DE BEDIENDE VAN DEN BANK-VAN- No. 145. Honderdste jaargang. 1898. WOENSDAG 7 DECEMBER. Amsterdamsche Brieven. FEUILLETON. A. CO NAN DOYLE. ALKMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Vlnsda g-, Donderdag en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f O,SO franco door het geheele rijk f 1. 3 Nummers f 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets. Telefoonnummer3. Prijs der gewone advertentlen Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven™ franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER ZOON. XLIII. Van een wandeling door de drukke straten thuis komende zet ik mij aan de vervulling mijner taak die ik ten opzichte der lezers van dit blad op mij genomen heb. In een vorigen brief schreef ik nog, dat de winkeliers weinig tevreden waren over de ontvangsten die de St. fVlcolaasmarkt hun dit jaar bezorgde. Mij dunkt, die klachten zullen nu wel verstomd zijn. De menschen schijnen elk jaar weder tot het laatst met hunne inkoo- pen te wachten en zoo druk als 't Zaterdag en Zondag in de hoofdstraten was is zelfs voor Amsterdam iets bij zonders. Maar niet alleen de straten waren vol ook in de magazijnen kwam men handen te kort om alle koop lustigen te bevredigen. Er wordt heel wat gevergd van de krachten der mannelijke en vrouwelijke winkelbe dienden en men moet hen bewonderen als zij in den avond hnn door- en door vermoeid lichaam rondslepen en toch nog voor alle koopers een vriendelijk woord overhebben. De Zondag bracht ditmaal geen rust de meeste magazijnen waren open en 't was er druk als op een weekdag. Een gezellige stemming was er op straat, een vroolijk gekout over de verrassingenwaarvan men zich op den St. Nicolaasavond zooveel succes belafffde een druk gesjouw van pakketten door menschen mlc heel geheimzinnige gezichten. Men ademde als in een sfeer van blijdschap Geen vreugde is echter onverdeeld op dit ondermaan- sche. Reeds op straat herinneren de uitgestoken handen van bedelaars en de schrale gezichtjes die arme kleinen tegen de winkelruiten der banketbakkerswinkels plat drukken er aan üoe bitter 't moet zijn alom vroo- lijkheid en verteedering des harten te zien en zelf daar van buitengesloten te wezen. Doch dit is het ergste nog nietzij die dezer dagen uitgaan speculeerende op de liefdadigheid krijgen een ruimen oogst van kruimkens, die daar vallen van de tafels der rijken. Neen er zijn menschen, voor wien de St.-Nicolaasavond heel wat erger is menschen voor wie de toekomst zoo somber is en die machteloos zijn om iets te .veranderen aan het noodlot, dat hen zoo zwaar drukt. Ik denk daarbij vooral aan het personeel der Weder- landgche Operadat nu weder bange dagen van angst en zorgen doorleeft. Het seizoen is dadelijk al slecht begonnen, zoodat het waarborgfonds binnen enkele weken was uitgeput. Toen is de vorstelijke gift gekomen van mej. Hinse waarop weer eenigen tijd kon worden geteerd en schemerde een beter verschiet door de vorming van een ondersteuningscomité van dameswaarvan de financieele uitkomsten echter bedroevend gering waren. Zuinigheid was een dringende eisch maar zij kon niet betracht wordenwijl dan de Italiaansche Opera de nationale kunst-instelling geheel in den grond zou boren. Integendeeler moesten banden met geld worden uitge geven om sterren te lokken en aldus de zalen nog eenigs- zins te vullen. Ernstige misgrepen hadden daarbij som- dook 1) Op een herfstdag in 't vorige jaar bezocht ik mijn vriend Mr. Sherlock Holmes en vond hem in diep gesprek met een bejaard heer van forschen lichaamsbonw, blozend ge laat en vuurrood haar. Ik wilde mij wegens mijn onge vraagd binnenkomen verontschuldigen en weer vertrek ken, maar Holmes trok mij onverwacht in de kamer en sloot de deur achter mij. »Je kon