Ralph Denmead. No. 88. Eerste blad. Honderdste jaargang, 1898. WOENSDAG 27 JULI. Stedelijk Museum te Alkmaar. Amsterdamsche Brieven. FEUILLETON. ALIiMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Blnsda g-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80 franco door het geheele rijk f 1. 3 Nummers ff O,OS. Afzonderlijke nummers 3 ets. Prijs der gewone advertentien Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER ZOON. Telefoonnummer: 3. Bezichtiging tegen 1© Cts. de persoon op ZOST- DAG 31 «FUM a.s., 's namiddags van 13 uur. De kaarten hiervoor zijn verkrijgbaar gesteld ter Secretarie der gemeente van 25 tot en met 30 Juli 's voormiddags van 9 tot 's namiddags 2 uur. Kostelooze bezichtiging voor onvermogenden op ZOMBAG 9 AUGUSTUS, 's namiddags van 13 uur, waarvoor toegangskaarten te verkrijgen zijn ter vergadering der commissie op Donderdag 4 Augustus, 's namiddags van 2—3 uur, ten Stadhuize. Aan en voor kinderen beneden 13 jaren worden geene toegangskaarten afgegeven. Het Museum is voorts te bezichtigen iederen Baandag en Vrijdag, van 's namiddags 13 nur, tegen betaling van 35 Cents de persoon. XXIV. Nog is de werkstaking der timmerlieden niet ten einde en wordt de vrees gekoesterd, dat 't aan de bemiddelings-commissie wel niet zal gelukken de beide zoo ver van elkaar verwijderd staande partijen te ver zoenen, of alweer verluidt een en ander omtrent een dreigende bonding van een andere werklieden-groep. Er broeit iets onder de typografen in de hoofdstad en tegen den tijd der Kroningsfeesten wordt de uitbarsting ver wacht. Men heeft gepoogd alles zoo geheim mogelijk te honden, maar natuurlijk gaat dat niet, waar 't een zaak betreft, waarbij duizenden zijn betrokken. Zoo is dan ook uitgelekt, dat een voorstel bij de verschillende vak- vereenigingen is aanhangig gemaakt om van de patroons te eischen een loon overdag van 25 cts. en 's nachts van 32 cts. per nnr, met bepaling, dat de nachtelijke arbeidsduur niet meer dan 7 uur zal mogen bedragen en dat per jaar een aantal vrije dagen zullen worden ge geven met behoud van loon. Willen de werkgevers daarin niet treden, dan zal met lo. September de arbeid worden neergelegd, zoodat de Amsterdamsche bladen groote moeite zullen hebben om hun lezers een verslag te bezorgen van de Kronings-plechtigheden en feestelijkheden. Het voornemen bestaat om ook nu weder het krach tige wapen der partieele werkstaking te baat te nemen, liet eerst zal de arbeid worden neergelegd op die werk plaatsen, waar couranten en in het algemeen dat werk, wat bet minste uitstel lijden kan, wordt gezet. Wordt daar de overwinning behaald, dan komen successievelijk alle andere drukkerijen aan de beurt. Dit alles is zoo aanlokkelijk voorgesteld, dat er nauwelijks aan te twij felen valt, of het voorstel wordt aangenomen alleen is ar nog eenige kans, dat de Katholieke en anti-revolutio naire vakvereenigingen zich tegen een dergelijk afdwingen van betere levensomstandigheden zullen verklaren, maar zelfs in dat geval is 't te vreezen, dat het plan toch zal worden doorgedreven. door EDNA LTALL. 71) HOOFDSTUK XXXIX. Het was de volgende Dinsdag en een dag zoo heerlijk, als Christine zich niet mooier had kunnen wenschen. Charlie was verrukt over haar plan, om van Leamington naar Warwick te rijden. Zij liet hem met Linklater en zijn geliefde camera achter, om den middag met het bezichtigen van het kasteel, de kerk en de vele schilder achtige gedeelten van de oude stad door te brengen. »Ik moet in de nabuurschap een bezoek afleggen," zeide zij, »en zal je hier om zes uur halen. Zorg dat hij genoog te eten heeft, Linklater, want wij hebben zeer vroeg geluncht." Toen zij veilig binnen de muren van het kasteel waren, bestelde zij een