Ralph Denmead. 3ft atys»'? ""g'DS No. 91 Honderdste jaargang, 1898. WOENSDAG Haagsche Brieven. 3 AUGUSTUS. FEUILLETON. ÏÏLglïr T°" *»eoi""igh.d o™ :k»"»- ALK1HAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Binsdag-, Bonder ila g- en Katerdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f O,so franco door het geheele rijk f 1. 3 Nummers f O,OS. Afzonderlijke nummers 3 ets. Prijs der gewone advertentien Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER ZOON. Telefoonnummer3. VII. Wat al zomeramusementen in den Haag, en wat wei nig animo om er aan deel te nemen, in vergelijking met andere jaren. Ieder klaagt over slapte, maar aller "hoop is gevestigd op de kroningsfeesten, Die zullen het goed maken Bij uitzoudering zeer druk bezocht zijn de avonden, dat »lnsalinde is opengesteld, 't Is een groote bijifdeeling van de Tentoonstelling voor Vrouwenarbeid. Men krijgt daar een heel aardig kijkje in 'fc Indische familieleven, een bruiloft, voorafgegaan door de huwelijksplechtigheid. Zoo nauwkeurig mogelijk wordt de werkelijkheid ge volgd. De bruidegom trekt uit, te paard gezeten, voor afgegaan en gevolgd door een schitterende stoet, hij be geeft zich naar den inlandschen priester (Pengoeloe), die t huwelijk voltrekt, zonder de bruid. Eerst dan wordt ze tot haar man geleid en beginnen de feesten. Zéér opvallend is de passieve rol, die de vrouw in In- dië nog schijnt toebedeeld. De bruidegom trouwt, terwijl de bruid thuis zitop 't diner, dat volgt, praat en lacht mijnheer, mevrouw zit stil op haar bord te turen, ze neemt nergens notitie van hij doet mee aan de dansen, die volgen, zij niet Van .Emancipatie der vrouw" schijnt bij die eenvou dige luitjes nog weinig te zijn doorgedrongen. De nationale dansen dragen een héél eigenaardig ka rakter. 't Is nooit het wilde getol van bij ons, waaraan ieder mag meedoen. Aparte dansers en danseressen voeren ze uit, op de klank van de gamelang, de gasten kijken er naar, en begeleiden de muziek soms, door op de maat mee in de handen te klappen. De bewegingen zijn uiterst langzaam en slepend, voor ons gezicht misschien wat eentonig. Soms staan ze on bewegelijk stil met ver naar buiten gedraaide voeten, en achterover gebogen handen en vingers, alleen een diep zwoegen van de borst, gepaard aan een uiterst melanko- lieke uitdrukking van 't gezicht toonen, dat ze den dans vervolgen. Zacht pinkt dan de gamelang. Maar opééns wordt de muziek voller en vroolijker nieuwe figuren komen aan de orde. De danseressen ver- anderen elk oogenbkk van honding, en nu kan men die vrouwenfiguren in al hun lenigheid bewonderen. Bij 't ge uid van de gamelang kan men zich een oogenblik wegdroomen in het warme, milde Insnlinde. Indische muziek vervoert niet tot hartstocht, zooals de onze, ze is fijner m al haar schakeeringen. -Sa1I? T .de ill,Q,siü wordt ganw genoeg verstoord t Hollandsche pnblieh schijnt het onwellevende dringen en duwen nergens en nooit te kunnen laten. Wat .moeten die arme Javaantjes een kou geledon MKf tuX 7 f"? vuahti8e> 8ure week van hun ver- gf alhier. Ze hadden zich zoo goed mogelijk er tegen beveiligd, wat in onze oogen wel eens een vreemd ge zicht was. Ik zag een der danseresjes door den tuin loopen met een gekleede heerenjas omgeslagen, die 't kind veel te lang van rng was. Sommigen hadden kousen aan zonder laarzen, anderen schoenen zonder kousen. Bij een ouden Javaan staken vreeselgk magere beenen in véél te groote bottines met uitgerekte elastieken, 't Was een curieus gezichtBij het dansen werden laarzen en schoenen uitgetrokken, maar wie kousen rijk was, hield ze aan. Dat er bij 't op lichten van de voeten soms groote gaten te zien kwamen, scheen hnn niet erg te hinderen, 't Wekte