van mi
Honderd en eerste jaargang
1899.
ZONDAG
26 FEBRUARI.
FEUILLETON.
Buitenland.
(DER MAJORATSHERR).
NO 25. Tweede blad.
ALRMAARSCI1E COURANT.
Deze Courant wordt Rlnsda g-, Donderd ag-
en Baterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80 franco door het
geheele rijk f 1,
3 Nummers f 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentlen
Per regel fO,16. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER
ZOON.
Er zijn menschen die het een heerlijk denkbeeld vinden,
een belangrijk voordeel van den republikeiDSchen regee-
ringsvorm, dat het hoofd van den Staat wordt gekozen,
telkens voor enkele jaren door het volk althans door
zijn vertegenwoordigers. De historische band tusschen
een volk en een voorgeslachtdat uit den aard der
zaak zoowel met het oog op het heden als op de toe
komst geen ander belang kan hebben dan zooveel
mogelijk de welvaart van dat volk te bevorderen heeft
in hunne schatting geringe waarde, en moet verre
onderdoen voor de vrije keuze van den waardigsten
bekwaamstee rec'ntvaardigsten en bestgezinden burger
en wel voor een bepaalden tijd opdat het volk niet te
lang gebonden zou kunnen wezen aan een keuzedie
later mocht blijken minder gelukkig geweest te zijn
Men kan daarover inderdaad heel mooie dingen schrijven,
maar die de werkelijkheid ziet, moet zijn geestdrift toch
wel eenigsziDs voelen bekoelen. De waardigstebe
kwaamste enz. wordt nu eenmaal niet door een teeken
uit den hemel aangewezen. Er is geen ander middel
dan den President der republiek te kiezen door de ver
tegenwoordigers des volks en dan is het al aanstonds
onmogelijkte blijven buiten de politieke partijen en
buiten al de stroomingen, het verschil van inzicht, den
partijstrijd en de hartstochten die de parlementen
beheerschen en diemocht men aan een onmiddellijke
keus door het volk zelf de voorkeur geven zich daar
zooals bij de gewone politieke verkiezingenevenzeer
zouden openbaren alleen in wat heftiger en ruwer
vorm. Men stelle zich de heerlijkheden eens voor van
de verkiezing van den President eener Nederlandsche
republiek om de vijf, zeven of tien jaren
De President der Fransche Republiek wordt gekozen
door den Senaat en de Kamer der Afgevaardigden, ver-
eenigd als Nationale Vergadering bij volstrekte meer
derheid van stemmen voor den tijd van zeven jaren
en is herkiesbaar. De keuze geschiedt onmiddellijk nadat
de hooge betrekking door den dood of wegens eenige
andere oorzaak is opengevallen. Voor de zevende maal
is thans een President gekozen slechts één werd na de
voleinding der zeven jaren herkozen. Vóór dien tijd
hebben de overige allen aanleiding gevonden om hun
ontslag in te dienen of zijn overleden. Thiersde
eerste Presidentaanvankelijk hoofd van het Uitvoerend
Bewind moest binnen twee jaren voor een motie van
wantrouwen wjjken. Mac-Mahon de candidaat der mo
narchalen was bijna zes jaren President, toen de
8)
VIERDE HOOFDSTUK.
allengs sterker geworden en meer eischende republi-
keinsche meerderheid in de Kamers hem tot altreden
noopte. Grévy na zeven jaren voor een gelijk tijdvak
herkozen zag zich daarna binnen twee jaren door de
openbare meening en de onmogelijkheid om een minis
terie samen te stellen na lange aarzeling gedwongen
ontslag te nemenSadi Carnot werd na een president
schap van zes en een half jaar vermoord. Casimir Périer
nam reeds na een half jaar zijn ontslag en de thans
overleden President Felix Faure werd op 17 Januari
1895 gekozen.
De heer Emile Loubet, voorzitter van den Senaat, is
bij eerste stemming met 483 van de 824 stemmen, waar
van 12 in blanco, tot President van de Republiek geko
zen, en met het oog op zijn verleden en zijn eerste
optreden als hoogste regeeringspersoon kan Frankrijk alle
reden hebben tot tevredenheid; maar in de schatting de r
rumoerige partij die zich tegenwoordig het monopolie
van vaderlandsliefde toekent, heeft hij één gebrek, dat alles
bederft: hij is een Dreyfusard, een werktuig van het geweldig
consortium van joden en vijanden van Frankrijk. En toen dit
verwijt later moeilijk kon worden volgehouden toen het
bleek dat hij zich omtrent »de zaak" nooit had verklaard,
werd het omgezet in de beschuldiging die in veler oogen
iweinig minder ernstig is dat hy niet met be
slistheid had partij gekozen tegen den verrader" en
voor het legerhij had de misdaad begaan zich niet te
verklaren, en was dus voor het minst verdacht. Toen
de waarschijnlgsheid zijner verkiezing bekend werd, waren
de beleedigingen en de openljjke bedreigingen van de erger
lijkste soortmaar zelfs toen hij gekozen was toen de
wettige vertegenwoordigers der natie hem tot hoofd van
den Staat hadden verheven hebben deze leden van de
verschillende vaderlandsche" bundon en vereenigingen
zich niet ontzien hem op den weg van het paleis te
Versailles naar het station en bij zijn aankomst te Parijs
met de laagste scheldwoorden te vervolgen. Bladen als
de Libre Parole, de Gaulois, de Autorité, spraken van een
«ellendeling", die gekozen is door senatoren en afge
vaardigden, voor het meerendeel dieven en omgekochten,
maar die vermoedelijk binnen enkele weken met schoppen
uit het Elysée zal worden weggejaagd van een man
«niet zonder blaam", wien de hoogste leiding van den
Staat niet mocht worden toevertrouwdvan een
«schandalige verkiezing", die de openbare meening tot
wanhoop toe zal verbitteren.
