Ingezonden Stukken.
Nederland.
VGBEElVMiDE STATES. Den 12 seinde men nit
New-YorkNaar men verzekert heeft de commissie van
buitenlandsche zaken nit den Senaat zich in beginsel
verklaard voor een motie ten gunste van onmiddellijke
tnsschenkomst en voor een verzoek aan Spanje om Cuba
te ontruimen.
De commissie van buitenlandsche zaken uit den Senaat
vergaderde den geheelen morgen en schorste om één uur
haar zitting tot half vier. Na de hervatting werd gene
raal Lee, consul te Havanna, die juist was aangekomen
door de commissie gehoord.
Men gelooft dat de commissie het eens is geworden
over krasse moties, waarbij Cuba vrij en onafhankelijk
wordt verklaard, de terugroeping der Spaansche strijd
macht van het eiland wordt verlangd en den president
wordt opgedragen de geheele strijdmacht der Yereenigde
Staten te gebruiken om deze moties uit te voeren.
Intnsschen vergaderde ook de Senaat, waar tal van
heftige moties voor gemeenschappelijke actie met de
opstandelingen, voor de erkenning der onafhankelijkheid
en voor een onverwijlde gewapende tnsschenkomst werden
ingediend met niet minder krasse redevoeringen.
Het I>omino-spel.
Over den oorsprong van dat spel, dat sedert eenige
jaren, ook bij ons, zoo zeer in zwang is, bestaat nogal
verschil. Ben Pransche schrijver brengt den oorsprong
naar de 16e eeuw terug.
Twee bedelmonniken zoo schrijft hij van het
vermaarde klooster op den berg Casino, werden om eene
overtreding in een cel opgesloten. Om den tijd te dooden,
bedachten zij een spel met kleine, witte vierkante stee-
nen (waarschijnlijk krijt), waarop zij zwarte punten
maakten. Deze plaatsten zij, volgens eene zekere volg
reeks, bij elkander en de daartoe noodige berekeningen
hielden hun geest op een aangename wijze bezig.
Daar nu de abt van het klooster hen bespiedde, be
sloten zij, zoodra zij op de gang zijne schreden hoorden,
met luider stem, den eersten vesperpsalm, Dixit, Do
mino's Dominoop te zeggen en daar zij al
leen deze drie woorden van buiten kenden, zoo hielden
zij steeds bij Domino op. Dit gedurig herhaald woord
bleef en zij noemden hun nieuw tijdverdrijf het »Domi-
nospel."
Na hunne bevrijding, waren hunne tochten weer be
gonnen, leerden zij dit spel aan de Italianen, wien zij de
daarbij behoorende steenen verkochten en de verschil
lende combinatiën verklaarden. Zoo kwam dit spel, dat
aan de vadsige Lazzaroni niet veel hoofdbreken veroor
zaakte, zeer in zwang en werd langzamerhand bekend
onder den naam, dien de monniken daaraan gegeven
hadden.
Men vervaardigde nu de steenen uit hout, lood, been,
ivoor enz. en volmaakte het spel meer en meer. Te
Parijs maakte 't eerst omstreeks het midden der vorige
eeuw opgang, en daar 't aan de Pranschen, die veel van
kansspelen houden, wel beviel, werd 't spoedig algemeen.
De Engelschen, die meer van iets positiefs houden, spelen
't weinig.
Het domino-spel wordt het meest in Frankrijk ge
speeld. In alle koffiehuizen, tot in de geringste dorps
kroeg, vindt men dit vreedzame tijdverdrijf. (N. v. d. D.)
Een inbrekersbende.
Drie leden van een internationale inbrekersbende
zijn te Zurich gevat. Zij werkten zoo wordt bericht,
als elegante heeren gekleed, in groote steden van Duitscb-
land, Oostenrijk en Nederland, en verdwenen na het
plegen van de inbraken.
Men vond bij de misdadigers, die ook door de politie
van München en Heilbronn werden gezocht, een aantal
inbrekerswerktuigen en wapenen, alsmede een bedrag van
duizenden Marken in contant geld.
heb wel eens van vrouwen gehoord, ja, en ook van
mannen, die geweigerd hebben om van een schuldigen
echtgenoot te scheiden, maar oprecht berouw is dan ook het
eenige, om zulk een voornemen zedelgk mogelijk te maken.
