Haagsche Brieven.
Nederland.
V.
1 Mei is voor heel veel Hagenaars een dag van be-
teekenis. 't Is de datnm voor 't verhuizen. Of 't in
andere groote steden ook zoo isweet ik niet zoo goed,
maar hier bij ons lijkt het me soms zoo een jaarlijks
terugkeerend ziekteverschijnsel. Telkens stuit men hier
in de stad op verhuiswagens men stuit er op in den meest
werkelijken zin van 't woord. Die logge onbehouwen
gevaarten worden zoo dicht mogelijk tegen de stoep of
t trottoir aan geredenzóó dat ze met de opening vlak
bij de huisdeur staan. Natuurlijk is er nu maar een
nauwe doorgang tusschen den wagen en het huis waai
de voetgangers gedwongen zijn te passeeren zoolang de
heeren die bezig zijn met laden of lossen 't althans
niet raadzaam vinden dien doorgang met een kast, een
piano of buffet geheel te versperren. Dan moet men
omloopen er zit niet anders op. En denk nu maar
nietdat zoo iets u ééns of tweemaal gebeurt op uw
wandeling door de stad. Reken gerust op twintig maal
uitwijken. In verscheiden straten ziet ge van die lompe,
met groote schreeuwende letters beschilderde langwerpige
kasten staan. De meubelstukkendie te groot zijn, om
langs de trappen naar buiten gedragen te worden, hijseht
men uit één van de ramen van waar ze aan een katrol
naar beneden worden gelaten. Ook uit een oogpunt van
voorzichtigheid doet men dus beter, om teloopen. Men
hoort anders zelden van ongelukken door het breken van
touwen of katrollen 't is verbazend, hoe handig dat gaat
bij die lui. In een oogenblik i een katrol aangeslagen
en een piano op- of uitgeheschen. Over 't geheel schijnen
er met die verhuispartijen goede zaken te maken te zijn,
want ook op dat gebied komen er den laatsten tijd heel
wat concurrenten bij. En als de een adverteertVerhui
zingen door geheel Europa", dan wordt hij al gauw over
troffen door een collega die aan laat plakken Ver
huizingen over de geheele wereld."
1 Mei dat kon men gisteren morgen ook op de
groote markt zien. Den goheelen morgen was 't daar
woelig al heel vroeg begonnen zich daar socialisten te
verzamelen, en tegen half twaalf schikten ze zich tot
een optocht. Er waren er toen misschien een 350 bij
elkaar. Met ontplooide banieren (dat was toegestaan dooi
de overheid mits er geen roode vlag vertoond werd)
trok de stoet vrij geregeld naar het terrein waar de
meeting zou gehouden worden een weiland achter de
Hoef kade gelegen. Evenals de traditioneele sneeuwbal
groeide de stoet hoe langer hoe meer aan maar alles
bleef vrij geregeld gaan. Bij aankomst op 't terrein vond
men daar een spreekgestoelte opgeslagen. Nauwelijks
was de eerste spreker (Schnitzler) begonnen over de
waarde en de beteekenis van 1 Mei te spreken, of de
enkele droppeltjes, die gevallen waren, werden opgevolgd
door stroomen regenwater. Dat schijnt toch maar de
grootste geestdrift te bekoelen De wei regende letterlijk
leeg. Geen half uur later was het zoo talrijke publiek
geslonken tot ruim 100 menschen. En nog steeds regende
het door zoodat tegen half twee de meeting was aige-
loopen 's avonds voortgezet in Walhalla", 't vereni
gingslokaal van de socialisten in de Westerbaenstraat.