onmogelijk meer van pas gekomen zijn, Wat son," zeide hij op hartelijken toon. »Ik dacht, dat je bezigheden hadt." »Dat is ook het geval." »Dan kan ik wel in de kamer hiernaast wachten." Volstrekt niet. Deze gentleman," zei hij, op mij wijzende, »is in vele van mijn lastigste zaken mijn com pagnon en helper geweest en ik twijfel niet, Mr. Wilson, of hij zal mij ook in nw zaak van nut kunnen jijn." De forsch gebouwde heer rees halverwege van zijn stoel en knikte mij groetende toe, mij tegelijkertijd met zijn kleine oogen vragend aanziende. »Ga zitten," zei Holmes, in zijn leunstoel terugzinkende en zijn vingertoppen daarna tegen elkander houdende, zooals altijd zijn gewoonte was, als hij zich met eene in gewikkelde qnaestie bezighield. »Ik weet, mijn waarde Watson, dat je mijne voorliefde voor alles, wat zonder ling en buitengewoon is, deelt. Je hebt je smaak er voor getoond door je ijver in het opteekenen en, neem het mij niet kwalijk dat ik het zeg, in het opsmukken van eenige Van mijne kleine avonturen." wijlen plaats, zooals nu nog onlangs met het engageeren van Emil Fischer die vele jaren geleden een celebriteit was maar wiens stemmiddelen aan den tand des tijds geen weerstand hebben kunnen bieden. Onder die om standigheden moest het tekort voortdurend grooter worden en het heeft thans afmetingen aangenomen, die een dem ping zoo goed als onmogelijk maken. Sinds half November treden de solisten al op zonder eenig honorarium zij hebben daarin toegestemd omdat zij nog altijd op betere tijden hopen. Aan het koor, het orkest en verschillend arbeidend personeel is de gage nog uitbetaald doch om dat te kunnen doen zijn de recettes der eerstvolgende avonden verpand. Op die manier wordt wel-is-waar uitstel verkregen maar als de bom barst zal de uitwerking nog des te verschrikkelijker zijn. De ware schuld-factoren zijn in deze, zooals gezegd, de veel te hooge sommen die aan buitenlandsche roemrijk bekende solisten moeten worden uitgekeerd. Voorts zijn de zalen niet zoo vol als zij wel wezen moesten de Italiaansche Opera heeft aan de Nederlandsche vele trouwe vrienden ontroofd en voor twee opera-gezelschap pen op kostbare wijze samengesteld, is er in ons land feitelijk geen plaats. Aangezien er nn echter hieraan niets te veranderen is, wordt een zondebok gezocht en deze is gevonden in den heer, die sinds den aanvang van dit seizoen met den heer van der Linden de directie voert. Op hem worden alle onheilen geschoven en op zijn heengaan is krachtig aangedrongen. De heer Loman heeft ten slotte aan dien algemeenen wensch willen vol doen, evenwel onder voorwaarde, dat hem dan een deel van de f 10.000, die hij in de onderneming had gesto ken, zon worden gerestitueerd. Hij is daarna niet bepaald fatr behandeld. Terwijl toch de heer van der Linden hem te kennen gaf, dat in dit voorstel niet kon worden getreden werden tegelijkertijd aan alle Amsterdamsche bladen vanwege de Nederlandsche Opera officieels com- muniqué's gezonden meldende dat de heer Loman een reis naar Dnitschland ging ondernemen en zich deswege uit de directie had teruggetrokken. Gelukkig ontdekte hij nog bijtijds deze incorrecte handelwijze en kon hij telefonisch de maeste blwrfe" nog waarschuwen om het tendenz-bericht niet te plaatsen. Bij sommige organen was 't echter al te laat en daardoor is nu de gespannen toestand aan het licht gekomen. Ik heb nu ook de vrij heid gevonden daarover te schrijven, hoewel de feiten mij reeds sinds eenige weken bekend waren. De heer van der Linden erkent den heer Loman thans niet meer als mede-directeur, maar de finaneiëele toestand wordt daardoor niet beter. Vroeger of later staat 't te vreezen, dat het geheele gebouw zal instorten en dan zijn er weer tal van gezinnen zonder brood. Het