Ralph Denmead.
No. 88. Eerste blad.
Honderdste jaargang,
1898.
WOENSDAG
27 JULI.
Stedelijk Museum te Alkmaar.
Amsterdamsche Brieven.
FEUILLETON.
ALIiMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Blnsda g-, Donderdag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80 franco door het
geheele rijk f 1.
3 Nummers ff O,OS. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Prijs der gewone advertentien
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER
ZOON.
Telefoonnummer: 3.
Bezichtiging tegen 1© Cts. de persoon op ZOST-
DAG 31 «FUM a.s., 's namiddags van 13 uur.
De kaarten hiervoor zijn verkrijgbaar gesteld ter
Secretarie der gemeente van 25 tot en met 30 Juli
's voormiddags van 9 tot 's namiddags 2 uur.
Kostelooze bezichtiging voor onvermogenden
op ZOMBAG 9 AUGUSTUS, 's namiddags van
13 uur, waarvoor toegangskaarten te verkrijgen zijn
ter vergadering der commissie op Donderdag 4
Augustus, 's namiddags van 2—3 uur, ten Stadhuize.
Aan en voor kinderen beneden 13 jaren worden geene
toegangskaarten afgegeven.
Het Museum is voorts te bezichtigen iederen Baandag
en Vrijdag, van 's namiddags 13 nur, tegen betaling
van 35 Cents de persoon.
XXIV.
Nog is de werkstaking der timmerlieden niet
ten einde en wordt de vrees gekoesterd, dat 't aan de
bemiddelings-commissie wel niet zal gelukken de beide
zoo ver van elkaar verwijderd staande partijen te ver
zoenen, of alweer verluidt een en ander omtrent een
dreigende bonding van een andere werklieden-groep. Er
broeit iets onder de typografen in de hoofdstad en tegen
den tijd der Kroningsfeesten wordt de uitbarsting ver
wacht. Men heeft gepoogd alles zoo geheim mogelijk te
honden, maar natuurlijk gaat dat niet, waar 't een zaak
betreft, waarbij duizenden zijn betrokken. Zoo is dan
ook uitgelekt, dat een voorstel bij de verschillende vak-
vereenigingen is aanhangig gemaakt om van de patroons
te eischen een loon overdag van 25 cts. en 's nachts
van 32 cts. per nnr, met bepaling, dat de nachtelijke
arbeidsduur niet meer dan 7 uur zal mogen bedragen
en dat per jaar een aantal vrije dagen zullen worden ge
geven met behoud van loon. Willen de werkgevers daarin
niet treden, dan zal met lo. September de arbeid worden
neergelegd, zoodat de Amsterdamsche bladen groote moeite
zullen hebben om hun lezers een verslag te bezorgen van
de Kronings-plechtigheden en feestelijkheden.
Het voornemen bestaat om ook nu weder het krach
tige wapen der partieele werkstaking te baat te nemen,
liet eerst zal de arbeid worden neergelegd op die werk
plaatsen, waar couranten en in het algemeen dat werk,
wat bet minste uitstel lijden kan, wordt gezet. Wordt
daar de overwinning behaald, dan komen successievelijk
alle andere drukkerijen aan de beurt. Dit alles is zoo
aanlokkelijk voorgesteld, dat er nauwelijks aan te twij
felen valt, of het voorstel wordt aangenomen alleen is
ar nog eenige kans, dat de Katholieke en anti-revolutio
naire vakvereenigingen zich tegen een dergelijk afdwingen
van betere levensomstandigheden zullen verklaren, maar
zelfs in dat geval is 't te vreezen, dat het plan toch
zal worden doorgedreven.
door EDNA LTALL.
71)
HOOFDSTUK XXXIX.
Het was de volgende Dinsdag en een dag zoo heerlijk,
als Christine zich niet mooier had kunnen wenschen.
Charlie was verrukt over haar plan, om van Leamington
naar Warwick te rijden. Zij liet hem met Linklater en
zijn geliefde camera achter, om den middag met het
bezichtigen van het kasteel, de kerk en de vele schilder
achtige gedeelten van de oude stad door te brengen.
»Ik moet in de nabuurschap een bezoek afleggen,"
zeide zij, »en zal je hier om zes uur halen. Zorg dat
hij genoog te eten heeft, Linklater, want wij hebben
zeer vroeg geluncht."
