Ingezonden Stukken. Nederland. VGBEElVMiDE STATES. Den 12 seinde men nit New-YorkNaar men verzekert heeft de commissie van buitenlandsche zaken nit den Senaat zich in beginsel verklaard voor een motie ten gunste van onmiddellijke tnsschenkomst en voor een verzoek aan Spanje om Cuba te ontruimen. De commissie van buitenlandsche zaken uit den Senaat vergaderde den geheelen morgen en schorste om één uur haar zitting tot half vier. Na de hervatting werd gene raal Lee, consul te Havanna, die juist was aangekomen door de commissie gehoord. Men gelooft dat de commissie het eens is geworden over krasse moties, waarbij Cuba vrij en onafhankelijk wordt verklaard, de terugroeping der Spaansche strijd macht van het eiland wordt verlangd en den president wordt opgedragen de geheele strijdmacht der Yereenigde Staten te gebruiken om deze moties uit te voeren. Intnsschen vergaderde ook de Senaat, waar tal van heftige moties voor gemeenschappelijke actie met de opstandelingen, voor de erkenning der onafhankelijkheid en voor een onverwijlde gewapende tnsschenkomst werden ingediend met niet minder krasse redevoeringen. Het I>omino-spel. Over den oorsprong van dat spel, dat sedert eenige jaren, ook bij ons, zoo zeer in zwang is, bestaat nogal verschil. Ben Pransche schrijver brengt den oorsprong naar de 16e eeuw terug. Twee bedelmonniken zoo schrijft hij van het vermaarde klooster op den berg Casino, werden om eene overtreding in een cel opgesloten. Om den tijd te dooden, bedachten zij een spel met kleine, witte vierkante stee- nen (waarschijnlijk krijt), waarop zij zwarte punten maakten. Deze plaatsten zij, volgens eene zekere volg reeks, bij elkander en de daartoe noodige berekeningen hielden hun geest op een aangename wijze bezig. Daar nu de abt van het klooster hen bespiedde, be sloten zij, zoodra zij op de gang zijne schreden hoorden, met luider stem, den eersten vesperpsalm, Dixit, Do mino's Dominoop te zeggen en daar zij al leen deze drie woorden van buiten kenden, zoo hielden zij steeds bij Domino op. Dit gedurig herhaald woord bleef en zij noemden hun nieuw tijdverdrijf het »Domi- nospel." Na hunne bevrijding, waren hunne tochten weer be gonnen, leerden zij dit spel aan de Italianen, wien zij de daarbij behoorende steenen verkochten en de verschil lende combinatiën verklaarden. Zoo kwam dit spel, dat aan de vadsige Lazzaroni niet veel hoofdbreken veroor zaakte, zeer in zwang en werd langzamerhand bekend onder den naam, dien de monniken daaraan gegeven hadden. Men vervaardigde nu de steenen uit hout, lood, been, ivoor enz. en volmaakte het spel meer en meer. Te Parijs maakte 't eerst omstreeks het midden der vorige eeuw opgang, en daar 't aan de Pranschen, die veel van kansspelen houden, wel beviel, werd 't spoedig algemeen. De Engelschen, die meer van iets positiefs houden, spelen 't weinig. Het domino-spel wordt het meest in Frankrijk ge speeld. In alle koffiehuizen, tot in de geringste dorps kroeg, vindt men dit vreedzame tijdverdrijf. (N. v. d. D.) Een inbrekersbende. Drie leden van een internationale inbrekersbende zijn te Zurich gevat. Zij werkten zoo wordt bericht, als elegante heeren gekleed, in groote steden van Duitscb- land, Oostenrijk en Nederland, en verdwenen na het plegen van de inbraken. Men vond bij de misdadigers, die ook door de politie van München en Heilbronn werden gezocht, een aantal inbrekerswerktuigen en wapenen, alsmede een bedrag van duizenden Marken in contant geld. heb wel eens van vrouwen gehoord, ja, en ook van mannen, die geweigerd hebben om van een