echter groote hilariteit by 't publiek. T\r-De DltvO0ring0n in de congreszaal zijn weinig bezocht. Misschien moest er meer publiciteit aan gegeven worden, misschien is de entrée nog te hoog, mogelijk ligt het aan allebei. Zondag was er een uitvoering van dames-gymnastiek- vereemgingen, en schoolmeisjes. Een volksklasse uit Baarn begon. Aan het onhandige binnentreden kon men goed zien, dal 't kinderen uit het volk waren. Maar toen ze over de eerste verlegenheid Heen waren die sommigen een fout deed maken, werkten ze alleraardigst. ^en veertigtal Haagsche jongejufirouwtjes van 9—12 jaar geheel in 't wit gekleed, voerden een zangrij uit iets, wat altijd »pakt." Maar 't voornaamste was voor mij, wat de dames-gym- nastiek-vereenigingen Sporta, Olympia en Swava te zien zouden geven. Wat de opvatting van meisjes-gymnastiek betreft, stonden Swava uit Rotterdam en Olympia uit den Haag bljna lijnrecht tegenover elkaar, 't Was al te zien aan t uiterlijk. De pakjes van Rotterdam waren alleen doelmatig: korte mouwen, een lage hals, een broek tot over de knie, en een zéér kort rokje, dat de beenen geheel vrij liet alles zéér doelmatig, maar ver van sierlijk, grijs linnen met rood band. Olympia had witte pakjes met blauw band. Een ma trozenkiel met groote kraag, wijde blouse-mouwen met manchetten om ,de pols gesloten. Een broekje tot de knie, een rokje, dat nog iets langer was, lage witte schoentjes, t Was doelmatig, maar tevens smaakvol. Hetzelfde verschil frappeerde by de oefeningen. De Haagsche meisjes werkten correct, flink en uiterst sier lijk. Iedere beweging was elegant, zoowel met het lichaam ais met de armen en beenen. Daardoor was de rij uit gevoerd met de stokken, ook een verkwikking voor het oog. De Kotterdamsehe dames deden toeren, die van groote krachtsontwikkeling getuigden. Sommige toeren aan de brug leken me meer geschikt voor mannen in de kracht van t leven En ze werden uitgevoerd op een wijze, die aantoonde, dat er veel ernstige oefening aan moest zijn voorafgegaan. Maar ze misten dat cachet van élégance, üat men zoo graag voor meisjes ziet. De publieke opinie was geheel op d»hand van Olympia. Achter de schermen" ontspon een debat tusschen de rresidente van Olympia en de voorwerkster van Swava over Dames-gymnastiek. De laatste vond, dat er geen onderscheid mocht gemaakt worden tusschen meisjes- en jongens-gymnastiek, ze begreep niet, waarvoor 't noodic was. De eerste verdedigde hare meening, dat bij dames- Slilflk" aiorl li b-Viairl A i... 1 beide dames werden 't niet eens, zoodat 't wel zal blijven zooals t tot nog toe was; Rotterdam practisch en krachtig, Den Haag correct en sierlijk. Sparta uit Delft^ stond zoowat tusschen beide partjjen in. t Was dien middag zeer druk op de tentoonstelling zelf, t was de tweede kwartjesdag. Jammer, dat 's Zon dags alle machines in de Industrie-zaal stil staan. Vele menschen, die enkel op zondag kunnen komen, missen een interessant gedeelte. Er worden stappen gedaan door t bestuur om dat veranderd te krijgen. Als er geen sierlijker normaal-vrouwen-kleeding wordt uitgedaeht, dan ik op de tentoonstelling zag, vrees ik dat onze dames 't niet licht zullen navolgen. 