m
Uit gebrek aan bewijs,
So. 140
TXfegen en negentigste Jaargang.
1897.
WOENSDAG
24 NOVEMBER.
Nationale Militie.
Amsterdamsche Brieven.
Feuilleton.
B u i t ii 1 a n d.
CHARLOTTE BRAEME.
Deze Courant wordt IMnsdag-, Donderdag- en
Kater d»g» vond uitgegeven. Abonneiuinitsprjjs per
3 maanden voor Alkmaar f 0,8©'i'anco door het
geheele rjjk 1,—.
De 3 nummers Afzonder!ófes nu miners 3 ets.
f®ae)Toonnuiia«ser 3
Prijs der gewone Advertentiëm
Per regel ©,15, Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. GOR
TER ZOON.
Donderdag 25 November e. k., voormiddags
ÏO nren, moeten, ten stadsbuize, de stukken onderteekend
worden ter verkrijging van vrijstelling als eenlge
wettige zoon en voor broederd lenst.
Plaatselijke directe belasting.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaah
brengen ter algemeene konnis dat het 1ste suppletoire
Kohier der plaatselijke directe belasting naar het inkomen,
dienst 1897, op 10 November 1.1. door den Gemeenteraad
vastgesteld en bij besluit van 17 November d. a. v. door
de Gedeputeerde Staten van Noordholland goedgekeurd
op heden aan den gemeente-ontvanger ter invordering is
uitgereikt, terwijl een afschrift van dat kohier gedurende
vijl maanden, ter gemeente-secretarie voor een ieder ter
lezing is gelegd.
Bezwaarschriften tegen den aanslag kunnen op onge
zegeld papier bij den Gemeenteraad ingediend worden
binnen drie maanden na deu dag der uitreiking van de
aanslagbiljettenwelke uitreiking op '24 November a.s.
bepaald is.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MAULAINE PONT, Voorzitter.
22 Nov. 1897. C. D. DONATH, Secretaris.
XXIX.
De nationale zangwedstrijd, die Zaterdagavond
en den geheelea Zondag in hot Paleis voor Volksvlijt is
gehouden heeft veel succes gehad. De organisatie was
grootendeels in handen van den heer Dudok de Wit en
weinigen zijn er, die zoo goed als hij het geheim daar
van verstaan. Zoo groot was het aantal mededingers
dat hun aanwezigheid in de stad niet ongemerkt bleef
telkens zag men groepjes menschen met insignes en het
restanraut-Duval in de Gravenstraatwaar gedineerd
werd hadden de zangers zoowat geheel in beslag ge
nomen. Hier schonk de muze, door dilettanten gediend,
prettige uren en aangename herinneringen.
Erger zijn de menschen eraan toe die de kunst beoe
fenen om daardoor een bestaan te vinden. Enkelen, boven
anderen begenadigd, kunnen aldus in hunne materiëele
behoeften ruimschoots voorzien maar het gros verdient
nauwelijks genoeg om er behoorlijk mee rond te komen.
De concurrentie is zoo groot en 't gaat met de artisten
al net als met de behoeftigen wauneer 't hun in de
provincie tegenloopt, gaan zij hun geluk in de hoofdstad
zoeken. Alleen aan de moeielijkheid om aan den kost te
komen had de hver de Groot 't te danken dat hij bij de
oprichting zijner Noord- en Zuld-Nederlandsche
©pera-vereenlging nog een dragelijk koor en orkest
wist bijeen te zamelen de menschen waren dringend
genoeg gewaarschuwd o. a. door den heer Hutschent uijter
van de Nederlandsche Toonkunstenaarsvereeniging maar
niettemin lieten zij zich engageeren. Zij zelf verzekeren,
dat zij in den waan waren, dat voor hunne salarissen een be-
•'■ff"-j-vigawywwgKTg-j
DOOR
15)
HOOFDSTUK XX.
De Parelstad.
De »Royal AriDS" was een van die stille, deftige hotels,
die men aan alleoi"*reizende dames of aan familiën aanbe
veelt. Een hotel wa ai' alles goed geregeld was, waar nooit
rumoer heerschte, wa.ar nooit logeergasten kwamen die
een pleizierreisje maakten.