schuldigen echtgenoot te scheiden, maar oprecht berouw is dan ook het eenige, om zulk een voornemen zedelgk mogelijk te maken. Maar dit was niet het geval bij Sir Roderick. Hij was ontstemd toen het ontdekt werd, maar hij spotte met het vergrijp zelf. In mijn bijzijn lachte hij over de geheele zaak. Het huis was een hel voor mij geworden. Ik zou er geen oogenblik langer in hebben kunnen blijven De blik vol huivering en afschuw, die op haar gelaat te lezen stond, deed Macneillie smartelijk aanhij kon het zich zoo goed begrijpen, dat haar geheele zijn terug deinsde voor de bedorven atmosfeer, die haar omgeven had. Het was omdat hij zeer goed begreep, dat zij zich- zelve vernederd gevoelde, door alles wat zij doorleefd had, dat bij, door een innerlijken drang gedreven, haar hand greep en deze met een krachtigen, stevigen druk omsloot. »Denk er niet meer aan," zeide hij, »maar zeg mg hoe ik je kan helpen." Zijn kalme, innige stem en de hoffelijkheid zijner ma nieren brachten haar spoedig tot bedaren. Zij keek hem in 't gelaat en in dezen eenen blik scheen zij een wereld van kracht en troost te vinden. »Weet ge," riep zij blijkbaar haar eigen gedachten volgend uit, »wat Ralph Denmead zeide, toen gij hem op dien gedenkwaardigen dag in de Leny Pas gevonden hebt, toen hij ziek en half verhongerd op den weg lag, en hij opkeek en je over zich gebogen zag? Hij zeide, dat het was, alsof hij in het gelaat van Christus zag t »Arme jongen!" zei Macneillie. Hg verkeerde in een vreeselijken toestand en niemand, die een weinig hart bezit, zou hom voorbij hebben kunnen gaan. Ik ben nu mijn leven lang zijn schuldenaar; het is door hem, dat ik jou vandaag ontmoet heb." »Wij hebben zeker niet gedacht," zei Christine, »dat de twee kinderen, die met hun boot in het St. -James Park speelden, iets met onze toekomst te maken zouden hebben. Maar hoe komt het, dat jij hem dankbaar zijt, daar hij deze ontmoeting bewerkstelligd heeft Ik ben bem dank baar. Maar jij, die zooveel te vergeven hebt jij, die mij al deze jaren ontweken hebt »Ik durfde je niet op te zoeken," zei Macneillie,onze wegen scheidden zich natuurlijk en het was werkelijk beter zoo. Wat had ik voor je kunnen doen Maar nu is het iets anders. Komt iemand van je familie bij je?" Verbeterde en goedkoope Edison-phonograaf. De Edison-phonograaf, die tot nog toe zoo duur was, dat slechts weinigen in de gelegenheid waren met het instrument van nabij kennis te maken, zal spoedig »in geen huis meer ontbreken". De Londensche bladen bevatten dezer dagen het prospectus van een nieuwe Edison-maatschappjj op aandeelen, waarin het volgende werd meegedeeld Het is aan de maatschappij gelukt de Edison-phono graaf aanmerkelijk te verbeteren en de kostbaarheid van het toestel zoodanig te reduceeren, dat de nieuwe appa raten verkrijgbaar zijn voor f 60. De verbeteringen, die de phonograaf onderging, zijn de volgendeDe toon is aanmerkelijk versterkt, zoodat hoorbuizen voortaan onnoodig zijp. De electromotor wordt vervangen door een nauw keurig uurwerk. De tot het opnemen van phonographische gesprekken dienende rollen, die zeer duur waren, worden door de maatschappij goedkoop geproduceerd en zijn door het aanbrengen van een waslaag veel gevoeliger gemaakt voor de opname der klanksehakeeringen. Men meent, dat het nieuwe toestel spoedig de piano zal verdringen en vooral in het practische leven een rol zal spelen. Auto didacten zullen b. v. door middel van de phonograaf gemakkelijk vreemde talen kunnen leeren, terwijl op de bureaux de stenografen hun plaats