Onder al die bedrijven door gaan de toebereidselen
voor de kroningsfeesten steeds vooruit. Voor sommige
gedeelten van de stad belooft de versiering en verlichting
inderdaad tooverachtig mooi te worden. Voor de Hoog
straat ('t hartje van de stad; is een prijsvraag uitge
schreven, waaraan jonge kunstenaars van goedon naam
hebben medegedongen, 't Bekroonde onderwerp wordt
uitgevoerd. De ministeries worden van gemeentewege
extra geïllumineerd. In verschillende andere buurten heb
ben zich comité's gevormd, om zorg te dragen voor ver
siering en illuminatie. Er is plan gemaakt voor een groot
kinderfeest in de Maliebaan. Er zal aan de Koninginnen
een buitengewone kunstavond worden aangeboden in de
zaal van den Dierentuin, die voor die gelegenheid prach
tig zal versierd worden, o.a. zullen daar enkele leden
van «Pulchri Studio" (een vereeniging van kunstschilders,
auteurs enz.) zorgen voor tableaux en als onze stadge
noot T. Carl Sierig zich daar voorspant, dan komt er wat
goeds voor den dag, daarvan is ieder overtuigd. Verder
zal op Scheveningen de Boulevard oftewel strandmuur
en de daarboven gelegen villa's, Kurhaus en Hotels ver
licht worden. Ook bestaat het plan een deel van de zee
te illumineeren door de visschersvloot
Ik beloof u, mijnheer de redacteur, dat er hier drukte
genoeg van zal gemaakt worden en toch lijkt het mij
toe, hoe dwaas 'l ook mag schijnen, dat hier de ware
geestdrift ontbreektKomt het door de gewone Hol-
landsche traagheid, of omdat de groote gebeurtenis nog
zoover af is Ik vind hier bij ons de stemming meer
dan kalm. Alleen de lui, die rechtstreeks voordeel bij de
zaak hebben, probeeren de stemming wat op te vijzelen.
Ieder prijst zijn feestartikelen aan, hier en daar komt al
eens eene uitstalling voor, geheel in de nationale kleuren,
't Is niet te zeggen hoeveel portretten van de beide
koninginnen er in omloop worden gebracht, op sommige
is ze totaal onkenbaar toch worden ze aanbevolen
als «alléén geschikt om uitgedeeld ie worden" enz.
In mijn vorigen brief schreef ik u dat de werkzaam
heden aan t Laakkanaal nu zeker wel eens heel voor
spoedig op zonden schieten. Dat bleek later veel te
optimistisch geziennu zijn de werkzaamheden pas goed
gestaakt.
Er staan namelijk met het graven van dat kanaal heel
wat andere werken in verband, o. a. de geheele rioleering
van de wijk om 't kanaal en van dat gedeelte der stad,
dat in den Noordpolder uitwatert. Om dit nu geheel in
orde te krjjgen, wil 't polderbestuur vijf jaar toestaan
maar met voorbehoud van zijn recht, om alle aansluiting
aan den polder al na twee jaar te verbeteren. De polder
zelf kort dus die vijf jaar tot twee jaar in.
Deze tijdruimte wordt te kort gevonden.
Tot slot vertel ik u dat er alweer eens een stem is
opgegaan om het Bosch althans langs de hoofdwegen,
electrisch te verlichten. Of 't er nog eens van komen
zal De tijd zal 't leeren.
THEO v. STRALEN.
liandbouw-tentoonstelling te Spanbroek.
^oen ket bekend was geworden, dat van wege de
afdeeling Opmeer en omstreken der Holl. Mij. v. Land
bouw, ter viering van haar 50jarig bestaan, dit jaar te
Spanbroek op 26, 27, 28 en 29 Juli, ter gelegenheid
van de algemeene vergadering van de H. M. v. L., eene
nationale tentoonstelling zou worden gehouden, was er
menigeen, die met een ongeloovigen glimlach deze me-
dedeeling aanhoorde. Maar toch, dank 't krachtig initi
atief, en groote krachtsinspanning, alsmede den velen en
veelzjjdigen steun, die het comité ondervond, kan met
vertrouwen het einde van Juli tegemoet worden gezien.
Het programma, dat eerstdaags den afdeelingen zal worden
toegezonden, laten wij hier volgen
Dinsdag, 26 Juli (eerste dag).
Ontvangst van het hoofdbestuur aan bet nader op te
geven station van spoor of tram optocht met muziek
naar het tentoonstellings-terrein 11 uuropening der
tentoonst. door den voorzitter der Holl. M. v. L.ten
toonstelling van hengsten, paarden, 2-jarige, 3-jarige enz.
merriën met veulens, landbouwwerktuigen, zuivel, pluim
gedierte enz. enz. 12 l21/% u.schoonrijden, rijtuigen
met een en met 2 paarden bespannenboerenwagens,
bespannen met twee werkpaarden; 3J/2 uur: ontvangst
van het hoofdbestuur en de eereleden ten huize van den
voorzitter der Afd. Opmeer en omstreken; 5'/2 uur ge
meenschappelijke maaltijd 8'/2 uur feestavond.