pad van den kunstenaar is maar al te ruim bezaaid met doornen en distelen. Bij de Italiaansche Opera is 't ook lang niet alles couleur de rose. De vorige week schreef ik over de on gehoorde boete, die aan Siga Adami was opgelegd, omdat zij één repetitie had verzuimd en nu weer is aan Sigr »Uw zaken hebben mij inderdaad steeds veel belang ingeboezemd," zeide ik. »Ge zult n herinneren, dat ik onlangs zei, dat wij, om vreemde feiten en toestanden te leeren kennen, ze zelve moeten medeleven en dit vereischt veeL meer moed, dan ze zich voor te stellen." »Een stelling, die ik zoo vrij was te betwijfelen." »Dit is zoodokter; maar niettemin moet je wel tot mijne meenicg overhellen want anders zal ik zooveel bewijsgrondon op elkaar stapelen, dat je toegeven moet, dat ik gelijk heb. Nn, Mr. Jabez Wilson is zoo vriende lijk geweest, dezen morgen bij mij te komen en is be gonnen mij de zonderlingste geschiedenis te vertellen die ik in langen tijd gehoord heb. Ik heb wel eens ge zegd dat de vreemdste en ongewoonste zaken dikwijls bij kleinere vergrijpen voorkomen en meermalen ook daar, waar de twijfel bestaatof er eene bepaalde mis daad is gepleegd. Voor zoover ik het verhaal thans ge hoord heb kan ik onmogelijk zeggen of wij hier met een misdaad te doen hebben, maar zeker is hetdat de loop der feiten buitengewoon zonderling is. Misschien Mr. Wilsonwil n wel zoo vriendelijk zijn nw verhaal van voren af te beginnen. Ik vraag n dit niet alleen daarom wijl mijn vriend Watson het begin niet heeft gehoord maar ook wijl het eigenaar dige karakter van dit verhaal mij verlangend maakt om al de bijzonderheden zoo nauwkeurig mogelijk uit uw mond te vernemenwant ik moet inderdaad be kennen dat de feiten van deze geschiedenis zoover ik mij herinneren kan eenig zijn. De zwaarlijvige cliënt zette zijn borst met niet weinig trots op en haalde een ietwat morsige en verfrommelde krant uit den binnenzak van zijn overjas. Terwijl hij de advertentiekolommen doorzag, de krant op zijn knie uitgespreid en het hoofd voorovergebogen had ik eene geschikte gelegenheid hem eens terdege op te nemen en, op de manier van mijn vriend uit zijn kleeding en uiterlijk gevolgtrekkingen omtrent zijne persoonlijkheid en levensomstandigheden te maken. Mijn onderzoek hielp mij evenwel niet veel verder. De vreemde bezoeker had het voorkomen van een aile- daagscb Britsch handelsman zwaarlijvig pronkend en Corradette zijn emplooi bij deurwaarders-exploit opge zegd, omdat hij op een avond wegens ontsteking der stembanden niet kon zingen, hetgeen den directeur on waarschijnlijk voorkwam, 't Zal zeker voor een directie noodig zijn, waar zij orde moet honden onder een groot aantal artisten met de hnn eigenaardige caprices, om met zekere strengheid op te treden, maar de heer De Hondt gaat daarmee veel te ver en geeft zich den schjjn, dat hij naar gelegenheden zoekt om zich van artisten, die hij naar Amsterdam heeft gelokt, maar daar niet volkomen aan den smaak van het publiek voldoen, op weinig kostbare wijze te ontdoen. Eerst heeft de heer De Hondt de aanvallen, die op zijn humaniteit zijn ge daan, met een voornaam stilzwijgen beantwoord, maar die gedragslijn heeft hij toch niet kunnen volhouden. Hij heeft toen al de artisten, nog in zijn dienst, een ver klaring laten teekenen, dat zij steeds gentlemanlike door hem zijn behandeld en dat bewijs van goed gedrag is vervolgens in de bladen gepubliceerd. Over de waarde daarvan moet ieder maar voor zichzelf beslissen. Betreffende de geheimzinnige aanrandingen valt ditmaal niet veel nieuws mee te deelen. Terwijl deze brief geschreven wordt heeft zich nog geen nieuw geval voorgedaan, maar wie weet of dit ook nog gezegd kan worden als dit epistel wordt afgedrukt. Er is één man nog