Maar dit was niet het geval bij Sir Roderick. Hij was
ontstemd toen het ontdekt werd, maar hij spotte met
het vergrijp zelf. In mijn bijzijn lachte hij over de geheele
zaak. Het huis was een hel voor mij geworden. Ik zou
er geen oogenblik langer in hebben kunnen blijven
De blik vol huivering en afschuw, die op haar gelaat
te lezen stond, deed Macneillie smartelijk aanhij kon het
zich zoo goed begrijpen, dat haar geheele zijn terug
deinsde voor de bedorven atmosfeer, die haar omgeven
had. Het was omdat hij zeer goed begreep, dat zij zich-
zelve vernederd gevoelde, door alles wat zij doorleefd
had, dat bij, door een innerlijken drang gedreven, haar
hand greep en deze met een krachtigen, stevigen druk
omsloot.
»Denk er niet meer aan," zeide hij, »maar zeg mg
hoe ik je kan helpen."
Zijn kalme, innige stem en de hoffelijkheid zijner ma
nieren brachten haar spoedig tot bedaren. Zij keek hem
in 't gelaat en in dezen eenen blik scheen zij een wereld
van kracht en troost te vinden.
»Weet ge," riep zij blijkbaar haar eigen gedachten
volgend uit, »wat Ralph Denmead zeide, toen gij hem
op dien gedenkwaardigen dag in de Leny Pas gevonden
hebt, toen hij ziek en half verhongerd op den weg lag,
en hij opkeek en je over zich gebogen zag? Hij zeide,
dat het was, alsof hij in het gelaat van Christus zag t
»Arme jongen!" zei Macneillie. Hg verkeerde in een
vreeselijken toestand en niemand, die een weinig hart
bezit, zou hom voorbij hebben kunnen gaan. Ik ben nu
mijn leven lang zijn schuldenaar; het is door hem, dat
ik jou vandaag ontmoet heb."
»Wij hebben zeker niet gedacht," zei Christine, »dat
de twee kinderen, die met hun boot in het St. -James Park
speelden, iets met onze toekomst te maken zouden hebben.
Maar hoe komt het, dat jij hem dankbaar zijt, daar hij
deze ontmoeting bewerkstelligd heeft Ik ben bem dank
baar. Maar jij, die zooveel te vergeven hebt jij, die
mij al deze jaren ontweken hebt
»Ik durfde je niet op te zoeken," zei Macneillie,onze
wegen scheidden zich natuurlijk en het was werkelijk
beter zoo. Wat had ik voor je kunnen doen Maar nu is
het iets anders. Komt iemand van je familie bij je?"
Verbeterde en goedkoope Edison-phonograaf.
De Edison-phonograaf, die tot nog toe zoo duur
was, dat slechts weinigen in de gelegenheid waren met
het instrument van nabij kennis te maken, zal spoedig
»in geen huis meer ontbreken". De Londensche bladen
bevatten dezer dagen het prospectus van een nieuwe
Edison-maatschappjj op aandeelen, waarin het volgende
werd meegedeeld
Het is aan de maatschappij gelukt de Edison-phono
graaf aanmerkelijk te verbeteren en de kostbaarheid van
het toestel zoodanig te reduceeren, dat de nieuwe appa
raten verkrijgbaar zijn voor f 60. De verbeteringen, die
de phonograaf onderging, zijn de volgendeDe toon is
aanmerkelijk versterkt, zoodat hoorbuizen voortaan onnoodig
zijp. De electromotor wordt vervangen door een nauw
keurig uurwerk. De tot het opnemen van phonographische
gesprekken dienende rollen, die zeer duur waren, worden
door de maatschappij goedkoop geproduceerd en zijn door
het aanbrengen van een waslaag veel gevoeliger gemaakt
voor de opname der klanksehakeeringen. Men meent, dat
het nieuwe toestel spoedig de piano zal verdringen en
vooral in het practische leven een rol zal spelen. Auto
didacten zullen b. v. door middel van de phonograaf
gemakkelijk vreemde talen kunnen leeren, terwijl op de
bureaux de stenografen hun plaats zullen moeten ruimen
voor phonograaftoestellen 1 (Stoompost.)
