t.
No. 34.
Honderd en tweede jaargang,
1900.
WOENSDAG
21 M A A R T.
Haagsche Brieven.
FEUILLETON.
Buitenland.
in.
Uit het Noorseh.
Jonas Lie.
Al.kMAAKSCHi; COURANT.
Deze Courant wordt Vtosda g-, Donderd ag-
en Katerdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maandeE voor Alkmaar f O,SO franco door het
rijk f 1,—.
3 Nummers f 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Telefoonnummer i 3.
Prijs der gewone advertentlen
Per regel f 0,16. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER
en ZOON.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen ter algemeene kennis dat zij aan den Raad
dier gemeente hebben voorgesteld aan den openbaren
dienst te onttrekken
a. een stuk gemeentegronddeel uitmakende van het
gedempte Geestwater, ter grootte van ongeveer 860 M2.;
b. een stuk gemeentegrond, thans openbaren weg, genaamd
»het Klooster", liggende ten zuiden van het Rijks
Opvoedingsgesticht, ter grootte van ongeveer 510 M2.;
welke beide stukken grond nader zijn aangeduid op
eene teekening, ter gemeente-secretarie ter visie neder-
gelegd.
Zijdie tegen het onttrekken van dezen grond aan
zijne bestemming bezwaren mochten hebbenworden
nitgenoodigd die schriftelijk ter kennis van hun college
te brengen vóór 26 Maart a.s.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter.
20 Maart 1900. C. D. DONATH, Secretaris.
Merkwaardig, dat in een stad als Den Haag de veilig
heid op 't oogeublik zooveel te wenschen te wenschen
overlaat. Op 't oogenblik alleen? Neen eigenlijk is 't al
begonnen eenige maanden geledentoen op den Loos-
dninschen weg een buitengewoon brutale diefstal met
inbraak plaats had, die zoo uitnemend slaagde dat men
tot nog toe niets van den dader heeft kunnen ontdekken,
als dat hij met het terrein en de zaken van de eigenares
uitstekend op de hoogte moet zijn geweest.
Een poosje daarna bleef alles stil. Zoo af en toe hoorde
men eene kleinigheid maar verder niets.
Nu in den nacht van Maandag op Dinsdag schijnen
plotseling alle leden van den Haagschen Inbrekersbond aan
't werk getogen. Of er wezenlijk zoo'n bond bestaat
zou ik niet durven bewerenmaar 't heeft er alle
schijn van.
Vooreerst werd ingebroken in een huis aan den Stati
onsweg. De dieven drongen door tot in de slaapkamer
waar ze uit de nederliggende kleeren geld namen. Als
men nu in aanmerking neemt dat op den hoek van
Stationsweg en Stationsplein een wachthuis met politie
post islaat dit feit aan brutaliteit weinig te wenschen
over. De tweede beurt kreeg een spekslager op de Hoef-
kadedaar sopten ze echter niet vet ze konden niets
te pakken krijgen dan wat kleingeld.
»Toch nog te veel om aan dieven kwijt te raken
vond de slager.
Een beetje verderop ontwaakte een melkboeromdat
hij geraas in den winkel hoordehij ging kijken en
verscheen juist bijtyds om een paar kerels te zien vluchten,
maar precies te laatom ze te herkennen. Ze waren
door de voordeur binnengekomenwaarvan ze het slot
opengebroken hadden.
In een dwarsstraat van den Stationsweg, de Limbarg
VAN
r,
30)
Doch toen rezen er later weer gedachten bij hem op,
die in deze dagen op een onbegrijpelijke manier bij hem
ingesluimerd waren. Zijn oude trots tegenover de familie,
waar hy vroeger als arme boerenjongen was gekomen.
Hij zag in een steeds sterker wordend licht het verne
derende van zulk een schredezoolang hij niet daartoe
in het oog der wereld het recht gekregen had door zijne
positie. Wat zou Heggelund denken En Edel wat
zou zij wel denken van zoo'n vrijer met leege handen,
die alleen kon wijzen op eenige vooruitzichten, waarop
daarenboven niemand eenig vertrouwen had
Ten laatste stond het bij hem vast, dat, mocht iemand
ter wereld zich aan zoo'n stap wagen, dan in alle geval
zijn naam niet Morten Jonsen zon zijn.