altijd in hechtenis, maar met den dag worden de kansen kleiner, dat hij de ware schuldige is. Intusschen heeft de Officier van (Justitie nog geen voldoende be wijzen voor zijn onschuld om hem los te laten. Een aardig staaltje van .journalistieke handig heid gaf een mijner collega's wiens naam en wiens blad ik maar niet zal noemen om allen schijn van recla me te vermijden bij de aanhouding van den man die in de Hoedenmakerstraat woont. Den ganschen dag had al het gerucht geloopen dat er een belangrijke arrestatie was gedaan maar niemand wist daarvan het rechte te zeggen. Eindelijk werd be kend dat de toestand van Cato Heiloo die zich sinds eenige dagen tengevolge van de aanranding in het Gast huis bevond zoodanig was verbeterd dat zij voor het eerst een verbpor mocht ondergaan. Om 3 uur zon dit plaats hebben en nu maakte mijn collega met groote vindingrijkheid een plan de campagne. Ondanks den feilen regen toog hij naar het Gasthuis maar zijn wachten daar werd niet beloond. Reeds begon hij aan het succes van zijn plan te twijfelen maar toch gaf hij den moed niet geheel op. De politie-antoriteiten waren blijkbaar reeds vertrokken waar zouden zij confereeren over hetgeen zij van het gewonde meisje hadden vernomen Een goede genius dreef den reporter naar de woning van den hoofdcommissaris, druipnat bleet hij daar eeni gen tijd schilderen daar zag hij eensklaps de deur opengaan en een heer werd met veel strijkages persoon lijk door den hoofdcommissaris uitgelaten dat kon nie mand anders zijn dan de officier van justitie. Van de woorden bij het afscheid gewisseld verstond hij niet veel, maar toch genoeg om te begrijpen, dat er werkelijk iets aan traag in zijne bewegingen. Hij was in wijdegrijze geruite broek en zwarte gekleede jaswaarvan de zin delijkheid wel iets te wenschen overliet en die van voren niet vastgeknoopt wasen droeg een lichtbruin vest met een zwaren verguld koperen horlogeketting, waaraan een vierkant stukje metaal als sieraad bengelde. Een kale cylinderhoed en een verschoten bruine overjas met een verkreukelden fluweelen kraag lagen op een stoel naast hem. Alles saamgenomen had de man niets bij zonders dan zijn opgeblazen rood hoofd en eene uitdruk- king van verdriet en ontevredenheid op zijn gelaat. Sherlock Holmes bemerkte terstond, dat ik den vreem deling aandachtig gadesloeg en hij schudde glimlachend zijn hoofdtoen ik hem vragend aanzag. Behalve dat hij zich eenigen tijd met handenarbeid heeft beziggehou den dat hij snuifteen vrijmetselaar isdat hij in China is geweest, en in den laatsten tijd veel geschreven heeft kan ik niets met zekerheid omtrent hem zeggen." Mr. Jabez Wilson sprong overeind met zijn wijsvinger 'op de krant en mijn vriend verbaasd aanziende. »Hoe in s Hemelsnaam weet u dat allemaal, mr. Hol mes vroeg hij. »Hoe weet u b. v. dat ik handenarbeid heb verricht Het is de volle waarheid want ik begon mijn loopbaan als scheepstimmerman." »Uw handen mijn waarde heervertellen mij dat nw rechterhand is veel grooter dan uw linkerhand. Ge hebt er mee gewerkt en daardoor zijn haar spieren meer ontwikkeld." »En het snuiven en vrijmetselarij sik wil uw schranderheid niet te kort doen, door n te vertellen, hoe ik dat weet vooral niet, daar ge tegen de strikte regels van nw orde een cirkel en een passer als dasspeld draagt." sHa, daar dacht ik natuurlijk niet om. Maar het schrijven." sHoe anders dan door veel schrijven kan de rechter mouw van onderen zoo glimmend zijn geworden en kan de linkermouw bij den elleboog waar hij op den lessenaar rustte zoo'n gladde plek gekregen hebben »Heel goed maar hoe weet ge dat ik in China ben geweest »De visch dien ik daar even boven nw rechterhand

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1898 | | pagina 1