De Erfgenaam van Meet No. 35. Honderd en eerste jaargang. 1899. WOENSDAG Nationale Militie. Amsterdamsche Brieven. FEUILLETON. 22 MAART. (DER MAJORATSHERR). COURANT. Prjjs der gewone advertentlen Per regel fO,lö. Groote letters naar plaatsruimte. Brioven franco aan' de Uitgevers HERMs. COSTER ZOON. ALKMAARSCHE Deze Courant wordt Dinsda g-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f ©,8© franco door het rijk f 1, 3 Nummers f ©,0«. Afzonderlijke nummers 3 ets. Telefoonnummer i 3. De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR gelast, krachtens bekomen aanschrijvingonderstaande verlofgangers der Zeemilitie, lichting 1897om zich op den dag, hieronder vermeld, 's middags ten 12 nre, te vervoegenop 3 April 18®9 aan boord van Hr. Ms. vaartuig .Kortenaer" te Willemsoord: WILLEM van TW18H en HHIDRIC11S BAK&EB. Zij moeten voorzien zijn van hunnen verlofpas en heb ben recht op vrij transport naar hun korps, tijdig ter gemeente-secretarie aan te vragen. Alkmaar, De Burgemeester voornoemd, 18 Maart 1899. A. MACLAINE PONT. XII. Een aangenaam allerlei in de afgeloopen week diverse lezingen, o. a. van Dr. Meijer over de Noordpool, van den Hoogwonder predikant Dr. S. Baart de la Faille over Tolstoi, van Dr. Frederik van Eeden over de ver overing van het kapitaalevenementen op kunstgebied als het afscheid der Italiaansche Opera, de serenade aan Emma Nevada en de eerste uitvoering der »Don Quixote" van Richard Strauss op het Caecilia-concertgroote le vendigheid op sport-gebied door de veiling van een goede honderd Crescents door de firma Koopmans en door de opening der tentoonstelling van rij wielen en antomobielen in het Paleis voor Volksvlijt; wanhopige pogingen van de verslaggevers der groote bladen om Cecil Rhodes ter gelegenheid van zijn kortstondig verblijf in het Amstel- Hotel te interviewen over zijne wijdsche plannen reeksen van vergaderingenmet een kleine variatie mogen wij wel zeggen»Greift nur hinein ins volle Welt- stadtleben" en wat daarop volgt. Wat zullen wij uit dezen chaos grijpen Wat titel aangaat schijnt wel het meest aanlokkelijk de voordracht van Dr. van Eeden wie zou zich niet gaarne door een man van een zoo bekende intelligentie laten onder richten op welke wijze het kapitaal is te veroveren, een daad waarnaar ten slotte iedereen wel ooren hoeft als zij ten minste maar uitvoerbaar is. De Bussumeche dichter-medicus redeneert als volgtGeld brengt geen geld voort, het eenige prodneeerende bezit is de grond. De arbeiders moeten dan ook geen moeite doen om dat geld machtig te worden zjj hebben alleen den grond te veroveren en zijn dan, waar zij wezen moeten. Alleen in het begin is er wat kapitaal noodig, dat te verkrijgen is door coöperatieve vereeniging. Met dit geld moet een landkolonie gekocht worden en dan is men op den weg naar het geluk. In deze kolonie moeten landbouw en industrie elkaar de helpende hand reiken en om zooveel mogelijk vrij te worden moet men zich gewennen met de eigen producten genoegen te nemen. Van tropische voortbrengselen zal men zich b.v. moeten spenen tot tijd en wijle ook tusschen de keerkringen hetzelfde systeem wordt toegepast en overigens moet er naar gestreefd worden die artikelen te prodneeeren, waaraan de mee.