Den volgenden morgen verklaarde hij, beslister dan
Edel verwacht had, dat hij van plan was om nog vóór
den middag te vertrekken.
Zij zaten dien morgen alleen in de kamer. Het gesprek
wilde niet recht vlotten en Morten vertelde voor het
eerst een en ander van zijne plannen.
Er was eene eigenaardige klank in zijne stem die
maakte dat Edeldie zat te naaien bijna beefde. Zy
had geantwoord met enkele monosyllaben. Bij een zijner
beweringen kwam zij er toeteneinde toch iets te zeg
gen om te vragen
»Maar waarom zijt gij toch eigenlijk van Bergen ver
trokken
»Omdat ik zeide hij op een toon, alsof hij eindelijk
Stirumstraat, werd vlak naast de Roomsch-Katholieke
kerk lood van een paar huizen gestolen.
Héél brutaal gingen ze in een huis in de Koningstraat
te werk, en nog al met goeden uitslag voor hen. Bij
een daar wonenden vleeschhouwer zagen ze kans door te
dringen tot in de slaapkamer, waar ze wisten, dat de
secretaire stond met een aanzienlijk bedrag aan geld.
Wel werden ze bij 't openen er van gestoord, doordat
de bewoners ontwaakten, maar ze hadden toch pl.m.
f 25 meegepakt.
Ook in 't hartje van de stad in een galanteriewinkel,
hoek groote Markt en Schoolstraat, is een poging tot
inbraak gedaan. Gelukkig is 't by een poging gebleven,
maar merkwaardig genoeg ligt dit punt geen 5 minuten
af van 't Politiebureau op de Groenmarkt.
De nacht van Maandag op Dinsdag schijnt er dus bij
zonder geschikt voor geweest te zijn, en de Stationsweg
en omstreken heeft ditmaal een goede beurt gehad. Een
maand geleden vereerden de heeren den Rijswijkschen weg
met hun bijzondere attentie. Wat zou nu aan de beurt
liggen Duinoord of de Dichterwijk, de Archipel of de
Zeeheldenbuurt 't Is te hopen, dat de politie er spoedig
in slaagt, de dieven in te rekenen. De reputatie van 't
Haagje wordt op deze manier óók in verband met vroeger
ontdekte véél erger zaken, niet van de beste.
Als we nu nog even spreken over een valsch bankbiljet
van f 25 (een klein bankroetje voor wie het te goeder
trouw in ontvangst heeft genomen! dat aangehouden is,
hebben we de straflijst genoten, 't Biljet was niet heel
fijn nagemaakt, 't Papier was glanzender, zwaarder en
veel meer oranje dan de echte. De landaard van den ver
vaardiger verraadt zich uit het woord «geffingenisstraf
voor gevangenisstraf. Bepaald slordig staan de letters op
t merk Q, D 6992, daardoor is 't makkelijk te herkennen.
Een van de groote woonhuizen aan 't eind van de
Prinsengracht moet, als we juist zijn ingelicht, door het
Rijk gehuurd zijn, om in te richten als Hof van Arbitrage
en permanent bureau van de Vredesconferentie. Vóór de
huar werd geteekend is 't gebouw bezichtigd door den
minister van bnitenlandsche zaken, den heer de Beaufort
en den Russischen gezant aan 'c Hof van onze Koningin.
De kosten worden gedragen door de Mogendheden die
toegetreden zijn tot de uit de Vredesconferentie voort
gevloeide overeenkomsten.
Waarom zon men dat gebouwzoo ver van de be
woonde wereld gelegen (nog voorbij Pulehri Studio)
hebben gekozen
Misschien om het niet zoo in 't oog te laten vallen
als 't volk zich in druirkere buurten verdringt om
bulletins, die berichten van 't oorlogsveld brengen? Om
te maken, dat 't volk niet het scherpe contrast voelt
tusschen «Vredesconferentie" en de voortdurende opgaven
«Zóóveel dooden, zóóveel gekwetsten, zooveel vermist."