Het is te begrijpen, dat onder zulke gebeurtenissen de
Figaro het onmogelijk acht niet getroffen te worden
door een gevoel van nationale vernedering, door het con-
Wij nemen geen enkele ziel met ons mede,
die de onze niet genegen is, en laten geen
enkele ziel achter, die ons geen geluk en
zegen toewenscht
ShakespeareKoning Hendrik V.
Een zeer getrouwe knaap, heer
Het spel der vergissingen.
Sedert het bal der schutterij was het kleine Angerwies
als geheel veranderd.
Er was storm in een waterglas. Overal waar men
slechts zag, bemerkte men een fluisteren en mompelen
zonder eind. t Was of allen overal de grootste geheimen
met elkander te verhandelen hadden.
De burgemeester en de dokter waren voortdurend bij
graaf Rudiger terwijl deze zijnerzijds den overgrooten
ijver dier heeren trachtte te kalmeeren.
«Vóór alles moet het diepste stilzwijgen over de zaak
in acht genomen worden, mijne heeren 1" beval hij zeer
nadrukkelijk, «in de eerste plaats over het plan dat wij
ontworpen hebben, ten einde de zaak zoo spoedig mogelijk
en zonder veel drukte, tot een eind te brengenl Gjj kunt
toch niet verlangen, beste vrienden, dat ik mij zolf com
promitteeren zal, wanneer ik voor uw welzijn te velde
trek, voor uw welzijn, alleen voor het uwe, want gij
weet zelf, dat ik persoonlijk niet het minste belang hierbij
heb, of het een paar jaar eerder of later in het bezit
van mijn zoon komt is natuurlijk voor mij geheel het
zelfde, Het is dus enkel in uw belang, wanneer ik, om
u genoegen te doen, deze zaak aanpak. Maar daarom
eisch ik ook van n, dat allen zich blindelings naar mijne
bevelen schikken en gijvóór alles, het allerdiepste stil
zwijgen in acht neemt."
Allen beloofden dit vol geestdrift, terwijl hunne tongen
als overvloeiden van lof en eer. Was er ook iets onbaat-
zuchtigers denkbaar, dan de handelwgze van graaf Rudiger
die als een edele menschenvriend het arme, veronacht
zaamde stadje te hulp kwam!
De vrouw van den burgemeester had eerst haar hoofd
geschud. Zij was een vrouw vau helder verstand en oor
deel, zij hield niet van al wat overdreven was.
«Ik begrijp die plotselinge ontevredenheid der Auger-
wieseners niet 1" zeide zij, «wij zijn immers tot nog toe
altijd gelukkig en tevreden geweest en hebben er ons
nooit om bekommerd of graaf Willibald gek was of niet
En vroeger zou 't ons, zelfs in deD droom, nooit inge
vallen zijn, om te verlangen, dat die mendcbenschuwe
man zich op ons bal zou vertoonen! Naar mjjne meening
was die invitatie een geheel niet te pas komende brutali
teit, en dat de graaf bedankt heeft, dat heeft mij evenmin
beleedigd als verwonderd. Wat bezielt u allen toch thans
in eens? Iedereen is nu ontevreden! Allen willen meer
verdienen, willen hooger op, allen verlangen naar zaken
waar ze vroeger zelfs nooit van droomden 1 Het heeft er
veel van alsof de hoogmoedsduivel en de geldgierigheid
eensklaps in ons midden gevallen zijn f'
De burgeme ster werd boos en antwoordde brommig
«daar begrijp jelui vrouwen niets van, je doet beter met
je wjjze raadgevingen vóór je te houden
Mevrouw Liesje zweeg, en haar man ging Daar de
«Stad Hamburg" om daar zijn hart in razen en
tieren lucht te geven. Den volgenden dag reed mevrouw
de gravin naar de vrouw van den burgemeester en
bracht haar een lang bezoek wat zulk een ongehoorde
gebeurtenis was, dat de geheele straat zich voor haar
huis verzamelde en mevrouw Liesje geen inwoonster
trast van de waardige houding der buitenlandsche pers
met de scheldwoorden van een deel der Fransche bladen
en de schandelijke betoogingeu te Versailles en in de
straten te Parjjs. Men mag aannemen dat de leiders
dezer ergerlijke tooneelen een betrekkeljjk kleine minder
heid uitmaken, dat er zelfs betaalde betoogers zyn ge
weest, en dat de Parijzenaars deze dingen minder ern
stig opnemen dan elders mogelijk zou wezen, dat zij er
zich deels mee vermaken, deels er de schouders over op
halen maar ook dan nog blijkt er uit, hoe heftig het
Fransche volk aan den eeuen kant verdeeld, en hoe jam
merlijk onverschillig het aan den anderen kant is. Het
een en het ander schijnt ons even bedenkelijk.