-te behoefte bestaat. Wordt er winst behaald, dan gebrnike men die om steeds meer land te koopen ten einde de zegeningen van het stelsel over een steeds grooter aanta menschen nit te breiden. Aldus zon men?werken voo elkander en niet voor den beuzelenden stand, de heeren, gelijk thans geschiedt. Wachten totdat de Staat het gelnk toebedeelde was een te zware geduldsproefzelf moest men uittrekken op de verovering daarvan. Dit is de korte qnintessence an het betoog, waaraan althans deze goede eigenschap iet kan ontzegd worden, dat 'teens iets heel anders is dan men gewoonlijk hoort op volksvergaderingenwaarin den werkman op het harde van zijn lot wordt gewezen. Overigens klinkt t wel wat vreemd, ja, men zou geneigd zijn iets van utopie te mompelen, wanneer de woo.deu niet waron gevloeid uit den mond van een man als Van Eeden, die in een zoo ernstige quiestie niet verdacht worden van spelen met groote woorden. Of zou de dichter-droomer hier den man der wetenschap hebben geabsorbeerd De vergadering het was er eene van de vereeniging Volksontwikkeling" scheer een dergelijkeu tweestrijd te gevoelenhad een onbekende dezelfde woorden ge sproken, naar alle waarschijnlijkheid zou zij hem hebben uitgefloten nu vroeg men zich af, of 't niet aan eigen onbevattelijkheid lagdat het plan zoo weinig serieus scheen. Eerst bij het debat, waarin mannen met een meer nuchtere levensbeschonw ng het woord voerden, kwamen de aanwezigen weer t( t zichzelf en toen Hei mans ongezouten zei, dat spr. wat neer stadie moest maken van de wenschen der arbeiders vond hij luide instemming. Vermoedelijk is de doctor niet erg opgemonterd naar Bussum teruggegaan. Op denzellden avond, dat Dr. Frederik van Eeden aan de arbeidende klasse den raad gal om haar heil te zoe ken i n den grond, werd in een ander stadsgedeelte een druk bezochte vergadering gehouden met het doel om bescherming tegen weer en wind te krijgen boven den grond. Dat was in de eerste openbare byeenkomst, uit geschreven door den bond van kooplieden en kra mers, die geregeld op de Nieuwmarkt hnn waren aan den man trachten te brengen. De Nienwmarkters willen wel gelooven, dat hun stalletjes met hnn walmende flam bouwen erg schilderachtig zijn en zij vinden 't ook heel interessant, dat hun bedryf aan realistische schry vers tel kens weer stof verschaft tot impressionistisch proza, maar zij vinden dat er nu daaraan al genoeg drnk-inkt is besteed en 't thans eens tijd wordt om over hun rbeu- matiek te redeneeren. Er valt daartegen weinig in te brengen wie met nuchteren blik over de Nieuwmarkt wandeltwordt door medelijden bewogen wanneer hij daar getuige is van den strijd tegen weer en wind, dien de kooplni moeten aanbinden om een dan nog veelal sober stukje brood machtig te worden. Znlk een open markt is niet meer van onzen tijd vioeger of later zal 't tot een overdekking komen, gelijk al in verschil lende steden In het buitenland is geschied. De vergadering waarin een Nieuwmarkt,er het plan uiteenzette had iets humoristisch geljjk trouwens te verwachten was te midden van menschen, die bij hun handel gewoon zijn zich van kwinkslagen te bedienen. In één opzicht was de toon niet geheel juistsoms deed men 't voorkomen, alsof men recht had op de overdek king en dat is niet de manier om iets gedaan te krijgen. Ook werd op smalenden toon gosproken over de Beurs bezoekers, wien men het misgunde, dat zij eerlang bun naar, tochtig gebonw zullen verwisselen voor een beteren 15) Zijn verblijf in de residentie was hem, vreemd genoeg, uitstekend bevallen. Het reizen zelf had hij ook prettig gevonden en het gezicht van het drukke stadsleven deed het verlangen in hem ontwaken, toch wedei eenigszins meer met de wereld in aanraking te komen. Hij plaatste zich voor zijn spiegel en zag zich zeiven onderzoekend aan. Hij was toch nog zoo heel oud niet en ook volstrekt niet zóó vreeselijk leelijk dan dat ook hij nog niet zou kunnen trouwen. En trouwen, dat wou bij en zou hij, want juist dat was het eerste gedeelte van het programma, waarmede hij zijn wraak wilde koelen zorgen dat hij zelf Rndiger