zullen moeten ruimen voor phonograaftoestellen 1 (Stoompost.) Buurt versiering. Mijnheer de Redacteur Op de laatste vergadering van onze nog al talrijke Buurtcommissie kwam o. a. ook ter sprake het eenige dagen geleden in de Alkm. Crt. opgenomen schrijven, geteekend Z., handelende over de viering van het a. s. Kroningsfeest alhier, en in hoofdzaak gericht tot de buurt-comité's. Omdat ten aanzien van dit schrijven bij ons geen verschil van gevoelen bestaat en we mee- nen, dat nagenoeg alle comité's dat gevoelen zullen dee- len, achten wij het niet ongepast onze zienswijze mede te deelen en daarvan rekenschap te geven. Waardeerende de goede bedoelingen der op minzamen toon verstrekte wenken en raadgevingen, zijn we het met den geachten inzender volstrekt niet eens. Wel erkennen we, dat het wenschelijk is, ook bij het aanbrengen van straatversiering op een volksfeest, de goede smaak in acht te nemen en dat alles wat wanstaltig is of vervelend eenvormig, wat misstaat en ontsiert zooveel mogelijk vermeden moet worden, maar verder gaat onze instemming ook niet. Door Z. wordt de wensch geuit, dat buurtcommissiën zich met elkander zullen verstaan om samen te werken, de gelden bijeen te voegen en die te bestemmen voor enkele monumentale versieringen op puntendie zich daarvoor leenen het plan door een man van smaak te ontwerpen en door vakmannen uit te voeren. Zoo althans hebben wij het begrepeu en als een goed voorbeeld wordt dan gewezen op de fraaie eerepoort in de Langestraat bij het bezoek der Koninginnen in 1894 opgericht. Wij gelooven, M. de R., dat iemand, die dezen raad geeft, den aard onzer buurtcommissiën niet kent, of het streven, waaraan ze huD ontstaan danken, geheel miskent. Wat toch is ons doel? Met eigen middelen en eigen krachten de buurt waar we wonen op onze wijze te versieren om daarmeê zichtbaar uit te drukken onze hulde en sympathie voor de jeugdige vorstin om zicht baar te maken wat wij in onze buurt gevoelen voor het gewichtige feit, dat we beleven. Met korte woorden 't karakter der Buurtcommissiën is van intiemen aardze zijn geheel aangelegd op een onder-onsje en nu is 't wel mogelijk, dat hierbij een weinigje ijdelheid in t spel kan komen, maar daar zijn we menschen voor. Wat al leven geeft het in de buurt langen tijd te »Er is niemand die komen kan. Zooals je waarschijnlijk wel gehoord zult hebben, stierf mijn vader vier jaren geleden." »Ja, ik zag het bericht in de couranten," zei Mac neillie. »Hij leefde juist lang genoeg," vervolgde zij, »om te zien, hoe erbarmelijk zijn plan mislukt was. Ik ben ge trouwd om hem genoegen te doen en de familie te helpen. Nu, de man van mijn zuster heeft zonder hulp van mij of mijne betrekkingen, een zeer goede positie in Ceylon gekregen, dus hier was het plan ook van geen nut. Drie jaren geleden ging mijne moeder naar haar toe, om met haar te wonen, zij kon niets doen, om mij het leven minder onaangenaam te maken en het smartte haar zeer, mij zoo ongelukkig te zien. Zij beseft de dingen minder op een afstand, en nu is zij te ziekelijk om de terugreis te ondernemen. Een jaar geleden hebben zg Charlie, Clara's zoontje, teruggezonden, en hij is mij een groote troost geweest. Zonder hem zou ik geheel alleen zijn.' »Ik hoop, dat je er steeds aan zult denken," zei Mac neillie, »dat het altijd mijn grootste geluk zal zijn, je te kunnen helpen. Het i3 zeer waarschijnlijk, dat in de moeielijke positie, waarin gij je bevindt, je de hulp van een vriend noodig hebt." »Heb ik je vriendschap verdiend zeide zij vragend. >Gij hebt je