Ralph Denmead.
Honderdste jaargang.
1898.
WOENSDAG
18 MEI.
Buitenland.
FEUILLETON.
NO. 59. Eerste blad.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Blnsds g-, Donderdag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaak f 80 franco door het
geheele rijk 1 1.—.
3 Nummers f 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Prijs der gewone advertentien
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER
ZOON.
Telefoonnummer3.
Onttrekken van gemeentegrond aan den
publieken dienst.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
hebben het voornemen den Raad voor te stellen aan den
publieken dienst te onttrekken
Een gedeelte gemeentegrond groot 3.30 Al1., gelegen
bij den hoetc van de Wilhelminalaan en het Varnebroek,
welke grondzijnde publieke wegmet een bruine kleur
is aangegeven op eene schetsteekeningwelke ter secre
tarie ter inzage ligt.
De ingezetenen worden ter voldoening aan de circu
laire van den Comm. der Kon., d.d. 3 Juni 1875 Nr. 11,
(Prov. blad Nr. 39), in de gelegenheid gesteld evontueele
bezwaren daartegen bij Burgemeester en Wethouders in
te zenden vóór 22 Mei a.s.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
Alkmaar, A. MACLAINE PONT, Voorzitter.'
16 Mei 1898. C. D, DQNATH, Secretaris
EBTGEIiAltfl». De minister van koloniën, Chamber
lain hield den 13 Mei te Birmingham een redevoering
die zoowel in het binnen- als in het buitenland zeer de
aandacht getrokken heeft. Hij noemde den bnitenland-
sohen toestand ernstig en hachelijk.
«Er zou wel eens spoedig een tijd kunnen komen,"
zeide hij, »dat het noodig zou zijn een beroep te doen
op de vaderlandsliefde van het volk en wij hopen dan
het volk vereend te zulien vinden voor de verdediging
van zijn belangen. Het zal blijken, dat lord Salisbury's
minzame concessies niet onvereenigbaar zijn met de eer
van het land en als vreemde regoeringen mochten twij
felen aan lord Salisbury's beginselvastheid, zouden zij
de moeielijke taak om den vrede te bewaren zeer ver
zwaren.
rroot-Britannië staat alleen, daarom is het de plicht
van het geheele rijk om zich aaneen te sluiten bij den
Amerikaansehen bloedverwant. Elke oorlog zon goedkoop
gekocht zijn, indien hij eindigde met een Anglo-Saksisch
verbond.
Met betrekking tot Port Arthur en Talienwan merkte
de minister op
«Misschien is het beter om niets te zeggen over de
beloften welke Rusland heeft gegeven en veertien dagen
later gebroken. De algemeene toestand in China is verre
van bevredigend. Wij hebben voortaan in China, evenals
in Afghanistan, met Rusland te rekenen, doch wij heb
ben daar geen leger noch een verdedigde grens.
«Het is geen quaestie van een enkele Chineesche haven
maar van geheel China, waar onze belangen zoo bijzonder
groot zijn, dat nooit een belangrijker levensquaestie aan
de beslissing van de Britsche regeering en het Britsche
volk is onderworpen. Als wij niet willen dat over hot
^an bet Chineesche rijk zal worden beslist buiteu
Engeland om, dan moeten wij niet van ons afwerpen het
denkbeeld van een verbond met de mogendheden wier
belangen met de onze overeenkomen."
ITALIË. De oproerige beweging is thans onder
drukt, vermoedelijk ten koste van veel meer slachtoffers
aan dooden en gekwetsten, dan ooit bekend zal worden
De geheimzinnigheid der Regeering bewijst, dat er groote
cijfers te verzwijgen zijn.
De «Daily News" meldt, dat de censuur haren cor
respondent de afzending van zijn te'egrammen over het
aantal dooden dat bij de onlusten te Napels is gevallen,
weigerde. Uit Milaan wordt over Ohiaso bericht, dat
het aantal slachtoffers van de oproerigheden moeilijk te
schatten is, maar officieel staat vast, dat Zondagavond
alleen ruim honderd lijken op het kerkhof Mnsoeco be
graven zijn. Te Rome worden nog tal van socialisten
in hechtenis genomen. De poorten der stad worden
nacht en dag door soldaten en politie bewaakt.