Te midden van de wintervermakelijkheden kwam het
vijfentwintigjarig tooneeljubileum van Mevrouw Pauwels
van Bienen. Den Haag weet ze te eeren, onze groote
kunstenaressen. Dat ondervond Theo Bouwmeesterdat
ondervond ook Mevronw Pauwels. De zaal was stampvol,
en er heerschte een soort gisting, die al terstond iets
lucht zou geven aan zijn opgekropt g9moed «omdat ik
het niet langer kon uithouden nog langer zoo ver ver
wijderd te leven van van
Het jonge meisje boog zich blozende over haar naai
werk. Zij verwachtte hetzelfde wat hem op de lippen
zweefde, namelijk het kleine woordje »U" en boog zich
onwillekeurig gelijk elke vrouw op het oogenblik, dat
zij den beslissenden py 1 van Amor's boog ziet afgaan.
Hoe dicht hij er ook aan toe was, toch sprak Morten
Jonsen dit woordje nog niet uit.
Hij bleef beslist bij zijn eens genomen besluit en ein
digde den zin stamelend met
van Noordland'
Er ontstond eene drukkende pauze en daarop volgden
van haar kant eenige niets zeggende woorden haar
gelaat had echter daarbij eene groote verandering onder
gaan
Zij had stellig zijne liefdesverklaring verwachtge
voeld dat die op het punt stond te komen en dat
hij het ontweek.
Toen Morten in de boot zat en den inham uitroeide,
had bij een gevoel van groot geluk. Hij had de zekerhe d
bemind te worden en de plannen die hij nu zoo spoe
dig mogeljjk ten uitvoer wilde brengenhadden een
nieuwen rooskleurigen glans voor hem gekregen.
Alleen verwonderde hij er zich een weinig over, dat
Edel zijn laatsten groet van de landingsbrug niet be
merkt had die was toch speciaal voor haar bestemd
geweest.
Doch 's avonds, toen zij alleen was vergoot het jonge
meisje hare tranen. Zij had een krenkend vernederend
gevoeldat zij verleid was om hem verder tegemoet te
komen dan haar trots kon dragen.
Want zij begreep nu wel dat het juist zoo was als
zij gedacht had. Hij was van plan eerst dan te komen
wanneer hij haar een positie kon aanbieden die haar
vader en haar voldoende zou zijn.
Met leege handen komende stond hij niet in positie
aan haargelyk en of hij nu al of niet zon komen, zou
alleen afhangen of hij gelukkig was in zijne zaken of niet
buitengewoons deed vermoeden. Het scherm ging op, en
al bij haar eerste verschijnen barstte het publiek uit in
zulk een uitbundig gejuich, dat het de fanfares bijna
overstemde. Verscheidene prachtige bloemstukken werden
aangeboden, die schilderachtig gegroepeerd een zeer
mooi effect maakten op het tooneel. En aan het einde van
elk bedrijf kwamen méér bloemen. Een kunststuk van
goede smaak was de reusachtig groote bloemkorf aan
geboden door de Haagsche afdeeling van «Het Neder-
landsch Tooneel", die tevens het cadeau inhield van
haar Kunstvrienden.
Eene Belgische «société" waarvan haar man eerelid is,
bood haar een prachtige bloemenmand aan, versierd met
linten in de Belgische kleuren. Als geschenk was er een
schets van Toorop bijgevoegd. Een mooie tegel kwam uit
Rotterdam en een zeer eigenaardige attentie werd haar
bewezen door den schrijver van den Haagschen Nieuwjaars-
wensch in «de Bruiloft van Kloris en Roosje". Bij zijn
cadeau voegde hij als opdracht een deel uit den Nieuw-
jaarswensch voor 1901, waarin Pieternel en Thomasvaer
het jubileum van mevrouw Pauwels herdenken. We hopen
met Nieuwjaar deze regels van haar zelf te hooren. Aan
't eind van ieder bedrijf werd de geestdrift warmer, het
gejuich hartelijker, en aan het eind van 't geheele stuk
moest het scherm viermaal opnieuw worden opgetrokken.