al die jaren op een afstand gehouden; toen wilde je mijn vriend niet zijn,, hoewel ik het je vroeg.' »Ik zou slechter geweest moeten zijn dan ik ben, wanneer ik de plaats aangenomen had, die je mij in je gezelschap aanboodt," zei Macneillie; »of wanneer ik een beter mensch ware geweest, had ik mijzelve geheel kun nen wegcijferen en zoo n gevaarlijke post kunnen aanne men. Maar zooals de zaken toen stonden, was het wel het beste om weg te gaan. Hebt gij dat niet begrepen »Ja, ja," zeide zij met gesmoorde stem. »Ik begreep het en achtte je er om. Is het eerst zeven jaar gele den, sedert jij en ik samen acteerden? Het schijnt mg een eeuw toe. Alles wat intnsschen gebeurd is, komt mij als een vreeselijken droom voor. En het ergste van alles was het gevoel, dat ik de ellende verdiend heb, dat ik willens en wetens de lage trap gekozen had en tegen jou gestre den heb, toen je mij op wildet heffen. O, het is zoo lang geleden, sedert ik een waar vriend gehad heb, om mede te spreken. Mag ik je alles vertellen »Natuurlijk," zeide hg vriendelijk. »Waarom niet? Nadat een jaar voorbij was gegaan, was ik de wan- voren gedurende den verloopen winter reeds buurt- en tal van commissie-vergaderingen allerlei bemoeiingen, inning der contribntiëD, ontwerpen van plannen, bereke ning van kosten, aanbesteding en goedkeuring der leve- rantiën daarna de prettige drukte van voorbereiding der uitvoering waaraan bij ons jongeren en onderen, meisjes en vrouwen meedoen. Dat alles werkt opwekkend, zoo zoetjes aan komt er wat geestdrift en als dan het feest daar is, verkeert men in de juiste stemming. Dit laatste achten wij, onzen landaard in aanmerking geno men, geen gering voordeel. Later komt dan nog het slot der campagne, de napret bij hot onder elkaAr verkoopen van het gebruikte materiaal. Neem dit nu alles weg laat de Buurt-comité's alléén zorgen voor 't prozaïsche deel, geldverzamelen, en een man smaak voor het eigenlijke werk dan is de aardigheid er af. Terecht wordt aangemerkt, dat elke versiering geen verfraaiing is voor iedereen, maar zij is het wel in de oogen van hem of haar, die de versiering aanbrengt. Het spreekt van zelf, dat men bij eene buurtversiering, die op deze wijze tot stand komt, niet alles moet toetsen aan de eischen van echte versierings-k u n s t. Ja, we achten het niet onmogelijk, dat er ergens iets voor den dag komt, dat voor den man van smaak in stede van sierlijk, potsierlijk zal lijken, maar dat hindert toch niet. 't Is immers feest voor iedereen, en ook zoo iets geeft stof tot vroolijkheid, zoo goed als een kind, dat zich, stamelende, grappig gebrekkig uitdrukt. Erger wordt het, wanneer blijvende zaken bij voort during aanstoot geven aan hen, die de poëzie, welke door lijnen en kleuren spreekt, verstaan. Onze buurt versiering verdwijnt echter binnen enkele dagen weer, zonder eenig spoor achter te laten, en daarom heeft elke uiting in deze, hoe eenvoudig ook, recht van bestaan, evengoed als het meer kostbare, fraaie, schitterende. Van de Hoofdcommissie, die officieel getint is en sub sidie uit de gemeentekas ontvangt, mag men verwach ten, dat zij een algemeen plan zal volgen en bij het aan brengen van versieringen den weg zal bewandelen door Z. aangeprezen, maar die door ons moeielijk kan worden betreden. Dit zijn, M. de R., zoo ten naaste bij de beschou wingen van onze Commissie geweest. We hopen, dat onze stad op 13 en 14 Sept. a.s zich vertoonen zal in een behoorlijk feestkleed, waarvan ook wij een deel voor onze rekening nemen, maar hoe gaarne we dit voor den geachten