Ralph Denmead. Honderdste jaargang. 1898. WOENSDAG 18 MEI. Buitenland. FEUILLETON. NO. 59. Eerste blad. ALKMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Blnsds g-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaak f 80 franco door het geheele rijk 1 1.—. 3 Nummers f 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets. Prijs der gewone advertentien Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER ZOON. Telefoonnummer3. Onttrekken van gemeentegrond aan den publieken dienst. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar hebben het voornemen den Raad voor te stellen aan den publieken dienst te onttrekken Een gedeelte gemeentegrond groot 3.30 Al1., gelegen bij den hoetc van de Wilhelminalaan en het Varnebroek, welke grondzijnde publieke wegmet een bruine kleur is aangegeven op eene schetsteekeningwelke ter secre tarie ter inzage ligt. De ingezetenen worden ter voldoening aan de circu laire van den Comm. der Kon., d.d. 3 Juni 1875 Nr. 11, (Prov. blad Nr. 39), in de gelegenheid gesteld evontueele bezwaren daartegen bij Burgemeester en Wethouders in te zenden vóór 22 Mei a.s. Burgemeester en Wethouders voornoemd Alkmaar, A. MACLAINE PONT, Voorzitter.' 16 Mei 1898. C. D, DQNATH, Secretaris EBTGEIiAltfl». De minister van koloniën, Chamber lain hield den 13 Mei te Birmingham een redevoering die zoowel in het binnen- als in het buitenland zeer de aandacht getrokken heeft. Hij noemde den bnitenland- sohen toestand ernstig en hachelijk. «Er zou wel eens spoedig een tijd kunnen komen," zeide hij, »dat het noodig zou zijn een beroep te doen op de vaderlandsliefde van het volk en wij hopen dan het volk vereend te zulien vinden voor de verdediging van zijn belangen. Het zal blijken, dat lord Salisbury's minzame concessies niet onvereenigbaar zijn met de eer van het land en als vreemde regoeringen mochten twij felen aan lord Salisbury's beginselvastheid, zouden zij de moeielijke taak om den vrede te bewaren zeer ver zwaren. rroot-Britannië staat alleen, daarom is het de plicht van het geheele rijk om zich aaneen te sluiten bij den Amerikaansehen bloedverwant. Elke oorlog zon goedkoop gekocht zijn, indien hij eindigde met een Anglo-Saksisch verbond. Met betrekking tot Port Arthur en Talienwan merkte de minister op «Misschien is het beter om niets te zeggen over de beloften welke Rusland heeft gegeven en veertien dagen later gebroken. De algemeene toestand in China is verre van bevredigend. Wij hebben voortaan in China, evenals in Afghanistan, met Rusland te rekenen, doch wij heb ben daar geen leger noch een verdedigde grens. «Het is geen quaestie van een enkele Chineesche haven maar van geheel China, waar onze belangen zoo bijzonder groot zijn, dat nooit een belangrijker levensquaestie aan de beslissing van de Britsche regeering en het Britsche volk is onderworpen. Als wij niet willen dat over hot ^an bet Chineesche rijk zal worden beslist buiteu Engeland om, dan moeten wij niet van ons afwerpen het denkbeeld van een verbond met de mogendheden wier belangen met de onze overeenkomen." ITALIË. De oproerige beweging is thans onder drukt, vermoedelijk ten koste van veel meer slachtoffers aan dooden en gekwetsten, dan ooit bekend zal worden De geheimzinnigheid der Regeering bewijst, dat er groote cijfers te verzwijgen zijn. De «Daily News" meldt, dat de censuur haren cor respondent de afzending van zijn te'egrammen over het aantal dooden dat bij de onlusten te Napels is gevallen, weigerde. Uit Milaan