voor eens en voor altijd elke mogelijke aanspraak op het erfgoed ontnam. Ja, hij wilde trouwen Maar hij moest een dochter des lands, en nog wel eene die zestien kwartieren in baar wapen hadtot vronw hebben, anders hielp hem een hnweljjk niets. Hij moest een zoon krjjgen die aan de meest streng gestelde eischen van erfgenaam van Niedeck zou voldoen, want slechts zulk een kon de rechten van Wulff-Die- trich, als oudste, vernietigen. Een vrouw met zestien kwartieren! En dan nog wel de dochter van een geslacht uit dit land 1 Dat zou heel wat moeite kosten Graaf Willibald werd bleek van schrik bij de gedachte, dat door gebrek aan znlk een vrouw, zijn geheele plan schipbreuk zou kannen Jijden Met koortsachtig ongeduld snelde hij naar de biblio theek en nam den Almanach de Gotha ter hand. Hij las en las en telde en rekende en vond toch niets anders, dan de hem reeds sedert lang bekende waarheid, dat er slechts drie dames waren in het kleine Hertogdom, die de noodige kwartieren konden aanwijzen. De eene was een onde adeljjke freule, overste van een tehuis voor adeljjke dameste Scbleerstein, een oude jongejuffrouw van ongeveer zeventig jaar, die dus waar- schynlyk op geen kinderzegen meer zou kannen hopen, de tweede, een vier-en-dertig jarige, Johanna von Nord- lingenGnmmersbach, had vroeger eens haar heupbeen gebroken en was jarenlang in een rolstoel gereden ge worden, of zij thans weder loopen kon wist hij vol strekt niet, en de derde, Johanna's nichtje, de kleine Pia van Nordlingen, was pas vier jaar oud, en was dus in ieder geval veel te jong voor den reeds vrij ouden heer von Niedeck. Willibald krabde zich in wanhoop het hoofd, toen ging hij weder in zijn leuningstoel zitten ten einde dit lastig probleem eens grondig te gaan bepeinzen. Jobanna! ja, Johanna was de stroobalm waaraan hij zich krampachtig vastklemde 1 Al heeft oen vrouw een gebroken heupdan kan zij daarom toch wel een zoon het leven schenken! In ieder geval was zij de eenige, die in aanmerking kon komen. Hoe hij ook de zaak beschouwde, hjj kwam tot het eindbesluit, dat indien hij haar tronwde er altijd eenige mogelijkheid bestond, terwijl bjj als vrijgezel niet de minste Raus had dat hjj zijn plan zou kunnen ten uitvoer brengen. Ja, hjj moest trouwen Deze nood zakelijkheid had hem zijn vijand geleerd, thans was het hem tot plicht. Zon hij aan Johanna schrijven Neen, bij zal zelf tot haar gaan en aanzoek om haar doen 1 En weder werden de koffers gepakt. Mercnriu8-tempel dat was al evenmin een gelnkkig gekozen argument. De zaak der Nieuwmarkters is te rechtvaardig om haar te bederven door verkeerde inbla zingen. Van de gemeenteraadsleden was natuurlijk de heer P. Nolting aanwezig. De aanstaande verkiezingen zullen hem een zenuwachtigen tyd bezorgen. In den Raad heeft zjjn optreden ongetwijfeld nut gehadmaar hij heeft zich ook wel eens vergaloppeerd, waaruit zijn tegen standers zeker munt zullen slaan. Wat Nolting tot groote eer verstrekt is, dat hij ondanks zijn zetel op het Bin nen- en Prinsenhof de eenvoud in porsoon is gebleven in zijn Volkskoffiehuis bedient hij, wanneer de parlemen taire werkzaamheden hem 't niet verhinderen, even hard mee als zijn vrouw en met de werklui wil hy altijd graag hunne belangen bespreken. De kiezersgunst is echter wankel en nn zou 't voor den man, die altijd naar zijn beste weten het hem geschonken ambt van vertrouwen heeft vervuld, zeker pijnlijk zijn, wanneer hij op zij werd gezet. Onder de andere altredende Raadsleden zijn er ver- scheidenen die hierover anders denken. Jammer is 't, dat ook de heer Hovy tot dezen behoort. Hjj is een eigenaardige figuurdie moeilijk kan gemist worden in een