Woensdag, 27 Juli (tweede dag).
10 uurheropening der tentoonstelling tentoonstel
ling van fokvee, schapen, varkens en der bekroonde
paarden van den vorigen dag; 11 a 12 uur: algemeene
vergadering; 31/2 uur ongev.ontvangst van het hoofd
bestuur en de eereleden ten huize van den burgemeester,
commissaris-generaal der tentoonstelling, afdeeling ge
bouwen, inrichting enz.; 51/2 uur: gemeenschappelijke
maaltijd; 81/., uureereavond, het hoofdbestuur, den eere
leden, afgevaardigden en den leden der Holl. Mij. aan
geboden door de feestvierende afdeeling.
uit duizenden. Het is te hopen, dat Sir Matthew Macta-
vish niet tusschen beide komt en alles bederft."
De laatste dagen van de week gingen maar te spoedig
voorbij. Bijna eiken avond gingen zij naar den schouw
burg, en in den namiddag voegde Ralph zich dikwijls bij
ben, om tennis te spelen. Op een dier dagen, was er een
cricket match van de leden van het gezelsehap, op een
anderen dag hadden zij een pick-nick naar eene ruïne
in de omstreken, en ten laatste brak de treurige dag aan,
dat zij afscheid moesten nemen.
Ten laatste bleken het de ouderen te zijn, die zich
angstig maakten, bij de gedachte aan de onbekende toe
komst, die Ralph en Evereld zoo vertrouwend te gemoet
gingen. De gelukkige jeugd wordt zelden door voorteekens
gekweld, en de geliefden, ofschoon treurig gestemd door de
naderende scheiding, konden er slechts aan denken, hoeveel
gunstiger de zaken stonden, dan bij hun laatste afscheid.
»Wat heb ik Ivy Grant benijd, toen zij op dien Kerst
dag met je langs Queen Anne's Gate wandelde," zeide
Evereld, met een glimlach. «Waar zal je dezen Kerstmis
wezen, Ralph?"
«Wij zullen in Yorkshire zijn," antwoordde hij, «en
nog steeds de stukken spelen, die je hier gezien hebt.
Wat is het toch gelukkig voor mjj, dat je zooveel belang
stelt in onze voorstellingen. Het moet wel hard voor
een tooneelspeler zijn om het zonder de sympathie te
moeten stellen van degenen, die hem het dierbaarst zijn.
Men zou somtijds wenschen, dat de oude mevrouw Mac-
neillie niet zulk een afkeer van het tooneel had. Zijn
leven is zwaar en eenzaam genoeg, dat hij dat er nog
bij moet hebben. Toch geloof ik, dat zij elkander be
grijpen, en het doet iemand werkelijk goed om den trots
te zien, dien zij voor hem gevoelt.
«Ziet zy hem nooit acteeren vroeg Evereld.
«Nooit. Zij wil geen voet in een schouwburg zetten.
Zij behoort zelfs niet tot die menschen, welke slechts tegen
den naam van de zaak bedenking hebben en een stuk in
Crystal Palace, of in een zaal willen zien. Zij is te ver
standig om het zoo te beschouwen."
«Wat is de speciale verdienste van een zaal vroeg
Evereld lachend.
«De hemel moge het weten. Ik zou dikwijls wenschen,
dat die waardige, maar onlogische lieden de onaange
naamheden en den treurigen toestand konden gevoelen,
waarin het gezelschap zich dikwijls achter de schermen
bevindt, met misschien een paar kleedkamers voor den
geheelen troep en geen geschikte plaats om hun goed neer te
leggen. Zij zouden wel spoedig de voordeelen van een
goeden schouwburg begrijpen."
«Heb je de goede recensie in het «Southbourne Weekly
News" gelezen zeide Evereld, met innigen trots naar
het blad ziende.
«Ja; het is nog al goed, vindt je niet? Ik knip ze
altijd uit en houd de stukken voor Macneillie. Daar ik
met hem samenwoon, zijn er zeer veel kleinigheden van
dien aard, die men voor hem doen kan."
«Wie zorgt voor het eten
«O, dat doet hij zelf. Hij is een eerste bolleboos in
het inkoopen doen, daar hij zooveel ervaring heelt gehad."
