, nit vrees dat het een of ander woord, dat aan hunne lippen ont viel, verkeerd uitgelegd mocht worden en maar al te spoedig op hen zon worden gewroken. De slachtoffers van vervolging waren thans op hunne benrt vervolgers geworden, en nog wel vervolgers van de vreeselijkste soort. Noch de inquisitie van Sevilla, noch het Ger- maansche Veemgericht, noch de Geheime Genootschappen van Italië, waren ooit in staat een schrikwekkender rechtspleging in beweging te brengen dan die welke een wolk over den Staat van Utah wierp. Hare onzichtbaarheid en het geheimzinnige, dat daaraan was verbonden, maakten hare regeling des te vreeselijber. Zij bewees telkens alwetend en almachtig to zijn, en toch hoorde of zag men niets van haar. De^ man, die tegen de kerk durfde opstaan, verdween spoorloos, en niemand wist te zeggen waar hij geble ven, of wat er met hem gebeurd was. Zijne vrouw en kinderen wachtten hem te bnis op, maar de vader keerde nooit terug, om hen mede te dealen wat hem over komen was in handen zijner geheime rechters. Een ondoordacht woord of eene overhaaste daad werd ge volgd door vernietiging, en toch wist geen sterveling welke de aard kon zijn dier ontzagwekkende macht, die boven hun hoofd zweefde. Geen wonder dan ook dat de lieden van schrik en angsten vervnld waren, en dat zij zelfs in het hartje der wildernis geen lucht durfden geven aan den twijfel, die hen terneer drukte. XXIII. Bij de jongste verkiezingen zijn er weinig politieke grootheden geweestdie in zoo h ,oge mate de verander lijkheid van de volksgunst hebben moeten ondervinden als de heer C. V. Gerritsen. Te Leen warden werd hem wreedelijk zijn Kamer-zetel ontnomenhoeveel pogingen in 't geheim en in 't openbaar door hem ook werden gedaan om dien te behonden in andere districten werd zijn naam als Kamer-candidaat wel-is-waar genoemd maar tot proclameeren waren de Kiesvereenigingen niet te bewogenzelfs de poging van zijn Amsterdamsche vrienden om hem ter vergoeding van de vela teleurstel lingen een zetel in de Provinciale Staten te bezorgen mislukte deerlijk en die nederlaag was des te grievender, omdat de heer Konveld in oen ander district wèl met zulk een zetel was gaan strijken. Aandachtige lezers dezer brieven kunnen weten dat wij al vele jaren geleden dezen gang van zaken hebben voorspeld. In de dagen, toen bet radicalisme kwam mor relen aan de vesting der in conservatisme verstijfde libe ralen was er plaats voor een man als Gerritsen maar sedert de radicale partij als hot ware is doodgedrukt tusschen de vooruitstrevend liberalen aan de eene en de parlementaire sociaal-democraten aan de andere zijde, be staat er voor hem weinig gelegenheid meer op den eer sten rang te schitteren. Aan bekwaamheden daarvoor zon 't hem zeker niet ontbreken, maar zijn onverdraagzaam heid ten aanzien van allen, die niet precies zijn meening on derschrijven en zijn bemoeizucht met dingen die hem volstrekt niet aangaan dringen hem in een klein land als het onze onverbiddelijk op den achtergrond. Van zijn beste vrienden heeft Gerritsen in den loop der jaren bittere vijanden gemaaktmet een man als prof. Treub heeft hij openlijk gebroken en met den eigenlijken stich ter der radicale partijden hGer De Kooheeft hij al evenmin den vrede kunnen bewaren. Menigeen zon, wanneer hij zoo bittere ervaringen had opgedaande hand in eigen boezem steken om na te gaan, in hoeverre de toekomstige gedragslijn dient ge wijzigd te worden. Niet alzoo echter de heer Gerritsen. In stede van zich, na zulk een duidelijke kiezers-uitspraak, eenigszins op don achtergrond te honden, heeft hij ge meend zich dubbel te moeten roeren op den eenigen zetel, die hem nog overgebleven is dien op hot Arnster- sche Prinsenhof. Daar heeft hij zich in de eerste vol tallige raadsvergadering weer in al zijn onverdraagzaam heid getoondvan hem toch kwam het voorstel om