victoria aan het hotel en reed naar Stratford. Tot op dit oogenblik had zij zich blij en luchtig gevoeld, gereed om in haar desperatie alles te wagen. Maar nn zij niets meer te doen had, lag zij achterover in het rijtuig, geheel uitgeput, niet in staat om van het heerlijke voorjaarsweer, van het prachtige landschap, de pas ontloken knoppen der boomen, of het vroolijke gekweel der vogels te genieten. Het was niet vóórdat zij aan Shakspere's geboortestad kwamen, dat haar geestkracht weer terugkeerde, en toen zij de Roomsch Katholieke Kerk voorbij reden, ging zij overeind zitten en riep den koetsier toe om stil te houden. »Ik zal hier uitstappen," zeide zij, haar witte gazen voile neerlatende. sGij knnt verder gaan en in het Shakspere Hotel stallen, totdat ik terug kom." De man gehoorzaamde en zij waDdelde verder, totdat De Algemeene Wederlandsche Typografenbond is een machtig lichaam en misschien juist daarom schijnt hij van meening te zijn, dat geen patroon aan zijne eischen weerstand kan bieden. In zooverre hebben de werkgevers een voordeel in ver gelijking met de vorige staking, dat zij nn althans kan nen weten, wat hnn boven het hoofd hangt en gemeen schappelijk over tegenmiddelan kunnen beraadslagen. Waarschijnlijk zullen zij probeeren, bijtijds elders krachten aan te werven, die wat minder pretentieus zijn om daar mee reeds nu de gelederen zooveel mogelijk van de ultra- revolutionaire elementen te zuiveren, 't Schijnt werkelijk, of de nadering der Kroningsfeesten van menig werkman het gezond verstand benevelt; en een treurig sociaal verschijnsel is 't zeker, dat enkele weken van groote drukte aanstoads te baat worden genomen om den patroon het mes op de keel te zetten. Wat moet het einde zijn van zulk eene beweging Geen ander dan dat menschon met kapitaal hoe langer hoe huiveriger zullen gaan wor den om dit in industriëele ondernemingen te beleggen. Er heerscht onder die werklieden een overschatting van eigen kracht, die noodzakelijk op teleurstelling zal uit- loopen. Langen tijd dit is een feit heelt men hen misbruikt en hun arbeid schraal beloond om den patroon rijk te doen wordendat daarvoor meer en meer de oogen geopend zijn is een groote victorie van onzen tijd. Nu echter dreigt men tot een ander uiterste over te slaan en door aldus te handelen zal men tal van de krachtigste elementen van de arbeidersbeweging daarvan vervreemden. De loonen der amsterdamsche typografen zijn tegenwoordig ruim voldoende voor het verschaffen van een behoorlijk bestaan en worden deze, door geweld afgeperst, nu nog weer verhoogd, dan kan dat den onder gang ten gevoilge hebben van meer dan één zetterij, die nu reeds de grootste moeite heeft om na de laatste loons- verhooging zich staande te houden. In bijzonderheden kunnen wij hierover niet tredenmaar wel zullen wij later, als de strike slaagtnog eens aan deze bewering herinneren. Al deze voorstellingen tusschen kapitaal en arbeid want behalve bij de timmerlieden de typografen en de huurkoetsiers is er nog gisting onder verschillende andere arbeiders werpen ontegenzeggelijk haar schaduw op de voorbereiding der Kronf ngsfeesten. In plaats, dat alles thans samenwerkt om Amsterdam een goed figuur te laten maken, is er tweedracht en tegenwerking. De taak der autoriteiten toch al zoo zwaar, wordt daar door dubbel moeielijk. Van haar beleid zal in de eerste dagen van September zeer veel gevraagd wordenen wanneer zij dan ook nog haar aandacht aan werkstakingen zal hebben te wijdenkonden hare krachten wel eens te kort schieten. Daarom te meer is'tdubbel te wenschen, dat alle dreigende wolken zullen voorbijdrijven. Van den fooi der straten in de feestdagen begint men toch langzamerhand wat meer te bemerken. Van de week waren