Maar op dezen prachtige 26en Juni was .Royal Arms"
bijna geheel vol. Het had roods moeite gekost plaats te
vinden voor een familie die zoo juist uit Canada was
gekomen toen een rijtuig stilhie.ld en een dame voor drie
dagen een kamer verlangde. Het was een mooie vronw
in grijs zijden kleed met bekoorlijk gelaat en zacht licht
bruin haar, dat in krullen over haar voorhoofd hing. Zij
scheen eenigszins ongesteld en verzocht stille kamers.
Haar stem was zachtbijna fluisterend, alsof zij lang was
ziek geweest. Bagage had zij niet bij zich, maar die zou
spoedig komen zeide zy
.Nummer 21 en de zitkamer daarnaast,'' zei de hotel-
houdster tot een bediende.
Maar toen scheen de vreemde dame van schrik ineen
te krimpen.
.Nummer 21? Hebt gij geen andere kamer?''
.Neen, mevrouw, alles is bezet sntwoordde de be
diende volstrekt niet begrijpende waarom de dame die
mooie kamer niet hebben wildeal was bet dan ook n°.
21. .Verlangt gij iets te gebruiken ging bij voort, .een
kop koffie?"
drag bij een bank-instelling was gedeponeerd, maar dat ge
loof was wel wat erg naïef, waar zij toch dagelijks met eigen
oogen konden zien, hoe de directeur van de hand inden tand
leefde en betaalde met de opbrengst der recettes. Enkele
waken is dat tamelijk goed gegaan maar toen zijn de
Italianen gekomen, die als mot geheimzinnige macht het
publiek uit den Parkschouwburg naar het Paleis voor
Volksvlijt hebben getrokken. De artisten van De Groot
speelden voor zoo goed als leege zilen; van betaling kon
geen sprake zijn en iedereen begreep dat 't tot een
explosie moest komen. De eeuige hoop was nog gevestigd
op Albers, den in het buitenland zoo gevierden zanger,
die indertijd door De Groot als opera-zanger was ont
dekt en na zijn dankbaarheid kwam toonen met het
gracieuse aanbod om voor f500 per avond eenige keeren
te zingen. Hij kwam en deu eersten avond bleven bijna
alle dure plaatsen onbezet, zoodat het deficit nog slechts
grooter was geworden. Toen riep De Groot al zijn
artisten bijeen om te beraadslagen wat hun te doen
stond maar nauwelijks had hij vooropgesteld, dat nog
langer op betaling moest werden gewacht, of de lang
verkropte bitterheid baande zich een uitweg. Scherpe
verwijten werden hem naar het hoofd geslingerd en hem
werd duidelijk gemaakt, dat men op die wijze niet wilde
voortgaan.'s Avonds was de Parkschouwburg unheimisch
donker de op zoo losse grondslagen gevestigde onder
neming was bezweken Albers keerde woedend naar
Frankrijk terng en het arme clubje solisten, koristen en
orkestleden moest maar zien zich verdor door de wereld
te helpen. Dat zal een heele toer wezen, vooral omdat
in de laatste weken geen cent werd ontvangen en de
moesten reeds diep in de schuld staken.
Er werd den volgenden dag vergaderd en toen moch
ten de stamperts ervaren, dat het mededoogen toch nog
de wereld niet uit is. Steun werd hun toegezegd en de
heer Hutschenrnyter begreep, dat hij 't hnn niet envel
mocht dniden, dat zij indertijd zijn waarschuwende
woorden in den wind hadden geslagen. Er werd be
sloten opera-concerten te gaan geven en daarvoor werd
aanstonds een der zalen van het Concertgebouw beschik
baar gesteld. Voorts zal de provincie worden afg reisd
en in 't algemeen zal 't niet aan den ijver en de inspanning
dor artisten liggen wanneer zij niet slagen bij het aan
vaarden van deze nieuwe ongewisse worsteling. Zij
leunnen veel nu is 't aan het publiek om hen daartoe
in staat te stellen. Misschien komt het gezelschap ook
wel in Alkmaar mogen zij daar ondervinden, dit de
Amsterdamsche briefschrijver der »Alkm. Ct." voor hen
een goede wegbereider is geweest.