Buurt versiering.
Mijnheer de Redacteur
Op de laatste vergadering van onze nog al talrijke
Buurtcommissie kwam o. a. ook ter sprake het eenige
dagen geleden in de Alkm. Crt. opgenomen schrijven,
geteekend Z., handelende over de viering van het a. s.
Kroningsfeest alhier, en in hoofdzaak gericht tot de
buurt-comité's. Omdat ten aanzien van dit schrijven
bij ons geen verschil van gevoelen bestaat en we mee-
nen, dat nagenoeg alle comité's dat gevoelen zullen dee-
len, achten wij het niet ongepast onze zienswijze mede
te deelen en daarvan rekenschap te geven.
Waardeerende de goede bedoelingen der op minzamen
toon verstrekte wenken en raadgevingen, zijn we het met
den geachten inzender volstrekt niet eens.
Wel erkennen we, dat het wenschelijk is, ook bij het
aanbrengen van straatversiering op een volksfeest, de
goede smaak in acht te nemen en dat alles wat wanstaltig
is of vervelend eenvormig, wat misstaat en ontsiert zooveel
mogelijk vermeden moet worden, maar verder gaat
onze instemming ook niet.
Door Z. wordt de wensch geuit, dat buurtcommissiën
zich met elkander zullen verstaan om samen te werken,
de gelden bijeen te voegen en die te bestemmen voor
enkele monumentale versieringen op puntendie zich
daarvoor leenen het plan door een man van smaak te
ontwerpen en door vakmannen uit te voeren.
Zoo althans hebben wij het begrepeu en als een goed
voorbeeld wordt dan gewezen op de fraaie eerepoort in
de Langestraat bij het bezoek der Koninginnen in 1894
opgericht.
Wij gelooven, M. de R., dat iemand, die dezen raad
geeft, den aard onzer buurtcommissiën niet kent, of het
streven, waaraan ze huD ontstaan danken, geheel miskent.
Wat toch is ons doel? Met eigen middelen en eigen
krachten de buurt waar we wonen op onze wijze te
versieren om daarmeê zichtbaar uit te drukken onze
hulde en sympathie voor de jeugdige vorstin om zicht
baar te maken wat wij in onze buurt gevoelen voor het
gewichtige feit, dat we beleven.
Met korte woorden 't karakter der Buurtcommissiën
is van intiemen aardze zijn geheel aangelegd op een
onder-onsje en nu is 't wel mogelijk, dat hierbij een
weinigje ijdelheid in t spel kan komen, maar daar zijn
we menschen voor.
Wat al leven geeft het in de buurt langen tijd te
»Er is niemand die komen kan. Zooals je waarschijnlijk
wel gehoord zult hebben, stierf mijn vader vier jaren
geleden."
»Ja, ik zag het bericht in de couranten," zei Mac
neillie.
»Hij leefde juist lang genoeg," vervolgde zij, »om te
zien, hoe erbarmelijk zijn plan mislukt was. Ik ben ge
trouwd om hem genoegen te doen en de familie te helpen.
Nu, de man van mijn zuster heeft zonder hulp van mij
of mijne betrekkingen, een zeer goede positie in Ceylon
gekregen, dus hier was het plan ook van geen nut. Drie
jaren geleden ging mijne moeder naar haar toe, om met
haar te wonen, zij kon niets doen, om mij het leven
minder onaangenaam te maken en het smartte haar zeer,
mij zoo ongelukkig te zien. Zij beseft de dingen minder
op een afstand, en nu is zij te ziekelijk om de terugreis
te ondernemen. Een jaar geleden hebben zg Charlie,
Clara's zoontje, teruggezonden, en hij is mij een groote
troost geweest. Zonder hem zou ik geheel alleen zijn.'
»Ik hoop, dat je er steeds aan zult denken," zei Mac
neillie, »dat het altijd mijn grootste geluk zal zijn, je te
kunnen helpen. Het i3 zeer waarschijnlijk, dat in de
moeielijke positie, waarin gij je bevindt, je de hulp van
een vriend noodig hebt."