1)0 afdeeling bloemen geeft voortdurend veel moois te zien de eerste week waren er bloemstukken, de tweede week een prachtige tafel-versiering te zien, deze week is er wedstrijd geweest in 't maken van bouquetten. De bakkerij.tentoonstelling in de dierentuin is vrij volledig, maar uit den aard der zaak alleen voor vak lui interessant. Er was boven een geheel ingerichte eet zaal met gedekte tafel, waar menige huisvrouw een lesje in taroidienen kon gaan nemen. Brood- en banketbakkers ade oorden van 't land, is 't zeker aan te raden, daar een kykje te gaan nemen. Als curiositeit melden we de inzending van 't minis terie van oorlog. In een afzonderlijk deel van den voor tuin zijn de verschillende soorten veldkeukens uitge graven die in oorlogstijd gebruikt worden of als de sol- daten kampeeren. Er is een piano-keuken, een paar ge wone keukens, en een S vormige keuken. Een vriend van mij die onder dienst is geweest, verzekerde mij, dat deze laatste soort stookplaats de beste was .daar kon de wind altgd doorheen spelen.' Tot mijn spijt is mijn papier hier vol. Tot een ander- maal das THEO VAN STRALEN. UJÜOUlu8i uai; dd aames- gymnastiek sierlijkheid een der eerste eischen was. De AA PI. KItOK KJY. L -W U f>?moedel3ke Alkmaarders zullen niet zonder schrik heboen kennis genomen van de bijlage n" 87 tot het verslag der handelingen van den gemeenteraad. Twee eerwaardige betrekkingen zullen worden afgeschaft, die van Stadsomroeper en die van Stadsaanplakker. Al weer een stnk geschiedenis, al weer een reminiscens uit den regententijd, dat heen gaat. Al weer een offer aan den egaliseerenden tijdgeest. Voortaan zal er geen onderscheid meer zijn tusschen een stads- en een »bnrger"-omroeper. De vrouwtjes in de deuren hunner woningen, die zoo gaarne luisteren naar de slagen op het koperen bekken en de schoone stem van den nieuwsbrengenden bode zul len geen vergelijkingen meer kunnen maken of de »stads-" dan wel de »burger"-omroeper »het beter doet" en wie van beide het meest uitmunt in onverstaanbaarheid En de biljetten aan de aanplakborden znllen niet meer met doïr en?11 ,i - ,end0 kwast stlJfsel worden aangeplakt o een rad in het groote raderwerk van het stadsbe- diearo'r zfingüWOt!1e d9r zal de aanplakborden pachten, die er zijn, en de nieuwe, die er zullen komen en zal tegen vergoeding op die borden kannen laten plakken door Jan en alleman, zonder gratie, op de meest ver- door EDNA L'ÏALL. 73) »Minus de Shakspere vereeniging en plus de reuk," zeide Bnde glimlachend. »Hier komen de valsche zwanen die er zoo schilderachtig uitzien en toch zoo kwaadaardig Zij gleden kalm voert, en keken naar de lucht die zacht door de ondergaande zon beschenen werd, naar de kerktoren en de statige boomen die hem omgaven, toen de waard hen naar het trapje in den tuin roeide, die den schouwburg omgaf. Toen zij de grasachtige helling op liepen, waren zij zeer verwonderd Macneillie te ontmoeten, die met iemand die zij met kenden op en neer liep. Eve- 16 verwonderd af, hoe hij in een ernstig gesprek verdiept kon zijn, nu het bijna tijd was om de voorstelling te beginnen. Hij scheen eenigszins blij toen hfl haar ontwaardde en stelde haar aan mijnheer Barrv bterne voor; daarna verzocht hij haar er voor te zorgen dat de bediende hem een goede plaats gaf en na aige- sproken te hebben, waar hij hem later ontmoeten zou iiep hp haastig naar de deur van het tooneel, Evereld en Bride achterlatend, om van het gesprek van den nieuw aangekomene te genieten. »Dat ziet er naar Shakspere vereering nit," merkte Dfl op, naar het schoone gebouw ziende, dat reeds goed bezet was. »Ik wilde dat ik die vreemde oude mummie hier had, dien ik in den trein ontmoette. Er eef, Paar Amerikanen, die hem met vragen over Stratford overstelpten, zij vielen op hem aan toen wij Ruston verlieten en Wilden alles weten." De oude neer Kon er gedurende eenigen tijd geen woord tusschen- Drengen, door de tunnels en de vele vragen die aan hem gericht werden. Eindelijk merkte hij stijf op, »ik heb nooit een van Shakspere's stukken gelezen, maar ik heb altijd gehoord, dat hij een zeer immoreel schrijver was U had de gezichten van de twee Yankees moeten zien liet was even goed als een voorstelling. En de oada man wist, volstrekt