Toen zij veilig binnen de muren van het kasteel waren,
bestelde zij een victoria aan het hotel en reed naar
Stratford. Tot op dit oogenblik had zij zich blij en luchtig
gevoeld, gereed om in haar desperatie alles te wagen.
Maar nn zij niets meer te doen had, lag zij achterover
in het rijtuig, geheel uitgeput, niet in staat om van het
heerlijke voorjaarsweer, van het prachtige landschap, de
pas ontloken knoppen der boomen, of het vroolijke gekweel
der vogels te genieten. Het was niet vóórdat zij aan
Shakspere's geboortestad kwamen, dat haar geestkracht
weer terugkeerde, en toen zij de Roomsch Katholieke
Kerk voorbij reden, ging zij overeind zitten en riep den
koetsier toe om stil te houden.
»Ik zal hier uitstappen," zeide zij, haar witte gazen
voile neerlatende. sGij knnt verder gaan en in het
Shakspere Hotel stallen, totdat ik terug kom."
De man gehoorzaamde en zij waDdelde verder, totdat
De Algemeene Wederlandsche Typografenbond
is een machtig lichaam en misschien juist daarom schijnt
hij van meening te zijn, dat geen patroon aan zijne eischen
weerstand kan bieden.
In zooverre hebben de werkgevers een voordeel in ver
gelijking met de vorige staking, dat zij nn althans kan
nen weten, wat hnn boven het hoofd hangt en gemeen
schappelijk over tegenmiddelan kunnen beraadslagen.
Waarschijnlijk zullen zij probeeren, bijtijds elders krachten
aan te werven, die wat minder pretentieus zijn om daar
mee reeds nu de gelederen zooveel mogelijk van de ultra-
revolutionaire elementen te zuiveren, 't Schijnt werkelijk,
of de nadering der Kroningsfeesten van menig werkman
het gezond verstand benevelt; en een treurig sociaal
verschijnsel is 't zeker, dat enkele weken van groote
drukte aanstoads te baat worden genomen om den patroon
het mes op de keel te zetten. Wat moet het einde zijn
van zulk eene beweging Geen ander dan dat menschon
met kapitaal hoe langer hoe huiveriger zullen gaan wor
den om dit in industriëele ondernemingen te beleggen.
Er heerscht onder die werklieden een overschatting van
eigen kracht, die noodzakelijk op teleurstelling zal uit-
loopen. Langen tijd dit is een feit heelt men hen
misbruikt en hun arbeid schraal beloond om den patroon
rijk te doen wordendat daarvoor meer en meer de
oogen geopend zijn is een groote victorie van onzen tijd.
Nu echter dreigt men tot een ander uiterste over te
slaan en door aldus te handelen zal men tal van de
krachtigste elementen van de arbeidersbeweging daarvan
vervreemden. De loonen der amsterdamsche typografen
zijn tegenwoordig ruim voldoende voor het verschaffen
van een behoorlijk bestaan en worden deze, door geweld
afgeperst, nu nog weer verhoogd, dan kan dat den onder
gang ten gevoilge hebben van meer dan één zetterij, die
nu reeds de grootste moeite heeft om na de laatste loons-
verhooging zich staande te houden. In bijzonderheden
kunnen wij hierover niet tredenmaar wel zullen wij
later, als de strike slaagtnog eens aan deze bewering
herinneren.
Al deze voorstellingen tusschen kapitaal en arbeid
want behalve bij de timmerlieden de typografen en de
huurkoetsiers is er nog gisting onder verschillende andere
arbeiders werpen ontegenzeggelijk haar schaduw op
de voorbereiding der Kronf ngsfeesten. In plaats, dat
alles thans samenwerkt om Amsterdam een goed figuur
te laten maken, is er tweedracht en tegenwerking. De
taak der autoriteiten toch al zoo zwaar, wordt daar
door dubbel moeielijk. Van haar beleid zal in de eerste
dagen van September zeer veel gevraagd wordenen
wanneer zij dan ook nog haar aandacht aan werkstakingen
zal hebben te wijdenkonden hare krachten wel eens
te kort schieten. Daarom te meer is'tdubbel te wenschen,
dat alle dreigende wolken zullen voorbijdrijven.