»Heb ik je vriendschap verdiend zeide zij vragend.
>Gij hebt je al die jaren op een afstand gehouden; toen
wilde je mijn vriend niet zijn,, hoewel ik het je vroeg.'
»Ik zou slechter geweest moeten zijn dan ik ben,
wanneer ik de plaats aangenomen had, die je mij in je
gezelschap aanboodt," zei Macneillie; »of wanneer ik een
beter mensch ware geweest, had ik mijzelve geheel kun
nen wegcijferen en zoo n gevaarlijke post kunnen aanne
men. Maar zooals de zaken toen stonden, was het wel
het beste om weg te gaan. Hebt gij dat niet begrepen
»Ja, ja," zeide zij met gesmoorde stem. »Ik begreep
het en achtte je er om. Is het eerst zeven jaar gele
den, sedert jij en ik samen acteerden? Het schijnt mg een
eeuw toe. Alles wat intnsschen gebeurd is, komt mij als
een vreeselijken droom voor. En het ergste van alles was
het gevoel, dat ik de ellende verdiend heb, dat ik willens
en wetens de lage trap gekozen had en tegen jou gestre
den heb, toen je mij op wildet heffen. O, het is zoo lang
geleden, sedert ik een waar vriend gehad heb, om mede
te spreken. Mag ik je alles vertellen
»Natuurlijk," zeide hg vriendelijk. »Waarom niet?
Nadat een jaar voorbij was gegaan, was ik de wan-
voren gedurende den verloopen winter reeds buurt- en
tal van commissie-vergaderingen allerlei bemoeiingen,
inning der contribntiëD, ontwerpen van plannen, bereke
ning van kosten, aanbesteding en goedkeuring der leve-
rantiën daarna de prettige drukte van voorbereiding
der uitvoering waaraan bij ons jongeren en onderen,
meisjes en vrouwen meedoen. Dat alles werkt opwekkend,
zoo zoetjes aan komt er wat geestdrift en als dan het
feest daar is, verkeert men in de juiste stemming. Dit
laatste achten wij, onzen landaard in aanmerking geno
men, geen gering voordeel. Later komt dan nog het slot
der campagne, de napret bij hot onder elkaAr verkoopen
van het gebruikte materiaal.
Neem dit nu alles weg laat de Buurt-comité's
alléén zorgen voor 't prozaïsche deel, geldverzamelen, en
een man smaak voor het eigenlijke werk dan is de
aardigheid er af.
Terecht wordt aangemerkt, dat elke versiering geen
verfraaiing is voor iedereen, maar zij is het wel in
de oogen van hem of haar, die de versiering aanbrengt.
Het spreekt van zelf, dat men bij eene buurtversiering,
die op deze wijze tot stand komt, niet alles moet toetsen
aan de eischen van echte versierings-k u n s t. Ja, we
achten het niet onmogelijk, dat er ergens iets voor den
dag komt, dat voor den man van smaak in stede van
sierlijk, potsierlijk zal lijken, maar dat hindert toch niet.
't Is immers feest voor iedereen, en ook zoo iets geeft
stof tot vroolijkheid, zoo goed als een kind, dat zich,
stamelende, grappig gebrekkig uitdrukt.
Erger wordt het, wanneer blijvende zaken bij voort
during aanstoot geven aan hen, die de poëzie, welke
door lijnen en kleuren spreekt, verstaan. Onze buurt
versiering verdwijnt echter binnen enkele dagen weer,
zonder eenig spoor achter te laten, en daarom heeft elke
uiting in deze, hoe eenvoudig ook, recht van bestaan,
evengoed als het meer kostbare, fraaie, schitterende.
Van de Hoofdcommissie, die officieel getint is en sub
sidie uit de gemeentekas ontvangt, mag men verwach
ten, dat zij een algemeen plan zal volgen en bij het aan
brengen van versieringen den weg zal bewandelen door
Z. aangeprezen, maar die door ons moeielijk kan worden
betreden.
Dit zijn, M. de R., zoo ten naaste bij de beschou
wingen van onze Commissie geweest.