inzender zonden zien, we moeten hem te kennen geven, dat van onze zijde aan zijn verlangen niet kan worden voldaan, en daar de meeste buurtplannen reeds vasten vorm hebben aangenomen, is het ook niet mogelijk, om thans geheel van koers te ver anderen. Der Redactie dank voor de verleende ruimte. B. Prijsvraag Zuivelfabriek» De VereeDiging tot ontwikkeling van den land bouw in Hollands Noorderkwartier, van meening, dat over het algemeen de noordhollandsche kaasfabrieken zoowel wat de inrichting als wat de regeling van het bedrijf' betreft, niet voldoen aan de eischen die tegen woordig gesteld mogen worden verlangt a. eene nauwkeurige beschrijving van eene zuivelfabriek, ingericht voor de bereiding van edammer kaas, twee maal per dag uit volle melk, met opgaaf van alle be- noodigde werktuigen en gereedschappen, benevens eene schets van de inrichting en organisatie van het geheele bedrijf de controle op hoedanigheid en behandeling der melk inbegrepen (hieronder is niet bedoeld eene beschrijving van de methode van bereiding). Het ant woord moet vergezeld gaan van eene raming van kos ten en van de noodige eenvoudige schetsteekeningen, die zoodanig moeten zijn dat een bouwkundige daar naar bestek en teekening kan vervaardigen. In de fabriek moet dagelijks 5000 kilogr. melk verwerkt kannen worden. b. Een plan als boven beschreven van eene fabriek, waar de melk éénmaal per dag uit gedeeltelijk geroomde melk tot edammer kaas wordt verwerkt, met dien ver stande echter, dat de melk zoowel des avonds als des morgens aan de fabriek wordt geleverd. Wanneer een der plannen volledig is uitgewerktkan bij het andere daarnaar worden verwazen. Voor bovengenoemde prijsvraag wordt beschikbaar ge steld een bedrag van f 300, de wijze van verdeeling zoo mede de al of niet toekenning hiervanbehoudt het Bestuur zich voor. Antwoorden worden ingewacht bij dsn secretaris der hoop nabij," zeide zij, hare handen wringend, als iemand die pijn lijdt, »en het vele werk tijdens het seizoen, had mij geheel uitgeput; het scheen werkelijk nutteloos om nog langer te trachteneen fatsoenlijk leven te lijden. Maar er was nog iets, wat mij terughield. Ik wist, dat, indien ik nog lager zonk, ik je nog meer grieven zou, en de gedachte aan het leed, dat ik je reeds had toegevoegd, bleef mij steeds bij. Toen gebeurde het, dat ik op een Zondagmiddag alleen was. iSir Roderick was bij eenige vrienden gaan logeeren om de Ascot-week door te brengen, en toen kwam er een klein meisje bij mij, met een briefje van Lucy Seymour. Gij herinnert je misschien nog, hoe, kort na ons engagement, wij in de gelegenheid wa ren geweest haar te helpen, toen zij in moeilijkheden ver keerde. Wel, zij schreef mij dat haar echtgenoot in het buitenland gestorven was, dat zij met haar kind terug gekeerd en zij zelve stervende was, en mij gaarne wilde zien. Ik begaf mij dadelijk naar haar toe, ik vond haar in diepe armoede en in een vreeselijken angst, dat zij voor haar einde uit hare woning zou gezet worden. Het leven dat zij geleid had was, dank zij jou en mij, zeer gelukkig geweest. O, indien je de dankbaarheid gezien hadt, voor hetgeen wij gedaan hebben. Elk woord dat zij sprak, scheen mij uit de afschuwelijke onverschilligheid te doen ontwaken, die mij geheel als verlamd had. Zij deed al mijne liefste herinneringen weder herleven. Zjj had gehoord, dat je in Amerika waart, anders had zij zich het eerst tot jou gewend, want jij hadt haar hoofd zakelijk geholpen." Word', vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1898 | | pagina 2