Van den fooi der straten in de feestdagen begint
men toch langzamerhand wat meer te bemerken. Van
de week waren wij in de gelegenheid de proefversiering
van de Kalverstraut te bezichtigen waarvoor de tijding
zaal van de Telegraaf met het daartegenover lig-
zjj rechts de Clopton Brug zag, waar voorbij zij wist
dat het »Zwanennest" gelegen was. Zooals gewoonlijk, was
zij zeer eenvoudig gekleed, er was niets in haar zwarte
serge mantel en rok en haar matrozenhoed, dat haar van
honderden andere vrouwen onderscheidde en geen voorbij
ganger zon haar door haar voile herkend hebben.
Niettegenstaande dat, begon de moed haar te ontzinken,
toen de kleine ouderwetsche herberg met haar rood
steenen maren en pannendak in het gezicht kwam. Zij
besefte volkomen, dat zij een wanhopende stap ging
doen. Maar vereischte een hopelooze smart geen wan
hopende middelen En had Hngo Macneillie haar niet
drie en een half jaar geleden in zijn brief gesmeekt, haar
te mogen helpen, wanneer zij zich in moeielijkheden bevond
Niemand anders kon haar nu helpen. Hij alleen kon
haar beschermen en aan, haar leven waarde geven. En
was hij niet ziek en had hij haar niet noodig Was zij
niet volkomen gerechtvaardigd, als zij hem nu opzocht
Zij was onwillekeurig in gepeins verzonken op de brug
blijven staan. Voor een oogenblik dwaalden hare gedachten,
door den aanblik van het prachtige landschap, van haar
eigen zorgen af.
Bij een oude roodsteenen brug, scheidde de zilver
achtige Avon, een eindje verder de onregelmatige huizen
van het stadje en het statige Memorial Theatre, dat
door zijn tuinen omgeven aan den oever van de rivier
stonddaartegenover lag een lieflijk stukje landschap
van groene weiden en uitloopende boomen en in de verte
de oude kerktoren, waar de kraaien omheen vlogen.
In de tegenovergestelde richting lagen vreedzame velden
en de knotwilgen hingen langs den goüeelen oever over den
stroom, die zich voortkronkelde op eene wijze, die haar
in verrukking bracht. Jnist bij de kromming van de
rivier, lag een smal brnin bootje aan een wilg vastgebon
den. Het was ledig, maar op de helling lag een man, met
zijn hoofd op zijn arm geleund, en een boek in de hand. Zij
kon zjjne trekken op dien afstand niet onderscheiden,
maar door iets in zijne houding, zag zij dadelijk dat het
Hngo Macneillie was. Daarenboven kon zij een punt van
de plaid zien, die hij steeds met zich medevoerde, het
gende Hotel du Commerce waren gekozen. Zij
zag er wel aardig uit maar toch zou het comité beter
hebben gedaan met deze proeve achterwege te laten!
Immers, een versiering, die voldoet aan een heele straat,
moet noodzakelijk anders toch lijdt zij aan overlading
ietwat pover schijnen wanneer zij aan slechts twee
perceelen wordt aangebracht. Demeeste menschen bedenken
dat niet en daaraan is't zeker toe te schrijven, dat er over
deze proeve heelwat laelijks is gezegd. Dit is vooral daarom
te betreuren, wijl de inhuldigingsdos van de Kal ver
straat, in tegenstelling met verschillende andere hoofd
straten, een product zal zijn van Hollandsche fabrikan
ten en werklieden, die men zoo gaarne met succes zou
willen zien mededingen met hunne buitenlandsche con
currenten. De meeste buurtcomité's hobben zich alleen
afgevraagd, bij wie men het goedkoopst terecht kon en
daardoor zijn er velen terecht gekomen bij den agent
der Londensche firma James Pain Sons. De commissie
voor de Kalverstraat huldigde daarentegen het loffelijke
beginsel, dat men bij een nationaal feest ook bij voor
keur nationale werkkrachten moest bevoordeelen zelfs al
was daarmee eenig meerder geld gemoeid en zoo heeft
zij de versiering uitsluitend aan Nederlanders opgedragen.