wij in de gelegenheid de proefversiering van de Kalverstraut te bezichtigen waarvoor de tijding zaal van de Telegraaf met het daartegenover lig- zjj rechts de Clopton Brug zag, waar voorbij zij wist dat het »Zwanennest" gelegen was. Zooals gewoonlijk, was zij zeer eenvoudig gekleed, er was niets in haar zwarte serge mantel en rok en haar matrozenhoed, dat haar van honderden andere vrouwen onderscheidde en geen voorbij ganger zon haar door haar voile herkend hebben. Niettegenstaande dat, begon de moed haar te ontzinken, toen de kleine ouderwetsche herberg met haar rood steenen maren en pannendak in het gezicht kwam. Zij besefte volkomen, dat zij een wanhopende stap ging doen. Maar vereischte een hopelooze smart geen wan hopende middelen En had Hngo Macneillie haar niet drie en een half jaar geleden in zijn brief gesmeekt, haar te mogen helpen, wanneer zij zich in moeielijkheden bevond Niemand anders kon haar nu helpen. Hij alleen kon haar beschermen en aan, haar leven waarde geven. En was hij niet ziek en had hij haar niet noodig Was zij niet volkomen gerechtvaardigd, als zij hem nu opzocht Zij was onwillekeurig in gepeins verzonken op de brug blijven staan. Voor een oogenblik dwaalden hare gedachten, door den aanblik van het prachtige landschap, van haar eigen zorgen af. Bij een oude roodsteenen brug, scheidde de zilver achtige Avon, een eindje verder de onregelmatige huizen van het stadje en het statige Memorial Theatre, dat door zijn tuinen omgeven aan den oever van de rivier stonddaartegenover lag een lieflijk stukje landschap van groene weiden en uitloopende boomen en in de verte de oude kerktoren, waar de kraaien omheen vlogen. In de tegenovergestelde richting lagen vreedzame velden en de knotwilgen hingen langs den goüeelen oever over den stroom, die zich voortkronkelde op eene wijze, die haar in verrukking bracht. Jnist bij de kromming van de rivier, lag een smal brnin bootje aan een wilg vastgebon den. Het was ledig, maar op de helling lag een man, met zijn hoofd op zijn arm geleund, en een boek in de hand. Zij kon zjjne trekken op dien afstand niet onderscheiden, maar door iets in zijne houding, zag zij dadelijk dat het Hngo Macneillie was. Daarenboven kon zij een punt van de plaid zien, die hij steeds met zich medevoerde, het gende Hotel du Commerce waren gekozen. Zij zag er wel aardig uit maar toch zou het comité beter hebben gedaan met deze proeve achterwege te laten! Immers, een versiering, die voldoet aan een heele straat, moet noodzakelijk anders toch lijdt zij aan overlading ietwat pover schijnen wanneer zij aan slechts twee perceelen wordt aangebracht. Demeeste menschen bedenken dat niet en daaraan is't zeker toe te schrijven, dat er over deze proeve heelwat laelijks is gezegd. Dit is vooral daarom te betreuren, wijl de inhuldigingsdos van de Kal ver straat, in tegenstelling met verschillende andere hoofd straten, een product zal zijn van Hollandsche fabrikan ten en werklieden, die men zoo gaarne met succes zou willen zien mededingen met hunne buitenlandsche con currenten. De meeste buurtcomité's hobben zich alleen afgevraagd, bij wie men het goedkoopst terecht kon en daardoor zijn er velen terecht gekomen bij den agent der Londensche firma James Pain Sons. De commissie voor de Kalverstraat huldigde daarentegen het loffelijke beginsel, dat men bij een nationaal feest ook bij voor keur nationale werkkrachten moest bevoordeelen zelfs al was daarmee eenig meerder geld gemoeid en zoo heeft zij de versiering uitsluitend aan Nederlanders opgedragen. Nu hebben deze reeds dadelijk in de meening der pu blieke opinie, hoezeer ook onverdiend, een veer gelaten, waardoor de vertegenwoordiger van de Engelsehe firma den dag na de proef de vrijheid kon