vertegenwoordiging van de hoofdrichtingen onder de burgerij en 't is voor de anti-revolutionairen te hopen, dat zjj hem zullen terngbrengen op zijn besluit om zich niet herkiesbaar te stellen. Het ambt van Raadslid neemt wel veel tjjd en is erg ondankbaar, doch tegenover de party waarvan men woordvoerder is, neemt men ook verplichtingen op zicb. Dat heeft de heer Van Water schoot van der Gracht beter ingezienhjj heeft zoo genoeg van het lidmaatschap van den Raad, dat hjj graag er een nederlaag voor over zon hebben om ervan ontsla gen te worden maar niettemin blijft hjj op zijn post, zoolang zjjn politieke vrienden niemand hebben om met evenveel kans candidaat te stellen. Als Raadslid komt men zoo dikwjjls in het moeieljjke parket dat men weet aan de kiezers teleurstelling te zullen brengen zonder nochtans anders te kunnen stem men. Een dergelijk geval doet zich nu weer voor bij het telefoon-tarief. Logisch geredeneerd zou dit moe ten geheven worden naar het aantal gesprekken want er ligt iets onbilljjks in dat groote ondernemingen, die herhaaldelijk een verbinding vragen, evenveel betalen als iemand, die maar eens een enkele maal por dag opschelt. De directeur der telefoon heeft dan ook in een rapport de wenscbeljjkheid van een gesprekken-tarief betoogd hjj zou willen een vaste som van f 40 binnen 1 K. M. afstand van het telefoon-bnreau f 10 meer voor eiken K. M. of gedeelte daarboven en voorts 2'/j cent voor ieder gesprek. Daar het gemiddelde aantal gesprekken op 1000 per aangeslotene kan worden gesteld zon het abonnement per jaar ongeveer f 70 kosten. Een groot aantal ingezetenen zon een dergelijke her vorming zeker toejuichen. Maar nn komen B. en W. met een berg bezwaren tegen het aannemen van dit tarief. Zij vinden een bedrag van f 70 veel te laag en voor spellen dat dit deel van het gemeentebedrjjf dan wel eens een schadepost zon kannen opleveren. Waarom zal men bovendien veranderen De tegenwoordige regeling, die aan de stedelijke schatkist een zoet winstje bezorgt, bljjkt uitmuntend te voldoen, want het aantal aanvragen ZEVENDE HOOFDSTUK. Lavendel, Mirte en Thijm die bloeien in de tuinen, Waar toeft dan de vrijer thans? Ziet hij laat zich wachten. Freischiitz. Toen graaf Willibald alleen in een conpé eerste klasse zat en ieder station dat men voorbjj vloog, hem zeide dat hjj bliksemsnel de residentie naderde, overviel bem plotseling weder dat gevoel van doodeljjke angst en ver legenheid, dat hem steeds de keel had dichtgeschroefd, telkens wanneer bjj aan het vreeseljjk oogenblik vaneen huwelijksaanzoek dacht. Hjj Btaarde bleek en ontdaan op zjjn spiksplinter nieu we glacé handschoenen en zijn ademhaling ging zoo zwaar en moeiljjk, dat het meer op stennen en krennen geleek. Toch was de oorzaak van zjjn angst dit keer een geheel andere dan vroeger het geval steeds was geweeBt. Als hy zich vroeger in gedachten in de plaats van een, bjj een jong meisje, aanzoek doend jougmensch stelde, dan brak het angstzweet hem uit by de gedachteWat zoudt gjj met uwe overgroote, bespottelijke verlegenheid ooit kunnen zeggen Wat zoudt ge beginnen als zjj eens >ja'' zeide en zich daarbij in nw armen wierp Hoe zondt ge in het algemeen tegenover een dame gedra gen, een dame die alsdan aw braid zon zjjn en die das liefkozingen, verliefde woordjes en teedere zorg verlangt Zoo dikwyls hjj zich dien toestand indacht, was het angstzweet hem uitgebroken, en daar bij zóó zeer voor een mogelijk »ja" zijner toekomstige biuid vreesde, was hjj er nooit toe gekomen znlk een veelbeteekenende, veel in zich sluitende vraag, tot iemand te lichten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1899 | | pagina 1