Zulk een avond geeft satisfactie na 25 jaren hard en
moeilijk werken hoè groot de moeilijkheden zjjn van een
tooneelloopbaan kan niemand, die er geheel buitenstaat,
recht beseffen, 't Is dus heel gelukkig, dat 't publiek
bij zulk eene gelegenheid eens toont zijn kunstenaressen
op prijs te stellen.
Op Scheveniugen profiteerde men zooveel mogeljjk van
't mooie weer, om met kracht de werkzaamheden voort
te zetten. Men hoopt in Augustus de wandelpier gereed
te hebben. De groote houten steigers en stellingen, die
voor het bouwer) daarvan noodig waren, hebben het
zwaar te verantwoorden gehad in den onstuimigen nacht
aan 't begin dezer week. In Den Haag vorderen de
groote werken tot verbetering van den toestand in en
om de stad nu heel aardig. De havenplaats van het
Laakkanaal is geheel gereed, de laatste dam, die haar
nog scheidde van de Trekvaart, is weggegraven, de
steenen glooiingen zijn in orde. Nu schijnt de Paviljoens
gracht aan de beurt te wezen, om gedempt te worden.
Aan de overzijde van den Rijswykschan weg begint men
nu ook een stratennet te leggen, dat de geheele ruimte
zal innemen tusschen het station van den Hollandschen
spoorweg en het dorp Rijswijk. Groeit aan dezen kant de
stad even hard als aan de andere zijden, dan duurt het
geen 5 jaar meer, of Rijswijk en Den Haag zijn één.
THEO VAN STRALEN.
KHtfOljlIiAlN'D. Reeds is gebleken dat de pogingen,
door de Koningin in het werk gesteld om de Ieren met
de Engelsche Regeering te verzoenen, geen succes hebben
gehad. Op St. Patrick's-dag (St. Patrick is de heilige
van Ierland) die algemeen gevierd werd en met meer
«Nu, Morten Jonsen," zeide zij, bitter, tot zich
zelf «wordt rijk, wordt schatrijk en dan zal je het
antwoord krijgen 1"
Zonder het te weten bracht juffrouw Dy ring er ook nog
het hare toe bij om de kloof nog grooter te maken.
Zij had wel begrepen, dat er iets niet in den haak
was en teneinde haar lieveling te verheffen, zeide zij op
zekeren dag, kwasi toevallig
«Ziet ge, juffrouw dat is nog eens een man, op
wien men kan vertrouwen. Hij zal 't ver brengen in
de toekomst."
Hoe haatte Edel dat woord «toekomst" in zulk eene
beteekenis uitgesproken.
De reden, die Morten Jonsen had opgegeven waarom
hij zijn vertrek zoozeer verhaastte, was, dat hij hoopte
de iamilie Nutto nog te treffen op Skorpö, waar zy
zooals gewoonlyk den zomer doorbrachten.
Toen hij nu na verloop van zeven, acht jaar op een
stillen zomeravond landde aan de aanlegplaats voor
booten onder zijn vaderlijk huis, het kleine hutje boven
in de rotskloof, had hij een wonderlyk gevoel van te
leurstelling, dat dit hutje veel kleiner was, dan hij zich
herinnerde.
De wijde, spiegelgladde zee, de bergen, nu blauwachtig
rood beschenen door do avondzon en de geheele omgeving
hadden een machtig natuurschoon, dat hij met ontroering
terugzagdat was de schilderij van zijn kinderjaren
alleen had hij gedacht, dat zijn ouderlijk huis daarin
eene grootere plaats innam.
Hij was met zijn boot dicht onder land gevaren om
de zijnen te verrassen met zijn komst en toen rees de
vraag bij hem op, of die kudde schapen, die hij daar op
de rotshelling had gezien, aan zijne ouders toebehoorde.
Daar zag hij zijne moeder, die zooals gewoonlijk des
zomers 's avonds in de deur zat met haar breiwerk en
het kluwen in haat schoot.
In eenige sprongen was hij het steile pad op en stond
nu plotseling voor haar.