Intusschen beginnen reeds de heftigste bladen in te
binden. Ook uit de gelederen der vaderlandsche" bon
den wordt geprotesteerd tegen de buitensporigheden der
leiders. Van vijandelijke demonstratiën tegen den nieuwen
President en de leden der strafkamer van het Hof van
Cassatie bij de begrafenis van den overleden President
beeft men afgezien, begrijpende dat zij bij deze gelegen
heid althaus niet zouden vallen in den smaak van het
Parijsche publiek. Wellicht dat een gevoel, zoo niet van
betamelijkheid, dan toch van onmacht, weldra tot een
betrekkelijke kalmte en een niet gansch onvoegzamen
toon in de dagbladen en op de straat zal nopen, msar
een treurige bladzijde in de geschiedenis der Fransche
Republiek blijft niettemin deze verkiezingsdag, waaraan
elk oprecht vriend van zijn land met droefheid en
schaamte zal terugdenken.
ICKM.il K. De troepen van den onaf hankelijken
Congostaat onder baron Dhams hebben, na de herovering
van Kabambare, de muiters achtervolgd en op de vlucht
geslagen. De nederlaag moet zooal niet beslissend dan
toch van ingrijpende beteekenis zijn.
DUITSCHLA1Y1*. De «Voss. Zng," vreest, dat er
van de geheele Vredes-Conferentie niets zal terecht komen,
en welomdat de Paus met wien de Russische Re
geering in voortdurende correspondentie over deze zaak
staatniet kan worden buitengesloten. Wordt de Paus
uitgenoodigd, dan weigert de Italiaansche Regeering alle
medewerking en blijft Italië weg dan komt Engeland
evenmin.
«Wellicht zal de Russische Regeering het diplomatieke
gebruik volgen", zegt de «Voss. Ztg.", «en het verzenden
dor uitnoodigingen overlaten aan de Regeering van den
Staat, die der conferentie gastvrijheid zal verleenen.
Maar of de Nederlandsche Regeeriug de verantwoorde
lijkheid wil aanvaarden voor de uitsluiting van den Paus
is te betwijfelen."
eener kleine stad en geen vrouw had moeten wezen,
indien zij, onder zulk een eer, onverschillig ware gebleven.
Zij glom van trots en voldoening en de gravin sprak
zoo vleiend en vriendelijk over allerlei haar belang in
boezemende zaken, dat de goede eenvoudige vrouw geheel
werd ingepalmd.
»U moet meer voor den vooruitgang wezen, mijn lieve
mevrouwtjeNiet altijd zoo krampachtig aan het oude
blijven hangen, maar frisch en krachtig naar nieuwe
toestanden streven Het is tegen den geest des tijds
zoo altyd in den ouden sleur voort te gaan Een stad
moet bloeien zich uitbreiden en zich ontwikkelen 1 Er
moeten kranige militairen in Angerwies komen, waardoor
die aardige jonge meisjes hier flinke danseurs en knappe
echtgenooten krijgen
Bij deze woorden bloosden de drie dochters, terwijl zij,
als om strijd, toestemmend knikten en Mevrouw Liesje,
eveneens glimlachend, haar instemming betuigde. la,
goede mannen voor de huwbare dochters, dót was het
zwakke punt, van het, aan jonge meisjes zoo rijke- en
aan huwelijkscandidaten zoo arme, Angerwies, hetwelk
ieder moederhart menigen slapeloozen nacht kostte. Als
dit bezwaar eens uit den weg kon geruimd worden,
ja, dan Dan wilde de burgemeestersvrouw op alles
verder gaarne ja en Amen zeggen.
Stralend van trots toonde zij aan de gravin de groote
houten koffers, waarin al het linnengoed voor het uitzet
harer dochtersindien dit ooit mocht noodig wezen,
reeds kant en klaar gereed lag, en Mevrouw Melanie
plaagde de jonge dames zoo alleraardigst met hare aan
staande luitenants dat den verliefden meisjes het hoofd
omliep.
Nauwelijks was de deur achter de gravin dicht ge
vallen of de drie dames van den burgemeester waren
reeds naar alle windstreken heengevlogen ten einde
overal van do haar toegezegde vrijers te gaan vertellen.
Nu, dit was ook juist precies wat de gravin ver angde.
De andere moeders en dochters dachten «Als die
van den burgemeester ieder een luitenant wegkapen, dan
bljjven er toch allicht nog eenige voor ons over!" En