wordt over Ohiaso bericht, dat het aantal slachtoffers van de oproerigheden moeilijk te schatten is, maar officieel staat vast, dat Zondagavond alleen ruim honderd lijken op het kerkhof Mnsoeco be graven zijn. Te Rome worden nog tal van socialisten in hechtenis genomen. De poorten der stad worden nacht en dag door soldaten en politie bewaakt. SI'AAfJE. Al zijn de berichten, gelijk immer, zeer niteenloopend, toch blijkt het duidelijk, dat de beschie ting van St. Juan op Portorico lang niet het resultaat gehad heeft, dat de Amerikanen gehoopt en in den aan vang, als reeds bereikt, vermeld hadden. Het verhaal, dat de Spanjaarden de witte vlag hadden geheschen, maar dat admiraal Sampson op dit sein niet in wilde gaan, leek te ongelooflijk om waar te zijn. Want de aanval op San Juan geschiedde niet omdat deze plaats zoo n bijzonder gewichtig strategisch punt was, maar omdat zij groote beteekenis heeft als voornaamste kolen- depot voor de Spanjaarden. Daarom had het geen zin de vestingwerken tot puin te schieten en de stad onbe zet te laten, maar is het wel zeer duidelijk dat het op zet van den Amerikaanscheu admiraal mislukt is. In hunne landingspogingen op Cuba, zijn de Ameri kanen niet gelukkiger geweest. Generaal Blanco zond het volgende bericht betreffende de nederlaag der Amerikanen voor Gienfuegos. Woens dagmorgen om 8 uur begonnen de Amerikanen het vuur gevecht. Meer dan zeshonderd kanonschoten werden gelost te gelijker tijd werden pogingen aangewend om te landen met groote sloepen. De bemanning van enkele dezer sloepen slaagde erin aan land te komen, maar werd zegevierend teruggeslagen over de geheele linie door het vuur van Spaansche zijde. De Amerikanen werden genoodzaakt zich in allerijl weder in te schepen en moesten met groote verliezen terugtrekken. Aan de Spaansche zijde werden veertien man gewond. De aanslag zou geschieden in gemeen - schap met benden opstandelingen, die in de laatste dagen uiteen gedreven waren. Ter zelfder tijd viel de vijand Gardenas aan. Ook daar drongen de Spaansche troepen den vijand die trachtte te landen, terug. Door de Spaan che kanonneerbooten werd een vijandelijke torpedojager buiten gevecht gesteld, en werd de rest van het Amerikaansehe eskader genood zaakt de baai van Cardenas te verlaten. Van het Spaansche garnizoen werden 5 soldaten gewond ook op de kanon neerbooten waren enkele gewonden. In de stad was de schade, door het vuren veroorzaakt, niet groot. Deze aan slag was eveneens beraamd in samenwerking met de opstan delingen, die bij San Miguel waren verslagen. Thans is de Spaansche vloot kruisende in de wateren v n Curapao, welk eiland zij aandeed, een ont moeting met de vloot van admiraal Sampson kan ieder oogenblik verwacht worden. VEKUKlVieOE STATEST. Een Herald-telegram uit Washington meldt, dat de besturen van oorlog en marine zeer zijn teleurgesteld door het gebrek aan be richten betreffende de bewegingen van de Spaansche vloot der Kaap erdischo eilanden. Naar men meent, wordt deze vloot vergezeld door vier kolenschepen, met 8000 ton kolen aan boord, dus genoeg om ieder schip opnieuw van kolen te voorzien. Het departement van marine kreeg hiervan Zondag be richt en gaf in verband daarmede aan admiraal Samp son last, ten snelste naar het westelijk deel van Haïti te stoomen, waarheen hij, naar gemeld wordt, vertrokken is. Hij zal zich aan het zuidelijk deel van het eiland opstellen. Naar men meent is aau de Yale., de St. Louis en de Montgommery bevel gegeven