niet, dat hij iets buitengewoons ge zegd had en ging bedaard een godsdienstige courant lezen r werd *As you like it" gegeven," en voor de eerste maal moest Ivy voor Celia spelen en Ralph zou als Orlande optreden. Evereld had gaarne willen weten wat Barry Sterne van de voorstelling dacht. Hij werd tegen het einde van de tweede acte tamelijk stil en zij was bang dat hij de opvatting niet goedkeurde, totdat zij merkte dat hg naar de comentaren der menschen achter hem haa zitten luisteren. »Het is voor mij het amusantste wat er op de wereld bestaat, om naar de opmerkingen van het publiek te luisteren zeide hij tot Evereld. De amateur is zulk een vreeselgk onbarmhartigen beoordeelaar. Hoe minder hij kent, hoe scherper zal zijn afkeuring zijn. Nu is Macneillie's meiancolieke Jacques een meesterstukje van tooneelspel ik ken niemand, die zooveel van het karakter maakt.' Maar die gekken snateren maar door, omdat zij denken dat het ean bewijs is van hunne beschaving." »Het is hetzelfde in de Academie," zeide Evereld. mi.ndfr de menschen van schilderen afweten, hoe strenger is hun beoordeeling." >AJ\Lear e0n moderne lezing gaf van zijn nonsens alphabet, zou het moeten heeten »C was the carping cantankerous critic who cavilled and canted of culture zeide Barry Sterne met eon lach. »Uw echtgenoot is'een uitstekende Orlando. Ik hoorde ook, dat zijn Romeo zeer goed is. U hebt hem zeker dikwijls in die rol gezien?" »U, ja, zeer dikwijls, de laatste maal," zij lachte bij de herinnering, »was in de herfst, in het noorden van Engelandik zal het nooit vergeten. Vlak tegenover den schouwburg, werd op een stuk brakkegrond een wildebeestenspel gehouden, met de meest lawaaimakendste C was de spottende, grimmige kritiek, die kibbelde en Kakelde over de beschaving. muziek. Gedurende de geheele Balkonscene trommelde het voort, »The man that broke the bank at Monte Carlo En den volgenden avond moest Hamlet een alleenspraak houden, onder de tonen van »Daisy Bell." Het was het gekste wat ik ooit gehoord heb Barry Sterne voegde bij dit verhaal nog eenige herin neringen uit de dagen, toen hij bij een rondrenend ge zelschap was en tegen het einde van den avond was Lvereld bereid om te verklaren, dat hij de beste causeur was, dien zij ooit ontmoet had. causeur Hij ging later naar Macneillie's kleedkamer en Evereld werd door Dermot en Bride naar huis gebracht die echter hare uitnoodiging om te komen soupeeren 'niet aannamen, daar zij reeds toegezegd hadden om Ivy bij de Lrintons te ontmoeten. De avond was koud geworden z/"bi'Ldf t0eü Zld 0m helder vnnrti0 ih den haard braDden> Z1J giQg gemakkelijk in een lnie stoel liggen en wachtte op de terugkomst van de heeren en las het boeiende verhaal »Judith Shakspere" nit »Wat zijn zij van avond laat" riep zij toen de laatste bladzijde omgeslagen was en zij Judith, wier graf zij dien hl°Jëm Th m het. koor d0r kerk van Stratford gezien vnnSvVerh0nfr als Z1J niet komen- Wat 00D heerlijk Na eenigen tijd werden er voetstappen op de trap ge- sehnlri- "f RalPh karnen binnen, veront schuldigingen makend, dat zij haar zoolang hadden laten wachten. Macneillie die altijd een hevigen afkeer had van elke verandering ,n zijn omgeving, voelde zijn hart ineen- fcnmpen toen hy zich bedacht, hoe spoedig ergeenvroo- lijke kleine huishondster meer zon zjn om hemTe ver welkomen en een tehuis te makeu van elke plaats, die zii hM vn/T ijyön bezochten Hij stond zich bij het vnur te warmen, droomerig de zwijgende liefkozing opmerkende dm man en vrouw wisselden de kluchtige hefrooXe? haat;.aandacht verdeelde tusschen het roosteren van een sneedje brood en de bespreking van

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1898 | | pagina 1