Wat menigeen is tegengevalleu is het feitdat de
Italiaansche Opera zich zoo weinig heeft laten ge
legen liggen aan de kunstbroeders en zusters, die zij
toch feitelijk uit het veld heeft geslagen. Van artislen
onder elkaar is een der beminnelijkste eigenschappen, dat
zij in dagen van togeuspood altijl bereid zijn eikaars
leed te deelen en 't zou zeker een goeden indruk ge
maakt hebben, wanneer de vreemdelingen een uitvoering
hadden gegeven ten bate van hunne nu berooide Hoi-
Opnieuw huiverde de vreemdelinge en zjj antwoordde
haastig
.Neen, neen breng mjj thee?"
»Zjj kreeg thee en die deed haar goedsedert zij uit
Ardrossan vertrokken was had zij niets gebruikt, a:le
lichamelijke behoeften waren vergeten onder dien schrik
lijken gemoedstoestand. Zij vroeg om couranten, want zij
wilde nazien wauneer booten naar Amerika vertrokken
en welke. Het minst vermoedde zjj niet, dat in die cou
ranten iets over haar zelve kon staan on toch de bladen
waren er vol van. De Times had er een hoofdartikel over,
waarin het vonnis bestreden werd. Een andere Loudensche
courant gaf een volkomen verzonnen levensgeschiedenis
van haar de couranton uit Liverpool hadden alle een
uitvoerig verslag van de terechtzittingen alle waren
tegen haar. Zij las het alles met wanhoop in het hart,
maar toch wat deed het er toe Hester Blair was
dood maar toch bloedde haar hart.
Het was de eerste maal sedert de terechtzittingdat
zij alleen was en alles kwam haar thans weder voor den
geest als een panorama. Hoe dicht was zij bij haar dood
geweest Welk een ontkomen op het kantje af Ik had
wel willen sterven zeide zij tot zich zelve, en toch, het
leven is zoet.
Het was een vreemd uur voor haar. Niets wist zij van
de krankte, die boven haar hing, van het vuur dat reeds
begon haar hersenen aan te tasten. Toch begonnen de
letters in de courant voor haar oogen te dansen de af
beeldingen der schepen in de advertentiëa schenen weg
te varen. .Het is of ik gek word" mompelde zij. Toch
poogde zij te lezen maar zij kon niet. .Ik moet tot mor
gen wachten," dacht zjj. En toen ging zij naar bed en
sliep, zwaar droomende van een gerechtshof en van ang
stige spanning omtrent een vonnis.
Zij stond den volgenden morgen op, niet verfrischt
maar zij kon toch weer helder deukeu. En nu zij thans
de couranten inzag, bevond zij, dat een stoomschip »De
Parelstad" op 1 Juli naar Nieuw-York zon vertrekken.
Die datum beviel haar en do naam van het schip
evenzoo. Drie dagen had zij das nog om alle benoodigd-
heden te koopen. Allereerst ging zij naar het kantoor
landsche confraters. Dan heeft de heer van dor Linden zich
veel humaner betoond. Zoolang de opera-de Groot bestond
lag t natuurlijk niet op zijn weg haar te steunen te
meer daar hij zijn handen vol had en hoeft met zijn
eigen knnst-instelling maar nauwelijks was de slag ge
vallen of hij was een der eersten, die de helpende hand
reikte. Aanstonds nam hij maatregelen om een extra
avond te spelen ten voordeele der broodoloozen maar
dit goede plan is afgestuit op do weigering om den
Parkschouwburg kosteloos beschikbaar te stellen. Onge
twijfeld zal hij nu op de een of andere wij ze gelegenheid
vinden om aan zijn edelmoedige opwelling uitvoering
te geven.
De debacle-De Groot is wel het nieuws, dat op het
oogenblik de meeste Amsterdammers bezig houdt. Natnnr-
lijk zijn er in een groote stad daarnevens nog andere
evenementen, die in de gesprekken een groot aandeel
vragen. Zoo wil de heer Mijnssen, die tegen de naasting
der gasfabrieken wasnu 't daartoe toch komt, ook
„Electra" aan de gemeente in beheer geven, omdat men
dan van deze maatschappij geen concurrentie zal hebben
te vreezen. Men ziet daaruit weer duidelijk, hoe het
systeem van gemeente-exploitatie van het een tot het
ander voert. De heeren in de Kamer van Koophandel zijn
er door ontsteld en zij hebben duidelijk te kennen gegeven,
dat hun de behandeling van de Imperial slecht bevallen
is. In een stad als Amsterdam moet ruimte blijven voor
het particulier initiatief.