naar Martinique te gaan en de Spaansche schepen drie mijlen buiten de kust te vernielen, en de Terror in de haven van Fort de France te blokkeeren, om de Geruera te beletten terug te keeren tot het ontzetten van de Terror. Het eindelijk verschijnen van het Spaansche eskader op het terrein van den oorlog heeft nog dit uitgewerkt, dat de landingsplannen der Amerikanen van de baan zijn geraakt. Uit Washington wordt bericht dat bevel is gegeven de vrijwilligers die naar Tampa zouden verscheept worden voorloopig te laten waar ze zijn. Wellicht heeft tot dit bevel nog een andere oorzaak medegewerkt, na melijk het gebrek aan drinkwater te Tampa. De levering van water is daar allertreurigst. Slechts twee transporten van 8000 man met 2000 paarden brachten filtreertoe- stellen mede. Er worden transportschepen met vaten water naar Tampa gezondeD om in den nood te voorzien. Laatste Berichten. 43) dook EDNA LYALL. HOOFDSTUK XXIV. «Kom aan deze zijde zitten," zei Bruce Wylie toen ^e.rr^6^ *n ^en trein plaats namen, »aan dezen kant heb je het mooiste uitzicht." Evereld was reeds aan deze vriendelijke schikking, wat haar gemak betrof, gewend geraakt. Zij was er van overtuigd, dat elke goedhartige man hetzelfde zou ge daan hebben voor een meisje, dat voor het eerst naar Zwitserland gaat, en zij lachte bij zichzelve om het be spottelijke praatje, dat mijnheer Lewisham haar verteld had. Was het trouwens niet zeer waarschijnlijk, dat zij andere menschen op dezelfde wijze had beoordeeld? Zij maakte altijd kleine romannetjes van de menschen in het hotel, en zjj bleken altijd verkeerd uit te loopen, wanneer zijbij nadere kennismaking, de waarheid vernam. Zij voelde zich volkomen gelukkig op dien September morgen, toen zij, langs het verlaten meer reisden, het kasteel van Chillon met zijn rood dak voorbijgingen, langs^ de witte toppen van de Dent du Midi naar St.' ea weer door de weiwat drukkende hitte van de Rhone Vallei naar Vernayaz spoorden. «Ik ben vandaag geheel onafhankelijk van jullie," zei Janet, «en zal mijn dag met schilderen doorbrengen. Wij zullen elkander op het uur van vertrek weer hier ontmoeten." w*i- moeten eerst zien dat je goed zit," zeide Bruce Wylie; «daarenboven moet Evereld den waterval meer van nabij zien. Wij hebben den geheelen dag voor ons, en wij hebben geen haast." Ten laatste wandelden deze drie te zamen in de rich ting van de Pissevache, terwijl de twee geliefden in de tegenovergestelde richting gingen, en beloofden om het lunch in het Hotel te bestellen. Evereld scheen spraakzamer dan gewoonlijk, maar nadat zij den waterval bewonderd had, en hij al het moge lijke deed, om haar naar een sentimenteele sfeer op te heffen, scheen zij koeler te worden dan ooit. «Wat spijt hot mij, dat wij nog maar een tocht kunnen maken, voordat wij naar huis gaan," merkte hij op. «Hoe afschuwelijk zal Engeland wezen, na dezen heerlijken vacantietijd." «Gelooft u dat zeide Evereld. «Wel, ik verlang er naar, om naar Engeland terug te keeren. Hoe mooi deze plaats ook wezen moge, zij schijnt zoo vreeselijk veraf." «Ver van wat?" zeide Bruce Wyle. «Wel, van onze vrienden en betrekkingen," zeide Evereld. Bruce Wylie kon slechts doen, alsof hij diep belee- digd was. «Dat zeg je tegen mij," zeide hij op tragischen toon, «een van je oudste vrienden Zij lachte hartelijk. «Dit is zeker iets, waarvan Punch zou zeggen, «dingen die men liever anders uitgedrukt zou willen hebben." Maar ofschoon deze reis een zeer aangenaam uitstapje