«Ik zal eens les bij hem moeten gaan nemen," zeide
Evereld, hevig blozend, toen zij begreep wat dit gezegde
in zich sloot.
Waarna Ralph alles, haar fortuin, haar voogden, en
de tijd en het geduld vergat, en haar in zijn armen
nemend, kuste hij haar hartstochtelijk.
Dit was het eigenlijke afscheid, of liever de stilzwij
gende belofte, dat niets hen zou kunnen scheiden. Ralph
bleef later nog eenige oogenblikken in de andere kamer,
met de familie praten, en er was, zooals gewoonlijk,
dat gezellige gegons van vele stemmen, want niemand
dacht er in die huishouding aan, om elk op zijn beurt
te spreken. Nadat hij eene vriendelijke invitatie van
mevrouw Hereford ontvangen had om hen, hetzij in Londen,
of in Hollybrack te komen opzoeken, nam hij afscheid
en met de gedachte aan Evereld's liefde om hem onder
weg op te vroolijken, voegde hij zich aan het station bij
Macneiilie's gezelschap.
«Die hebben elkander gevonden, geloof ik," zeide Max
Hereford, toen hij zich een oogenblik alleen met zijne
vrouw bevond.
«Ik dacht dat je het wel raden zoudt," zeide zij glim
lachend.
«Je was altijd in jp hart een koppelaarster, Dooreen",
zeide hij plagend, «maar hoe staat het met dien voogd
Donderdag, 28 Juli (derde dag).
10 uur: heropening der tentoonstelling; tentoonstel
ling van pluimgedierte etc.idem van postduiven 12
2 uur: postduiven-wedvlucht3 uur: harddraverij van
paarden uit de gemeente, tot de Afdeeling behoorende
zijnde: Hensbroek, Obdam, Spanbroek, Wognum, Op
meer, Hoogwoud en Aartswoud, Abbekerk en Lambort-
schaag, Sgbekarspel en Benningbroek8 uur: soirée
voor de leden der afd. met hunne dames.
V r ij d a g, 29 Juli (4e d a g).
11 uur: heropening der tentoonstelling; 3 uurvolks
spelen8 uur: muziek op het terrein, illuminatie en
vuurwerk.
Voor inschrijvingsbiljetten en aangiften voor de ten
toonstelling wende men zich met franco brieven tot den
heer^ J. de ries, 2en secretaris van het tentoonstellings
comité te Spanbroek.
Controle gemeentelijke fin anti ën.
De «Gemeentestem' geeft een middel aan de hand,
om de, in^ den laatsten tijd zoo herhaald voorgekomen,
onregelmatigheden en oneerlijkheden bij gemeentelijke
financiën beter te voorkomen. Blijkbaar is het toezicht
dat Burgemeester en Wethouders moeten houden, door
ten minste eenmaal in de drie maanden de boeken en
de ka,s van den ontvanger op te nemen, niet afdoende.
De Gemeentewet geeft echter ook aan Ged. Staten de
bevoegdheid zoo dikwijls zij dit noodig achten, opneming
der kas van hunnentwege te gelasten. Evenals het Rijk
door controleurs scherp toezicht houdt op de rijks-ambte
naren bij wie dan ook betrekkelijk weinig tekorten en
vervalechingen voorkomen, geeft «de Gem." in overw'e-
ging, dat bij bij elke provinciale griffie eenige ambtena
ren worden worden aangesteld, uitsluitend belast met de
taak om de kassen der gemeente-ontvangers en hun boe
ken te controleeren.
«Een noemenswaard financieel bezwaar kan daartegen
niet bestaan; jaarwedde en reiskosten zouden voor ieder
misschien f2000 bedragen, en de ingezetenen der gemeen
ten zouden gaarne, in den vorm van eene kleine verhoo
ging van rijks- of provinciale belasting in die kosten
bijdragen."
Het denkbeeld verdient zeker overweging in de aan
staande zomervergadering der Provinciale Staten.
"V ee- quarantaine.
Ie Esschen, over de Belgische grens, wordt met
grooten spoed gewerkt aan den bouw van vijf groote
quarantaine-stallen. Twee spoorlijnen zijn van het sta
tion daarheen gelegd. Het schijnt dus schrijft men
uit Rozendaal bij den Belgischen Minister van
Landbouw ernst te wezen het Nederlanusche vee aan de
grenzen tien a twaalf dagen in quarantaine te houden.