SI'AAfJE. Al zijn de berichten, gelijk immer, zeer
niteenloopend, toch blijkt het duidelijk, dat de beschie
ting van St. Juan op Portorico lang niet het resultaat
gehad heeft, dat de Amerikanen gehoopt en in den aan
vang, als reeds bereikt, vermeld hadden. Het verhaal,
dat de Spanjaarden de witte vlag hadden geheschen,
maar dat admiraal Sampson op dit sein niet in wilde
gaan, leek te ongelooflijk om waar te zijn. Want de
aanval op San Juan geschiedde niet omdat deze plaats
zoo n bijzonder gewichtig strategisch punt was, maar
omdat zij groote beteekenis heeft als voornaamste kolen-
depot voor de Spanjaarden. Daarom had het geen zin
de vestingwerken tot puin te schieten en de stad onbe
zet te laten, maar is het wel zeer duidelijk dat het op
zet van den Amerikaanscheu admiraal mislukt is.
In hunne landingspogingen op Cuba, zijn de Ameri
kanen niet gelukkiger geweest.
Generaal Blanco zond het volgende bericht betreffende
de nederlaag der Amerikanen voor Gienfuegos. Woens
dagmorgen om 8 uur begonnen de Amerikanen het vuur
gevecht. Meer dan zeshonderd kanonschoten werden gelost
te gelijker tijd werden pogingen aangewend om te landen
met groote sloepen. De bemanning van enkele dezer sloepen
slaagde erin aan land te komen, maar werd zegevierend
teruggeslagen over de geheele linie door het vuur van
Spaansche zijde. De Amerikanen werden genoodzaakt zich
in allerijl weder in te schepen en moesten met groote
verliezen terugtrekken. Aan de Spaansche zijde werden
veertien man gewond. De aanslag zou geschieden in gemeen -
schap met benden opstandelingen, die in de laatste dagen
uiteen gedreven waren.
Ter zelfder tijd viel de vijand Gardenas aan. Ook daar
drongen de Spaansche troepen den vijand die trachtte
te landen, terug. Door de Spaan che kanonneerbooten
werd een vijandelijke torpedojager buiten gevecht gesteld,
en werd de rest van het Amerikaansehe eskader genood
zaakt de baai van Cardenas te verlaten. Van het Spaansche
garnizoen werden 5 soldaten gewond ook op de kanon
neerbooten waren enkele gewonden. In de stad was de
schade, door het vuren veroorzaakt, niet groot. Deze aan
slag was eveneens beraamd in samenwerking met de opstan
delingen, die bij San Miguel waren verslagen.
Thans is de Spaansche vloot kruisende in de wateren
v n Curapao, welk eiland zij aandeed, een ont
moeting met de vloot van admiraal Sampson kan ieder
oogenblik verwacht worden.
VEKUKlVieOE STATEST. Een Herald-telegram
uit Washington meldt, dat de besturen van oorlog en
marine zeer zijn teleurgesteld door het gebrek aan be
richten betreffende de bewegingen van de Spaansche vloot
der Kaap erdischo eilanden. Naar men meent, wordt
deze vloot vergezeld door vier kolenschepen, met 8000
ton kolen aan boord, dus genoeg om ieder schip opnieuw
van kolen te voorzien.
Het departement van marine kreeg hiervan Zondag be
richt en gaf in verband daarmede aan admiraal Samp
son last, ten snelste naar het westelijk deel van Haïti te
stoomen, waarheen hij, naar gemeld wordt, vertrokken is.
Hij zal zich aan het zuidelijk deel van het eiland opstellen.
Naar men meent is aau de Yale., de St. Louis en de
Montgommery bevel gegeven naar Martinique te gaan
en de Spaansche schepen drie mijlen buiten de kust te
vernielen, en de Terror in de haven van Fort de France te
blokkeeren, om de Geruera te beletten terug te keeren
tot het ontzetten van de Terror.
