Ralph Denmead. 41. derate Blaat, onderdste jaargang. 1898. WOENSDAG 6 APRIL. Haagsche Brieven. FEUILLETON. uitenland. ALKMAAHSCIIE COURANT. Deze Courant wordt D|1 n s d a g-, Donierda g- en Kater dagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80 franco door het geheele rijk f 1. 3 Nummers f ©,©6. Afzonderlijke nummers 3 ets. Prijs der gewone advertentien Per regel f ©,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven f r a n c_o aan de Uitgevers HERMs. COSTER ZOON. Telefoonnummer3. IV. Wie bij regenachtig weer hier op de buitenwegen loopt, kan zich niet voorstellen, onder de muren van de resi dentie te zijn. De 'Rijswijksche weg b.v. heeft aan ééne zijde huizen, aan den anderen kant is hij begrensd door een heel mooie rij boomeu, dan nog een smal paadje, weer een rij boomem, de grashelling, de sloot. Aan de over zijde weidevelden, die heel in de verte stuiten tegen de duinen, links het dorp Rijswijk, dat geheel in de hoo rnen wegkruipt, alben 't torentje steekt er spichtig 'boven uit. Rechts het station van 't Ho'landsche spoor met zijn lange reeksen bijgebouwen alles in de hoogte gelegen. Van 't Huygensplein komt men onmiddellijk onder een viaduct door op den Ttjjswijkschen weg. 't Is dus niet eens een eigenlijke buitenweg, maar de huizen zijn wel degelijk een voortzetting van den Haag. Wat zoa men daar nu niet prachtig wonen als de toestand van 't plaveisel maar niet zoo bitter slecht was. Een trottoir langs de huizen is een onmogelijkheid, de meeste huizen hebban tuintjes voor de deur; die tuintjes eindigen ech ter vrij gelijk daar kon das een flink voetpad gelegd worden. Geen -kwestie van Juist hier ligt de weg vol kuilen, soms zells bepaald gaten. Als het dagen achtereen geregend heeft (we hebben in dit opzicht een gsede tijd achter den rug) staan die kuilen vol water en de grond er om heen is één groot modderbad. Ik beb gezien, dat de bewoners van sommige huizen steenen ia dat water legden, zoo'a soort van dam en dan van de eene steen op de andere springend, de kooge straat moesten bereiken. Die straat weg wordt ai even slecht onderhonden, dus loopt het daar niet veel beterdan rest nog het smalle paadje tusscbea de bo-omen; maar ook daar is 't haast een aan- éónschakeling van pla3sea. Adressen van de bewoners aan den Gemeenteraad, ingezonden stukken in couranten, niets schijnt te .helpen. Een daar wonend koop man antwoordde dan ook aan 't comité, dat een bijdrage kwam vragen voor versiering ie September: »Ik geef onmiddellijk f50, als ze me vóór Augustus die vuile boel hier opruimen. Nu zoq 't een vlag op een modder schuit werden.'' Eu waarljjk, wie den toestand daar kont, billijkt 's mans ergernis. Wat de berrie daar nog wat meer komt vergroeien zijn de werkzaamheden voor het Laakkanaal. Er zijn daar rails gelegdwaarop voortdurend zandwagentjes been en weer rijden, zoo'n 4 of 5 acuter elkaar getrok ken door één paard. Natuurljjk trekt dat alle straatjon gens bij elkaar, die de straten en stegen en «hofjes" niet te vergaten, maar opleveren, 't Laakkanaal moet loepen van de Trekvaart naar de Laak. Eerst was alles in ordemen meende zóó aan 't uitgraven te kunnen be ginnen toen 't bleekdat er een fout was gemaakt. ^xrsT^^i^TrxT^.,-.-^ Hm "nwiiMMMTTiwiiirnniiiiiir- doos EDN A LYALL. 