Wanneer de stallen gereed zijn, zullen vijf- a zes
honderd stuks vee daarin ge&tald kunnen worden.
Hij zal den Assyrier willen voorstellen, en op je afkomen
als de wolf op de kudde."
«Ik kan het niet helpen als hij dat doet," zeide mevrouw
Hereford lachend. «Werkelijk, ik heb er niets mede te
maken gehad. Het is bespottelijk van Sir Matthew
Mactavish om toe te staan, dat zijn pupil gedurende
zes jaren met zulk een knaap wordt opgevoed, en het
ons te verwijten, dat ik er in toestem, dat twee oude
vrienden elkander op eene redelijke wijze ontmoeten. En
overigens, wanneer hij er boos over is, geloof ik, dat ik
het prettig zal vinden, want je weet, Max, dat ik dien
man nooit heb kunnen uitstaan."
Ja, liefste, wij weten allemaal, dat je de beste haat-
ster van de wereld bent; en ik weet, dat je ook het beste
kunt liefhebben," zeide hij, haar een kus gevende.
«Ik weet niet hoe ik dat anders zou hebben kunnen
doen, zeide zij peinzend. «In alle geval weet mijnheer
Macneillie precies, hoe de zaken staan. En wat kan men
voor een paar wezens, die geen tehuis meer hebben, anders
doen, dan hen helpen en met hen sympathiseeren Een
meisje zonder moeder is in een ongelnkkigen toestand
wanneer haar liefdekommer begint. Weet ik niet zeer
goed, hoe al mijne dwalingen en al de ellende jnist daaruit
zijn voortgesproten? Zeg mij wat je werkelijk van Ralph
Denmead denkt."
«Ik mag hem wel," zeide Max Hereford. «Hij schijnt
mij een eerlijke, oprechte, verstandige jongen te zijn
hij heeft ook veel humor, wat Evereld misschien mist,
en omdat hij juist een weinig van het Gallische bloed in
zijne aderen heeft en somtijds even onverstandig en on-
practisch is als alle Celten."
«Neen, neen riep mevrouw Hereford uit, met haar
onweerstaanbaren glimlach. «Geen verborgen zinspelingen
op de Celten; wij weten allemaal waartoe dat leidt."
«Ik wilde, wanneer je mij rustig uit wilt laten spreken,
alleen maar opmerken," vervolgde hij vriendelijk, «dat
huwelijken tusschen Celten en Saksen, ofschoon wreed
aardig verboden door de drukkende wetten der Engelsche
veroveraars, toen zij Ierland annexeerden, steeds bijzonder
gelukkig uitvallen. Dat inderdaad de eensgezindheid des
harten datgene is, waarnaar getracht wordt."
«Zij zijn nog niet verloofd, en znllen het nog wel niet
zijn, voordat zij meerderjarig is, en totdat bij zijn weg
eenigszins gemaakt heeft. Dan zal er natuurlijk een twist
met de Mactavishes ontstaan, maar hij zal geen gezag
meer over haar hebben, en jij en ik, Max, znllen haar
helpen. Zij zal zeer stil uit Hollybrack trouwen, en zij
zullen zeer bedaard kunnen leven, want volgens Bride
zal zij rijk zijn."
«Ik hoop maar, dat haar voogd werkelijk vertrouwbaar
is," zeide Max Hereford. «Ik moet bekennen, dat hergeen
ik laatst van den ouden Marriott hoorde, mij volstrekt
niet bevalt. Maar Marriott is een van die rechtschapen,
onderwetsche advokaten, die uitermate voorzichtig zijn
het zou bijna onmogelijk voor hem zijnom aan zulk
een promotor als Sir Matthew is, zijn goedkeuring te
hechten. Hij kan trouwens eerlijk genoeg zjjn."
«Wij zullen zien," zeide mevrouw Hereford, met een
veelzeggende handbeweging. «Wat mij betreft, ik zou hem
geen oogenblik vertrouwenmaar je zult zeggen, dat
het weer mijn Iersche verbeelding is, en ik ken den man
natuurlijk niet genoeg."
Wordt vervolgd.