is geweest, geloof ik toch, dat ik na zes weken het heimwee naar Engeland zou krijgen." «O, wanneer Engeland slechts het aantrekkingspunt is, dan zal ik er niet jaloersch van wezen, dat is de moeite niet waard," zeide haar metgezel met een lach. En Evereld bloosde even, wel wetende dat het niet Engeland, maar wel Ralph was, naar wien zij ver langde. Bruce Wylie zag den blos en was tevreden. Hij legde dien geheel verkeerd uit, en zou haar zeker op het zelfde oogenblik gevraagd hebben, wanneer niet eenige vuile straatkinderen juist om geld gebedeld hadden. De kronkelende straat in Vernayaz was niet de geschikte plaats voor een vertrouwelijk gesprek, hij zou tot later wachten. Na een vroolijken lunch met Minnie en den Majoor Gilet in MADRID, 16 Mei. Het ontslag van alle ministers werd heden door Sagasta aan de Regentes overhandigd. De premier werd weder belast met de reorganisatie van het kabinet. De Kamer is uitgenoodigd haar zittingen tot het einde der crisis te schorsen. De heer Sagasta meent, dat dit reeds overmorgen kan zijn. NEW-YORK, 16 Mei. Een telegram aan den «Com mercial Advertiser" bericht, dat hedenmorgen door de Vereenigde Staten een p:otest is gericht aan de Neder- landscbe regeeriug wegens de toestemming, aan de Span jaarden verleend om kolen in te nemen op Curaijao. De Nederlandsche gezant bracht hedenmorgen een bezoek aan het departement van buitenlandscbe zaken. het hotel gebruikt te hebben, gingen zij allen te zamen om de bergengte van Trient te bezichtigen, en hier slaagde hij er in om achter te blijven, onder het voor wendsel om een bijzonder treffend effect aan Evereld te toonen, toen zij langzaam hunnen weg vervolgden, door het ontzaglijke ravijn, met zijn wit schuimenden stroom en zijn onmetelijke hoogten boven hen. Maar zijne moeite was vruchteloos, want de grootheid van deze hooge, zoo wonderbaarlijke uitgeholde rots, boe zemde Evereld ontzag in zij was in hare eigen gedachten verdiept en welke moeite hij zich ook gaf, hij kon geen gesprek met haar beginnen. Het is alsof men in een kerk is," zeide zij eens, toen zij voor een oogenblik stilstonden en Bruce Wylie, bevreesd haar lastig te vallen, zweeg stil. len laatste uit de koele schaduw van de engte van Trient te voorschijn tredend, keerden zij naar het hotel terug. Majoor Gilet bestelde koffie, en Bruce Wylie nam de gelegenheid te baat, om hem ter zijde te nemen, en eene verandering in het program voor te stellen. «Bir Matthew heeft mij verlof gegeven, om met Evereld naar de Finshauts te gaan, wanneer dit plan haar toe lacht," zeide hij. «Laten wij elkander aan het station ontmoeten. Maar wacht niet op ons wanneer wij mis schien wat laat zijn. Lady Mactavish mocht zich eens ongerust maken. Ik breng haar dan in alle geval met den volgenden trein terug." «Goed," zeide de majoor, geen achtslaande op de woorden, en zeer tevredeu om met Minnie voor het overige van den dag alleen te blijven. «Evereld," zeide Bruce Wylie, naar de dames te- rngkeerende, «ik weet niet wat je van dit plan zult zeggen, maar ik vind het hier zeer warm, en wij heb ben nog eenHe uren voor ons. Ik zie dat er een prach tige weg is, naar een plaats Finshauts genaamd, boven in de bergen, met een heerlijk uitzicht op den Mont- Blanc. Zullen wij samen daar heen gaan en juffrouw Mactavish en Majoor Gillot alleen van dezen tuin laten genieten." Dat zou ik heerlijk vinden," zei Evereld, wier oogen

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1898 | | pagina 1