In den buiselijken kring wordt zoowel hier als elders
ongeveer alles beheerscht door het naderende St. Nico-
taasfeest. Voor vele winkeliers is de afloop van de
Sinterklaas-markt de beslissing, of zij zullen kunnen
blijven bestaan en daarom zetten zij hnn beste beentje
voor. Er zijn ook dit jaar weder prachtige etalages; op
den Nieuwendijk trekt die van Sinkel, waar een groote
collectie Japansche goederen mot hnn levendige kleuren
zijn uitgestaldin 't bijzonder do aandacht. Vooral 's
avonds gaat 't voetje voor voetje door de hoofdstraten
en men moet een verstokt Amsterdammer zijn om daarin
behagen te kannen schoppen. Hoe de straatventers in die
volte nog goede zaken kunnen maken, is een raadsel,
maar toch doen zij dat, meer dan menigeen wel denkt.
Ergerlijk is te midden van al die drukte het colporteeren
met .De Lantaarn," opvolgster van »De Roode Duivel",
die haar specialiteit schijnt te zoeken in het opsporen
van .handelaarsters in versch vrouwenvleesch" zooals 't
op de plakborden boven hun hoofd heet. Mr. Caroli en
de Raad znllen goed werk doenwanneer zjj daaraan
een eind maken.
DUITSCHIjAND. Het Oost-Aziatische eskader heeft
aan de Kiantchan-baai in China honderd man aan land
gezet die daar zullen blijven totdat volkomen genoeg
doening zal zijn gegeven voor den moord op de Dnitsche
zendelingen te Yengtu en voor de schennis der Dnit
sche vlag.
en nam een eerste klas passagebiljet. Zij werd in de
passagierslijst ingeschreven als mej. Malcolm, muziek-
onderwijzeres. Daarop ging zij een brief schrijven aan
mr. Dudley Ross.
»Ik heb een passage biljet genomen," aldus meldde zij,
»en ik vertrek den 1 Juli. Het schip heet »De Parelstad"
en is een stoomer eerste klasse."
Daarna ging zij inkoopen doen, die aan het hotel wer
den bezorgd. Een groote kist, geadresseerd aan mej. Annie
Malcolm aan booid »De Parelstad," naar Nieuw-York
werd regelrecht naar het stoomschip gezonden.
Den 30 Juni ging zij zelve daarheen om te zion of
zij niets vergeten had. Het was een warme dag en zij
voelde zich ongesteld. Toch deed zij nog oenige bood
schappen, kocht in een boekwinkel een paar boeken en
keerde weder naar het hotel terug. Den volgenden dag
had zij zware koorts, die steeds verergerde en dagen lang
zweefde zij tusschen leven en dood. »De Parelstad" met
haar naam op de passagierslijst was zonder haar uitgezeild.
Iedereen in Engeland herinnert zich het schriklijk
voorval met dit schip. Het kwam in aanvaring met de
.Royal Albert" en zonk op hetzelfde oogenblik, alle op
varende naar de diepte medesleepende. Deze tijding bracht
rouw over geheel Engeland, maar misschien was niemand
er droever te moede om dan mr. Dudley Ross. Toen hij
het bericht in de courant las, werd hij doodsbleek en zei
tot zijn klerk
»Ge herinnert u, mevrouw Blair
»Ja, mijnheer."
.Zij was onder den naam van Annie Malcolm aan boord
van .De Parelstad" en met, alle anderen verdronken."
En zoo las Annie Malcolm zelve ook het bericht van
die scheepsramp en haar aangenomen naam ouder die der
verongelukte passagiers.
.Hester Blair stierf in Ardrossan," mompelde zij,
.Annie Malcolm verdronk in den Oceaan. Nu zal niemand
mijn geheim kennen en ieder mij dood wanen."