vinden om in de bladen te adverteeren, dat hij zich ter vermijding van misverstand verplicht achtte om erop te wijzen, dat de heeren Pain Sons niets te maken hadden met de ver siering der Kalverstraat. De Nieuwendijkers, die zich wel tot den buitenlander hebben gewend, lachten natuurlijk bij het lezen dier annonce niet weinig in hun vuistje. Na veel twijfel schijnt 't nu vast te staan, dat H. M. de Koningin de gouden koets, waarvoor een deel der bijdragen bij dubbeltjes en centen in de arbeiderswijken is verzameld, niet zal accepteeren. Na den stellig uitge- sprokon wensch, dat H. M. bij de troonsbestijging geen geschenken wilde aanvaarden, kon eigenlijk nauwelijks een andere beschikking verwacht worden, maar het comité van initiatief schijnt onverzettelijk de hoop te hebben gekoesterd, dat voor dit cadeau een uitzondering zou gemaakt worden. Te minder is daartoe evenwel aan leiding geweest, nu het volk niet eens het vereischte bedrag heeft weten bijeen te brengen en een invloedrijk ingezetene een niet onbelangrijke som heeft moeten bij passen. De koets zal binnenkort in het Paleis voor Volks vlijt worden tentoongesteld en de ontwerpers van het plan vleien zich nu nog met de hoop, dat H. M. daar het voertuig persoonlijk zal komen bezichtigen. Voorts moeten zij zich maar troosten met de hoop, door zooveel vaderlandslievende Nederlanders gekoesterd, dat er eer lang weder belangrijke nationale feesten zullen te vieren zijn, waarbij geschenken gracieuseljjk zullen worden aan vaard. Voor het overige is er niet veel Amsterdamsch nieuws de traditioneele komkommertijd doet zijne rechten gelden. Alles wat maar even vatbaar is voor een halve kolom donker blauw en groen van den Maeneilmantel met zijn smalle, afwisselend gekruiste witte en gele strepen. Het was dezelfde, die in vroegere dagen zoo dijkwijls over hare knieën werd gespreid, wanneer zij op een konden winter dag in den trein zaten. De aanblik hiervan gaf haar eenigszins den moed terugzij liep haastig langs den oever van de rivier en jeugd en hoop schenen te herleven, toen hare voeten de terugspringende grassprietjes aanraakten en over het wit en goud der madeliefjes heenstapte. Macneillie, van zijn boek opziende, zag eene dame naderen, in een eenvoudig kostuum gekleedvan harte hoopte hij, zooals beroemde personen gewoonlijk doen, wan neer zij vacantie nemen, dat zij hem niet herkennen zou. Christine kon zijne gedachten en zijn minste beweging zoo goed raden dat zij een glimlach niet kon bedwingen. Zij sloeg haar voile op en liep recht op hem toe hare bruine oogen vol van die zachteinnige liefde die hij jaren lang niet daarin gelezen had. Toen zij dicht bij hem stilstondkeek hij onwillekeurig nog eens op en sprong met een kreet overeind. Christineriep hij uithaar beide handen in de zjjne nemend. »Ben jij het werkelijk 1" Slechts voor één zalig oogenblik vergat hij alles om zich heen hij was zich slechts bewustdat zij bij hem was en zij elkander beminden met eene liefdedie zelf de gelukzaligheid der eerste dagen hunner verloving overtrof. Het volgende oogenblik dacht hij met een verpletterende schrik aan den scheidsmuur, die tnsschen hen lag. Geen van beiden sprak in de stilte die hen omgaf, hoorden zij het schelle gefluit van een loopjongen, die over de brug liep. Hij had een van de aardigste wijsjes uit »Haddon Hall" opgevangen »Wees ge trouw aan uw eigen hart." »Hugo", zeide zij zacht, »je zeidet mij dat als de tijd ooit mocht aanbreken, dat er niemand was, die mij beter helpen kon, dat ik dan naar jou toe moest komen. Ik ben nu bijna tot wanhoop gedreven en ik kom je vragen, je belofte te vervullen. Waar kunnen wij rustig praten

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1898 | | pagina 1