Nu hebben deze reeds dadelijk in de meening der pu
blieke opinie, hoezeer ook onverdiend, een veer gelaten,
waardoor de vertegenwoordiger van de Engelsehe firma
den dag na de proef de vrijheid kon vinden om in de
bladen te adverteeren, dat hij zich ter vermijding van
misverstand verplicht achtte om erop te wijzen, dat de
heeren Pain Sons niets te maken hadden met de ver
siering der Kalverstraat. De Nieuwendijkers, die zich wel
tot den buitenlander hebben gewend, lachten natuurlijk
bij het lezen dier annonce niet weinig in hun vuistje.
Na veel twijfel schijnt 't nu vast te staan, dat H. M.
de Koningin de gouden koets, waarvoor een deel der
bijdragen bij dubbeltjes en centen in de arbeiderswijken
is verzameld, niet zal accepteeren. Na den stellig uitge-
sprokon wensch, dat H. M. bij de troonsbestijging geen
geschenken wilde aanvaarden, kon eigenlijk nauwelijks een
andere beschikking verwacht worden, maar het comité
van initiatief schijnt onverzettelijk de hoop te hebben
gekoesterd, dat voor dit cadeau een uitzondering zou
gemaakt worden. Te minder is daartoe evenwel aan
leiding geweest, nu het volk niet eens het vereischte
bedrag heeft weten bijeen te brengen en een invloedrijk
ingezetene een niet onbelangrijke som heeft moeten bij
passen. De koets zal binnenkort in het Paleis voor Volks
vlijt worden tentoongesteld en de ontwerpers van het
plan vleien zich nu nog met de hoop, dat H. M. daar
het voertuig persoonlijk zal komen bezichtigen. Voorts
moeten zij zich maar troosten met de hoop, door zooveel
vaderlandslievende Nederlanders gekoesterd, dat er eer
lang weder belangrijke nationale feesten zullen te vieren
zijn, waarbij geschenken gracieuseljjk zullen worden aan
vaard.
Voor het overige is er niet veel Amsterdamsch nieuws
de traditioneele komkommertijd doet zijne rechten gelden.
Alles wat maar even vatbaar is voor een halve kolom
donker blauw en groen van den Maeneilmantel met zijn
smalle, afwisselend gekruiste witte en gele strepen. Het
was dezelfde, die in vroegere dagen zoo dijkwijls over hare
knieën werd gespreid, wanneer zij op een konden winter
dag in den trein zaten.
De aanblik hiervan gaf haar eenigszins den moed
terugzij liep haastig langs den oever van de rivier en
jeugd en hoop schenen te herleven, toen hare voeten de
terugspringende grassprietjes aanraakten en over het wit
en goud der madeliefjes heenstapte.
Macneillie, van zijn boek opziende, zag eene dame
naderen, in een eenvoudig kostuum gekleedvan harte
hoopte hij, zooals beroemde personen gewoonlijk doen, wan
neer zij vacantie nemen, dat zij hem niet herkennen zou.
Christine kon zijne gedachten en zijn minste beweging
zoo goed raden dat zij een glimlach niet kon bedwingen.
Zij sloeg haar voile op en liep recht op hem toe hare
bruine oogen vol van die zachteinnige liefde die hij
jaren lang niet daarin gelezen had. Toen zij dicht bij
hem stilstondkeek hij onwillekeurig nog eens op en
sprong met een kreet overeind.
Christineriep hij uithaar beide handen in de
zjjne nemend. »Ben jij het werkelijk 1"
Slechts voor één zalig oogenblik vergat hij alles om
zich heen hij was zich slechts bewustdat zij bij hem
was en zij elkander beminden met eene liefdedie zelf
de gelukzaligheid der eerste dagen hunner verloving
overtrof. Het volgende oogenblik dacht hij met een
verpletterende schrik aan den scheidsmuur, die tnsschen
hen lag. Geen van beiden sprak in de stilte die hen
omgaf, hoorden zij het schelle gefluit van een loopjongen,
die over de brug liep. Hij had een van de aardigste
wijsjes uit »Haddon Hall" opgevangen »Wees ge
trouw aan uw eigen hart."
»Hugo", zeide zij zacht, »je zeidet mij dat als de
tijd ooit mocht aanbreken, dat er niemand was, die mij
beter helpen kon, dat ik dan naar jou toe moest komen.
Ik ben nu bijna tot wanhoop gedreven en ik kom je
vragen, je belofte te vervullen. Waar kunnen wij rustig
praten