het gebed in den Raad af te schaffen. Over dit gebed is al heel wat strijd gevoerd. Het eerst; werd daartegen geopponeerd in 1851, doch toen sproot het verzet uit een geheel andere bron voort. De Israë litische Raadsleden hadden bezwaar tegen het aanroepen van den naam van den Heiland en hnn grief werd zoo billijk gevonden, dat een klenrlooze formule werd opge steld van den volgenden inhoud: Almachtige God Wij bidden U om uwen algenoegzatneu zegen bij de volbren ging der werkzaamheden, die ons zijn opgelegd. Schenk ons wijsheid en voorzichtigheid, verlevendig in ons een In den aanvang werd deze onbestemde, gevreesde macht alleen uitgeoefend tegen de afvalligen die, na het geloof der Mormonen omhelsd te hebben, het later wenschten te wijzigen of te verlaten. Maar al spoedig nam zij heel wat breeder omtrekken aan. Men begon te kort te schie ten aan volwassen vronwen, en veelwijverij zonder eene vrouwelijke bevolking om haar te voeden, was natuurlijk eene ijdele leerstellng. Er kwamen zonderlinge geruchten in omloop men sprak van vermoorde landverhuizers en neergehonwen legerkampen, iu streken waar men nimmer Indianen had aanschouwd. Er vertoonden zich uieuwe vronwen in de harems der ouderlingen, vrouwen die weg kwijnden en weenden, en wier gelaat de sporen droeg eener onbeschrijfelijke ontzetting. Wandelaars, die zich verlaat hadden in de bergen, vertelden van benden ge wapende mannen, die hen, gemaskerd, slaipend en onhoor baar, in de dnisternis voorbij waren gekomen. Deze ver halen en gernchten namen meer en meer een juister vorm aan en werden steeds verder verspreid, totdat zij zelfs een bepaalden naam verkregen. Tot zelfs in onze dagen doet, in de eenzame plantages van het Westen, de naam van de Danite-Bende, of de Wrekende Engelen, de haren van schrik te berge rijzen. Naarmate men meer bekend raakte met de instelling, die zn ke afgrijselijke gruwelen teweeggebracht, nam de ontsteltenis, welke zij in don geest der lieden verspreidde, nog slechts toe. Niemand wi3t wie tot het gewetenloozo genootschap behoorde. De namen dargenen, die deelnamen aan het plegen diermisdaden en moorden, onder den schijn van godsdienst verricht, werdeu steeds geheim gehouden. Tot zelfs de vriend, wien gij uwe afkeuring over den Profeet of zijne zending toeverironwdet, kon zeer wel be- hooren tot degenen, die des nachts met vuur en zwaard zonden komen, om eene afschuwelijke boetedoening daar voor te eischen. Vandaar dan ook dat ieder zijn buurman duchtte en niemand ooit sprak over de zaken, welke hem het naast aan het hart, lagen. Op een fraaien morgen stond John Perrier op het punt naar zijne korenvelden te gaan, toen hij zijn bek hoorde diep besef van onze afhankelijkheid van U en doe onze beraadslagingen strekken tot bevordering der ware belan gen van deze stad. Amen!'" Dit gebed is sedert van kracht gebleven en bij den aanvang van elke zitting wordt het door den burgemeester staande voorgelezen. Tot twee malen, in 189(1 en 1894, hebben vde hoeren Gerritsen en ITeineken getracht- om 't afgeschaft te krij gen, maar telkens werd dit pogen verijdeld, de eerste maal met 18 tegen 25, de tweede maal met 18 tegen 13 stemmen. Nn wil de heer Gerritsen 't nog eens alleen probeeren. Heden (Woensdag) zal hierover door den gemeenteraad worden beslist. Men jrau erop rekenen, dat de burge meester moeite zal hebben om den lust tot debatteeren binnen zekere perken te houden, want al is het waar, dat in deze materie door redevoeringen geen bekeerlingen zijn te maken en ieder voor zich daaromtrent een ge vestigde meening bezittoch zullen vooral de anti-revo- lntionaire woordvoerders uit volle overtuiging protesteeren en pleiten, vooral nn Gerritsen hen onnoodig heeft uit getart door het hnn dierbare gebed »een verouderde in stelling" te noemen. Zoo zullen weer'vele kostelijke uren, die zooveel beter te