We hopen, dat onze stad op 13 en 14 Sept. a.s zich
vertoonen zal in een behoorlijk feestkleed, waarvan ook
wij een deel voor onze rekening nemen, maar hoe gaarne
we dit voor den geachten inzender zonden zien, we
moeten hem te kennen geven, dat van onze zijde aan zijn
verlangen niet kan worden voldaan, en daar de meeste
buurtplannen reeds vasten vorm hebben aangenomen, is
het ook niet mogelijk, om thans geheel van koers te ver
anderen.
Der Redactie dank voor de verleende ruimte.
B.
Prijsvraag Zuivelfabriek»
De VereeDiging tot ontwikkeling van den land
bouw in Hollands Noorderkwartier, van meening, dat
over het algemeen de noordhollandsche kaasfabrieken
zoowel wat de inrichting als wat de regeling van het
bedrijf' betreft, niet voldoen aan de eischen die tegen
woordig gesteld mogen worden verlangt
a. eene nauwkeurige beschrijving van eene zuivelfabriek,
ingericht voor de bereiding van edammer kaas, twee
maal per dag uit volle melk, met opgaaf van alle be-
noodigde werktuigen en gereedschappen, benevens eene
schets van de inrichting en organisatie van het geheele
bedrijf de controle op hoedanigheid en behandeling
der melk inbegrepen (hieronder is niet bedoeld eene
beschrijving van de methode van bereiding). Het ant
woord moet vergezeld gaan van eene raming van kos
ten en van de noodige eenvoudige schetsteekeningen,
die zoodanig moeten zijn dat een bouwkundige daar
naar bestek en teekening kan vervaardigen. In de fabriek
moet dagelijks 5000 kilogr. melk verwerkt kannen
worden.
b. Een plan als boven beschreven van eene fabriek, waar
de melk éénmaal per dag uit gedeeltelijk geroomde
melk tot edammer kaas wordt verwerkt, met dien ver
stande echter, dat de melk zoowel des avonds als des
morgens aan de fabriek wordt geleverd. Wanneer een
der plannen volledig is uitgewerktkan bij het andere
daarnaar worden verwazen.
Voor bovengenoemde prijsvraag wordt beschikbaar ge
steld een bedrag van f 300, de wijze van verdeeling zoo
mede de al of niet toekenning hiervanbehoudt het
Bestuur zich voor.
Antwoorden worden ingewacht bij dsn secretaris der
hoop nabij," zeide zij, hare handen wringend, als iemand
die pijn lijdt, »en het vele werk tijdens het seizoen, had
mij geheel uitgeput; het scheen werkelijk nutteloos om
nog langer te trachteneen fatsoenlijk leven te lijden.
Maar er was nog iets, wat mij terughield. Ik wist, dat,
indien ik nog lager zonk, ik je nog meer grieven zou,
en de gedachte aan het leed, dat ik je reeds had toegevoegd,
bleef mij steeds bij. Toen gebeurde het, dat ik op een
Zondagmiddag alleen was. iSir Roderick was bij eenige
vrienden gaan logeeren om de Ascot-week door te brengen,
en toen kwam er een klein meisje bij mij, met een briefje
van Lucy Seymour. Gij herinnert je misschien nog,
hoe, kort na ons engagement, wij in de gelegenheid wa
ren geweest haar te helpen, toen zij in moeilijkheden ver
keerde. Wel, zij schreef mij dat haar echtgenoot in het
buitenland gestorven was, dat zij met haar kind terug
gekeerd en zij zelve stervende was, en mij gaarne wilde
zien. Ik begaf mij dadelijk naar haar toe, ik vond haar
in diepe armoede en in een vreeselijken angst, dat zij
voor haar einde uit hare woning zou gezet worden. Het
leven dat zij geleid had was, dank zij jou en mij, zeer
gelukkig geweest. O, indien je de dankbaarheid gezien
hadt, voor hetgeen wij gedaan hebben. Elk woord dat zij
sprak, scheen mij uit de afschuwelijke onverschilligheid
te doen ontwaken, die mij geheel als verlamd had. Zij
deed al mijne liefste herinneringen weder herleven. Zjj
had gehoord, dat je in Amerika waart, anders had zij
zich het eerst tot jou gewend, want jij hadt haar hoofd
zakelijk geholpen."
Word', vervolgd.