31) Zij lachte, maar de innige trots, die het kind voor haar gevoelde, en misschien de gedaehte, dat het publiek werkeljjk van haar hield, trof haar, en bracht voor een oogenblik een glans van jeugd en geluk in hare treurige oogen. Zjj keerde zich weder tot Ralph. «Laat ons nu het gesprek vervolgen, waar wjj het gisteren afgebroken hebben. U verteldet mij in welken toe stand gij u bevondt, toen Macneillie u gevonden heeft. Hoe zijt gij in deze moeielijke omstandigheden gekomen Had gij geen engagement kunnen krijgen? Vertel mij uwe geschiedenis, want wij beiden moeten vrienden worden." Zij was zoo sympatiek, dat het onmogelijk was haar te weerstaan, en Ralph vertelde zijne geschiedenis; alles betreffende de vroegere dagen in Whinhaven en den dood zijns vadersover zijne adoptie door Sir Matthew Maetaviah en zijn wegzending; het zoeken naar werk, zijn eerste engagement en zijn ondervinding in Washing ton's schouwburg. Christine zou hem zeker over de dwaasheid gelaakt hebben, om zijn positie daar op te geven, wanneer zij niet met haar vrouwelijk instinct geradeD had, wat hij haar omtrent zijne gevoelens voor Evereld verzweeg eu zij begreep zeer goed, waarom hij er juist met Kerstmis zoo op gesteld was geweest, in zijn beroep vooruit te komen. Met de innige belangstelling van iemand, die hetzelfde zwervende leven geleid heeft, hoorde zij naar de lotge vallen van Skoot's gezelschap en luisterde zij vol mede lijden naar bet verhaal, wat Ralph zijn »zesstuivers tochtje" over de Hooglanden noemdemaar toen zij van den vriendelijken herder hoorde, dien hij in- de eenzaamheid van Gaick ontmoet had, riep zij plotseling uit »Zeidet gij dat de naam Linkater was? Nu, dan kan ik u aan den verloren zoon helpen de knecht van mijn echtgenoot heet Dugald Linklater. Hij is een jaar bij ons, eu zou het zeker niet zoolang uitgehouden hebben, geloof 't Moet meteen een zwaaiplaais worden, en daarvoor zou het ts smal worden. Alles moest opnieuw aanbesteed worden, en nu zijn verleden week de roode paaltjes op nieuw uitgezet. Nu zal dus alles wel spoedig opschieten. De laatste dagen van prachtig weer, met eeu heerlijk warm zonnetje hebben een massa wandelaars naar bui ten gelokt. Gisteren heb ik eeu fikscbe wandeling in het Bosch gemaakt. Zouden mensehon, die buitenaf wonen, zich toch eigenlijk wel half kunnen voorstellen, hoe mooi het hier in den omtrek is Ik geloof het niet. Anders zouden er zeker nog veel meer zijn, die 's zomers een uitstapje naar 't Haagje maakten. Het Haagsche Bosch heeft drie ingangen. De hoofdin gang ligt in 't midden, een prachtige, rijke, breede laan rijweg met breede voetpaden aan den kant, wel drie naast elkaar. Aan de eene zijde ligt het Hertenkamp, door hek en sloot van de wandelaars gescheiden. De herten zijn zoo makdat ze zich laten roepen, en als hua wat brood wordt voorgehouden, springen ze de sloot over en nemen het aan tusschen de spaken van het hou ten hek door. Het achterste deel van het hertenkamp is golvend terrein, daar staat destal, een heel koket houten huisje, dichtbij de bosehwachterswoning. Zelden heb ik een huis zóó schilderachtig lief zien liggen, in 't midden van dien prachtigen tuin met het statige hooge geboomte op den achtergrond, 't Is daar een eenig mooi plekje. Links van den hoofdingang ligt de Maliebaan waar in de week op bepaalde dagen soldaten en schutters exer- cearen. Des Zondags en op andere vrije dagen zijn er verschillende cln s van jongelui aan 't voetballen, dan levert de Maliebaan een vrooljjk gezicht op door al die bonte petjes en hel gestreepte frakjes, zooals jongens, die veel aan sport doen, zoo graag dragen. Achter de Malie baan ligt bet. onde gedeolte van 't Bosch met zijn intieme kronkellaantjes en prachtige boomgroepen, 't Jacoba- priëel vooral is een verrukkelijk plekje, waar 't op een zachten zomeravond haast zalig is Van af de Herten kamp voert een lange rechte allée, de Jacobalaan, naar «de Tent", een gebouw, dat bjj de Witte" behoort, de beroemde Haagsche sociëteit. Zondags en Woensdagsavonds worden in t Bosch muziekuitvoeringen gegeven. Zondags middags is 't daar natuurlijk eeu echte pantoffelparade, maar Woensdagsavonds is 't er rustiger Als men dan op eenigen afstand van «de Tent" wandelt, kan men er heerlijk genietan van de meestal goede muziek. In «de Tent