gebruiken waren, nutteloos worden volgepraat en hoe de beslissing ook nitvalt, bij een der partijen zal zij noodzakelijk kwaad bloed zetten. Bestond er geen gebed eu was er sprake van dit voor den gemeenteraad in te voeren ja, dan was 't ver klaarbaar, dat Gerritsen met zijn atheïstische vrienden zich aangorden om een besluit in dien zin te verhoeden. Ook had 't kunnen gebeuren, dat een voorstel tot afschaf fing was gekomen van een geloovig raadslid, opdat hij zich in het vervolg niet meer zon behoeven te ergeren aan het medelijdende glimlachje of de oneerbiedige hou ding van z ne vrijdenkende collega's dan zon men voor de aanneming veel kunnen zeggen. Nn het evenwel geldt het maken van een abrupt einde aan een instelling waaraan velen teeder zijn gehecht, nn hopen wij dat de gemeenteraad den heer Gerritsen een gevoelig échec zal bezorgen. En wordt die hoop niet verwezenlijkt waarop bij de tegenwoordige samen stelling van don Raad veel kans bestaat dan zij den heer Gerritsen zijn anti-bidders-anreool gegund in de verkiezingsdagen moge de straf voor hem komen. Wie reclame voor zichzelf maakt door andersdenkenden te grie ven is ook niet meer een zetel op het Prinsenhof waard. JE A GE Ij AAR. Do forten Lockhart en Gnlistan, over wier bezetting men zeer ongerust was, zijn ontzet. De troepen van generaal Yeatman Biggs hebben met goed gevolg deze ontzetting tot stand gebracht. Eerst werd do post Saragari, in het Samana-gebergte, die door de Afridis genomen was, heroverd toen werden de for ten, die door een sterke vijandelijke troepenmacht om singeld waren, ontzet. Dit laatste geschiedde vooral door het optreden der veld-artillerie, die op 3000 yards afstand den vijand tot den terugtocht dwong. Latere telegrammen melden, dat de opstandelingen deu 16 de tweede brigade van de expeditie tegen deMohmands -=StirF'gmaiTTlïifiiJr f,ïi dichtvallen, en zich aan het venster plaatsende, een for- schen man van middelbaren leeftijd, met peper en zout kleurig haar, op zijne woning zag toekomen. Zijn hart begon luid te kloppen, want het was niemand anders als de groote Brigham Yonng in persoon. Ton prooi aan de grootste ontroering (want hij wist dat zulk een bezoek hom weinig goeds te zeggen had) liep Ferrier naar de voordeur, om den Leider der Mormonen te begroeten. Laatstgenoemde echter beantwoordde zijne voorkomend heid zeer koel, en voigde hem uaot streng gelaat naar de zitkamer. »Broeder Ferrier," zeide hij, een stoel nemende, en den pachter doordringend aanziende van onder zijne licht kleurige oogharen, »de ware goloovigen ziju goede vrien den voor u geweest. Wij namen u op, toen gij van honger omkwaamt in de woestijnwij deelden ons voedsel met u, voerden u veilig en wel tot het Uitverkoren Dal, gaven u een voortreffelijk stak land, en veroorloofden u onder onze bescherming rijk te worden. Heb ik geen gelijk »Gij hebt gelijk,'' antwoordde John Ferrier. »In ruil voor dit alles, verlangden wij slechts ééne zaak, en wel dat gij het ware geloof zoudt omhelzen, en n in alle opzichten naar zijne gebruiken voegen zondt. Gij hebt beloofd dit te zullen doen, en dit nagelaten, in dien men de algemeene gernchten vertrouwen mag." »En op welke wijze heb ik mij daartegen vargrepen vroeg Ferrier, van verbazing de handen omhoog stekende. - »Heb ik niet bijgedragen tot de algemeene kas Heb ik niet trouw den tempel bezocht? Heb ik niet.. »Waar ziju nwe vronwen?" vroeg Yonng, om zich heen kijkende. »Roep haar binnen, opdat ik haar begroeten moge." »Het is waar dat ik niet getrouwd beD," gaf Ferrier ten antwoord. »Maar de vrouwen zijn hier schaarsch, en er waren er velen, die er meer recht op hadden dan ik. Ik was geen verlaten mensch ik had mijne dochter om mij in huis te helpen." »Het is jnist over die dochter, dat ik n verlangde te

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1897 | | pagina 1