Het eindelijk verschijnen van het Spaansche eskader
op het terrein van den oorlog heeft nog dit uitgewerkt,
dat de landingsplannen der Amerikanen van de baan
zijn geraakt. Uit Washington wordt bericht dat bevel is
gegeven de vrijwilligers die naar Tampa zouden verscheept
worden voorloopig te laten waar ze zijn. Wellicht heeft
tot dit bevel nog een andere oorzaak medegewerkt, na
melijk het gebrek aan drinkwater te Tampa. De levering
van water is daar allertreurigst. Slechts twee transporten
van 8000 man met 2000 paarden brachten filtreertoe-
stellen mede. Er worden transportschepen met vaten water
naar Tampa gezondeD om in den nood te voorzien.
Laatste Berichten.
43)
dook EDNA LYALL.
HOOFDSTUK XXIV.
«Kom aan deze zijde zitten," zei Bruce Wylie toen
^e.rr^6^ *n ^en trein plaats namen, »aan dezen
kant heb je het mooiste uitzicht."
Evereld was reeds aan deze vriendelijke schikking,
wat haar gemak betrof, gewend geraakt. Zij was er van
overtuigd, dat elke goedhartige man hetzelfde zou ge
daan hebben voor een meisje, dat voor het eerst naar
Zwitserland gaat, en zij lachte bij zichzelve om het be
spottelijke praatje, dat mijnheer Lewisham haar verteld
had. Was het trouwens niet zeer waarschijnlijk, dat zij
andere menschen op dezelfde wijze had beoordeeld? Zij
maakte altijd kleine romannetjes van de menschen in
het hotel, en zjj bleken altijd verkeerd uit te loopen,
wanneer zijbij nadere kennismaking, de waarheid
vernam.
Zij voelde zich volkomen gelukkig op dien September
morgen, toen zij, langs het verlaten meer reisden, het
kasteel van Chillon met zijn rood dak voorbijgingen,
langs^ de witte toppen van de Dent du Midi naar St.'
ea weer door de weiwat drukkende hitte van
de Rhone Vallei naar Vernayaz spoorden.
«Ik ben vandaag geheel onafhankelijk van jullie," zei
Janet, «en zal mijn dag met schilderen doorbrengen. Wij
zullen elkander op het uur van vertrek weer hier ontmoeten."
w*i- moeten eerst zien dat je goed zit," zeide Bruce
Wylie; «daarenboven moet Evereld den waterval meer
van nabij zien. Wij hebben den geheelen dag voor ons,
en wij hebben geen haast."
Ten laatste wandelden deze drie te zamen in de rich
ting van de Pissevache, terwijl de twee geliefden in de
tegenovergestelde richting gingen, en beloofden om het
lunch in het Hotel te bestellen.
Evereld scheen spraakzamer dan gewoonlijk, maar
nadat zij den waterval bewonderd had, en hij al het moge
lijke deed, om haar naar een sentimenteele sfeer op te
heffen, scheen zij koeler te worden dan ooit.
«Wat spijt hot mij, dat wij nog maar een tocht kunnen
maken, voordat wij naar huis gaan," merkte hij op. «Hoe
afschuwelijk zal Engeland wezen, na dezen heerlijken
vacantietijd."
«Gelooft u dat zeide Evereld. «Wel, ik verlang er
naar, om naar Engeland terug te keeren. Hoe mooi deze
plaats ook wezen moge, zij schijnt zoo vreeselijk veraf."
«Ver van wat?" zeide Bruce Wyle.
«Wel, van onze vrienden en betrekkingen," zeide
Evereld.
Bruce Wylie kon slechts doen, alsof hij diep belee-
digd was.
«Dat zeg je tegen mij," zeide hij op tragischen toon,
«een van je oudste vrienden
Zij lachte hartelijk.
«Dit is zeker iets, waarvan Punch zou zeggen,
«dingen die men liever anders uitgedrukt zou willen
hebben." Maar ofschoon deze reis een zeer aangenaam
uitstapje is geweest, geloof ik toch, dat ik na zes weken
het heimwee naar Engeland zou krijgen."