heeft men er weinig aan. Onder de mooiste stokken wordt gepraat. De Haagsche dames schijnen nu eenmaal niet te kannen begrijpen, dat ze, al is voor hen paree- ren en critiseeren hoofdzaak, dan toch uit beleefdheid het moesten laten om anderen door hna gebabbel te hinderen. Vooral Indische dames met hon doordringend stemgeluid verstaan de kunst, een echte muziekliefheb ber al zijn genot te vergallen. Gelukkig vindt men bij Vijvers menig plekje, waar de ik, wanneer bij niet zoo veel van Charlie hield en gaarne goede getuigen wilde hebben. Hij was knecht bij Lord Ederline, maar is van hem weggeloopen en was geruimen tijd zonder betrekking geweest. Mijn man had den eenen knecht na den anderen gehad en nam dezen werkelijk ait wanhoop." «Dan bestaat er geen twijfel meer," aei Ralph, wiens gelaat ophelderde. «Want ik weet, dat de zoon Lord Ederline's knecht was. Dat is eene gelnkkige tijding voor den herder en zijne vrouw. Hoe zonderling, dat ik hem op deze wijze vinden moest. De wereld is toch maar eene kleine plaats. Hoe ziet hij er uit?" «Een donkere Celt, met zeer goede manieren en on tegenzeggelijk knap. Ik ken zijn verleden, want hij trouwt met mijn kamenier, zoodra zij wat geld gespaard hebben. Dngald is nn bezadigd genoeg maar hij was bijna ge ruïneerd door weddenschappen» Wij hebben weinig begrip, geloof ik, van de verzoekingen, waaraan onze dienstboden dikwijls blootgesteld zijn." «Komt hp naar Ediubargh Kan is hem zien?" »Zeker, ik verwacht mijn man Zaterdagavond. Kom mij Zondagmiddag opzoeken en ik zal een of ander voor wendsel te baat nemen, om Dugald later naar uw kamers te zenden. Dan kunt gij hem alles omtrent zijn familie mededeelen. Maar vertel mij na het einde vau uw reis." Ralph deelde haar de geheele geschiedenis mede en er stonden tranen in hare oogen, toen hij de laatste dagen van vreeselijke inspanning op zijn zwerftocht beschreef, en hoe hij ten laatste in den Lenypas neergevallen was. »En was het daar, dat Hago Macneillie u gevonden heeft vroeg zij bevend. «Ja, hij houdt er van om heen en weer te loopen langs het pad der rivierhij beweert, dat het eene goede oefe ning is, om eene rol onder het gedruiseh van vele wateren op te zeggen. Ik droomdedat ik met Evereld in d«n schouwburg zattoen hoorde ik voetstappen en keek op en zag zijn gelaat. U kant u niet begrijpen welk verschil het was met de gezichten met hun wreeden verachtelijken blik die ik even te voren op mijn weg ontmoet hadhet was of ik naar het gelaat van Christus opzag." Toen zij van Melrose terugkeerden, had Christine alles gehoord, wat er te hooren viel, met uitzondering natuur lijk vau het voorval in Richmond Park en zij kon nn volkomen begrijpen, wat voor een leven haar vroegere tonen van de muziek heengedragen worden, zonder dat het geroezemoes van stemmen en 't geschuifel van de voeten op het grint, het bereiken kan. Daar geniet men dubbel van de vredige stilte, als die klanken gedempt, haast wazig over 't water klinkenze verstoren de stilte niet l Haast beginnen ze weer, die concerten, ik hooper van te profiteeren dezeu zomer. Er zullen echter zooveel andere dingen dan ook te genieten zijn, dat het een wel eens door 't ander zal lijden. Ik heb mij echter vast voorgenomen, ditmaal niet over de feestplannen te spre ken, anders wordt iedere brief een stuk «Kroningsfeest", en dat gaat ook vervelen. Er zijn trouwens in de stad genoeg andere zaken, die de aandacht trekken «Reclameoveral en op elk gebied. Het hardste schreeuwen de advertentiën en aan- plaksels van kunstboter of Margarine. Een winkel adver teerde «Op een pond boter, een pond toe van dezelfde soort verder er bij cadeau een kristallen botervlootje en een lot op een ja, ik geloof een nikkel theeservies." Een ander boter(?)handelaar adverteert«Geen cadeau, maar een kilo zuivere margarine voor 28 cents." Nu vraag ik U Mijnheer, twee pond boter voor 2 8 cents, wat moet dat nu voor knoeisel zijn En toch floreeren die winkels, er moeten zich dus wel een massa menschen mee behelpen. Maar is het niet treurig laderdaad vermakelijke staaltjes van reclame zijn nu uit de couranten op te diepen. Van de week was in de Haagsche courant een groote witte ruimte opengehouden en in een hoekje daarvan was gedrukt Deze ruimte was besteld voor onze advertentie. Door groote drukte, ontbrak de tijd echter om haar te schrij ven.'' Dan volgde naam en adres van den winkel. Waarlijk 't voorbeeld zoo schitterend gegeven door de groote chocolade-fabrikanten, wordt even prachtig opge volgd door winkels van allerlei slag uit het derde gelid. Ieder zoekt zijn heil in reclame! Een volgende keer de Iuhuldigingsfeesten. Nu groet U hartelijk, Mijnbeer de Redacteur, Uw Vriend, THEO VAN STRALEN. RfKAHTMRIJIA. Het Hol vau Cassatie heeft Zater dag, het vonnis, waarbij Zola veroordeeld werd ver nietigd, zonder de zaak naar een ander Hof te verwijzen. Er waren zeven cassatie-middelen aangevoerd, die stuk voor stnk_.werden nagegaan door den rechter-rapporteur, oir. Ohambarand. De rapporteur besloot zijn rapport met deze raadgeving, die groot opzien baarde: „Krachtens uw gezag hebt gij het recht het vonnis van het Hof van Assisen der Seine te vernietigen, zonder do zaak naar een andere rechtbank te verwijzen. Door verloofde leidde. Zij vermat zich niet om Hugo Macneillie te beklagen. Zij wist maar al te goed, dat zijn lot bij het bare vergeleken, te benijden wasmaar zij voelde bij ingeving, dat de wond, die zij hem geslagen had, nooit genezen zou en zij wist, dat zij hem willens en wetens van datgene beroofd had, wat een man het meeste waard acht. Dien avond werd zij door hartzeer gekweld en Ralph begreep, nu hij haar beter kende, met hoeveel moeite zij in de kleedkamer lachte en praatte. Hij verlangde er naar om haar te helpen, maar er was natuurlijk weinig wat hij voor haar doen kon, behalve om aan Charlie die vriendelijkheid te betoonen, die een kleine jongen het meest apprecieert. Het was met eenige gejaagdheid, dat bij haar Zondag middag, tegen het einde van haar engagement, een be zoek bracht om afscheid te nemen. Er waren nog andere bezoekers in de kamer. Zij stelde hem aan Sir Roderick een langen, grijsharigen en zonder twijfel knappen man voor en liet hem toenzooals gewoonlijk naar Charlie's rustbank gaan. Het kind begroette hem met vreugde en toonde hem ijverig eon Kodak, dien hij juist van Christine gekregen had en waarmee hij zoo gaarne de menschen in Prince's Street had opgenomen. «Maar Sir Roderick zegt, dat ik het niet moet doen, terwille van het vierde gebod en omdat de Schotten zoo in de puntjes zijn. Geloof je nu, dat het vierde gebod werkelijk bedoeld was, om Kodaks op Zondagmiddag te verbieden «Wel neeD," zei Ralph lachend. «Ik geloof niet, dat het veel te maken heeft met photografeeren of met onzen Zondag." «En zie je", vervolgde het kind ijverig, «zelfs wanneer wij geen werk mogen verrichten en natuurlijk iedereen doet dat toch kan men een instantané geen werk noemen. De advertentie zegt immers, dat het volstrekt geen moeite is. «Gjj drukt op den knop, wij doen al het andere en men zou hen immers niet vragen om het van daag te ontwikkelen. Het is niet eens zoo erg, als dat Sir Roderick op dit oogenblik aan de bel trekt, want wan neer hij tweemaal schelt, moet Dugald zoo gauw als de wiud de trappen oploopen, en ik weet dat hij nauwelijks tijd heeft gehad om te eten." Op dit oogenblik trad de knecht in antwoord op zijns meesters haastig geschel binnen. Ralph sloeg hem nauw_ keurig gadeen was er stellig van overtuigddat deze

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1898 | | pagina 1