«O, wanneer Engeland slechts het aantrekkingspunt
is, dan zal ik er niet jaloersch van wezen, dat is de
moeite niet waard," zeide haar metgezel met een lach.
En Evereld bloosde even, wel wetende dat het niet
Engeland, maar wel Ralph was, naar wien zij ver
langde.
Bruce Wylie zag den blos en was tevreden. Hij legde
dien geheel verkeerd uit, en zou haar zeker op het
zelfde oogenblik gevraagd hebben, wanneer niet eenige
vuile straatkinderen juist om geld gebedeld hadden.
De kronkelende straat in Vernayaz was niet de geschikte
plaats voor een vertrouwelijk gesprek, hij zou tot later
wachten.
Na een vroolijken lunch met Minnie en den Majoor Gilet in
MADRID, 16 Mei. Het ontslag van alle ministers
werd heden door Sagasta aan de Regentes overhandigd.
De premier werd weder belast met de reorganisatie van
het kabinet.
De Kamer is uitgenoodigd haar zittingen tot het einde
der crisis te schorsen. De heer Sagasta meent, dat dit
reeds overmorgen kan zijn.
NEW-YORK, 16 Mei. Een telegram aan den «Com
mercial Advertiser" bericht, dat hedenmorgen door de
Vereenigde Staten een p:otest is gericht aan de Neder-
landscbe regeeriug wegens de toestemming, aan de Span
jaarden verleend om kolen in te nemen op Curaijao. De
Nederlandsche gezant bracht hedenmorgen een bezoek
aan het departement van buitenlandscbe zaken.
het hotel gebruikt te hebben, gingen zij allen te zamen
om de bergengte van Trient te bezichtigen, en hier
slaagde hij er in om achter te blijven, onder het voor
wendsel om een bijzonder treffend effect aan Evereld te
toonen, toen zij langzaam hunnen weg vervolgden, door
het ontzaglijke ravijn, met zijn wit schuimenden stroom
en zijn onmetelijke hoogten boven hen.
Maar zijne moeite was vruchteloos, want de grootheid
van deze hooge, zoo wonderbaarlijke uitgeholde rots, boe
zemde Evereld ontzag in zij was in hare eigen gedachten
verdiept en welke moeite hij zich ook gaf, hij kon geen
gesprek met haar beginnen.
Het is alsof men in een kerk is," zeide zij eens,
toen zij voor een oogenblik stilstonden en Bruce Wylie,
bevreesd haar lastig te vallen, zweeg stil.
len laatste uit de koele schaduw van de engte van
Trient te voorschijn tredend, keerden zij naar het hotel
terug. Majoor Gilet bestelde koffie, en Bruce Wylie nam
de gelegenheid te baat, om hem ter zijde te nemen, en
eene verandering in het program voor te stellen.
«Bir Matthew heeft mij verlof gegeven, om met Evereld
naar de Finshauts te gaan, wanneer dit plan haar toe
lacht," zeide hij. «Laten wij elkander aan het station
ontmoeten. Maar wacht niet op ons wanneer wij mis
schien wat laat zijn. Lady Mactavish mocht zich eens
ongerust maken. Ik breng haar dan in alle geval met
den volgenden trein terug."
«Goed," zeide de majoor, geen achtslaande op de
woorden, en zeer tevredeu om met Minnie voor het
overige van den dag alleen te blijven.
«Evereld," zeide Bruce Wylie, naar de dames te-
rngkeerende, «ik weet niet wat je van dit plan zult
zeggen, maar ik vind het hier zeer warm, en wij heb
ben nog eenHe uren voor ons. Ik zie dat er een prach
tige weg is, naar een plaats Finshauts genaamd, boven
in de bergen, met een heerlijk uitzicht op den Mont-
Blanc. Zullen wij samen daar heen gaan en juffrouw
Mactavish en Majoor Gillot alleen van dezen tuin laten
genieten."
Dat zou ik heerlijk vinden," zei Evereld, wier oogen